Άγιος Νεομάρτυς Θεόδωρος. Ημέρα Μνήμης: 6/19 Ιουλίου.

Άγιος Νεομάρτυς Θεόδωρος. Ημέρα Μνήμης: 6/19 Ιουλίου.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Θεοδωρος εκοιμήθη στις φυλακές της πόλης Μπαλάσωβ της περιοχής του Σαράτωφ μετά από μακροχρόνια φυλάκιση και βασανιστήρια στις 6/19 Ιουλίου 1943. Αγιοποιήθηκε τον Αύγουστο του 2000.

Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2011/07/619-1943.html?m=1

Conversions to Orthodoxy - English Orthodox Web 3

Conversions to Orthodoxy - English Orthodox Web 3

India: A former Brahmin converted along with his whole family to Orthodoxy after Christ miraculously appeared to him

A chapel dedicated to St. John Chrysostom in Bangalor, India, of the Russian Orthodox Church.

Among the parishioners is a former Brahmin, who converted along with his whole family to Orthodoxy after Christ miraculously appeared to him.

Source:

http://englishorthodoxweb3.blogspot.com

ENGLISH ORTHODOX WEB 3

<>

Saint Paisios of Mount Athos, Greece (+1994): The false evolution, the temptation of atheism when he was 11 years old and the appearance of Jesus Christ to him

From the age of eleven [says Saint Paisios], I would read the lives of the Saints, I would fast and keep vigil. My older brother would take the books and hide them, but that didn’t stop me. I would just go into the forest and keep reading there.

Later, when I was fifteen, a friend of my brother named Costas told my brother, “I’ll make him willingly give up all this nonesense.” He came and explained to me Darwin’s theory of evolution. I was shaken by this, and I said, “I’ll go and pray, and, if Christ is God, He’ll appear to me so that I’ll believe. I’ll see a shadow, hear a voice—He will show me a sign.” That’s all I could come up with at

Άγιος Νεομάρτυς Παναγιώτης ο Ιεροσολυμίτης. Ημέρα Μνήμης: 5 Απριλίου.

Άγιος Νεομάρτυς Παναγιώτης ο Ιεροσολυμίτης. Ημέρα Μνήμης: 5 Απριλίου.

Ο Νεομάρτυρας Παναγιώτης ήταν από την Πελοπόννησο και μαρτύρησε στην Ιερουσαλήμ στις 5 Απριλίου 1820 μ.Χ.

Άγιος Κύριλλος Επίσκοπος Ρηγίου. Ημέρα Μνήμης: 3 Ιουλίου.

Άγιος Κύριλλος Επίσκοπος Ρηγίου. Ημέρα Μνήμης: 3 Ιουλίου.

Ο Άγιος Κύριλλος υπήρξε Επίσκοπος Ρηγίου κατά την εποχή της εικονομαχίας. Πριν γίνει επίσκοπος ασκήτευσε στα σπήλαια της περιοχής Terreti, τα οποία σήμερα είναι γνωστά στους κατοίκους του Ρηγίου ως “Santa Penitenza” (Αγία Μετάνοια). Ο Άγιος Κύριλλος έγινε επίσκοπος σε μια δύσκολη και μεταβατική περίοδο (εικονομαχία), καθ' όσον στις ημέρες του έγινε η διοικητική μετάβαση από την Εκκλησιαστική δικαιοδοσία της Ρώμης σε εκείνη της Κωνσταντινούπολης. Γνωρίζουμε λίγα στοιχεία για τη ζωή του και αυτά παρμένα από το βίο του μαθητού του, Αγίου Λέοντος Επισκόπου Κατάνης. Κυβέρνησε την Εκκλησία του Ρηγίου μεταξύ των ετών 710-740 μ. Χ., διακρινόμενος για την αγιότητα και ασκητικότητα της ζωής του.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1860355514061283&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553860565.&type=3&theater

Όσιος Ιλαρίων, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Αγίου Νικολάου των Κασούλων. Ημέρα Μνήμης: 30 Μαρτίου.

Όσιος Ιλαρίων, Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Αγίου Νικολάου των Κασούλων. Ημέρα Μνήμης: 30 Μαρτίου.

Ο Όσιος Ιλάριος είναι ο πέμπτος Ηγούμενος της Ιεράς Μονής του Αγίου Νικολάου των Κασούλων στο Ότραντο. Διοίκησε το μοναστήρι από το 1195 έως τις 30 Μαρτίου 1201. Τα λείψανα του εκτέθηκαν στη δημόσια προσκύνηση στις 7 Μαΐου 1249. (από τους τελευταίους γνωστούς Ιταλοέλληνες αγίους). Από την σπουδαία Μονή των Κασούλων, με την σημαντική βιβλιοθήκη, σήμερα παραμένουν λίγα ερείπια σε ένα ιδιωτικό μαντρί.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2248741761889321&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553860158.&type=3&theater

Όσιος Λέων του Άφρικο. Ημέρα Μνήμης: 5 Μαΐου.

Όσιος Λέων του Άφρικο. Ημέρα Μνήμης: 5 Μαΐου.

Γεννήθηκε στη Βούα ή το Άφρικο κοντά στο Ρήγιο της Καλαβρίας και ζούσε σαν ερημίτης στα βουνά του Ασπρομόντε. Έβγαζε τα προς το ζην συλλέγοντας ρετσίνι από τα δέντρα και κάρβουνα, ενώ ό,τι περίσσευε το διέθετε στους φτωχούς. Μαζί με κάποιους μαθητές του ίδρυσε τη μονή του Ευαγγελισμού κοντά στο Άφρικο, της οποίας και έγινε ηγούμενος. Εκοιμήθη τη 5η Μαΐου κάποιου έτους του 11ου αιώνος. Είναι ο προστάτης Άγιος της Βούα, όπου βρίσκονται τα ιερά του λείψανα και όπου τον εορτάζουν κατ’έτος στις 5 Μαΐου.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1787761781320657&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553856889.&type=3&theater

Άγιος Φαντίνος ο Παλαιός, ο Ιππονομεύς και Θαυματουργός, ο εν Καλαβρία. Ημέρα Μνήμης: 24 Ιουλίου.

Άγιος Φαντίνος ο Παλαιός, ο Ιππονομεύς και Θαυματουργός, ο εν Καλαβρία. Ημέρα Μνήμης: 24 Ιουλίου.

Λίγο βορειότερα από το Ρήγιο στην ακτή του Τυρρηνικού Πελάγους, βρίσκεται η Ταυριανή η οποία ιδρύθηκε από κατοίκους του Ιονίου και υπήρξε ένα από τα πρώτα χριστιανικά κέντρα της Καλαβρίας, όπως δείχνουν αρχαιολογικές ανασκαφές σε κοιμητήρια αναγόμενα στον 4ο – 5ο μ. Χ. αιώνα . Κατά τον 6ο – 7ο μ. Χ. αιώνα η Ταυριανή ήταν έδρα επισκόπου με έντονη μοναχική παρουσία.

Ο Άγιος έζησε μεταξύ του δεύτερου μισού του 3ου αιώνα και το πρώτο μισό του 4ου, εποχή κατά την οποία επικρατούσε η ειδωλολατρία. Ο βίος του καταγράφηκε κατά τον 8ο – 9ο αιώνα από τον επίσκοπο Πέτρο με τη μορφή εγκωμίου και περιέχεται στον κώδικα Messinese 29 και στον Vaticano-Greco 1989, τιτλοφορείται δε ως εξής: “Πέτρου επισκόπου δυτικού (λόγος) εις τον βίον και εις τα θαύματα του αγίου ενδόξου θεράποντος του Χριστού Φαντίνου”. Λίγα ιστορικά στοιχεία από το βίο του είναι γνωστά και ο επίσκοπος Πέτρος καταγράφει ότι διέσωσε η προφορική παράδοση των πατέρων του.

Οσία Μαρίνα του Scanio. Ημέρα Μνήμης: 20 Ιουλίου.

Οσία Μαρίνα του Scanio. Ημέρα Μνήμης: 20 Ιουλίου.

Γεννήθηκε στο Scanio της Μεσσήνης το 1062 από την οικογένεια Πανδαρίτη (Pandariti). Αρνήθηκε οποιαδήποτε πρόταση να παντρευτεί και αφού εκάρει μοναχή, ζούσε βίο ησυχαστικό σε ένα κελί. Λόγω των πολλών θαυμάτων που επιτελούσε άρχισε να τιμάται ως αγία από τον κόσμο. Δια τούτο, ενδύθηκε ανδρικά ρούχα, διέφυγε στην Τρίπολη της Συρίας και αφού προσκύνησε τον Πανάγιο Τάφο, μόνασε σ’ ένα μοναστήρι – ανδρικό – στην έρημο του Ιορδάνη. Επέστρεψε στη Σικελία, όπου πληροφορήθηκε το θάνατο των γονέων της και ξαναγύρισε στο μοναστήρι στην Παλαιστίνη, όπου έζησε άλλα πέντε χρόνια . Μετά από ένα όραμα, αποφάσισε να γυρίσει στην πατρίδα της, όπου 6 μήνες μετά παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο. Τιμάται στις 20 Ιουλίου σε πολλές περιοχές γύρω από τη Μεσσήνη: Pati, Castanea, Cumia και αλλού. Ο βίος της γράφηκε το 1307-1308 από τον έλληνα μοναχό Δανιήλ της Μονής του Σωτήρος της Μεσσήνης και είναι επηρεασμένος από το βίο της άλλης οσίας Μαρίας, της μετονομασθείσης Μαρίνας, το βίο της οποίας συνέγραψε ο Συμεών Μεταφραστής κατά τον 11ο αιώνα. Η αγία δεν απαντάται ούτε στα ελληνικά ούτε στα ρωμαιοκαθολικά Συναξάρια.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1494859210610917&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553857823.&type=3&theater

Όσιος Βιτάλιος ο εκ Καστρονουόβο. Ημέρα Μνήμης: 9 Μαρτίου.

Όσιος Βιτάλιος ο εκ Καστρονουόβο. Ημέρα Μνήμης: 9 Μαρτίου.

Γεννήθηκε στο Καστρονουόβο της Σικελίας, από το Σέργιο και τη Χρυσονίκη. Έγινε μοναχός στο περίφημο μοναστήρι του Αγίου Φιλίππου στους πρόποδες της Αίτνας, όπου έμεινε επί μια πενταετία. Αποφάσισε να κάνει το συνηθισμένο προσκύνημα στη Ρώμη, το οποίο και απαντάται σε πολλούς βίους ιταλοελλήνων αγίων. Στην επιστροφή παρέμεινε στην Καλαβρία, στην περιοχή της Santa Severina, όπου επί δύο χρόνια έζησε σαν ερημίτης. Επέστρεψε στη Σικελία και μόνασε για 12 χρόνια σ' ένα μοναστήρι κοντά σε αυτό του Αγίιου Φιλίππου. Κατόπιν, τον βλέπουμε να γυρίζει πίσω στην Καλαβρία και να επιλέγει μία μορφή μοναστικής ζωής – συνηθισμένη για τους Σικελοκαλαβρούς αγίους – τον πλάνητα βίο, περιοδεύων από τη μία περιοχή στην άλλη. Στα βουνά Liparachi συνάντησε τον αυστηρό ασκητή όσιο Αντώνιο, ο οποίος του έδωσε πολλές πνευματικές συμβουλές γύρω από τη μοναχική ζωή. Τον συναντούμε στις ακτές του Ιονίου στην Petra Roseti στα σύνορα με την Λουκανία, όπου κατόρθωσε να μεταβάλει ένα σπήλαιο ληστών σε μοναστήρι. Συνέχισε τις περιοδίες του στο όρος Μερκούριον και στο Latinianon (Λατινιάνο), ιδρύοντας νέα μοναστήρια και – με τις αγιοπνευματικές του συμβουλες - στηρίζοντας πνευματικά τους μοναχούς στα δύσκολα εκείνα χρόνια. Επισκέπτεται την περιοχή του Agri, τον άγιο Κήρυκο, τον άγιο Άγγελο στο Raparo, το όρος του αγίου Ιουλιανού, το μοναστήρι των αγίων Ηλία και Αναστασίου στο Carbone και το Missanello, όπου και ιδρύει τη μονή του αγίου Ηλία.

Όσιος Φιλάρετος ο Κηπουρός, ο εν Σεμινάρα Καλαβρίας. Ημέρα Μνήμης: 8 Απριλίου.

Όσιος Φιλάρετος ο Κηπουρός, ο εν Σεμινάρα Καλαβρίας. Ημέρα Μνήμης: 8 Απριλίου.

Ο Βίος του Οσίου Φιλαρέτου γράφηκε λίγο μετά από την κοίμηση του αγίου από τον μοναχό Νείλο. Ο Άγιος γεννήθηκε στο Παλέρμο της Σικελίας το 1020, από καλαβρούς γονείς οι οποίοι είχαν εκτοπιστεί από τους Σαρακηνούς στην Σικελία. Αν και ζούσε σε μουσουλμανικό περιβάλλον, ο Φίλιππος – όπως ονομαζόταν ο άγιος πριν από την μοναχική του κουρά – διατήρησε την χριστιανική του πίστη. Το 1038, σε ηλικία 18 ετών ελεύθερος πλέον μαζί με τους γονείς του επέστρεψε στην Καλαβρία και εγκαταστάθηκε στο χωριό Σινόπολη. Κατόπιν, σε ηλικία 25 ετών, ο όσιος άρχισε την μοναστική ζωή του στη μονή του Αγίου Ηλία του νέου στη γη των Σαλινών, όπου έλαβε το μοναχικό σχήμα από τον ηγούμενο Ορέστη. Έλαβε το διακόνημα να καλλιεργεί τον λαχανόκηπο της μονής, από την οποία δεν απομακρύνθηκε ποτέ σε όλη του τη ζωή. Λόγω του διακονήματός του ονομάστηκε «κηπουρός». Πέρασε όλη του τη ζωή φτωχικά και με σκληρή άσκηση. Ζούσε σε ένα καλυβάκι δίπλα στον κήπο που καλλιεργούσε και για ένδυμα είχε ένα ρούχο πλεγμένο από άχυρο. Χρησιμοποιούσε για κρεβάτι ένα στρώμα από κλαδιά και μια πέτρα για μαξιλάρι. Πέθανε σε ηλικία 50 ετών, στις 8 Απριλίου του 1070 από τις κακουχίες και τις στερήσεις και ενταφιάστηκε κοντά στον ιδρυτή της Μονής, Όσιο Ηλία τον Νέο. Έκτοτε, το μοναστήρι έγινε γνωστό ως «μονή των αγίων Ηλία και Φιλαρέτου». Κατά τον 18ο αιώνα, μετά την καταστροφή και ερήμωση της Μονής, τα λείψανα των αγίων μεταφέρθηκαν στη γειτονική Σεμινάρα και ένα μέρος τους στο Παλέρμο, γενέτειρα του Οσίου Φιλαρέτου.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1759423460821156&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553857041.&type=3&theater

Άγιος Νικόλαος ο Προσκυνητής ή 'Αγιος Νικόλαος ο Αποδημήτης, ο Στειριώτης. Ημέρα Μνήμης: 2 Ιουνίου.

Άγιος Νικόλαος ο Προσκυνητής ή 'Αγιος Νικόλαος ο Αποδημήτης, ο Στειριώτης. Ημέρα Μνήμης: 2 Ιουνίου.

Ο βίος του Αγίου Νικολάου του Προσκυνητή γράφτηκε το 1140 μ.Χ. από ανώνυμο στο Τράνι της Ιταλίας με βάση τη διήγηση του μοναχού Βαρθολομαίου, σύντροφο του Νικολάου στο ταξίδι του από τη Ναύπακτο για το προσκύνημά του στη Ρώμη.

Σύμφωνα με τα ιερά συγγράμματα ο Νικόλαος γεννήθηκε στο Στείρι Βοιωτίας το 1075 μ.Χ. Οι γονείς του ήταν φτωχοί αγρότες και δεν του έδωσαν καμία μόρφωση. Όταν έγινε οκτώ χρονών η μητέρα του τον έστειλε να φυλάει τα πρόβατα. Η φύλαξη των προβάτων όμως δεν κράτησε πολύ. Γιατί ξαφνικά κάποια μέρα άρχισε να φωνάζει "Κύριε ελέησον" ζητώντας από τον Κύριο την θεία ευσπλαχνία του. Η μητέρα του στενοχωριόταν πολύ και άρχισε να καταφεύγει σε απειλές και μαστιγώματα για να συνετίσει τον γιο της. Άδικα όμως γιατί ο Νικόλαος είχε δεχθεί τη θεία χάρη του Αγίου Πνεύματος.

Όσιος Καλόγηρος ο Σικελιώτης. Ημέρα Μνήμης: 18 Ιουνίου.

Όσιος Καλόγηρος ο Σικελιώτης. Ημέρα Μνήμης: 18 Ιουνίου.

Πρόκειται μάλλον για παλαιό ανώνυμο ασκητή που έμεινε στην μνήμη των κατοίκων με το γενικό όνομα «καλόγηρος». Η τιμή του είναι αρκετά διαδεδομένη σε όλη τη Σικελία, ιδιαίτερα στη δυτική πλευρά του νησιού. Πολλές πόλεις και περιοχές διεκδικούν την πατρότητα του αγίου, όπως η Sciacca, το όρος Cronio (όπου υπάρχει και η σπηλιά με το αγίασμα του αγίου), Termini Imerese, Naro, Saleni Lentini, Pelermo, Agrigento, Licata, Aragona και Canicatti. Οι κάτοικοι των περιοχών αυτών εορτάζουν τον Άγιο Καλόγηρο στις 18 Ιουνίου με ιδιαίτερη λαμπρότητα και με πολλά τοπικά έθιμα και λαϊκές παραδόσεις.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1837219729708195&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553856066.&type=3&theater

Άγιοι 800 Μάρτυρες της Ότραντο. Ημέρα Μνήμης: 14 Αυγούστου.

Άγιοι 800 Μάρτυρες της Ότραντο. Ημέρα Μνήμης: 14 Αυγούστου.

Το 1453, η Άλωση της Πόλης, 14 Αυγούστου 1480, η Άλωση της θυγατρός της, Ότραντο (ο Υδρούντας).

Η πόλη βρίσκεται στο πιο ανατολικό μέρος της Ιταλίας, στο πιό κοντινό σημείο με την Ήπειρο και την Ελλάδα (μόνο 70 χλμ), στην χερσόνησο Σαλέντο, στην σημερινή επαρχία του Λέτσε.
Στα χρόνια της Αρχαίας Ελλάδας, ήταν ελληνική αποικία. Συνέχισε να αποτελεί η καρδία του Ελληνισμού, της Ρωμηοσύνης και της Ορθοδοξίας σε όλη την Ν. Ιταλία στα χρόνια της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας και πέρα, δηλαδή στα χρόνια της Φραγκοκρατίας και της Ισπανοκρατίας (μετά το σχίσμα του 1054). Εδώ υπήρχε το μεγαλύτερο ορθόδοξο μοναστήρι της περιοχής, η Μονή του Αγίου Νικολάου των Κασούλων με ενάρετους μοναχούς, αγίους ηγουμένους, με την περίφημη βιβλιοθήκη και σχολή. Στο μοναστήρι μέχρι το τέλος (1480), οι Πατέρες κράτησαν την Ορθόδοξη Πίστη. Η πόλη ήταν ένα μικρό και πιστό αντίγραφο της μητέρας της, της Κωνσταντινούπολης, την οποία μιμήθηκε μέχρι το τέλος... 30 χρόνια μετά.

Όσιος Νικόλαος ο Πολίτης ο Σικελιώτης. Ημέρα Μνήμης: 17 Αυγούστου.

Όσιος Νικόλαος ο Πολίτης ο Σικελιώτης. Ημέρα Μνήμης: 17 Αυγούστου.

Έχουμε λίγα στοιχεία για τη ζωή του από ένα «Βίο», γραμμένο κατά το 16ο αιώνα, από τον οποίο μαθαίνουμε πως γεννήθηκε στο Adrano (κοντά στην Κατάνη) κατά τα χρόνια του νορμανδού βασιλέα Ρογήρου. Έφυγε κρυφά από το σπίτι του και έζησε για τρία χρόνια σε μια σπηλιά στην Αίτνα, ενώ αργότερα ασκήτευσε – άγνωστος σε όλους – για 30 χρόνια στα βουνά της βορειοδυτικής Σικελίας. Εκοιμήθη τη 17η Αυγούστου του 1167. Το ιερό του σκήνωμα βρέθηκε τυχαία και μεταφέρθηκε στην ελληνική ορθόδοξη εκκλησία της Παναγίας του Rogato. Η τιμή του αγίου γνώρισε μεγάλη άνθηση μετά το 1503, χρονιά κατά την οποία ο άγιος σταμάτησε μια μεγάλη περίοδο ξηρασίας φέρνοντας την πολυπόθητη βροχή. Σήμερα, το λείψανό του βρίσκεται στην Alcara Li Fusi στο Nebrodi πλην της κάρας, η οποία βρίσκεται στο Adrano. Σώζεται, επίσης, στην Αίτνα το σπήλαιο που ασκήτευσε ο όσιος, το οποίο ονομάζεται “Grotta di San Nicola”. Το επίθετο Politi δόθηκε στον όσιο, λόγω του γνωστού τροπαρίου με το οποίο τον υμνούσαν: «Της ερήμου πολίτης…».

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1936866069743560&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553854481.&type=3&theater

Όσιος Ιεούνιος ο Νηστευτής, εν Ιέρακι της Καλαβρίας. Ημέρα Μνήμης: 25 Αυγούστου.

Όσιος Ιεούνιος ο Νηστευτής, εν Ιέρακι της Καλαβρίας. Ημέρα Μνήμης: 25 Αυγούστου.

Έζησε τον 10ο αιώνα στη μονή του Αγίου Φιλίππου στο Locri της επαρχίας Gerace, την εποχή που κατέφυγε εκεί και ο όσιος Αντώνιος και ο όσιος Νικόδημος της Mammola.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1949264288503738&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553854458.&type=3&theater

Ο Όσιος Νείλος ο Καλαβρός και οι όσιοι μαθητές του: Βαρθολομαίος ο Ρουσιανίτης, Γεώργιος ο Ρουσιανίτης, Στέφανος (που εορτάζει στις 26 Σεπτεμβρίου μαζί με τον όσιο Νείλο), Πρόκλος ο εκ Βυσινιάνου, και Θεοδώρα η Ρουσιανίτησα. Η τοιχογραφία βρίσκεται στο ορθόδοξο ερημητήριο της Υπαπαντής, στην Santa Lucia del Mela στη Σικελία.

Ο Όσιος Νείλος ο Καλαβρός και οι όσιοι μαθητές του: Βαρθολομαίος ο Ρουσιανίτης, Γεώργιος ο Ρουσιανίτης, Στέφανος (που εορτάζει στις 26 Σεπτεμβρίου μαζί με τον όσιο Νείλο), Πρόκλος ο εκ Βυσινιάνου, και Θεοδώρα η Ρουσιανίτησα. Η τοιχογραφία βρίσκεται στο ορθόδοξο ερημητήριο της Υπαπαντής, στην Santa Lucia del Mela στη Σικελία.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1987903767973123&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553854274.&type=3&theater

Όσιος Λουκᾶς ο εκ Ταυρομενίας της Σικελίας. Ημέρα Μνήμης: 6 Νοεμβρίου.

Όσιος Λουκᾶς ο εκ Ταυρομενίας της Σικελίας. Ημέρα Μνήμης: 6 Νοεμβρίου.

Ο Όσιος Λουκάς, γεννήθηκε στην Ταορμίνα και 18 ετών έγινε μοναχός σε κάποια μονή της Αίτνας. Λόγω των αραβικών επιδρομών κατέφυγε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Κόρινθο, όπου και εκοιμήθη. Εορτάζει στις 6 Νοεμβρίου και είναι από τους λίγους αγίους της Μεγάλης Ελλάδος που πέρασε στους ελληνικούς συναξαριστές.

Ξένος προς τις μάταιες κλήσεις και επιθυμίες, καταγινόταν ήσυχα με την εργασία του και τον υπόλοιπο καιρό χρησιμοποιούσε για λογική ανάπαυση, μελέτη και αγάπη προς τον πλησίον του.

Ο όσιος Λουκάς ήταν από το Ταυρομένιο της Σικελίας και από μικρό παιδί διακρινόταν για τη ζωντανή ευσέβεια του. Από τον ιδρώτα του έδινε στους φτωχούς και πολλές φορές αγρύπνησε κοντά στα κρεβάτια δυστυχισμένων, που χωρίς οικογένεια περνούσαν την ασθένεια μέσα στη θλίψη και τη μόνωση.

Όσιος Βασίλειος Σκαμαρδί ο εν καλαβρία. Ημέρα Μνήμης: 17 Ιανουαρίου.

Όσιος Βασίλειος Σκαμαρδί ο εν καλαβρία. Ημέρα Μνήμης: 17 Ιανουαρίου.

Γεννήθηκε στο Montepaone της Καλαβρίας και έγινε μοναχός στη Spatola (κοντά στη σημερινή Serra San Bruno). Γνωρίζουμε ελάχιστα στοιχεία για τη ζωή του. Ήταν ηγούμενος της Μονής του Αγίου Βασιλείου του Μεγάλου κατά τον 11ο αιώνα. Η μνήμη του τιμάται στις 17 Ιανουαρίου ιδιαίτερα στη Cosenza.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2143916292371869&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553853708.&type=3&theater

Όσιος Νικόδημος ο Ταπεινός, ο εν Mammola Καλαβρίας. Ημέρα Μνήμης: 25 Μαρτίου.

Όσιος Νικόδημος ο Ταπεινός, ο εν Mammola Καλαβρίας. Ημέρα Μνήμης: 25 Μαρτίου.

Ο όσιος πατήρ ημών Νικόδημος γεννήθηκε τα πρώτα χρόνια του 10ου αιώνος από τους ευσεβείς Θεοφάνη και Πανδία, στην πόλη Psicro (Ψυχρό) . Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε κοντά στον ιερέα Γαλακτίωνα. Πολύ νωρίς μετέβη στη μοναστική πολιτεία στο Μερκούριον όρος, όπου ενεδύθηκε το αγγελικό σχήμα από τον όσιο Φαντίνο – την ίδια περίπου εποχή στην περιοχή αυτή ασκούνταν και ο όσιος Νείλος του Ροσσάνο και άλλοι μεγάλοι πατέρες του ιταλοελληνικού μοναχισμού. Από νωρίς, ο Όσιος διακρίθηκε για την έντονη ασκητική ζωή, κατοικώντας σε σπήλαιο, ανυπόδητος και ενδεδυμένος προβιά.

Όσιος Κλεινός, Ηγούμενος της Ιερας Μονής του Αγίου Πέτρου εν τω Δρυμώ, εν Εσπερία. Ημέρα Μνήμης: 30 Μαρτίου.

Όσιος Κλεινός, Ηγούμενος της Ιερας Μονής του Αγίου Πέτρου εν τω Δρυμώ, εν Εσπερία. Ημέρα Μνήμης: 30 Μαρτίου.

Έλληνας στην καταγωγή, ο όσιος Κλεινός ήρθε στην Ιταλία και έγινε μοναχός, στο Pontecorvo (επαρχία του Φροσινόνε) στο ελληνικό Μοναστήρι του Αγίου Πέτρου εν τω Δρυμώ,(San Pietro della Foresta) του οποίου έγινε Ηγούμενος. Διακρίθηκε για την ασκητική του βιοτή και για τα πολλά του θαύματα. Σώζεται μέχρι σήμερα η υπογραφή του σε μια δωρεά προς την Ιερά του Μονή, την οποία υπέγραψε στην ελληνική γλώσσα το 1030. Εκοιμήθη σε ηλικία 77 ετών το 1052, και τιμήθηκε αμέσως ως άγιος από τους κατοίκους της πόλεως Esperia (Rocca Guglielmo) της οποίας είναι ο προστάτης άγιος. Αργότερα το ελληνορθόδοξο μοναστήρι του πέρασε στους Βενεδικτίνους μοναχούς του κοντινού Montecassino.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2248674781896019&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553853284.&type=3&theater

Όσιος Κλήμης ο εκ Συρακουσών. Ημέρα Μνήμης: 5 Μαρτίου.

Όσιος Κλήμης ο εκ Συρακουσών. Ημέρα Μνήμης: 5 Μαρτίου.

Ήταν ηγούμενος της Μονής της Αγίας Λουκίας στις Συρακούσες, όμως δεν γνωρίζουμε ποια ακριβώς εποχή έζησε. Ετάφη μαζί με τον επίσκοπο Ευτύχιο και το σώμα του μεταφέρθηκε στην Κωνσταντινούπολη από τον βυζαντινό στρατηγό Γεώργιο Μανιάκη για να σωθεί από τους Σαρακηνούς, που την εποχή εκείνη λεηλατούσαν τη Σικελία. Εορτάζει στις 5 Μαρτίου.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2215179588578872&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553861788.&type=3&theater

Όσιος Αμβρόσιος ο εν Στύλο της Καλαβρίας. Ημέρα Μνήμης: 8 Οκτωβρίου.

Όσιος Αμβρόσιος ο εν Στύλο της Καλαβρίας. Ημέρα Μνήμης: 8 Οκτωβρίου.

Οι όσιοι ασκητές Αμβρόσιος και Νικόλαος, ασκήτευαν σε μια σπηλιά της λαύρα του όρους Consolino της Καλαβρίας και υπήρξαν πνευματικοί καθοδηγητές του οσίου Ιωάννου του Θεριστού.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2002700759826757&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553860494.&type=3&theater

Όσιος Πρόκλος ο εκ Βυσινιάνου. Ημέρα Μνήμης: 19 Φεβρουαρίου και στις 27 Ιουνίου.

Όσιος Πρόκλος ο εκ Βυσινιάνου. Ημέρα Μνήμης: 19 Φεβρουαρίου και στις 27 Ιουνίου.

Γεννήθηκε στο Bisignano στα τέλη του 9ου αιώνος. Έγινε μαθητής του Οσίου Νείλου του Νέου, ο οποίος τον τοποθέτησε ηγούμενο στο μοναστήρι του Αγίου Ανδριανού στο Ροσσάνο. Κοιμήθηκε το 970 και τιμήθηκε αμέσως ως άγιος. Το 978-979 μια επιδρομή των Αγαρηνών κατέστρεψε τη μονή του Αγίου Ανδριανού και τον τάφο του Αγίου. Η μνήμη του τιμάται στις 19 Φεβρουαρίου και στις 27 Ιουνίου.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2193005057462992&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553860433.&type=3&theater

Όσιος Λεολούκας (Λέων - Λουκάς) του εν Κορλεόνε (Corleone). Ημέρα Μνήμης: 1η Μαρτίου.

Όσιος Λεολούκας (Λέων - Λουκάς) του εν Κορλεόνε (Corleone). Ημέρα Μνήμης: 1η Μαρτίου.

Ο Όσιος Λεολούκας από το Κορλεόνε ασπάστηκε το μαναχικό βίο, όπως πάρα πολλοί ιταλοέλληνες Άγιοι, στην αγιοτρόφο Μονή του Αγίου Φιλίππου στην Αγύρα της Σικελία, αλλάζοντας το βαπτιστικό του όνομα από Λέων σε Λουκάς.

Αναγκαζόμενος να καταφύγει στη γειτονική Καλαβρία, για να γλιτώσει από τους άραβες, επέλεξε αρχικά τον ερημητικό βίο. Περιπλανώμενος στα δάση και τα βουνά του Ασπρομόντε, έφθασε έως τη Ρώμη, προσκυνητής των Αγίων Αποστόλων και των μαρτύρων. Επιστρέφων στην Καλαβρία εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι του Αγίου Σώζοντος , κοντά στο Καστροβιλάρι, όπου και παρέμεινε για έξι χρόνια κοντά στον ηγούμενο Χριστόφορο. Ακολούθως, πέρασε στο όρος Μερκούριον, όπου ίδρυσε μονή στην οποία έμεινε επί μια επταετία.

Λόγω των αραβικών επιδρομών που έφθασαν έως την περιοχή εκείνη, κατέφυγε στην περιοχή Vena (σήμερα εκεί υπάρχει το χωριό Avena) στα βουνά του Mormanno, όπου έχτισε άλλο μοναστήρι στο οποίο έζησε 10 χρόνια. Εκεί, εκτός της εντόνου ασκητικής ζωής επεδόθη και σε κοινωνικό έργο. Περιέθαλπε τους κατοίκους της περιοχής καθώς και τους στρατιώτες του Όθωνα Ι και του ΙΙ, κατά τα έτη 968 – 982, κατά τα οποία μαχόταν τους άραβες.

Όταν κατάλαβε πως πλησιάζει το τέλος του, όρισε ηγούμενο τον μοναχό Θεόδωρο και αφού έδωσε τις τελευταίες του συμβουλές στα πνευματικά του τέκνα, εκοιμήθη εκατονταετής την 1η Μαρτίου 990.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=2210874035676094&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553860432.&type=3&theater

Άγιος Φίλιππος ο Αργύριος, ο Πνευματοδιώκτης. Ημέρα Μνήμης: 12 Μαΐου.

Άγιος Φίλιππος ο Αργύριος, ο Πνευματοδιώκτης. Ημέρα Μνήμης: 12 Μαΐου.

Για τον άγιο Φίλιππο λαμβάνουμε πληροφορίες από το βίο του, γραμμένο τον 8ο αιώνα από κάποιο μοναχό Ευσέβιο της Μονής της Αγύρας. Εκεί, μαθαίνουμε πως ο Άγιος γεννήθηκε στη Θράκη κατά τον 5ο αιώνα επί αυτοκράτορος Αρκαδίου και πήγε στη Ρώμη, όπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος από τον πάπα, ο οποίος τον έστειλε στη Σικελία ως ιεραπόστολο. Εκεί, ο Άγιος Φίλιππος έδιωξε τους δαίμονες που κατοικούσαν στο νησί και ιδιαίτερα πάνω στην Αίτνα και έκανε πάρα πολλά θαύματα. Πάνω στον τάφο του κτίσθηκε ναός και μονή αφιερωμένη στη μνήμη του, η οποία υπήρχε ως το 1939. Η μνήμη του τελείται στις 12 Μαΐου.

Πηγή: https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1795159347247567&set=pb.100002605583903.-2207520000.1553861572.&type=3&theater

Άγιος Κόνων ο εν Νάξο Σικελίας. Ημέρα Μνήμης: 28 Μαρτίου.

Άγιος Κόνων ο εν Νάξο Σικελίας. Ημέρα Μνήμης: 28 Μαρτίου.

Γεννήθηκε στη Νάξο της Σικελίας (κοντά στη Μεσσήνη) κατά τη διάρκεια της βασιλείας του Ρογήρου του ΙΙ (1130 – 1154).

Έγινε μοναχός σε κάποια μονή στο Fragala και έζησε ως ερημίτης στη Rocca d’Almo, στα βουνά της περιοχής.

Πραγματοποίησε προσκύνημα στους Αγίους Τόπους και επέστρεψε στη Σικελία για να ζήσει ως ερημίτης με αυστηρή άσκηση (φορούσε αλυσίδες κατάσαρκα) σ’ένα εγκαταλελειμμένο παρεκκλήσιο του Αγίου Μιχαήλ.

Η προφορική παράδοση της περιοχής αποδίδει μεγάλο αριθμό θαυμάτων.

Ο Όσιος εκοιμήθη στις 28 Μαρτίου του 1236. Χρονολογικά ίσως είναι ο τελευταίος γνωστός Ορθόδοξος Άγιος της Κάτω Ιταλίας.

Πηγή: https://proskynitis.blogspot.com/2019/03/28.html

Αγία Κλοτίλδη, Βασίλισσα της Γαλλίας. Ημέρα μνήμης: 3 Ιουνίου.

Αγία Κλοτίλδη, Βασίλισσα της Γαλλίας. Ημέρα μνήμης: 3 Ιουνίου.

Η Αγία Κλοτίλδη γεννήθηκε στην πόλη Λυών της Γαλλίας το 474 μ.Χ. Φρόντισε για τη βάπτιση του βασιλέως συζύγου της Κλοδοβίκου και των τέκνων της και αγωνίσθηκε για τη διάδοση του Ευαγγελίου. Η Αγία Κλοτίλδη κοιμήθηκε με ειρήνη, το 545 μ.Χ.

Άγιος Κλοδοάλδος (Clodoaldus ή Cloudus ή Cloud) της Γαλλίας. Ημέρα Μνήμης: 7 Σεπτεμβρίου.

Άγιος Κλοδοάλδος (Clodoaldus ή Cloudus ή Cloud) της Γαλλίας. Ημέρα Μνήμης: 7 Σεπτεμβρίου.

Ήταν γιος τού Χλωδόμηρου βασιλιά της Ορλεάνης και της Γκουντέρικ, ίσως εγγονής τού Γκοντέγκιζελ βασιλιά της Βουργουνδίας.

Όταν ο πατέρας του απεβίωσε το 524 στη μάχη τού Βεζερόνς εναντίον των Βουργουδών, ο Άγιος Κλοδοάλδος ανατράφηκε στο Παρίσι από τη μάμμη του Aγία Κλοτίλδη (τιμάται 3 Ιουνίου). Μαζί του ήταν και οι δύο αδελφοί του. Η μητέρα του έκανε δεύτερο γάμο με τον Χλωτάριο Α΄, αδελφό τού Χλωδόμηρου, οπότε ανέλαβε αυτή την κηδεμονία των τριών γιων της. Ωστόσο ο Χλωδόμηρος Α΄ σκότωσε τους δύο μεγαλύτερους Θεοδοάλδο και Γκούντερ, αν και ήταν 10 και 9 ετών αντίστοιχα. Ο Άγιος Κλοδοάλδος δραπέτευσε στην Προβηγκία.

Αγία Ερμενμπούργκα (Ermenburga) πριγκίπισσα του Kent. Ημέρα Μνήμης: 17 Νοεμβρίου.

Αγία Ερμενμπούργκα (Ermenburga) πριγκίπισσα του Kent. Ημέρα Μνήμης: 17 Νοεμβρίου.

Η Αγία Ερμενμπούργκα ήταν πριγκίπισσα του Kent προερχόταν αππο διακεκριμένη γενιά. Ο πατέρας της ήταν ο Έρμενρεντ (Ermenred), ο αδελφός του βασιλιά Έρκονμπερτ (Erconbert) του Kent. Παντρεύτηκε τον Μέρενγουολ (Merewald), που λέγεται ότι είναι γιος του βασιλιά Πέντα της Mercia, από τον οποίο έφερε τέσσερα παιδιά, μεταξύ των οποίων και η Αγία Μιλδρέδη (τιμάται 20 Φεβρουαρίου), η Αγία Μίλμπουργκα (τιμάται 23 Φεβρουαρίου) - η μεγαλύτερη από τις τρεις αδελφές και η Αγία Μιλντγκίθα  (τιμάται 17 Ιανουαρίου) - η νεότερη από τις τρεις αδελφές και ο Μέρεφιν (Merefin), ο οποίος πέθανε σε πολύ νεαρή ηλικία. Τα αδέλφια της Αγίας είναι οι Άγιοι Έθελρεντ (Ethelred) (τιμάται 4 Μαΐου) και Έθελμπερτ (Ethelbert) (25 Φεβρουαρίου).

Αγία Μιλντγκίθα (Mildgyth). Ημέρα Μνήμης: 17 Ιανουαρίου.

Αγία Μιλντγκίθα (Mildgyth). Ημέρα Μνήμης: 17 Ιανουαρίου.

Η Αγία Μιλντγκίθα ήταν η νεότερη κόρη του Μέρεγουλ (Merewald), βασιλιά της Mercia και της Αγίας Ερμενμπούργκας (Ermenburga) (τιμάται 17 Νοεμβρίου). Ήταν η νεότερη αδερφή της Αγίας Μιλμπούργκας (Milburga) (τιμάται 23 Φεβρουαρίου και 25 Ιουνίου)  του Wenlock και της Αγίας Μιλδρέδης (Mildred) (τιμάται 20 Φεβρουαρίου).

Αγία Μιλμπούργκα (Milburga) του Wenlock. Ημέρα Μνήμης: 23 Φεβρουαρίου και 25 Ιουνίου.

Αγία Μιλμπούργκα (Milburga) του Wenlock. Ημέρα Μνήμης: 23 Φεβρουαρίου και 25 Ιουνίου.

Η Αγία Μιλμπούργκα γεννήθηκε στα μέσα του 7ου αιώνα, ήταν μια από τις τρεις κόρες της Αγίας Ερμενμπούργκας (Ermenburga) (τιμάται 19 Νοεμβρίου), πριγκίπισσας του Kent. Η οικογένεια ήταν απόλυτα αφοσιωμένη στο Χριστό, και οι τρείς αδερφές, η Μιλμπούργκα (Milburga), η Μιλδρέδη (Mildred) (τιμάται 20 Φεβρουαρίου) και η Μιλγκίθα (Mildgytha) (τιμάται 17 Ιανουαρίου) έγιναν Αγίες.

Αγία Μιλδρέδη (Mildred), Ηγουμένη του Minster-Thanet, Kent. Ημέρα Μνήμης: 20 Φεβρουαρίου.

Αγία Μιλδρέδη (Mildred), Ηγουμένη του Minster-Thanet, Kent. Ημέρα Μνήμης: 20 Φεβρουαρίου.

Η Αγία Μιλδρέδη ήταν κόρη του βασιλιά Μέρεγουολ (Merewald) του Magonset και της γυναίκας του, Αγίας Ἐρμενμπούργκας (Ermenburga) (τιμάται 19 Νοεμβρίου). Αδερφές της ήταν οι Αγίες Μιλμπούργκα (Milburga) (τιμάται 23 Φεβρουαρίου και 25 Ιουνίου) και Μιλγκίθα (Milgitha) (τιμάται 17 Ιανουαρίου). Σε νεαρή ηλικία, η μητέρα της την έστειλε να διδαχτεί στο Chelles της Γαλλίας όπου πολλές Αγγλίδες δεσποινίδες εκπαιδεύονταν στην αγία ζωή.

Ο Άγιος Πορφύριος είχε δει τους Αγωνιστές του 1821 με τον Κολοκοτρώνη πρώτο, όλους στον Παράδεισο

Ο Άγιος Πορφύριος είχε δει τους Αγωνιστές του 1821 με τον Κολοκοτρώνη πρώτο, όλους στον Παράδεισο.

...Κι όταν του είπαν τί να κάνουμε κι εμείς, για να πάμε κοντά τους, είπε ο Άγιος :

"Να κάνετε ό,τι κάνανε κι αυτοί...

Να αγωνισθείτε υπέρ πίστεως και πατρίδος, να 'στε φιλόθεοι, φιλοπάτριδες και φιλάνθρωποι, με την έννοια της αγάπης στον Θεό..."

Αγία Κιάρα (Cera) της Ιρλανδίας. Ημέρα Μνήμης: 15 Μαρτίου.

Αγία Κιάρα (Cera) της Ιρλανδίας. Ημέρα Μνήμης: 15 Μαρτίου.

Η Αγία Κιάρα (Cera) της Ιρλανδίας (Chera, η Chier, η Ciara, η Cyra, η Keira, η Keara, η Kiara, η Kiera, η Cier και η Ciar) ήταν Ηγουμένη του 7ου αιώνα. Η ιστορία της μάλλον συγχέεται με μια άλλη ομώνυμη Αγία (Cera Ciara) που έζησε τον 6ο αιώνα. Ωστόσο, ορισμένοι μελετητές υποστηρίζουν ότι οι δύο Αγίες είναι το ίδιο πρόσωπο και ότι έζησε εξαιρετικά πολλά χρόνια.

Αγία Μάρτυς Ολίβια του Παλέρμο. Ημέρα Μνήμης: 10 Ιουνίου.

Αγία Μάρτυς Ολίβια του Παλέρμο. Ημέρα Μνήμης: 10 Ιουνίου.

Σύμφωνα με το συναξάρι της Αγίας, η Αγία Ολίβια γεννήθηκε γύρω στο 448 μ.Χ και ήταν κόρη μιας οικογένειας ευγενών Σικελών. Ο Συναξαριστής αναφέρει ότι γεννήθηκε στην περιοχή Λότζια του Παλέρμο. Από τα πρώτα της χρόνια αφιερώθηκε στον Κύριο αδιαφορώντας για τις τιμές και τα πλούτη και αγάπησε πολύ την φιλανθρωπία και την ανακούφιση των φτωχών. Το 454 μ.Χ. ο Γιζέριχος, βασιλιάς των Βανδάλων, κατέκτησε τη Σικελία και κατέλαβε τον Παλέρμο, σκοτώνοντας πολλούς χριστιανούς.

Άγιος Νεομάρτυς Ματθαίος της Ρωσίας. Ημέρα Μνήμης: 18 Ιανουαρίου.

Άγιος Νεομάρτυς Ματθαίος της Ρωσίας. Ημέρα Μνήμης: 18 Ιανουαρίου.

Ο Άγιος Νεομάρτυς Ματθαίος Ιβάνοβιτς Γκούσεφ (Matthew Ivanovich Gusev) γεννήθηκε στις 9 Αυγούστου 1868 στο χωριό Νακαμπίνο στην οικογένεια ενός χωρικού ονόματι Ιβάν Γκούσεφ. Ο Ματθαίος αποφοίτησε από το σχολείο του χωριού, εργάστηκε και ανέθρεψε την οικογένειά του στο μεγάλο αγρόκτημα του και προμήθευε βρώμη και σανό ένα κοντινό πανδοχείο. Ο Ματθαίος ήταν ευσεβής και ήταν μέλος του συμβουλίου της εκκλησίας, το οποίο κατά τη σύλληψή του το 1937 αποτέλεσε την κύρια κατηγορία εναντίον του και την απόδειξη του εγκλήματός του. Ο πρόεδρος και ο γραμματέας του συμβουλίου του χωριού έγραψαν γι 'αυτόν ότι: «είναι ένας ένθερμος άνθρωπος της Εκκλησίας και έχει σχέσεις με τους ιερείς».

Το 1933, o Άγιος Νεομάρτυς Ματθαίος συνελήφθη επειδή δεν κατάφερε να εκπληρώσει μία γεωργική εργασία, η περιουσία του κατασχέθηκε και καταδικάστηκε σε οκταετή φυλάκιση. Μετά από εντατικές προσπάθειες, η ποινή ακυρώθηκε ως άδικη και ο Άγιος Ματθαίος απελευθερώθηκε μετά από δεκαπέντε ημέρες φυλάκισης.

Άγιοι Μάρτυρες Αυρήλιος, Ναταλία, Φήλικας, Λολιόσα και Γεώργιος της Κορδούης. Ημέρα Μνήμης: 27 Ιουλίου.

Άγιοι Μάρτυρες Αυρήλιος, Ναταλία, Φήλικας, Λολιόσα και Γεώργιος της Κορδούης. Ημέρα Μνήμης: 27 Ιουλίου.

Στην αρχή της μουσουλμανικής κυριαρχίας στην Κορδούη της Ισπανίας, κατά τον 8ο αιώνα, οι Χριστιανοί είχαν την άδεια να ασκούν την πίστη τους. Αργότερα, όμως, όταν η κυριαρχία κατέστη πλήρης, οι ηγέτες των Μουσουλμάνων άρχισαν μια συστηματική δίωξη των χριστιανών. Ένας από τους σημαντικότερους μάρτυρες της εποχής ήταν ο Αρχιεπίσκοπος του Τολέδο, ο Άγιος Ευλόγιος (τιμάται 11 Μαρτίου), ο οποίος έγραψε το μαρτύριο των Αγίων.

Αγία Ουλφία (Ulphia) της Αμιένης (Amiens) και Άγιος Δομίτιος (Domitius) της Αμιένης. Ημέρα Μνήμης: 31 Ιανουαρίου.

Αγία Ουλφία (Ulphia) της Αμιένης (Amiens) και Άγιος Δομίτιος (Domitius) της Αμιένης. Ημέρα Μνήμης: 31 Ιανουαρίου.

Η Αγία Ulphia (επίσης Ulphe, Olfe, Wulfe, Wolfia, ή Wulfia) της Αμιένης (Amiens) είναι μία Αγία ιδιαίτερα αγαπητή στην Αμιένη. Σύμφωνα με την παράδοση ότι ήταν μια νεαρή κοπέλα όπου ζούσε στις όχθες του ποταμού Noye σαν ερημίτισσα, σε αυτό που αργότερα θα γινόταν η κοινότητα του Saint-Acheul, κοντά στην Αμιένη στο Βασίλειο των Φράγκων, κάτω από την πνευματική καθοδήγηση του πνευματικού της πατέρα Αγίου Δομιτίου/Domitius (τιμάται 31 Ιανουαρίου και 23 Οκτωβρίου). Προς το τέλος της ζωής της μαζεύτηκαν δίπλα της και άλλες γυναίκες και ίδρυσε μία γυναικεία μοναστική κοινότητα στην Αμιένη.

Αγία Mella του Leitrim, Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Doire – Melle. Ημέρα Μνήμης: 25 Απριλίου.

Αγία Mella του Leitrim, Ηγουμένη της Ιεράς Μονής Doire – Melle. Ημέρα Μνήμης: 25 Απριλίου.

Η Αγία Mella έζησε τον όγδοο αιώνα στα βόρεια τμήματα της σημερινής Δυτικής Ιρλανδίας στην επαρχία Connaught. Ήταν η μητέρα δύο γιων που, μέσω της αγίας ζωής που ζούσε και του παραδείγματός της, έγιναν Άγιοι της Εκκλησίας. Ο Άγιος Cannech, ο οποίος έγινε ιερέας, και ο Άγιος Tigernach, που έγινε ηγούμενος (τιμάται 4 Νοεμβρίου).

Έχοντας χηρέψει μετά τον πρόωρο θάνατο του συζύγου της, η Αγία Mella αγκάλιασε τη μοναστική ζωή και εγκαταστάθηκε στο μοναστήρι που ίδρυσε ο γιος της, ο Άγιος Tigernach. Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, ο Άγιος Tigernach όρισε τη μητέρα του υπεύθυνη για να επιβλέπει τη μονή και ο ίδιος αποχώρησε σε άλλο μοναστήρι, το Kill-Acaidh ή "η Εκκλησία του Αγρού". Η Αγία Mella συνέχισε να διοικεί με αγάπη αυτή την γυναικεία μοναστική κοινότητα που πήρε το όνομα Doire-Melle, δηλαδή το "Δρύινο Άλσος της Mella".

Η Αγία Mella αναπαύθηκε εν Κυρίω το έτος 780.

Αγία Ina της Ουαλίας. Ημέρα Μνήμης: 1η Φεβρουαρίου.

Αγία Ina της Ουαλίας. Ημέρα Μνήμης: 1η Φεβρουαρίου.

Η Αγία  Ina κατάγονταν από την Ουαλία και έζησε τον πέμπτο αιώνα, ήταν μέλος του βασιλικού οίκου των Gwynedd.

Η Αγία Ina ήταν η κόρη του Ceredig ab Cunedda Wledig (περίπου 420-453) βασιλέα της Ceredigion και εγγονή του Cunedda Wledig, που ήταν πρόγονος - ιδρυτής της βασιλικής δυναστείας των Gwynedd. Η εκκλησία της Αγίας , στην Llanina, κοντά στο New Quay, είναι αφιερωμένη σε αυτήν, αν και υπάρχει και η παράδοση ότι ο ναός είναι αφιερωμένος στον Άγιο Ine (Ina) βασιλέα του Wessex (+ 727, τιμάται 6 Φεβρουαρίου).

Ο πατέρας της Αγίας Ina, Ceredig ήταν κυβερνήτης του Ceredigion, όπου βρίσκεται η Llanina. Το Ceredigion παραδοσιακά υποτίθεται ότι έχει πάρει το όνομά του από τον Ceredig.

Ο δρόμος St Ina Road στο Heath, στο Cardiff είναι πολύ πιθανόν να πήρε το όνομά του από την Αγία Ina, καθώς ανήκει σε μια ομάδα δρόμων που έχουν πάρει τα ονόματά τους μετά από Κέλτες Αγίους.

Άγιος Oliver της Ancona. Ημέρα Μνήμης: 3 Φεβρουαρίου.

Άγιος Oliver της Ancona. Ημέρα Μνήμης: 3 Φεβρουαρίου.

Ο Άγιος Oliver της Ancona ή αλλιώς Άγιος Oliver του Portonuovo ή Oliverius ή Liberius, είναι ένας άγνωστος Άγιος της Ορθόδοξης Εκκλησίας και η μνήμη του τιμάται στις 3 Φεβρουαρίου.

Ήταν ένας Βενεδικτίνος μοναχός από την Santa Maria di Portonuovo, μια κοινότητα στους πρόποδες του Monte Conero, νότια της Ancona στην ιταλική ακτή της Αδριατικής .

Πιστεύεται ότι κατάγεται από την Αρμενία.

Ο Άγιος Oliver της Ancona κοιμήθηκε οσιακά το 1050 και θεωρείται πολιούχος της περιοχής Marche της Ancona.

Τίποτα άλλο δεν είναι γνωστό για τον Άγιο Oliver της Ancona και τη ζωή του.

Δίκαιος Αβιμέλεχ, ο Βασιλεύς των Γεράρων. Ημέρα μνήμης: 4 Νοεμβρίου και Κυριακή των Προπατόρων.

Δίκαιος Αβιμέλεχ, ο Βασιλεύς των Γεράρων. Ημέρα μνήμης: 4 Νοεμβρίου και Κυριακή των Προπατόρων.

Ο Αβιμέλεχ ήταν Φιλισταίος βασιλιάς των Γεράρων, κοντά στη Γάζα, την εποχή του Αβραάμ και του Ισαάκ (Γένεση 20,2. 26,1).

Πήρε τη γυναίκα του Αβραάμ, Σάρρα, στο παλάτι του, αφού ο Αβραάμ την παρουσίαζε ως αδερφή του, επειδή ήταν όμορφη και φοβόταν μήπως τον σκοτώσουν γι'αυτήν. Τη νύχτα όμως παρουσιάστηκε ο Θεός στο όνειρο του και του πρόσταξε επειδή ήταν δίκαιος να μην αμαρτήσει παίρνοντας τη γυναίκα που ανήκει σε άλλο, και πολύ περισσότερο σ'ένα δίκαιο όπως ο Αβραάμ. Και εξαιτίας του περιστατικού έκανε ο Κύριος, ώστε καμιά γυναίκα στο παλάτι να μην μπορεί να γεννήσει.

Τότε ο Αβιμέλεχ πήρε χίλια δίδραχμα, πρόβατα και βόδια, δούλους και δούλες και τα έδωσε ως δώρα στον Αβραάμ. Μαζί του έδωσε πίσω και τη Σάρρα τη γυναίκα του και του πρόσταξε να μείνει όπου του αρέσει. Τότε ο Αβραάμ προσευχήθηκε στον Κύριο για τον Αβιμέλεχ και ο Θεός τον απάλλαξε και έτσι μπορούσαν η γυναίκα του και οι δούλες του να γεννούν και πάλι (Γένεση κεφ. 20).

Αργότερα ο Αβραάμ και ο Αβιμέλεχ έκαναν συμφωνία ειρήνης και ανανέωσαν τη φιλία τους. Κατά τη συμφωνία ο Αβραάμ παραπονέθηκε στον Αβιμέλεχ για τα πηγάδια που άνοιξε ο Αβραάμ και οι δούλοι του Αβιμέλεχ τα είχαν πάρει με τη βία.

Ο Αβιμέλεχ δεν γνώριζε το περιστατικό και διέταξε να αποδοθούν στον Αβραάμ τα πηγάδια. Τότε ο Αβραάμ πήρε πρόβατα και μοσχάρια και τα έδωσε ως δώρα στον Αβιμέλεχ. Ο Αβραάμ ξεχώρισε εφτά αρνιά και τα έδωσε στον Αβιμέλεχ, ως απόδειξη ότι αυτός άνοιξε το πηγάδι που ονομάστηκε Πηγάδι του όρκου. Ο Αβιμέλεχ επέστρεψε στο παλάτι του και ο Αβραάμ φύτεψε ένα κυπαρίσσι εκεί στο πηγάδι και προσευχήθηκε στον Κύριο. Και έμεινε ο Αβραάμ στη χώρα των Φιλισταίων για πολύ καιρό (Γένεση 21,22-34).

Ο Δίκαιος Μελ­χι­σε­δέκ και το Μυ­στή­ριο της Ιε­ρω­σύ­νης του Ι­η­σού Χρι­στού - «Ώμοσεν ο Κύριος και δεν θέλει μεταμεληθή, συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ» (Ψαλμός 110: 4 ή 109 :4 κατά τους Εβδομήκοντα).

Ο Δίκαιος Μελ­χι­σε­δέκ και το Μυ­στή­ριο της Ιε­ρω­σύ­νης του Ι­η­σού Χρι­στού - «Ώμοσεν ο Κύριος και δεν θέλει μεταμεληθή, συ είσαι ιερεύς εις τον αιώνα κατά την τάξιν Μελχισεδέκ» (Ψαλμός 110: 4 ή 109 :4 κατά τους Εβδομήκοντα).

ΕΙ­ΣΑ­ΓΩ­ΓΗ

Τη δι­δα­κτο­ρι­κή δια­τρι­βή αυ­τή έ­χει εκπονήσει ο Μίρ­κο Το­μά­σο­βιτ­ς και α­πο­τε­λεί έκδοση του Κέντρου Με­λε­τών της Ιε­ράς Μονής Κύκ­κου. Οι δια­στά­σεις του βι­βλί­ου εί­ναι 17 ε­πί 24 εκατοστά. Εί­ναι δε­μέ­νο με δέρ­μα κα­φέ χρώ­μα­τος, και κα­λύ­πτε­ται α­πό ε­ξώ­φυλ­λο. Συ­νο­λι­κά εί­ναι γραμ­μέ­νο σε 260 σε­λί­δες. Η γλώσ­σα, στην ο­ποί­α εί­ναι γραμμέ­νη η δια­τρι­βή, εί­ναι μια α­πλή καθαρεύ­ου­σα.

Ευ­θύς εξ αρ­χής α­πό τον τίτ­λο, τον ο­ποί­ο έχει ε­πι­λέ­ξει ο συγ­γρα­φέ­ας, καθ’ υ­πό­δει­ξιν του κα­θη­γη­τή κ. Γ. Γα­λί­τη, δη­λώ­νε­ται ό­τι τα δύ­ο κε­ντρι­κά πρό­σω­πα της δια­τρι­βής εί­ναι ο ιε­ρέ­ας της Πα­λαι­άς Διαθήκης, Μελ­χι­σε­δέκ, και ο Μέ­γας Αρ­χιε­ρέ­ας της Και­νής Δια­θή­κης Ιη­σούς Χρι­στός. Το θέ­μα επομέ­νως εί­ναι και­νο­δια­θη­κι­κό.

Στον πρό­λο­γό του ο συγ­γρα­φέ­ας α­να­φέ­ρει τον λό­γο της α­νά­θε­σης της με­λέ­της στο πρόσω­πό του α­πό τον κα­θη­γη­τή κύ­ριο Γ. Γαλί­τη. Ευ­χα­ρι­στεί ε­πί­σης τους κα­θη­γη­τές, κα­θώς και τα διά­φο­ρα άλ­λα πρόσω­πα, τα οποί­α συνε­τέ­λε­σαν στο να εκ­δο­θεί η παρούσα μελέ­τη.

Δίκαιος Μελχισεδέκ, Ιερέας και Βασιλεύς της Σαλήμ. Ημέρα Μνήμης: Κυριακή των Προπατόρων.

Δίκαιος Μελχισεδέκ, Ιερέας και Βασιλεύς της Σαλήμ. Ημέρα Μνήμης: Κυριακή των Προπατόρων.

Ο Δίκαιος Μελχισεδέκ ήταν βασιλιάς της Σαλήμ και ιερέας του Κυρίου (19ος - 18ος αιώνας π.Χ.) (Γένεση 14,17-20). Καθώς ο Αβραάμ επέστρεφε μετά τη συντριβή του Χοδολλογομόρ, τον προϋπάντησαν ο βασιλιάς των Σοδόμων και ο Μελχισεδέκ, στην κοιλάδα Σαβύ. Ο Μελχισεδέκ έφερε στον Αβραάμ ψωμί και κρασί και τον ευλόγησε. Ο Αβραάμ τότε έδωσε στο Μελχισεδέκ το ένα δέκατο απ' όλα του τα λάφυρα (Γένεση 14,18-20).

Στο βιβλίο των Ψαλμών αναφέρεται η ιεροσύνη του Μελχισεδέκ (Ψαλμός 109,4).

O Μελχισεδέκ το οποίο σημαίνει "βασιλεύς δικαιοσύνης", ήταν σύγχρονος του Αβραάμ, βασιλιάς της χαναανιτικής πόλης Σαλήμ η οποία αργότερα ονομάστηκε Ιερουσαλήμ. Επειδή Σαλήμ σημαίνει "ειρήνη", ο Μελχισεδέκ ήταν και βασιλιάς ειρήνης αλλά και "Ιερεύς Θεού του Υψίστου", του αληθινού δηλαδή Θεού, τον οποίο λάτρευε και ο Αβραάμ, και αποτελούσε φωτεινή εξαίρεση μεταξύ των Χαναναίων, οι οποίοι ήταν ειδωλολάτρες. Ο Μελχισεδέκ, ένας μη εβραίος ιερέας, έχει κυρίαρχο ρόλο αφού μπροστά του, ο Αβραάμ, πρόγονος των λευιτών ιερέων, περιορίζεται σε μιά κατώτερη βαθμίδα, κάτι που "η ραβινική ερμηνεία θα προσπαθήσει να το κάνει να ξεχαστεί, ενώ η χριστιανική θα το θυμάται": παλιοί Εβραίοι σχολιαστές, για να δικαιολογήσουν την υπεροχή του Μελχισεδέκ έναντι του Αβραάμ, επινόησαν, ότι ο βασιλιάς της Σαλήμ ήταν ο Σημ, ο πρωτότοκος γιος του Νώε.

Ήταν ο Μελχισεδέκ Έλληνας;

Ήταν ο Μελχισεδέκ Έλληνας;

Στους νεογνωστικούς και νεοπαγανιστικούς κύκλους κυκλοφορεί η πληροφορία, ότι ο Μελχισεδέκ ήταν Έλληνας. Το θέμα εξηγεί ο άγιος Ισίδωρος ο Πηλουσιώτης στην επιστολή ξα’ Προς Αμμώνιο. Ας δούμε τι λέει:

«Ρώτησες, γιατί ο Παύλος είπε “Δόξα δέ καί τιμή καί εἰρήνη παντί τῷ ἐργαζομένῳ τό ἀγαθόν, Ἰουδαίῳ τε πρῶτον καί Ἕλληνι» (Ρωμ. 2.10) και δεν ανέφερε πουθενά τον Χριστιανό. Γνώρισε λοιπόν, ότι ο Παύλος μιλούσε για τους πριν από την ένσαρκη έλευση του Χριστού. Γιατί δεν ζούσε τότε ακόμα στα χρόνια της χάριτος. Και Έλληνες εδώ δεν εννοεί τους ειδωλολάτρες, αλλά τους ευσεβείς, οι οποίοι ζούσαν με τον έμφυτο νόμο, οι οποίοι, χωρίς τις ιουδαϊκές νομοθετικές διατάξεις, εφάρμοζαν όλα όσα απέβλεπαν στην ευσέβεια, όπως ήταν ο Μελχισεδέκ, ο Ιώβ, ο Κορνήλιος». (Επιστολές βιβλίον δ’, επιστολή ξα’, Ισιδώρου Πηλουσιώτου Άπαντα, εκδόσεις Γρηγόριος ο Παλαμάς, Θεσσαλονίκη 2000, τόμος 4 σσ. 109-11, μετάφραση Π. Παπαευαγγέλου).

Αυτό που εξηγεί εδώ πολύ καθαρά ο άγιος Ισίδωρος είναι ότι με την λέξη Έλλην, που στην εποχή του είχε θρησκευτική χροιά, στην περίπτωση της χρήσης της από τον απόστολο Παύλο, δεν πρέπει να νοείται ο ειδωλολάτρης, αλλά ο ευσεβής, που πριν τους χρόνους της Καινής Διαθήκης ζούσε, όχι με βάσει το μωσαϊκό νόμο, αλλά τον έμφυτο νόμο της συνειδήσεως. Αυτός που ζούσε κατά συνείδηση, η οποία δεν μπορούσε να του καταμαρτυρήσει τίποτα, διότι ήταν δίκαιος. Τέτοιος Έλλην ήταν ο Μελχισεδέκ.

Ας σταματήσουν επιτέλους οι νεοπαγανιστές τις άδικες κατηγορίες κατά των Πατέρων, ότι δήθεν ήταν ανθέλληνες. Όπως φαίνεται από το παραπάνω απόσπασμα, οι Πατέρες έδιναν περισσότερη αξία στους Έλληνες, απ’ όσο οι ίδιοι καταλαβαίνουν.

Πηγή: https://www.impantokratoros.gr/melxisedek-ellhnas.el.aspx

Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης που δεν εορτάζουν την Κυριακή των Προπατόρων - Ο Κριτής του Ισραήλ Σαμψών.

Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης που δεν εορτάζουν την Κυριακή των Προπατόρων - Ο Κριτής του Ισραήλ Σαμψών.

Ο Σαμψών ήταν ο δέκατος τρίτος κατά σειρά Κριτής του Ισραήλ. Ήταν γιος του Μανωέ (Μανωάχ) (Κριταί 13,24) και καταγόταν από την πόλη Σαραά (Σωρεά), της φυλής Δαν (Κριταί 13,2). Ήταν ο τελευταίος Κριτής του Ισραήλ πριν τον Σαμουήλ. Αναφέρεται ως Ναζηραίος (Κριταί 13,5. 16,17) και είχε υπερφυσικές δυνάμεις τις οποίες έδωσε το Πνεύμα του Κυρίου (Κριταί 13,25. 14,6-19. 15,14-15. 16,28-30). Σύμφωνα με τους υπολογισμούς των χρονολογιών της Παλαιάς Διαθήκης ο Σαμψών θα πρέπει να κυβέρνησε τους Ισραηλίτες περίπου το 1110-1080 π.Χ. για 20 χρόνια (Κριταί 16,31).

Η ΓΕΝΝΗΣΗ ΚΑΙ Η ΚΛΗΣΗ ΤΟΥ ΣΑΜΨΩΝ

Οι Ισραηλίτες μετά τους Κριταί Ιεφθάε, Αβαισσάν, Αϊλώμ και Αβδών, δυσαρέστησαν πάλι με τις πράξεις τους τον Κύριο κι αυτός τους παρέδωσε στους Φιλισταίους για σαράντα χρόνια. Εκείνο τον καιρό ζούσε στη Σαραά (Σωρεά) κάποιος που ονομαζόταν Μανωέ (Μανωάχ) και προερχόταν από τη φυλή Δαν. Η γυναίκα του ήταν στείρα και δε γεννούσε παιδιά (Κριταί 13,1-2).

Μια μέρα παρουσιάστηκε στη γυναίκα ο άγγελος του Κυρίου και της ανήγγειλε ότι θα γεννούσε γιο. Της είπε: «Εσύ τώρα είσαι στείρα και δε γεννάς. Αλλά θα μείνεις έγκυος και θα γεννήσεις γιο. Πρόσεχε, λοιπόν, από τώρα να μην πίνεις κρασί και και να μην τρως τίποτε ακάθαρτο, γιατί ο γιος που θα γεννήσεις θα είναι Ναζηραίος, δηλαδή αφιερωμένος στο Θεό απ' την κοιλιά της μάνας του, και δε θα κόψει τα μαλλιά του. Αυτός θα ελευθερώσει τον Ισραήλ από τους Φιλισταίους» (Κριταί 13,3-5).

Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης που δεν εορτάζουν την Κυριακή των Προπατόρων - Δείνα η κόρη του Πατριάρχη Ιακώβ.

Δίκαιοι της Παλαιάς Διαθήκης που δεν εορτάζουν την Κυριακή των Προπατόρων - Δείνα η κόρη του Πατριάρχη Ιακώβ.

Η Δείνα ήταν η μοναδική κόρη του Ιακώβ και της Λείας (Γένεση 30,21). Η γεννήθηκε στη Μεσοποταμία και η γέννησή της ήταν μετά από τη γέννηση του Ζαβουλών και πριν από τον Ιωσήφ. Το όνομά της στα εβραϊκά σημαίνει "κρίση".

Τα αδέρφια της Δείνας από την ίδια μάνα, τη Λεία, ήταν ο Ρουβήν, ο Συμεών, ο Λευΐ, ο Ιούδας, ο Ισσάχαρ, και ο Ζαβουλών. Ακόμη από τον Ιακώβ και από άλλη μάνα ήταν ο Δαν, ο Νεφθαλείμ, ο Γαδ, ο Ασήρ, ο Ιωσήφ και ο Βενιαμίν.

Μια μέρα η Δείνα, η κόρη που η Λεία είχε γεννήσει στον Ιακώβ, βγήκε για να δει τα κορίτσια της περιοχής. Την είδε κι ο Συχέμ, ο γιος του Εμμώρ του Ευαίου, του άρχοντα της περιοχής, την πήρε λοιπόν και πλάγιασε μαζί της και τη βίασε. Τη συμπάθησε όμως και ζήτησε από τον πατέρα του να την πάρει για γυναίκα του.