Μετακομιδή του Ιερού Λειψάνου του Αγίου Νικολάου του εν Βουνένοις. Ημέρα Μνήμης: 10 Δεκεμβρίου.
Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος γεννήθηκε στα μέρη της Ανατολής από γονείς ευσεβείς και ενάρετους. Όταν ενηλικιώθηκε κατατάχθηκε στον Αυτοκρατορικό Στρατό, με το αξίωμα του Δούκα, γυμνάζοντας τους στρατιώτες του, στο να είναι γενναίοι και ατρόμητοι πολεμιστές, κυρίως όμως τους νουθετούσε και τους δίδασκε να πιστεύουν στον Θεό, να προσεύχονται, να μην αδικούν ποτέ κανέναν και να ζητούν από τον Χριστό να τους δίνει δύναμη για να πολεμούν τους εχθρούς. Δεν ήταν όμως μόνο οι εξωτερικοί εχθροί που έπρεπε να αντιμετωπίσουν, αλλά και οι διάφορες εξεγέρσεις που συνέβαιναν στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας. Σε μία τέτοια εξέγερση εστάλη ο Νικόλαος, από τον Αυτοκράτορα Λέοντα τον Ίσαυρο τον Εικονομάχο, για να επιβληθεί στους εξεγερθέντες και να επαναφέρει την ειρήνη και την ευστάθεια.Στην επιχείρηση αυτή είδε να χύνεται άδικα ανθρώπινο αίμα και να χάνονται ψυχές. Φοβούμενος μήπως κι εκείνος χάσει την ζωή του μα κυρίως την ψυχή του, συνοδευόμενος από δώδεκα στρατιώτες του, αποσύρθηκαν στα Βούνενα της Θεσσαλίας όπου κατοικούσαν αρκετοί ασκητές κοντά στους οποίους έζησαν ασκητικά με νηστείες, αγρυπνίες και αδιάλειπτη προσευχή. Όταν οι Άβαροι κατέφθασαν στην Θεσσαλία σκορπώντας τον θάνατο και την καταστροφή στο βάρβαρο πέρασμα τους, συνέλαβαν τον Νικόλαο και τους στρατιώτες του, τους οποίους κατέσφαξαν.
Τον Νικόλαο προσπάθησαν με υποσχέσεις και κολακείες να τον πείσουν να αρνηθεί την πίστη του αλλά δεν τα κατάφεραν. Αφού τον κατατρύπησαν με το ίδιο το κοντάρι του στη συνέχεια απέκοψαν την Τιμία Του Κεφαλή στις 9 Μαΐου του 720 μ.Χ και το νεανικό αίμα του πότισε άφθονα την Θεσσαλική γη. Στο σημείο της σφαγής εγκατέλειψαν οι Άβαροι το Σώμα του Αγίου, όπου μετά από πολλά χρόνια το βρήκε ακέραιο και ευωδιάζων κάποιος άρχοντας Ευφημιανός, ο οποίος γιατρεύθηκε από την ασθένεια της λέπρας που έπασχε και αφού το ενταφίασε, έκτισε εκεί Ναό στο όνομα του Οσιομάρτυρα.
Από τα δένδρα στα οποία δέθηκε και βασανίσθηκε ο Άγιος ρέει ένα κόκκινο υγρό το οποίο ονομάζεται «Αίμα». Το υγρό αυτό όταν χρησιμοποιείται με πίστη και εμπιστοσύνη στον Οσιομάρτυρα έχει ιαματικές ιδιότητες και επιτελεί θαύματα σε πάσχοντες από δερματικές παθήσεις και κεφαλοπονία. Εξ’ άλλου τα τάματα, τα χρυσαφικά και τα αφιερώματα που στολίζουν το Εικόνισμα Του, εκπροσωπούν τα Θαύματα και τις ευεργεσίες που επιτέλεσε και επιτελεί σε εκείνους που τον επικαλέσθηκαν και τον επικαλούνται.
Το λείψανο Του Αγίου που με ευλάβεια φυλάσσεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου του Νέου στην Θήβα (συνοικία Τάχι) βρίσκεται εντός αργυράς πεποικιλμένης Θήκης την οποία μαζί με την Εφέστιο Εικόνα περιβάλλει ξυλόγλυπτο Κιβώριο.
Πολλές φορές ευωδιάζει, θεραπεύει, ενισχύει, παρηγορεί και φανερώνει πως η Χάρις του Θεού παραμένει ανεξίτηλη στο σώμα, ακόμα και μετά θάνατον και ότι είναι τεκμήριο και προοίμιο της μελλούσης Αναστάσεως και αφθαρσίας, ενώ κάθε Τετάρτη ψάλλεται η Παράκληση του Αγίου μας ενώπιον Του.
Αυτός ο Πνευματικός Θησαυρός αποτελεί ανεκτίμητη Δωρεά της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Μαζαράκι Βαγίων και παραδώθηκε στον Ναό από την Γερόντισσα Ευπραξία με σεμνή τελετή στις 10 Δεκεμβρίου 2000 μ.Χ.
Θαύμα του Αγίου.
Ήταν Οκτώβριος του 1943 μ.Χ. Οι Γερμανοί Κατακτητές ήταν αποφασισμένοι να σκορπίσουν τον θάνατο πριν αναχωρήσουν από την Θήβα και να αφήσουν πίσω τους ερειπωμένη την μικρή τότε, συνοικία του Ταχίου. Οι πληροφορίες τους έλεγαν, ότι εκεί ήταν κρυμμένα πολλά πυρομαχικά, τα οποία θα χρησιμοποιούσαν οι αντάρτες εναντίον τους. Πραγματικά! Στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το καμπαναριό υπήρχε ένας μικρός βοηθητικός χώρος, ο οποίος ήταν γεμάτος με όπλα και πολεμοφόδια. Οι Γερμανοί έδωσαν διαταγή να συγκεντρωθούν όλοι έξω από τον Ναό, και παράλληλα ζήτησαν κατάλογο των ανδρών από 16 ετών και πάνω, ενώ όποιος δεν ήταν παρών να τον αναζητούσαν και να τον εκτελούσαν επί τόπου.
Απέναντι από τους δυστυχείς κατοίκους, το Εκτελεστικό Απόσπασμα περίμενε το σύνθημα του Αξιωματικού για να στείλει το καυτό μολύβι στα σκελετωμένα από την πείνα σώματα τους. Έγινε εξονυχιστικός έλεγχος παντού. Στα σπίτια,στις αποθήκες, στα υπόγεια. Μέχρι και στον Ναό όρμησαν για να εντοπίσουν τα πυρομαχικά. Εδώ πρέπει να υπογραμμισθεί ότι οι Γερμανοί έχοντας ολοκληρώσει τις σφαγές του Διστόμου (Ιούνιος 1943 μ.Χ.) και του Προδρόμου (Αύγουστος 1943 μ.Χ.) ήταν αποφασισμένοι να πνίξουν στο αίμα οποιαδήποτε Aντιστασιακή ενέργεια.
Την είσοδο του χώρου όπου ήταν κρυμμένα τα πυρομαχικά την έκλεινε μία ξύλινη πόρτα, η οποία ανοιγόκλεινε με το φύσημα του αέρα και παράτεινε την αγωνία των απελπισμένων, που παρακολουθούσαν τον αιμοβόρο Αξιωματικό να φθάνει μέχρι εκεί, δυο και τρεις φορές, αλλά να μην μπαίνει μέσα, έχοντας νεκρωμένη την στρατιωτική του διαίσθηση αλλά και την ανθρώπινη περιέργεια.
Σε λίγο οι Ναζί έφυγαν άπρακτοι και σκυλιασμένοι. Δάκρυα συγκίνησης έτρεξαν από τα μάτια όλων. Με λαμπάδες, γονυκλισίες και μυστικές προσευχές ευχαριστούσαν τον Άγιο που εμπόδισε τον Γερμανό Αξιωματικό να εντοπίσει τα πυρομαχικά και που τους έσωσε από βέβαιο θάνατο! Διαφορετικά την τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη δεν θα γιορτάζαμε ένα Θαύμα, αλλά θα θυμόμασταν μία σφαγή!
Δικαίως το Απολυτίκιο αποκαλεί τον Οσιομάρτυρα Νικόλαο τον Νέο: «....τῶν ἐν κινδύνοις ἀπροσμάχητος βοηθός, θλιβομένων τε θερμὸς ὑπερασπιστής, καὶ τῶν ἐν παντοίαις ἀνάγκαις ὑπέρμαχος....».
Ας Τον ευχαριστούμε και εμείς για την Προστασία Του και ας Τον παρακαλούμε να μην μας στερήσει την Ευλογία και την Χάρι Του.
Ένα συνεχιζόμενο θαύμα: δέντρα που αιμορραγούν
Σήμερα στο μέρος αυτό, κοντά στο χωριό Βούναινα, μισή ώρα έξω από τη Λάρισα, υπάρχει νέος προσκυνηματικός Ναός, εντός του οποίου βρίσκεται και το κενοτάφιο του Οσιομάρτυρα, καθώς και τεμάχιο του ιερού λειψάνου. Ο Ναός αυτός κατασκευάστηκε το 1962 στην θέση παλαιότερου, που είχε οικοδομηθεί το 1883 και καταστράφηκε από φωτιά στις 22 Μαίου του 1962 από ζηλωτές. Στην ανατολική πλευρά του Ναού έχει κατασκευαστεί κτηριακό συγκρότημα με ξενώνες κουζίνα και τα λοιπά.
Το προσκύνημα ανήκει στην ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, όπου ο άξιος ποιμενάρχης της Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος Β΄ έχει επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αναπαλαίωση και ανάδειξη του προσκυνήματος.
Στον τόπο του μαρτυρίου του αγίου Νικολάου του Νέου, δηλαδή στο ιερό προσκύνημά του (στο χωριό Βούναινα, στο Βουνό Όρθρυς Θεσσαλίας), συμβαίνει ένα υπερθαυμαστό γεγονός, και κυρίως κατά την ετήσια μνήμη του Οσιομάρτυρα, τρέχει ένα πορφυρένιο υγρό, που μοιάζει με αίμα. Το υγρό τρέχει από τους κορμούς λίγων δένδρων φτελιάς, στα οποία σφαγιάστηκαν οι συνασκητές του αγίου Νικολάου και επίσης πλημμυρίζει τη ρίζα ενός κομμένου δένδρου, όπου, κατά την παράδοση, βασανίστηκε ο Οσιομάρτυρας. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν και άλλα δένδρα, αλλά δεν «μετέχουν» σε αυτή την διαδικασία, με λίγα λόγια δεν παρουσιάζουν αντίστοιχη έκκριση κάποιας κόκκινης ρητίνης. Το «αίμα» είναι ρευστό και βαθύ σε υγρή κατάσταση και όχι σε ρητινώδη.
Το «αίμα» αρχίζει να τρέχει το απόγευμα της 8ης Μαΐου, παραμονή της μνήμης του και συνεχίζει τη θαυμαστή εμφάνισή του, μέχρι το πρωί της εορτής του, 9 Μαΐου. Ευλαβείς χριστιανοί που το γνωρίζουν, πηγαίνουν εκεί την παραμονή και συγκεντρώνουν μέσα σε μπουκάλια το άφθονο τρεχούμενο θαυμαστό «αίμα», για να το μοιράσουν σαν ευλογία στους γνωστούς τους. Το βράδυ, κάνουν αγρυπνία, για τη γιορτή του Αγίου. Πολλοί μάλιστα έχουν παρατηρήσει ότι στις 5 ώρα, το πρωί της μνήμης του, στο μέρος των δένδρων ακούγεται ένα θαυμαστό βουητό σε μια ακτίνα 10 μέτρων και για 10 λεπτά περίπου. Επίσης και το Αγίασμα της πηγής, δεν τρέχει πάντοτε, τρέχει όμως εκείνες τις ημέρες, όταν τρέχει και το «αίμα». Επίσης και το αγίασμα του Αγίου αναβλύζει και πάλι μόνο εκείνες τις ημέρες, γιατί είναι μια πηγούλα, που δεν έχει πάντα νερό.
Μαρτυρία της ιαθείσας Γεωργίας Θεοχαροπούλου, Καισαριανή 2011:
Το Μάρτιο του 2005 μου παρουσιάστηκε όγκος μεσοθωρακίου, υψηλής κακοήθειας, ταχέως πολλαπλασιασμού, με υγρό στους πνεύμονες και την καρδιά. Από την πρώτη στιγμή έβαλα πάνω στο σημείο του προβλήματος το θαυματουργό αίμα του μαρτυρίου του Αγίου Νικολάου του Νέου του εν Βουναίνοις και το σταύρωσα. Ένιωθα βαθιά μέσα μου ότι με τις πρεσβείες του Οσιομάρτυρος όλα θα πάνε καλά. Δύσκολος ο δρόμος που είχα να διανύσω, με ισχυρές διπλές χημειοθεραπείες, αλλά θετικά σπαρμένος και ευλογημένος με τη χάρη του Κυρίου και τις πρεσβείες του αγίου Νικολάου του Νέου. Με όπλο τη μετάνοια και ασπίδα την πίστη, αλλά και με τέτοιο φρουρό Άγιο δίπλα μου, δεν είχα να φοβηθώ τίποτα.
Εδώ αξίζει να σας διηγηθώ, προς δόξα του Κυρίου, δύο θαυμαστά γεγονότα.
Το πρώτο έχει ως εξής: Στην πορεία της υγείας μου ήταν απαραίτητο, σε τακτά χρονικά διαστήματα, να υποβάλλομαι σε αξονικές τομογραφίες θώρακος (και όχι μόνο). Επικοινωνώντας λοιπόν με την γραμματεία της κλινικής όπου γίνονταν οι εξετάσεις, για να κλείσω ραντεβού (25 μέρες νωρίτερα), με ενημέρωσαν ότι δεν υπήρχε άλλη διαθέσιμη ημερομηνία εκτός από την 9 Μαΐου (ημέρα εορτής του Αγίου). Αρχικά δεν ήθελα αυτή την ημερομηνία, διότι επιθυμούσα να πάω να λειτουργηθώ και να κοινωνήσω. Παρ’ όλα αυτά η απάντησή μου στην κοπέλα ήταν «Τόσο το καλύτερο για μένα!». Αμέσως με ρωτάει «Τι είπατε;» κι εγώ της απαντώ «Τίποτα, τίποτα, κάτι δικό μου». Έτσι πήγα κι έκανα την εξέταση, η οποία είναι αφιερωμένη στον Άγιο, αφού ήταν πεντακάθαρη. Εδώ θα ήθελα να πω και κάτι ακόμα. Μέχρι να έρθει η σειρά μου για την εξέταση, πήγα να κάνω το σταυρό μου και να προσευχηθώ σε ένα προσκυνητάρι που βρίσκεται στο χώρο της κλινικής. Εκεί, προς μεγάλη μου χαρά, υπήρχε και εικόνα του αγίου Νικολάου του Νέου του εν Βουναίνοις.
Το δεύτερο θαυμαστό σημείο που έδειξε ο Άγιος είναι το εξής: Μία φίλη, η οποία μου στάθηκε πολύ σ' αυτή τη δοκιμασία, είδε στον ύπνο της τον Άγιο Νικόλαο ως έφιππο καβαλάρη σε νεαρή ηλικία, αγένειο, φορώντας στρατιωτική ενδυμασία και κρατώντας ένα στρατιωτικό συνταγολόγιο, από το οποίο έκοψε μία λευκή σελίδα και της είπε επιβλητικά «Πάρε αυτό και δώσε το στη Γεωργία». Εκείνη μου το διηγήθηκε την άλλη μέρα και, μάλιστα θυμάμαι και τα λόγια της «Μην περιμένεις ύστερα από αυτό ότι δεν θα γίνεις καλά! Ο Άγιος έδωσε την συγκατάθεσή του».
Από τότε πηγαίνω συνέχεια στον τόπο της αθλήσεως του Αγίου στα Βούναινα και είμαι μάρτυρας του θαυμαστού αυτού γεγονότος, να βλέπω δηλαδή το δέντρο κατόπιν Παράκλησης να δίνει στους πιστούς το αίμα του (ένα κόκκινο υγρό αγίασμα όπως το λέμε μερικοί πιστοί). Τώρα που γράφω αυτά τα λόγια έχουν περάσει μόλις λίγες ημέρες από το τελευταίο προσκύνημα που έγινε στις 23 Ιουλίου 2011. Είμαι πολύ συγκινημένη και γεμάτη από τη χάρη του Αγίου. Κι αυτό διότι με αξίωσε να βρεθώ και να λειτουργηθώ ξανά στον άγιο αυτό τόπο όπου μαρτύρησε ο Οσιομάρτυρας, να κοινωνήσω, να τελέσουμε αρτοκλασία και να δοξάσω τον Θεό και τον Άγιο που μου έδωσαν υγεία, καθώς και να γίνω για άλλη μια φορά μάρτυρας του θαυμαστού αυτού σημείου και να δω ξανά να αναβλύζει αίμα από το δέντρο του μαρτυρίου.
Λόγω της μεγάλης (ας μου επιτραπεί η λέξη) αδυναμίας που έχω στον Άγιο Νικόλαο τον Νέο τον εν Βουναίνοις, πολλές φορές όταν συναντώ ανθρώπους που γνωρίζουν γεγονότα και τον ευλαβούνται κάθομαι και τους ακούω προσεκτικά. Έτσι λοιπόν, μπορώ να σας πω ότι έχω ακούσει από τρεις διαφορετικές πηγές πως το πραγματικό δέντρο του μαρτυρίου του Αγίου το έκοψαν, διότι η χάρις του έχει εξαπλωθεί παντού και πλήθος κόσμου που τον ευλαβείται βρίσκει την υγειά του. Λένε οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής πως μια οικογένεια Μαρτύρων του Ιεχωβά το έκοψε και το φόρτωσε στην καρότσα του αυτοκινήτου της την φτελιά για να το εξαφανίσει. Και τι κατάφεραν; Να μας κάνουν να πιστέψουμε και να τον ευλαβούμαστε ακόμα περισσότερο, γιατί η χάρις του δίνει σε όποιον παρακαλάει με προσευχή και πίστη το αίμα του μαρτυρίου του από άλλες γειτονικές φτελιές. Εδώ αξίζει να αναφέρω ότι την ίδια μέρα η συγκεκριμένη οικογένεια Ιεχωβάδων σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα.
Θα μπορούσα να σας γράψω πολλά ακόμη για τον Άγιο, όμως εδώ θα σταματήσω.Δοξασμένο να είναι το όνομά του εις τους αιώνες των αιώνων Αμήν.
Μαρτυρία της Κωνσταντίνας Παπαθανασίου, Αττική 2011:
Είχα κι εγώ την ιδιαίτερη ευλογία από τον Θεό και τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο τον εν Βουναίνοις να γνωρίσω και να ζήσω το μεγάλο και ανεξήγητο θαύμα του Αγίου. Τον άγιο Νικόλαο τον Νέο τον εν Βουνένοις δεν τον γνώριζα. Πρώτη φορά μου μίλησε γι’ αυτόν μία φίλη μου που την έκανε καλά από καρκίνο και τον ευλαβείται πολύ. Μου είπε και για το θαύμα που γίνεται προς τιμήν του Αγίου την ημέρα της εορτής του στις 9 Μαΐου. Μετά την Θεία Λειτουργία γίνεται η Παράκληση του Αγίου στον προαύλιο χώρο και συγκεκριμένα μπροστά στο δέντρο από την εποχή που ζούσε ο Οσιομάρτυρας. Στο τέλος της Παράκλησής του, μέσα από μια οπή του δέντρου βγαίνει «αίμα», το οποίο είναι πολύ θαυματουργό για όλες τις ασθένειες και ιδιαίτερα για τον καρκίνο. Έχω ακούσει ότι το «αίμα» αυτό το έχουν εξετάσει και το θαυμαστό είναι ότι έχει όλα τα συστατικά του αίματος, αλλά δεν υπάρχει η ομάδα αίματος.
Ήθελα και παρακαλούσα τον Άγιο να αξιωθώ κι εγώ να ζήσω από κοντά το θαυμαστό αυτό γεγονός. Πράγματι, ο Άγιος έκανε την επιθυμία μου αυτή πραγματικότητα. Ξεκινήσαμε μια μικρή ομάδα προσκυνητών με κατεύθυνση προς τον τόπο του μαρτυρίου του Αγίου, που βρίσκεται στα Βούναινα της Θεσσαλίας. Τελέσαμε Όρθρο, Θεία Λειτουργία, Αρτοκλασία και εν συνεχεία κατευθυνθήκαμε στο δέντρο, έξω στον προαύλιο χώρο του Προσκυνήματος. Κάναμε την Παράκληση του Αγίου με τον Ιερομόναχο που ακολουθούσε στο προσκύνημα αυτό και τον Διάκονο του Προσκυνήματος, π. Δημήτριο Τσίγγινο. Όταν φτάσαμε στα Μεγαλυνάρια της Ακολουθίας της Παράκλησης, προς μεγάλη μου έκπληξη, είδα το «αίμα» να βγαίνει μέσα από το δέντρο. Η συγκίνησή μου δεν περιγράφεται. Είχα χάσει τα λόγια μου. Μονολογούσα συνεχώς «ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ». Ευχαριστούσα τον Άγιο που με αξίωσε εμένα την αμαρτωλή να ζήσω το θαύμα του. Το αξιόλογο είναι ότι όσα γυάλινα μπουκάλια (μικρά, μεγάλα έως και του ενός λίτρου) είχαμε μαζί μας, τόσο αίμα έβγαζε. Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Τα γέμισε όλα και μετά σταμάτησε μόνο του. Όταν μετά από λίγο ήρθε στο Προσκύνημα μία κυρία από Θεσσαλονίκη, που και εκείνη ερχόταν για πρώτη φορά και της είπαμε για το θαύμα που έγινε, θέλησε να δει και να πάρει λίγο από το «αίμα» του Οσιομάρτυρα. Πήγαμε πάλι στο χώρο που βρισκόμασταν πριν λίγο με τους Κληρικούς, αλλά ο Άγιος δεν έβγαζε άλλο θαυματουργό «αίμα». Είναι και αυτό ένα σημείο αξιοθαύμαστο. Ο Άγιος βγάζει «αίμα» μόνο όταν το επιτρέπει εκείνος και όχι όποτε θέλουμε εμείς.
Το θαυμαστό αυτό γεγονός συνέβη στις 23 Ιουλίου 2011.
Ας έχουμε πάντα τις πρεσβείες του και να μας βοηθάει πάντα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι – Χριστιανοί και να μεσιτέψει για το προσωπικό πρόβλημα του κάθε πονεμένου ανθρώπου.
ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ. Ας είναι Δοξασμένο το Άγιο όνομά του. Με πολλή συγκίνηση, θαυμασμό και αγάπη προς τον Άγιο.
Μαρτυρία Νίκης Μυλωνά-Λουκά: «Άγιος Νικόλαος ο Νέος» Λάρισα 1992: Βροχή αίματος από τα δένδρα του Αγίου.
Ο Άγιος Νικόλαος ο Νέος γεννήθηκε στα μέρη της Ανατολής από γονείς ευσεβείς και ενάρετους. Όταν ενηλικιώθηκε κατατάχθηκε στον Αυτοκρατορικό Στρατό, με το αξίωμα του Δούκα, γυμνάζοντας τους στρατιώτες του, στο να είναι γενναίοι και ατρόμητοι πολεμιστές, κυρίως όμως τους νουθετούσε και τους δίδασκε να πιστεύουν στον Θεό, να προσεύχονται, να μην αδικούν ποτέ κανέναν και να ζητούν από τον Χριστό να τους δίνει δύναμη για να πολεμούν τους εχθρούς. Δεν ήταν όμως μόνο οι εξωτερικοί εχθροί που έπρεπε να αντιμετωπίσουν, αλλά και οι διάφορες εξεγέρσεις που συνέβαιναν στο εσωτερικό της Αυτοκρατορίας. Σε μία τέτοια εξέγερση εστάλη ο Νικόλαος, από τον Αυτοκράτορα Λέοντα τον Ίσαυρο τον Εικονομάχο, για να επιβληθεί στους εξεγερθέντες και να επαναφέρει την ειρήνη και την ευστάθεια.Στην επιχείρηση αυτή είδε να χύνεται άδικα ανθρώπινο αίμα και να χάνονται ψυχές. Φοβούμενος μήπως κι εκείνος χάσει την ζωή του μα κυρίως την ψυχή του, συνοδευόμενος από δώδεκα στρατιώτες του, αποσύρθηκαν στα Βούνενα της Θεσσαλίας όπου κατοικούσαν αρκετοί ασκητές κοντά στους οποίους έζησαν ασκητικά με νηστείες, αγρυπνίες και αδιάλειπτη προσευχή. Όταν οι Άβαροι κατέφθασαν στην Θεσσαλία σκορπώντας τον θάνατο και την καταστροφή στο βάρβαρο πέρασμα τους, συνέλαβαν τον Νικόλαο και τους στρατιώτες του, τους οποίους κατέσφαξαν.
Τον Νικόλαο προσπάθησαν με υποσχέσεις και κολακείες να τον πείσουν να αρνηθεί την πίστη του αλλά δεν τα κατάφεραν. Αφού τον κατατρύπησαν με το ίδιο το κοντάρι του στη συνέχεια απέκοψαν την Τιμία Του Κεφαλή στις 9 Μαΐου του 720 μ.Χ και το νεανικό αίμα του πότισε άφθονα την Θεσσαλική γη. Στο σημείο της σφαγής εγκατέλειψαν οι Άβαροι το Σώμα του Αγίου, όπου μετά από πολλά χρόνια το βρήκε ακέραιο και ευωδιάζων κάποιος άρχοντας Ευφημιανός, ο οποίος γιατρεύθηκε από την ασθένεια της λέπρας που έπασχε και αφού το ενταφίασε, έκτισε εκεί Ναό στο όνομα του Οσιομάρτυρα.
Από τα δένδρα στα οποία δέθηκε και βασανίσθηκε ο Άγιος ρέει ένα κόκκινο υγρό το οποίο ονομάζεται «Αίμα». Το υγρό αυτό όταν χρησιμοποιείται με πίστη και εμπιστοσύνη στον Οσιομάρτυρα έχει ιαματικές ιδιότητες και επιτελεί θαύματα σε πάσχοντες από δερματικές παθήσεις και κεφαλοπονία. Εξ’ άλλου τα τάματα, τα χρυσαφικά και τα αφιερώματα που στολίζουν το Εικόνισμα Του, εκπροσωπούν τα Θαύματα και τις ευεργεσίες που επιτέλεσε και επιτελεί σε εκείνους που τον επικαλέσθηκαν και τον επικαλούνται.
Το λείψανο Του Αγίου που με ευλάβεια φυλάσσεται στον Ιερό Ναό του Αγίου Νικολάου του Νέου στην Θήβα (συνοικία Τάχι) βρίσκεται εντός αργυράς πεποικιλμένης Θήκης την οποία μαζί με την Εφέστιο Εικόνα περιβάλλει ξυλόγλυπτο Κιβώριο.
Πολλές φορές ευωδιάζει, θεραπεύει, ενισχύει, παρηγορεί και φανερώνει πως η Χάρις του Θεού παραμένει ανεξίτηλη στο σώμα, ακόμα και μετά θάνατον και ότι είναι τεκμήριο και προοίμιο της μελλούσης Αναστάσεως και αφθαρσίας, ενώ κάθε Τετάρτη ψάλλεται η Παράκληση του Αγίου μας ενώπιον Του.
Αυτός ο Πνευματικός Θησαυρός αποτελεί ανεκτίμητη Δωρεά της Ιεράς Μονής Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου Μαζαράκι Βαγίων και παραδώθηκε στον Ναό από την Γερόντισσα Ευπραξία με σεμνή τελετή στις 10 Δεκεμβρίου 2000 μ.Χ.
Θαύμα του Αγίου.
Ήταν Οκτώβριος του 1943 μ.Χ. Οι Γερμανοί Κατακτητές ήταν αποφασισμένοι να σκορπίσουν τον θάνατο πριν αναχωρήσουν από την Θήβα και να αφήσουν πίσω τους ερειπωμένη την μικρή τότε, συνοικία του Ταχίου. Οι πληροφορίες τους έλεγαν, ότι εκεί ήταν κρυμμένα πολλά πυρομαχικά, τα οποία θα χρησιμοποιούσαν οι αντάρτες εναντίον τους. Πραγματικά! Στο σημείο που βρίσκεται σήμερα το καμπαναριό υπήρχε ένας μικρός βοηθητικός χώρος, ο οποίος ήταν γεμάτος με όπλα και πολεμοφόδια. Οι Γερμανοί έδωσαν διαταγή να συγκεντρωθούν όλοι έξω από τον Ναό, και παράλληλα ζήτησαν κατάλογο των ανδρών από 16 ετών και πάνω, ενώ όποιος δεν ήταν παρών να τον αναζητούσαν και να τον εκτελούσαν επί τόπου.
Απέναντι από τους δυστυχείς κατοίκους, το Εκτελεστικό Απόσπασμα περίμενε το σύνθημα του Αξιωματικού για να στείλει το καυτό μολύβι στα σκελετωμένα από την πείνα σώματα τους. Έγινε εξονυχιστικός έλεγχος παντού. Στα σπίτια,στις αποθήκες, στα υπόγεια. Μέχρι και στον Ναό όρμησαν για να εντοπίσουν τα πυρομαχικά. Εδώ πρέπει να υπογραμμισθεί ότι οι Γερμανοί έχοντας ολοκληρώσει τις σφαγές του Διστόμου (Ιούνιος 1943 μ.Χ.) και του Προδρόμου (Αύγουστος 1943 μ.Χ.) ήταν αποφασισμένοι να πνίξουν στο αίμα οποιαδήποτε Aντιστασιακή ενέργεια.
Την είσοδο του χώρου όπου ήταν κρυμμένα τα πυρομαχικά την έκλεινε μία ξύλινη πόρτα, η οποία ανοιγόκλεινε με το φύσημα του αέρα και παράτεινε την αγωνία των απελπισμένων, που παρακολουθούσαν τον αιμοβόρο Αξιωματικό να φθάνει μέχρι εκεί, δυο και τρεις φορές, αλλά να μην μπαίνει μέσα, έχοντας νεκρωμένη την στρατιωτική του διαίσθηση αλλά και την ανθρώπινη περιέργεια.
Σε λίγο οι Ναζί έφυγαν άπρακτοι και σκυλιασμένοι. Δάκρυα συγκίνησης έτρεξαν από τα μάτια όλων. Με λαμπάδες, γονυκλισίες και μυστικές προσευχές ευχαριστούσαν τον Άγιο που εμπόδισε τον Γερμανό Αξιωματικό να εντοπίσει τα πυρομαχικά και που τους έσωσε από βέβαιο θάνατο! Διαφορετικά την τελευταία Κυριακή του Οκτώβρη δεν θα γιορτάζαμε ένα Θαύμα, αλλά θα θυμόμασταν μία σφαγή!
Δικαίως το Απολυτίκιο αποκαλεί τον Οσιομάρτυρα Νικόλαο τον Νέο: «....τῶν ἐν κινδύνοις ἀπροσμάχητος βοηθός, θλιβομένων τε θερμὸς ὑπερασπιστής, καὶ τῶν ἐν παντοίαις ἀνάγκαις ὑπέρμαχος....».
Ας Τον ευχαριστούμε και εμείς για την Προστασία Του και ας Τον παρακαλούμε να μην μας στερήσει την Ευλογία και την Χάρι Του.
Ένα συνεχιζόμενο θαύμα: δέντρα που αιμορραγούν
Σήμερα στο μέρος αυτό, κοντά στο χωριό Βούναινα, μισή ώρα έξω από τη Λάρισα, υπάρχει νέος προσκυνηματικός Ναός, εντός του οποίου βρίσκεται και το κενοτάφιο του Οσιομάρτυρα, καθώς και τεμάχιο του ιερού λειψάνου. Ο Ναός αυτός κατασκευάστηκε το 1962 στην θέση παλαιότερου, που είχε οικοδομηθεί το 1883 και καταστράφηκε από φωτιά στις 22 Μαίου του 1962 από ζηλωτές. Στην ανατολική πλευρά του Ναού έχει κατασκευαστεί κτηριακό συγκρότημα με ξενώνες κουζίνα και τα λοιπά.
Το προσκύνημα ανήκει στην ιερά Μητρόπολη Θεσσαλιώτιδος και Φαναριοφερσάλων, όπου ο άξιος ποιμενάρχης της Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης κ. Κύριλλος Β΄ έχει επιδείξει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για την αναπαλαίωση και ανάδειξη του προσκυνήματος.
Στον τόπο του μαρτυρίου του αγίου Νικολάου του Νέου, δηλαδή στο ιερό προσκύνημά του (στο χωριό Βούναινα, στο Βουνό Όρθρυς Θεσσαλίας), συμβαίνει ένα υπερθαυμαστό γεγονός, και κυρίως κατά την ετήσια μνήμη του Οσιομάρτυρα, τρέχει ένα πορφυρένιο υγρό, που μοιάζει με αίμα. Το υγρό τρέχει από τους κορμούς λίγων δένδρων φτελιάς, στα οποία σφαγιάστηκαν οι συνασκητές του αγίου Νικολάου και επίσης πλημμυρίζει τη ρίζα ενός κομμένου δένδρου, όπου, κατά την παράδοση, βασανίστηκε ο Οσιομάρτυρας. Στην περιοχή αυτή υπάρχουν και άλλα δένδρα, αλλά δεν «μετέχουν» σε αυτή την διαδικασία, με λίγα λόγια δεν παρουσιάζουν αντίστοιχη έκκριση κάποιας κόκκινης ρητίνης. Το «αίμα» είναι ρευστό και βαθύ σε υγρή κατάσταση και όχι σε ρητινώδη.
Το «αίμα» αρχίζει να τρέχει το απόγευμα της 8ης Μαΐου, παραμονή της μνήμης του και συνεχίζει τη θαυμαστή εμφάνισή του, μέχρι το πρωί της εορτής του, 9 Μαΐου. Ευλαβείς χριστιανοί που το γνωρίζουν, πηγαίνουν εκεί την παραμονή και συγκεντρώνουν μέσα σε μπουκάλια το άφθονο τρεχούμενο θαυμαστό «αίμα», για να το μοιράσουν σαν ευλογία στους γνωστούς τους. Το βράδυ, κάνουν αγρυπνία, για τη γιορτή του Αγίου. Πολλοί μάλιστα έχουν παρατηρήσει ότι στις 5 ώρα, το πρωί της μνήμης του, στο μέρος των δένδρων ακούγεται ένα θαυμαστό βουητό σε μια ακτίνα 10 μέτρων και για 10 λεπτά περίπου. Επίσης και το Αγίασμα της πηγής, δεν τρέχει πάντοτε, τρέχει όμως εκείνες τις ημέρες, όταν τρέχει και το «αίμα». Επίσης και το αγίασμα του Αγίου αναβλύζει και πάλι μόνο εκείνες τις ημέρες, γιατί είναι μια πηγούλα, που δεν έχει πάντα νερό.
Μαρτυρία της ιαθείσας Γεωργίας Θεοχαροπούλου, Καισαριανή 2011:
Το Μάρτιο του 2005 μου παρουσιάστηκε όγκος μεσοθωρακίου, υψηλής κακοήθειας, ταχέως πολλαπλασιασμού, με υγρό στους πνεύμονες και την καρδιά. Από την πρώτη στιγμή έβαλα πάνω στο σημείο του προβλήματος το θαυματουργό αίμα του μαρτυρίου του Αγίου Νικολάου του Νέου του εν Βουναίνοις και το σταύρωσα. Ένιωθα βαθιά μέσα μου ότι με τις πρεσβείες του Οσιομάρτυρος όλα θα πάνε καλά. Δύσκολος ο δρόμος που είχα να διανύσω, με ισχυρές διπλές χημειοθεραπείες, αλλά θετικά σπαρμένος και ευλογημένος με τη χάρη του Κυρίου και τις πρεσβείες του αγίου Νικολάου του Νέου. Με όπλο τη μετάνοια και ασπίδα την πίστη, αλλά και με τέτοιο φρουρό Άγιο δίπλα μου, δεν είχα να φοβηθώ τίποτα.
Εδώ αξίζει να σας διηγηθώ, προς δόξα του Κυρίου, δύο θαυμαστά γεγονότα.
Το πρώτο έχει ως εξής: Στην πορεία της υγείας μου ήταν απαραίτητο, σε τακτά χρονικά διαστήματα, να υποβάλλομαι σε αξονικές τομογραφίες θώρακος (και όχι μόνο). Επικοινωνώντας λοιπόν με την γραμματεία της κλινικής όπου γίνονταν οι εξετάσεις, για να κλείσω ραντεβού (25 μέρες νωρίτερα), με ενημέρωσαν ότι δεν υπήρχε άλλη διαθέσιμη ημερομηνία εκτός από την 9 Μαΐου (ημέρα εορτής του Αγίου). Αρχικά δεν ήθελα αυτή την ημερομηνία, διότι επιθυμούσα να πάω να λειτουργηθώ και να κοινωνήσω. Παρ’ όλα αυτά η απάντησή μου στην κοπέλα ήταν «Τόσο το καλύτερο για μένα!». Αμέσως με ρωτάει «Τι είπατε;» κι εγώ της απαντώ «Τίποτα, τίποτα, κάτι δικό μου». Έτσι πήγα κι έκανα την εξέταση, η οποία είναι αφιερωμένη στον Άγιο, αφού ήταν πεντακάθαρη. Εδώ θα ήθελα να πω και κάτι ακόμα. Μέχρι να έρθει η σειρά μου για την εξέταση, πήγα να κάνω το σταυρό μου και να προσευχηθώ σε ένα προσκυνητάρι που βρίσκεται στο χώρο της κλινικής. Εκεί, προς μεγάλη μου χαρά, υπήρχε και εικόνα του αγίου Νικολάου του Νέου του εν Βουναίνοις.
Το δεύτερο θαυμαστό σημείο που έδειξε ο Άγιος είναι το εξής: Μία φίλη, η οποία μου στάθηκε πολύ σ' αυτή τη δοκιμασία, είδε στον ύπνο της τον Άγιο Νικόλαο ως έφιππο καβαλάρη σε νεαρή ηλικία, αγένειο, φορώντας στρατιωτική ενδυμασία και κρατώντας ένα στρατιωτικό συνταγολόγιο, από το οποίο έκοψε μία λευκή σελίδα και της είπε επιβλητικά «Πάρε αυτό και δώσε το στη Γεωργία». Εκείνη μου το διηγήθηκε την άλλη μέρα και, μάλιστα θυμάμαι και τα λόγια της «Μην περιμένεις ύστερα από αυτό ότι δεν θα γίνεις καλά! Ο Άγιος έδωσε την συγκατάθεσή του».
Από τότε πηγαίνω συνέχεια στον τόπο της αθλήσεως του Αγίου στα Βούναινα και είμαι μάρτυρας του θαυμαστού αυτού γεγονότος, να βλέπω δηλαδή το δέντρο κατόπιν Παράκλησης να δίνει στους πιστούς το αίμα του (ένα κόκκινο υγρό αγίασμα όπως το λέμε μερικοί πιστοί). Τώρα που γράφω αυτά τα λόγια έχουν περάσει μόλις λίγες ημέρες από το τελευταίο προσκύνημα που έγινε στις 23 Ιουλίου 2011. Είμαι πολύ συγκινημένη και γεμάτη από τη χάρη του Αγίου. Κι αυτό διότι με αξίωσε να βρεθώ και να λειτουργηθώ ξανά στον άγιο αυτό τόπο όπου μαρτύρησε ο Οσιομάρτυρας, να κοινωνήσω, να τελέσουμε αρτοκλασία και να δοξάσω τον Θεό και τον Άγιο που μου έδωσαν υγεία, καθώς και να γίνω για άλλη μια φορά μάρτυρας του θαυμαστού αυτού σημείου και να δω ξανά να αναβλύζει αίμα από το δέντρο του μαρτυρίου.
Λόγω της μεγάλης (ας μου επιτραπεί η λέξη) αδυναμίας που έχω στον Άγιο Νικόλαο τον Νέο τον εν Βουναίνοις, πολλές φορές όταν συναντώ ανθρώπους που γνωρίζουν γεγονότα και τον ευλαβούνται κάθομαι και τους ακούω προσεκτικά. Έτσι λοιπόν, μπορώ να σας πω ότι έχω ακούσει από τρεις διαφορετικές πηγές πως το πραγματικό δέντρο του μαρτυρίου του Αγίου το έκοψαν, διότι η χάρις του έχει εξαπλωθεί παντού και πλήθος κόσμου που τον ευλαβείται βρίσκει την υγειά του. Λένε οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής πως μια οικογένεια Μαρτύρων του Ιεχωβά το έκοψε και το φόρτωσε στην καρότσα του αυτοκινήτου της την φτελιά για να το εξαφανίσει. Και τι κατάφεραν; Να μας κάνουν να πιστέψουμε και να τον ευλαβούμαστε ακόμα περισσότερο, γιατί η χάρις του δίνει σε όποιον παρακαλάει με προσευχή και πίστη το αίμα του μαρτυρίου του από άλλες γειτονικές φτελιές. Εδώ αξίζει να αναφέρω ότι την ίδια μέρα η συγκεκριμένη οικογένεια Ιεχωβάδων σκοτώθηκε σε τροχαίο ατύχημα.
Θα μπορούσα να σας γράψω πολλά ακόμη για τον Άγιο, όμως εδώ θα σταματήσω.Δοξασμένο να είναι το όνομά του εις τους αιώνες των αιώνων Αμήν.
Μαρτυρία της Κωνσταντίνας Παπαθανασίου, Αττική 2011:
Είχα κι εγώ την ιδιαίτερη ευλογία από τον Θεό και τον Άγιο Νικόλαο τον Νέο τον εν Βουναίνοις να γνωρίσω και να ζήσω το μεγάλο και ανεξήγητο θαύμα του Αγίου. Τον άγιο Νικόλαο τον Νέο τον εν Βουνένοις δεν τον γνώριζα. Πρώτη φορά μου μίλησε γι’ αυτόν μία φίλη μου που την έκανε καλά από καρκίνο και τον ευλαβείται πολύ. Μου είπε και για το θαύμα που γίνεται προς τιμήν του Αγίου την ημέρα της εορτής του στις 9 Μαΐου. Μετά την Θεία Λειτουργία γίνεται η Παράκληση του Αγίου στον προαύλιο χώρο και συγκεκριμένα μπροστά στο δέντρο από την εποχή που ζούσε ο Οσιομάρτυρας. Στο τέλος της Παράκλησής του, μέσα από μια οπή του δέντρου βγαίνει «αίμα», το οποίο είναι πολύ θαυματουργό για όλες τις ασθένειες και ιδιαίτερα για τον καρκίνο. Έχω ακούσει ότι το «αίμα» αυτό το έχουν εξετάσει και το θαυμαστό είναι ότι έχει όλα τα συστατικά του αίματος, αλλά δεν υπάρχει η ομάδα αίματος.
Ήθελα και παρακαλούσα τον Άγιο να αξιωθώ κι εγώ να ζήσω από κοντά το θαυμαστό αυτό γεγονός. Πράγματι, ο Άγιος έκανε την επιθυμία μου αυτή πραγματικότητα. Ξεκινήσαμε μια μικρή ομάδα προσκυνητών με κατεύθυνση προς τον τόπο του μαρτυρίου του Αγίου, που βρίσκεται στα Βούναινα της Θεσσαλίας. Τελέσαμε Όρθρο, Θεία Λειτουργία, Αρτοκλασία και εν συνεχεία κατευθυνθήκαμε στο δέντρο, έξω στον προαύλιο χώρο του Προσκυνήματος. Κάναμε την Παράκληση του Αγίου με τον Ιερομόναχο που ακολουθούσε στο προσκύνημα αυτό και τον Διάκονο του Προσκυνήματος, π. Δημήτριο Τσίγγινο. Όταν φτάσαμε στα Μεγαλυνάρια της Ακολουθίας της Παράκλησης, προς μεγάλη μου έκπληξη, είδα το «αίμα» να βγαίνει μέσα από το δέντρο. Η συγκίνησή μου δεν περιγράφεται. Είχα χάσει τα λόγια μου. Μονολογούσα συνεχώς «ΜΕΓΑΣ ΕΙΣΑΙ ΚΥΡΙΕ ΚΑΙ ΘΑΥΜΑΣΤΑ ΤΑ ΕΡΓΑ ΣΟΥ». Ευχαριστούσα τον Άγιο που με αξίωσε εμένα την αμαρτωλή να ζήσω το θαύμα του. Το αξιόλογο είναι ότι όσα γυάλινα μπουκάλια (μικρά, μεγάλα έως και του ενός λίτρου) είχαμε μαζί μας, τόσο αίμα έβγαζε. Ούτε λιγότερο ούτε περισσότερο. Τα γέμισε όλα και μετά σταμάτησε μόνο του. Όταν μετά από λίγο ήρθε στο Προσκύνημα μία κυρία από Θεσσαλονίκη, που και εκείνη ερχόταν για πρώτη φορά και της είπαμε για το θαύμα που έγινε, θέλησε να δει και να πάρει λίγο από το «αίμα» του Οσιομάρτυρα. Πήγαμε πάλι στο χώρο που βρισκόμασταν πριν λίγο με τους Κληρικούς, αλλά ο Άγιος δεν έβγαζε άλλο θαυματουργό «αίμα». Είναι και αυτό ένα σημείο αξιοθαύμαστο. Ο Άγιος βγάζει «αίμα» μόνο όταν το επιτρέπει εκείνος και όχι όποτε θέλουμε εμείς.
Το θαυμαστό αυτό γεγονός συνέβη στις 23 Ιουλίου 2011.
Ας έχουμε πάντα τις πρεσβείες του και να μας βοηθάει πάντα στους δύσκολους καιρούς που ζούμε. Να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι – Χριστιανοί και να μεσιτέψει για το προσωπικό πρόβλημα του κάθε πονεμένου ανθρώπου.
ΖΕΙ ΚΥΡΙΟΣ Ο ΘΕΟΣ. Ας είναι Δοξασμένο το Άγιο όνομά του. Με πολλή συγκίνηση, θαυμασμό και αγάπη προς τον Άγιο.
Μαρτυρία Νίκης Μυλωνά-Λουκά: «Άγιος Νικόλαος ο Νέος» Λάρισα 1992: Βροχή αίματος από τα δένδρα του Αγίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου