Εξάπλωση του Χριστιανισμού – Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος

Εξάπλωση του Χριστιανισμού, Άγιος Ιωάννης ο Χρυσόστομος.

Αρχιμ. Ιωάννης Κωστώφ:

Ἐπισημαίνει ὁ Ἅγ. Ἰωάννης ὁ Χρυσόστομος: «Ἄκουσα κάποτε κάποιο Χριστιανό νά συζητᾶ μέ ἕναν Ἐθνικό κατά τρόπο γελοῖο, καί στή μεταξύ τους μάχη ὁ καθένας τους κατέλυε τά δικά του πιστεύω. Διότι αὐτά τά ὁποῖα ἔπρεπε νά πῆ ὁ Χριστιανός, αὐτά τά ἔλεγε ὁ Ἐθνικός καί αὐτά τά ὁποῖα ἦταν φυσικό νά τά πῆ ὁ Ἐθνικός, αὐτά τά πρόβαλλε ὁ Χριστιανός. Ἐνῶ, λοιπόν, ἡ συζήτησι ἦταν περί Παύλου καί Πλάτωνος, ὁ μέν Ἐθνικός προσπαθοῦσε νά ἀποδείξη, ὅτι ὁ Παῦλος ἦταν ἀμαθής καί ἁπλοϊκός· ὁ δέ Χριστιανός ἀπό ἀφέλεια προσπαθοῦσε νά ἀποδείξη ὅτι ὁ Παῦλος ἦταν λογιότερος τοῦ Πλάτωνος. Ἔτσι, ὅμως, νικητής ἦταν ὁ Ἐθνικός, διότι ὁ λόγος του ὑπερίσχυε. Διότι ἄν ὁ Παῦλος ἦταν λογιότερος τοῦ Πλάτωνος, θά ἦταν φυσικό πολλοί νά ἀντείπουν, πώς ὑπερίσχυσε ὄχι μέ τή χάρι, ἀλλά μέ τήν εὐγλωττία. Ὥστε τό ἐπιχείρημα τοῦ Χριστιανοῦ ἦταν ὑπέρ τοῦ Ἐθνικοῦ· ὅ,τι δέ ἔλεγε ὁ Ἐθνικός ἦταν ὑπέρ τοῦ Χριστιανοῦ. Διότι ἄν ὁ Παῦλος ἦταν ἀμόρφωτος, ὑπερίσχυσε δέ τοῦ Πλάτωνος…, ἡ νίκη κατέστη λαμπρά. Διότι ὁ ἀμαθής, παίρνοντας ὅλους τούς μαθητές ἐκείνου, τούς ἔπεισε, καί τούς προσείλκυσε. Ἀπ᾽ αὐτό εἶναι φανερό, ὅτι τό κήρυγμα ὑπερίσχυσε ὄχι μέ ἀνθρωπίνη σοφία, ἀλλά μέ τή χάρι τοῦ Θεοῦ. Γιά νά μήν παθαίνουμε, λοιπόν, τά ἴδια, οὔτε νά κοροϊδευώμασθε, συζητώντας ἔτσι μέ τούς Ἐθνικούς, ὅταν ὁ ἀγώνας μας εἶναι πρός αὐτούς, ἄς κατηγοροῦμε τούς ἀποστόλους ὡς ἀμαθεῖς· διότι αὐτή ἡ κατηγορία εἶναι ἐγκώμιο. Καί ὅταν ἐκεῖνοι ποῦν, ὅτι οἱ ἀπόστολοι ἦταν ἀγροῖκοι, ἄς προσθέσουμε ἐμεῖς καί ἄς ποῦμε ὅτι καί ἀμαθεῖς ἦταν καί ἀγράμματοι καί πτωχοί καί εὐτελεῖς καί ἀσύνετοι καί ἀφανεῖς. Αὐτά δέν εἶναι βλασφημία γιά τούς ἀποστόλους, ἀλλά δόξα, τό ὅτι τέτοιοι ἄνθρωποι ἀποδείχθηκαν λαμπρότεροι ὅλης τῆς οἰκουμένης. Διότι αὐτοί οἱ ἁπλοϊκοί καί ἀγροῖκοι καί ἀμαθεῖς, τούς σοφούς καί δυνατούς καί τούς τυράννους, καί ὅσους κόμπαζαν γιά πλοῦτο καί δόξα καί γιά ὅλα τά ἐξωτερικά, τούς κατενίκησαν σάν νά μήν ἦταν ἄνδρες. Ἀπ᾽ αὐτό εἶναι φανερό, ὅτι ἡ δύναμι τοῦ σταυροῦ εἶναι μεγάλη, καί δέν γίνονταν αὐτά μέ ἀνθρωπίνη δύναμι. Τά γινόμενα δέν ἦταν φυσικά, ἀλλά αὐτά πού ἐπιτεύχθηκαν ἦταν ὑπέρ φύσιν. Ὅταν δέ κάτι γίνη ὑπέρ φύσιν, καί εἶναι, ἐκτός τοῦ ἐξόχως ὑπερφυσικοῦ, καί ἁρμόζον καί χρήσιμο, καθίσταται ἐμφανές ὅτι αὐτό γίνεται μέ κάποια θεία δύναμι καί συνέργεια. Πρόσεχε δέ· ὁ ψαράς, ὁ σκηνοποιός, ὁ τελώνης, ὁ ἁπλοϊκός, ὁ ἀγράμματος, οἱ ὁποῖοι ἦλθαν ἀπ᾽ τή χώρα τῆς Παλαιστίνης πού βρισκόταν μακρυά, νίκησαν τούς φιλοσόφους, τούς ρήτορες, τούς ὑπολογίσιμους, σέ μικρό χρονικό διάστημα, ἀπομακρύνοντάς τους ἀπό τά πιστεύω τους, μέ κινδύνους πολλούς ἀπό δήμους, ἀπό βασιλεῖς πού τούς ἐπιτίθεντο, ἀπό τήν ἴδια τή φύσι πού τούς μαχόταν, μέ τήν παλαιότητα τοῦ χρόνου καί μέ τήν παγιωμένη συνήθεια πού τούς ἀντιμαχόταν ὑπερβολικά, μέ ὁπλισμένους δαίμονες, μέ παρατεταγμένο τό διάβολο πού κινοῦσε τά πάντα, μέ βασιλεῖς, ἄρχοντες, δήμους, ἔθνη, πόλεις, βαρβάρους, ἐθνικούς, φιλοσόφους, ρήτορες, σοφιστές, δικηγόρους, μέ νόμους, δικαστήρια, ποικίλες τιμωρίες, μυρίους καί παντός εἴδους θανάτους. Ἀλλά, ὅμως, ὅλα αὐτά, ἐλέγχονταν καί ὑποχωροῦσαν μέ τόν τρόπο αὐτό, ὅταν κήρυσσαν οἱ ψαράδες, ὅπως ἡ λεπτή σκόνη πού δέν μπορεῖ νά ἀντέξη τήν εἰσβολή τῶν ἀνέμων. Ἄς μάθουμε, λοιπόν, νά διαλεγώμασθε ἔτσι μέ τούς Ἐθνικούς, γιά νά μήν εἴμασθε σάν ζῶα καί βοσκήματα, ἀλλά νά εἴμασθε παρασκευασμένοι γιά τήν ἐλπίδα μας. Καί προηγουμένως ἄς μελετήσουμε αὐτό τό κεφαλαιῶδες ζήτημα πού δέν εἶναι μικρό, καί ἄς ποῦμε σ᾽ αὐτούς: Πῶς οἱ ἀσθενεῖς ὑπερίσχυσαν τῶν ἰσχυρῶν, οἱ δώδεκα τῆς οἰκουμένης, μή χρησιμοποιώντας τά ἴδια ὅπλα, ἀλλά πολεμώντας ἄοπλοι ἐναντίον ἐνόπλων;

Διότι πές μου, ἄν δώδεκα ἄνδρες ἄπειροι ἀπό πολεμικές ὑποθέσεις, εἰσπήδησαν σέ ὁπλισμένη παράταξι πολυαρίθμων στρατιωτῶν, ὄχι μόνο ἄοπλοι, ἀλλά καί ἀσθενεῖς στό σῶμα, ἀπό ἐκείνους μέν δέν ἔπαθαν τίποτε, οὔτε τραυματίσθηκαν βαλλόμενοι ἀπό μυριάδες βέλη, ἤ ἔχοντας ἄλλοτε διαπερασμένα τά βέλη στό γυμνό σῶμα τους, ἀλλά τούς κατενίκησαν ὅλους, χωρίς νά χρησιμοποιοῦν ὅπλα, ἀλλά κτυπώντας τους μέ τά χέρια, καί στή συνέχεια ἄλλους μέν φόνευσαν, ἄλλους δέ, ἀφοῦ τούς συνέλαβαν, τούς ὁδήγησαν αἰχμαλώτους, χωρίς νά δεχθοῦν αὐτοί τραύματα, θά ἔλεγε ἄραγε κανείς ὅτι αὐτό πού ἔγινε εἶναι ἀνθρώπινο; Καί, βέβαια, τό τρόπαιο τῶν Ἀποστόλων εἶναι πολύ θαυμαστότερο ἀπό ἐκεῖνο. Διότι ἀπό τό νά μήν τραυματισθῆ κανείς ἄοπλος, εἶναι ὑπερβολικά παραδοξότερο ὁ ἁπλοϊκός καί ἀγράμματος καί ψαράς νά ὑπερνικήση τέτοια φοβερότητα, καί νά μήν ἐμποδισθῆ οὔτε ἀπό τό ὀλιγάριθμο, οὔτε ἀπό τήν πτωχεία, οὔτε ἀπ᾽ τούς κινδύνους, οὔτε ἀπό τήν παγιωμένη συνήθεια, οὔτε ἀπό τήν τόση αὐστηρότητα τῶν πραγμάτων τά ὁποῖα διέταζαν, οὔτε από τούς καθημερινούς θανάτους, οὔτε ἀπό τό πλῆθος τῶν ἀπατηθέντων (ἐθνικῶν), οὔτε ἀπό τό ἀξίωμα αὐτῶν πού τούς ἐξαπατοῦσαν. Ἔτσι, λοιπόν, νά τούς νικήσουμε, καί ἔτσι νά τούς πολεμήσουμε, καί πρίν ἀπό τά λόγια ἄς τούς καταπλήξουμε μέ τή ζωή μας. Διότι αὐτή εἶναι ἡ μεγάλη μάχη, αὐτός εἶναι ὁ ἀναντίρρητος συλλογισμός, ὁ διά τῶν ἔργων· διότι, κι ἄν μύρια φιλοσοφήσουμε διά τῶν λόγων, δέν παρουσιάσουμε, ὅμως, καλύτερη ζωή ἀπ᾽ αὐτούς, τό κέρδος εἶναι μηδέν. Διότι δέν προσέχουν στά λεγόμενα, ἀλλά ἐξετάζουν αὐτά τά ὁποῖα πράττουμε».

Από το Βιβλίο: Ἀρχιμ. Ἰωάννου Κωστώφ, ΠΕΡΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ, Ἐκδόσεις Ἅγιος Ἰωάννης ο Δαμασκηνός (2108220542), Σταμάτα 2017

Πηγή:

https://saintjohnchrysostomquotes.wordpress.com

Άγιος Ιωάννης Χρυσόστομος