Δίκαιος Πατριάρχης Ρουβήν. Ημέρα Μνήμης: Κυριακή των Προπατόρων.
Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Ῥουβίμ, υἱοῦ Ἰακώβ.
Τῆς υἱότητος, Ἰακὼβ τοῦ τιμίου,
Ῥουβὶμ ἔγνων τὸν θεῖον, ἀρχὴν τιμίαν.
Ο Ρουβήν (Ρουβήμ) ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ιακώβ από τη Λεία (Γένεση 29,32. 35,23. Αριθμοί 26,5. Α' Παραλειπομένων 2,1). Γεννήθηκε στη Μεσοποταμία. Το όνομά του στα εβραϊκά σημαίνει "είδε τη δυστυχία μου" και είναι σχετικό με τα λόγια της Λείας "είδε ο Κύριος την ταπείνωσή μου".
Τα αδέρφια του Ρουβήν από την ίδια μάνα, τη Λεία, ήταν ο Συμεών, ο Λευΐ, ο Ιούδας, ο Ισσάχαρ, ο Ζαβουλών και η Δείνα. Ακόμη από τον Ιακώβ και από άλλη μάνα ήταν ο Δαν, ο Νεφθαλίμ, ο Γαδ, ο Ασήρ, ο Ιωσήφ και ο Βενιαμίν (Γένεση 29,31-35. 30,1-24. Γένεση 35,22-26. Α' Παραλειπομένων 2,1-2).
Ο Ρουβήν είχε τέσσερις γιους, τους Ενώχ (Χανώχ), Φαλλούς, Ασρών ή Ασρώμ (Χεσρών) και Χαρμί (Γένεση 46,9. Έξοδος 6,14. Αριθμοί 26,5-6. Α' Παραλειπομένων 5,3).
Ο Ρουβήν σε νεανική ηλικία είχε φέρει μανδραγόρες στη μητέρα του, από τους οποίους δανείστηκε και πήρε μερικούς και η Ραχήλ (Γένεση 30,14). Αν και είχε καλό χαρακτήρα, τον αμαύρωσε με το να έχει σχέσεις με τη Βαλλά, παλλακίδα του πατέρα του και δούλη της Ραχήλ (Γένεση 35,22). Για την πράξη του όμως αυτή, έχασε τα δικαιώματά του ως πρωτοτόκου, τα οποία ο Ιακώβ τα μεταβίβασε στους γιους του Ιωσήφ (Γένεση 49,3-4). Εν τούτοις δεν καταγράφεται το όνομα του Ιωσήφ πρώτο στη γενεαλογία, και ο Ιούδας είναι αυτός που επικράτησε ανάμεσα στ' αδέρφια του και από αυτόν επικράτησε βασιλιάς για όλο το Ισραήλ.
Όταν τα αδέρφια του θέλησαν να σκοτώσουν τον Ιωσήφ στη Δωθάν, βόρεια της Συχέμ, ο Ρουβήν προσπάθησε να τον γλιτώσει από τα χέρια τους και τους πρότεινε να μην τον σκοτώσουν, αλλά να τον ρίξουν σ' ένα ξεροπήγαδο. Είχε σκοπό να έρθει αργότερα και να τον ελευθερώσει.
Κάποια στιγμή που ο Ρουβήν άφησε για λίγο τ' αδέρφια του, ο Ιωσήφ πουλήθηκε στους Μαδιανίτες (Ισμαηλίτες) εμπόρους που πήγαιναν στην Αίγυπτο. Όταν γύρισε ο Ρουβήν πίσω στο πηγάδι και ο Ιωσήφ δεν ήταν πια εκεί, έσκισε τα ρούχα του και επέπληξε τ' αδέρφια του. Εκείνοι πήραν το χιτώνα του Ιωσήφ, έσφαξαν ένα κατσίκι και τον έβαψαν με το αίμα του. Μετά έστειλαν τον πολύχρωμο χιτώνα και τον παρουσίασαν στον πατέρα τους, και του μήνυσαν ότι κάποιο άγριο θηρίο σκότωσε τον Ιωσήφ (Γένεση 37,12-32).
Αργότερα, όταν στη Χαναάν έπεσε πείνα, ο Ρουβήν συνόδευσε τα αδέρφια του στην Αίγυπτο για να αγοράσουν σιτάρι. Άρχοντας στην Αίγυπτο εκείνη την εποχή ήταν ο Ιωσήφ και αυτός προσωπικά πουλούσε το σιτάρι σε όλους τους ξένους. Όταν έφτασαν οι γιοι του Ιακώβ στην Αίγυπτο δεν τον αναγνώρισαν και τον προσκύνησαν, σκύβοντας ως τη γη. Εκείνος τους αναγνώρισε, δεν τους φανερώθηκε και τούς μίλησε σκληρά. Στη συνέχεια τους κατηγόρησε ότι μπήκαν ως κατάσκοποι στην Αίγυπτο. Τους έβαλε λοιπόν στη φυλακή όλους μαζί για τρεις μέρες. Την τρίτη μέρα ο Ιωσήφ πήρε απ' ανάμεσα τους το Συμεών και τον αλυσόδεσε μπροστά στα μάτια τους, τους έδωσε σιτάρι και τους ζήτησε να του φέρουν και το μικρότερο αδερφό τους (Γένεση κεφ. 42,1-24).
Όταν επέστρεψαν στον πατέρα τους τον Ιακώβ, στη Χαναάν, του διηγήθηκαν όλα όσα είχαν συμβεί στην Αίγυπτο. Ο Ιακώβ βέβαια αρνήθηκε να στείλει στην Αίγυπτο τον Βενιαμίν και ο Ρουβήν ζήτησε από τον πατέρα του να του εμπιστευτεί το Βενιαμίν, αφήνοντας ως εγγύηση για την ασφαλή επιστροφή του μικρού του αδερφού, τους δύο γιους του (Γένεση 42,25-38).
Η πείνα όμως δυνάμωνε στη Χαναάν κι όταν στην οικογένεια του Ιακώβ σώθηκε όλο το σιτάρι, ο Ιακώβ είπε στους γιούς του να ξαναπάνε πάλι στην Αίγυπτο. Ο Ιακώβ παρά τις αντιρρήσεις του να στείλει τον Βενιαμίν με τους αδερφούς του, πείστηκε από τις εγγυήσεις του Ιούδα, ότι θα είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια του.
Οι γιοί του Ιακώβ έφτασαν στην Αίγυπτο και παρουσιάστηκαν στον Ιωσήφ. Όταν ο Ιωσήφ είδε ότι είχαν μαζί τους το Βενιαμίν, τους οδήγησε στο σπίτι του και τους φιλοξένησε. Τότε τους έφερε και το Συμεών.
Τ'αδέρφια του Ιωσήφ κάθισαν απέναντι του κατά σειρά ηλικίας, από τον μεγαλύτερο ως τον μικρότερο. Και έκπληκτοι κοίταζαν ο ένας τον άλλο. Ο Ιωσήφ διέταξε να τους προσφέρουν από τα φαγητά που είχε στο δικό του τραπέζι. Ήπιαν μαζί του και μέθυσαν (Γένεση κεφ. 43).
Ο Ιωσήφ γέμισε τα σακιά των αδερφών του με τρόφιμα και έβαλε χρήματα στο σακί του καθενός. Στο άνοιγμα του σακιού του Βενιαμίν, μαζί με τα χρήματα έβαλε και το ποτήρι μου το ασημένιο. Το πρωί μόλις χάραξε, τους άφησαν να φύγουν. Όταν βγήκαν από την πόλη, αλλά πριν απομακρυνθούν, ο Ιωσήφ έστειλε απόσπασμα να πάει να τους προλάβει και να τους κατηγορήσει ότι πήραν το ποτήρι του.
Οι άντρες του Ιωσήφ τους πρόλαβαν και άρχισαν την έρευνα ξεκινώντας από τον μεγαλύτερο και τέλειωσε με τον νεότερο. Το ποτήρι βρέθηκε στο σακί του Βενιαμίν. Τότε τα αδέρφια του έσκισαν τα ρούχα τους, ξαναφόρτωσαν τα ζώα τους και γύρισαν πίσω στην πόλη (Γένεση κεφ. 44,1-13).
Ο Ιωσήφ ήταν ακόμα στο σπίτι του, όταν έφτασαν εκεί τ' αδέρφια του. Και έπεσαν μπροστά του στο έδαφος. Τότε ο Ιωσήφ τους είπε πως ο άνθρωπος στον οποίο βρέθηκε το ποτήρι, αυτός θα γίνει δούλος του.
Πήρε το λόγο ο Ιούδας και του είπε πως αν γυρίσουν πίσω στον πατέρα τους και δεν είναι μαζί τους ο Βενιαμίν τότε εκείνος θα πεθάνει (Γένεση κεφ. 44,14-34).
Ο Ιωσήφ δεν μπορούσε πια να συγκρατηθεί και τους φανερώθηκε, ξεσπώντας σ' ένα δυνατό κλάμα. Μετά φίλησε όλους τους αδερφούς του κλαίγοντας (Γένεση κεφ. 45,1-15).
Όταν ο Ιακώβ πήγε στην Αίγυπτο να συναντήσει τον Ιωσήφ, ο Ρουβήν είχε τέσσερις γιους, τους Ενώχ (Χανώχ), Φαλλούς, Ασρών ή Ασρώμ (Χεσρών) και Χαρμί (Γένεση 46,9. Έξοδος 6,14. Αριθμοί 26,5-6. Α' Παραλειπομένων 5,3). Όταν ο Ιακώβ λίγο πριν το θάνατό του, κάλεσε όλα τα παιδιά του για να τους πει τι θα συμβεί στο μέλλον και να τα ευλογήσει, για το Ρουβήν είπε ότι ήταν υπέροχος σε αξία και δύναμη, αλλά παρόλο που ήταν πρωτότοκος, δεν θα υπερισχύσει, γιατί με την πράξη του μόλυνε το στρώμα του πατέρα του (Γένεση 49,3-4). Ο Μωυσής λίγο πριν πεθάνει, είπε προφητικά για τη φυλή Ρουβήν, ότι θα ζήσει και ποτέ δεν θα πεθάνει, και ότι θα είναι πολυάριθμοι οι απόγονοί του (Δευτερονόμιο 33,6).
Μετά τον θάνατο του Ιακώβ, ο Ρουβήν μαζί με τ' αδέρφια του, φοβήθηκαν μήπως ο Ιωσήφ τους φερθεί εχθρικά και τους ανταποδώσει το κακό που του είχαν κάνει. Γι' αυτό πήγαν στον Ιωσήφ, έπεσαν μπροστά του και τον παρακάλεσαν να τους συγχωρήσει. Του υπενθύμισαν το μήνυμα του πατέρα τους να συγχωρήσει την αμαρτία των αδερφών του και την ανομία τους για το μεγάλο κακό που του έκαναν. Όταν ο Ιωσήφ άκουσε αυτά τα λόγια έκλαψε και τους καθησύχασε (Γένεση 50,15-21).
Ο Ρουβήν πέθανε στην Αίγυπτο. Το όνομά του αναφέρεται στους γενεαλογικούς πίνακες στο βιβλίο των Παραλειπομένων (Α' Παραλειπομένων 2,1-2). Ο Ρουβήν εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία την Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως (Κυριακή των Προπατόρων).
Η ΦΥΛΗ ΡΟΥΒΗΝ.
Η ΦΥΛΗ ΡΟΥΒΗΝ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ.
Οι απόγονοι του Ρουβήν κατά την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο αποτέλεσαν τη φυλή Ρουβήν, η οποία απαριθμούσε 46.500 άντρες (Αριθμοί 1,20-21 και 2,10-11). Λίγο πριν την είσοδο των Ισραηλιτών στη γη Χαναάν, στην πεδιάδα Μωάβ, η φυλή απαριθμούσε 43.730 άντρες (Αριθμοί 26,5-7).
Όταν ο Ιακώβ λίγο πριν το θάνατό του, κάλεσε όλα τα παιδιά του για να τους πει τι θα συμβεί στο μέλλον και να τα ευλογήσει, για το Ρουβήν είπε ότι ήταν υπέροχος σε αξία και δύναμη, αλλά παρόλο που ήταν πρωτότοκος, δεν θα υπερισχύσει, γιατί με την πράξη του μόλυνε το στρώμα του πατέρα του (Γένεση 49,3-4). Ο Μωυσής λίγο πριν πεθάνει, είπε προφητικά για τη φυλή Ρουβήν, ότι θα ζήσει και ποτέ δεν θα πεθάνει, και ότι θα είναι πολυάριθμοι οι απόγονοί του (Δευτερονόμιο 33,6).
Σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, η φυλή Ρουβήν στρατοπέδευε νότια της Σκηνής του Μαρτυρίου, γύρω από τη σημαία και τα εμβλήματα της φυλής τους. Αρχηγός της φυλής Ρουβήν την εποχή του Μωυσή, ήταν ο Ελισούρ, γιος του Σεδιούρ (Αριθμοί 2,10-11). Κάτω από την αρχηγία της φυλής Ρουβήν, ήταν και οι φυλές Συμεών και Γαδ με συνολικό αριθμό 151.450 πολεμιστές. Πάντα κατά την αναχώρηση από κάποιο μέρος αυτές οι τρεις φυλές ακολουθούσαν δεύτερες (Αριθμοί 2,16).
Ο Μωυσής είχε δώσει ευλογίες και κατάρες στους Ισραηλίτες, για την πιστή τήρηση των εντολών του Κυρίου. Έτσι ο Μωυσής προέτρεψε τους Ισραηλίτες, όταν θα μπουν στη Χαναάν, οι φυλές Ρουβήν, Γαδ, Ασήρ, Ζαβουλών, Δαν και Νεφθαλείμ, θα περάσουν τελευταίες τον Ιορδάνη και θα σταθούν στο όρος Εβάλ (Γαιβάλ) για να απαγγείλουν, μέσω των Λευιτών, τις κατάρες για την ανυπακοή στο νόμο (Δευτερονόμιο 11,26-32. 27,11-14).
Όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στη Χαναάν οι φυλές Ρουβήν, Γαδ και η μισή φυλή Μανασσή, έστειλαν 40.000 ελαφρώς οπλισμένους άντρες (Ιησούς του Ναυή 4,12-13). Οι απόγονοι του Ρουβήν, του Γαδ και της μισής του Μανασσή ήταν 44.700 άνδρες, πολύ ικανοί και ετοιμοπόλεμοι πολεμιστές, οι οποίοι έφεραν ασπίδα και ξίφος και ήταν πολύ καλά εκπαιδευμένοι στο τόξο. Αυτοί κατά την εγκατάσταση στη Χαναάν πολέμησαν εναντίον των Αγαρηνών, των Ιτουραίων (Ιετουραίων), των Ναφισαίων και των Ναδαβαίων (Νοδαβαίων), τους οποίους, με τη βοήθεια του Κυρίου, τους νίκησαν και τους υπόταξαν. Πήραν 100.000 αιχμαλώτους και άρπαξαν τα ζώα τους, 5.000 καμήλες, 250.000 πρόβατα και 2.000 γαϊδούρια. Από τις φυλές των Αγαρηνών σκοτώθηκαν πολλοί και οι Ισραηλίτες κατοίκησαν στη χώρα τους μέχρι τη Βαβυλώνια αιχμαλωσία (Α' Παραλειπομένων 5,18-22).
ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΡΟΥΒΗΝ ΚΑΙ Η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΑΝΑΑΝ.
Μετά την είσοδο των Ισραηλιτών στη γη Χαναάν, η φυλή Ρουβήν εγκαταστάθηκε ανατολικά του Ιορδάνη, μεταξύ Αρνών και Γαλαάδ, γη που ήταν πλούσια σε βλάστηση (Αριθμοί 32,1-2), εκεί που άλλοτε ήταν τα βασίλεια του Σηών και του Ωγ, που ήταν οι βασιλιάδες των Αμορραίων και της Βασάν (Δευτερονόμιο 29,6-7. Ιησούς του Ναυή 12,6). Οι απόγονοι του Ρουβήν, του Γαδ και η μισή φυλή Μανασσή επειδή είχαν πάρα πολλά κοπάδια ζήτησαν από το Μωυσή να πάρουν την περιοχή ανατολικά του Ιορδάνη, που είχε πολλούς βοσκότοπους. Ο Μωυσής συμφώνησε και έδωσε στις φυλές Γαδ και Ρουβήν, την περιοχή που ξεκινάει από την Αροήρ και τον ποταμό Αρνών, μέχρι και την ορεινή περιοχή της Γαλαάδ και τον ποταμό Ιαβόκ, που αποτελεί το σύνορο με τους Αμμανίτες. Στις δύο αυτές φυλές ανήκει ο Ιορδάνης και η κοιλάδα του Ιορδάνη, από τη λίμνη Γεννησαρέτ μέχρι τη Νεκρά θάλασσα. Ο Μωυσής στη μισή φυλή Μανασσή έδωσε την υπόλοιπη Γαλαάδ και τη Βασάν. Ο όρος που έθεσε ο Μωυσής στις τρεις αυτές φυλές, ήταν, αφού εγκαταστήσουν εκεί τις γυναίκες και τα παιδιά, οι άντρες θα συμμετέχουν μαζί με τους άλλους Ισραηλίτες στις πολεμικές συγκρούσεις, μέχρις ότου καταληφθεί ολόκληρη η Χαναάν (Αριθμοί 32,1-42, Δευτερονόμιο 3,12-17. Ιησούς του Ναυή κεφ. 22). Μετά τη συμφωνία που έκαναν οι εκπρόσωποι της φυλής Ρουβήν με το Μωυσή, ξαναέχτισαν και οχύρωσαν τις πόλεις Εσεβών, Ελεάλη, Καριαθάμ, Βεελμεών και την Σεβαμά, οι οποίες κατοικούνταν από τους Μωαβίτες και τους Αμοραίους, τους οποίους νίκησαν, εξόντωσαν και κατέστρεψαν τις πόλεις τους. Εγκατέστησαν σ' αυτές τον άμαχο πληθυσμό και ακολούθησαν τους υπόλοιπους Ισραηλίτες, ώσπου να ολοκληρωθεί η κατάληψη όλης της Χαναάν (Αριθμοί 32,37-38).
Αργότερα, κατά τη διανομή της Χαναάν, ο Ιησούς του Ναυή επικύρωσε την περιοχή αυτή στις φυλές Γαδ, Ρουβήν και μισή Μανασσή (Ιησούς του Ναυή 18,7), η οποία άρχιζε από την Αροήρ και τον ποταμό Αρνών. Ακόμη τους έδωσε όλη την περιοχή της Μισώρ, από Μαιδαβά έως Δαιβάν. Τους έδωσε όλες τις πόλεις του Σηών, όλη τη χώρα της Γαλαάδ, τις περιοχές Γεσιρί και Μαχατί, το όρος Αερμών και όλη τη Βασάν έως τη Σελλά (Ιησούς του Ναυή 13,9-12).
Τα όρια της φυλής Ρουβήν άρχιζαν από την Αροήρ και τον ποταμό Αρνών. Στη φυλή Ρουβήν δόθηκαν οι πόλεις που βρίσκονταν στην κοιλάδα Αρνών, όλη η περιοχή της Μισώρ έως την Εσεβών (Ιησούς του Ναυή 13,16). Τα δυτικά όρια της φυλής Ρουβήν ήταν ο Ιορδάνης (Ιησούς του Ναυή 13,23) και η Νεκρά Θάλασσα.
Σε άλλο σημείο αναφέρεται ότι ο Βαλέκ και η φυλή Ρουβήν, εγκαταστάθηκαν στην Αρσήρ, στο όρος Ναβαύ (Νεβώ) και στη Βελμασσών (Βάαλ-Μεών). Προς ανατολάς κατοίκησαν ως την αρχή της ερήμου, που οδηγεί προς τον Ευφράτη ποταμό, διότι είχαν πολλά ζώα στη Γαλαάδ (Α' Παραλειπομένων 5,8-9).
Οι κυριότερες πόλεις της φυλής Ρουβήν ήταν η Εσεβών, η Ελεάλη, η Δαιβών, η Βαμωθ-Βάαλ, η Βεελμών, η Ιασσά, η Κεδημώθ, η Μεφαάθ, η Καριαθαίμ, η Σεβαμά, η Σιώρ, η Βαιθ-Φογόρ, η Ασηδώθ, η Βαιθ-Ασειμώθ) (Αριθμοί 32,37-38. Ιησούς του Ναυή 13,17-20).
Η πόλη καταφυγής της φυλής Ρουβήν, που ξεχώρισε ο Μωυσής, ώστε να καταφεύγουν οι εξ αμελείας φονιάδες και να αισθάνονται ασφαλείς ώσπου να γίνει η δίκη τους, ήταν η Βοσόρ στην πεδινή περιοχή (Δευτερονόμιο 4,41-43).
ΑΠΕΙΛΗ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Μετά τη διανομή της Χαναάν στη Σηλώ, ο Ιησούς του Ναυή επαίνεσε τις φυλές ανατολικά του Ιορδάνη, για την πιστότητά τους στον Μωυσή και στον ίδιο. Αμέσως μετά τους ευλόγησε και αφού τους έδωσε οδηγίες να εφαρμόζουν τις εντολές του Θεού, τους κατευόδωσε. Έτσι οι φυλές Ρουβήν, Γαδ και μισή Μανασσή έφυγαν από τη Σηλώ για να εγκατασταθούν στις περιοχές τους γεμάτοι από τα λάφυρα της κατάκτησης της Χαναάν (Ιησούς του Ναυή 22,1-9). Όταν οι φυλές αυτές έφτασαν στον Ιορδάνη, οικοδόμησαν στα Γάλγαλα ένα μεγάλο θυσιαστήριο, ως μνημείο ενότητας όλων των φυλών (Ιησούς του Ναυή 22,10).
Οι άλλοι Ισραηλίτες όταν άκουσαν, ότι έχτισαν θυσιαστήριο δυτικά του Ιορδάνη, συγκεντρώθηκε ολόκληρη η ισραηλιτική κοινότητα στη Σηλώ, για να εκστρατεύσουν εναντίον των δυόμιση φυλών. Πρώτα όμως έστειλαν το Φινεές, γιο του αρχιερέα Ελεάζαρ, και μαζί του δέκα άρχοντες, χιλίαρχους, έναν από κάθε φυλή, στις δυόμιση αυτές φυλές, στη Γαλαάδ. Πήγαν λοιπόν και τους είπαν εξ ονόματος όλης της ισραηλιτικής κοινότητας, ότι η πράξη τους ήταν προσβλητική για τον Κύριο και τους κάλεσαν να μην αποστατήσουν κατά του Κυρίου, χτίζοντας δικό τους θυσιαστήριο (Ιησούς του Ναυή 22,11-20).
Τότε οι αρχηγοί της φυλής Ρουβήν, Γαδ και μισή Μανασσή απάντησαν στους άρχοντες των άλλων φυλών, ότι το θυσιαστήριο χτίστηκε ως ένα μνημείο μαρτυρίας και ενότητας όλων των φυλών για τις επερχόμενες γενιές και όχι για να αποστατήσουν από τον Κύριο, θυσιάζοντας σε δικό τους θυσιαστήριο, αλλά αναγνώριζαν ως μόνο θυσιαστήριο του Κυρίου αυτό που ήταν μπροστά στη Σκηνή του Μαρτυρίου (Ιησούς του Ναυή 22,21-29).
Όταν ο ιερέας Φινεές και οι άρχοντες της ισραηλιτικής κοινότητας άκουσαν αυτά τα λόγια, τους φάνηκαν λογικά και επέστρεψαν στη Χαναάν. Η απάντηση ευχαρίστησε τους Ισραηλίτες και ο Ιησούς ονόμασε το θυσιαστήριο: «ο βωμός αυτός είναι μαρτυρία μεταξύ μας, ότι ο Κύριος είναι ο Θεός μας» και το ονόμασαν «Εδ» που σημαίνει «Μαρτυρία» (Ιησούς του Ναυή 22,30-34).
Η ΦΥΛΗ ΡΟΥΒΗΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΑΝΑΑΝ.
Αλλά με τον καιρό, κατά την περίοδο των Κριτών, οι απόγονοι του Ρουβήν, του Γαδ και της μισής του Μανασσή δεν έμειναν πιστοί στον Θεό των προγόνων τους. Τον εγκατέλειψαν και πίστεψαν στους θεούς των λαών που κατοικούσαν πριν απ' αυτούς στη χώρα που εγκαταστάθηκαν. Έτσι ο Κύριος ξεσήκωσε εναντίον τους τον Φαλώχ και τον Θαγλαθφαλλασάρ (Τιγλάθ Πιλέσερ) και τους οδήγησαν στην αιχμαλωσία. Τους έφεραν στη Χαλάχ (Χελάχ), στη Χαβώρ και στον ποταμό Γωζάν (Α' Παραλειπομένων 5,25-26).
Στον ύμνο της Δεββώρας και του Βαράκ αναφέρεται, ότι στον πόλεμο κατά του Σισάρα, του Χαναναίου αρχιστράτηγου του βασιλιά Ιαβίν της Ασώρ, μόνο οι φυλές Ζαβουλών, Νεφθαλί, Εφραίμ, Βενιαμίν και η πατριά του Μαχίρ από τη φυλή Μανασσή, ακολούθησαν το Βαράκ και πήραν μέρος στον πόλεμο. Οι υπόλοιπες φυλές δεν έλαβαν μέρος για διάφορους λόγους. Συγκεκριμένα η φυλή Ρουβήν είχε διασπαστεί σε φατρίες με έντονες διαφωνίες μεταξύ τους για τη συμμετοχή τους στον πόλεμο. Επιπλέον περίμεναν άπραγοι να τους ειδοποιήσει κάποιος άγγελος (Κριτές 5,13-18).
Την εποχή του βασιλιά Σαούλ οι Ρουβηνίτες έκαναν πόλεμο με τους γειτονικούς λαούς, κατά τον οποίο τους νίκησαν και εγκαταστάθηκαν σ' ολόκληρη την ανατολική πλευρά της Γαλαάδ, όπου κατοικούσαν εκείνοι (Α' Παραλειπομένων 5,10). Οι Ρουβηνίτες λόγω της θέσης τους, ήταν οι πρώτοι που δέχονταν εξ ανατολών επιθέσεις, και για να προστατευτούν αυτοί και τα κοπάδια τους, έγιναν ένας ετοιμοπόλεμος και καλογυμνασμένος λαός (Α' Παραλειπομένων 5,18-19).
Μετά το θάνατο του Σαούλ, όταν ο Δαβίδ εγκαταστάθηκε στη Χεβρών, καθημερινά πήγαιναν πολεμιστές απ' όλες τις φυλές του Ισραήλ, οι οποίοι ενώθηκαν με το στρατό του Δαβίδ και αποδέχτηκαν το βασιλικό του αξίωμα. Από τις φυλές που ήταν πέρα από τον Ιορδάνη, του Ρουβήν, του Γαδ και της μισής Μανασσή, ήταν 120.000 άνδρες, ετοιμοπόλεμοι και οπλισμένοι με όλα τα πολεμικά όπλα (Α' Παραλειπομένων 12,24. 12,38). Ο Σαιζά ήταν αρχηγός της φυλής Ρουβήν την εποχή του Δαβίδ και ήταν ο πατέρας του Αδινά, ο οποίοςανήκε στο σώμα των επιλέκτων και ανδρείων του στρατού του Δαβίδ (Α' Παραλειπομένων 11,42).
Στα τέλη της βασιλείας του Δαβίδ, ο αρχιστράτηγος Ιωάβ μαζί με άλλους αξιωματούχους, απέγραψαν το λαό, όπως ζήτησε ο Δαβίδ. Έτσι αφού πέρασαν απ' όλες τις φυλές του Ισραήλ, κατά την απογραφή βρέθηκαν 800.000 μάχιμοι άνδρες από τις άλλες φυλές του Ισραήλ και 500.000 άνδρες από τη φυλή του Ιούδα (Β' Βασιλειών 24,5-9), ενώ σύμφωνα με το βιβλίο των Παραλειπομένων Α' κατά την καταμέτρηση βρέθηκαν 1.100.000 άνδρες ικανοί να κρατήσουν όπλο, ενώ οι άνδρες της φυλής Ιούδα ήταν 470.000 άνδρες (Α' Παραλειπομένων 21,5-6). Κατά το τεσσαρακοστό έτος της βασιλείας του Δαβίδ, υπήρχε στην Ιαζήρ, στην περιοχή της Γαλαάδ, ένας άνδρας γενναίος και πολύ δυνατός. Αυτός μαζί με τους αδελφούς του, οι οποίοι ήταν κι αυτοί δυνατοί, ήταν άρχοντες πατριαρχικών οικογενειών. Αυτούς τους διόρισε ο Δαβίδ ως αρχηγούς των φυλών Ρουβήν, Γαδ και μισή Μανασσή, για όλες τις υποθέσεις των φυλών αυτών απέναντι στο βασιλιά (Α' Παραλειπομένων 26,31-32).
Οι Ρουβηνίτες λόγω της παρακοής τους στο θέλημα του Θεού, νικήθηκαν από το βασιλιά της Συρίας, Αζαήλ, όταν βασιλιάς στο βασίλειο του Ισραήλ ήταν ο Ιηού (Β' Βασιλέων 10,32-33).
Πηγή: http://www.orthodoxoiorizontes.mysch.gr/Agiologia/Palaia_Diathikh/Patriarxes/Patriarxhs_Roubhn.htm
Μνήμη τοῦ Πατριάρχου Ῥουβίμ, υἱοῦ Ἰακώβ.
Τῆς υἱότητος, Ἰακὼβ τοῦ τιμίου,
Ῥουβὶμ ἔγνων τὸν θεῖον, ἀρχὴν τιμίαν.
Ο Ρουβήν (Ρουβήμ) ήταν ο πρωτότοκος γιος του Ιακώβ από τη Λεία (Γένεση 29,32. 35,23. Αριθμοί 26,5. Α' Παραλειπομένων 2,1). Γεννήθηκε στη Μεσοποταμία. Το όνομά του στα εβραϊκά σημαίνει "είδε τη δυστυχία μου" και είναι σχετικό με τα λόγια της Λείας "είδε ο Κύριος την ταπείνωσή μου".
Τα αδέρφια του Ρουβήν από την ίδια μάνα, τη Λεία, ήταν ο Συμεών, ο Λευΐ, ο Ιούδας, ο Ισσάχαρ, ο Ζαβουλών και η Δείνα. Ακόμη από τον Ιακώβ και από άλλη μάνα ήταν ο Δαν, ο Νεφθαλίμ, ο Γαδ, ο Ασήρ, ο Ιωσήφ και ο Βενιαμίν (Γένεση 29,31-35. 30,1-24. Γένεση 35,22-26. Α' Παραλειπομένων 2,1-2).
Ο Ρουβήν είχε τέσσερις γιους, τους Ενώχ (Χανώχ), Φαλλούς, Ασρών ή Ασρώμ (Χεσρών) και Χαρμί (Γένεση 46,9. Έξοδος 6,14. Αριθμοί 26,5-6. Α' Παραλειπομένων 5,3).
Ο Ρουβήν σε νεανική ηλικία είχε φέρει μανδραγόρες στη μητέρα του, από τους οποίους δανείστηκε και πήρε μερικούς και η Ραχήλ (Γένεση 30,14). Αν και είχε καλό χαρακτήρα, τον αμαύρωσε με το να έχει σχέσεις με τη Βαλλά, παλλακίδα του πατέρα του και δούλη της Ραχήλ (Γένεση 35,22). Για την πράξη του όμως αυτή, έχασε τα δικαιώματά του ως πρωτοτόκου, τα οποία ο Ιακώβ τα μεταβίβασε στους γιους του Ιωσήφ (Γένεση 49,3-4). Εν τούτοις δεν καταγράφεται το όνομα του Ιωσήφ πρώτο στη γενεαλογία, και ο Ιούδας είναι αυτός που επικράτησε ανάμεσα στ' αδέρφια του και από αυτόν επικράτησε βασιλιάς για όλο το Ισραήλ.
Όταν τα αδέρφια του θέλησαν να σκοτώσουν τον Ιωσήφ στη Δωθάν, βόρεια της Συχέμ, ο Ρουβήν προσπάθησε να τον γλιτώσει από τα χέρια τους και τους πρότεινε να μην τον σκοτώσουν, αλλά να τον ρίξουν σ' ένα ξεροπήγαδο. Είχε σκοπό να έρθει αργότερα και να τον ελευθερώσει.
Κάποια στιγμή που ο Ρουβήν άφησε για λίγο τ' αδέρφια του, ο Ιωσήφ πουλήθηκε στους Μαδιανίτες (Ισμαηλίτες) εμπόρους που πήγαιναν στην Αίγυπτο. Όταν γύρισε ο Ρουβήν πίσω στο πηγάδι και ο Ιωσήφ δεν ήταν πια εκεί, έσκισε τα ρούχα του και επέπληξε τ' αδέρφια του. Εκείνοι πήραν το χιτώνα του Ιωσήφ, έσφαξαν ένα κατσίκι και τον έβαψαν με το αίμα του. Μετά έστειλαν τον πολύχρωμο χιτώνα και τον παρουσίασαν στον πατέρα τους, και του μήνυσαν ότι κάποιο άγριο θηρίο σκότωσε τον Ιωσήφ (Γένεση 37,12-32).
Αργότερα, όταν στη Χαναάν έπεσε πείνα, ο Ρουβήν συνόδευσε τα αδέρφια του στην Αίγυπτο για να αγοράσουν σιτάρι. Άρχοντας στην Αίγυπτο εκείνη την εποχή ήταν ο Ιωσήφ και αυτός προσωπικά πουλούσε το σιτάρι σε όλους τους ξένους. Όταν έφτασαν οι γιοι του Ιακώβ στην Αίγυπτο δεν τον αναγνώρισαν και τον προσκύνησαν, σκύβοντας ως τη γη. Εκείνος τους αναγνώρισε, δεν τους φανερώθηκε και τούς μίλησε σκληρά. Στη συνέχεια τους κατηγόρησε ότι μπήκαν ως κατάσκοποι στην Αίγυπτο. Τους έβαλε λοιπόν στη φυλακή όλους μαζί για τρεις μέρες. Την τρίτη μέρα ο Ιωσήφ πήρε απ' ανάμεσα τους το Συμεών και τον αλυσόδεσε μπροστά στα μάτια τους, τους έδωσε σιτάρι και τους ζήτησε να του φέρουν και το μικρότερο αδερφό τους (Γένεση κεφ. 42,1-24).
Όταν επέστρεψαν στον πατέρα τους τον Ιακώβ, στη Χαναάν, του διηγήθηκαν όλα όσα είχαν συμβεί στην Αίγυπτο. Ο Ιακώβ βέβαια αρνήθηκε να στείλει στην Αίγυπτο τον Βενιαμίν και ο Ρουβήν ζήτησε από τον πατέρα του να του εμπιστευτεί το Βενιαμίν, αφήνοντας ως εγγύηση για την ασφαλή επιστροφή του μικρού του αδερφού, τους δύο γιους του (Γένεση 42,25-38).
Η πείνα όμως δυνάμωνε στη Χαναάν κι όταν στην οικογένεια του Ιακώβ σώθηκε όλο το σιτάρι, ο Ιακώβ είπε στους γιούς του να ξαναπάνε πάλι στην Αίγυπτο. Ο Ιακώβ παρά τις αντιρρήσεις του να στείλει τον Βενιαμίν με τους αδερφούς του, πείστηκε από τις εγγυήσεις του Ιούδα, ότι θα είναι υπεύθυνος για την ασφάλεια του.
Οι γιοί του Ιακώβ έφτασαν στην Αίγυπτο και παρουσιάστηκαν στον Ιωσήφ. Όταν ο Ιωσήφ είδε ότι είχαν μαζί τους το Βενιαμίν, τους οδήγησε στο σπίτι του και τους φιλοξένησε. Τότε τους έφερε και το Συμεών.
Τ'αδέρφια του Ιωσήφ κάθισαν απέναντι του κατά σειρά ηλικίας, από τον μεγαλύτερο ως τον μικρότερο. Και έκπληκτοι κοίταζαν ο ένας τον άλλο. Ο Ιωσήφ διέταξε να τους προσφέρουν από τα φαγητά που είχε στο δικό του τραπέζι. Ήπιαν μαζί του και μέθυσαν (Γένεση κεφ. 43).
Ο Ιωσήφ γέμισε τα σακιά των αδερφών του με τρόφιμα και έβαλε χρήματα στο σακί του καθενός. Στο άνοιγμα του σακιού του Βενιαμίν, μαζί με τα χρήματα έβαλε και το ποτήρι μου το ασημένιο. Το πρωί μόλις χάραξε, τους άφησαν να φύγουν. Όταν βγήκαν από την πόλη, αλλά πριν απομακρυνθούν, ο Ιωσήφ έστειλε απόσπασμα να πάει να τους προλάβει και να τους κατηγορήσει ότι πήραν το ποτήρι του.
Οι άντρες του Ιωσήφ τους πρόλαβαν και άρχισαν την έρευνα ξεκινώντας από τον μεγαλύτερο και τέλειωσε με τον νεότερο. Το ποτήρι βρέθηκε στο σακί του Βενιαμίν. Τότε τα αδέρφια του έσκισαν τα ρούχα τους, ξαναφόρτωσαν τα ζώα τους και γύρισαν πίσω στην πόλη (Γένεση κεφ. 44,1-13).
Ο Ιωσήφ ήταν ακόμα στο σπίτι του, όταν έφτασαν εκεί τ' αδέρφια του. Και έπεσαν μπροστά του στο έδαφος. Τότε ο Ιωσήφ τους είπε πως ο άνθρωπος στον οποίο βρέθηκε το ποτήρι, αυτός θα γίνει δούλος του.
Πήρε το λόγο ο Ιούδας και του είπε πως αν γυρίσουν πίσω στον πατέρα τους και δεν είναι μαζί τους ο Βενιαμίν τότε εκείνος θα πεθάνει (Γένεση κεφ. 44,14-34).
Ο Ιωσήφ δεν μπορούσε πια να συγκρατηθεί και τους φανερώθηκε, ξεσπώντας σ' ένα δυνατό κλάμα. Μετά φίλησε όλους τους αδερφούς του κλαίγοντας (Γένεση κεφ. 45,1-15).
Όταν ο Ιακώβ πήγε στην Αίγυπτο να συναντήσει τον Ιωσήφ, ο Ρουβήν είχε τέσσερις γιους, τους Ενώχ (Χανώχ), Φαλλούς, Ασρών ή Ασρώμ (Χεσρών) και Χαρμί (Γένεση 46,9. Έξοδος 6,14. Αριθμοί 26,5-6. Α' Παραλειπομένων 5,3). Όταν ο Ιακώβ λίγο πριν το θάνατό του, κάλεσε όλα τα παιδιά του για να τους πει τι θα συμβεί στο μέλλον και να τα ευλογήσει, για το Ρουβήν είπε ότι ήταν υπέροχος σε αξία και δύναμη, αλλά παρόλο που ήταν πρωτότοκος, δεν θα υπερισχύσει, γιατί με την πράξη του μόλυνε το στρώμα του πατέρα του (Γένεση 49,3-4). Ο Μωυσής λίγο πριν πεθάνει, είπε προφητικά για τη φυλή Ρουβήν, ότι θα ζήσει και ποτέ δεν θα πεθάνει, και ότι θα είναι πολυάριθμοι οι απόγονοί του (Δευτερονόμιο 33,6).
Μετά τον θάνατο του Ιακώβ, ο Ρουβήν μαζί με τ' αδέρφια του, φοβήθηκαν μήπως ο Ιωσήφ τους φερθεί εχθρικά και τους ανταποδώσει το κακό που του είχαν κάνει. Γι' αυτό πήγαν στον Ιωσήφ, έπεσαν μπροστά του και τον παρακάλεσαν να τους συγχωρήσει. Του υπενθύμισαν το μήνυμα του πατέρα τους να συγχωρήσει την αμαρτία των αδερφών του και την ανομία τους για το μεγάλο κακό που του έκαναν. Όταν ο Ιωσήφ άκουσε αυτά τα λόγια έκλαψε και τους καθησύχασε (Γένεση 50,15-21).
Ο Ρουβήν πέθανε στην Αίγυπτο. Το όνομά του αναφέρεται στους γενεαλογικούς πίνακες στο βιβλίο των Παραλειπομένων (Α' Παραλειπομένων 2,1-2). Ο Ρουβήν εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία την Κυριακή προ της Χριστού Γεννήσεως (Κυριακή των Προπατόρων).
Η ΦΥΛΗ ΡΟΥΒΗΝ.
Η ΦΥΛΗ ΡΟΥΒΗΝ ΤΗΝ ΕΠΟΧΗ ΤΟΥ ΜΩΥΣΗ.
Οι απόγονοι του Ρουβήν κατά την έξοδο των Ισραηλιτών από την Αίγυπτο αποτέλεσαν τη φυλή Ρουβήν, η οποία απαριθμούσε 46.500 άντρες (Αριθμοί 1,20-21 και 2,10-11). Λίγο πριν την είσοδο των Ισραηλιτών στη γη Χαναάν, στην πεδιάδα Μωάβ, η φυλή απαριθμούσε 43.730 άντρες (Αριθμοί 26,5-7).
Όταν ο Ιακώβ λίγο πριν το θάνατό του, κάλεσε όλα τα παιδιά του για να τους πει τι θα συμβεί στο μέλλον και να τα ευλογήσει, για το Ρουβήν είπε ότι ήταν υπέροχος σε αξία και δύναμη, αλλά παρόλο που ήταν πρωτότοκος, δεν θα υπερισχύσει, γιατί με την πράξη του μόλυνε το στρώμα του πατέρα του (Γένεση 49,3-4). Ο Μωυσής λίγο πριν πεθάνει, είπε προφητικά για τη φυλή Ρουβήν, ότι θα ζήσει και ποτέ δεν θα πεθάνει, και ότι θα είναι πολυάριθμοι οι απόγονοί του (Δευτερονόμιο 33,6).
Σύμφωνα με την εντολή του Κυρίου, η φυλή Ρουβήν στρατοπέδευε νότια της Σκηνής του Μαρτυρίου, γύρω από τη σημαία και τα εμβλήματα της φυλής τους. Αρχηγός της φυλής Ρουβήν την εποχή του Μωυσή, ήταν ο Ελισούρ, γιος του Σεδιούρ (Αριθμοί 2,10-11). Κάτω από την αρχηγία της φυλής Ρουβήν, ήταν και οι φυλές Συμεών και Γαδ με συνολικό αριθμό 151.450 πολεμιστές. Πάντα κατά την αναχώρηση από κάποιο μέρος αυτές οι τρεις φυλές ακολουθούσαν δεύτερες (Αριθμοί 2,16).
Ο Μωυσής είχε δώσει ευλογίες και κατάρες στους Ισραηλίτες, για την πιστή τήρηση των εντολών του Κυρίου. Έτσι ο Μωυσής προέτρεψε τους Ισραηλίτες, όταν θα μπουν στη Χαναάν, οι φυλές Ρουβήν, Γαδ, Ασήρ, Ζαβουλών, Δαν και Νεφθαλείμ, θα περάσουν τελευταίες τον Ιορδάνη και θα σταθούν στο όρος Εβάλ (Γαιβάλ) για να απαγγείλουν, μέσω των Λευιτών, τις κατάρες για την ανυπακοή στο νόμο (Δευτερονόμιο 11,26-32. 27,11-14).
Όταν οι Ισραηλίτες μπήκαν στη Χαναάν οι φυλές Ρουβήν, Γαδ και η μισή φυλή Μανασσή, έστειλαν 40.000 ελαφρώς οπλισμένους άντρες (Ιησούς του Ναυή 4,12-13). Οι απόγονοι του Ρουβήν, του Γαδ και της μισής του Μανασσή ήταν 44.700 άνδρες, πολύ ικανοί και ετοιμοπόλεμοι πολεμιστές, οι οποίοι έφεραν ασπίδα και ξίφος και ήταν πολύ καλά εκπαιδευμένοι στο τόξο. Αυτοί κατά την εγκατάσταση στη Χαναάν πολέμησαν εναντίον των Αγαρηνών, των Ιτουραίων (Ιετουραίων), των Ναφισαίων και των Ναδαβαίων (Νοδαβαίων), τους οποίους, με τη βοήθεια του Κυρίου, τους νίκησαν και τους υπόταξαν. Πήραν 100.000 αιχμαλώτους και άρπαξαν τα ζώα τους, 5.000 καμήλες, 250.000 πρόβατα και 2.000 γαϊδούρια. Από τις φυλές των Αγαρηνών σκοτώθηκαν πολλοί και οι Ισραηλίτες κατοίκησαν στη χώρα τους μέχρι τη Βαβυλώνια αιχμαλωσία (Α' Παραλειπομένων 5,18-22).
ΤΑ ΟΡΙΑ ΤΗΣ ΦΥΛΗΣ ΡΟΥΒΗΝ ΚΑΙ Η ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΑΝΑΑΝ.
Μετά την είσοδο των Ισραηλιτών στη γη Χαναάν, η φυλή Ρουβήν εγκαταστάθηκε ανατολικά του Ιορδάνη, μεταξύ Αρνών και Γαλαάδ, γη που ήταν πλούσια σε βλάστηση (Αριθμοί 32,1-2), εκεί που άλλοτε ήταν τα βασίλεια του Σηών και του Ωγ, που ήταν οι βασιλιάδες των Αμορραίων και της Βασάν (Δευτερονόμιο 29,6-7. Ιησούς του Ναυή 12,6). Οι απόγονοι του Ρουβήν, του Γαδ και η μισή φυλή Μανασσή επειδή είχαν πάρα πολλά κοπάδια ζήτησαν από το Μωυσή να πάρουν την περιοχή ανατολικά του Ιορδάνη, που είχε πολλούς βοσκότοπους. Ο Μωυσής συμφώνησε και έδωσε στις φυλές Γαδ και Ρουβήν, την περιοχή που ξεκινάει από την Αροήρ και τον ποταμό Αρνών, μέχρι και την ορεινή περιοχή της Γαλαάδ και τον ποταμό Ιαβόκ, που αποτελεί το σύνορο με τους Αμμανίτες. Στις δύο αυτές φυλές ανήκει ο Ιορδάνης και η κοιλάδα του Ιορδάνη, από τη λίμνη Γεννησαρέτ μέχρι τη Νεκρά θάλασσα. Ο Μωυσής στη μισή φυλή Μανασσή έδωσε την υπόλοιπη Γαλαάδ και τη Βασάν. Ο όρος που έθεσε ο Μωυσής στις τρεις αυτές φυλές, ήταν, αφού εγκαταστήσουν εκεί τις γυναίκες και τα παιδιά, οι άντρες θα συμμετέχουν μαζί με τους άλλους Ισραηλίτες στις πολεμικές συγκρούσεις, μέχρις ότου καταληφθεί ολόκληρη η Χαναάν (Αριθμοί 32,1-42, Δευτερονόμιο 3,12-17. Ιησούς του Ναυή κεφ. 22). Μετά τη συμφωνία που έκαναν οι εκπρόσωποι της φυλής Ρουβήν με το Μωυσή, ξαναέχτισαν και οχύρωσαν τις πόλεις Εσεβών, Ελεάλη, Καριαθάμ, Βεελμεών και την Σεβαμά, οι οποίες κατοικούνταν από τους Μωαβίτες και τους Αμοραίους, τους οποίους νίκησαν, εξόντωσαν και κατέστρεψαν τις πόλεις τους. Εγκατέστησαν σ' αυτές τον άμαχο πληθυσμό και ακολούθησαν τους υπόλοιπους Ισραηλίτες, ώσπου να ολοκληρωθεί η κατάληψη όλης της Χαναάν (Αριθμοί 32,37-38).
Αργότερα, κατά τη διανομή της Χαναάν, ο Ιησούς του Ναυή επικύρωσε την περιοχή αυτή στις φυλές Γαδ, Ρουβήν και μισή Μανασσή (Ιησούς του Ναυή 18,7), η οποία άρχιζε από την Αροήρ και τον ποταμό Αρνών. Ακόμη τους έδωσε όλη την περιοχή της Μισώρ, από Μαιδαβά έως Δαιβάν. Τους έδωσε όλες τις πόλεις του Σηών, όλη τη χώρα της Γαλαάδ, τις περιοχές Γεσιρί και Μαχατί, το όρος Αερμών και όλη τη Βασάν έως τη Σελλά (Ιησούς του Ναυή 13,9-12).
Τα όρια της φυλής Ρουβήν άρχιζαν από την Αροήρ και τον ποταμό Αρνών. Στη φυλή Ρουβήν δόθηκαν οι πόλεις που βρίσκονταν στην κοιλάδα Αρνών, όλη η περιοχή της Μισώρ έως την Εσεβών (Ιησούς του Ναυή 13,16). Τα δυτικά όρια της φυλής Ρουβήν ήταν ο Ιορδάνης (Ιησούς του Ναυή 13,23) και η Νεκρά Θάλασσα.
Σε άλλο σημείο αναφέρεται ότι ο Βαλέκ και η φυλή Ρουβήν, εγκαταστάθηκαν στην Αρσήρ, στο όρος Ναβαύ (Νεβώ) και στη Βελμασσών (Βάαλ-Μεών). Προς ανατολάς κατοίκησαν ως την αρχή της ερήμου, που οδηγεί προς τον Ευφράτη ποταμό, διότι είχαν πολλά ζώα στη Γαλαάδ (Α' Παραλειπομένων 5,8-9).
Οι κυριότερες πόλεις της φυλής Ρουβήν ήταν η Εσεβών, η Ελεάλη, η Δαιβών, η Βαμωθ-Βάαλ, η Βεελμών, η Ιασσά, η Κεδημώθ, η Μεφαάθ, η Καριαθαίμ, η Σεβαμά, η Σιώρ, η Βαιθ-Φογόρ, η Ασηδώθ, η Βαιθ-Ασειμώθ) (Αριθμοί 32,37-38. Ιησούς του Ναυή 13,17-20).
Η πόλη καταφυγής της φυλής Ρουβήν, που ξεχώρισε ο Μωυσής, ώστε να καταφεύγουν οι εξ αμελείας φονιάδες και να αισθάνονται ασφαλείς ώσπου να γίνει η δίκη τους, ήταν η Βοσόρ στην πεδινή περιοχή (Δευτερονόμιο 4,41-43).
ΑΠΕΙΛΗ ΕΜΦΥΛΙΟΥ ΠΟΛΕΜΟΥ.
Μετά τη διανομή της Χαναάν στη Σηλώ, ο Ιησούς του Ναυή επαίνεσε τις φυλές ανατολικά του Ιορδάνη, για την πιστότητά τους στον Μωυσή και στον ίδιο. Αμέσως μετά τους ευλόγησε και αφού τους έδωσε οδηγίες να εφαρμόζουν τις εντολές του Θεού, τους κατευόδωσε. Έτσι οι φυλές Ρουβήν, Γαδ και μισή Μανασσή έφυγαν από τη Σηλώ για να εγκατασταθούν στις περιοχές τους γεμάτοι από τα λάφυρα της κατάκτησης της Χαναάν (Ιησούς του Ναυή 22,1-9). Όταν οι φυλές αυτές έφτασαν στον Ιορδάνη, οικοδόμησαν στα Γάλγαλα ένα μεγάλο θυσιαστήριο, ως μνημείο ενότητας όλων των φυλών (Ιησούς του Ναυή 22,10).
Οι άλλοι Ισραηλίτες όταν άκουσαν, ότι έχτισαν θυσιαστήριο δυτικά του Ιορδάνη, συγκεντρώθηκε ολόκληρη η ισραηλιτική κοινότητα στη Σηλώ, για να εκστρατεύσουν εναντίον των δυόμιση φυλών. Πρώτα όμως έστειλαν το Φινεές, γιο του αρχιερέα Ελεάζαρ, και μαζί του δέκα άρχοντες, χιλίαρχους, έναν από κάθε φυλή, στις δυόμιση αυτές φυλές, στη Γαλαάδ. Πήγαν λοιπόν και τους είπαν εξ ονόματος όλης της ισραηλιτικής κοινότητας, ότι η πράξη τους ήταν προσβλητική για τον Κύριο και τους κάλεσαν να μην αποστατήσουν κατά του Κυρίου, χτίζοντας δικό τους θυσιαστήριο (Ιησούς του Ναυή 22,11-20).
Τότε οι αρχηγοί της φυλής Ρουβήν, Γαδ και μισή Μανασσή απάντησαν στους άρχοντες των άλλων φυλών, ότι το θυσιαστήριο χτίστηκε ως ένα μνημείο μαρτυρίας και ενότητας όλων των φυλών για τις επερχόμενες γενιές και όχι για να αποστατήσουν από τον Κύριο, θυσιάζοντας σε δικό τους θυσιαστήριο, αλλά αναγνώριζαν ως μόνο θυσιαστήριο του Κυρίου αυτό που ήταν μπροστά στη Σκηνή του Μαρτυρίου (Ιησούς του Ναυή 22,21-29).
Όταν ο ιερέας Φινεές και οι άρχοντες της ισραηλιτικής κοινότητας άκουσαν αυτά τα λόγια, τους φάνηκαν λογικά και επέστρεψαν στη Χαναάν. Η απάντηση ευχαρίστησε τους Ισραηλίτες και ο Ιησούς ονόμασε το θυσιαστήριο: «ο βωμός αυτός είναι μαρτυρία μεταξύ μας, ότι ο Κύριος είναι ο Θεός μας» και το ονόμασαν «Εδ» που σημαίνει «Μαρτυρία» (Ιησούς του Ναυή 22,30-34).
Η ΦΥΛΗ ΡΟΥΒΗΝ ΜΕΤΑ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗ ΧΑΝΑΑΝ.
Αλλά με τον καιρό, κατά την περίοδο των Κριτών, οι απόγονοι του Ρουβήν, του Γαδ και της μισής του Μανασσή δεν έμειναν πιστοί στον Θεό των προγόνων τους. Τον εγκατέλειψαν και πίστεψαν στους θεούς των λαών που κατοικούσαν πριν απ' αυτούς στη χώρα που εγκαταστάθηκαν. Έτσι ο Κύριος ξεσήκωσε εναντίον τους τον Φαλώχ και τον Θαγλαθφαλλασάρ (Τιγλάθ Πιλέσερ) και τους οδήγησαν στην αιχμαλωσία. Τους έφεραν στη Χαλάχ (Χελάχ), στη Χαβώρ και στον ποταμό Γωζάν (Α' Παραλειπομένων 5,25-26).
Στον ύμνο της Δεββώρας και του Βαράκ αναφέρεται, ότι στον πόλεμο κατά του Σισάρα, του Χαναναίου αρχιστράτηγου του βασιλιά Ιαβίν της Ασώρ, μόνο οι φυλές Ζαβουλών, Νεφθαλί, Εφραίμ, Βενιαμίν και η πατριά του Μαχίρ από τη φυλή Μανασσή, ακολούθησαν το Βαράκ και πήραν μέρος στον πόλεμο. Οι υπόλοιπες φυλές δεν έλαβαν μέρος για διάφορους λόγους. Συγκεκριμένα η φυλή Ρουβήν είχε διασπαστεί σε φατρίες με έντονες διαφωνίες μεταξύ τους για τη συμμετοχή τους στον πόλεμο. Επιπλέον περίμεναν άπραγοι να τους ειδοποιήσει κάποιος άγγελος (Κριτές 5,13-18).
Την εποχή του βασιλιά Σαούλ οι Ρουβηνίτες έκαναν πόλεμο με τους γειτονικούς λαούς, κατά τον οποίο τους νίκησαν και εγκαταστάθηκαν σ' ολόκληρη την ανατολική πλευρά της Γαλαάδ, όπου κατοικούσαν εκείνοι (Α' Παραλειπομένων 5,10). Οι Ρουβηνίτες λόγω της θέσης τους, ήταν οι πρώτοι που δέχονταν εξ ανατολών επιθέσεις, και για να προστατευτούν αυτοί και τα κοπάδια τους, έγιναν ένας ετοιμοπόλεμος και καλογυμνασμένος λαός (Α' Παραλειπομένων 5,18-19).
Μετά το θάνατο του Σαούλ, όταν ο Δαβίδ εγκαταστάθηκε στη Χεβρών, καθημερινά πήγαιναν πολεμιστές απ' όλες τις φυλές του Ισραήλ, οι οποίοι ενώθηκαν με το στρατό του Δαβίδ και αποδέχτηκαν το βασιλικό του αξίωμα. Από τις φυλές που ήταν πέρα από τον Ιορδάνη, του Ρουβήν, του Γαδ και της μισής Μανασσή, ήταν 120.000 άνδρες, ετοιμοπόλεμοι και οπλισμένοι με όλα τα πολεμικά όπλα (Α' Παραλειπομένων 12,24. 12,38). Ο Σαιζά ήταν αρχηγός της φυλής Ρουβήν την εποχή του Δαβίδ και ήταν ο πατέρας του Αδινά, ο οποίοςανήκε στο σώμα των επιλέκτων και ανδρείων του στρατού του Δαβίδ (Α' Παραλειπομένων 11,42).
Στα τέλη της βασιλείας του Δαβίδ, ο αρχιστράτηγος Ιωάβ μαζί με άλλους αξιωματούχους, απέγραψαν το λαό, όπως ζήτησε ο Δαβίδ. Έτσι αφού πέρασαν απ' όλες τις φυλές του Ισραήλ, κατά την απογραφή βρέθηκαν 800.000 μάχιμοι άνδρες από τις άλλες φυλές του Ισραήλ και 500.000 άνδρες από τη φυλή του Ιούδα (Β' Βασιλειών 24,5-9), ενώ σύμφωνα με το βιβλίο των Παραλειπομένων Α' κατά την καταμέτρηση βρέθηκαν 1.100.000 άνδρες ικανοί να κρατήσουν όπλο, ενώ οι άνδρες της φυλής Ιούδα ήταν 470.000 άνδρες (Α' Παραλειπομένων 21,5-6). Κατά το τεσσαρακοστό έτος της βασιλείας του Δαβίδ, υπήρχε στην Ιαζήρ, στην περιοχή της Γαλαάδ, ένας άνδρας γενναίος και πολύ δυνατός. Αυτός μαζί με τους αδελφούς του, οι οποίοι ήταν κι αυτοί δυνατοί, ήταν άρχοντες πατριαρχικών οικογενειών. Αυτούς τους διόρισε ο Δαβίδ ως αρχηγούς των φυλών Ρουβήν, Γαδ και μισή Μανασσή, για όλες τις υποθέσεις των φυλών αυτών απέναντι στο βασιλιά (Α' Παραλειπομένων 26,31-32).
Οι Ρουβηνίτες λόγω της παρακοής τους στο θέλημα του Θεού, νικήθηκαν από το βασιλιά της Συρίας, Αζαήλ, όταν βασιλιάς στο βασίλειο του Ισραήλ ήταν ο Ιηού (Β' Βασιλέων 10,32-33).
Πηγή: http://www.orthodoxoiorizontes.mysch.gr/Agiologia/Palaia_Diathikh/Patriarxes/Patriarxhs_Roubhn.htm
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου