Άγιος Ιερομάρτυς Ευστάθιος Σοκόλσκι. Ημέρα Μνήμης: 17 Φεβρουαρίου.
Ο ιερομάρτυς Ευστάθιος γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 1874 στο χωριό Ροζντεστβό της επαρχίας Καλούγκα. Ήταν γιος του διακόνου Πέτρου Σοκόλσκι.
Το 1895 τελείωσε το Εκκλησιαστικό Σεμινάριο και για έναν χρόνο εργάστηκε ως δάσκαλος στο Ενοριακό Σχολείο του χωριού του.
Έχοντας ενδόμυχο πόθο να εργαστεί στον αμπελώνα του Κυρίου, σε ηλικία είκοσι δύο χρόνων χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Διορίστηκε εφημέριος του Ναού του Αγίου Νικολάου του χωριού Κάμενσκι, που βρισκόταν στην περιοχή Ναροφομίνσκι της επαρχίας Μόσχας.
Ως ιερέας αγαπήθηκε πολύ από τους ενορίτες του, επειδή ήταν ευσεβής και κατανυκτικός λειτουργός, και επειδή δεν ζητούσε ποτέ αμοιβή για τις ιεροπραξίες του. Ακόμα και όταν από μόνοι τους οι πιστοί του πρόσφεραν με ευχαρίστηση χρήματα, αυτός τα αρνιόταν, ιδιαίτερα αν αυτά προέρχονταν από φτωχούς ανθρώπους.
Για τρεις δεκαετίες, και μάλιστα σε περίοδο σφοδρών κοινωνικοπολιτικών αναταραχών, ο π. Ευστάθιος διακόνησε με διάκριση και αυταπάρνηση το λογικό ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ο Θεός, ώσπου την 1η Δεκεμβρίου του 1927 οι άθεοι εξουσιαστές τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στις φυλακές Μπουτίρκι της Μόσχας με την κατηγορία της αντισοβιετικής προπαγάνδας. Ωστόσο, οι ανακριτές, παρ’ όλες τις μηχανορραφίες, δεν κατόρθωσαν ν’ αποδείξουν την ενοχή του. Έτσι, ύστερ’ από κράτηση δύο μηνών και αφού είχε γνωρίσει όλη τη φρίκη των σοβιετικών φυλακών, αφέθηκε ελεύθερος.
Συνελήφθη για δεύτερη φορά στις 27 Ιανουαρίου του 1938, κατά τις ομαδικές συλλήψεις κληρικών που έγιναν τότε. Είχε προηγηθεί σχετικό τηλεφώνημα ανώτατου στελέχους της ΝιΚαΒεΝτε από τη Μόσχα στο τοπικό τμήμα της Ναροφομίνσκι. “Πόσα άτομα συνελήφθησαν στην περιοχή σας;”, είχε ρωτήσει ο σοβιετικός αξιωματούχος. Και όταν άκουσε τον αριθμό, είπε: “Λίγοι είναι. Να συλληφθούν κι άλλοι”.
Ο π. Ευστάθιος οδηγήθηκε αρχικά στη Λουμπιάνκα (έδρα της ΤσεΚα). Του ζήτησαν αμέσως να ομολογήσει την ενοχή του για αντισοβιετική δραστηριότητα και να προσυπογράψει το ανακριτικό πρωτόκολλο, το οποίο τον ενοχοποιούσε με κατασκευασμένες αποδείξεις και ψευδείς μαρτυρίες. Εκείνος αρνήθηκε κατηγορηματικά, γι’ αυτό και παραδόθηκε στους βασανιστές. Τότε αυτοί, δίχως να υπολογίσουν το προχωρημένο της ηλικίας του –συμπλήρωνε ήδη το εξηκοστό τέταρτο έτος–, έπεσαν πάνω του σαν άγρια θηρία και τον ξυλοκόπησαν ανελέητα. Ύστερα, παρά τη βαρυχειμωνιά, του έβγαλαν τα ρούχα και τον έριξαν σε μια παγωμένη αποθήκη, όπου τον άφησαν νηστικό και διψασμένο σ’ όλη τη διάρκεια της ανακριτικής διαδικασίας. Όταν τον πήραν από ‘κει, για να τον μεταφέρουν στις φυλακές Ταγκάνκα της Μόσχας, μόλις που ζούσε.
Στις 11 Φεβρουαρίου του 1938 η τρόικα της ΝιΚαΒεΝτε καταδίκασε τον π. Ευστάθιο σε θάνατο με τουφεκισμό. Ο ιερομάρτυς του Χριστού έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου στις 17 Φεβρουαρίου στο Μπούτοβο, κοντά στη Μόσχα.
Πηγή: Ηγουμένου Δαμασκηνού (Ορλόφσκι), ΑΓΙΟΙ ΚΑΤΑΔΙΚΟΙ. Ρώσοι ιερομάρτυρες και ομολογητές του 20ού αιώνα. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2014, σελ. 263.
Ο ιερομάρτυς Ευστάθιος γεννήθηκε στις 20 Φεβρουαρίου του 1874 στο χωριό Ροζντεστβό της επαρχίας Καλούγκα. Ήταν γιος του διακόνου Πέτρου Σοκόλσκι.
Το 1895 τελείωσε το Εκκλησιαστικό Σεμινάριο και για έναν χρόνο εργάστηκε ως δάσκαλος στο Ενοριακό Σχολείο του χωριού του.
Έχοντας ενδόμυχο πόθο να εργαστεί στον αμπελώνα του Κυρίου, σε ηλικία είκοσι δύο χρόνων χειροτονήθηκε πρεσβύτερος. Διορίστηκε εφημέριος του Ναού του Αγίου Νικολάου του χωριού Κάμενσκι, που βρισκόταν στην περιοχή Ναροφομίνσκι της επαρχίας Μόσχας.
Ως ιερέας αγαπήθηκε πολύ από τους ενορίτες του, επειδή ήταν ευσεβής και κατανυκτικός λειτουργός, και επειδή δεν ζητούσε ποτέ αμοιβή για τις ιεροπραξίες του. Ακόμα και όταν από μόνοι τους οι πιστοί του πρόσφεραν με ευχαρίστηση χρήματα, αυτός τα αρνιόταν, ιδιαίτερα αν αυτά προέρχονταν από φτωχούς ανθρώπους.
Για τρεις δεκαετίες, και μάλιστα σε περίοδο σφοδρών κοινωνικοπολιτικών αναταραχών, ο π. Ευστάθιος διακόνησε με διάκριση και αυταπάρνηση το λογικό ποίμνιο που του εμπιστεύθηκε ο Θεός, ώσπου την 1η Δεκεμβρίου του 1927 οι άθεοι εξουσιαστές τον συνέλαβαν και τον έκλεισαν στις φυλακές Μπουτίρκι της Μόσχας με την κατηγορία της αντισοβιετικής προπαγάνδας. Ωστόσο, οι ανακριτές, παρ’ όλες τις μηχανορραφίες, δεν κατόρθωσαν ν’ αποδείξουν την ενοχή του. Έτσι, ύστερ’ από κράτηση δύο μηνών και αφού είχε γνωρίσει όλη τη φρίκη των σοβιετικών φυλακών, αφέθηκε ελεύθερος.
Συνελήφθη για δεύτερη φορά στις 27 Ιανουαρίου του 1938, κατά τις ομαδικές συλλήψεις κληρικών που έγιναν τότε. Είχε προηγηθεί σχετικό τηλεφώνημα ανώτατου στελέχους της ΝιΚαΒεΝτε από τη Μόσχα στο τοπικό τμήμα της Ναροφομίνσκι. “Πόσα άτομα συνελήφθησαν στην περιοχή σας;”, είχε ρωτήσει ο σοβιετικός αξιωματούχος. Και όταν άκουσε τον αριθμό, είπε: “Λίγοι είναι. Να συλληφθούν κι άλλοι”.
Ο π. Ευστάθιος οδηγήθηκε αρχικά στη Λουμπιάνκα (έδρα της ΤσεΚα). Του ζήτησαν αμέσως να ομολογήσει την ενοχή του για αντισοβιετική δραστηριότητα και να προσυπογράψει το ανακριτικό πρωτόκολλο, το οποίο τον ενοχοποιούσε με κατασκευασμένες αποδείξεις και ψευδείς μαρτυρίες. Εκείνος αρνήθηκε κατηγορηματικά, γι’ αυτό και παραδόθηκε στους βασανιστές. Τότε αυτοί, δίχως να υπολογίσουν το προχωρημένο της ηλικίας του –συμπλήρωνε ήδη το εξηκοστό τέταρτο έτος–, έπεσαν πάνω του σαν άγρια θηρία και τον ξυλοκόπησαν ανελέητα. Ύστερα, παρά τη βαρυχειμωνιά, του έβγαλαν τα ρούχα και τον έριξαν σε μια παγωμένη αποθήκη, όπου τον άφησαν νηστικό και διψασμένο σ’ όλη τη διάρκεια της ανακριτικής διαδικασίας. Όταν τον πήραν από ‘κει, για να τον μεταφέρουν στις φυλακές Ταγκάνκα της Μόσχας, μόλις που ζούσε.
Στις 11 Φεβρουαρίου του 1938 η τρόικα της ΝιΚαΒεΝτε καταδίκασε τον π. Ευστάθιο σε θάνατο με τουφεκισμό. Ο ιερομάρτυς του Χριστού έλαβε το στεφάνι του μαρτυρίου στις 17 Φεβρουαρίου στο Μπούτοβο, κοντά στη Μόσχα.
Πηγή: Ηγουμένου Δαμασκηνού (Ορλόφσκι), ΑΓΙΟΙ ΚΑΤΑΔΙΚΟΙ. Ρώσοι ιερομάρτυρες και ομολογητές του 20ού αιώνα. Ιερά Μονή Παρακλήτου, Ωρωπός Αττικής 2014, σελ. 263.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου