Άγιος Ιωάσαφ Φωτιστής της Αλάσκας. Ημέρα Μνήμης: 22 Ιανουαρίου.

Άγιος Ιωάσαφ Φωτιστής της Αλάσκας. Ημέρα Μνήμης: 22 Ιανουαρίου.

Ο Ιβάν Ίλιτς Μπολότωφ γεννήθηκε στις 22 Ιανουαρίου 1761 στο χωριό Στράζκωφ (Strazhkov) στην περιοχή Κασίν (Kashin) της επαρχίας Τβερ (Tver). Ο πατέρας του ήταν ο τοπικός ιερέας στο χωριό. Η αρχική του εκπαίδευση ήταν στην εκκλησιαστική σχολή του μοναστηριού στο Κασίν. Η εκπαίδευσή του συνεχίστηκε στα σεμινάρια του Τβερ και του Γιαροσλάβ, αποφοίτησε με διακρίσεις. Μετά την αποφοίτησή του δίδαξε στο εκκλησιαστικό σχολείο του Ούγκλιχ για τα επόμενα τέσσερα χρόνια. Αποφασίζοντας να ακολουθήσει τη μοναχική ζωήσε, μπήκε στην Ιερά Μονή Τόλγκα, όπου έλαβε τη μοναχική κουρά το 1786 και του δόθηκε το όνομα Ιωάσαφ.

Ακολούθως, μετακόμισε σε ένα μοναστήρι στο Ούγκλιχ και στη συνέχεια στο Βαλαάμ. Οι ημερομηνίες της χειροτονίας του ως διάκονος και ως ιερέας δεν μας είναι γνωστές. Έλαβε το οφίκιο του αρχιμανδρίτη το 1783. Όταν έγινε η πρόσκληση για τη συγκέντρωση μιας ιεραποστολικής ομάδας για να ταξιδέψει στην απομακρυσμένη Αλάσκα, ο Άγιος Ιωασαφ επιλέχθηκε για να οδηγήσει την ομάδα με βάση τα επιτεύγματά του στη μοναστική κοινότητα. Η ομάδα αποτελείται από δέκα άτομα, τον Άγιο Ιωάσαφ ως αρχηγό της αποστολής, τέσσερις ιερομόναχους, έναν ιεροδιάκονο, δύο μοναχούς και δύο υπηρέτες.

Το ταξίδι στην Αλάσκα τους πήρε δέκα μήνες, σχεδόν ένα χρόνο, πριν φτάσουν στο Κόντιακ (Kodiak) της Αλάσκας στις 24 Σεπτεμβρίου 1794. Εκεί βρήκαν συνθήκες που δεν ήταν αντιπροσωπευτικές σύμφωνα με όσα τους είχε περιγράψει ο Γκριγκόρι Ιβάνοβιτς Σελίκοφ, ο υποστηρικτής της επιχείρησης στην Αλάσκα. Το χωριό στο Κόντιακ ήταν πιο πρωτόγονο από αυτό που περιγράφηκε και η εκκλησία που υποσχέθηκε δεν ήταν εκεί. Τα μοναστήρια διαπίστωσαν πολλές καταχρήσεις μεταξύ των Ρώσων και των ντόπιων στο χωριό για τους οποίους ο Άγιος Ιωάσαφ αναγκάστηκε να αναφερθεί στις αρχές του κράτους και στην εκκλησια στη Ρωσία. Έτσι, αναπτύχθηκε ένα ανταγωνιστικό περιβάλλον μεταξύ του Αλεξάνδρου Αντράγιεβιτς Μπαράνοφ, του αρχηγού του χωριού, και του Αγίου Ιωάσαφ και των ιεραποστόλων.

Παρά τις τεράστιες και αφάνταστες δυσκολίες, ο Άγιος Ιωάσαφ και η συνοδεία των μοναχών του, κατάφεραν να ευαγγελίσουν τους ντόπιους και να επεκτείνουν το κήρυγμά τους και τις προσπάθειές τους στην ηπειρωτική χώρα με όλες τους τις δυνάμεις. Ωστόσο, φτάνοντας στους ντόπιους, εγκυμονούσε κινδύνους, παράδειγμα το μαρτύριο του Αγίου ιερομάρτυρος Ιουβενάλιου το 1796 (τιμάται 13 Ιανουαρίου).

Κατά την επανεξέταση της κατάστασης της αποστολής, το 1796, η Ιερά Σύνοδος προχώρησε στη δημιουργία μίας βοηθητικής επισκοπής στην Αλάσκα και εξέλεξε τον Άγιος Ιωάσαφ ως Επίσκοπο του Κόντιακ. Ήταν το 1798 πριν φτάσουν τα νέα για την εκλογή του σε επίσκοπο. Για την χειροτονία του σε επίσκοπο, ο Άγιος Ιωάσαφ έπρεπε να επιστρέψει στο Ιρκούτσκ, όπου χειροτονήθηκε στις 10 Απριλίου 1799. Η χειροτονία του Αγίου Ιωασά ήταν ασυνήθιστη, λόγω της απομόνωσης του Ιρκούτσκ από την Ιερά Σύνοδο, η Ιερά Σύνοδος έδωσε οδηγίες στον Βενιαμίν, επίσκοπο του Ιρκούτσκ, πως να εκτελέσει μόνος την χειροτονία του Αγίου Ιωάσαφ. Έτσι καταγράφηκε η μόνη γνωστή χειροτονια στην ιστορία της Εκκλησίας της Ρωσίας όπου μια χειροτονία σε επίσκοπο διεξήχθη από έναν και μοναδικό επίσκοπο.

Ο Άγιος Ιωάσαφ δεν επρόκειτο να φτάσει στη νεοϊδρυθείσα επισκοπή, καθώς οι κίνδυνοι του ταξιδιού στις βόρειες θάλασσες θα οδηγούσαν στο θάνατό του. Ο Άγιος Ιωάσαφ και οι σύντροφοί του, ο Ιερομόναχος Μακάριος και ο Ιεροδιάκονος Στέφανος, έχασαν τη ζωή τους καθώς το πλοίο τους Φοίνιξ βρέθηκε στη μέση μιας μεγάλης καταιγίδας και βυθίστηκε κοντά στην ακτή της Αλάσκας στις 21-24 Μαΐου 1799. Το πλοίο μετέφερε επίσης ένα σημαντικό φορτίο ανθρώπων και προμηθειών για την αποικία στο Κόντιακ. Η απώλειά του ανέβαλλε τόσο την ορθόδοξη αποστολή στην Αλάσκα όσο και την αποικία. Η Ιερά Σύνοδος δεν έλαβε καμία ενέργεια για να αντικαταστήσει τον Άγιο Ιωάσαφ και το 1811 έκλεισε επίσημα την επισκοπική του Κόντιακ.