Άγιος Νεομάρτυς Κωνσταντίνος ο «εξ Αγαρηνών». Ημέρα Μνήμης: 2 Ιουνίου.

Άγιος Νεομάρτυς Κωνσταντίνος ο «εξ Αγαρηνών». Ημέρα Μνήμης: 2 Ιουνίου.

Ο άγιος νεομάρτυρας Κωνσταντίνος ήταν μουσουλ­μάνος και καταγόταν από ένα χωριό της Μυτιλήνης, λεγόμενο Ψηλομέτωπο. Οι αδελφοί του είχαν στη Σμύρ­νη ένα οπωροπωλείο κι ο Κωνσταντίνος, πιο μικρός απ’ όλους, πήγαινε τα ψώνια στα σπίτια των αγοραστών. Έτσι, πήγαινε και στην ιερή Μητρόπολη της Σμύρνης, όπου έβλεπε εκεί και άκουε τους κληρικούς και σιγά – σιγά μάθαινε και την ελληνική γλώσσα. Έτσι γεννήθηκε μέσα του ο πόθος να γίνει χριστιανός, γι’ αυτό κι έφυγε από τη Σμύρνη και πήγε στο Άγιον Όρος. Εκεί στην αρχή ταλαιπωρήθηκε, ώσπου ο εξόριστος τότε στο Άγιον Όρος Οικουμενικός Πατριάρχης Γρηγόριος ο Ε’, που ίσως τον γνώριζε από τότε που ήταν μητροπολί­της στη Σμύρνη, τον κατήχησε, του έδωσε το όνομα Κωνσταντίνος και τον βάπτισε.

Μια μέρα στη σκήτη του Τιμίου Προδρόμου ο Κωνσταντίνος προσκύνησε τα ιερά λείψανα Νεομαρτύρων κι από τότε άναψε μέσα του ο έρωτας του μαρτυ­ρίου. Συμβουλεύτηκε τον πνευματικό του, νήστεψε, πήρε συστατικά γράμματα του Πατριάρχη κι έφυγε για τη Σμύρνη, πηγαίνοντας να βαπτίσει την αδελφή του. Όταν έφτασε στο Αϊβαλή, ένας Τούρκος τον αναγνώρισε· τον έπιασαν τότε και τον οδήγησαν στον Αγά. Στην ανάκριση που του έγινε, ο Κωνσταντίνος όχι μόνο ομολόγησε πως είναι χριστιανός, αλλά και δεν έκρυψε πως πρώτα ήταν μουσουλμάνος. «Τούρκος ήμουν», είπε, «αλλά φωτίστηκα από το Θεό και κατάλαβα πως η πί­στη των αγαρηνών είναι μάταιη, και μόνη αληθινή και καθαρή είναι η πίστη του Χριστού. Έγινα λοιπόν χρι­στιανός, για να σώσω τη ψυχή μου».

Μετά την πρώτη αυτή ανάκριση, ο Κωνσταντίνος ρίχτηκε στη φυλακή. Εκεί με υπομονή και καρτερία σή­κωσε σκληρά βασανιστήρια, χωρίς να αλλάξει την πίστη του. Σε μια δεύτερη ανάκριση, πάλι με θάρρος και παρ­ρησία, ο άγιος Κωνσταντίνος έδωκε τη μαρτυρία Ιησού Χριστού. Σε μια στιγμή μάλιστα, με καύχηση Χριστού, έκαμε μπροστά στον ηγεμόνα το σημείο του Σταυρού. Βλέποντας πως ο Άγιος ήταν αμετάπειστος και αμετά­θετος, ο Αγάς τον έστειλε δεμένο στην Κωνσταντινού­πολη. Αλλά κι εκεί ο άγιος Νεομάρτυρας ούτε τις δε­λεαστικές υποσχέσεις δέχτηκε ούτε τις απειλές φοβήθη­κε. Τελευταία, στις 2 Ιουνίου 1819, τον κρέμασαν. Έτσι ο άγιος Κωνσταντίνος πρόλαβε στην ίδια μαρτυρική τε­λείωση τον προστάτη του Άγιο Γρηγόριο, που ύστερ’ από δυό χρόνια κι εκείνος απαγχονίστηκε.

Ο άγιος νεομάρτυρας Κωνσταντίνος ο «εξ Αγαρη­νών» είναι ένας από τους πολλούς Αγίους της  Εκκλη­σίας των νεωτέρων χρόνων. Είναι πρόνοια του Θεού ότι στα δύσκολα χρόνια της τουρκοκρατίας η ορθόδοξη Εκκλησία κράτησε τους υπόδουλους λαούς στην πίστη του Χριστού μαζί με τα άλλα και με την παρουσία πολλών αγίων Μαρτύρων και Οσίων. Και, όπως είπαμε στην αρχή, ή παρουσία αυτή είναι μαρτυρία και απόδειξη ότι το Άγιο Πνεύμα μένει πάντα στην Εκκλησία. Γιατί το χριστιανικό μαρτύριο δεν είναι ανθρώπινος ηρωισμός, αλλά κλήση και χάρη του Θεού. Μάρτυρας της πίστης δεν γίνεται ο καθένας που θα το φιλοδοξού­σε, αλλά όποιος που τον καλεί ο Θεός και τον ενισχύει το Άγιο Πνεύμα, «δι’ ου καταστέφονται μάρτυρες…». Αμήν.

Ἀπολυτίκιον

Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.

Πᾶσαν ηὔφρανας, πιστῶν χορείαν, καί κατήσχυνας, τούς Ἄγαρ γόνους, ἀνακηρύξας λαμπρῶς τήν εὐσέβειαν, καί ὑπομείνας ἀνύποιστα βάσανα, ὦ Κωνσταντῖνε Μαρτύρων ἀγλάϊσμα. Ὡς οὖν ἔτυχες, οὗπερ ἐπόθεις ἀοίδιμε, μνημόνευε ἡμῶν τῶν εὐφημούντων Σε.

Ἕτερον Ἀπολυτίκιον

Ἦχος δ΄. Ταχύ προκατάλαβε.

Φωσφόρος ἀνέτειλε, τῆ Ἐκκλησία Χριστοῦ, ἡ μνήμη τῶν ἄθλων σου, φωτός πληροῦσα αὐτήν, Μαρτύρων ἐκσφράγισμα, ἔνδοξε Κωνσταντῖνε, λύουσα τήν ἀπάτην, γόνων τῶν ἐκ τῆς Ἄγαρ, λάμπουσα δέ πλουσίως, τάς ψυχάς τῶν ἐν πίστει, τήν μνήμην σου τελούντων ἀειμακάριστε.