Άγιοι Μάρτυρες Πέτρος, Διονύσιος, Ανδρέας, Παύλος, Χριστίνα, Διονυσία, Ηράκλειος, Παυλίνος και Βενέδιμος. Ημέρα Μνήμης: 18 Μαΐου.

Άγιοι Μάρτυρες Πέτρος, Διονύσιος, Ανδρέας, Παύλος, Χριστίνα, Διονυσία, Ηράκλειος, Παυλίνος και Βενέδιμος. Ημέρα Μνήμης: 18 Μαΐου.

Σεπτοὶ Ἀθληταί, ὑπὲρ σεπτῆς Τριάδος,

Ὑπὲρ τὸ ζῆν εἵλοντο θανεῖν ἐμφρόνως.

Ὀγδοάς, Ἀθλοφόρων ἐκ γαίης εἰς πόλιν ἤρθη.

Eις τον Πέτρον.

Bληθείς ο Πέτρος των τροχαντήρων μέσον,

Ζωής παρήκε τους τροχούς της αστάτου.

Eις τον Παύλον, Διονύσιον, και Aνδρέαν.

Tρεις συντρίβουσι πίστεως στερρούς λίθους, Παύλον Διονύσιον Aνδρέαν λίθοις.

Eις τον Hράκλειον.

Eίς άθλος Hράκλειε σος προς το ξίφος,

Άθλους καλύπτει τους όλους Hρακλέους.

Eις τον Παυλίνον και Bενέδιμον.

Oρών με Bενέδιμε τον σον Παυλίνον,

Tμηθέντα συντμήθητι φησί Παυλίνος.

Eις την Xριστίναν.

Xριστώ παρέστης ηγλαϊσμένη όλη,

Aίμασι τοις σοις παρθενική Xριστίνα.

Oγδοάς αθλοφόρων εκ γαίης εις πόλον ήρθη.

Κατά την εποχή του διωγμού του Δέκιου, ο Πέτρος ένας νέος χριστιανός από την Λάμψακου του Ελλησπόντου, με γενναία καρδιά και φλογερή πίστη, συνελήφθη και οδηγήθηκε ενώπιον του διοικητή της Αβύδου. Πιεζόμενος να θυσιάσει στην Αφροδίτη, ο Πέτρος αποκρίθηκε ενοχλημένος ότι ποτέ δεν θα μπορούσε να λατρεύσει μία αισχρή πόρνη, γιατί η λατρεία και η δοξολογία θα έπρεπε να απευθύνονται στον μόνο αληθινό Θεό. Ακούγοντας τα λόγοα αυτά ο δικαστής διέταξε να τον δέσουν με αλυσίδες σε έναν τροχό. Τοποθετήθηκαν ξύλα ολόγυρα, με τρόπον ώστε με την περιστροφή του τροχού ο άγιος να προσκρούει επάνω τους και να συντρίνονται τα κόκκαλά του. Όσο πιο σκληρό ήταν το μαρτύριο τόσο περισσότερο θάρρος έδειχνε ο αθλητής του Χριστού, και με ένα χαμόγελο ευσπλαχνίας για τους διώκτες του ευχαριστούσε τον Χριστό που του χάριζε μιά τέτοια εγκαρτέρηση. Βλέποντας ότι είχε νικηθεί από την καρτερία του μάρτυρα, ο διοικητής τελικά έδωσε εντολή να τον αποκεφαλίσουν.

Μετέβη κατόπιν στην Τρωάδα, συνοδευόμενος από λαμπρή ακολουθία. Οδήγησαν σε αυτόν τρείς χριστιανούς: τον Ανδρέα, τον Παύλο και τον Νικόμαχο. Ο Νικόμαχος ομολόγησε ότι ήταν χριστιανός μεγαλοφώνων και με τολμηρή παρησσία, αλλά δεν μπόρεσε να αντέξει τα βασανιστήρια και αρνήθηκε τη πίστη του. Μόλις θυσίασε, εγκαταλελειμμένος από τον Θεό, έπεσε θύμα του δαίμονα και κυριευμένος από κρίση μανίας παρέδωσε την ψυχή του με άθλιο τρόπο. Μία νέα κόρη δεκαέξι ετών που παρευρισκόταν εκεί, η Διονυσία φώναξε τότε: «Αχ δύστυχε! Πως μπόρεσες για μία ώρα ζωής να επισύρεις επάνω σου τα αιώνια δεινά που κανείς δε δύναται να περιγράψει;» Συνελήφθη πάραυτα και οδηγήθηκε ενώπιον του διοικητού, όπου και ομολόγησε ότι είναι χριστιανή και παραμένοντας απαθής στις απειλές παραδόθηκε σε δύο έκλυτους νέους. Ενώ για πολλές ώρες εκείνοι επιχειρούσαν να νικήσουν την αϊδημοσσύνη της, ο φύλακας Άγγελος της νεαράς παρθένου παρουσιάστηκε με τη μορφή περίλαμπρου πλάσματος που γέμισε τρόμο τουε αναίσχυντους, οι οποίοι πέφτοντας στα πόδια της Αγίας την ικέτευσαν να μεσιτεύσει για χάρη τους. Το πρωί, το συγκεντρωμένο μπροστά στο παλάτι πλήθος, εξημμένο από τους ιερείς της Αρτέμιδος, απαίτησε με φωνές μεγάλες να του παραδοθούν ο Ανδρέας και ο Παύλος. Αρνούμενοι να θυσιάσουν στην Άρτεμης, ραβδίσθηκαν και εν συνεχεία παραδόθηκαν στον λαό για να λιθοβολιθούν. Ειδοποιημένη από την οχλοβοή, η Διονυσία δραπέτευσε από την φυλακή, ετρεξε στον τόπο της θανάτωσης και ρίχθηκε με λυγμούς πάνω στα σώματα των μαρτύρων που άφηναν την τελευταία τους πνοή, λέγοντας: «Για να ζήσω μαζί σας στους ουρανούς, θα πεθάνω μαζί σας στη γη!» Την τράβηξαν βίαια από τους συναθλητές της, με διαταγή του τυράννου που δεν ήθελε να ικανοποιήση την επιθυμία της και την οδήγησαν σε άλλο τόπο, όπου και την αποκεφάλισαν.

Συμπληρωματικά στοιχεία

Όλοι αυτοί οι Άγιοι μαρτύρησαν στα χρόνια του αυτοκράτορα Δεκίου (249-251 μ.Χ.). Ο Πέτρος ήταν από τη Λάμψακο, και όταν τον έφεραν μπροστά στον άρχοντα να θυσιάσει στην Αφροδίτη, αυτός ομολόγησε με παρρησία το Χριστό. Τότε, συνέτριψαν όλο το σώμα του με αλυσίδες και ξύλα, και έτσι παρέδωσε το πνεύμα του στο Θεό. Ο Παύλος και ο Ανδρέας ήταν από τη Μεσοποταμία, στρατιώτες του Δεκίου. Όταν πήγαν στην Αθήνα, έγιναν στρατιώτες Χριστού, και μαζί με το Διονύσιο και τη Χριστίνα, όλοι μαζί λιθοβολήθηκαν. Οι δε Ηράκλειος, Παυλΐνος και Βενέδημος, ήταν από την Αθήνα. Εκεί, έδιναν σκληρό αγώνα κατά της πλάνης των ειδώλων και των φιλοσόφων που πολεμούσαν τη χριστιανική θρησκεία. Αφού, λοιπόν, τους έπιασαν και τους βασάνισαν, τελικά τους αποκεφάλισαν.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ’. Ὃ ὑψωθεῖς ἐν τῷ Σταυρῷ.

Τῶν ἀθλοφόρων τὸν ὀκτάριθμον δῆμον, μαρτυρικοὶς ἐγκωμιάσωμεν ὕμνοις, Παυλῖνον Διονύσιον καὶ Πέτρον ὁμοῦ, Ἀνδρέαν καὶ Βενέδιμον, τὸν θεόφρονα Παῦλον, Ἡράκλειον τὸν ἔνδοξον, καὶ Χριστίναν τὴν θείαν οὗτοι καὶ γὰρ πρεσβεύουσιν ἀεί, ὑπὲρ τοῦ κόσμου. Χριστῷ τῷ θεῷ ἠμῶν.

Κοντάκιον

Ἦχος δ’. Ἐπεφάνης σήμερον.

Διαφόρων πόλεων ἐξωρμημένοι, οὐρανίου πόλεως, πολῖται ὢφθητε σεπτοί, χορόν λαμπρόν συγκροτήσαντες Μάρτυρες θεῖοι, Τριάδος ὑπέρμαχοι.