Άγιος Ιερομάρτυς Κορνήλιος του Πσκώβ. Ημέρα Μνήμης: 20 Φεβρουαρίου.

Άγιος Ιερομάρτυς Κορνήλιος του Πσκώβ. Ημέρα Μνήμης: 20 Φεβρουαρίου.

Ο Άγιος Ιερομάρτυς Κορνήλιος γεννήθηκε το έτος 1501 μ.Χ. στη Ρωσία από εύπορη και ευγενή οικογένεια. Έλαβε την εκπαίδευσή τους κοντά σε ένα γέροντα μοναχό στη μονή Μιρόζ του Πσκωφ, στην οποία τον απέστειλαν οι ευσεβείς γονείς του.

Μετά το πέρας των σπουδών του αποφάσισε να ακολουθήσει την οδό της μοναχικής πολιτείας και να γίνει μοναχός. Την απόφασή του αυτή πραγματοποίησε, με τη Χάρη του Θεού, όταν επισκέφθηκε την Μονή των Σπηλαίων του Πσκωφ και εντυπωσιάσθηκε από την κατανυκτικότητα των ιερών Ακολουθιών και το κάλλος της φύσεως.

Σε ηλικία 28 ετών εξελέγη ηγούμενος της μονής και μερίμνησε για την κατά Θεό προκοπή και αύξηση αυτής. Επί των ημερών του ο αριθμός των μοναχών αυξήθηκε από δεκαπέντε σε διακόσιους.

Παράλληλα ο Όσιος φρόντισε για την ανακαίνιση της μονής και την ανέγερση ναών εντός αυτής και καλλιέργησε το φιλανθρωπικό έργο της μονής στους λαούς των Αιστιών και των Σαετίων, που ζούσαν στην περιοχή. Διάδωσε την Ορθοδοξία, έκτισε ναούς, πανδοχεία, ορφανοτροφεία και οικοτροφεία για τους ασθενείς και τους πτωχούς. Κατά την διάρκεια φοβερού λοιμού στην περιοχή του Πσκωφ ο Όσιος Κορνήλιος, μιμούμενος τον Άγιο Ιωάννη τον Ελεήμονα, συμπαραστεκόταν στους ασθενείς φροντίζοντάς τους, τους Κοινωνούσε και έψαλλε την Εξόδιο Ακολουθία σε εκείνους που απέθνησκαν. Κατέγραφε μάλιστα τα ονόματα τον κεκοιμημένων σε ένα βιβλίο, που το αποκαλούσε «πρυμναία βίβλο» από τον συμβολισμό της πρύμνης του πλοίου, και τα μνημόνευε στις προσευχές του, αφού το βιβλίο αυτό για τον Όσιο σήμαινε τη μνήμη των κεκοιμημένων.

Κατά τον Λιβονικό πόλεμο ο Όσιος κήρυττε τον Χριστιανισμό στις κατεχόμενες πόλεις, ανήγειρε ναούς και βοηθούσε γενναιόδωρα τους Αιστίους και Λιβονούς, οι οποίοι χειμάζονταν από τον πόλεμο. Μέσα στη μονή περιποιόταν με αυταπάρνηση τους τραυματίες και ακρωτηριασμένους, ενταφίαζε τους νεκρούς στα σπήλαια και χάραζε τα ονόματά τους στο Συνοδικό της μονής υπέρ της αιωνίας μνήμης αυτών.

Ακόμη και στις πολεμικές επιχειρήσεις ο Όσιος δεν δίστασε να συμπαρασταθεί στους πολεμιστές. Το έτος 1570 μ.Χ., ευλόγησε τα Ρώσικα στρατεύματα που πολιορκούσαν την πόλη του Θελίν και την ίδια μέρα οι πολιορκημένοι Γερμανοί παρέδωσαν πράγματι οικιοθελώς την πόλη.

Επιπλέον, σε καιρό ειρήνης, ο Όσιος Κορνήλιος ασχολήθηκε με την συγγραφή και τη συλλογή βιβλίων για την βιβλιοθήκη της μονής.

Η μονή των Σπηλαίων αναδείχθηκε φάρος της Ορθοδοξίας για το Ρωσικό λαό και προμαχώνας εναντίων των εξωτερικών εχθρών της Ρωσίας. Όμως ο Όσιος έπεσε θύμα των εσωτερικών ταραχών που ξέσπασαν στη χώρα και αποκεφαλίσθηκε από τον τσάρο Ιβάν τον Τρομερό το έτος 1570 μ.Χ., σε ηλικία 69 ετών, όπως μας πληροφορεί το Χρονικό που συνέταξε ο ιεροδιάκονος Πιτιρίμ.

Ο τσάρος αμέσως αναγνώρισε ότι ο Όσιος έπεσε θύμα διαβολής και συκοφαντιών και αφού μετανόησε μετέφερε ο ίδιος το ιερό λείψανο του Οσίου Κορνηλίου στη μονή. Ο δρόμος τον οποίο διήνυσε ο τσάρος φέροντας στα χέρια του το ματωμένο λείψανο του Οσίου ονομάσθηκε «οδός του αίματος». Το ιερό σκήνωμα ενταφιάσθηκε στη μονή των Σπηλαίων, όπου και παρέμεινε άφθορο επί 120 χρόνια. Το έτος 1690 μ.Χ. ανεκομίσθη από τον Μητροπολίτη Πσκωφ και Ιζμπόρσκ Μάρκελλο στον καθεδρικό ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Νέα ανακομιδή των ιερών λειψάνων έγινε κατά τα έτη 1872 μ.Χ. και 1892 μ.Χ., οπότε και τα εναπέθεσαν εντός νέων θηκών.

Η θαυματουργή εικόνα της Παναγίας των Σπηλαίων του Πσκώβ και ο Άγιος ιερομάρτυς Κορνήλιος.

Η θαυματουργή εικόνα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου στην Μονή των Σπηλαίων του Πσκώβ.

Η Μονή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου των Σπηλαίων του Πσκώβ βρίσκεται 50 χιλιόμετρα από την πόλη του Πσκώβ και 340 χιλιόμετρα από την Αγία Πετρούπολη. Η μονή εγκαινιάστηκε στις 15/28 Αυγούστου 1473. Είναι η ημέρα όπου ο ιδρυτής της ο Άγιος Ιωνάς (Σέσνικ) εγκαινίασε τον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου.Η μοναστική ζωή είχε αρχίσει νωρίτερα όταν ερημίτες ήρθαν για να ασκητέψουν στα σπήλαια της περιοχής. Αργότερα ερχόνταν εκεί πιστοί για να προσκυνήσουν το λείψανο του Αγίου Μάρκου του ερημίτη.

Από τον 16ο αιώνα η μονή γνώρισε μεγάλη άνθηση. Ήταν η εποχή όπου ο ηγούμενος (μετέπειτα ιερομάρτυς) Κορνήλιος έχτισε τους ιερούς ναούς του Ευαγγελισμού και του Αγίου Νικολάου και έχτισε ένα ισχυρό τοίχος γύρω από τον ναό. Η αδελφότητα έφτασε στους 200 μοναχούς.

Τον 16ο και 17ο αιώνα η μονή δέχτηκε πολλές επιθέσεις από τους καθολικούς Πολωνούς και Λιθουανούς και αργότερα από τους Σουηδούς και τους Γερμανούς. Το 1920,η πόλη του Πσκώβ,μετά τη συμφωνία του Τάρτου, παραχωρήθηκε στην Εσθονία. Έτσι η πολη βρέθηκε εκτός ρωσικού εδάφους. Η μονή συνέχισε να λειτουργεί κανονικά ωστόσο οι αρχές τους προκαλούσαν πολλά και ποικίλα προβλήματα.

Στην δεκαετία του 1950 επαναζωογονήθηκε το μοναστήρι.Υπό την ηγουμενία του γέροντα Αλυπίου (Βορώνωφ, +1975) αναστηλώθηκαν και επαναδιορθώθηκαν όλοι οι ναοί και τα κτίρια. Αυτήν την περίοδο αναγεννήθηκε και πνευματική ζωή της μονής. Υπό την προστασία της Παναγίας στην μονή αναδείχθηκαν μεγάλες μορφές. Υπό την πνευματική τους καθοδήγηση και με τις προσευχές τους,κρατήθηκε ζωντανή η  παράδοση της ορθόδοξης άσκησης και της πνευματικής καθοδήγησης (στάρετς). Αυτήν την παράδοση έφεραν εως τις ημέρες μας δύο μεγάλες μορφές οι γέροντες Ιωάννης (Κρεστιανκιν) και Αντριάν (Κιρσάνωφ).

Σήμερα η μονή έχει δέκα ναούς. Στον ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου μπορεί κανείς να προσκυνήσει την θαυματουργή εικόνα της Παναγίας και το άφθαρτο λείψανο του Αγίου ιερομάρτυρος Κορνηλίου.