Άγιος Ονοράτος, Επίσκοπος Αρελάτης. Ημέρα Μνήμης: 16 Ιανουαρίου.
Γεννημένος στη Γαλατία, σε οικογένεια διπλωματών, ο Άγιος Ονοράτος μεταστράφηκε νέος στον Χριστιανισμό και έπεισε τον πρεσβύτερο αδελφό του, τον Βενάντιο, να εγκαταλείψει μαζί του την οικογένεια και τον κόσμο, για να αφιερωθούν στον Χριστό σε μία ήσυχη έρημο. Υπό την πνευνατική καθοδήγηση ενός Αγίου γέροντα που ελέγετο Καπράσιος, διέμειναν αρχικά στην Μασσαλία και ύστερα πήραν το πλοίο για την Ανατολή.
Λίγο καιρό αργότερα, καθώς ο Βενάντιος πέθανε, ο Ονοράτος γύρισε άρρωστος στην Προβηγκία και κατά συμβουλή του Λεοντίου, επισκόπου Φρέζους, πήγε να εγκατασταθεί με τον πνευματικό του πατέρα σε ένα από τα νησιά Λερίνου (ανοιχτά των Καννών) γεμάτο φίδια. Εμπιστευόμενος την υπόσχεση του Κυρίου (βλ. Μαρκ. 16:12) ο Ονοράτος λύτρωσε το νησί από αυτό το λιμό με μόνη τη δύναμη της προσευχής του, και λίγο αργότερα, αυτό το ερημονήσι κατέστη ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ξακουστά μοναστικά κέντρα της Δύσης. Από εδώ προήλθε μεγάλος αριθμός Αγίων επισκόπων: Άγιος Μάξιμος του Ριέζ (+455, μνήμη 27 Νοεμβρίου), Άγιος Ιλάριος Αρελάτης (+449, μνήμη 5 Μαΐου), Άγιος Λύκος της Τρουά (+478, μνήμη 29 Ιουλίου), Άγιος Ευχαίριος της Λυών (+449, μνήμη 16 Νοεμβρίου), Άγιος Ιάκωβος της Ταρενταίζας (+429, μνήμη 16 Ιανουαρίου) και θεολόγοι όπως ο Άγιος Βικέντιος (μνήμη 24 Μαΐου).
Το 426 εκλέχθηκε επίσκοπος Αρελάτης, της κύριας μητρόπολης της Νότιας Γαλατίας και πέτυχε σε λίγο διάστημα να αποκαταστήσει την τάξη και την αγάπη σε αυτή την ταραγμένη Εκκλησία. Αποσπασμένος από τις τιμές και τα αγαθά του κόσμου τούτου ο επίσκοπος εξακολουθούσε να ζει ως μοναχός, μη αλλάζοντας τίποτε στην άσκηση του και «γινόμενος τα πάντα τοις πάσι», σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσε να λεχθεί ότι αποτελούσε ζωντανό παράδειγμα φιλανθρωπίας. Ωστόσο, οι δυνάμεις του δεν άργησαν να εξαντληθούν και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, στις 16 Ιανουαρίου του 429, χωρίς να παύσει μέχρι τέλους να εμψυχώνει και να παρηγορεί τους επισκέπτες του.
Πηγή: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Ιανουάριος, 16. Εκδόσεις Ορμύλια.
Γεννημένος στη Γαλατία, σε οικογένεια διπλωματών, ο Άγιος Ονοράτος μεταστράφηκε νέος στον Χριστιανισμό και έπεισε τον πρεσβύτερο αδελφό του, τον Βενάντιο, να εγκαταλείψει μαζί του την οικογένεια και τον κόσμο, για να αφιερωθούν στον Χριστό σε μία ήσυχη έρημο. Υπό την πνευνατική καθοδήγηση ενός Αγίου γέροντα που ελέγετο Καπράσιος, διέμειναν αρχικά στην Μασσαλία και ύστερα πήραν το πλοίο για την Ανατολή.
Λίγο καιρό αργότερα, καθώς ο Βενάντιος πέθανε, ο Ονοράτος γύρισε άρρωστος στην Προβηγκία και κατά συμβουλή του Λεοντίου, επισκόπου Φρέζους, πήγε να εγκατασταθεί με τον πνευματικό του πατέρα σε ένα από τα νησιά Λερίνου (ανοιχτά των Καννών) γεμάτο φίδια. Εμπιστευόμενος την υπόσχεση του Κυρίου (βλ. Μαρκ. 16:12) ο Ονοράτος λύτρωσε το νησί από αυτό το λιμό με μόνη τη δύναμη της προσευχής του, και λίγο αργότερα, αυτό το ερημονήσι κατέστη ένα από τα μεγαλύτερα και πιο ξακουστά μοναστικά κέντρα της Δύσης. Από εδώ προήλθε μεγάλος αριθμός Αγίων επισκόπων: Άγιος Μάξιμος του Ριέζ (+455, μνήμη 27 Νοεμβρίου), Άγιος Ιλάριος Αρελάτης (+449, μνήμη 5 Μαΐου), Άγιος Λύκος της Τρουά (+478, μνήμη 29 Ιουλίου), Άγιος Ευχαίριος της Λυών (+449, μνήμη 16 Νοεμβρίου), Άγιος Ιάκωβος της Ταρενταίζας (+429, μνήμη 16 Ιανουαρίου) και θεολόγοι όπως ο Άγιος Βικέντιος (μνήμη 24 Μαΐου).
Το 426 εκλέχθηκε επίσκοπος Αρελάτης, της κύριας μητρόπολης της Νότιας Γαλατίας και πέτυχε σε λίγο διάστημα να αποκαταστήσει την τάξη και την αγάπη σε αυτή την ταραγμένη Εκκλησία. Αποσπασμένος από τις τιμές και τα αγαθά του κόσμου τούτου ο επίσκοπος εξακολουθούσε να ζει ως μοναχός, μη αλλάζοντας τίποτε στην άσκηση του και «γινόμενος τα πάντα τοις πάσι», σε τέτοιο βαθμό που θα μπορούσε να λεχθεί ότι αποτελούσε ζωντανό παράδειγμα φιλανθρωπίας. Ωστόσο, οι δυνάμεις του δεν άργησαν να εξαντληθούν και παρέδωσε την ψυχή του στον Κύριο, στις 16 Ιανουαρίου του 429, χωρίς να παύσει μέχρι τέλους να εμψυχώνει και να παρηγορεί τους επισκέπτες του.
Πηγή: Νέος Συναξαριστής της Ορθοδόξου Εκκλησίας, υπό Ιερομονάχου Μακαρίου Σιμωνοπετρίτου. Ιανουάριος, 16. Εκδόσεις Ορμύλια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου