Αγία Εθελγουΐδα ή Ίαλσουιθ. Ημέρα Μνήμης: 20 Ιουλίου.
Η Αγία Ίαλσουιθ ήταν βασίλισσα των Αγγλοσαξόνων ως σύζυγος του Αγίου Αλφρέδου του Μεγάλου. Η Αγία Ίαλσουιθ ήταν κόρη του κόμητος Έθελρεντ Μουκέλ και της Έαντμπουρ που προερχόταν από την Βασιλική οικογένεια της Μερκίας, ο ιστορικός Κύριλ Χαρτ γράφει ότι ήταν απόγονος του Κοένγουλφ της Μερκίας. Εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία, και η μνήμη της τιμάται στις 20 Ιουλίου.
Η Αγία Ίαλσουιθ παντρεύτηκε τον Αλφρέδο στο Γκαίνσμπορω του Λινκολνσάιρ. Ο μεγαλύτερος αδελφός του συζύγου της Έθελρεντ του Ουέσσεξ και του Κεντ ήταν ήδη βασιλιάς του Ουέσσεξ και ο Αλφρέδος ήταν ο νόμιμος διάδοχος. Την ίδια χρονιά οι Βίκινγκ είχαν καταλάβει την πόλη της Μερκίας Νότιγχαμ και ο γάμος ήταν πιθανότατα μια συμμαχία ανάμεσα στο Ουέσσεξ και την Μερκία για να τους αντιμετωπίσουν. Ο Έθελρεντ πέθανε πρόωρα και άτεκνος (871), τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Αλφρέδος. Η Αγία Ίαλσουιθ δεν αναφέρεται στις σύγχρονες πηγές, δεν καταγράφει σε κανένα διάταγμα στην εποχή της και ο Άσσερ δεν γράφει τίποτα για αυτήν στο έργο του "Η Ζωή του Βασιλιά Αλφρέδου". Στα Αγγλοσαξονικά έθιμα της εποχής υποτιμούσαν πάντοτε την βασίλισσα χωρίς να γράφουν ούτε το όνομα της, πιθανότατα χάρη στην άσχημη φήμη που είχαν οι βασίλισσες από την εποχή που η Ίντμπουρ δηλητηρίασε κατά λάθος τον σύζυγο της (Η Ίντμπουρ, μέλος του Οίκου του Ικέλ κόρη του Όφα της Μερκίας και της Κινεθρίθ ήταν σύζυγος του Μπέορτρικ του Ουέσσεξ, σύμφωνα με τον Άσσερ βιογράφο του Αλφρέδου του Μεγάλου, δηλητηρίασε κατά λάθος τον σύζυγο της. Δραπέτευσε στους Φράγκους, της πρόσφεραν την ευκαιρία να παντρευτεί τον Καρλομάγνο αλλά εκείνη το αρνήθηκε και διορίστηκε ηγουμένη σε μοναστήρι).
Ο Άγιος Αλφρέδος ο Μέγας άφησε στην διαθήκη του σημαντικές εκτάσεις στην σύζυγο του: η Έντινγκτον στο Γουιλσάιρ την τοποθεσία που νίκησε τους Βίκινγκ, το Λάμπουρν στο Μπέρκσαϊρ και την γενέτειρα του Γουόντατζ. Οι περιοχές αυτές παρέμειναν στην κατοχή της Αγίας Ίαλσουιθ μέχρι τον θάνατο της. Με τον θάνατο του Αλφρέδου (89) η Αγία Ίαλσουιθ ίδρυσε το Αββαείο της Αγίας Μαρίας στο Γουίντσεστερ, όπου εκάρη μοναχή και αργότερα έγινε ηγουμένη, πέθανε (5 Δεκεμβρίου 902) και τάφηκε στο Βενεδικτινό Αββαείο του Εδουάρδου Νιου Μίνστερ στο Γουίντσεστερ.
Απομνημονεύεται σε έγγραφα των αρχών του 10ου αιώνα σαν "η πραγματική και αγαπητή Κυρία της Αγγλίας". Η Αγία Ίαλσουιθ είχε έναν αδελφό τον Έθελγουλφ (πέθανε το 901) που έγινε κόμης της δυτικής και της κεντρικής Μερκίων την εποχή που ήταν Βασιλιάς της Μερκίας ο σύζυγος της ανεψιάς του Έθελρεντ, λόρδος της Μερκίας.
Με τον σύζυγο της Άγιο Αλφρέδο τον Μέγα απέκτησε την Έθελφλιντ, κυβέρνησε τη Μερκία από το 911 μέχρι τον θάνατό της, τον Εδουάρδο τον Πρεσβύτερο, βασιλιάς των Αγγλοσαξόνων (899 – 924). Κατέλαβε την ανατολική Αγγλία και την ανατολική Μίνλαντς από τους Δανούς (917) και στην συνέχεια έγινε βασιλιάς της Μερκίας μετά τον θάνατο της αδελφής του Έθελφλιντ και την Έλφθριθ της Φλάνδρας, ήταν το τελευταίο παιδί και κόρη του Αλφρέδου του Μεγάλου και της Αγίας Ίαλσουιθ. Παντρεύτηκε τον Βαλδουίνο Β' δεύτερο Κόμη της Φλάνδρας από τον Οίκο της Φλάνδρας με τον οποίο απέκτησε τον Αρνούλφο Α' της Φλάνδρας και τον Αδαλούλφο της Βουλώνης.
Η Αγία Ίαλσουιθ ήταν βασίλισσα των Αγγλοσαξόνων ως σύζυγος του Αγίου Αλφρέδου του Μεγάλου. Η Αγία Ίαλσουιθ ήταν κόρη του κόμητος Έθελρεντ Μουκέλ και της Έαντμπουρ που προερχόταν από την Βασιλική οικογένεια της Μερκίας, ο ιστορικός Κύριλ Χαρτ γράφει ότι ήταν απόγονος του Κοένγουλφ της Μερκίας. Εορτάζεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία, και η μνήμη της τιμάται στις 20 Ιουλίου.
Η Αγία Ίαλσουιθ παντρεύτηκε τον Αλφρέδο στο Γκαίνσμπορω του Λινκολνσάιρ. Ο μεγαλύτερος αδελφός του συζύγου της Έθελρεντ του Ουέσσεξ και του Κεντ ήταν ήδη βασιλιάς του Ουέσσεξ και ο Αλφρέδος ήταν ο νόμιμος διάδοχος. Την ίδια χρονιά οι Βίκινγκ είχαν καταλάβει την πόλη της Μερκίας Νότιγχαμ και ο γάμος ήταν πιθανότατα μια συμμαχία ανάμεσα στο Ουέσσεξ και την Μερκία για να τους αντιμετωπίσουν. Ο Έθελρεντ πέθανε πρόωρα και άτεκνος (871), τον διαδέχθηκε ο μικρότερος αδελφός του Αλφρέδος. Η Αγία Ίαλσουιθ δεν αναφέρεται στις σύγχρονες πηγές, δεν καταγράφει σε κανένα διάταγμα στην εποχή της και ο Άσσερ δεν γράφει τίποτα για αυτήν στο έργο του "Η Ζωή του Βασιλιά Αλφρέδου". Στα Αγγλοσαξονικά έθιμα της εποχής υποτιμούσαν πάντοτε την βασίλισσα χωρίς να γράφουν ούτε το όνομα της, πιθανότατα χάρη στην άσχημη φήμη που είχαν οι βασίλισσες από την εποχή που η Ίντμπουρ δηλητηρίασε κατά λάθος τον σύζυγο της (Η Ίντμπουρ, μέλος του Οίκου του Ικέλ κόρη του Όφα της Μερκίας και της Κινεθρίθ ήταν σύζυγος του Μπέορτρικ του Ουέσσεξ, σύμφωνα με τον Άσσερ βιογράφο του Αλφρέδου του Μεγάλου, δηλητηρίασε κατά λάθος τον σύζυγο της. Δραπέτευσε στους Φράγκους, της πρόσφεραν την ευκαιρία να παντρευτεί τον Καρλομάγνο αλλά εκείνη το αρνήθηκε και διορίστηκε ηγουμένη σε μοναστήρι).
Ο Άγιος Αλφρέδος ο Μέγας άφησε στην διαθήκη του σημαντικές εκτάσεις στην σύζυγο του: η Έντινγκτον στο Γουιλσάιρ την τοποθεσία που νίκησε τους Βίκινγκ, το Λάμπουρν στο Μπέρκσαϊρ και την γενέτειρα του Γουόντατζ. Οι περιοχές αυτές παρέμειναν στην κατοχή της Αγίας Ίαλσουιθ μέχρι τον θάνατο της. Με τον θάνατο του Αλφρέδου (89) η Αγία Ίαλσουιθ ίδρυσε το Αββαείο της Αγίας Μαρίας στο Γουίντσεστερ, όπου εκάρη μοναχή και αργότερα έγινε ηγουμένη, πέθανε (5 Δεκεμβρίου 902) και τάφηκε στο Βενεδικτινό Αββαείο του Εδουάρδου Νιου Μίνστερ στο Γουίντσεστερ.
Απομνημονεύεται σε έγγραφα των αρχών του 10ου αιώνα σαν "η πραγματική και αγαπητή Κυρία της Αγγλίας". Η Αγία Ίαλσουιθ είχε έναν αδελφό τον Έθελγουλφ (πέθανε το 901) που έγινε κόμης της δυτικής και της κεντρικής Μερκίων την εποχή που ήταν Βασιλιάς της Μερκίας ο σύζυγος της ανεψιάς του Έθελρεντ, λόρδος της Μερκίας.
Με τον σύζυγο της Άγιο Αλφρέδο τον Μέγα απέκτησε την Έθελφλιντ, κυβέρνησε τη Μερκία από το 911 μέχρι τον θάνατό της, τον Εδουάρδο τον Πρεσβύτερο, βασιλιάς των Αγγλοσαξόνων (899 – 924). Κατέλαβε την ανατολική Αγγλία και την ανατολική Μίνλαντς από τους Δανούς (917) και στην συνέχεια έγινε βασιλιάς της Μερκίας μετά τον θάνατο της αδελφής του Έθελφλιντ και την Έλφθριθ της Φλάνδρας, ήταν το τελευταίο παιδί και κόρη του Αλφρέδου του Μεγάλου και της Αγίας Ίαλσουιθ. Παντρεύτηκε τον Βαλδουίνο Β' δεύτερο Κόμη της Φλάνδρας από τον Οίκο της Φλάνδρας με τον οποίο απέκτησε τον Αρνούλφο Α' της Φλάνδρας και τον Αδαλούλφο της Βουλώνης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου