Δίκαιος Προπάτωρ Άβελ, ο Πρώτος Παγκόσμιος Μάρτυς. Ημέρα Μνήμης: Κυριακή των Προπατόρων.
Μνήμη τοῦ δικαίου Ἄβελ, υἱοῦ τοῦ Ἀδάμ.
Βοᾷ Θεῷ σὸν αἷμα καὶ ψυχῆς δίχα,
Ὦ πρῶτε νεκρῶν, πρῶτε καὶ σεσωσμένων.
Ήταν ο δεύτερος γιος του Αδάμ και της Εύας και αδερφός του Κάϊν (Γένεση 4,1-2). Το όνομα Άβελ αποτελεί απόδοση στα ελληνικά του αντίστοιχου εβραϊκού ονόματος Χέμπελ ή Χάμπελ, το οποίο σημαίνει "πνοή, εκπνοή, ματαιότητα". Ήταν βοσκός (ποιμένας) προβάτων και χαρακτηρίστηκε δίκαιος (Ματθαίος 23,35, Α' Ιωάννου 3,12), κάτι που έκανε το Θεό να δεχτεί με εύνοια τις προσφορές θυσίας, σε αντίθεση με τον αδερφό του (Γένεση 4,2). Για το λόγο αυτό δολοφονήθηκε από τον Κάιν (Γένεση 4,8). Η ιστορία του Κάϊν και του Άβελ περιγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη στο βιβλίο της Γενέσεως.
Στην προς Εβραίους επιστολή ο Άβελ αναφέρεται στον κατάλογο των ηρώων της πίστεως, αναφέροντας ότι επειδή πρόσφερε καλύτερη θυσία από τον Κάϊν λόγω πίστης, θεωρήθηκε Δίκαιος από το Θεό (Εβραίους 11,4).
Ο Αδάμ και η Εύα μετά την έξωσή τους από τον Κήπο της Εδέμ απέκτησαν δύο γιους τον Κάϊν που ήταν γεωργός και τον Άβελ που ήταν κτηνοτρόφος. Κάποια μέρα ο Κάϊν και ο Άβελ θέλησαν να προσφέρουν στο Θεό θυσία. Ο Κάϊν πρόσφερε ως θυσία από τους καρπούς του και όχι τους καλύτερους, ενώ ο Άβελ πρόσφερε τα καλύτερα από τα πρωτότοκα των προβάτων του και μάλιστα τα πιο ευτραφή και παχιά.
Ο Θεός είπε στον Κάϊν "Γιατί έχεις ανάψει από θυμό και γιατί κατσούφιασε η όψη σου; Δεν γνωρίζεις ότι αν δεν προσφέρεις ως θυσία από τα καλύτερα που έχεις, αυτό είναι αμαρτία προς το Θεό; Αλλά ησύχασε γιατί μπορεί να νικήσεις το κακό και να βελτιωθείς".
Η ανεξέλεγκτη όμως οργή του Κάϊν, τον οδήγησε τελικά να πραγματοποιήσει τις φθονερές του προθέσεις, ενεργώντας με δόλο και απορρίπτοντας τη θεϊκή διαπαιδαγώγηση. Έτσι ο Κάϊν είπε στον Άβελ "Ας πάμε στον αγρό". Όταν έφτασαν εκεί ο Κάϊν επιτέθηκε ξαφνικά στον αδελφό του και τον σκότωσε (Γένεση 4,4-8).
Ο Ιησούς Χριστός κατονόμασε τον Άβελ ως «Άβελ ο Δίκαιος» και τον περιέλαβε ως πρώτο σε μια σειρά προφητών οι οποίοι δολοφονήθηκαν από τους ομόφυλούς τους (Ματθ. 23,35). Στην Καινή Διαθήκη, και στην προς Εβραίους επιστολή, αναφέρεται μεταξύ των ηρώων της πίστεως (Εβραίους 11,4). Ο Άβελ εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία την Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως.
Οι εκκλησιαστικοί Πατέρες κάνουν συχνές αναφορές στο ιστορικό της άδικης δολοφονίας του Άβελ και τον θεωρούν ως προτύπωση (προεικόνιση) του Χριστού καθώς ζούσε μια φιλειρηνική ζωή ως ποιμένας, όπου εξ αιτίας της θυσίας του, που έγινε αποδεκτή από τον Θεό, υπέστη τελικά βίαιο θάνατο. Ο Άβελ ήταν ο πρώτος μάρτυρας, που εκλήφθηκε ως σύμβολο για τους διωκόμενους αργότερα Χριστιανούς.
Η αδελφοκτονία του Κάιν φανερώνει ότι και ο πιο ισχυρός δεσμός, ο αδελφικός, δεν μπόρεσε ν' αντισταθεί στην πρόκληση του κακού. Έτσι, κατανοούμε γιατί μέχρι σήμερα και παρά το γεγονός της κοινής καταγωγής μας, αδυνατούμε να δούμε τους συνανθρώπους μας ως αδελφούς. Αντίθετα, νιώθουμε ότι μας απειλούν. Έτσι αρχίζει η αποξένωση και ο ανταγωνισμός, που τρέφει και τρέφεται από τον εγωισμό μας.
Σε κοινωνικό επίπεδο, κάπως έτσι αρχίζουν οι διαμάχες μεταξύ των ατόμων και των λαών που οδηγούν στην αδικία, στις συγκρούσεις, στον πόλεμο, στην καταστροφή.
Πηγή: http://users.sch.gr/aiasgr/Agiologia/Palaia_Diathikh/Propatores/Dikaios_Abel.htm
Μνήμη τοῦ δικαίου Ἄβελ, υἱοῦ τοῦ Ἀδάμ.
Βοᾷ Θεῷ σὸν αἷμα καὶ ψυχῆς δίχα,
Ὦ πρῶτε νεκρῶν, πρῶτε καὶ σεσωσμένων.
Ήταν ο δεύτερος γιος του Αδάμ και της Εύας και αδερφός του Κάϊν (Γένεση 4,1-2). Το όνομα Άβελ αποτελεί απόδοση στα ελληνικά του αντίστοιχου εβραϊκού ονόματος Χέμπελ ή Χάμπελ, το οποίο σημαίνει "πνοή, εκπνοή, ματαιότητα". Ήταν βοσκός (ποιμένας) προβάτων και χαρακτηρίστηκε δίκαιος (Ματθαίος 23,35, Α' Ιωάννου 3,12), κάτι που έκανε το Θεό να δεχτεί με εύνοια τις προσφορές θυσίας, σε αντίθεση με τον αδερφό του (Γένεση 4,2). Για το λόγο αυτό δολοφονήθηκε από τον Κάιν (Γένεση 4,8). Η ιστορία του Κάϊν και του Άβελ περιγράφονται στην Παλαιά Διαθήκη στο βιβλίο της Γενέσεως.
Στην προς Εβραίους επιστολή ο Άβελ αναφέρεται στον κατάλογο των ηρώων της πίστεως, αναφέροντας ότι επειδή πρόσφερε καλύτερη θυσία από τον Κάϊν λόγω πίστης, θεωρήθηκε Δίκαιος από το Θεό (Εβραίους 11,4).
Ο Αδάμ και η Εύα μετά την έξωσή τους από τον Κήπο της Εδέμ απέκτησαν δύο γιους τον Κάϊν που ήταν γεωργός και τον Άβελ που ήταν κτηνοτρόφος. Κάποια μέρα ο Κάϊν και ο Άβελ θέλησαν να προσφέρουν στο Θεό θυσία. Ο Κάϊν πρόσφερε ως θυσία από τους καρπούς του και όχι τους καλύτερους, ενώ ο Άβελ πρόσφερε τα καλύτερα από τα πρωτότοκα των προβάτων του και μάλιστα τα πιο ευτραφή και παχιά.
Ο Θεός είπε στον Κάϊν "Γιατί έχεις ανάψει από θυμό και γιατί κατσούφιασε η όψη σου; Δεν γνωρίζεις ότι αν δεν προσφέρεις ως θυσία από τα καλύτερα που έχεις, αυτό είναι αμαρτία προς το Θεό; Αλλά ησύχασε γιατί μπορεί να νικήσεις το κακό και να βελτιωθείς".
Η ανεξέλεγκτη όμως οργή του Κάϊν, τον οδήγησε τελικά να πραγματοποιήσει τις φθονερές του προθέσεις, ενεργώντας με δόλο και απορρίπτοντας τη θεϊκή διαπαιδαγώγηση. Έτσι ο Κάϊν είπε στον Άβελ "Ας πάμε στον αγρό". Όταν έφτασαν εκεί ο Κάϊν επιτέθηκε ξαφνικά στον αδελφό του και τον σκότωσε (Γένεση 4,4-8).
Ο Ιησούς Χριστός κατονόμασε τον Άβελ ως «Άβελ ο Δίκαιος» και τον περιέλαβε ως πρώτο σε μια σειρά προφητών οι οποίοι δολοφονήθηκαν από τους ομόφυλούς τους (Ματθ. 23,35). Στην Καινή Διαθήκη, και στην προς Εβραίους επιστολή, αναφέρεται μεταξύ των ηρώων της πίστεως (Εβραίους 11,4). Ο Άβελ εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία την Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως.
Οι εκκλησιαστικοί Πατέρες κάνουν συχνές αναφορές στο ιστορικό της άδικης δολοφονίας του Άβελ και τον θεωρούν ως προτύπωση (προεικόνιση) του Χριστού καθώς ζούσε μια φιλειρηνική ζωή ως ποιμένας, όπου εξ αιτίας της θυσίας του, που έγινε αποδεκτή από τον Θεό, υπέστη τελικά βίαιο θάνατο. Ο Άβελ ήταν ο πρώτος μάρτυρας, που εκλήφθηκε ως σύμβολο για τους διωκόμενους αργότερα Χριστιανούς.
Η αδελφοκτονία του Κάιν φανερώνει ότι και ο πιο ισχυρός δεσμός, ο αδελφικός, δεν μπόρεσε ν' αντισταθεί στην πρόκληση του κακού. Έτσι, κατανοούμε γιατί μέχρι σήμερα και παρά το γεγονός της κοινής καταγωγής μας, αδυνατούμε να δούμε τους συνανθρώπους μας ως αδελφούς. Αντίθετα, νιώθουμε ότι μας απειλούν. Έτσι αρχίζει η αποξένωση και ο ανταγωνισμός, που τρέφει και τρέφεται από τον εγωισμό μας.
Σε κοινωνικό επίπεδο, κάπως έτσι αρχίζουν οι διαμάχες μεταξύ των ατόμων και των λαών που οδηγούν στην αδικία, στις συγκρούσεις, στον πόλεμο, στην καταστροφή.
Πηγή: http://users.sch.gr/aiasgr/Agiologia/Palaia_Diathikh/Propatores/Dikaios_Abel.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου