Εορταζόμενοι Άγιοι 27ης Μαρτίου.

Τῇ ΚΖ' (27η) τοῦ αὐτοῦ μηνός, μνήμη τῶν Ἁγίων:

Ἀθίλδα μάρτυς στό Yorkshire Ἀγγλίας (27/3, +10ος αἰ.)

Ματρώνα ὁσία ὁμολογήτρια στή Θεσσαλονίκη (27/3, +4ος αἰ.)

Ροβέρτος Ἐπίσκοπος Salzburg Αὐστρίας, Ἰσαπόστολος Αὐστρίας(27/3, +717)

Ἀνανί, προφήτης τῆς Π. Διαθήκης (27/3, +Ι΄ αἰ. π.Χ) [Β΄ Παραλ. 16, 7-10]

Βαρούχιος καί Ἰωάννης, μάρτυρες (27/3, +? αἰ.)

Εὐτύχιος Ἐπίσκοπος, ὅσιος (27/3, +? αἰ.)

Κήρυκος ὅσιος στήν Ἀπρο Θράκης (27/3, +? αἰ.)

Παῦλος Ἐπίσκοπος Κορίνθου, ἀδελφός Ἁγ. Πέτρου Ἐπίσκοπος Ἄργους καί Ναυπλίου (27/3, +950)

Φιλήτος ὁ συγκλητικός, Λυδία ἡ σύζυγός του καί τά τέκνα τους Θεοπρέπιος καί Μακεδόνας, Ἀμφιλόχιος ὁ δούκας καί Κρονίδης ὁ κομεντάριος, μάρτυρες στήν Ἱλλυρία (23/3 καί 27/3, +121)

Φιλήτος ὁ συγκλητικός, Λυδία ἡ σύζυγό του καί τά τέκνα τους Θεοπρέπιος καί Μακεδόνας, Ἀμφιλόχιος ὁ δούκας καί Κρονίδης ὁ κομεντάριος, μάρτυρες στήν Ἱλλυρία (27/3, +121)

Σουάιρλεχ Ἐπίσκοπος Fore Ἰρλανδίας (27/3, +750)

Ρωμοῦλος ὅσιος στή Saissy-les-Bois Γαλλίας (27/3, +730)

Μανουήλ καί Θεοδόσιος, μάρτυρες στή Θεσσαλονίκη (27/3, +304)

Ἰωάννης τῆς Λυκοπόλεως, ὁ διορατικός, ὅσιος μοναχός στήν Αἴγυπτο (27/3, +395)

Παφνούτιος, μαθ. Ἁγ. Ἀντωνίου τοῦ Μέγα, ὅσιος μοναχός στήν Αἴγυπτο (27/3, +4ος αἰ.)

Εφραίμ ὁ στό Rostov Ρωσίας (27/3, +1454)

Ἀλέξανδρος Ἐπίσκοπος Βόχε στήν Γκαλίτς Ρωσίας (27/3, +16ος αἰ.)

Ἀντώνιος Ἐπίσκοπος Tobolsk Σιβηρίας Ρωσίας (27/3, +1740)

Γεώργιος Σκρέκας, Πρεσβύτερος τοῦ χωριοῦ Μεγάρχης Τρικάλων καί ἱερομάρτυς στό Νεραϊδοχώρι τῆς Πίνδου ὅπου ὕστερα ἀπό φρικτά μαρτύρια τόν σταύρωσαν σ’ ἕνα δένδρο (27/3 καί 11/4, +1947, Μ. Παρασκευή) [Την ίδια νύχτα τῆς 27ης πρός 28η Μαρτίου παρέλαβαν τον ιερέα Γιώργο Σκρέκα αιμόφυρτο, ημίγυμνο και ξυπόλητο και τον οδήγησαν στο χωριό Γοργογύριο. Ο μελλοθάνατος ζήτησε να δει τον εκεί ιερέα. Με δάκρυα στα μάτια είπε στον ιερέα που ήρθε να τον παρηγορήσει: “Ο Θεός γνωρίζει τι θ’απογίνω. Αν με το μαρτύριο με καλεί δίπλα Του, ας είναι ευλογημένο το όνομά Του, ας γίνει το θέλημά Του”. Κατόπιν τον παρέλαβαν έφιπποι λησταντάρτες και τον έσυραν πεζό μέχρι το χωριό Τύρνα. Δεν σταμάτησαν εκεί, αλλά τον μετέφεραν σε άθλια κατάσταση πρώτα στο Ξυλοπάροικο και μετά στο Νεραϊδοχώρι. Εκεί τον βασάνιζαν από τις 29/3, Σάββατο του Λαζάρου, μέχρι την Μ. Παρασκευή. Γυναίκες συμμορίτισες του έλεγαν: “γιατί δεν προσεύχεσαι στο Χριστό να έρθει να σε σώσει;”, οι δε δήμιοι πιό ωμά: “Εσύ που πιστεύεις στο Χριστό, θα σε σταυρώσουμε σαν Εκείνον την ίδια μέρα”. Αυτό που έγινε πριν 2 χιλιετηρίδες στον Γολγοθά, επαναλήφθηκε στην Πίνδο. Μεγάλη Παρασκευή, και οι συμμορίτες έσυραν τον βασανισμένο ιερέα στον Σταυρικό θάνατο. Τον σταύρωσαν επάνω σε ένα έλατο που είχε το σχήμα σταυρού. Του τρύπησαν τη δεξιά πλευρά με ξιφολόγχη και άνοιξαν πληγές στο μέτωπο του με περόνια. Οταν ξεψύχησε, έριξαν το γυμνό σώμα του σε μια χαράδρα και το σκέπασαν με πέτρες και κλαδιά, για να κρύψουν το έγκλημά τους. Οταν απελευθερώθηκε το Νεραϊδοχώρι από τον Ελληνικό στρατό, ο αξιωματικός Νικόλαος Χόνδρος αναζήτησε και βρήκε το λείψανο του Μάρτυρα. Το μετέφερε στα Τρίκαλα, όπου έγινε πάνδημη κηδεία. Το φέρετρό του συνόδευαν 60 ιερείς, ψάλλοντας “Εγώ γαρ τα στίγματα του Κυρίου εν τω σώματί μου βαστάζω” [απόστολος Παύλος, από το τέλος της προς Γαλάτας]. Ο ιερέας Γεώργιος Σκρέκας, στα πλαίσια της “συμφιλίωσης” δεν ανακηρύχθηκε Άγιος από την Εκκλησία, μέχρι σήμερα. Μακάρι από εκεί ψηλά που βρίσκεται να μας βοηθάει και να μας προστατεύει από τον Σατανά και τους οπαδούς του.

Τα παραπάνω συγκλονιστικά γεγονότα επιβεβαιώνει και ο Μακαριστός Μητροπολίτης Φλώρινας Αυγουστίνος Καντιώτης: “῞Οταν ήμουν ἱεροκή­ρυκας —σας ομιλώ μὲ παραδείγματα που αν­τλώ από μία ἱστορία πενήντα ἐτῶν, μισού αἰῶνος— ἔφθασα σ᾿ ἕνα χωριό των Γρεβε­νῶν. Βρίσκω τον ἱερέα θλιμμένο, πονεμένο, κλαμέ­νο. —Τί ἔχεις; —Το χωριό μου δὲν πιστεύει πια στο Χριστό. —Μην απογοητεύεσαι, λέω, ἔχε θάρρος· κάτω από τη σταχτη υπάρχει η σπίθα κρυμμένη. —Θέλεις νὰ δῇς; μοῦ λέει· ἔλα. Μὲ πάει στο νεκροταφεῖο. Ἐκεί τα παιδιά του Μάρξ και του Λένιν, που κυριαρχούσαν τό­­τε, εἶχαν ξερριζώσει όλους τους σταυρούς από τους τάφους καὶ στὴ θέσι τους εἶχαν βά­λει σφυροδρέπανα καὶ γροθιές! Μισοῦσαν τὸ σταυρό. Καὶ μόνο σε μια περίπτωσι τὸν «θυμή­θηκαν». Ενώ η σταύρω­σις ὡς τρόπος θανα­τικῆς καταδίκης ἔχει πρὸ πολλοῦ καταργηθῆ, ἐπὶ τῶν ἡμερῶν μας τὴν ξαναχρησιμοποίησαν· σταύρωσαν ἄνθρωπο! ῏Η­ταν ἕνας ἱερεὺς τοῦ ῾Υψίστου ευλαβής, πιστός καὶ πο­λύ­τεκνος, ὁ π. Γεώργιος Σκρέκας ἐφημέριος τοῦ χωριοῦ Μεγάρχη – Τρικάλων. Ἄθεοι καὶ άπιστοι τον άρπαξαν από την αγία τραπεζα που ἱ­ερουργούσε, τον οδήγησαν σαν άκακο αρνίο έξω απο το χωριό, κ᾿ εκεί τον σταυρωσαν πά­νω σ᾿ ἕνα δέντρο· καὶ ήταν Μεγάλη Παρασκευή, του ἔτους 1947”!] <Πηγή: Ἀρχιμ. Γρηγορίου ἡγουμένου τῆς Μονῆς Δοχειαρίου Ἁγ. Ὄρους, Μορφές πού Γνώρισα νά Ἀσκούνται στό Σκάμμα τῆς Ἐκκλησίας, Σεπτέμβριος 2010, σ. 149-166>

Ταῖς τῆς ἀχράντου σου Μητρὸς πρεσβείαις, Χριστὲ ὁ Θεός, καὶ πάντων τῶν ἀπ’αἰῶνος  Ἁγίων σου, ἐλέησον καὶ σῶσον ἡμᾶς, ὡς μόνος ἀγαθὸς, φιλάνθρωπος καί ἐλεήμων Θεός. Ἀμήν.