Όσιος Δανιήλ του Βορονέτς, ο Ησυχαστής. Ημέρα Μνήμης: 18 Δεκεμβρίου.
Ο όσιος πατήρ ημών Δανιήλ του Βορονέτς γεννήθηκε στις αρχές του 15ου αιώνα στην Μολδαβία από γονείς πτωχούς. Σε ηλικία δεκαέξι ετών ασπάσθηκε τον μοναχικό βίο στην Μονή Αγίου Νικολάου και έλαβε το όνομα Δαυίδ. Τέλειος ήδη από τα παιδικά του χρόνια στην αρετή της ακτημοσύνης και της υπακοής, αφιερώθηκε με ζήλο στον αγώνα της νηστείας και της προσευχής. Συχνά περνούσε μέχρι και πέντε ημέρες χωρίς ν’ αγγίξει τροφή, και τις νύχτες αγρυπνούσε απαγγέλλοντας από στήθους το Ψαλτήριο. Η ευλάβεια, η ησυχία και η πραότης του υπήρξε ιδιαίτερα ψυχωφέλιμη για τους συμμοναστές του.
Πολύ γρήγορα, ο Δανιήλ κατέστη σκεύος εκλογής του Αγίου Πνεύματος· χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και απέκτησε μεγάλη φήμη στην περιοχή για τα θαύματά του και το διορατικό του χάρισμα. Για ν’ αποφύγει τον μάταιο έπαινο των ανθρώπων, έφυγε και πήγε στην Μονή Αγίου Λαυρεντίου· οι πιστοί όμως δεν σταμάτησαν να προστρέχουν σ’ αυτόν για να τους λυτρώσει από ακάθαρτα πνεύματα και κάθε λογής δεινά. Ενεδύθη το μεγάλο Σχήμα κι έλαβε το όνομα Δανιήλ· μετά από θεία υπόδειξη, αποσύρθηκε σ’ ένα πυκνό δάσος και αφιερώθηκε στην ισάγγελο ησυχαστική βιοτή περί το 1450.
Βρήκε έναν μεγάλο βράχο στην κοιλάδα Πούτνα (βορείως της σημ. ρουμανικής Μολδαβίας, κοντά στα ρωσο-ρουμανικά σύνορα) και σκάβοντάς τον έφτιαξε ένα μικρό κελλί, που ίσα ίσα τον χωρούσε, κι έναν ακόμη μικρό χώρο που έγινε παρεκκλήσι. Περνούσε τις ημέρες και τις νύχτες του αφοσιωμένος στην αδιάλειπτο νοερά προσευχή, κι έβγαινε από το κελλί του μόνο τις Κυριακές, για να τελέσει την θεία Λειτουργία.
Σκληροί υπήρξαν οι αγώνες του εναντίον του μισόκαλλου· ο Θεός τον αντάμειψε όμως με την δωρεά των δακρύων και με το χάρισμα να επιτελεί πολλά θαύματα σε όσους ζητούσαν με πίστη τις δεήσεις του.
Ο άγιος Στέφανος ο Μέγας, βοεβόδας της Μολδαβίας (τιμάται 2 Ιουλίου), έγινε πιστό πνευματικό του τέκνο. Ζητούσε την συμβουλή και την νουθεσία του ταπεινού μοναχού πριν από κάθε εκστρατεία του ενάντια στους Τούρκους, και με εντολή του ανεγέρθησαν 48 ναοί για να τιμήσουν τις ισάριθμες νίκες του κατά του εχθρού. Ίδρυσε επίσης την Μονή Πούτνας (1470), αλλά ο Δανιήλ αποποιήθηκε την ηγουμενία. Ήταν ωστόσο πνευματικός πατέρας και υπόδειγμα τελείας μοναχικής βιοτής για όλους τους μοναχούς της Μολδαβίας. Είχε περισσότερα από χίλια πνευματικά τέκνα στις διάφορες μονές και περισσότερους από εκατό υποτακτικούς ησυχαστές, διάσπαρτους στα βουνά και στα δάση της περιοχής, αφιερωμένους στην νοερά προσευχή κατά το παράδειγμα των ασκητών του Αγίου Όρους.
Εξαιτίας του πλήθους των προσκυνητών που συνέρρεαν στην Μονή της Πούτνας, ο Δανιήλ αποφάσισε να εγκαταλείψει το ερημητήριό του μετά είκοσι έτη εγκαταβίωσης και να εγκατασταθεί κοντά στην Μονή του Βορονέτς, όπου μόνος έσκαψε εκ νέου ένα κελλί στον βράχο.
Εγκαταβίωσε εκεί επί είκοσι χρόνια, συγκεντρώνοντας γύρω του πολλούς μαθητές, που ποθούσαν την ησυχία και την άσκηση, και επιτέλεσε αναρίθμητα θαύματα βοηθώντας τους κατοίκους της περιοχής. Πολλοί ήσαν οι μαθητές του που αξιώθηκαν και εκείνοι την χάρη του Αγίου Πνεύματος, και έγιναν με την σειρά τους πνευματικοί πατέρες και θαυματουργοί ή ανέλαβαν σημαντικά αξιώματα στην εκκλησιαστική ιεραρχία.
Το 1488, εκπληρώθηκε μια υπόσχεση που είχε δώσει στον πνευματικό του πατέρα ο Στέφανος ο Μέγας: εγκαινιάσθηκε στην Μονή του Βορονέτς ένας νέος μεγάλος ναός όπου ο άγιος Δανιήλ, σε ηλικία ογδόντα ετών, ενθρονίσθηκε ηγούμενος. Έζησε άλλα δέκα χρόνια, κατά τα οποία η μονή έφθασε στο απόγειό της· όλη η Μολδαβία τον τιμούσε ως άγιο.
Εκοιμήθη εν ειρήνη το 1496 και ετάφη μέσα στον ναό. Ο τάφος του αποτελεί προσκύνημα μέχρι τις ημέρες μας.
Πηγή: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος τέταρτος, Δεκέμβριος. Ίνδικτος, Αθήναι.
Συμπληρωματικά στοιχεία.
Ο Άγιος Δανιήλ ο Ησυχαστής γεννήθηκε τον 15ο αιώνα στο Ρανταούτσι της Μολδαβίας. Στα δέκα του χρόνια άρχισε να μαθαίνει τα ιερά γράμματα στη Μονή του Αγίου Νικολάου του Ρανταούτσι. Σύντομα έμαθε απ'εξω το Ψαλτήριο και το Ωρολόγιο. Δίακρίνονταν για την ταπείνωσή του, τη φύλαξη του νου του και την νηστεία του. Οι μοναχοί τον αγαπούσαν αφού ωφελούνταν από την ταπείνωσή του. Μετά από πέντε χρόνια δοκιμασίας έγινε μοναχός και πήρε το όνομα του προφήτη Δαβίδ.
Μετά τη μοναχική του κουρά ενέτεινε τους ασκητικούς του αγώνες. Νήστευε, χωρίς να φάει τίποτα, μέχρι τη δύση του ηλίου. Πολλές φορές για εβδομάδες ολόκληρες τρεφόνταν μόνο με χόρτα. Μετά από πολυετείς ασκητικούς αγώνες έγινε δοχείο του Αγίου Πνεύματος, έλαβε την ιερωσύνη και απέκτησε το χάρισμα της θαυματουργικής ιάσεως. Σύντομα έγινε ξακουστός πνευματικός και άνθρωποι πολλοί τον γύρευαν γαι να τους συμβουλεύσει και να τους θεραπευσει. Με την ευλογία του επισκόπου αποτραβήχθηκε στη Μονή του Αγίου Λαυρεντίου αλλά και εκεί τον αναζητούσαν πολλοί πονεμένοι χριστιανοί. Το πρωί έκανε την υπακοή του εξομολογώντας,ενώ τη νύχτα αγρυπνούσε, προσευχόνταν και έπλεκε καλάθια για την αδελφότητα.
Αφού έλαβε το μεγάλο αγγελικό σχήμα,το 1450 με την ευλογία του ηγουμένου της Μονής του Αγίου Λαυρεντιου αποτραβήχθηκε στο δάσος στις όχθες του ποταμού Σέκου, εκεί που αργότερα χτίστηκε η φημισμένη Μονή Σιχαστρία. Εδώ αγωνίστηκε 14 χρόνια ενώ αργότερα πήγε σ΄ενα δάσος κοντά στο ησυχαστήριο της Πούτνας. Με θεια καθοδήγηση ο όσιος έφτιαξε μια ξύλινη καλύβα στις όχθες του ποταμού Βισέουλ. Έπειτα, βρισκοντας εκεί κοντά έναν μεγάλο βράχο, έσκαψε μ'ένα σκαρπέλο και έφτιαξε ένα κελάκι μέσα στο βράχο ίσα-ίσα που να χωράει. Δίπλα, μέσα στο βράχο έφτιαξε έναν τόπο για να προσεύχεται. Σ'αυτόν το βράχο που και σήμερα υπάρχει ασκήτεψε ο όσιος είκοσι χρόνια.
Είχε το προρατικό και διορατικό χάρισμα, θαυματουργούσε και θαράπευε δαιμονισμένους. Ήταν ο πνευματικός πατέρας όλων των μεγάλων ησυχαστων της εποχής εκείνης στη Μολδαβία.
To 1451 τον επισκέφθηκε ο γιός του βοοεβόδα Μπογκνταν, Στέφανος. Είχε ακούσει για τα θαύματά του και την αγία ζωή του και τον επισκέφτηκε για να εξομολογηθεί και να πάρει τη συμβουλή του σ'αυτή τη δύσκολη καμπή της ζωής του. Ο μεγάλος ησυχαστής τον ευλόγησε και του είπε ότι αυτός θα γίνει ηγεμόνας της Μολδαβίας.
Την άνοιξη του 1457 ο μετέπειτα Άγιος Στέφανος ο Μέγας έφτασε στο θρόνο της Μολδαβίας. Δεν έκανε τίποτα χωρίς να ζητήσει τη συμβουλή και την ευλογία του Αγίου Δανιήλ. Με τις προσευχές του Αγίου κατάφερε να σώσει την εκκλησία του Χριστού και την Μολδαβία από τα χέρια των Τούρκων. Μετά τη πτώση του Βυζαντίου, για 50 χρόνια, πολέμησε τους Τούρκους με μεγάλη επιτυχία. Κέρδισε 47 μεγάλες μάχες και ύψωσε 48 εκκλησίες.Το 1466 με την προτροπή του Αγίου έχτισε εκεί κοντά στο βράχο όπου ασκήτευε την φημισμένη μονή της Πούτνας προς τιμήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Μετά το 1470 πήγε να μείνει στα δάση του Βορονετς όπου και δημιούργησε μια μεγάλη ησυχαστική κίνηση, ανανέωσε την πνευματική ζωή των μονών και των σκητών της Μολδαβίας βγάζοντας μια γενιά από μεγάλους ησυχαστές και μεσίτες προς το Θεό.
Το 1476 ο Άγιος Στέφανος ο Μεγας έχασε τη μάχη του Ραζμποιένι από τους Τούρκους. Πήγε στον γέροντά του και τον ρώτησε εαν θα πρέπει να παραδώσει τη χώρα στους Τούρκους. Εκείνος του απάντησε ότι θα κερδίσει τον πόλεμο, αλλά μετά τη νίκη του θα πρέπει να χτίσει στο Βορονέτς έναν ναό προς τιμήν του Άγίου Γεωργίου. Πράγματι, νίκησε τους Τούρκους και το 1488 έχτισε την περίφημη Μονή Βορονέτς προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου.
Ό Άγιος Δανιήλ ο Ησυχαστής εκοιμήθη το 1496. Στις αρχές του 17ου αιώνα οι μοναχοί της Μονής Βορονετς έβγαλαν από τον τάφο τα λείψανά του και τα τοποθέτησαν σε μια όμορφη λάρνακα. Στους Βίους Αγίων τους οποίους συνέγραψε ο λόγιος μητροπολίτης Δοσίθεος μεταξύ 1682-1686, αναφέρει ο ίδιος ότι προσκύνησε τα άγια λείψανά του. Τα θαύματά του είχαν ακουστεί μεχρι το Κίεβο, την Πολωνία, την Τρανσυλβανία και το Άγιον Όρος απ'όπου ερχόνταν για να τον προσκυνήσουν. Το 1775 όταν η βόρεια Μολδαβία (Μπουκοβίνα) κατελήφθη από τους Αυστριακούς τα λείψανα του αγίου τοποθτήθηκαν ξανά στον τάφο όπου και διατηρούνται μέχρι σήμερα. Η μνημη του εορτάζεται στις 18 Δεκεμβρίου.
Πηγή: Προσκυνητής
Ο όσιος πατήρ ημών Δανιήλ του Βορονέτς γεννήθηκε στις αρχές του 15ου αιώνα στην Μολδαβία από γονείς πτωχούς. Σε ηλικία δεκαέξι ετών ασπάσθηκε τον μοναχικό βίο στην Μονή Αγίου Νικολάου και έλαβε το όνομα Δαυίδ. Τέλειος ήδη από τα παιδικά του χρόνια στην αρετή της ακτημοσύνης και της υπακοής, αφιερώθηκε με ζήλο στον αγώνα της νηστείας και της προσευχής. Συχνά περνούσε μέχρι και πέντε ημέρες χωρίς ν’ αγγίξει τροφή, και τις νύχτες αγρυπνούσε απαγγέλλοντας από στήθους το Ψαλτήριο. Η ευλάβεια, η ησυχία και η πραότης του υπήρξε ιδιαίτερα ψυχωφέλιμη για τους συμμοναστές του.
Πολύ γρήγορα, ο Δανιήλ κατέστη σκεύος εκλογής του Αγίου Πνεύματος· χειροτονήθηκε πρεσβύτερος και απέκτησε μεγάλη φήμη στην περιοχή για τα θαύματά του και το διορατικό του χάρισμα. Για ν’ αποφύγει τον μάταιο έπαινο των ανθρώπων, έφυγε και πήγε στην Μονή Αγίου Λαυρεντίου· οι πιστοί όμως δεν σταμάτησαν να προστρέχουν σ’ αυτόν για να τους λυτρώσει από ακάθαρτα πνεύματα και κάθε λογής δεινά. Ενεδύθη το μεγάλο Σχήμα κι έλαβε το όνομα Δανιήλ· μετά από θεία υπόδειξη, αποσύρθηκε σ’ ένα πυκνό δάσος και αφιερώθηκε στην ισάγγελο ησυχαστική βιοτή περί το 1450.
Βρήκε έναν μεγάλο βράχο στην κοιλάδα Πούτνα (βορείως της σημ. ρουμανικής Μολδαβίας, κοντά στα ρωσο-ρουμανικά σύνορα) και σκάβοντάς τον έφτιαξε ένα μικρό κελλί, που ίσα ίσα τον χωρούσε, κι έναν ακόμη μικρό χώρο που έγινε παρεκκλήσι. Περνούσε τις ημέρες και τις νύχτες του αφοσιωμένος στην αδιάλειπτο νοερά προσευχή, κι έβγαινε από το κελλί του μόνο τις Κυριακές, για να τελέσει την θεία Λειτουργία.
Σκληροί υπήρξαν οι αγώνες του εναντίον του μισόκαλλου· ο Θεός τον αντάμειψε όμως με την δωρεά των δακρύων και με το χάρισμα να επιτελεί πολλά θαύματα σε όσους ζητούσαν με πίστη τις δεήσεις του.
Ο άγιος Στέφανος ο Μέγας, βοεβόδας της Μολδαβίας (τιμάται 2 Ιουλίου), έγινε πιστό πνευματικό του τέκνο. Ζητούσε την συμβουλή και την νουθεσία του ταπεινού μοναχού πριν από κάθε εκστρατεία του ενάντια στους Τούρκους, και με εντολή του ανεγέρθησαν 48 ναοί για να τιμήσουν τις ισάριθμες νίκες του κατά του εχθρού. Ίδρυσε επίσης την Μονή Πούτνας (1470), αλλά ο Δανιήλ αποποιήθηκε την ηγουμενία. Ήταν ωστόσο πνευματικός πατέρας και υπόδειγμα τελείας μοναχικής βιοτής για όλους τους μοναχούς της Μολδαβίας. Είχε περισσότερα από χίλια πνευματικά τέκνα στις διάφορες μονές και περισσότερους από εκατό υποτακτικούς ησυχαστές, διάσπαρτους στα βουνά και στα δάση της περιοχής, αφιερωμένους στην νοερά προσευχή κατά το παράδειγμα των ασκητών του Αγίου Όρους.
Εξαιτίας του πλήθους των προσκυνητών που συνέρρεαν στην Μονή της Πούτνας, ο Δανιήλ αποφάσισε να εγκαταλείψει το ερημητήριό του μετά είκοσι έτη εγκαταβίωσης και να εγκατασταθεί κοντά στην Μονή του Βορονέτς, όπου μόνος έσκαψε εκ νέου ένα κελλί στον βράχο.
Εγκαταβίωσε εκεί επί είκοσι χρόνια, συγκεντρώνοντας γύρω του πολλούς μαθητές, που ποθούσαν την ησυχία και την άσκηση, και επιτέλεσε αναρίθμητα θαύματα βοηθώντας τους κατοίκους της περιοχής. Πολλοί ήσαν οι μαθητές του που αξιώθηκαν και εκείνοι την χάρη του Αγίου Πνεύματος, και έγιναν με την σειρά τους πνευματικοί πατέρες και θαυματουργοί ή ανέλαβαν σημαντικά αξιώματα στην εκκλησιαστική ιεραρχία.
Το 1488, εκπληρώθηκε μια υπόσχεση που είχε δώσει στον πνευματικό του πατέρα ο Στέφανος ο Μέγας: εγκαινιάσθηκε στην Μονή του Βορονέτς ένας νέος μεγάλος ναός όπου ο άγιος Δανιήλ, σε ηλικία ογδόντα ετών, ενθρονίσθηκε ηγούμενος. Έζησε άλλα δέκα χρόνια, κατά τα οποία η μονή έφθασε στο απόγειό της· όλη η Μολδαβία τον τιμούσε ως άγιο.
Εκοιμήθη εν ειρήνη το 1496 και ετάφη μέσα στον ναό. Ο τάφος του αποτελεί προσκύνημα μέχρι τις ημέρες μας.
Πηγή: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Τόμος τέταρτος, Δεκέμβριος. Ίνδικτος, Αθήναι.
Συμπληρωματικά στοιχεία.
Ο Άγιος Δανιήλ ο Ησυχαστής γεννήθηκε τον 15ο αιώνα στο Ρανταούτσι της Μολδαβίας. Στα δέκα του χρόνια άρχισε να μαθαίνει τα ιερά γράμματα στη Μονή του Αγίου Νικολάου του Ρανταούτσι. Σύντομα έμαθε απ'εξω το Ψαλτήριο και το Ωρολόγιο. Δίακρίνονταν για την ταπείνωσή του, τη φύλαξη του νου του και την νηστεία του. Οι μοναχοί τον αγαπούσαν αφού ωφελούνταν από την ταπείνωσή του. Μετά από πέντε χρόνια δοκιμασίας έγινε μοναχός και πήρε το όνομα του προφήτη Δαβίδ.
Μετά τη μοναχική του κουρά ενέτεινε τους ασκητικούς του αγώνες. Νήστευε, χωρίς να φάει τίποτα, μέχρι τη δύση του ηλίου. Πολλές φορές για εβδομάδες ολόκληρες τρεφόνταν μόνο με χόρτα. Μετά από πολυετείς ασκητικούς αγώνες έγινε δοχείο του Αγίου Πνεύματος, έλαβε την ιερωσύνη και απέκτησε το χάρισμα της θαυματουργικής ιάσεως. Σύντομα έγινε ξακουστός πνευματικός και άνθρωποι πολλοί τον γύρευαν γαι να τους συμβουλεύσει και να τους θεραπευσει. Με την ευλογία του επισκόπου αποτραβήχθηκε στη Μονή του Αγίου Λαυρεντίου αλλά και εκεί τον αναζητούσαν πολλοί πονεμένοι χριστιανοί. Το πρωί έκανε την υπακοή του εξομολογώντας,ενώ τη νύχτα αγρυπνούσε, προσευχόνταν και έπλεκε καλάθια για την αδελφότητα.
Αφού έλαβε το μεγάλο αγγελικό σχήμα,το 1450 με την ευλογία του ηγουμένου της Μονής του Αγίου Λαυρεντιου αποτραβήχθηκε στο δάσος στις όχθες του ποταμού Σέκου, εκεί που αργότερα χτίστηκε η φημισμένη Μονή Σιχαστρία. Εδώ αγωνίστηκε 14 χρόνια ενώ αργότερα πήγε σ΄ενα δάσος κοντά στο ησυχαστήριο της Πούτνας. Με θεια καθοδήγηση ο όσιος έφτιαξε μια ξύλινη καλύβα στις όχθες του ποταμού Βισέουλ. Έπειτα, βρισκοντας εκεί κοντά έναν μεγάλο βράχο, έσκαψε μ'ένα σκαρπέλο και έφτιαξε ένα κελάκι μέσα στο βράχο ίσα-ίσα που να χωράει. Δίπλα, μέσα στο βράχο έφτιαξε έναν τόπο για να προσεύχεται. Σ'αυτόν το βράχο που και σήμερα υπάρχει ασκήτεψε ο όσιος είκοσι χρόνια.
Είχε το προρατικό και διορατικό χάρισμα, θαυματουργούσε και θαράπευε δαιμονισμένους. Ήταν ο πνευματικός πατέρας όλων των μεγάλων ησυχαστων της εποχής εκείνης στη Μολδαβία.
To 1451 τον επισκέφθηκε ο γιός του βοοεβόδα Μπογκνταν, Στέφανος. Είχε ακούσει για τα θαύματά του και την αγία ζωή του και τον επισκέφτηκε για να εξομολογηθεί και να πάρει τη συμβουλή του σ'αυτή τη δύσκολη καμπή της ζωής του. Ο μεγάλος ησυχαστής τον ευλόγησε και του είπε ότι αυτός θα γίνει ηγεμόνας της Μολδαβίας.
Την άνοιξη του 1457 ο μετέπειτα Άγιος Στέφανος ο Μέγας έφτασε στο θρόνο της Μολδαβίας. Δεν έκανε τίποτα χωρίς να ζητήσει τη συμβουλή και την ευλογία του Αγίου Δανιήλ. Με τις προσευχές του Αγίου κατάφερε να σώσει την εκκλησία του Χριστού και την Μολδαβία από τα χέρια των Τούρκων. Μετά τη πτώση του Βυζαντίου, για 50 χρόνια, πολέμησε τους Τούρκους με μεγάλη επιτυχία. Κέρδισε 47 μεγάλες μάχες και ύψωσε 48 εκκλησίες.Το 1466 με την προτροπή του Αγίου έχτισε εκεί κοντά στο βράχο όπου ασκήτευε την φημισμένη μονή της Πούτνας προς τιμήν της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.
Μετά το 1470 πήγε να μείνει στα δάση του Βορονετς όπου και δημιούργησε μια μεγάλη ησυχαστική κίνηση, ανανέωσε την πνευματική ζωή των μονών και των σκητών της Μολδαβίας βγάζοντας μια γενιά από μεγάλους ησυχαστές και μεσίτες προς το Θεό.
Το 1476 ο Άγιος Στέφανος ο Μεγας έχασε τη μάχη του Ραζμποιένι από τους Τούρκους. Πήγε στον γέροντά του και τον ρώτησε εαν θα πρέπει να παραδώσει τη χώρα στους Τούρκους. Εκείνος του απάντησε ότι θα κερδίσει τον πόλεμο, αλλά μετά τη νίκη του θα πρέπει να χτίσει στο Βορονέτς έναν ναό προς τιμήν του Άγίου Γεωργίου. Πράγματι, νίκησε τους Τούρκους και το 1488 έχτισε την περίφημη Μονή Βορονέτς προς τιμήν του Αγίου Γεωργίου.
Ό Άγιος Δανιήλ ο Ησυχαστής εκοιμήθη το 1496. Στις αρχές του 17ου αιώνα οι μοναχοί της Μονής Βορονετς έβγαλαν από τον τάφο τα λείψανά του και τα τοποθέτησαν σε μια όμορφη λάρνακα. Στους Βίους Αγίων τους οποίους συνέγραψε ο λόγιος μητροπολίτης Δοσίθεος μεταξύ 1682-1686, αναφέρει ο ίδιος ότι προσκύνησε τα άγια λείψανά του. Τα θαύματά του είχαν ακουστεί μεχρι το Κίεβο, την Πολωνία, την Τρανσυλβανία και το Άγιον Όρος απ'όπου ερχόνταν για να τον προσκυνήσουν. Το 1775 όταν η βόρεια Μολδαβία (Μπουκοβίνα) κατελήφθη από τους Αυστριακούς τα λείψανα του αγίου τοποθτήθηκαν ξανά στον τάφο όπου και διατηρούνται μέχρι σήμερα. Η μνημη του εορτάζεται στις 18 Δεκεμβρίου.
Πηγή: Προσκυνητής
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου