Άγιος Γουσταύος ο Ερημίτης. Ημέρα Μνήμης: 10 Μαρτίου.

Άγιος Γουσταύος ο Ερημίτης. Ημέρα Μνήμης: 10 Μαρτίου.

Ο Άγιος Γουσταύος (Gustav - Σουηδικά: Gustaf)) ήταν Σουηδός και γεννήθηκε το 810. Όταν ο Άγιος Ανσέριος (Ansgar) Επίσκοπος Αμβούργου - Βρέμης και Φωτιστής των Σκανδιναβών (τιμάται 3 Φεβρουαρίου) επισκέφθηκε την Σουηδία για να κηρύξει το Ευαγγέλιο, ο Άγιος Γουσταύος άκουσε το κήρυγμα του Αγίου Ανσερίου, έγινε χριστιανός και δέχθηκε το Άγιο Βάπτισμα. Λέγεται ότι ο Άγιος Γουσταύος ήταν ο πρώτος Σουηδός που βαπτίστηκε.

Άγιος Μαλαχίας ο νέος Οσιομάρτυς, ο Λίνδιος. Ημέρα Μνήμης: 29 Σεπτεμβρίου.

Άγιος Μαλαχίας ο νέος Οσιομάρτυς, ο Λίνδιος. Ημέρα Μνήμης: 29 Σεπτεμβρίου.

Ὁ Ἅγιος Ὁσιομάρτυς Μαλαχίας γεννήθηκε στὴ Λίνδο τῆς Ῥόδου, γύρω στὰ 1500. Ὁ πατέρας του ἦταν Ἱερέας καὶ ὀνομαζόταν Γεώργιος καὶ ἡ μητέρα του Χριστῖνα. Σὲ νεαρὴ ἡλικία, φλεγόμενος ἀπὸ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστό, ἔγινε μοναχός. Ὁ συντάκτης τοῦ μαρτυρίου του ἀναφέρει ὅτι, ὅταν ἦταν 22 ἐτῶν ἀναχώρησε ἀπὸ τὴν πατρίδα του καὶ πῆγε κατ᾿ ἀρχὰς στὶς Κολοσσὲς τῆς Φρυγίας. Στὴ συνέχεια ἐπισκέφτηκε τὴν Λάμψακο καὶ ἀκολούθως διάφορα νησιὰ τοῦ Αἰγαίου πελάγους, τὴ Φοινίκη, τὴν Αἴγυπτο, τὴ Λιβύη καὶ τὸ θεοβάδιστο ὄρος Σινᾶ, ἀπ᾿ ὅπου μετέβη στὴν Παλαιστίνη ὡς προσκυνητὴς τῶν Ἁγίων Τόπων. Ἀφοῦ περιόδευσε ὅλα τὰ πανάγια προσκυνήματα, κατέληξε στὴν Ἁγία Πόλη τῆς Ἱερουσαλὴμ καὶ παρέμεινε στὸν Ναὸ τῆς Ἁγίας τοῦ Χριστοῦ Ἀναστάσεως ὡς διακονητής, ἀγωνιζόμενος τὸν καλὸ ἀγῶνα τῆς ἀσκήσεως μὲ νηστεῖες, ἀγρυπνίες καὶ ἀκατάπαυστες προσευχές.

Άγιοι Μάρτυρες Γοβδελαάς, Δάδας, Κασδόος και Κασδόα. Ημέρα Μνήμης: 29 Σεπτεμβρίου.

Άγιοι Μάρτυρες Γοβδελαάς, Δάδας, Κασδόος και Κασδόα. Ημέρα Μνήμης: 29 Σεπτεμβρίου.

Εις τον Γοβδελαάν
Ὁ Γοβδελαᾶς πείρεται τοῖς καλάμοις,
Τὸν καλάμῳ τυφθέντα Χριστόν μου σέβων.

Eις τον Δάδαν.
Ξίφει μεληδὸν σῶμα πᾶν τετμημένος,
Τὸ πνεῦμα σῴζεις, Μάρτυς Ὑψίστου Δάδα.

Eις τον Kασδόον και Kασδόαν.
Ἀθλοῦσιν ἄμφω Κασδόος καὶ Κασδόα,
Ὁ μὲν σπαθισθείς, ἡ δὲ θλασθεῖσα ξύλῳ.

Ο Χριστός φανερώνεται στις αγαθές ψυχές, ενώ η κακία του πονηρού κάνει απάνθρωπο ακόμα και έναν πατέρα και τον οδηγεί στην θανάτωση των παιδιών του...

Στα χρόνια του βασιλιά των Περσών Σαβωρίου, κατά το έτος 330 μ. Χ., ζούσε κάποιος Πέρσης, άρχοντας, συγγενής του βασιλιά, που ονομαζόταν Δάδας. Ο Δάδας ήταν πιστός Χριστιανός και δεν δίστασε να φανερώσει την πίστη του. Γι΄αυτό διεβλήθη στο βασιλιά και εκείνος πρόσταξε να δικαστεί από τον γιο του Γοβδελαά και από τον άρχοντα Αδραμέλεχ.

Όσιος Ρωμύλος της Ραβάνιτσας. Ημέρα Μνήμης: 18 Σεπτεμβρίου.

Όσιος Ρωμύλος της Ραβάνιτσας. Ημέρα Μνήμης: 18 Σεπτεμβρίου.

Στους Συναξαριστές δεν αναφέρεται κανένα υπόμνημα για τον όσιο αυτό. Βιογραφία του υπάρχει στο υπ' αριθμ. 154 χειρόγραφο της Σκήτης των Καυσοκαλυβίων, που συνέγραψε ο μαθητής του εν λόγω Οσίου, Γρηγόριος.

Ο όσιος Ρωμύλος γεννήθηκε κατά το 1300 στην παραδουνάβια πόλι Βιδίνιο από ευσεβείς γονείς, πατέρα Έλληνα και μητέρα Βουλγάρα. Κατά το άγιο βάπτισμα ονομάσθηκε Ράϊκος. Από την παιδική του ηλικία έδειχνε πόθο για μάθησι και οι διδάσκαλοί του, θαυμάζοντας την σοφία και την σύνεσί του, τον αποκαλούσαν «παιδαριογέροντα». Όταν ανδρώθηκε, για να αποφύγη τον γάμο που εσκέπτοντο οι γονείς του, έφυγε κρυφά σε μοναστήρι της επαρχίας του Τιρνόβου. Εκεί, μετά την κανονική δοκιμασία, εκάρη μικρόσχημος με το όνομα Ρωμανός και διακονούσε με πολλή ευλάβεια στον ναό ως εκκλησιαστικός.

Άγιος Οσιομάρτυς Γαλακτίων της Βολογκντά. Ημέρα Μνήμης: 24 Σεπτεμβρίου.

Άγιος Οσιομάρτυς Γαλακτίων της Βολογκντά. Ημέρα Μνήμης: 24 Σεπτεμβρίου.

Ο όσιος Γαλακτίων, κατά κόσμον Γαβριήλ, ήταν υιός του ευσεβούς βογιάρου Ιβάν Μπέλσκι. Όταν έγινε επτά ετών, οι γονείς του τον έστειλαν κρυφά στην πόλη Στάριτσα, για να τον διασώσουν από τον τσάρο Ιβάν Δ’ τον Τρομερό (1533 - 1584).

Κρυμμένος εκεί ο άγιος σε οικογένεια υποδηματοποιού, έμαθε την τέχνη του προστάτου του και περνούσε τον χρόνο του με προσευχή, συχνό εκκλησιασμό και μελέτη ιερών βιβλίων. Αργότερα εγκαταστάθηκε στην πόλη Βόλογκντα, όπου νυμφεύθηκε και ζούσε βίο ήσυχο και ευτυχισμένο.

Αγία Παρθενομάρτυς Λεοκάδια του Τολέδο. Ημέρα Μνήμης: 9 Δεκεμβρίου.

Αγία Παρθενομάρτυς Λεοκάδια του Τολέδο. Ημέρα Μνήμης: 9 Δεκεμβρίου.

Κατά τη διάρκεια των διωγμών που υπέστη η Εκκλησία τους πρώτους τρεις αιώνες, πολλές χιλιάδες χριστιανοί από όλα τα κοινωνικά στρώματα έχασαν τη ζωή τους με τρόπους που δεν μπορεί να φανταστεί κανείς. Αυτό συνέβαινε απλώς επειδή αυτές οι γενναίες ψυχές αρνήθηκαν να κάψουν θυμίαμα και να ομολογήσουν: «Ο Καίσαρας είναι θεός». Από την Ισπανία και τη Βρετανία έως τη Μικρά Ασία, την Παλαιστίνη και την Αίγυπτο, το αίμα των μαρτύρων έγινε ο σπόρος της Εκκλησίας κατά τη διάρκεια τεσσάρων μεγάλων και πολλών μικρών διώξεων. Ο τελευταίος και σκληρότερος από αυτούς τους διωγμούς διεξήχθη από τον Ρωμαίο αυτοκράτορα Διοκλητιανό υπό την ηθική αυτουργία του συν-αυτοκράτορα Γαλερίου.

Άγιος Μαμιλιανός Επίσκοπος Πανόρμου Σικελίας. Ημέρα Μνήμης: 15 Σεπτεμβρίου.

Άγιος Μαμιλιανός Επίσκοπος Πανόρμου Σικελίας. Ημέρα Μνήμης: 15 Σεπτεμβρίου.

Ο Άγιος Μαμιλιανός ήταν επίσκοπος του Πανόρμου τον 5ο αιώνα. Ο Άγιος Μαμιλιανός έζησε στη Σικελία σε μια εποχή που οι Βάνδαλοι κυριαρχούσαν στο νησί. Υπηρέτησε ως επίσκοπος Πανόρμου (Παλέρμου), αλλά εξορίστηκε στην Αφρική από τους Βανδάλους, οι οποίοι προσχώρησαν στον Αριανισμό, περίπου το 450 μ.Χ. με μερικούς χριστιανούς συντρόφους. Μια πηγή αναφέρει ότι ο Άγιος Μαμιλιανός εξορίστηκε στην Τοσκάνη από τον Γιζέριχο, τον βασιλιά των Βανδάλων.

«Και καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον Υιόν τού ανθρώπου, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον»

«Και καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον Υιόν τού ανθρώπου, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον».

«Και καθώς Μωυσής ύψωσε τον όφιν εν τη ερήμω, ούτως υψωθήναι δει τον Υιόν τού ανθρώπου, ίνα πας ο πιστεύων εις αυτόν μη απόληται, αλλ’ έχη ζωήν αιώνιον» (Ιωάν.3:14-15) δηλ. «Όπως δε ο Μωυσής ύψωσε στην έρημο το φίδι, έτσι πρόκειται να υψωθεί και ο Υιός τού ανθρώπου, ώστε καθένας που πιστεύει εις Αυτόν, να μη χάνεται με πνευματικό θάνατο, αλλά να έχει αιώνια ζωή».

Χαιρετισμοί εἰς τόν Τίμιον Σταυρόν.

Χαιρετισμοί εἰς τόν Τίμιον Σταυρόν.

Τούς Χαιρετισμούς μποροῦμε νά τούς διαβάζουμε κάθε Παρασκευή, ἡμέρα ἀφιερωμένη στό Σταυρό, τήν Κυριακή τῆς Σταυροπροσκυνήσεως, στήν ἑορτή τῆς Παγκοσμίου Ὑψώσεως τοῦ Τιμίου Σταυροῦ (14 Σεπτεμβρίου) καί τήν Μεγάλη Παρασκευή.

Κοντάκιον.
Ἦχος πλ. δ’. Τῇ ὑπερμάχῳ.
Ὦ τρισμακάριστε Σταυρέ καί πανσεβάσμιε, σέ προσκυνοῦμεν οἱ πιστοί καί μεγαλύνομεν, ἀγαλλόμενοι τῇ θείᾳ σου ἀνυψώσει. Ἀλλ’ ὡς τρόπαιον καί ὅπλον ἀπροσμάχητον, περιφρούρει τε καί σκέπε τῇ σῇ χάριτι, τούς σοί κράζοντας· χαῖρε, Ξύλον μακάριον.

Οἱ ΚΔ’ (24) Οἶκοι

Ο Σταυρός στην Παλαιά Διαθήκη - Η Σταυροειδής ευλογία τού Ιακώβ.

Ο Σταυρός στην Παλαιά Διαθήκη - Η Σταυροειδής ευλογία τού Ιακώβ.

Όταν ο Ιακώβ ευλόγησε τα παιδιά τού Ιωσήφ, τον Εφραϊμ και τον Μανασσή, τα ευλόγησε έχοντας τα χέρια του σταυροειδώς στα κεφάλια τους. Έτσι, εξεικόνισε την ευλογία που θα λάβαιναν δια τού Σταυρού τού Κυρίου οι Ιουδαίοι και οι Εθνικοί, που προτυπώθηκαν από το Μανασσή και τον Ευφραϊμ αντίστοιχα, καθώς οι Ιουδαίοι ευλογήθηκαν, αλλά οι εθνικοί ευλογήθηκαν περισσότερο, πράγμα που συμβολίζεται από το δεξί χέρι τού Ιακώβ. Ας το διαβάσουμε:

Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού - Προτυπώσεις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στην Παλαιά Διαθήκη.

Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού - Προτυπώσεις του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού στην Παλαιά Διαθήκη.

Η διπλή πολεμική πού έχει εξαπολυθεί τον τελευταίο καιρό εναντίον της Παλαιάς Διαθήκης στρέφει τα φώτα της δημοσιότητας σ' αυτό το θεόπνευστο και δασικό για την πίστη μας Βιβλίο. Από τη μια, οι αρχαιολάτρες Έλληνες, δεδηλωμένοι άθεοι, περιφρονούν την Παλαιά Διαθήκη ως εβραϊκό προϊόν, ανάξιο της προσοχής και του ενδιαφέροντος των σημερινών Ελλήνων. Από την άλλη, άνθρωποι πού, θεωρητικά τουλάχιστον, δεν αρνούνται τη χριστιανική ταυτότητα τους, αμφισβητούν την Παλαιά Διαθήκη ως μη θεόπνευστη και τη μέμφονται ως ασύμφωνη και αντιτιθέμενη προς την Καινή Διαθήκη. Ωστόσο, είναι ανυπόστατες οι κατηγορίες και ατελέσφορα τα πυρά πού εκτοξεύονται και από τις δύο πλευρές.

Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Ο Σταυρός και ο χάλκινος όφις.

Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου και Ζωοποιού Σταυρού. Ο Σταυρός και ο χάλκινος όφις.

«Καθὼς Μωϋσῆς ὕψωσσε τὸν ὄφιν ἐν τῇ ἐρήμω, οὕτως ὑψωθῆναι δεῖ τὸν υἱὸν τοῦ ἀνθρώπου».

Με μία προτύπωση του Σταυρού του Χριστού στην Παλαιά Διαθήκη μας προετοιμάζει, αγαπητοί μου αδελφοί, η Εκκλησία για να εορτάσουμε την μεγάλη εορτή της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού, την Κυριακή που προηγείται. Ο ευαγγελιστής Ιωάννης μας θυμίζει τον λόγο του Χριστού ότι «όπως ο Μωυσής ύψωσε το χάλκινο φίδι στην έρημο, έτσι έπρεπε να υψωθεί και ο Υιός του ανθρώπου επάνω στο Σταυρό».

Άγιος Χάρολντ βασιλεύς της Αγγλίας, ο τελευταίος ορθόδοξος βασιλιάς της Αγγλίας. Ημέρα Μνήμης: 14 Οκτωβρίου.

Άγιος Χάρολντ βασιλεύς της Αγγλίας, ο τελευταίος ορθόδοξος βασιλιάς της Αγγλίας. Ημέρα Μνήμης: 14 Οκτωβρίου. 

Στις 14 Οκτωβρίου, 1066, στο Χέιστινγκς στη νότια Αγγλία, ο τελευταίος Ορθόδοξος βασιλιάς της Αγγλίας, Χάρολντ ο δεύτερος , σκοτώνεται σε μία μάχη ενάντια στον Δούκα Γουλιέλμο της Νορμανδίας. Ο Γουλιέλμος έλαβε την ευλογία να εισβάλει στην Αγγλία από τον πάπα της Ρώμης Αλέξανδρο προκειμένου να φέρει την Αγγλική Εκκλησία σε πλήρη  επαφή με τον "αναμορφωμένο παπισμό". Από το 1052 ο Άγγλος αρχιεπίσκοπος τιμωρήθηκε και  καταγγέλθηκε σαν σχισματικός από τη Ρώμη.

Το αποτέλεσμα της Νορμανδικής Κυριαρχίας ήταν ότι η Αγγλική εκκλησία και οι άνθρωποι της ενσωματώθηκαν στην αιρετική "εκκλησία" της Δύσης, στην παπική χριστιανοσύνη, η οποία το 1054 εξέπεσε και απομακρύνθηκε από την επικοινωνία της με την Μία, Αγία, Καθολική και Αποστολική Εκκλησία, η οποία αντιπροσωπεύεται από τους ανατολικούς πατριάρχες της Κωνσταντινούπολης, της Αλεξάνδρειας, της Αντιόχειας και της Ιερουσαλήμ. Αυτό τελείωσε 500 χρόνια ιστορίας της Άγγλο - Σαξονικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, επακολούθησε ο θάνατος της Κελτικής Ορθόδοξης Εκκλησίας στην Ουαλία, την Σκωτία  και την Ιρλανδία.

Άγιος Κεντβάλλα βασιλεύς του Ουέσσεξ. Ημέρα Μνήμης: 20 Απριλίου.

Άγιος Κεντβάλλα βασιλεύς του Ουέσσεξ. Ημέρα Μνήμης: 20 Απριλίου.

Ο Άγιος Κεντβάλλα του Ουέσσεξ ήταν βασιλιάς του Ουέσσεξ (685 - 688) μέλος του Οίκου του Ουέσσεξ. Στην νεότητα του εξορίστηκε από το Ουέσσεξ, την περίοδο της εξορίας του συγκέντρωσε δυνάμεις και επιτέθηκε στους νότιους Σάξονες σκοτώνοντας τον βασιλιά τους Έθελγουιλ στο Σάσσεξ. Ο Κεντβάλλα στάθηκε ανίκανος να κρατήσει την περιοχή της νότιας Σαξονίας και εξορίστηκε ξανά από τον Έθελγουιλ, το 685 έγινε βασιλιάς του Ουέσσεξ αλλά αμέσως βρέθηκε στην δίνη ταραχών με αντίπαλες οικογένειες. Μετά την άνοδο του στο θρόνο έφτασε στο Σάσσεξ κατακτώντας ολόκληρη την περιοχή και την Νήσο του Γουάιτ. Κέρδισε και την περιοχή του Κεντ τοποθετώντας τον αδελφό του Μουλ του Κεντ ως βασιλιά, ο Μουλ κάηκε σε επανάσταση την επόμενη χρονιά και ο Κεντβάλλα επέστρεψε στο Κεντ αναλαμβάνοντας την κυβέρνηση του βασιλείου προσωπικά ο ίδιος. Ο Κεντβάλλα τραυματίστηκε θανάσιμα την εποχή που κατακτούσε την Νήσο Γουάιτ αυτός ήταν πιθανότατα ο λόγος για τον οποίο παραιτήθηκε από τον θρόνο (688). Τον Απρίλιο του 689 έφτασε στην Ρώμη όπου βαπτίστηκε χριστιανός από τον πάπα Σέργιο Α΄ το Μεγάλο Σάββατο του ίδιου χρόνου, πέθανε 10 μέρες αργότερα στις 20 Απριλίου 689 και τον διαδέχτηκε ο Ίνε του Ουέσσεξ (τιμάται 8 Σεπτεμβρίου).

Άγιοι Ίνε και Εθελβούργα βασιλείς του Ουέσσεξ. Ημέρα Μνήμης: 8 Σεπτεμβρίου.

Άγιοι Ίνε και Εθελβούργα βασιλείς του Ουέσσεξ. Ημέρα Μνήμης: 8 Σεπτεμβρίου.

Ο Άγιος Ίνε βασιλιάς του Ουέσσεξ ήταν γιος του Κένρεντ του Ουέσσεξ, εγγονός του Κεολβάλδου αδελφού του Κινεγκίλς του Ουέσσεξ με καταγωγή απ'ευθείας από τον Κέρντικ του Ουέσσεξ γενάρχη του Οίκου του Ουέσσεξ. Ο προκάτοχος του Κεντβάλλα του Ουέσσεξ (τιμάται 20 Απριλίου) κατόρθωσε να φέρει ολόκληρη την νότια Αγγλία υπό την εξουσία των Δυτικών Σαξόνων του Ουέσσεξ αλλά ο Ίνε δεν κατόρθωσε να το διατηρήσει. Στα τέλη της βασιλείας του το Κεντ, το Σάσσεξ και το Έσσεξ δεν βρίσκονταν υπό την κυριαρχία του Ουέσσεξ αλλά ο Ίνε κατόρθωσε να επεκτείνει την κυριαρχία του σε ολόκληρο το Χαμσάιρ και στα νότια τμήματα της χερσονήσου. Οι "Νόμοι του Ίνε" ήταν οι πρώτοι νόμοι οι οποίοι εκδόθηκαν γύρω στο 694 από Αγγλοσάξονα βασιλιά εκτός του Κεντ, οι νόμοι του Ίνε αποκαλύπτουν τα έθιμα της Αγγλοσαξονικής κοινωνίας και τις χριστιανικές πεποιθήσεις των κατοίκων. Το εμπόριο την εποχή του Ίνε γνώρισε τεράστια ακμή σε ολόκληρη την Αγγλία με σημαντικότερο εμπορικό κέντρο την περιοχή της Σαουθάμπτον. Την εποχή του Ίνε το βασίλειο του Ουέσσεξ ξεκίνησε την κοπή νομισμάτων τα οποία έφεραν το όνομα του. Μετά από 38 χρόνια βασιλείας παραιτήθηκε από τον θρόνο προκειμένου να πραγματοποιήσει προσκύνημα στην Ρώμη (728), άφησε διάδοχο του στον θρόνο του Ουέσσεξ τον νεαρό Έθελχερντ του Ουέσσεξ.

Άγιοι Μαρκιανός και Πουλχερία οι βασιλείς. Ημέρα Μνήμης: 17 Φεβρουαρίου.

Άγιοι Μαρκιανός και Πουλχερία οι βασιλείς. Ημέρα Μνήμης: 17 Φεβρουαρίου.

Tον Mαρκιανόν Πουλχερίαν συνάμα,

Άζυγας ειπείν ουκ έχω ή συζύγους.

Η Αγία Πουλχερία (τιμάται και 10 Σεπτεμβρίου) γεννήθηκε στις 19 Ιανουαρίου 399 μ.Χ. και ήταν θυγατέρα των βασιλέων Αρκαδίου (395 - 408 μ.Χ.) και Ευδοκίας και αδελφή του αυτοκράτορα Θεοδοσίου Β' του Μικρού (408 - 450 μ.Χ.). Το έτος 414 μ.Χ. η Πουλχερία αναγορεύθηκε Αυγούστα και ανέλαβε την εξουσία του κράτους. Ήταν ευσεβέστατη, πλήρης σωφροσύνης, χρηστότητος και σοφίας.

Άγιος Μάρτυς Κόνων ο Κηπουρός. Ημέρα Μνήμης: 5 Μαρτίου.

Άγιος Μάρτυς Κόνων ο Κηπουρός. Ημέρα Μνήμης: 5 Μαρτίου.

Ἥλων τύπους φέροντι Κυρίῳ Κόνων,

Ἥλων τύπους πρόσεισιν εἰς πόδας φέρων.

Ο Άγιος Μάρτυς Κόνων καταγόταν από τη Ναζαρέτ της Γαλιλαίας και έζησε κατά τα χρόνια της βασιλείας του Δεκίου (249 - 251 μ.Χ.). Αφού ήλθε στην χώρα της Παμφυλίας και διάλεξε μικρό τόπο, τον μετασκεύασε σε κήπο φυτεύοντας λάχανα, από τα οποία προμήθευε τον εαυτό του και τους πτωχούς ξένους με τροφή. Ήταν στο χαρακτήρα απλός, ώστε και αυτούς ακόμα που επρόκειτο να τον συλλάβουν και να τον οδηγήσουν στον άρχοντα, για να τιμωρηθεί επειδή ήταν Χριστιανός, όταν τον ασπάσθηκαν με περιπαικτικό τρόπο, και εκείνος τους ανταπέδωσε τον ασπασμό. Και όταν του είπαν, ότι σε καλεί ο ηγεμόνας, αποκρίθηκε: «Γιατί; Ποια ανάγκη έχει εκείνος από μένα και περισσότερο που είμαι Χριστιανός;». οι στρατιώτες τον έδεσαν και τον οδήγησαν ενώπιον του ηγεμόνος. Εκείνος τον προέτρεψε να θυσιάσει στα είδωλα. Ο Άγιος τότε είπε προς τον ηγεμόνα με πνευματική ανδρεία: «Μακάρι, ηγεμόνα και εσύ να μπορούσες να απαρνηθείς τα είδωλα και να προσέλθεις στον Χριστό». Τότε ο ηγεμόνας έδωσε εντολή να τον βασανίσουν. Του τρύπησαν τους αστραγάλους, τον καθήλωσαν με σιδερένια καρφιά και τον ανάγκασαν να τρέχει μπροστά από άρμα αλόγων.

Έτσι μαρτύρησε ο Άγιος Κόνων και εισήλθε στη χαρά του Κυρίου του.

Η αγιογραφία είναι έργο του αγιογράφου Δημήτριου Σκουρτέλη.

Άγιος Ιερομάρτυς Αθανάσιος του Μπρεστ - Λιτόβσκ. Ημέρα Μνήμης: 5 Σεπτεμβρίου.

Άγιος Ιερομάρτυς Αθανάσιος του Μπρεστ - Λιτόβσκ. Ημέρα Μνήμης: 5 Σεπτεμβρίου.

Ο άγιος Αθανάσιος γεννήθηκε στην Βίλνα (σημ. πρωτεύουσα της Λιθουανίας) της Μικρορωσίας το 1596, τον ίδιο χρόνο που έγινε στο Μπρεστ-Λιτόβσκ η ψευδοένωση μεταξύ της Ρώμης και ωρισμένων Ρώσων επισκόπων. Υιός ευγενούς στην καταγωγή Λιθουανού, αρκετά πτωχού παρά ταύτα, έλαβε ευρεία και σπάνια μόρφωση για την εποχή του. Ήταν κάτοχος πολλών ξένων και αρχαίων γλωσσών και βαθύς γνώστης τόσο των Πατέρων της Εκκλησίας, όσο και των φιλοσόφων και θεολόγων της Δύσεως.

Για λίγα χρόνια ο άγιος εργαζόταν ως οικοδιδάσκαλος, ώσπου το 1627 εκάρη μοναχός στην μονή του Χουτίν, κοντά στην Όρσα της Μικρορωσίας (σημ. Λευκορωσία). Το προπύργιο αυτό της Ορθοδοξίας, που έμεινε απείρακτο από τις πολωνικές δυνάμεις κατοχής, διεδραμάτισε σπουδαίο ρόλο στο να αντισταθή ο ορθόδοξος λαός κατά της ρωμαιοκαθολικής προπαγάνδας.

Άγιος Ιωάννης ο επονομαζόμενος «Καλός» εκ Σίποντο της Απούλιας. Ημέρα Μνήμης: 5 Σεπτεμβρίου.

Άγιος Ιωάννης ο επονομαζόμενος «Καλός» εκ Σίποντο της Απούλιας. Ημέρα Μνήμης: 5 Σεπτεμβρίου.

Στη Δαλματία, στη σημερινή Κροατία, έζησε ο ευλογημένος Ιωάννης ο επονομαζόμενος «Καλός», από το Σίποντο της Απούλιας, μοναχός στο μοναστήρι του Μόντε Πουλσάνο (Monte Pulsano).

Αγία Ιερουσαλήμ και τα τέκνα της Κέγουρος, Σεκενδίνος, Σέκενδος. Ημέρα Μνήμης: 4 Σεπτεμβρίου.

Αγία Ιερουσαλήμ και τα τέκνα της Κέγουρος, Σεκενδίνος, Σέκενδος. Ημέρα Μνήμης: 4 Σεπτεμβρίου.

Ένδοξος καταγωγή

Η Αγία έζησε και μαρτύρησε τότε, που αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ο Μάρκος Αυρήλιος Πρόβος (276-282 μ.Χ.).

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου, από πλούσια οικογένεια. Οι γονείς της ήσαν Χριστιανοί και την ανέθρεψαν «εν παιδεία και νουθεσία Κυρίου». Την έβαλαν εις ένα Παρθενώνα.

Εκεί έμαθε τα Ιερά Γράμματα και εννόησε την ματαιότητα του κόσμου τούτου. Καίτοι ήθελε να μείνει αφιερωμένη παρθένος εις τον Θεό, εν τούτοις οι γονείς της και χωρίς να θέλει την παντρέψανε. Γέννησε τρία παιδιά τον Σεκένδο, Σεκένδικο και Κήγορο.

Άγιος Ιωσήφ, Κτίτωρ και πρώτος Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Κασούλων. Ημέρα Μνήμης: 4 Σεπτεμβρίου.

Άγιος Ιωσήφ, Κτίτωρ και πρώτος Ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Κασούλων. Ημέρα Μνήμης: 4 Σεπτεμβρίου.

Ο Άγιος Ιωσήφ είναι ο κτίτωρ και πρώτος ηγούμενος της Ιεράς Μονής Αγίου Νικολάου Κασούλων. Έχτισε τη μονή το 1098 - 1099 με τη βοήθεια του Βοημόνδου Α' της Αντιόχειας ο οποίος ήταν o ιδρυτής του Πριγκιπάτου της Αντιόχειας και ο πρώτος Πρίγκιπας της Αντιόχειας, ο ιδρυτής και ο πρώτος Πρίγκιπας του Τάραντα. Ο Άγιος Ιωσήφ διοίκησε την Ιερά Μονή μέχρι την οσιακή του κοίμηση στις 4 Σεπτεμβρίου 1124.

Οσία Ροζαλία η Παρθένος, η εν Πανόρμω (Παλέρμο) της Σικελίας. Ημέρα Μνήμης: 4 Σεπτεμβρίου.

Οσία Ροζαλία η Παρθένος, η εν Πανόρμω (Παλέρμο) της Σικελίας. Ημέρα Μνήμης: 4 Σεπτεμβρίου.

Η Αγία Ροζαλία, νορμανδικής καταγωγής από ευγενική οικογένεια με γραμμή αίματος από τον Καρλομάγνο, έγινε μοναχή σε ορθόδοξο γυναικείο μοναστήρι του Παλέρμο (Πάνορμος) και στη συνέχεια μόνασε σε σπήλαιο, στο όρος Πελεγκρίνο έξω από την πόλη όπου υπήρχε ελληνορθόδοξο παρεκκλήσιο του Αγίου Νικολάου όπου κατά την παράδοση οδηγήθηκε εκεί από δύο Αγγέλους. Εκοιμήθη οσιακά την 4η Σεπτεμβρίου του 1170.

Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Ζαχαρίας της Παναγίας Παναγιώτισσας.

Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Ζαχαρίας της Παναγίας Παναγιώτισσας.

Σε δηλώσεις του στο ΚΥΠΕ (Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων), ο Μητροπολίτης Κωνσταντίας - Αμμοχώστου Βασίλειος ανέφερε ότι «επειδή το εξωκλήσι της Παναγιώτισσας που είναι αφιερωμένο στην Κοίμηση της Θεοτόκου και βρίσκεται σε μικρή απόσταση από τον Πρωταρά, χρειαζόταν ανακαίνιση, αποφασίστηκε όπως προχωρήσουμε με ‘τυφλά μάτια’ στο τι θα εντοπίσουμε όταν άρχιζε το έργο. Σύμφωνα με την ιστορία που έχει καταγραφεί, γύρω στον 15ο αιώνα στη Μυτιλήνη εμφανίστηκε μια θανατηφόρα ασθένεια, η οποία ανάγκασε ομάδα ανθρώπων να φύγουν και να έρθουν μαζί με τον ιερέα, τον Παπά Ζαχαρία και να κατοικήσουν στη περιοχή».

Πρόσθεσε ότι επειδή στην Παναγιώτισσα υπήρχε πηγαίο νερό, οι Τούρκοι γύρω στο 1573 - 1574 ήθελαν να το μεταφέρουν στην Αμμόχωστο. Ωστόσο όταν οι κατακτητές πήγαν στη περιοχή, οι κάτοικοι αντιστάθηκαν με αποτέλεσμα οι Τούρκοι να ζητούν την τιμωρία όλων. Ο Παπά Ζαχαρίας βγήκε μπροστά και ανέλαβε την ευθύνη, με αποτέλεσμα να γλυτώσει μεν τους κατοίκους από βέβαιο θάνατο, αλλά συνελήφθη, μεταφέρθηκε στην Αμμόχωστο και την επομένη οι Τούρκοι τον επέστρεψαν αποκεφαλισμένο στην Παναγιώτισσα.

Αγία Νεομάρτυς Λυγερή η Χιοπολίτις. Ημέρα Μνήμης: 6 Σεπτεμβρίου.

Αγία Νεομάρτυς Λυγερή η Χιοπολίτις. Ημέρα Μνήμης: 6 Σεπτεμβρίου.

Ἡ Ἁγία νεομάρτυς Λυγερή ἡ Χιοπολίτις γεννήθηκε στίς ἀρχές τοῦ 19ου αἰῶνος στό χωριό Ἀνάβατος τῆς Χίου. Ἀνατράφηκε μέ τά νάματα τῆς ὀρθοδόξου ἡμῶν πίστεως, ἐνῶ διακρινόταν γιά τό ψυχοσωματικό της κάλλος, γεγονός πού προκάλεσε τήν ἐρωτική ἓλξη τοῦ Τούρκου τυράννου. Παρά τις ὑποσχέσεις καί τίς πιέσεις του γιά πλούτη καί τιμές, ἡ πάνσεμνος Λυγερή ἒμεινε σταθερή στήν πίστη της καί ἀρνήθηκε τόν γάμο μέ τόν ἀλλόπιστο Ἀγαρηνό. Στίς 6 Σεπτεμβρίου 1822, ἡμέρα ἑορτασμοῦ στόν Ἀνάβατο Χίου τοῦ ἐν Χώναις θαύματος τοῦ Ἀρχαγγέλου Μιχαήλ, κατέφθασαν στό χωριό οἱ ἀκόλουθοι τοῦ Τούρκου τυράννου.

Τότε μέσα στήν προκληθεῖσα ἀναστάτωση ἃρπαξαν βίαια καί παρά τήν ἀρνησή της τήν πάνσεμνο Λυγερή γιά νά τήν ὁδηγήσουν σ’αὐτόν. Στή διαδρομή ἡ Λυγερή ἀγκάλιασε μέ ὃλη της τή δύναμη ἓνα δένδρο, διακηρύσσοντας μέ παρρησία ὃτι δέν πρόκειται νά ἀρνηθεῖ τόν Χριστό. Τότε ἓνας ἀκόλουθος τήν ἀποκεφάλισε καί μέ τήν τιμία της κεφαλή ἒφυγε τρέχοντας πρός τήν παραλία  Ἐλίντα, ὃπου περίμενε ὁ Τοῦρκος τύραννος. Ἀπό το αἷμα τῆς ἀθληφόρου νεομάρτυρος χάραξε ἡ μητέρα της στά παρακείμενα βράχια τρεῖς σταυρούς, ἐκ τῶν ὁποίων ὁ ἓνας ἒχει διασωθεῖ μέχρι σήμερα.

Άγιος Ιερομάρτυς Τιμόθεος ο Διάκονος, Ελένη η αυτάδελφός του και το νήπιο βρέφος της εν Κορώνη Μεσσηνίας μαρτυρησάντων. Ημέρα Μνήμης: 8 Σεπτεμβρίου.

Άγιος Ιερομάρτυς Τιμόθεος ο Διάκονος, Ελένη η αυτάδελφός του και το νήπιο βρέφος της εν Κορώνη Μεσσηνίας μαρτυρησάντων. Ημέρα Μνήμης: 8 Σεπτεμβρίου.

Ο Φρανσουά Σαρλ Υγκ Λοράν Πουκβίλ (François Charles Hugues Laurent Pouqueville) στην Ιστορία της Ελληνικής Επαναστάσεως ήτοι η Αναγέννησις της Ελλάδος αναφέρει ότι την 8ην Σεπτεμβρίου 1816, την ημέρα εορτής της Γεννήσεως της Υπεραγίας Θεοτόκου οι νεομάρτυρες Τιμόθεος ο διάκονος, η αδελφή του Ελένης και βρέφος αυτής οδηγούνται μαζί με πάμπολλους Έλληνας, από τους βαρβάρους στη Κορώνη της Μεσσηνίας, όπου τους ανέμειναν τα βασανιστήρια και τέλος η αγχόνη.

Ἅγιος μεγαλομάρτυς Μάμας ὁ Μυροβλύτης καί Ἅγιοι Θεόδοτος καὶ Ρουφίνα οἱ γονεῖς του. Ήμέρα Μνήμης: 2 Σεπτεμβρίου.

Ἅγιος μεγαλομάρτυς Μάμας ὁ Μυροβλύτης καί Ἅγιοι Θεόδοτος καὶ Ρουφίνα οἱ γονεῖς του. Ήμέρα Μνήμης: 2 Σεπτεμβρίου.

Ἀκμαῖος ὢν Τριάδος εἰς πίστιν Μάμας, Ἀκμαῖς τριαίνης καρτερεῖ τετρωμένος. Δευτερίῃ χολάδες Μάμαντος χῦντο τριαίνῃ.

Ὁ ἔνδοξος μεγαλομάρτυς τοῦ Χριστοῦ Μάμας ὑπῆρξε ἀναμφίβολα ἕνας ἀπὸ τοὺς λαοφιλέστερους ἁγίους κατὰ τὴ βυζαντινὴ περίοδο. Σὲ τοῦτο συντέλεσαν ποικίλοι λόγοι: Τὸ πλούσιο θαυματουργικό του χάρισμα· ἡ μυροβλυσία τοῦ ἱεροῦ του λειψάνου· τὸ πολυσύχναστο ἐπίκεντρο τιμῆς του, ἡ περιώνυμη δηλαδὴ πόλη τῆς Καισάρειας, πρωτεύουσα τῆς Καππαδοκίας - πιθανώτατα ὑπῆρξε ὁ ἐπισημότερα ἑορταζόμενος μάρτυρας τῆς πόλης.

Οἱ πανηγυρικοὶ πρὸς αὐτὸν Λόγοι τῶν Μεγάλων Καππαδοκῶν Πατέρων Βασιλείου καὶ Γρηγορίου τοῦ Θεολόγου. Κι ἀκόμη τὸ ὅτι ἀπέβη ἐνωρίτατα προστάτης τῶν ἀκριτικῶν στρατιωτικῶν ταγμάτων-ὁριοφυλάκων τῆς περιοχῆς (ἀρχικὰ τῶν Ἰσαύρων Λιμιτανέων, καὶ ἀργότερα τῶν Ἀκριτῶν τῆς Καππαδοκίας, τοῦ Ταύρου, τῆς Μεσοποταμίας κ.ἄ. παραμεθορίων περιοχῶν, καθὼς καὶ τῶν Ἀπελατῶν), οἱ ὁποῖοι, μὲ τὴ γιὰ στρατιωτικοὺς λόγους μετακίνησή τους στὶς παραμεσόγειες περιοχές, μετέφεραν εὔλογα καὶ τὴν τιμὴ τῶν προστατῶν τους ἁγίων, κατεξοχὴν τῶν μαρτύρων Γεωργίου καὶ Μάμαντος. 

Αγιος ῎Εϊνταν τοῦ Λιντισφὰρν τῆς Βρετανίας. Ήμέρα Μνήμη: 31 Αὐγούστου.

῞Αγιος ῎Εϊνταν τοῦ Λιντισφὰρν τῆς Βρετανίας. Ήμέρα Μνήμη: 31 Αὐγούστου.

Κάνει ἐντύπωση σὲ πολλοὺς ὁ λόγος τοῦ Μοναχοῦ ᾿Αγαπίου Λάνδου στὸ βιβλίο του «῾Αμαρτωλῶν Σωτηρία», ὅτι: «Εἰς τὰς ἀρχάς, ὁποὺ ἐδέχθη τὴν πίστιν τοῦ Χριστοῦ ἡ Βρεττανία, ἦσαν εἰς αὐτὴν περίσσα εὐλαβεῖς καὶ ἐνάρετοι ἄνθρωποι».

῾Υπάρχουν ἀναφορὲς πὼς ὁ Χριστιανισμὸς κηρύχθηκε στὴν Βρετανία τὸν 1ο αἰῶνα, ἀπὸ τὸν ἅγιο ᾿Ιωσὴφ τὸν ᾿Αριμαθαίας καὶ τὸν ἅγιο ᾿Αριστόβουλο μὲ τὴν συνοδεία τοῦ Οὐαλλοῦ Μπρὰν τοῦ Εὐλογημένου, ὁ ὁποῖος διδάχθηκε τὴν πίστη τοῦ Χριστοῦ ἀπὸ τὸν ᾿Απόστολο Παῦλο, μὲ τὸν ὁποῖο ἦσαν μαζὶ στὴ φυλακὴ τῆς Ρώμης.

Άγιος Νεομάρτυς Αγγελής εκ της Κωνσταντινουπόλεως. Ημέρα Μνήμης: 1η Σεπτεμβρίου.

Άγιος Νεομάρτυς Αγγελής εκ της Κωνσταντινουπόλεως. Ημέρα Μνήμης: 1η Σεπτεμβρίου.

Άνθρωπος ην μεν, Aγγελής κατ’ ουσίαν, Tμηθείς δε ώφθη, Άγγελος συν Aγγέλοις.

Μαρτύρησε στην Κωνσταντινούπολη την 1η Σεπτεμβρίου 1680

Ο Άγιος καταγόταν από την Κωνσταντινούπολη, ήταν χρυσοχόος στο επάγγελμα, έγγαμος και πατέρας έξι παιδιών και ήταν συνειδητός Χριστιανός.

Τη χρονιά εκείνη, στις 23 Αυγούστου, που εορτάζεται η απόδοσις της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, γινόταν πανηγύρι στο χωριό Άγιος Στέφανος. Πήγε στην πανήγυρη και ο ευλογημένος Αγγελής μαζί με άλλους Χριστιανούς.Εκεί ήσαν και κάποιοι εξωμότες χριστιανοί. Κάθισαν όλοι μαζί και έτρωγαν, έπιναν, χόρευαν και έπαιζαν. Πάνω στη διασκέδαση οι εξωμότες εκείνοι Τούρκοι πήραν τις σκούφιες των Χριστιανών και τις φορούσαν και έδωσαν στους Χριστιανούς να φορούν τα δικά τους άσπρα σαρίκια. Τελειώνοντας τη διασκέδαση γύρισαν ο καθένας στο σπίτι του.

Άγιος Ailbe ή Elvis, Επίσκοπος. Ημέρα Μνήμης 12 Σεπτεμβρίου.

Άγιος Ailbe ή Elvis, Επίσκοπος. Ημέρα Μνήμης 12 Σεπτεμβρίου.

Ο Άγιος Ailbe ίδρυσε ένα μοναστήρι στην περιοχή Emly στην κομητεία Waterford (Ιρλανδία). Ήταν φίλος του Αγίου Declan, ήταν και αυτός ερημίτης και μοναχός ευαγγελιστής τον 5ο αιώνα στη νότια Ιρλανδία. Λέγεται πως ήταν επίσκοπος. Έκανε τους ανθρώπους όχι απλά Χριστιανούς αλλά αγίους. Το πηγάδι του με το αγίασμα, μπορεί να το δει κανείς στον αυλόγυρο της εκκλησίας στο Emly.

Οσιομάρτυς Αθανάσιος, Ηγούμενος Μονής Μπρέστ. Ημέρα Μνήμης: 20 Ιουλίου και 5 Σεπτεμβρίου.

Οσιομάρτυς Αθανάσιος, Ηγούμενος Μονής Μπρέστ. Ημέρα Μνήμης: 20 Ιουλίου και 5 Σεπτεμβρίου.

Ο Άγιος Αθανάσιος του Μπρεστ της Πολωνίας έζησε στην εποχή που πραγματοποιήθηκε η απόφαση της Ουνίας για ένωση μεταξύ της Ορθοδόξου Εκκλησίας και της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας το 1596 μ.Χ. Αυτή έγινε με την εξουσία και την βία και την βοήθεια του πολωνικού κράτους. Όσοι έμειναν πιστοί στην ορθόδοξη πίστη υπέφεραν πολλούς και διαφόρους διωγμούς. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα οι ορθόδοξοι να φύγουν στα άγρια μέρη της χώρας, ή ενώνονταν σε ορθόδοξες ομάδες κάτω από την προστασία λίγων αριστοκρατικών ορθοδόξων. Οι περισσότεροι από τους πλουσίους πέρασαν στον Ρωμαιοκαθολικισμό, επειδή είχαν μεγάλα προνόμια και περισσότερη ελευθερία από το κράτος. Στην επιβουλή της Ουνίας εργάστηκαν τα Ιησουιτικά σχολεία, δηλαδή τα φανατικά τάγματα της Ρωμαιοκαθολικής εκκλησίας.

Οι ορθόδοξοι κάτοικοι της πόλεως Μπρεστ άρχισαν να δημιουργούν εκκλησιαστικές κοινότητες με σκοπό την υπεράσπιση της Ορθοδοξίας, επειδή τα ανώτερα πρόσωπα της Ορθοδόξου Εκκλησίας τα καθόριζε ο κράλης της Πολωνίας, δεν είχαν σταθερή πίστη, ζούσαν με κοσμικό τρόπο, δεν μπορούσαν να αντιδράσουν στην βούληση της κρατικής εξουσίας, αλλά και με την θέλησή τους βοηθούσαν για την πραγματοποίηση των σκοπών της Ουνίας. Αυτοί οι ιεράρχες υπέγραψαν την παράνομη Ουνία το 1596 μ.Χ. στο Μπρεστ.

Άγιος Άλτο. Ημέρα Μνήμης: 5 Σεπτεμβρίου.

Άγιος Άλτο. Ημέρα Μνήμης: 5 Σεπτεμβρίου.

Ο Άγιος Άλτο (Alto) ήταν ένας Σκωτσέζος μοναχός, ο οποίος, ταξιδεύοντας στην Γερμανία, έγινε γνωστός για πολλά θαύματα και ίδρυσε, με την άδεια του βασιλιά Πιπίνου του Βραχύ, το μοναστήρι του Άλτομούνστερ (Altomünster) στην Βαυαρία στα μέσα του ογδόου αιώνα μ.Χ.. Ανάμεσα σε ένα βαρβαρικό έθνος, που εκείνο τον καιρό ζούσε μέσα στην άγνοια, την φαυλότητα και την δεισιδαιμονία, η πραότητα και η αφοσίωση αυτού του αγίου τράβηξε πολλούς στην αληθινή πίστη. Η μοναχική του ζωή αναδείκνυε την δύναμη της θείας χάρης με το να υψώνει τους ανθρώπους που είχαν πέσει στην αδυναμία και τη φθορά στα ποιο μεγάλα ύψη της αγιοσύνης.

Η τιμή του Αγίου στην Γερμανία είναι στις 9 Φεβρουαρίου, την ημέρα που πιστεύεται πως κοιμήθηκε αλλά τα Βρετανικά αγιολόγια τον τιμούν στις 5 Σεπτεμβρίου.