Όσιος Λουκάς εν Ταυρομενία της Σικελίας. Ημέρα Μνήμης: 6 Νοεμβρίου.

Όσιος Λουκάς εν Ταυρομενία της Σικελίας. Ημέρα Μνήμης: 6 Νοεμβρίου.

Ἀρεστά, Λουκᾶ, τῷ Θεῷ πράξας Λόγῳ.

Τῆς εὐαρέστων ἐκθανὼν μοίρας γίνῃ.

Ο Όσιος Λουκάς γεννήθηκε στην Ταορμίνα και δεκαοχτώ ετών έγινε μοναχός σε κάποια μονή της Αίτνας. Λόγω των αραβικών επιδρομών κατέφυγε στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στην Κόρινθο όπου και εκοιμήθη. Εορτάζει στις 6 Νοεμβρίου και είναι από τους λίγους Αγίους της Μεγάλης Ελλάδας που πέρασε στους ελληνικούς συναξαριστές.

Ο συναξαριστής του Αγίου Νικοδήμου αναφέρει σχετικά με τον Όσιο: «Ούτος ο μακάριος Λουκάς εκατάγετο από την πόλιν Ταυρομενίας, την ευρισκομένην εν τη νήσω της Σικελίας. Όταν δε ήτον δεκαοχτώ χρόνων νέος, επιμελώς εσύχναζεν εις τας Εκκλησίας του Θεού, και όχι μόνο ηκροάζετο συνετώς τα θεία λόγια, αλλά και εποίει αυτά. Επειδή δε οι γονείς του εβουλεύθησαν να τον υπανδρεύσουν, δια τούτο αυτός εσηκώθη την νύκτα και ανεχώρησεςν εις τόπον άβατον και εκεί εσυναναστρέφετο με τα θηρία. Διαπεράσας δε τεσσαράκοντα ημέρας νηστικός, ηξιώθη θείας και αγγελικής επισκέψεως. Όθεν πηγαίνει εις ένα Μοναστήριον, και ενδύεται το Αγγελικόν Σχήμα των μοναχών. Από τότε δε και ύστερον εμεταχειρίζετο σκληροτέραν ζωήν. Δεκαοχτώ γαρ μήνας επέρασε κατά τους οποίους έτρωγεν άρτον μόνον, και έπινεν μόνον νερόν, εις κάθε τρεις ή τέσσαρας ημέρας, χωρίς να απολαμβάνη καμμίαν σωματικήν ανάπαυσιν. Από εκεί δε αναχωρήσας, επήγεν εις το βουνόν της Αίτνης ομού με ένα μοναχόν και εκεί είχε τροφήν του τας βοτάνας του βουνού. Εκοιμάτο ολίγον, είχεν ένα μοναχόν φόρεμα, ήτον χωρίς παπούτσια. Είχε δε ορον και κανόνα, να μην ευγαίνει έξω από την κέλλαν του, ανίσως πρώτον δεν ήθελεν αναγνώση όλον το ψαλτήριον. Έπειτα ανεγίνωσκε την τρίτην ώραν και μετά ταύτα έπιανε το εργόχειρον του και εδούλευεν έως την έκτην ώραν, και μετά την έκτην, εφρόντιζε το ολίγον εκείνο φαγητόν οπού έτρωγεν, ομοίως και την λοιπήν ακολουθίαν. Όθεν εν τούτοις αγωνιζόμενος, ηξιώθη ο αοίδιμος να λάβη μεγαλωτάτην χάριν από τον Θεόν, και να διαλύη λόγους δυσνόητους των Θείων Γραφών, ώστε οπού μερικοί απορούντες, έλεγον δι'αυτό "Πόθεν ούτος οίδε γράμματα, μη μεμαθηκώς;". Μετά ταύτα επήγεν εις ένα άλλον τόπον, οδηγηθείς υπό θείας αποκαλύψεως, και εκεί συναθροίσας δώδεκα μαθητάς, τούτων επιμελείτο. Έπειτα επήγεν εις το Βυζάντιον, και αφού επεριπάτησε τα κελλία των μοναστών, και εφανέρωσεν εις τους εκεί Πατέρας τους λογισμούς του, ανεχώρησε και επηγεν εις την Κόρινθο της Πελοποννήσου. Εκεί λοιπόν κατοικήσας εις ένα χωρίον έως επτά μήνας, εν ειρήνη εκοιμήθη».

* * *

Ξένος προς τις μάταιες κλήσεις και επιθυμίες, καταγινόταν ήσυχα με την εργασία του και τον υπόλοιπο καιρό χρησιμοποιούσε για λογική ανάπαυση, μελέτη και αγάπη προς τον πλησίον του.

Ο όσιος Λουκάς ήταν από το Ταυρομένιο της Σικελίας και από μικρό παιδί διακρινόταν για τη ζωντανή ευσέβεια του. Από τον ιδρώτα του έδινε στους φτωχούς και πολλές φορές αγρύπνησε κοντά στα κρεβάτια δυστυχισμένων, που χωρίς οικογένεια περνούσαν την ασθένεια μέσα στη θλίψη και τη μόνωση. Οι γονείς του θέλησαν να τον παντρέψουν, αλλά ο Λουκάς δεν δέχτηκε. Δεν περιφρονώ, έλεγε τον γάμο, αφού τόσο τον τίμησε ο Κύριος μας και η Εκκλησία. Αλλά είναι τάχα ανάγκη να παντρευτούμε όλοι; Υπάρχουν τόσες διακονίες προς τον πλησίον, που μπορεί να εκτελεί ο άγαμος με περισσότερη ευκολία. Επίσης είναι υποχρεωτικό να αποκτήσει κανείς παιδιά; Και μήπως τάχα δεν είναι ιερό και ωραίο να δώσει κανείς ψωμί και να φέρει κάποια ακτίνα παρηγοριάς στις καρδιές απόρων ορφανών;

Αργότερα ο Λουκάς έγινε μοναχός και ασκήτευε σε κάποια τοποθεσία της Αίτνας. Στη συνέχεια ταξίδεψε στο Βυζάντιο, όπου υπήρχαν τόσοι θησαυροί της Εκκλησίας. Τελικά τον τράβηξε η Κόρινθος, όπου δίδασκε και οικοδομούσε με τις ευσεβείς ομιλίες του και τις πατρικές συμβουλές του. Εκεί επίσης τον βρήκε και ο ειρηνικός θάνατος του δικαίου.