Άγιος Νικόλαος ο Γραικός. Ημέρα Μνήμης: 13 Ιανουαρίου.
Ο Άγιος Νικόλαος ο Γραικός (ιταλικά: San Nicola Greco) (910 - 13 Ιανουαρίου 1010) ήταν Αρχιμανδρίτης της κοινότητας των ελληνο - ιταλών μοναχών του Prata, στο Casoli. Τιμάται ως Άγιος και τα Ιερά Λείψανά του σώζονται στο ναό του Αγίου Φραγκίσκου στην Guardiagrele, μια πόλη της οποίας είναι πολιούχος.
Κατά την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τον 8ο αιώνα, λόγω της Εικονομαχίας, πολλές κοινότητες μοναχών από την Κωνσταντινούπολη εγκαταστάθηκαν στην νότια Ιταλία (Σικελία, Καλαβρία) δημιουργώντας έτσι το φαινόμενο του ιταλο - ελληνικού μοναχισμού.
Οι επιδρομές των Σαρακηνών τον 10ο αιώνα απείλησαν την επιβίωση αυτών των μοναστικών κοινοτήτων. Το 977, υπό την καθοδήγηση του Αρχιμανδρίτη Ιλαρίωνα, μια ομάδα 28 μοναχών από τα μοναστήρια του Αγίου Μαρτίνου αναζήτησαν καταφύγιο στην περιοχή Sannio.
Πολλοί από τους μοναχούς προτίμησαν να αποσυρθούν ως αναχωρητές στα βουνά του Molise. Ο Αρχιμανδρίτης Ιλαρίων και επτά από τους μαθητές του, συμπεριλαμβανομένου του Αγίου Νικολάου, εγκαταστάθηκαν στο Abruzzo. Εκεί αγόρασαν το κάστρο της Prata, στο Casoli, όπου βρισκόταν το παλαιό αββαείο του Montecassino.
Ο Ηγούμενος Ιλαρίων λόγω ταπεινοφροσύνης δεν είχε επιλέξει διάδοχο γι'αυτό όταν εκοιμήθη οι μοναχοί δεν μπόρεσαν να εκλέξουν νέο ηγούμενο. Έτσι, για την επιλογή, ακολούθησαν μια διαδικασία κατά την οποία κρατούσε ο καθένας ένα δοχείο στις όχθες του ποταμού Aventino, και περίμεναν έως ότου ένα ψάρι έρθει σε ένα από αυτά. Αυτός στου οποίου το δοχείο θα ερχόταν το ψάρι θα ήταν ο νέος ηγούμενος. Τελικά μέσω της διαδικάσιας εξελέγη ηγούμενος ο Άγιος Νικόλαος. Χαρακτηριστικά της ζωής του αποτέλεσαν τα έργα φιλανθρωπίας και η μυστηριακή ζωή. Πέθανε σε ηλικία 100 ετών στη μονή της Prata, πιθανότατα στις 13 Ιανουαρίου του έτους κατά τη θητεία του Πάπα Σεργίου IV (1009-1012).
Ο Άγιος Νικόλαος δεν είναι εγγεγραμμένος στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο. Η μνήμη του γιορτάζεται στην Guardiagrele την 3η Κυριακή του Μαΐου.
Στις 9 Αυγούστου, 1343 ο Ναπολέων Ορσίνι, κόμης του Manoppello, μετέφερε το σώμα του Αγίου από την Prata στο Guardiagrele, και συγκεκριμένα στην εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου, η οποία από τότε, ήταν επίσης αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο τον Γραικό, όπως προκύπτει από μια πλάκα στο εσωτερικό τοίχωμα της κύριας πρόσοψης της εκκλησίας.
Τα Ιερά Λείψανα του Αγίου, βρίσκονταν σε ένα παλιό ξύλινο κουτί κάτω από την Αγία Τράπεζα της εκκλησίας και στις 1 Μαΐου 1890 μεταφέρθηκαν σε μια λειψανοθήκη από σκαλιστό ξύλο με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη της πόλης Chieti, Ρόκου Cocchia.
Στον Ορθόδοξο Μητροπολιτκό Ναό της πόλης Μιχάλοβτσε της Σλοβακίας, έδρα της Μητρόπολης Μιχαλουπόλεως και Κασσοβίας, φυλάσσεται τεμάχιο από το Ιερό Λείψανο του Αγίου Νικολάου του Γραικού, το οποίο δωρήθηκε στην Μητρόπολη Μιχαλουπόλεως με ενέργειες του Μητροπολίτη Γεωργίου.
Ο Άγιος Νικόλαος ο Γραικός (ιταλικά: San Nicola Greco) (910 - 13 Ιανουαρίου 1010) ήταν Αρχιμανδρίτης της κοινότητας των ελληνο - ιταλών μοναχών του Prata, στο Casoli. Τιμάται ως Άγιος και τα Ιερά Λείψανά του σώζονται στο ναό του Αγίου Φραγκίσκου στην Guardiagrele, μια πόλη της οποίας είναι πολιούχος.
Κατά την Βυζαντινή Αυτοκρατορία, τον 8ο αιώνα, λόγω της Εικονομαχίας, πολλές κοινότητες μοναχών από την Κωνσταντινούπολη εγκαταστάθηκαν στην νότια Ιταλία (Σικελία, Καλαβρία) δημιουργώντας έτσι το φαινόμενο του ιταλο - ελληνικού μοναχισμού.
Οι επιδρομές των Σαρακηνών τον 10ο αιώνα απείλησαν την επιβίωση αυτών των μοναστικών κοινοτήτων. Το 977, υπό την καθοδήγηση του Αρχιμανδρίτη Ιλαρίωνα, μια ομάδα 28 μοναχών από τα μοναστήρια του Αγίου Μαρτίνου αναζήτησαν καταφύγιο στην περιοχή Sannio.
Πολλοί από τους μοναχούς προτίμησαν να αποσυρθούν ως αναχωρητές στα βουνά του Molise. Ο Αρχιμανδρίτης Ιλαρίων και επτά από τους μαθητές του, συμπεριλαμβανομένου του Αγίου Νικολάου, εγκαταστάθηκαν στο Abruzzo. Εκεί αγόρασαν το κάστρο της Prata, στο Casoli, όπου βρισκόταν το παλαιό αββαείο του Montecassino.
Ο Ηγούμενος Ιλαρίων λόγω ταπεινοφροσύνης δεν είχε επιλέξει διάδοχο γι'αυτό όταν εκοιμήθη οι μοναχοί δεν μπόρεσαν να εκλέξουν νέο ηγούμενο. Έτσι, για την επιλογή, ακολούθησαν μια διαδικασία κατά την οποία κρατούσε ο καθένας ένα δοχείο στις όχθες του ποταμού Aventino, και περίμεναν έως ότου ένα ψάρι έρθει σε ένα από αυτά. Αυτός στου οποίου το δοχείο θα ερχόταν το ψάρι θα ήταν ο νέος ηγούμενος. Τελικά μέσω της διαδικάσιας εξελέγη ηγούμενος ο Άγιος Νικόλαος. Χαρακτηριστικά της ζωής του αποτέλεσαν τα έργα φιλανθρωπίας και η μυστηριακή ζωή. Πέθανε σε ηλικία 100 ετών στη μονή της Prata, πιθανότατα στις 13 Ιανουαρίου του έτους κατά τη θητεία του Πάπα Σεργίου IV (1009-1012).
Ο Άγιος Νικόλαος δεν είναι εγγεγραμμένος στο Ρωμαϊκό Μαρτυρολόγιο. Η μνήμη του γιορτάζεται στην Guardiagrele την 3η Κυριακή του Μαΐου.
Στις 9 Αυγούστου, 1343 ο Ναπολέων Ορσίνι, κόμης του Manoppello, μετέφερε το σώμα του Αγίου από την Prata στο Guardiagrele, και συγκεκριμένα στην εκκλησία του Αγίου Φραγκίσκου, η οποία από τότε, ήταν επίσης αφιερωμένη στον Άγιο Νικόλαο τον Γραικό, όπως προκύπτει από μια πλάκα στο εσωτερικό τοίχωμα της κύριας πρόσοψης της εκκλησίας.
Τα Ιερά Λείψανα του Αγίου, βρίσκονταν σε ένα παλιό ξύλινο κουτί κάτω από την Αγία Τράπεζα της εκκλησίας και στις 1 Μαΐου 1890 μεταφέρθηκαν σε μια λειψανοθήκη από σκαλιστό ξύλο με πρωτοβουλία του Μητροπολίτη της πόλης Chieti, Ρόκου Cocchia.
Στον Ορθόδοξο Μητροπολιτκό Ναό της πόλης Μιχάλοβτσε της Σλοβακίας, έδρα της Μητρόπολης Μιχαλουπόλεως και Κασσοβίας, φυλάσσεται τεμάχιο από το Ιερό Λείψανο του Αγίου Νικολάου του Γραικού, το οποίο δωρήθηκε στην Μητρόπολη Μιχαλουπόλεως με ενέργειες του Μητροπολίτη Γεωργίου.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου