Πατέρας Βενέδικτος Πετράκης, ο Φλογερός Ιεροκήρυξ. Ημέρα Μνήμης: 8 Σεπτεμβρίου.

Πατέρας Βενέδικτος Πετράκης, ο Φλογερός Ιεροκήρυξ. Ημέρα Μνήμης: 8 Σεπτεμβρίου.

Στο Ανήλιο γεννήθηκε και ανδρώθηκε, ένας πραγματικά σπουδαίος Κληρικός, που με τη ζωή του, το έργο και τις πράξεις του αποτέλεσε λαμπρό παράδειγμα, αφήνοντας το στίγμα του στην Ήπειρο και ειδικότερα στην περιοχή του Αγρινίου… Ο λόγος για τον Αρχιμανδρίτη Βενέδικτο Πετράκη, Ιεροκήρυκα. Έναν σύγχρονο Άγιο, όπως τον έχουν αποκαλέσει.

Γεννήθηκε στο Ανήλιο Μετσόβου σπούδασε στην Άρτα και Αθήνα, έκανε στα Γιάννενα, στο Αλβανικό μέτωπο το 1940, στη ΖΩΗ, στο Σωτήρα, στο Αγρίνιο. Έκτισε Νοσοκομείο, πτωχοκομείο, Ορφανοτροφείο, Γηροκομείο, Οικοτροφείο, σπίτι εργαζόμενου κοριτσιού, Μαιευτήριο, σχολείο νοσοκόμου, κατασκηνώσεις, ιδρύματα, χριστιανικές στέγες, στέγες ανταρτόπληκτων και επαναπατριζόμενων, φυτώρια ιερέων, Εκκλησίες και πολλές άλλες αγαθοεργίες, βοηθώντας τους φτωχούς και ανήμπορους. Αγαθοεργίες, με τις οποίες κέρδισε τον σεβασμό….. κέρδισε τους ανθρώπους, που στο άκουσμα του ονόματος του, φέρνουν στην μνήμη έναν πραγματικά άξιο κληρικό.

Μια χαρακτηριστική μαρτυρία αναφέρει, πως μια φορά πούλησε τον επιστήθιο Σταυρό που φορούσε στην Εκκλησία για να πληρωθούν δίδακτρα στο Πανεπιστήμιο. Σπούδαζε τότε οκτώ φοιτητές. Όταν ο Ηλίας (λαϊκός) Ξένος του παραπονέθηκε αυτός του είπε: «Έπιασε τόπο παιδί μου ο Σταυρός που πουλήθηκε, μη στεναχωριέσαι. Τα λόγια του Θεού λέγονται και χωρίς Σταυρό»!

Μια άλλη μαρτυρία αναφέρει ότι, ο ιερέας Βενέδικτος Πετράκης, παρακάλεσε τον Ηλία Ξένο να μαζέψει και να τυλίξει ένα χαλί - κιλίμι που είχε στην Εκκλησία των Αγίων Αναργύρων στο Αγρίνιο και να το δώσει σε μια φτωχή κυρία. «Μα, πάτερ, εκεί που πατάτε στη λειτουργία στο ιερό, θα πουντιάσετε, έχει κρύο»! «Κάνε ό,τι σου λέω» του είπε. Το έδωσε στη γυναίκα και της είπε: «Πάρτο παιδί μου, πούλησέ το και δώσε τα χρήματα στην κόρη σου φοιτήτρια να γίνει καλή δασκάλα…».

Ο π.Βενέδικτος με την Αγία Λαβίδα μάζεψε την αιμόπτυση, που είχε και την Θεία Κοινωνία μέσα και την έφαγε.

Στα Ιωάννινα, κοντά στο ναό των Άγιων Αναργύρων του Κάστρου μέσα στο κάστρο του Αλή Πασά, ήταν το μικρό Φθισιατρείο με τους ετοιμοθάνατους φυματικούς.

Στα χρονιά 1938 - 1940 μετά τη Θεία Λειτουργία, ο Πατέρας Βενέδικτος Πετράκης πήγαινε κάθε Τετάρτη κι όποτε άλλοτε χρειαζόταν και κοινωνούσε τους αρρώστους.

Μία μέρα κοινώνησε και έναν φυματικό ετοιμοθάνατο. Εκείνος αμέσως, μόλις εκοινώνησε, έκαμε αιμόπτυση. Ο Πατέρας Βενέδικτος με την Αγία Λαβίδα μάζεψε την αιμόπτυση, που είχε και την Θεία Κοινωνία μέσα και την έφαγε.

Οι γιατροί που το είδαν τρόμαξαν και φώναξαν:

- Μα! Είναι στα καλά του αυτός ο παπάς ή τρελάθηκε;! Πάει αυτός...! Θα του έλθει αμέσως καλπάζουσα!

Τόση δυστυχώς πίστη είχαν εκείνοι. Που να είχαν την πίστη του Πατρός Βενέδικτου. Ο Πατέρας Βενέδικτος δεν τους έδωσε σημασία και φυσικά δεν έπαθε τίποτα. Εγνώριζε ότι στην Θεία Κοινωνία είναι ο Χριστός, ο Θεός που είναι «πυρ καταναλίσκον».

Πηγή: Από το βιβλίο του Αρχιμανδρίτη Χαράλαμπους Βασιλόπουλου: «Βενέδικτος Πετράκης,ο φλογερός ιεροκήρυξ» σελ.21,Εκδ. ''Ορθόδοξου Τύπου''

Ανέστησε την ευεργέτιδά του για να την κοινωνήσει.

O Αρχιμανδρίτης Βενέδικτος Πετράκης (†8 Σεπτεμβρίου 1961) ανέπτυξε μια θαυμαστή ποιμαντική δραστηριότητα στην Ιςρά Μητρόπολη Αιτωλοακαρνανίας και ιδιαίτερα στο Αγρίνιο. Πολλά πνευματικά αναστήματα της περιοχής αυτής είναι καρποί της πολυετούς συστηματικής εργασίας και της φλογερής αγάπης του για τον Θεό και τον πλησίον.

Στα νεανικά του προπαντός χρόνια τον βοήθησε οικονομικά μια ευλαβής κυρία από την Πάτρα, η Μελπομένη Μπουλμπασάκου. Με τη συμπαράστασή της μπόρεσε να σπουδάση Θεολογία.

Κάποτε, όταν σαν ώριμος ιεροκήρυξ άπλωνε τη δράση του σε όλη την Αιτωλοακαρνανία, έλαβε ένα τηλεφώνημα, που του γνωστοποιούσε ότι η ευεργέτιδά του βρισκόταν στα τελευταία της και τον καλούσε για να την κοινωνήση. Αμέσως ο Πατέρας Βενέδικτος πήρε ένα ταξί και έσπευσε στην Πάτρα, στο σπίτι της. Φθάνοντας όμως στις σκάλες, συναντά έναν ιεροδιάκονο που πήγε προηγουμένως να την κοινωνήση και κείνη τη στιγμή έφευγε.

– Την κοινώνησες; τον ρωτά.

– Δεν πρόλαβα, πάτερ. Απέθανε!…

– Έλα μαζί μου.

Μπήκαν μαζί στο δωμάτιο της νεκρής. Ήταν γεμάτο από ευλαβείς χριστιανούς. Λέει ο Πατέρας Βενέδικτος:

– Γονατίστε όλοι και προσευχηθείτε!

Γονατίζει και ο ίδιος… Ύστερα με το δεξί του χέρι πιάνει το χέρι της και με το αριστερό αγγίζει το μέτωπό της, και της φωνάζει:

– Μελπομένη… Μελπομένη… Ο Βενέδικτος είμαι. Ήρθα να σε κοινωνήσω.

Και ω του θαύματος! Συνήλθε, γύρισε στη ζωή! Άνοιξε ελάχιστα το στόμα της και την κοινώνησε το Σώμα και το Αίμα του Χριστού. Της έδωσε μετά κρασί, λέγοντάς της:

– Πιες το.

Και το ήπιε… Μετά και νερό, και το κατάπιε… Μετά της λέει:

– Κοιμήσου τώρα και καλή αντάμωση στη βασιλεία των ουρανών.

Απευθύνεται έπειτα στόν διάκονο:

-Δεν σου είπα, αδελφέ, ότι δεν πέθανε;

Και απευθυνόμενος σε όλους τους παρευρισκομένους είπε:

– Να μην πείτε σε κανένα τίποτε από αυτά που είδατε σήμερα, πριν από τον θάνατό μου.

Πηγή: Από το βιβλίο του αρχιμανδρίτη Σπυρίδωνος Ξένου, Ένας σύγχρονος Άγιος, π. Βενέδικτος Πετράκης. Το πιο πάνω απόσπασμα αναδημοσιεύεται στο βιβλίο Χαρίσματα και Χαρισματούχοι, τόμος β’, (έκδοση Ιεράς Μονής Παρακλήτου).

Η Θεία Λειτουργία και τα σύκα.

Όταν ο Πατέρας Βενέδικτος Πετράκης (1961) ήταν ιεροκήρυκας στα Γιάννενα, πήγε ένα κυριακάτικο πρωινό να λειτουργήσει και να κηρύξει σε κάποια εκκλησία της πόλης.

Έξω από το ναό είδε έναν άνθρωπο, που πουλούσε με το καροτσάκι του σύκα.

– Σκέπασέ το, ευλογημένε, του λέει, κι έλα μέσα στην εκκλησία να λειτουργηθείς. Μετά τη λειτουργία θα τα πουλήσεις όλα.

– Παπούλη μου, αποκρίθηκε εκείνος με ύφος θρασύ, εσύ στη δουλειά σου κι εγώ στη δουλειά μου! – Ε, καλά… Τότε να ξέρεις πως, μέχρι να τελειώσει η λειτουργία, όλα θα σκουληκιάσουν, του λέει προφητικά ο γέροντας.

Και πράγματι, όλα σκουλήκιασαν και τα πέταξε!

Όταν μετά τη λειτουργία ο Πατέρας Βενέδικτος έβγαινε από την εκκλησία, έτρεξε μετανοημένος και του ζήτησε συγχώρηση.

Πηγή: Από το βιβλίο «Θαύματα και αποκαλύψεις από τη Θεία Λειτουργία» Ι.Μ. Παρακλήτου Ωρωπός Αττικής