Θαύματα των Χαιρετισμών της Θεοτόκου - Α' Μέρος
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΠΟ ΒΕΒΑΙΟ ΘΑΝΑΤΟ
Αντιγράφουμε ένα ακόμη σύγχρονο θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου που έσωσε τον Γέρω-Γεώργιο του Φανερωμένου από βέβαιο θάνατο παροτρυνοντας τον να απαγγείλει τους Χαιρετισμους Της.
Το απόσπασμα το αντιγράφουμε από το βιβλίο " Απο την Ασκητικη και Ησυχαστικη Αγιορειτικη Παράδοση" - Αγιον Ορος 2011 - σελίδα 168.
Ο π. Γεώργιος γεννήθηκε το 1902 στο Σουφλί της Θράκης και έλαβε στο Αγιο Βάπτισμα το όνομα Δήμος. Στα 23 του ήρθε στο Όρος να μονάσει και η Θεοτόκος οικονόμησε να βρεί έναν αγιο Γέροντα τον πατερα Ευλόγιο του Φανερωμένου από την συνοδεία του Χατζηγεώργη.
Κάποτε ενώ ο γέρω-Γεώργιος διάβαζε την ακολουθία του, κάτι εσωτερικά τον παρακίνησε να σταματήσει να την λέει και αντ αυτής να πεί τους Χαιρετισμους στην Υπεραγία Θεοτόκο. Υπακούοντας στην εσωτερική αυτή παρόρμηση, έφυγε από το στασίδι του και πήγε μπροστά στην εικόνα Της.
Ενώ απήγγειλε τους Χαιρετισμους της Παναγιάς μας, ένα πολυ μεγάλο τούβλο με σοβά έπεσε από το ταβάνι, ακριβώς στο μέρος που καθόταν προηγουμένως, στο στασίδι του. Ασφαλώς αν καθόταν εκεί θα τον είχε σκοτώσει. Αλλά η Παναγία μας τον έσωσε απο βέβαιο θάνατο, παροτρύνοντας τον να απαγγείλει τους Χαιρετισμούς Της. Αμέσως ο Γέρο-Γεώργιος του Φανερωμένου πήγε στους γείτονες του, τους Τρυγωνάδες και με δάκρυα στα μάτια τους διηγήθηκε το θαύμα.
Ο ΠΑΠΑ ΦΩΤΗΣ Ο ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ ΣΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΕΛΗ ΤΩΝ ΛΥΚΩΝ ΑΠΑΓΓΕΛΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ
Μία ακόμη ωφέλιμη διήγηση από τον μακαριστό Άγιο Γέροντα Φωτιο Λαυριώτη, που μας διηγείται πως σώθηκε από μια αγέλη λύκων που τον κύκλωσε, με το που άρχισε να απαγγέλει τους Χαιρετισμούς στην Υπεραγία Θεοτόκο μας. Την ευχή του να έχουμε και είθε να λυτρωθούμε κι εμείς από τους νοητούς λύκους που επιβουλεύονται την σωτηρία μας, υιοθετώντας την ευλογημένη συνήθεια της απαγγελίας των Χαιρετισμών. Αμήν! Γένοιτο!
"Στην δεκαετία της μεγάλης φτώχειας του 40, με βαρυχειμωνιά έπρεπε να μεταβώ από ένα χωριό σε ένα άλλο γειτονικό διασχίζοντας τις παγωμένες πεδιάδες του Κιλκίς. Οι χωρικοί μου έδωσαν για βοήθεια ένα φακό για να βλέπω στο σκοτάδι αλλά κάπου κατα τα μέσα της διαδρομής με περικύκλωσε ξαφνικά μία αγέλη λύκων.
Τρόμαξα φυσικά πάρα πολύ και ξεκίνησα να λέω τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας. Τότε είδα να συμβαίνει κάτι το πρωτόγνωρο. Οι αγριεμένοι και πεινασμένοι λύκοι πλησίαζαν ένας ένας με την σειρά , ακούμπαγαν με τις τρίχες τους το ράσο μου , με ξεπερνούσαν βαδίζοντας ήσυχοι μπροστα από μένα. Και αυτό γινόταν καθόλη την διάρκεια της απαγγελίας των Χαιρετισμών
Όταν τελείωσα χάθηκαν κι αυτοί στο σκοτάδι"
Και ο παπα-Φωτης ο Λαυριώτης ολοκλήρωσε αυτή του την διήγηση με μία παραίνεση προς όλες κι όλους μας.
"Τώρα που βαρείς λύκοι πλάκωσαν στην πατρίδα μας, έτσι να κάνετε κι εσείς"
ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΧΕΡΟΝΟ Η ΧΑΙΡΕΒΟ ΣΕ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΥ ΑΠΗΓΓΕΙΛΕ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ
Ξημερώνει αύριο η πρώτη Παρασκευή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και θα ψαλλεί στους Ιερούς Ναούς η Πρωτη Σταση των Χαιρετισμων στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Το ιστολόγιο μας – το πρώτο αφιερωμένο αποκλειστικά στους Χαιρετισμους της Υπεραγίας Θεοτόκου – χαίρει μαζί με όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς , διαπιστώνοντας μάλιστα ότι όλο και περισσότεροι αδελφοί μας, αντιλαμβανόμενοι την ιδιαίτερη προσευχητική αξία των Χαιρετισμών γεύονται πραγματικά θαύματα μέσα από την καθημερινή τους ανάγνωση.
Και είναι ακόμη μεγαλύτερη η χαρά μας όταν ακούμε ότι όλο και περισσότεροι Ιεροί Ναοί έχουν καθιερώσει την ευλογημενη συνήθεια μετά ένα σύντομο Κοινωνικό τις Κυριακές, να διαβάζονται οι Χαιρετισμοί στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Ίσως πολλοί αδελφοί μας δεν γνωρίζουν ότι αυτή η ευλογημένη συνήθεια – δηλαδή την ώρα του Κοινωνικου, λίγο πρίν κοινωνήσουν οι πιστοί, να διαβάζονται οι Χαιρετισμοί - ανάγεται πολύ πίσω 739 χρόνια πρίν. Το 1276.
Και μάλιστα σχετίζεται η απαρχή αυτής της ευλογημένης παράδοσης με ένα μεγάλο θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Και μάλιστα ένα θαύμα που αφορά τους Χαιρετισμούς Της.
Προκειμένου να κατανοήσουμε καλυτερα τα γεγονότα που σχετίζονται μ αυτό το θαύμα , θα ήταν σωστό να κάνουμε μια σύντομη ιστορική ανασκόπηση στο ιστορικό πλαίσιο.
Την 31η Μαρτιου 1272 έλαβε χωρα στην σημερινή Λυών της Γαλλίας η 14η Συνοδος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας υπό την προεδρία του Πάπα Γρηγορίου του Ι, ο οποίος Ενωση των Εκκλησιών με την δεμευση του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μιχαηλ Η Παλαιολόγου, επιθυμούσε να κυρώσει την Ένωση των Εκκλησιών.
Όλοι μας γνωρίζουμε τον άνομο τρόπο με τον οποίο ο τελευταίος υφάρπαξε την εξουσία από τον νόμιμο κληρονόμο του θρόνου Ιωάννη Λάσκαρη, μετά την κατάληψη της Βασιλεύουσας από τον στρατηγό Αλέξιο Στρατηγόπουλο στις 25 Ιουλίου 1261, με αποτέλεσμα να προβεί σε παραχωρήσεις στον Πάπα προκειμένου να διατηρηθεί στον θρόνο του.
Φυσικά μεταξύ των Ανθενωτικών ( αυτών δηλαδή που με σθένος αρνούντο να αναγνωρίσουν το πρωτείο του Πάπα και τις κακοδοξίες του ) ήταν και οι Αγιορείτες Πατέρες. Το 1276 μία επίσημη συνοδεία Ενωτικών, κατ εντολή του Πατριάρχη Ιωάννη ΙΑ Βέκκου ( 1275 – 1282 ), μετέβη στο Αγιο Όρος με σαφείς εντολές να επιβάλλει την θέληση του Μιχαή Η Παλαιολόγου ( 1259 – 1282 ) αναφορικά με την Ενωση, και να κάμψει με οιοδήποτε τρόπο τις φωνές διαφωνίας.
Μετά το Πρωτάτο κατευθύνθηκαν στην Ιερά Μονή Ζωγράφου όπου ο Ηγούμενος Θωμάς μαζί με αρκετούς από τους αδελφούς είχαν δηλώσει διαρρήδην δηλώσει τα ανθενωτικά τους αισθήματα.
Λίγο πιο μακριά από την Ιερά Μονή σε ένα εξαρτηματικό της Κελλί, διαβιούσε ένας ενάρετος Γέροντας, ο οποίος είχε ιδιαίτερη ευλάβεια στην Υπεραγία Θεοτόκο, και ο οποίος αγαπούσε τόσο πολύ τους Χαιρετισμούς Της, που καθημερινά – όχι μία φορά, αλλά σχεδόν αδιαλείπτως – προσευχόταν ενώπιον της Ιερής Εικόνας Της, αγαλλόμενος με τα υπέροχα λόγια και εντρυφώντας στα βαθύτερα νοήματα τους.
Την μέρα λοιπόν που οι απεσταλμένοι των Ενωτικών έλαβαν την απόφαση να κατευθυνθούν προς την Ιερά Μονή Ζωγράφου για να κάμψουν παντοιοτρόπως την αντίσταση των μοναχών, και καθώς ο Γέροντας απήγγειλε τους Χαιρετισμούς αναβοώντας το “ Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε ” άκουσε την Αγία Εικόνα να του αντιφωνεί.
“Χαίρε σοι, Γέρων του Θεού !! Μη φοβού, αλλά άπελθε ταχέως εις την Μονήν, ίνα αναγγείλης τω Καθηγουμένω και τοις αδελφοίς, ότι οι πολέμιοι εμού τε και του Υιού μου πορεύονται εκείσε. Οστις ουν υπάρχει ασθενής τω φρονήματι κρυβήτω, έως του παρελθείν τον πειρασμόν. Οι δε εφιέμενοι στεφάνων μαρτυρικών παραμενέτωσαν εν τη Μονή. Αρτι σπεύσον”
Γνωρίζοντας η Υπεραγία Θεοτόκος τα βδελυρά σχέδια των Ενωτικών , προέτρεψε τον Γέροντα, ο οποίος επί χρόνια την ευαρεστούσε απαγγέλοντας τους Χαιρετισμούς Της, να τρέξει και να ειδοποιήσει τον Ηγούμενο Θωμά και τους συν αυτώ αδελφούς για την άφιξη των Ενωτικών και μάλιστα προέτρεψε με την μητρική της στοργή, όσους μεν αδελφούς αισθάνονταν φόβο να φύγουν και να κρυφτούν, έως ότου φύγουν οι Ενωτικοί. Όσοι όμως ήταν πρόθυμοι να μαρτυρήσουν για την Ορθοδοξία, αυτοί να παραμείνου, ώστε να λάβουν τον στέφανο των Ομολογητών.
Αυτό ακριβώς έπραξε και ο Αγιος Γέροντας.
Υπακούοντας στην Παναγία έτρεξε να ειδοποιήσει τους αδελφούς του.
Φθάνοντας στην πύλη της Μονής εβίωσε ένα δεύτερο θαύμα.
Η Ιερά Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, που λίγο πριν τον αντιφώνησε και του έδωσε την εντολή να ειδοποιήσει τους αδελφούς του βρισκόταν μπροστά του, λες και τον περίμενε.
Ενεός, γονάτισε, την προσκύνησε και παίρνοντας την στα χέρια του εισήλθε στον περίβολο της Μονής και κατευθύνθηκε προς τον Ηγούμενο. Εκεί του ανήγγειλε όσα θαυμαστά είχαν συμβεί και όσα η Θεοτόκος τον προέτρεψε.
Ο Ηγούμενος ειδοποίησε το Ηγουμενοσυμβούλιο και γρήγορα ειδοποιήθηκαν όλοι οι μοναχοί !
Ντως κάποιοι από αυτούς δικαιολογημένα δείλιασαν και βρήκαν καταφύγιο στη δασώση περιοχή που περιβάλλει την Ιερά Μονή.
Ο Ηγούμενος όμως Θωμάς εναγκαλιζόμενος την Ιερά Εικόνα της Θεοτόκου κατευθύνθηκε με 21 ακόμη Ιερομονάχους και Μοναχούς, καθως και 4 λαϊκούς προσκυνητές στον Πύργο της Μονής, αναμένοντας τους Ενωτικούς.
Πράγματι σε λίγο έφτασαν.
Στην σύντομη συνομιλία που διημείφθη μεταξύ των, οι Ενωτικοί προσπάθησαν με κολακείες να κάμψουν την σθεναρή αντίσταση του Καθηγουμένου και των αδελφών αλλά εις μάτην.
Βλέποντας λοιπόν το ατελέσφορο των προσπαθειών τους περιέβαλλαν τον πύργο με φρύγανα και ξερόκλαδα και παρέδωσαν τους 26 Ομολογητές στην πυρά. Ο Ηγούμενος Θωμάς μαζί με τους Μοναχούς Βαρσανούφιο, Κύριλλο, Μιχαίο, Σίμωνα, Ιλαρίωνα, Ιάκωβο, Ιώβ, Κυπριανό, Σάββα, Ιακώβ, Μαρτινιανό, Κοσμά, Σέργιο, Μηνά, Ιωσήφ, Ιωαννίκιο, Παύλο, Αντώνιο, Ευθύμιο, Δομητιανό και Παρθένιο και τους τέσσερεις λαικούς βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.
Όταν μετά από ώρες επέστρεψαν από το δάσος οι άλλοι αδελφοί, κατευθύνθηκαν στα αποκαΐδια να περισυλλέξουν τα λείψανα των Ομολογητών Μαρτύρων και έκπληκτοι αντίκρισαν την σεπτή Εικόνα των Χαιρετισμών, άφθορη, παντελώς ανέγγιχτη από την φοβερή πυρά.
Με δάκρυα συγκίνησης την μετέφεραν στο Καθολικό, έως ότου ανεγέρθη το 1764 το Ιερό Παρεκκλήσιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ) στο βόρειο περίβολο της Μονής στο οποίο και την τοποθέτησαν. Την αποκαλούν Παναγία του “ΧΑΙΡΟΒΟ” η του “ΧΕΡΟΒΟ” ή και “ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΜΕΝΗ” και αποτελεί σέμνωμα της Ιεράς Μονής Ζωγράφου.
Μάλιστα εις ανάμνηση του θαύματος αυτού καθιερώθηκε την ώρα του Κοινωνικού να διαβάζονται οι Χαιρετισμοί στην Υπεραγία Θεοτόκο, κάτι που ευλαβικά τηρείται έως σήμερα.
Όσον αφορά τους Ομολογητές Μάρτυρες , η Ορθόδοξη Εκκλησία τους ανακήρυξε Άγιους και όρισε η μνήμη τους να εορτάζεται στις 10 Οκτωβρίου.
Στο βόρειο τοίχο της λιτής του Καθολικού της Ιεράς Μονής ο αγιογράφος Μητροφάνης εικονογράφησε το σεπτό τους μαρτύριο και στην βόρεια πτέρυγα του τελευταίου ορόφου της Ιεράς Μονής αφιερώθηκε και Παρεκκλήσιο στην μνήμη τους.
Αργότερα το 1873 ένα επιβλητικό μαρμάρινο κενοτάφιο ανηγέρθη στον περίβολο της Ιεράς Μονής, εις μνημόσυνο αιώνιον αυτών των γενναίων Ομολογητών.
Και έγινε η θυσία τους αυτή και το θαύμα της Παναγία του ΧΑΙΡΟΒΟ η αφορμή να διαβάζονται οι Χαιρετισμοί την ώρα του Κοινωνικού , μια ευλογημένη συνήθεια την οποία έχουν υιοθετήσει αρκετοί Ιεροί Ναοί στις ημέρες μας, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου.
ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΝΔΡΕΑ ΤΟΥ ΜΟΝΟΞΥΛΙΤΗ
Ενα ακόμη θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου που σχετίζεται με τους Χαιρετισμούς θα σας αναφέρουμε παρακάτω πρός δόξαν Θεού. Τον Νοέμβριο του 1976 ο πατήρ Ανδρέας, έχοντας αποσυρθεί απο την Ιερά Μονή Αγίου Παύλου, αποφάσισε να ησυχάσει στο Μετόχι της Μονής στη θέση Μονοξυλίτη, που βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του Αγίου Όρους. Μία ημέρα μετα από μεγαλη θαλασσοταραχή κατέβηκε ο Γέροντας στην ακτή, αφενός μεν για να μαζέψει ξύλα που είχαν ξεραστεί στην ακτή, αφετέρου να βοηθήσει αν υπήρχε ανάγκη κάποιον αβοήθητο από την θεομηνία.
Κατευθυνόμενος απέναντι από την τοποθεσία "τρία αδέλφια" ( απέναντι από τρεις όμοιους βράχους μεα στη θάλασσα ) διέκρινε μια φιγούρα που εμοιαζε ανθρώπου.
Ετρεξε γρήγορα και είδε να κάθεται στα βράχια μια μαυροφορεμένη γυναίκα ντυμένη σαν καλόγρια, που είχε στα πόδια της ένα βιβλίο και έγραφε ! Δίπλα της υπήρχαν άλλα δύο βιβλία. Ο Γέροντας με παιδική αφέλεια την προσέγγισε - χωρίς να αναλογιστεί προς στιγμήν ότι η παρουσία γυναίκας στο Αγιον Όρος ήταν αδύνατη - και την ρώτησε "Ποια είσαι κυρά μου; Χρειάζεσαι βοήθεια;" "Εγω είμαι εδώ κι αυτήν την δουλειά κάνω ! Στο πρώτο βιβλίο σημειώνω τα ονόματα όσων έρχονται στον τόπο αυτό, στο δευτερο τα ονόματα όσων φεύγουν, και στο τρίτο, που είναι το βιβλίο της ζωής, τα ονόματα όσων μένουν για πάντα εδώ".
Μην θέλοντας να ενοχλήσει ο Γέρων Ανδρέας επέστρεψε στο κελλί του και μετά το Απόδειπνο ξεκινώντας να απαγγέλει τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, ακριβώς στο "Το προσταχθέν μυστικώς λαβών εν γνώσει... " ανοίχτηκαν αίφνης οι οφθαλμοί της καρδίας του και αντελήφθη ότι η γυναίκα που του μίλησε ήταν η Παναγία. Έτρεξε ξανα στην παραλία φωνάζοντας " Παναγία μου! Παναγία μου! " αλλά δεν την είδε πουθενά.
Η Θεοτόκος είχε εξαφανιστεί, αφήνοντας ωστόσο μια ευωδία υπερκόσμια που είχε πλημμυρίσει τον τόπο που βρισκόταν. Εκστατικός εξομολογήθηκε το συμβάν στον Πνευματικό του, τον πατέρα Διονύσιο από την Μικρή Αγία Αννα, ο οποίος ακούγοντας όσα του διηγήθηκε ο Γέρων Ανδρέας, και από την εσωτερική πληροφορία που είχε ως Πνευματικός, τον διαβεβαίωσε ότι δεν επρόκειτο για πειρασμικό φαινόμενο, αλλά για πραγματική εμφάνιση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Περιχαρής ο Γέρων Ανδρέας αποχώρησε για το κελλί του, ζητώντας από τον καλό Πνευματικό να μην αποκαλύψει το τι συνέβη, παρά μόνο μετα την κοίμηση του, και πάντοτε πρός δόξαν Κυρίου και τιμή της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Ολοκληρώνοντας την αναφορά μας αυτή στο θαύμα που συνέβη πριν 37 μόλις έτη διαπιστώνουμε με θαυμασμό πως οι Χαιρετισμοί της Παναγιας μας πραγματικά φωτίζουν και διανοίγουν τα μάτια της καρδιάς μας για να εννοήσουμε τα θαύματα του Θεού, που καθημερινά συμβαίνουν γύρω μας.
Εύχομαι ολόψυχα οι Χαιρετισμοι της Παναγιας μας να μας χαρίζουν δαψιλώς την Χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αμήν!! Γένοιτο!
ΤΟ ΧΑΙΡΕ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟ ΔΩΔΕΚΑΧΡΟΝΟ ΑΓΟΡΙ ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΡΡΗΣΗ
"Χαίροις κι εσύ, των Θηβών προστάτα" ήταν η αντιφώνηση της Υπεραγίας Θεοτόκου στον δωδεκάχρονο Ιωάννη, τον μετέπειτα Μητροπολίτη Θηβών και Εξάρχου πάσης Βοιωτίας τον αποκαλούμενο Καλοκτένη τον Νέο Ελεήμονα.
Οι Χαιρετισμοι της Παναγιας μας υπήρξε από τον 7ο κιόλας αιώνα, και εξακολουθεί να υπάρχει ως τις ημέρες μας, σωστικό και αγιαστικό μέσο για τους αγωνιστές Χριστιανούς.
Απειράριθμοι είναι οι Όσιοι και Μάρτυρες, κληρικοί και λαϊκοί, της Ορθοδόξου Εκκλησίας που μετήλθαν του μέσου αυτού, της καθημερινής δηλαδή ανάγνωσης των Χαιρετισμών και αξιώθηκαν όχι μόνο της αγιαστικής Χάρης του Θεού, αλλά και της ιδιαίτερης επιμέλειας της Υπεραγίας Θεοτόκου, που σε πολλές περιπτώσεις αντιφωνούσε η ίδια τους χαιρετίζοντας Αυτήν, αποδεικνύοντας έμπρακτα τό πόσο πολύ οι Χαιρετισμοί Της Την ευαρεστούν.
Χαρακτηριστική και η περίπτωση του προαναφερθέντος δωδεκάχρονου Ιωάννη που από την παιδική του ηλικία γαλουχούμενος από την ευσεβή του μητέρα, είχε υιοθετήσει την ευλογημένη συνήθεια να απαγγέλει τους Χαιρετισμούς της Παναγιας έμπροσθεν της αγίας Εικόνας Της.
Παράλληλα με την επιμέλεια που επιδείκνυε στην εκμάθηση των "θύραθεν" επιστημών όπως Φιλοσοφίας και Ρητορικής, ο δωδεκάχρονος Ιωάννης δεν αμελούσε ποτέ το ιερόν καθήκον της προσευχής και μάλιστα των Χαιρετισμών.
Μία ημέρα λοιπόν αφού είχε μόλις τελειώσει τους Χαιρετισμούς μπροστά από την Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, αξιώθηκε να ακούσει την αντιφώνηση από το πανυπερευλογημένο στόμα Της
"Χαίροις κι εσύ Ιωάννη των Θηβών προστάτα"
Όχι μόνο επαδαψίλευσε στον νεαρό Ιωάννη την τιμή του θεομητορικού Χαιρετισμού αλλά προεφήτευσε και την αναρρίχηση του αργότερα εις το Επισκοπικό αξίωμα ως Μητροπολίτου Θηβών.
Αυτή την χαριτωμένη λεπτομέρεια και ολόκληρο τον βίο του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου του Καλοκτένους του Νέου Ελεήμονος, μπορείτε να διαβάσετε αγαπητοί μου αδελφοί στον ακόλουθο σύνδεσμο της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας.
ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΣΩΘΗΚΕ ΕΠΕΙΔΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΓΕ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ
Με την έναρξη της Αγίας και Μεγαλης Τεσσαρακοστής και μόλις πέντε ημέρες πριν την Πρώτη Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου θα αναφερθούμε σε ένα ακόμα θαύμα των Χαιρετισμών.
Σε αυτό είχαμε αναφερθεί συντομότερα και συνοπτικά σε μια προηγούμενη αναρτηση μας πριν από ένα περίπου χρόνο.
Αφορμή για την ανάρτηση αυτή μας έδωσε μία ομιλία του πατρός Στέφανου Αναγνωστοπούλου, ο οποίος είχε μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για το θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου σε έναν αμαρτωλό κληρικό.
Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι υπήρχε ένας κληρικός, ο οποίος είχε μία ιδιαίτερη ευλάβεια προς την Υπεραγία Θεοτόκο και έλεγε αρκετές φορές την ημέρα τον Ακάθιστο Υμνο, δηλαδή απήγγειλε τους Χαιρετισμούς Της, με πάρα πολύ κατάνυξη και ευλάβεια.
Ο διάβολος όμως, ο μισόκαλλος και χαιρέκακος εχθρός του γένους των ανθρώπων, φθόνησε την ιδιαίτερη ευλάβεια του καλού κληρικού και του έστησε μια φοβερή παγίδα με το φοβερό δαιμόνιο της πορνείας, το οποίο κατέλαβε την ψυχή του ευλαβούς αυτού ιερέως. Έτσι πολλές φορές παρασυρμένος από το φοβερό αυτό δαιμόνιο της πορνείας ο ευλαβής κληρικός κατέφευγε για τις θανάσιμες αυτές πτώσεις του στο πορνείο της περιοχής.
Κάποια μέρα επιστρέφοντας ο κληρικός από τον τόπο της αμαρτίας, και για μία φορά ακόμη μετανοημένος βαθιά μέσα του για αυτό το οποίο είχε πράξει, έλεγε τους Χαιρετισμούς προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
Καθώς όμως διέβαινε από μία γέφυρα θα τον οδηγούσε στο σπίτι του, σκόνταψε και έπεσε μέσα στο ορμητικό ποτάμι, παρασύρθηκε και τελικά πνίγηκε.
Αμέσως οι δαίμονες άρπαξαν την ψυχή του για να την μεταφέρουν στην γέενα της κολάσεως.
Αλλά τη στιγμή εκείνη η πολυεύσπλαχνος Δέσποινα εμφανίζεται στους δαίμονες και τους διατάζει να πάνε την ψυχή αυτή στον δίκαιο Κριτή έτσι ώστε αυτός τελικά να αποφασίσει το τι θα γίνει με αυτή.
Μεταφέρουν λοιπόν οι δεινοί δαίμονες στον Δεσπότη Χριστό την ταλαίπωρη αυτή ψυχή και αρχίζουν με λύσσα να απαριθμούν τις αμαρτίες του κληρικού αυτού.
Υποστηρίζοντας μάλιστα ότι η τελευταία μαρτυρία της πορνείας δεν επιτρέπει το έλεος του Θεού , μιας και αποτελεί ένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα και επισύρει την αιώνια καταδίκη του κληρικού, απαιτούσαν να την μεταφέρουν στον τόπο της κολάσεως.
Από το άλλο μέρος, η κοινή και Υπέρμαχος Προστάτις και του γένους των ανθρώπων και ειδικά των αμαρτωλών, η πολυεύσπλαχνος Δέσποινα έλεγε: “Είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή! Εκεί που θα σε βρώ, εκεί και θα σε κρίνω! Την ώρα λοιπόν που πέθανε ο κληρικός αυτός διάβαζε την ακολουθία του Ακαθίστου Υμνου και προσευχόταν προς εμένα με τους Χαιρετισμούς οι οποίοι πολύ με ευαρεστούν, όπως εξάλλου συνήθιζε κάθε μέρα της ζωής του.
Απαγγέλλοντας λοιπόν σε μένα, τον Αρχαγγελικό ασπασμό, το Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε , ως δούλους μου ευλαβής που ήταν, πνίγηκε.
Συνεπώς δεν έχετε εσείς μισάνθρωποι και φοβεροί δαίμονες κανένα μέρος στην ψυχή του, αλλά είναι δικός μου και προστατευόμενος μου”.
Αφού λοιπόν μίλησε η Υπεραγία Θεοτόκος , προστάζει ο κριτής έναν άγγελο να φέρει την γλώσσα του κληρικού μπροστά σε όλους. Πραγματικά υπακούοντας ο Άγγελος πήγε στο ποτάμι, έβγαλε τη γλώσσα από το άψυχο σώμα του κληρικού, την μετέφερε στο κριτήριο και εκεί διαπίστωσαν όλοι ότι πάνω σε αυτή ήταν γραμμένα τα εξής: “Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε!”
Τότε λοιπόν είπε ο Κύριος στην ψυχή. “Eπέστρεψε στο σώμα σου και μετανόησε ειλικρινά για τις πράξεις σου, διότι δεν έχει καμία εξουσία ο διάβολος εσένα, εξαιτίας της ευλάβειας που είχες προς τη Μητέρα μου, που είναι η σωτηρία του ανθρώπινου γένους και πρέπει να Την σέβεστε όσο μπορείτε περισσότερο. Να κηρύξεις λοιπόν τη μέγιστη παρρησία της προς Εμένα και την δύναμη Της στην τη νίκη εναντίον των δαιμόνων.
Έτσι λοιπόν λυτρώθηκε ο κληρικός αυτός από τους δύο θανάτους τόσο τον πνευματικό όσο για το σωματικό. Ο άγγελος έβγαλε το λείψανο από τον βυθό των υδάτων και αφού το επανέφερε στη ζωή, έφυγε για τον ουρανό. Ο δε αναστημένος κληρικός στην συνέχεια μετά από το φοβερό αυτό γεγονός απαρνήθηκε τα εγκόσμια και όλες τις σαρκικές ηδονές και μετέβη σε μοναστήρι όπου και έζησε με ειλικρινή μετάνοια και μάλιστα κατόρθωσε με τη βοήθεια του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου να ανέβει την υψηλή κλίμακα των θεοειδών αρετών.
Υπενθυμίζοντας δε σε εμάς την βοήθεια που βρίσκει ο άνθρωπος αυτός ο οποίος πραγματικά ευλαβείται την Παναγία ιδιαίτερα ενώπιον του φοβερού κριτηρίου του Θεού εκεί όπου κανένας και τίποτα δεν μπορούν να μας ωφελήσουν παρά μόνο η παντοδύναμος και πολυεύσπλαχνος Δέσποινα με τις πρεσβείες και ικεσίες Της ας τύχουμε όλοι του Παραδείσου! Αμην!
Πηγή: http://xairetismoi.blogspot.com/2013/10/ola-ta-thaumata-twn-xairetismwn-tis-panagias-mas.html
Η ΠΑΝΑΓΙΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΣΩΖΕΙ ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΠΟ ΒΕΒΑΙΟ ΘΑΝΑΤΟ
Αντιγράφουμε ένα ακόμη σύγχρονο θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου που έσωσε τον Γέρω-Γεώργιο του Φανερωμένου από βέβαιο θάνατο παροτρυνοντας τον να απαγγείλει τους Χαιρετισμους Της.
Το απόσπασμα το αντιγράφουμε από το βιβλίο " Απο την Ασκητικη και Ησυχαστικη Αγιορειτικη Παράδοση" - Αγιον Ορος 2011 - σελίδα 168.
Ο π. Γεώργιος γεννήθηκε το 1902 στο Σουφλί της Θράκης και έλαβε στο Αγιο Βάπτισμα το όνομα Δήμος. Στα 23 του ήρθε στο Όρος να μονάσει και η Θεοτόκος οικονόμησε να βρεί έναν αγιο Γέροντα τον πατερα Ευλόγιο του Φανερωμένου από την συνοδεία του Χατζηγεώργη.
Κάποτε ενώ ο γέρω-Γεώργιος διάβαζε την ακολουθία του, κάτι εσωτερικά τον παρακίνησε να σταματήσει να την λέει και αντ αυτής να πεί τους Χαιρετισμους στην Υπεραγία Θεοτόκο. Υπακούοντας στην εσωτερική αυτή παρόρμηση, έφυγε από το στασίδι του και πήγε μπροστά στην εικόνα Της.
Ενώ απήγγειλε τους Χαιρετισμους της Παναγιάς μας, ένα πολυ μεγάλο τούβλο με σοβά έπεσε από το ταβάνι, ακριβώς στο μέρος που καθόταν προηγουμένως, στο στασίδι του. Ασφαλώς αν καθόταν εκεί θα τον είχε σκοτώσει. Αλλά η Παναγία μας τον έσωσε απο βέβαιο θάνατο, παροτρύνοντας τον να απαγγείλει τους Χαιρετισμούς Της. Αμέσως ο Γέρο-Γεώργιος του Φανερωμένου πήγε στους γείτονες του, τους Τρυγωνάδες και με δάκρυα στα μάτια τους διηγήθηκε το θαύμα.
Ο ΠΑΠΑ ΦΩΤΗΣ Ο ΛΑΥΡΙΩΤΗΣ ΣΩΘΗΚΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΕΛΗ ΤΩΝ ΛΥΚΩΝ ΑΠΑΓΓΕΛΟΝΤΑΣ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ
Μία ακόμη ωφέλιμη διήγηση από τον μακαριστό Άγιο Γέροντα Φωτιο Λαυριώτη, που μας διηγείται πως σώθηκε από μια αγέλη λύκων που τον κύκλωσε, με το που άρχισε να απαγγέλει τους Χαιρετισμούς στην Υπεραγία Θεοτόκο μας. Την ευχή του να έχουμε και είθε να λυτρωθούμε κι εμείς από τους νοητούς λύκους που επιβουλεύονται την σωτηρία μας, υιοθετώντας την ευλογημένη συνήθεια της απαγγελίας των Χαιρετισμών. Αμήν! Γένοιτο!
"Στην δεκαετία της μεγάλης φτώχειας του 40, με βαρυχειμωνιά έπρεπε να μεταβώ από ένα χωριό σε ένα άλλο γειτονικό διασχίζοντας τις παγωμένες πεδιάδες του Κιλκίς. Οι χωρικοί μου έδωσαν για βοήθεια ένα φακό για να βλέπω στο σκοτάδι αλλά κάπου κατα τα μέσα της διαδρομής με περικύκλωσε ξαφνικά μία αγέλη λύκων.
Τρόμαξα φυσικά πάρα πολύ και ξεκίνησα να λέω τους ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ μας. Τότε είδα να συμβαίνει κάτι το πρωτόγνωρο. Οι αγριεμένοι και πεινασμένοι λύκοι πλησίαζαν ένας ένας με την σειρά , ακούμπαγαν με τις τρίχες τους το ράσο μου , με ξεπερνούσαν βαδίζοντας ήσυχοι μπροστα από μένα. Και αυτό γινόταν καθόλη την διάρκεια της απαγγελίας των Χαιρετισμών
Όταν τελείωσα χάθηκαν κι αυτοί στο σκοτάδι"
Και ο παπα-Φωτης ο Λαυριώτης ολοκλήρωσε αυτή του την διήγηση με μία παραίνεση προς όλες κι όλους μας.
"Τώρα που βαρείς λύκοι πλάκωσαν στην πατρίδα μας, έτσι να κάνετε κι εσείς"
ΘΑΥΜΑ ΤΗΣ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΧΕΡΟΝΟ Η ΧΑΙΡΕΒΟ ΣΕ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΥ ΑΠΗΓΓΕΙΛΕ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ ΤΗΣ
Ξημερώνει αύριο η πρώτη Παρασκευή της Αγίας και Μεγάλης Τεσσαρακοστής και θα ψαλλεί στους Ιερούς Ναούς η Πρωτη Σταση των Χαιρετισμων στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Το ιστολόγιο μας – το πρώτο αφιερωμένο αποκλειστικά στους Χαιρετισμους της Υπεραγίας Θεοτόκου – χαίρει μαζί με όλους τους Ορθοδόξους Χριστιανούς , διαπιστώνοντας μάλιστα ότι όλο και περισσότεροι αδελφοί μας, αντιλαμβανόμενοι την ιδιαίτερη προσευχητική αξία των Χαιρετισμών γεύονται πραγματικά θαύματα μέσα από την καθημερινή τους ανάγνωση.
Και είναι ακόμη μεγαλύτερη η χαρά μας όταν ακούμε ότι όλο και περισσότεροι Ιεροί Ναοί έχουν καθιερώσει την ευλογημενη συνήθεια μετά ένα σύντομο Κοινωνικό τις Κυριακές, να διαβάζονται οι Χαιρετισμοί στην Υπεραγία Θεοτόκο.
Ίσως πολλοί αδελφοί μας δεν γνωρίζουν ότι αυτή η ευλογημένη συνήθεια – δηλαδή την ώρα του Κοινωνικου, λίγο πρίν κοινωνήσουν οι πιστοί, να διαβάζονται οι Χαιρετισμοί - ανάγεται πολύ πίσω 739 χρόνια πρίν. Το 1276.
Και μάλιστα σχετίζεται η απαρχή αυτής της ευλογημένης παράδοσης με ένα μεγάλο θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Και μάλιστα ένα θαύμα που αφορά τους Χαιρετισμούς Της.
Προκειμένου να κατανοήσουμε καλυτερα τα γεγονότα που σχετίζονται μ αυτό το θαύμα , θα ήταν σωστό να κάνουμε μια σύντομη ιστορική ανασκόπηση στο ιστορικό πλαίσιο.
Την 31η Μαρτιου 1272 έλαβε χωρα στην σημερινή Λυών της Γαλλίας η 14η Συνοδος της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας υπό την προεδρία του Πάπα Γρηγορίου του Ι, ο οποίος Ενωση των Εκκλησιών με την δεμευση του Βυζαντινού Αυτοκράτορα Μιχαηλ Η Παλαιολόγου, επιθυμούσε να κυρώσει την Ένωση των Εκκλησιών.
Όλοι μας γνωρίζουμε τον άνομο τρόπο με τον οποίο ο τελευταίος υφάρπαξε την εξουσία από τον νόμιμο κληρονόμο του θρόνου Ιωάννη Λάσκαρη, μετά την κατάληψη της Βασιλεύουσας από τον στρατηγό Αλέξιο Στρατηγόπουλο στις 25 Ιουλίου 1261, με αποτέλεσμα να προβεί σε παραχωρήσεις στον Πάπα προκειμένου να διατηρηθεί στον θρόνο του.
Φυσικά μεταξύ των Ανθενωτικών ( αυτών δηλαδή που με σθένος αρνούντο να αναγνωρίσουν το πρωτείο του Πάπα και τις κακοδοξίες του ) ήταν και οι Αγιορείτες Πατέρες. Το 1276 μία επίσημη συνοδεία Ενωτικών, κατ εντολή του Πατριάρχη Ιωάννη ΙΑ Βέκκου ( 1275 – 1282 ), μετέβη στο Αγιο Όρος με σαφείς εντολές να επιβάλλει την θέληση του Μιχαή Η Παλαιολόγου ( 1259 – 1282 ) αναφορικά με την Ενωση, και να κάμψει με οιοδήποτε τρόπο τις φωνές διαφωνίας.
Μετά το Πρωτάτο κατευθύνθηκαν στην Ιερά Μονή Ζωγράφου όπου ο Ηγούμενος Θωμάς μαζί με αρκετούς από τους αδελφούς είχαν δηλώσει διαρρήδην δηλώσει τα ανθενωτικά τους αισθήματα.
Λίγο πιο μακριά από την Ιερά Μονή σε ένα εξαρτηματικό της Κελλί, διαβιούσε ένας ενάρετος Γέροντας, ο οποίος είχε ιδιαίτερη ευλάβεια στην Υπεραγία Θεοτόκο, και ο οποίος αγαπούσε τόσο πολύ τους Χαιρετισμούς Της, που καθημερινά – όχι μία φορά, αλλά σχεδόν αδιαλείπτως – προσευχόταν ενώπιον της Ιερής Εικόνας Της, αγαλλόμενος με τα υπέροχα λόγια και εντρυφώντας στα βαθύτερα νοήματα τους.
Την μέρα λοιπόν που οι απεσταλμένοι των Ενωτικών έλαβαν την απόφαση να κατευθυνθούν προς την Ιερά Μονή Ζωγράφου για να κάμψουν παντοιοτρόπως την αντίσταση των μοναχών, και καθώς ο Γέροντας απήγγειλε τους Χαιρετισμούς αναβοώντας το “ Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε ” άκουσε την Αγία Εικόνα να του αντιφωνεί.
“Χαίρε σοι, Γέρων του Θεού !! Μη φοβού, αλλά άπελθε ταχέως εις την Μονήν, ίνα αναγγείλης τω Καθηγουμένω και τοις αδελφοίς, ότι οι πολέμιοι εμού τε και του Υιού μου πορεύονται εκείσε. Οστις ουν υπάρχει ασθενής τω φρονήματι κρυβήτω, έως του παρελθείν τον πειρασμόν. Οι δε εφιέμενοι στεφάνων μαρτυρικών παραμενέτωσαν εν τη Μονή. Αρτι σπεύσον”
Γνωρίζοντας η Υπεραγία Θεοτόκος τα βδελυρά σχέδια των Ενωτικών , προέτρεψε τον Γέροντα, ο οποίος επί χρόνια την ευαρεστούσε απαγγέλοντας τους Χαιρετισμούς Της, να τρέξει και να ειδοποιήσει τον Ηγούμενο Θωμά και τους συν αυτώ αδελφούς για την άφιξη των Ενωτικών και μάλιστα προέτρεψε με την μητρική της στοργή, όσους μεν αδελφούς αισθάνονταν φόβο να φύγουν και να κρυφτούν, έως ότου φύγουν οι Ενωτικοί. Όσοι όμως ήταν πρόθυμοι να μαρτυρήσουν για την Ορθοδοξία, αυτοί να παραμείνου, ώστε να λάβουν τον στέφανο των Ομολογητών.
Αυτό ακριβώς έπραξε και ο Αγιος Γέροντας.
Υπακούοντας στην Παναγία έτρεξε να ειδοποιήσει τους αδελφούς του.
Φθάνοντας στην πύλη της Μονής εβίωσε ένα δεύτερο θαύμα.
Η Ιερά Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, που λίγο πριν τον αντιφώνησε και του έδωσε την εντολή να ειδοποιήσει τους αδελφούς του βρισκόταν μπροστά του, λες και τον περίμενε.
Ενεός, γονάτισε, την προσκύνησε και παίρνοντας την στα χέρια του εισήλθε στον περίβολο της Μονής και κατευθύνθηκε προς τον Ηγούμενο. Εκεί του ανήγγειλε όσα θαυμαστά είχαν συμβεί και όσα η Θεοτόκος τον προέτρεψε.
Ο Ηγούμενος ειδοποίησε το Ηγουμενοσυμβούλιο και γρήγορα ειδοποιήθηκαν όλοι οι μοναχοί !
Ντως κάποιοι από αυτούς δικαιολογημένα δείλιασαν και βρήκαν καταφύγιο στη δασώση περιοχή που περιβάλλει την Ιερά Μονή.
Ο Ηγούμενος όμως Θωμάς εναγκαλιζόμενος την Ιερά Εικόνα της Θεοτόκου κατευθύνθηκε με 21 ακόμη Ιερομονάχους και Μοναχούς, καθως και 4 λαϊκούς προσκυνητές στον Πύργο της Μονής, αναμένοντας τους Ενωτικούς.
Πράγματι σε λίγο έφτασαν.
Στην σύντομη συνομιλία που διημείφθη μεταξύ των, οι Ενωτικοί προσπάθησαν με κολακείες να κάμψουν την σθεναρή αντίσταση του Καθηγουμένου και των αδελφών αλλά εις μάτην.
Βλέποντας λοιπόν το ατελέσφορο των προσπαθειών τους περιέβαλλαν τον πύργο με φρύγανα και ξερόκλαδα και παρέδωσαν τους 26 Ομολογητές στην πυρά. Ο Ηγούμενος Θωμάς μαζί με τους Μοναχούς Βαρσανούφιο, Κύριλλο, Μιχαίο, Σίμωνα, Ιλαρίωνα, Ιάκωβο, Ιώβ, Κυπριανό, Σάββα, Ιακώβ, Μαρτινιανό, Κοσμά, Σέργιο, Μηνά, Ιωσήφ, Ιωαννίκιο, Παύλο, Αντώνιο, Ευθύμιο, Δομητιανό και Παρθένιο και τους τέσσερεις λαικούς βρήκαν μαρτυρικό θάνατο.
Όταν μετά από ώρες επέστρεψαν από το δάσος οι άλλοι αδελφοί, κατευθύνθηκαν στα αποκαΐδια να περισυλλέξουν τα λείψανα των Ομολογητών Μαρτύρων και έκπληκτοι αντίκρισαν την σεπτή Εικόνα των Χαιρετισμών, άφθορη, παντελώς ανέγγιχτη από την φοβερή πυρά.
Με δάκρυα συγκίνησης την μετέφεραν στο Καθολικό, έως ότου ανεγέρθη το 1764 το Ιερό Παρεκκλήσιο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου (ΑΚΑΘΙΣΤΟΥ) στο βόρειο περίβολο της Μονής στο οποίο και την τοποθέτησαν. Την αποκαλούν Παναγία του “ΧΑΙΡΟΒΟ” η του “ΧΕΡΟΒΟ” ή και “ΠΑΝΑΓΙΑ ΠΡΟΑΓΓΕΛΟΜΕΝΗ” και αποτελεί σέμνωμα της Ιεράς Μονής Ζωγράφου.
Μάλιστα εις ανάμνηση του θαύματος αυτού καθιερώθηκε την ώρα του Κοινωνικού να διαβάζονται οι Χαιρετισμοί στην Υπεραγία Θεοτόκο, κάτι που ευλαβικά τηρείται έως σήμερα.
Όσον αφορά τους Ομολογητές Μάρτυρες , η Ορθόδοξη Εκκλησία τους ανακήρυξε Άγιους και όρισε η μνήμη τους να εορτάζεται στις 10 Οκτωβρίου.
Στο βόρειο τοίχο της λιτής του Καθολικού της Ιεράς Μονής ο αγιογράφος Μητροφάνης εικονογράφησε το σεπτό τους μαρτύριο και στην βόρεια πτέρυγα του τελευταίου ορόφου της Ιεράς Μονής αφιερώθηκε και Παρεκκλήσιο στην μνήμη τους.
Αργότερα το 1873 ένα επιβλητικό μαρμάρινο κενοτάφιο ανηγέρθη στον περίβολο της Ιεράς Μονής, εις μνημόσυνο αιώνιον αυτών των γενναίων Ομολογητών.
Και έγινε η θυσία τους αυτή και το θαύμα της Παναγία του ΧΑΙΡΟΒΟ η αφορμή να διαβάζονται οι Χαιρετισμοί την ώρα του Κοινωνικού , μια ευλογημένη συνήθεια την οποία έχουν υιοθετήσει αρκετοί Ιεροί Ναοί στις ημέρες μας, προς τιμήν της Υπεραγίας Θεοτόκου.
ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟΝ ΓΕΡΟΝΤΑ ΑΝΔΡΕΑ ΤΟΥ ΜΟΝΟΞΥΛΙΤΗ
Ενα ακόμη θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου που σχετίζεται με τους Χαιρετισμούς θα σας αναφέρουμε παρακάτω πρός δόξαν Θεού. Τον Νοέμβριο του 1976 ο πατήρ Ανδρέας, έχοντας αποσυρθεί απο την Ιερά Μονή Αγίου Παύλου, αποφάσισε να ησυχάσει στο Μετόχι της Μονής στη θέση Μονοξυλίτη, που βρίσκεται στο βορειοδυτικό τμήμα του Αγίου Όρους. Μία ημέρα μετα από μεγαλη θαλασσοταραχή κατέβηκε ο Γέροντας στην ακτή, αφενός μεν για να μαζέψει ξύλα που είχαν ξεραστεί στην ακτή, αφετέρου να βοηθήσει αν υπήρχε ανάγκη κάποιον αβοήθητο από την θεομηνία.
Κατευθυνόμενος απέναντι από την τοποθεσία "τρία αδέλφια" ( απέναντι από τρεις όμοιους βράχους μεα στη θάλασσα ) διέκρινε μια φιγούρα που εμοιαζε ανθρώπου.
Ετρεξε γρήγορα και είδε να κάθεται στα βράχια μια μαυροφορεμένη γυναίκα ντυμένη σαν καλόγρια, που είχε στα πόδια της ένα βιβλίο και έγραφε ! Δίπλα της υπήρχαν άλλα δύο βιβλία. Ο Γέροντας με παιδική αφέλεια την προσέγγισε - χωρίς να αναλογιστεί προς στιγμήν ότι η παρουσία γυναίκας στο Αγιον Όρος ήταν αδύνατη - και την ρώτησε "Ποια είσαι κυρά μου; Χρειάζεσαι βοήθεια;" "Εγω είμαι εδώ κι αυτήν την δουλειά κάνω ! Στο πρώτο βιβλίο σημειώνω τα ονόματα όσων έρχονται στον τόπο αυτό, στο δευτερο τα ονόματα όσων φεύγουν, και στο τρίτο, που είναι το βιβλίο της ζωής, τα ονόματα όσων μένουν για πάντα εδώ".
Μην θέλοντας να ενοχλήσει ο Γέρων Ανδρέας επέστρεψε στο κελλί του και μετά το Απόδειπνο ξεκινώντας να απαγγέλει τους Χαιρετισμούς της Παναγίας, ακριβώς στο "Το προσταχθέν μυστικώς λαβών εν γνώσει... " ανοίχτηκαν αίφνης οι οφθαλμοί της καρδίας του και αντελήφθη ότι η γυναίκα που του μίλησε ήταν η Παναγία. Έτρεξε ξανα στην παραλία φωνάζοντας " Παναγία μου! Παναγία μου! " αλλά δεν την είδε πουθενά.
Η Θεοτόκος είχε εξαφανιστεί, αφήνοντας ωστόσο μια ευωδία υπερκόσμια που είχε πλημμυρίσει τον τόπο που βρισκόταν. Εκστατικός εξομολογήθηκε το συμβάν στον Πνευματικό του, τον πατέρα Διονύσιο από την Μικρή Αγία Αννα, ο οποίος ακούγοντας όσα του διηγήθηκε ο Γέρων Ανδρέας, και από την εσωτερική πληροφορία που είχε ως Πνευματικός, τον διαβεβαίωσε ότι δεν επρόκειτο για πειρασμικό φαινόμενο, αλλά για πραγματική εμφάνιση της Υπεραγίας Θεοτόκου. Περιχαρής ο Γέρων Ανδρέας αποχώρησε για το κελλί του, ζητώντας από τον καλό Πνευματικό να μην αποκαλύψει το τι συνέβη, παρά μόνο μετα την κοίμηση του, και πάντοτε πρός δόξαν Κυρίου και τιμή της Υπεραγίας Θεοτόκου.
Ολοκληρώνοντας την αναφορά μας αυτή στο θαύμα που συνέβη πριν 37 μόλις έτη διαπιστώνουμε με θαυμασμό πως οι Χαιρετισμοί της Παναγιας μας πραγματικά φωτίζουν και διανοίγουν τα μάτια της καρδιάς μας για να εννοήσουμε τα θαύματα του Θεού, που καθημερινά συμβαίνουν γύρω μας.
Εύχομαι ολόψυχα οι Χαιρετισμοι της Παναγιας μας να μας χαρίζουν δαψιλώς την Χάρη της Υπεραγίας Θεοτόκου. Αμήν!! Γένοιτο!
ΤΟ ΧΑΙΡΕ ΤΗΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ ΣΤΟ ΔΩΔΕΚΑΧΡΟΝΟ ΑΓΟΡΙ ΚΑΙ Η ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΗ ΤΗΣ ΠΡΟΡΡΗΣΗ
"Χαίροις κι εσύ, των Θηβών προστάτα" ήταν η αντιφώνηση της Υπεραγίας Θεοτόκου στον δωδεκάχρονο Ιωάννη, τον μετέπειτα Μητροπολίτη Θηβών και Εξάρχου πάσης Βοιωτίας τον αποκαλούμενο Καλοκτένη τον Νέο Ελεήμονα.
Οι Χαιρετισμοι της Παναγιας μας υπήρξε από τον 7ο κιόλας αιώνα, και εξακολουθεί να υπάρχει ως τις ημέρες μας, σωστικό και αγιαστικό μέσο για τους αγωνιστές Χριστιανούς.
Απειράριθμοι είναι οι Όσιοι και Μάρτυρες, κληρικοί και λαϊκοί, της Ορθοδόξου Εκκλησίας που μετήλθαν του μέσου αυτού, της καθημερινής δηλαδή ανάγνωσης των Χαιρετισμών και αξιώθηκαν όχι μόνο της αγιαστικής Χάρης του Θεού, αλλά και της ιδιαίτερης επιμέλειας της Υπεραγίας Θεοτόκου, που σε πολλές περιπτώσεις αντιφωνούσε η ίδια τους χαιρετίζοντας Αυτήν, αποδεικνύοντας έμπρακτα τό πόσο πολύ οι Χαιρετισμοί Της Την ευαρεστούν.
Χαρακτηριστική και η περίπτωση του προαναφερθέντος δωδεκάχρονου Ιωάννη που από την παιδική του ηλικία γαλουχούμενος από την ευσεβή του μητέρα, είχε υιοθετήσει την ευλογημένη συνήθεια να απαγγέλει τους Χαιρετισμούς της Παναγιας έμπροσθεν της αγίας Εικόνας Της.
Παράλληλα με την επιμέλεια που επιδείκνυε στην εκμάθηση των "θύραθεν" επιστημών όπως Φιλοσοφίας και Ρητορικής, ο δωδεκάχρονος Ιωάννης δεν αμελούσε ποτέ το ιερόν καθήκον της προσευχής και μάλιστα των Χαιρετισμών.
Μία ημέρα λοιπόν αφού είχε μόλις τελειώσει τους Χαιρετισμούς μπροστά από την Εικόνα της Υπεραγίας Θεοτόκου, αξιώθηκε να ακούσει την αντιφώνηση από το πανυπερευλογημένο στόμα Της
"Χαίροις κι εσύ Ιωάννη των Θηβών προστάτα"
Όχι μόνο επαδαψίλευσε στον νεαρό Ιωάννη την τιμή του θεομητορικού Χαιρετισμού αλλά προεφήτευσε και την αναρρίχηση του αργότερα εις το Επισκοπικό αξίωμα ως Μητροπολίτου Θηβών.
Αυτή την χαριτωμένη λεπτομέρεια και ολόκληρο τον βίο του εν Αγίοις Πατρός ημών Ιωάννου του Καλοκτένους του Νέου Ελεήμονος, μπορείτε να διαβάσετε αγαπητοί μου αδελφοί στον ακόλουθο σύνδεσμο της Ιεράς Μητροπόλεως Θηβών και Λεβαδείας.
ΑΜΑΡΤΩΛΟΣ ΚΛΗΡΙΚΟΣ ΣΩΘΗΚΕ ΕΠΕΙΔΗ ΤΗΝ ΩΡΑ ΤΟΥ ΤΡΑΓΙΚΟΥ ΘΑΝΑΤΟΥ ΤΟΥ ΕΛΕΓΕ ΤΟΥΣ ΧΑΙΡΕΤΙΣΜΟΥΣ
Με την έναρξη της Αγίας και Μεγαλης Τεσσαρακοστής και μόλις πέντε ημέρες πριν την Πρώτη Στάση των Χαιρετισμών της Υπεραγίας Θεοτόκου θα αναφερθούμε σε ένα ακόμα θαύμα των Χαιρετισμών.
Σε αυτό είχαμε αναφερθεί συντομότερα και συνοπτικά σε μια προηγούμενη αναρτηση μας πριν από ένα περίπου χρόνο.
Αφορμή για την ανάρτηση αυτή μας έδωσε μία ομιλία του πατρός Στέφανου Αναγνωστοπούλου, ο οποίος είχε μιλήσει μπροστά σε ακροατήριο για το θαύμα της Υπεραγίας Θεοτόκου σε έναν αμαρτωλό κληρικό.
Συγκεκριμένα αναφέρεται ότι υπήρχε ένας κληρικός, ο οποίος είχε μία ιδιαίτερη ευλάβεια προς την Υπεραγία Θεοτόκο και έλεγε αρκετές φορές την ημέρα τον Ακάθιστο Υμνο, δηλαδή απήγγειλε τους Χαιρετισμούς Της, με πάρα πολύ κατάνυξη και ευλάβεια.
Ο διάβολος όμως, ο μισόκαλλος και χαιρέκακος εχθρός του γένους των ανθρώπων, φθόνησε την ιδιαίτερη ευλάβεια του καλού κληρικού και του έστησε μια φοβερή παγίδα με το φοβερό δαιμόνιο της πορνείας, το οποίο κατέλαβε την ψυχή του ευλαβούς αυτού ιερέως. Έτσι πολλές φορές παρασυρμένος από το φοβερό αυτό δαιμόνιο της πορνείας ο ευλαβής κληρικός κατέφευγε για τις θανάσιμες αυτές πτώσεις του στο πορνείο της περιοχής.
Κάποια μέρα επιστρέφοντας ο κληρικός από τον τόπο της αμαρτίας, και για μία φορά ακόμη μετανοημένος βαθιά μέσα του για αυτό το οποίο είχε πράξει, έλεγε τους Χαιρετισμούς προς την Υπεραγία Θεοτόκο.
Καθώς όμως διέβαινε από μία γέφυρα θα τον οδηγούσε στο σπίτι του, σκόνταψε και έπεσε μέσα στο ορμητικό ποτάμι, παρασύρθηκε και τελικά πνίγηκε.
Αμέσως οι δαίμονες άρπαξαν την ψυχή του για να την μεταφέρουν στην γέενα της κολάσεως.
Αλλά τη στιγμή εκείνη η πολυεύσπλαχνος Δέσποινα εμφανίζεται στους δαίμονες και τους διατάζει να πάνε την ψυχή αυτή στον δίκαιο Κριτή έτσι ώστε αυτός τελικά να αποφασίσει το τι θα γίνει με αυτή.
Μεταφέρουν λοιπόν οι δεινοί δαίμονες στον Δεσπότη Χριστό την ταλαίπωρη αυτή ψυχή και αρχίζουν με λύσσα να απαριθμούν τις αμαρτίες του κληρικού αυτού.
Υποστηρίζοντας μάλιστα ότι η τελευταία μαρτυρία της πορνείας δεν επιτρέπει το έλεος του Θεού , μιας και αποτελεί ένα από τα θανάσιμα αμαρτήματα και επισύρει την αιώνια καταδίκη του κληρικού, απαιτούσαν να την μεταφέρουν στον τόπο της κολάσεως.
Από το άλλο μέρος, η κοινή και Υπέρμαχος Προστάτις και του γένους των ανθρώπων και ειδικά των αμαρτωλών, η πολυεύσπλαχνος Δέσποινα έλεγε: “Είναι γραμμένο στην Αγία Γραφή! Εκεί που θα σε βρώ, εκεί και θα σε κρίνω! Την ώρα λοιπόν που πέθανε ο κληρικός αυτός διάβαζε την ακολουθία του Ακαθίστου Υμνου και προσευχόταν προς εμένα με τους Χαιρετισμούς οι οποίοι πολύ με ευαρεστούν, όπως εξάλλου συνήθιζε κάθε μέρα της ζωής του.
Απαγγέλλοντας λοιπόν σε μένα, τον Αρχαγγελικό ασπασμό, το Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε , ως δούλους μου ευλαβής που ήταν, πνίγηκε.
Συνεπώς δεν έχετε εσείς μισάνθρωποι και φοβεροί δαίμονες κανένα μέρος στην ψυχή του, αλλά είναι δικός μου και προστατευόμενος μου”.
Αφού λοιπόν μίλησε η Υπεραγία Θεοτόκος , προστάζει ο κριτής έναν άγγελο να φέρει την γλώσσα του κληρικού μπροστά σε όλους. Πραγματικά υπακούοντας ο Άγγελος πήγε στο ποτάμι, έβγαλε τη γλώσσα από το άψυχο σώμα του κληρικού, την μετέφερε στο κριτήριο και εκεί διαπίστωσαν όλοι ότι πάνω σε αυτή ήταν γραμμένα τα εξής: “Χαίρε Νύμφη Ανύμφευτε!”
Τότε λοιπόν είπε ο Κύριος στην ψυχή. “Eπέστρεψε στο σώμα σου και μετανόησε ειλικρινά για τις πράξεις σου, διότι δεν έχει καμία εξουσία ο διάβολος εσένα, εξαιτίας της ευλάβειας που είχες προς τη Μητέρα μου, που είναι η σωτηρία του ανθρώπινου γένους και πρέπει να Την σέβεστε όσο μπορείτε περισσότερο. Να κηρύξεις λοιπόν τη μέγιστη παρρησία της προς Εμένα και την δύναμη Της στην τη νίκη εναντίον των δαιμόνων.
Έτσι λοιπόν λυτρώθηκε ο κληρικός αυτός από τους δύο θανάτους τόσο τον πνευματικό όσο για το σωματικό. Ο άγγελος έβγαλε το λείψανο από τον βυθό των υδάτων και αφού το επανέφερε στη ζωή, έφυγε για τον ουρανό. Ο δε αναστημένος κληρικός στην συνέχεια μετά από το φοβερό αυτό γεγονός απαρνήθηκε τα εγκόσμια και όλες τις σαρκικές ηδονές και μετέβη σε μοναστήρι όπου και έζησε με ειλικρινή μετάνοια και μάλιστα κατόρθωσε με τη βοήθεια του Θεού και της Υπεραγίας Θεοτόκου να ανέβει την υψηλή κλίμακα των θεοειδών αρετών.
Υπενθυμίζοντας δε σε εμάς την βοήθεια που βρίσκει ο άνθρωπος αυτός ο οποίος πραγματικά ευλαβείται την Παναγία ιδιαίτερα ενώπιον του φοβερού κριτηρίου του Θεού εκεί όπου κανένας και τίποτα δεν μπορούν να μας ωφελήσουν παρά μόνο η παντοδύναμος και πολυεύσπλαχνος Δέσποινα με τις πρεσβείες και ικεσίες Της ας τύχουμε όλοι του Παραδείσου! Αμην!
Πηγή: http://xairetismoi.blogspot.com/2013/10/ola-ta-thaumata-twn-xairetismwn-tis-panagias-mas.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου