Άγιος Νέος Ιερομάρτυς Πέτρος Οχρίκο. Ημέρα Μνήμης: 10 Απριλίου.
Ο Άγιος Μάρτυς Πέτρος γεννήθηκε το 1891 στο χωριό Ταρναβάτκα, νομού Τομάσουφ. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, εφοίτησε σε μία Γεωργική Σχολή, την οποία τελείωσε το 1908. Κατά τα χρόνια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, εργαζόταν ως διδάσκαλος.
Στα 30 του χρόνια ο Πέτρος Οχρίσκο αισθάνθηκε την ιερατική κλίση και εισήλθε στην ιερατική σχολή, στην πόλη Κρεμιενιέτς. Μετά την αποφοίτησή του, το 1923, παντρεύτηκε. Το ίδιο έτος, τον Δεκέμβριο, χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας στην πόλη Κρεμιενιέτς από τον μητροπολίτη Λούμπλιν Αντώνιο. Για μία δεκαετία, λειτουργούσε σε διάφορα χωριά, της επαρχίας Βολυνίας.
Το 1939, όταν το αθεϊστικό καθεστώς κυριάρχησε στην Βολυνία, ο πατήρ Πέτρος επέστρεψε στη γενέτειρά του, επαρχία Χελμ, νομού Τομάσουφ. Έμεινε στο χωριό Σούμιν και διορίστηκε εφημέριος στην ενορία του χωριού Μορέσιν. Στα δύσκολα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, συνέχισε με ζήλο την ιερατική του διακονία, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στην πνευματική πρόοδο της νεολαίας. Όμως η εξαπλουμένη παπική προπαγάνδα και εχθρότης προς τους Ορθοδόξους της επαρχίας Χελμ, συμπεριέλαβε τον ίδιον και τους ενορίτες του, κάνοντάς τους διάφορες ύπουλες προτάσεις, με σκοπό να αρνηθούν την Ορθοδοξία. Βλέποντάς τον να μην ενδίδει, αλλά μάλλον να στηρίζει τους ενορίτες του, εξήσκησαν εναντίον του διωγμούς και απειλές.
Και τελικά, το έτος 1944, στο χωριό Τσαρτόβιετς του νομού Ζάμοστς, την Μεγάλη Δευτέρα, όταν τελούσε την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, εξομολογώντας συγχρόνως τους συγκεντρωμένους εκεί νέους, παπικοί αντάρτες περικύκλωσαν τον ναό και τον συνέλαβαν, ντυμένον τα ιερατικά του άμφια. τον έβγαλαν έξω, του έσχισαν την ιερατική του στολή και τον βασάνισαν φρικτά, απομακρύνοντάς τον από το χωριό. Πάνω σ' αυτά τα βασανιστήρια παρέδωσε την ψυχή του, παραμένοτας στα λόγια και στα έργα του πιστός στην Ορθοδοξία. Την ίδια τύχη είχαν και πολλοί ενορίτες του. Το σώμα του οι φονείς το παράχωσαν επί τόπου, στα χωράφια και έκτοτε παραμένει άγνωστος ο τάφος του και τα λείψανά του.
Ο Άγιος Μάρτυς Πέτρος γεννήθηκε το 1891 στο χωριό Ταρναβάτκα, νομού Τομάσουφ. Μετά τις εγκύκλιες σπουδές του, εφοίτησε σε μία Γεωργική Σχολή, την οποία τελείωσε το 1908. Κατά τα χρόνια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, εργαζόταν ως διδάσκαλος.
Στα 30 του χρόνια ο Πέτρος Οχρίσκο αισθάνθηκε την ιερατική κλίση και εισήλθε στην ιερατική σχολή, στην πόλη Κρεμιενιέτς. Μετά την αποφοίτησή του, το 1923, παντρεύτηκε. Το ίδιο έτος, τον Δεκέμβριο, χειροτονήθηκε διάκονος και ιερέας στην πόλη Κρεμιενιέτς από τον μητροπολίτη Λούμπλιν Αντώνιο. Για μία δεκαετία, λειτουργούσε σε διάφορα χωριά, της επαρχίας Βολυνίας.
Το 1939, όταν το αθεϊστικό καθεστώς κυριάρχησε στην Βολυνία, ο πατήρ Πέτρος επέστρεψε στη γενέτειρά του, επαρχία Χελμ, νομού Τομάσουφ. Έμεινε στο χωριό Σούμιν και διορίστηκε εφημέριος στην ενορία του χωριού Μορέσιν. Στα δύσκολα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου, συνέχισε με ζήλο την ιερατική του διακονία, δίνοντας ιδιαίτερο βάρος στην πνευματική πρόοδο της νεολαίας. Όμως η εξαπλουμένη παπική προπαγάνδα και εχθρότης προς τους Ορθοδόξους της επαρχίας Χελμ, συμπεριέλαβε τον ίδιον και τους ενορίτες του, κάνοντάς τους διάφορες ύπουλες προτάσεις, με σκοπό να αρνηθούν την Ορθοδοξία. Βλέποντάς τον να μην ενδίδει, αλλά μάλλον να στηρίζει τους ενορίτες του, εξήσκησαν εναντίον του διωγμούς και απειλές.
Και τελικά, το έτος 1944, στο χωριό Τσαρτόβιετς του νομού Ζάμοστς, την Μεγάλη Δευτέρα, όταν τελούσε την Προηγιασμένη Θεία Λειτουργία, εξομολογώντας συγχρόνως τους συγκεντρωμένους εκεί νέους, παπικοί αντάρτες περικύκλωσαν τον ναό και τον συνέλαβαν, ντυμένον τα ιερατικά του άμφια. τον έβγαλαν έξω, του έσχισαν την ιερατική του στολή και τον βασάνισαν φρικτά, απομακρύνοντάς τον από το χωριό. Πάνω σ' αυτά τα βασανιστήρια παρέδωσε την ψυχή του, παραμένοτας στα λόγια και στα έργα του πιστός στην Ορθοδοξία. Την ίδια τύχη είχαν και πολλοί ενορίτες του. Το σώμα του οι φονείς το παράχωσαν επί τόπου, στα χωράφια και έκτοτε παραμένει άγνωστος ο τάφος του και τα λείψανά του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου