Άγιος Διονύσιος πρώτος Επίσκοπος Παρισίων. Ημέρα Μνήμης: 9 Οκτωβρίου.

Άγιος Διονύσιος πρώτος Επίσκοπος Παρισίων. Ημέρα Μνήμης: 9 Οκτωβρίου.

Σύμφωνα με την παράδοση που διασώζει ο Άγιος Γρηγόριος της Τουρ, ο Άγιος Διονύσιος ήταν ένας από τους επτά επισκόπους που έστειλε ο πάπας της Ρώμης Φαβιανός (τιμάται 5 Αυγούστου) στη Γαλατία, επί Δεκίου, περί το 250, για να προχωρήσει το ιεραποστολικό έργο, που μέχρι τότε ήταν αποσπασματικό και δεν είχε ολοκληρωθεί. Ο Άγιος Γατιανός ορίσθηκε επίσκοπος Τουρ (τιμάται 18 Δεκεμβρίου), ο Άγιος Τρόφιμος της Αρελάτης (τιμάται 29 Δεκεμβρίου), ο Άγιος Παύλος της Ναρβώνης (τιμάται 22 Μαρτίου), ο Άγιος Σατουρνίνος της Τουλούζης (τιμάται 29 Νοεμβρίου), ο Άγιος Αυστρεμοΐνος της Αρβέρνης (τιμάται 1η Νοεμβρίου), ο Άγιος Μαρτιάλης της Λιμόζ (τιμάται 30 Ιουνίου), ενώ στον Άγιο Διονύσιο ανατέθηκε η μικρή πόλη της Λουτετίας δηλαδή το σημερινό Παρίσι.

Η πόλη αυτή ήταν η πιο απομακρυσμένη και επιπλέον, βρισκόταν σε μια περιοχή όπου κυριαρχούσαν οι πιο χυδαίες ειδωλολατρικές δεισιδαιμονίες. Απ’ όπου κι αν περνούσε, ο Άγιος Διονύσιος, βοηθούμενος από τη συνοδεία του, δηλαδή τον Άγιο Ρουστικό και τον Άγιο Ελευθέριο, καταδείκνυε την αλήθεια της χριστιανικής πίστεως με μεγάλα θαύματα. Οδηγούσε τους ειδωλολάτρες στον δρόμο του Θεού και τους έπειθε να γκρεμίσουν τα είδωλα και τους ναούς τους. Φθάνοντας στη Λουτετία, εγκαταστάθηκε στο Μονμορανσύ, λίγο έξω από την πόλη, σε μια οικία που του παραχώρησε ένας χριστιανός άρχοντας, ώστε να μπορούν οι χριστιανοί να συγκεντρώνονται κρυφά.

Όταν όμως πέρασε από τη Γαλατία ο αυτοκράτορας της Ρώμης, οι νόμοι που διέτασσαν τον διωγμό των μαθητών του Χριστού εφαρμόσθηκαν με ιδιαίτερη ωμότητα· οι πιστοί διώκονταν, υφίσταντο βιαιοπραγίες και θανατώνονταν με φρικτά βασανιστήρια. Παρά την προχωρημένη του ηλικία, ο Άγιος Διονύσιος δίχως να φοβάται τον κίνδυνο, επισκεπτόταν τους καταδικασθέντες για να τους εμψυχώσει ώστε να μείνουν ακλόνητοι στη χριστιανική πίστη. Τον κατήγγειλαν και τον συνέλαβαν μαζί με τους δύο μαθητές του, Άγιο Ρουστικό και Άγιο Ελευθέριο, και τους υπέβαλαν σε απάνθρωπα βασανιστήρια. Τον κάρφωσαν σε σταυρό, και εκείνος εξακολουθούσε να κηρύττει το μέγα μυστήριο των Παθών του Χριστού και της σωτηρίας του κόσμου.

Όταν τον ξαναπήγαν στη φυλακή του, ο Άγιος επίσκοπος τέλεσε για τελευταία φορά τη Θεία Λειτουργία για τους συντρόφους του στο μαρτύριο, εν μέσω ουρανίου φωτός. Στο τέλος, αποκεφάλισαν τον Άγιο Διονύσιο μαζί με μεγάλο αριθμό άλλων μαρτύρων, στην κορυφή του λόφου που σήμερα ονομάζεται Μονμάρτρη (από το mons Martyrum, Λόφος Μαρτύρων). Αναφέρεται ότι μετά τον αποκεφαλισμό, ο Άγιος έμεινε ορθός, και κρατώντας το κεφάλι του στα χέρια περπάτησε αρκετά χιλιόμετρα, μέχρι τον τόπο όπου αργότερα κτίσθηκε η βασιλική του Αγίου Διονυσίου και η ομώνυμη πόλη. Στην κρύπτη του ναού αυτού ενταφιάζονταν όλοι οι βασιλείς της Γαλλίας μέχρι τη Γαλλική Επανάσταση.

Πηγή: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος δεύτερος, Οκτώβριος, 9. Εκδόσεις Ορμύλια.