«ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ Ἐπιστήμη; Πίστη; Ἰατρική; Μαγεία;».
Τὸ θέμα τοῦ βιβλίου ἀφορᾷ ἕνα πολὺ σοβαρὸ ζήτημα, ποὺ ἔχει δημιουργήσει σύγχυση σὲ πολὺ κόσμο, συμπεριλαμβανομένων καὶ πιστῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Πρόκειται γιά τὶς λεγόμενες ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες καὶ ἰδιαίτερα τὴν Ὁμοιοπαθητική, ἡ ὁποία εἶναι καὶ ἡ περισσότερο διαδεδομένη. Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου, εἶναι Ῥουμάνοι ἐπιστήμονες Βιολόγοι. Ἡ Ὀάνα Ἰφτίμε εἶναι ἐπίκουρη καθηγήτρια στό τμῆμα Βιολογίας τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βουκουρεστίου. Ὁ Ἀλέξαντρου Ἰφτίμε εἶναι Βιολόγος ἐρευνητὴς στό Ἐθνικὸ Μουσεῖο Φυσικῆς Ἱστορίας τοῦ Βουκουρεστίου. Τὸ βιβλίο εἶναι ἀπόλυτα ἐπιστημονικὸ μὲ πολὺ μεγάλο ἀριθμὸ βιβλιογραφικὼν ἀναφορῶν καὶ λεπτομερῆ ἀναδίφηση τῶν πρωτότυπων πηγῶν.
Τὸ βιβλίο προλογίζεται ἀπὸ τὸν καθηγητή Πανεπιστημίου τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνο Καρακατσάνη, ὁ ὁποῖος ἔχει καὶ μεταφράσει τὸ βιβλίο, καὶ ἀπὸ τὸν καθηγητῇ Πανεπιστημίου Θεολογικῆς σχολῆς Θεσσαλονίκης Δημήτριο Τσελεγγίδη.
Οἱ συγγραφεῖς ἀναλύουν μὲ τρανταχτὰ ἐπιχειρήματα 1ον τὴν καθαρὰ παραλόγη καὶ ἀντιεπιστημονικὴ ὑποστάσῃ τῆς Ὁμοιοπαθητικὴς καὶ 2ον γιά πρώτη φορὰ ἀναλύεται καὶ ἐπεξηγείται ἀκριβῶς ἡ σχέση τῆς Ὁμοιοπαθητικὴς «θεραπευτικῆς» μὲ τὴν «συμπαθητικὴ ἢ ἀπομιμητικὴ μαγεία.
Ἂς δοῦμε ὅμως ἁπλὰ καὶ συνοπτικά, τὶ παρουσιάζεται σὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο:
Στήν εἰσαγωγὴ οἱ συγγραφεῖς ἐξηγοῦν γιατὶ οἱ ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες παρουσιάζουν τόσο μεγάλη ἐξάπλωση καὶ ἐπιτυχία. Αὐτὸ ὀφειλεται στήν διαφήμισή τους ὡς καινοτόμα καὶ φυσικὰ προϊόντα, τὰ ὁποῖα δροῦν ὀλιστικὰ καὶ στήν δυσφήμιση ἀπὸ μέρους τῶν ἐναλλακτικῶν, τῆς κλασσικῆς ἰατρικῆς, ὑπερτονίζοντας τοὺς κινδύνους τῶν φαρμάκων της. Οἱ συγγραφεῖς ἐξηγοῦν ὅτι οἱ διαφημίσεις τους εἶναι ἀνυπόστατες γιατὶ τὸ ὅτι κάτι εἶναι φυσικὸ δέν σημαίνει ὅτι εἶναι καὶ εὐεργετικό. Νά διευκρινιστεῖ ὅτι φυσικὰ προϊόντα δέν σημαίνει ὅτι προέρχονται μόνο ἀπὸ φυτά. Ἡ Ὁμοιοπαθητικὴ δέν ἔχει καμία σχέση μὲ τὴν βοτανολογία, ὅπως ἐσκεμμένα προσπαθοῦν νά τὴν παρουσιάσουν. Τὰ ὑλικά πού χρησιμοποιοῦνται γιά τὴν παρασκευὴ τῶν ὁμοιοπαθητικῶν φαρμάκων εἶναι εἴτε ὀργανικὰ ὑλικὰ δηλ. τμήματα φυτῶν ἢ ζῴων ἢ ἐκκρίσεις ἀσθενῶν ἢ ζῴων, πχ σάλιο λυσσασμένου σκύλου, δηλητήριο φιδιοῦ, αἷμα, οὖρα, ῥινικὲς βλέννες πασχόντων, εἴτε ἀνόργανες ἑνώσεις ὅλων τῶν εἰδῶν (μέταλλα, χημικὲς ἑνώσεις), εἴτε ἄκομα ἀστάθμητα ὑλικὰ ὅπως ἀκτινοβολία τοῦ ἡλίου, τῆς σελήνης, τῶν ἄστρων κ.ὁ.κ. Ὄλες αὐτὲς οἱ πηγὲς τῶν φαρμάκων ὀνομάζονται materia medica δηλ ἰατρικὴ ὕλη.
Ἐπίσης ἡ ὀλιστικὴ προσέγγιση, ποὺ καὶ αὐτὴ διαφημίζεται ἐμπλέκει παγανιστικὲς πεποιθήσεις καὶ πρακτικές. Ἂς δοῦμε ὅμως τίς ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ (ΝΟΜΟΥΣ) ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ HAHNEMANN, ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ.
Ἡ βασικὴ ἀρχὴ τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς εἶναι ἡ ὑπάρξῃ ζωτικῆς ἐνεργείας ἢ δύναμης ἢ ἀρχῆς, ἡ ὁποία δέν ἔχει καμία ἐπιστημονικὴ βάσῃ, ἀπεναντίας ἔχει μεταφυσικὲς προεκτάσεις. Κατὰ τὸν Ηahnemann κάθε ὑγιὴς ἄνθρωπος ἔχει μία «πνευματοειδή», ζωτικὴ δύναμη, ἡ ὁποία διατηρεῖ τὸν ἄνθρωπο σὲ καλὴ ὑγεία. Ἡ νόσος εἶναι διαταραχὴ τῆς ζωτικῆς αὐτῆς δύναμης. Προκειμένου νά ἀποκατασταθεῖ ἡ ὑγεία θὰ πρέπει κατὰ τοὺς ὁμοιοπαθητικούς, νά ῥυθμιστεῖ ἐκ νέου αὐτὴ ἡ ζωτικὴ δύναμη. Αὐτὸ ἐπιτυγχάνεται μὲ τὰ ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα. Αὐτὴ ἡ θεμελιώδης πιστὴ στῇ ζωτικὴ δύναμη, τὴν ὁποία πιστεύουν ὄλες οἱ ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες, ἡ ὁποία ἐμψυχώνει τὰ πάντα καὶ ὅτι κάποιος μπορεῖ νά παρέμβει σὲ αὐτὴ μὲ διάφορα «θεραπευτικὰ μέσα» χαρακτηρίζεται ἀπὸ τοὺς συγγραφεῖς ὡς εἰδωλολατρία.
Ἄλλη ἀρχὴ τῆς Ὁμοιοπαθητικὴς εἶναι ὁ νόμος τῶν ὁμοίων. Ἂς τὸν προσέξουμε γιατὶ θὰ ἀναφερθεῖ παρακάτω στήν μαγεία. Ὁ νόμος τῶν ὁμοίων σημαίνει ὅτι τὰ ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα περιέχουν οὐσίες τίς ὁποῖες ἂν πάρει κάποιος ὑγιὴς σὲ μεγαλύτερες ποσότητες δηλ. λιγότερο ἀραιωμένο, θὰ τοῦ προκαλέσουν συμπτώματα, παρόμοια μὲ αὐτά πού θέλουν νά θεραπεύσουν σὲ πάσχοντα. Ἔτσι οἱ ὁμοιοπαθητικοὶ προκειμένου να ἀνακαλύψουν τίς ἰδιότητες τοῦ φαρμάκου τους, τὸ δίνουν γιά δοκιμὴ σὲ ὑγιεῖς ἐθέλοντες, σὲ πειραματανθρώπους. Ἂν π.χ τὸ φάρμακο αὐτὸ προκαλεῖ σὲ αὐτοὺς πονοκεφάλους, θὰ χρησιμοποιηθείισως περισσότερο ἀραιωμένο σὲ ἀσθενεῖς γιά θεραπεία τοῦ πονοκεφάλου. Τὰ συμπτώματα πού παρατηρούνται σὲ αὐτές τίς πειραματικὲς δοκιμὲς περιλαμβάνουν ὄχι μόνο σωματικὲς ἐκδηλώσεις ἀλλὰ καὶ συναισθήματα, σκέψεις καὶ ὄνειρα, τὰ ὁποῖα καὶ αὐτὰ ἰσχυρίζονται ὅτι τὰ θεραπεύουν.Σημαντικὸ στήν ὁμοιοπαθητικὴ εἶναι ὅτι δεν θεραπεύουν ἀρρώστιες ἀλλὰ μόνο συμπτώματα. Ἔτσι π.χ τὸ Natrium muriaticum θεωρεῖται κατάλληλο γιά ὅσους ἔχουν προδιάθεση στό φόβο, στό θυμό, στή λύπη, σὲ αὐτούς πού ὑποφέρουν ἀπὸ πονοκεφάλους, ἀπὸ δερματικὰ προβλήματα. Βέβαια αὐτὰ τὰ συμπτώματά πού περιγράφηκαν εἶναι τὰ ἴδια μὲ αὐτά πού προκαλεῖ τὸ Natrium muriaticum στούς ὑγιεῖς ἐθέλοντες.
Ἔδω οἱ συγγραφεῖς ἀναφέρουν ὅτι πολλὲς φορές, τὰ συμπτώματα πού ἐκλύονται ἀπὸ τὰ ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα στούς ὑγιεῖς ἐθέλοντες, καὶ ὑποτίθεται ὅτι θὰ θεραπεύσουν τοὺς πάσχοντες εἷναι τυπικὰ ἐπιδράσεως πονηρῶν πνευμάτων. Ἔτσι διαβάζουμε στά κλασικὰ βιβλία τῶν φαρμάκων τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς τὰ materia medica, γιά ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα τὰ ὁποῖα προκαλοῦν καὶ ἄρα θεραπεύουν ζήλια, κατάθλιψη, ὑπερηφάνεια, φόβο, ἐπιθυμία κατάρας, βλασφημίας, ψευδαισθήσεις, ἰσχυρὴ σεξουαλικὴ ἐπιθυμία, ἄκομα καὶ ἐκδηλώσεις θυμοῦ πού συνοδεύονται μὲ κλαυθμό, γαυγίσματα καὶ κραυγές, ἐκδηλώσεις πού θυμίζουν ἐντόνως τοὺς κατειλημμένους ὑπὸ πονηρῶν πνευμάτων. Ὁ καθηγητὴς κ. Καρακατσάνης πού προλογίζει τὸ βιβλίο, σὲ ὁμιλία του τονίζει ὅτι καὶ μόνο ὁ ἰσχυρισμὸς τῶν ὁμοιοπαθητικῶν, ὅπως καταγράφεται στά βιβλία τους ὅτι μποροῦν νά θεραπεύουν ἀνθρώπινα πάθη ὅπως ἡ αὐτά πού περιγράφηκαν παραπάνω, μὲ ὑλικὰ μέσα (μὲ τὰ φάρμακά τους δηλ.) εἶναι ἀρκετὸ γιά νά ἀπορριφθεῖ ἀπὸ ὅλους τοὺς ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἀφοῦ ἔρχεται νά ἀντικαταστήσει τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ὅπως τὴν ἱερὰ ἐξομολογήσῃ καὶ τή Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ, προσφέροντας τή σωτηρίᾳ μὲ τὰ ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα.
Τὸ ὁμοιοπαθητικὸ φάρμακο γιά νά παρασκευαστεῖ θὰ πρέπει νά ἀραιωθεῖ καὶ νά δυναμοποιηθεῖ.
Ἂς δοῦμε τὸν νόμο τῆς ἀραίωσης: Τὰ διαλύματά τους κατὰ κανόνα ἀραιώνονται μὲ νερὸ ἢ ἀλκοόλη καὶ τόσο πολὺ ὥστε τελικὰ στό φάρμακο δέν περιέχεται οὔτε μόριο οὐσίας καί τίς περισσότερες φορὲς οὔτε μόριο νεροὺ ἢ ἀλκοόλης τὰ ὁποῖα ἦλθαν σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν οὐσία.{Οι ἀραιώσεις αὐτὲς συμβολίζονται μὲ D, ὅταν εἶναι 1:10 (ἔνα μέρος δ/τος προστίθεται σὲ 9 μέρη δ/τῇ), εἴτε συμβολίζονται μὲ C, ὅταν εἶναι 1:100 (δηλ. ἕνα μέρος δ/τος προστίθεται σὲ 99 μέρη δ/τῇ). Ἔτσι π.χ. ἕνα 30c ὁμοιοπαθητικὸ φάρμακο, ἔχει παρασκευαστεὶ μὲ 30 δ/σεις, ποὺ ἡ κάθε μία εἶναι 1:100}.Ὅπως οἱ ἴδιοι ὁμοιοπαθητικοὶ λένε ὅτι ἡ ἀραίωση εἶναι τόση σὰν νά ῥίχνεις μία σταγόνα φαρμάκου σὲ μία λίμνη. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει γιατὶ στήν ὁμοιοπαθητικὴ θεωρεῖται ὅτι ὄσο πιὸ ὑψηλὲς εἶναι οἱ διαλύσεις, στά φάρμακα τόσο πιὸ ἰσχυρὰ καὶ φορτισμένα μὲ τὴν δύναμη τῆς φαρμακευτικῆς οὐσίας, εἶναι αὐτά. Πῶς τὸ δικαιολογοῦν αὐτὸ οἱ ὁμοιοπαθητικοί; Μὲ τὴν θεωρία ὅτι οἱ ἰδιότητες τῆς ὑποτιθεμένης φαρμακευτικῆς οὐσίας ἐγχαράσσονται γιά πάντα στό νερό πού ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μὲ αὐτήν, ἔστω καὶ ἂν ἡ ἀραίωση πού γίνεται, εἶναι τόσο μεγάλη, ποὺ δέν περιέχεται τελικὰ οὔτε μόριο νεροῦ τὸ ὁποῖο νά ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν οὐσία. Ἂς προσέξουμε καὶ αὐτὴ τὴν θεωρία γιατὶ θὰ τὴν ἐπικαλεστοῦμε καὶ αὐτὴ παρακάτω στή μαγεία.
Ἂς δοῦμε τώρα τὸν τελευταῖο καὶ πολὺ σημαντικὸ νόμο τῆς δυναμοποίησης. Ἡ δυναμοποίηση συνίσταται στήν ἀνατάραξη τοῦ ὁμοιοπαθητικοῦ φαρμάκου, εἴτε μὲ τὸ χέρι, εἴτε μὲ τὴν χρησιμοποίηση συσκευῆς. Μάλιστα ὁ Hahnemann θεωροῦσε ὅτι θὰ πρέπει ἡ φιάλη πού περιέχει τὸ ὁμοιοπαθητικὸ φάρμακο νά κτυπᾶ ἐπάνω σὲ μία σκληρὴ ἀλλὰ ἐλαστικὴ ἐπιφάνεια. Ὁ σκοπὸς τῆς δυναμοποιήσεως εἶναι σύμφωνα μὲ τὸν Hahnemannη ἀπελευθέρωση τῆς πνευματοειδοὺς ἰατρικῆς δύναμης ἡ ὁποία εἶναι ἐγκλεισμένη στήν οὐσία τοῦ φαρμάκου.
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Αὐτὴ τὴν πνευματοειδὴ θεωρία τοῦ Hahneman ἄλλοι ὁμοιοπαθητικοὶ τὴν δέχονται καὶ ἄλλοι προσπαθοῦν να ἀναπτύξουν ἐπιστημονικὲς ἐξηγήσεις γιά τὴν δράση τῶν ὁμοιοπαθητικῶν φαρμάκων. Οἱ συγγραφεῖς ἐξηγοῦν λεπτομερῶς ὄχι μόνο πόσο ἀντιεπιστημονικὲς εἶναι οἱ θεωρίες αὐτὲς ἀλλὰ καὶ πόσο παράλογες, ὅπως ἐξάλλου αὐτὸ ἔχει διατυπωθεῖ ἀπὸ πλείστους ἐπιστήμονες.
Ὅσων ἀφορᾷ τὰ ἀποτελέσματα τῶν ὁμοιοπαθητικῶν φαρμάκων: Οἱ περισσότερες μελέτες καταλήγουν στό συμπέρασμα ὅτι τὰ ἀποτελέσματα τῶν ὁμοιοπαθητικῶν φαρμάκων ὀφείλονται στό φαινόμενο placebo δηλ. τὸ εἰκονικὸ φάρμακό πού δέν περιέχει καμία φαρμακευτικὴ οὐσία, ἀλλὰ ὁ ἄρρωστος αὐτὸ δέν τὸ γνωρίζει καί μπορεῖ νά γίνει καλὰ λόγῳ αὐθυποβολῆς. Νά διευκρινίσω ὅτι πειραματικὰ ἔχει βρεθεὶ ὅτι τὸ placebo, ἔχει ἀποτελέσματά πού φτάνουν τὸ 40%. Δηλ. δίνοντας σὲ 100 ἀσθενεῖς εἰκονικὸ φάρμακο, οἱ 40 γίνονται καλά). Σὲ αὐτὸ βοηθᾶ πολὺ τὸ λεπτομερέστατο ἰστορικὸ καὶ ἡ πολύωρη συζήτηση μὲ τὸν ἄρρωστο, ποὺ οἱ ὁμοιοπαθητικοὶ κατεξοχὴν τὸ κάνουν. Ἂν ὅμως δέν ἐμπλέκονται ἀποτελέσματα εἰκονικοῦ φαρμάκου ὅπως ἀμύνονται οἱ ὁμοιοπαθητικοὶ καὶ ἐφ’ ὅσων δέν περιέχεται οὔτε μόριο φαρμακευτικῆς οὐσίας στό ὁμοιοπαθητικὸ φάρμακο καὶ ὄλες οἱ ἐξηγήσεις ἀπὸ ἐπιστημονικὴ καὶ λογικὴ ἄποψη ἔχουν παταγωδῶς ἀποτύχει νά ἐξηγήσουν τὴν δράση τῶν ὁμοιοπαθητικὼν φαρμάκων, ποῦ ὀφείλεται τελικὰ ἡ ἀποτελεσματικότητά τους;
Τὸ καινούργιο δεδομένο πού παρουσιάζεται καὶ τεκμηριώνεται ἐπιστημονικὰ σὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο, εἶναι ὅτι ἡ Ὁμοιοπαθητικὴ εἶναι μαγεία (ὑπάγεται στή συμπαθητικὴ ἢ ἀπομιμητικὴ μαγεία).
Ἂς δοῦμε λοιπόν πώς ἡ Ὁμοιοπαθητικὴ σχετίζεται ἄμεσα μὲ τὴν μαγεία.
ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ
Ὑπάρχει μιά ἐπιστήμῃ, ἡ πολιτισμικὴ ἀνθρωπολογία, ἡ ὁποία μελετᾷ τίς ποικιλομορφίες τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν, τὰ ἔθιμα καί τίς θρησκεῖες τους. Κατὰ τὴν ἀνθρωπολογία, μαγεία εἶναι μέθοδοι, οἱ ὁποῖες διαμεσολαβοῦν μὲ τὸ ὑπερφυσικὸ καί τίς χρησιμοποιοῦν οἱ ἄνθρωποι γιά νά ἐπιφέρουν ἰδιαίτερα ἀποτελέσματα.
Ἕνα εἶδος μαγείας εἶναι ἡ συμπαθητικὴ ἢ ἀπομιμητικὴ μαγεία ἡ ὁποία βασίζεται σὲ δύο ἀρχές, κατὰ τὸν Frazer(πατέρα τῆς συγχρόνης πολιτισμικὴς ἀνθρωπολογίας). Ἡ πρώτη ἀρχὴ εἶναι ὅτι τὸ ὀμοῖο παράγει ὀμοῖο. Ἡ δεύτερη ἀρχὴ εἶναι, ὅτι πράγματα τὰ ὁποῖα ἔχουν ἔρθει σὲ ἐπαφὴ μεταξὺ τους μία καὶ μόνη φορά, συνεχίζουν νά ἀλληλεπιδροῦν ἀπὸ ἀποστάσῃ μετὰ τή διακοπή τῆς φυσικῆς ἐπαφῇς, καθὼς οἱ δεσμοὶ μεταξὺ τους θεωροῦνται ὅτι εἶναι ἱκανοὶ νά διαμεσολαβοῦν μαγικὲς ἐπιδράσεις.
Αὐτὸ τὸ εἶδος τῆς μαγείας τὸ συναντᾶμε σὲ πολλὲς ἀρχαῖες παγανιστικὲς θεωρίες, στόν σαμανισμὸ κ.λ.π
Ἡ πρώτη ἀρχὴ μπορεὶ νά ὀνομαστεῖ Νόμος τῆς Ὁμοιότητας καὶ ἡ δεύτερη Νόμος τῆς Ἐπαφῆς ἢ τῆς Μεταδόσεως. Συνοπτικά, ἡ συμπαθητικὴ μαγεία εἶναι ἡ μαγεία τῶν ὁμοίων.
Ἡ ἀπομιμητικὴ μαγεία συσχετίζεται στενὰ μὲ τὴν ἀρχὴ τὰ ὅμοια ὑπὸ τῶν ὁμοίων θεραπεύονται, ἡ ὁποία διατυπώθηκε ἀπὸ ἰατροὺς τοῦ Μεσαίωνα καὶ ἔχει ἐφαρμογὲς στήν ἐμπειρικὴ ἰατρική.
ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
Ὅπως εἴδαμε στήν Ὁμοιοπαθητικὴ ἰσχύει ἀκριβῶς ὁ ἴδιος νόμος, ὁ νόμος τῶν ὁμοίων, ὅπως τὸν ἀναλύσαμε παραπάνω.
Ὅσον ἀφορᾷ τὸ δεύτερο νόμο τῆς ἀπομιμητικῆς μαγείας, τὸ Νόμο τῆς Ἐπαφῆς, ταιριάζει ἀπόλυτα μὲ τὴν θεωρία τῆς ὁμοιοπαθητικῆς ὅτι οἱ ἰδιότητες τῆς ὑποτιθεμένης φαρμακευτικῆς οὐσίας ἐγχαράσσονται γιά πάντα στό νερό πού ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μὲ αὐτήν, ἔστω καὶ ἂν ἡ ἀραίωση πού γίνεται, εἶναι τόσο μεγάλη, ποὺ δέν περιέχεται τελικὰ οὔτε μόριο νεροῦ τὸ ὁποῖο νά ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν οὐσία.
Βλέπουμε λοιπὸν ὅτι οἱ νόμοι τῆς συμπαθητικῆς ἢ ἀπομιμητικῆς μαγείας, ἰσχύουν ἐπακριβῶς ὡς νόμοι καὶ στήν ὁμοιοπαθητική. Αὐτὸ δέν εἶναι πολὺ παράξενο ἂν λάβουμε ὑπόψη μας ὅτι ὁ Hahneman, ὁ πατέρας τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς εἶχε ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν ἀλχημεία καὶ μπορεῖ νά ἐμπνεύστηκε ἀπὸ αὐτή. Ἡ ἀλχημεία βρίσκεται μεταξὺ ψευδοεπιστήμης καὶ παγανισμοῦ. Οἱ ἀλχημιστὲς ὑποστήριζαν ὅτι ἡ ἀλχημικὴ οὐσία, ποὺ τὴν ὀνόμαζαν φιλοσοφικὴ λίθο, ἦταν ἕνα ἐλιξίριο τῆς ζωῆς, μία κρυφὴ θεραπεία, τὴν ὁποία παρασκεύαζαν ἐκθλίβοντας τὴν πεμπτουσία διαφόρων ὑλικῶν καὶ μποροῦσε ὅπως καὶ τὰ ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα μπορούν, νά θεραπεύσει ἀλλὰ καὶ νά προκαλέσει ἀρρώστια.
ΙΣΧΥΕΙ Η ΜΑΓΕΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗ, ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΦΩΝΗΤΙΚΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΑ;
Ἡ Ἐπιστήμη τῆς ἀνθρωπολογίας ἀναγνωρίζει δύο μορφὲς μαγείας: τὴν «ἐμπνευσμένη μαγεία», ποὺ ἐκτελεῖται ἀπὸ τοὺς μυημένους καὶ μία δεύτερη κατηγορία που ὀνομάζεται «μὴ ἐμπνευσμένη ἢ λαϊκὴ μαγεία», ἡ ὁποία ἐκτελείται ἀπὸ μὴ μυημένους, ἄκομα καὶ ἀπὸ ἀνθρώπους πού δέν πιστεύουν στό ὑπερφυσικό.
Γιά παράδειγμα στίς μέρες μας ὑπάρχει μαντεία βασιζόμενη σὲ ἠλεκτρονικὸ ὑπολογιστή, ἡ ὁποία δέν περιλαμβάνει οὔτε κἀν ἀνθρώπινο χειριστή. Ὅλα τὰ δεδομένα ἔχουν δοθεῖ ἀπὸ πρόσωπα (τοὺς μάντεις) στόν ἠλεκτρονικὸ ὑπολογιστὴ καὶ ὅλη ἡ λειτουργία βασίζεται σὲ ἀνθρωπίνη πράξῃ, ποὺ παρεμβαίνει σὲ κάποιο σημεῖο. Τὸ ἴδιο συμβαίνει μὲ τὰ ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα, τὰ ὁποῖα παρασκευάζονται μὲ μηχανή πού κάνει τή δυναμοποίηση. Σχεδιάστηκε ἀπὸ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅτι τὰ φάρμακα αὐτὰ μὲ μαγικὸ τρόπο θεραπεύουν βάσει τοῦ νόμου τῶν ὁμοιοτήτων.
Οἱ νέο-σαμανιστὲς ἐπισημανοῦν ὅτι δέν εἶναι ἀπαραίτητο νά πιστεύει κάποιος στήν πρακτικὴ τοῦ σαμανισμοῦ, γιά νά λειτουργήσει αὐτή. Τὶ εἶναι ἀπαραίτητο; Εἶναι ἡ τεχνικὴ μὲ τὴν ὁποία πραγματοποιεῖται ἡ πνευματικὴ ἐμπειρία. Ἔτσι κάποιοι ἀνθρωπολόγοι εἴχαν ὅπως οἱ ἴδιοι σημειώνουν, πνευματικὲς (παγανιστικές) ἐμπειρίες καὶ ἦλθαν σὲ ἐπαφὴ μὲ πνεύματα (δαίμονες), μόνο παρακολουθῶντας τίς τελετουργίες καποίων φυλῶν, χωρὶς κἀν νά πιστεύουν σὲ αὐτά.
Ἡ ἀνθρωπολόγος Felicity Goodman περιγράφει στό βιβλίο της μία τέτοια ἐμπειρία πού εἶχε ἐκείνη καὶ οἱ βοηθοὶ της, παρακολουθώντας μόνο, σαμανικὲς τελετές. Ἔτσι ἀκούγοντας μόνο τὸ κροτάλισμα ἑνὸς φλασκιοῦ εἶχαν πληθώρα αἰσθήσεων, ὁράσεων κ.ὁ.κ., ἀλλὰ τὸ περιεχόμενο τῶν ἐμπειριῶν ἦταν ποικίλο, μὴ εἰδικό. Ἐπίσης τὸ ἴδιο συνέβη ὅταν υἱοθετούσαν συγκεκριμένες σωματικὲς στάσεις τοῦ σαμανισμοῦ. Μάλιστα ἔκανε τὸ ἑξῆς πείραμα. Ἔδειξε σὲ ἀνθρώπους της, σχέδια σαμανικῶν στάσεων χωρὶς ἐπεξηγήσεις. Ἡ ἀπομίμηση αὐτῶν τῶν στάσεων εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά ἔχουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, νά ἔχουν παρόμοιες ἐμπειρίες εἰδικὲς γιά κάθε στάσῃ. Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἡ Goodman πιθανολόγησε ὅτι εἶναι δυνατὸν νά ἐκδηλωθοῦν εἰδικὲς ἐμπειρίες , ὅταν ὑπάρχουν εἰδικὰ πολιτιστικὰ (πνευματικά) στοιχεῖα, ἄκομα καὶ ὅταν αὐτὰ δέν ἀποτελοῦν κτῆμα τῶν μετεχόντων.
Παρένθεση δικὴ μας: Ἐδῶ μποροῦμε νά σκεφτοῦμε γιατὶ καὶ οἱ ἀσκήσεις Γιόγκα μποροῦν νά μᾶς ἐπηρεάσουν ἔστω καὶ ἂν ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι κάνουμε ἁπλή γυμναστικὴ καὶ ὅπως λένε οἱ περισσότεροί πού κάνουν, δέν πιστεύουμε τίποτα ἀπὸ αὐτά.
Οἱ συγγραφεῖς τονίζουν, πὼς δέν εἶναι ἀπαραίτητο νά ἔχει ἐντρυφήσει κάποιος στόν ἀποκρυφισμό, νά κάνει ἐπικλήσεις, ἢ νά ἔχει δεῖ ἢ διαβάσει παγανιστικὲς θεωρίες, ἀλλὰ οἱ δαίμονες ἐξαπατοῦν τὸν ἄνθρωπο βάζοντας στό νοῦ του αὐτές τίς θεωρίες, ὡς ἀποκάλυψη. Ἔτσι ὁ Hahnemann γραφεῖ ὅτι ἡ Ὁμοιοπαθητικὴ ἀποκαλύφθηκε σὲ αὐτὸν ἀπὸ τὸν Θεό, ὅπως καὶ ὁ Bach θεωρεῖ ὅτι μὲ θεία ἀποκάλυψη βρῆκε τή θεραπεία τῶν ἀνθοϊαμάτων (θεωρεῖται ὅτι ἡ θερμότητα μεταφέρει τὴν ἐνέργεια τῶν ἀνθέων στο νερό), καθὼς καὶ ὁ Tom Bowen ὅτι ἡ τεχνικὴ τῶν Bowen (νά βρίσκουν ἂν ὑπάρχει ἀνισορροπία καὶ νά χαλαρώνουν τὸ σῶμα) ποὺ ἀνακάλυψε, ἦταν ἕνα δῶρο ἀπὸ τὸν Θεὸ κ.ο.κ. Συμπερασματικὰ λοιπὸν οἱ πλεῖστες μέθοδοι τῆς ἐναλλακτικῆς ἰατρικῆς, ὅταν ἀπεκδυθοῦν τὸ «ἐπιστημονικό» τους περικάλυμμα, ἀποκαλύπτονται νά συμπίπτουν μὲ ἀρχαῖες παγανιστικὲς πεποιθήσεις καὶ πρακτικές, καθὼς καὶ μὲ ἐσφαλμένες διδασκαλίες γιά τὴν ζωή, τὸ θάνατο καί τίς δοκιμασίες. Συγχρόνως συνοδεύονται ἀπὸ ἀντίστοιχες μαγικὲς πρακτικὲς τελείως ἀσυμβίβαστες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ πίστη. Δέν ὑπάρχει κάτι καινούργιο σχετικὰ μὲ αὐτές, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ περικάλυμμα. Οἱ ἴδιες παλιὲς παγανιστικὲς ἰδέες παρουσιάζονται κάτω ἀπὸ νέα προσωπεῖα.
Καὶ τελειώνουμε μὲ τὸ συμπέρασμα τῶν συγγραφέων: Ὅπως μπορεῖ κάποιος νά συμπεράνει ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω, ἡ ὁμοιοπαθητικὴ -μία ἀπό τίς ἐναλλακτικὲς / συμπληρωματικὲς θεραπευτικὲς μεθόδους, ἡ ὁποία εἶναι ἐλκυστικὴ σὲ ὅλο καὶ περισσοτέρους ἀνθρώπους σήμερα- δέν εἶναι ἐπιστήμη, ἀλλὰ ἔνα εἰδωλολατρικὸ σύστημα πεποιθήσεων συνοδευόμενο ἀπὸ μαγικὲς πρακτικὲς (δηλ. συμπαθητικὴ μαγεία). Ὑπὸ αὐτές τίς προϋποθέσεις, οὐδεὶς Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς πρέπει νά ἀσκεῖ ἢ νά δέχεται ὁμοιοπαθητικὲς θεραπεῖες.
Τέλος, θὰ πρέπει νά ἀναφερθεῖ ἐδῶ ὅτι, ἄκομα καὶ ἐὰν ἡ ὁμοιοπαθητικὴ δροῦσε ὄχι, μόνο μαγικά, ἀλλὰ ἐπίσης βασιζόμενη σὲ στοιχεῖα πού ἀνήκουν στόν ὑλικὸ κόσμο (ὑπόθεση ἡ ὁποία δέν ἰσχύει, ὅπως ἀποδείχθηκε στήν ἑνότητα ΙΙ Ὁμοιοπαθητικὴ καὶ Ἐπιστήμη), οἱ μαγικὲς ἀπόψεις θὰ ἤταν ἀρκετὲς γιά νά ἀπορριφθεῖ ἀπολύτως ἡ ὁμοιοπαθητικὴ ὑπὸ τῶν Ὀρθοδόξων.
Ὀάνα Ἰφτίμε - Ἀλέξαντρου Ἰφτίμε
Κωνσταντίνα Ἀλεβίζου, ἰατρὸς - Βιοπαθολόγος
Ἀπρίλιος 2016
Δ’ Σεμινάριο Ἀπολογητικῆς Ι. Μ. Κηφισίας, Ἁμαρουσίου & Ὠρωποῦ.
Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού
Τὸ θέμα τοῦ βιβλίου ἀφορᾷ ἕνα πολὺ σοβαρὸ ζήτημα, ποὺ ἔχει δημιουργήσει σύγχυση σὲ πολὺ κόσμο, συμπεριλαμβανομένων καὶ πιστῶν ὀρθοδόξων Χριστιανῶν.
Πρόκειται γιά τὶς λεγόμενες ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες καὶ ἰδιαίτερα τὴν Ὁμοιοπαθητική, ἡ ὁποία εἶναι καὶ ἡ περισσότερο διαδεδομένη. Οἱ συγγραφεῖς τοῦ βιβλίου, εἶναι Ῥουμάνοι ἐπιστήμονες Βιολόγοι. Ἡ Ὀάνα Ἰφτίμε εἶναι ἐπίκουρη καθηγήτρια στό τμῆμα Βιολογίας τοῦ Πανεπιστημίου τοῦ Βουκουρεστίου. Ὁ Ἀλέξαντρου Ἰφτίμε εἶναι Βιολόγος ἐρευνητὴς στό Ἐθνικὸ Μουσεῖο Φυσικῆς Ἱστορίας τοῦ Βουκουρεστίου. Τὸ βιβλίο εἶναι ἀπόλυτα ἐπιστημονικὸ μὲ πολὺ μεγάλο ἀριθμὸ βιβλιογραφικὼν ἀναφορῶν καὶ λεπτομερῆ ἀναδίφηση τῶν πρωτότυπων πηγῶν.
Τὸ βιβλίο προλογίζεται ἀπὸ τὸν καθηγητή Πανεπιστημίου τῆς Ἰατρικῆς Σχολῆς Θεσσαλονίκης Κωνσταντίνο Καρακατσάνη, ὁ ὁποῖος ἔχει καὶ μεταφράσει τὸ βιβλίο, καὶ ἀπὸ τὸν καθηγητῇ Πανεπιστημίου Θεολογικῆς σχολῆς Θεσσαλονίκης Δημήτριο Τσελεγγίδη.
Οἱ συγγραφεῖς ἀναλύουν μὲ τρανταχτὰ ἐπιχειρήματα 1ον τὴν καθαρὰ παραλόγη καὶ ἀντιεπιστημονικὴ ὑποστάσῃ τῆς Ὁμοιοπαθητικὴς καὶ 2ον γιά πρώτη φορὰ ἀναλύεται καὶ ἐπεξηγείται ἀκριβῶς ἡ σχέση τῆς Ὁμοιοπαθητικὴς «θεραπευτικῆς» μὲ τὴν «συμπαθητικὴ ἢ ἀπομιμητικὴ μαγεία.
Ἂς δοῦμε ὅμως ἁπλὰ καὶ συνοπτικά, τὶ παρουσιάζεται σὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο:
Στήν εἰσαγωγὴ οἱ συγγραφεῖς ἐξηγοῦν γιατὶ οἱ ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες παρουσιάζουν τόσο μεγάλη ἐξάπλωση καὶ ἐπιτυχία. Αὐτὸ ὀφειλεται στήν διαφήμισή τους ὡς καινοτόμα καὶ φυσικὰ προϊόντα, τὰ ὁποῖα δροῦν ὀλιστικὰ καὶ στήν δυσφήμιση ἀπὸ μέρους τῶν ἐναλλακτικῶν, τῆς κλασσικῆς ἰατρικῆς, ὑπερτονίζοντας τοὺς κινδύνους τῶν φαρμάκων της. Οἱ συγγραφεῖς ἐξηγοῦν ὅτι οἱ διαφημίσεις τους εἶναι ἀνυπόστατες γιατὶ τὸ ὅτι κάτι εἶναι φυσικὸ δέν σημαίνει ὅτι εἶναι καὶ εὐεργετικό. Νά διευκρινιστεῖ ὅτι φυσικὰ προϊόντα δέν σημαίνει ὅτι προέρχονται μόνο ἀπὸ φυτά. Ἡ Ὁμοιοπαθητικὴ δέν ἔχει καμία σχέση μὲ τὴν βοτανολογία, ὅπως ἐσκεμμένα προσπαθοῦν νά τὴν παρουσιάσουν. Τὰ ὑλικά πού χρησιμοποιοῦνται γιά τὴν παρασκευὴ τῶν ὁμοιοπαθητικῶν φαρμάκων εἶναι εἴτε ὀργανικὰ ὑλικὰ δηλ. τμήματα φυτῶν ἢ ζῴων ἢ ἐκκρίσεις ἀσθενῶν ἢ ζῴων, πχ σάλιο λυσσασμένου σκύλου, δηλητήριο φιδιοῦ, αἷμα, οὖρα, ῥινικὲς βλέννες πασχόντων, εἴτε ἀνόργανες ἑνώσεις ὅλων τῶν εἰδῶν (μέταλλα, χημικὲς ἑνώσεις), εἴτε ἄκομα ἀστάθμητα ὑλικὰ ὅπως ἀκτινοβολία τοῦ ἡλίου, τῆς σελήνης, τῶν ἄστρων κ.ὁ.κ. Ὄλες αὐτὲς οἱ πηγὲς τῶν φαρμάκων ὀνομάζονται materia medica δηλ ἰατρικὴ ὕλη.
Ἐπίσης ἡ ὀλιστικὴ προσέγγιση, ποὺ καὶ αὐτὴ διαφημίζεται ἐμπλέκει παγανιστικὲς πεποιθήσεις καὶ πρακτικές. Ἂς δοῦμε ὅμως τίς ΒΑΣΙΚΕΣ ΑΡΧΕΣ (ΝΟΜΟΥΣ) ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑ ΤΟΝ HAHNEMANN, ΤΟΝ ΠΑΤΕΡΑ ΤΗΣ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗΣ.
Ἡ βασικὴ ἀρχὴ τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς εἶναι ἡ ὑπάρξῃ ζωτικῆς ἐνεργείας ἢ δύναμης ἢ ἀρχῆς, ἡ ὁποία δέν ἔχει καμία ἐπιστημονικὴ βάσῃ, ἀπεναντίας ἔχει μεταφυσικὲς προεκτάσεις. Κατὰ τὸν Ηahnemann κάθε ὑγιὴς ἄνθρωπος ἔχει μία «πνευματοειδή», ζωτικὴ δύναμη, ἡ ὁποία διατηρεῖ τὸν ἄνθρωπο σὲ καλὴ ὑγεία. Ἡ νόσος εἶναι διαταραχὴ τῆς ζωτικῆς αὐτῆς δύναμης. Προκειμένου νά ἀποκατασταθεῖ ἡ ὑγεία θὰ πρέπει κατὰ τοὺς ὁμοιοπαθητικούς, νά ῥυθμιστεῖ ἐκ νέου αὐτὴ ἡ ζωτικὴ δύναμη. Αὐτὸ ἐπιτυγχάνεται μὲ τὰ ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα. Αὐτὴ ἡ θεμελιώδης πιστὴ στῇ ζωτικὴ δύναμη, τὴν ὁποία πιστεύουν ὄλες οἱ ἐναλλακτικὲς θεραπεῖες, ἡ ὁποία ἐμψυχώνει τὰ πάντα καὶ ὅτι κάποιος μπορεῖ νά παρέμβει σὲ αὐτὴ μὲ διάφορα «θεραπευτικὰ μέσα» χαρακτηρίζεται ἀπὸ τοὺς συγγραφεῖς ὡς εἰδωλολατρία.
Ἄλλη ἀρχὴ τῆς Ὁμοιοπαθητικὴς εἶναι ὁ νόμος τῶν ὁμοίων. Ἂς τὸν προσέξουμε γιατὶ θὰ ἀναφερθεῖ παρακάτω στήν μαγεία. Ὁ νόμος τῶν ὁμοίων σημαίνει ὅτι τὰ ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα περιέχουν οὐσίες τίς ὁποῖες ἂν πάρει κάποιος ὑγιὴς σὲ μεγαλύτερες ποσότητες δηλ. λιγότερο ἀραιωμένο, θὰ τοῦ προκαλέσουν συμπτώματα, παρόμοια μὲ αὐτά πού θέλουν νά θεραπεύσουν σὲ πάσχοντα. Ἔτσι οἱ ὁμοιοπαθητικοὶ προκειμένου να ἀνακαλύψουν τίς ἰδιότητες τοῦ φαρμάκου τους, τὸ δίνουν γιά δοκιμὴ σὲ ὑγιεῖς ἐθέλοντες, σὲ πειραματανθρώπους. Ἂν π.χ τὸ φάρμακο αὐτὸ προκαλεῖ σὲ αὐτοὺς πονοκεφάλους, θὰ χρησιμοποιηθείισως περισσότερο ἀραιωμένο σὲ ἀσθενεῖς γιά θεραπεία τοῦ πονοκεφάλου. Τὰ συμπτώματα πού παρατηρούνται σὲ αὐτές τίς πειραματικὲς δοκιμὲς περιλαμβάνουν ὄχι μόνο σωματικὲς ἐκδηλώσεις ἀλλὰ καὶ συναισθήματα, σκέψεις καὶ ὄνειρα, τὰ ὁποῖα καὶ αὐτὰ ἰσχυρίζονται ὅτι τὰ θεραπεύουν.Σημαντικὸ στήν ὁμοιοπαθητικὴ εἶναι ὅτι δεν θεραπεύουν ἀρρώστιες ἀλλὰ μόνο συμπτώματα. Ἔτσι π.χ τὸ Natrium muriaticum θεωρεῖται κατάλληλο γιά ὅσους ἔχουν προδιάθεση στό φόβο, στό θυμό, στή λύπη, σὲ αὐτούς πού ὑποφέρουν ἀπὸ πονοκεφάλους, ἀπὸ δερματικὰ προβλήματα. Βέβαια αὐτὰ τὰ συμπτώματά πού περιγράφηκαν εἶναι τὰ ἴδια μὲ αὐτά πού προκαλεῖ τὸ Natrium muriaticum στούς ὑγιεῖς ἐθέλοντες.
Ἔδω οἱ συγγραφεῖς ἀναφέρουν ὅτι πολλὲς φορές, τὰ συμπτώματα πού ἐκλύονται ἀπὸ τὰ ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα στούς ὑγιεῖς ἐθέλοντες, καὶ ὑποτίθεται ὅτι θὰ θεραπεύσουν τοὺς πάσχοντες εἷναι τυπικὰ ἐπιδράσεως πονηρῶν πνευμάτων. Ἔτσι διαβάζουμε στά κλασικὰ βιβλία τῶν φαρμάκων τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς τὰ materia medica, γιά ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα τὰ ὁποῖα προκαλοῦν καὶ ἄρα θεραπεύουν ζήλια, κατάθλιψη, ὑπερηφάνεια, φόβο, ἐπιθυμία κατάρας, βλασφημίας, ψευδαισθήσεις, ἰσχυρὴ σεξουαλικὴ ἐπιθυμία, ἄκομα καὶ ἐκδηλώσεις θυμοῦ πού συνοδεύονται μὲ κλαυθμό, γαυγίσματα καὶ κραυγές, ἐκδηλώσεις πού θυμίζουν ἐντόνως τοὺς κατειλημμένους ὑπὸ πονηρῶν πνευμάτων. Ὁ καθηγητὴς κ. Καρακατσάνης πού προλογίζει τὸ βιβλίο, σὲ ὁμιλία του τονίζει ὅτι καὶ μόνο ὁ ἰσχυρισμὸς τῶν ὁμοιοπαθητικῶν, ὅπως καταγράφεται στά βιβλία τους ὅτι μποροῦν νά θεραπεύουν ἀνθρώπινα πάθη ὅπως ἡ αὐτά πού περιγράφηκαν παραπάνω, μὲ ὑλικὰ μέσα (μὲ τὰ φάρμακά τους δηλ.) εἶναι ἀρκετὸ γιά νά ἀπορριφθεῖ ἀπὸ ὅλους τοὺς ὀρθοδόξους Χριστιανούς, ἀφοῦ ἔρχεται νά ἀντικαταστήσει τὰ μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας ὅπως τὴν ἱερὰ ἐξομολογήσῃ καὶ τή Θείᾳ Εὐχαριστίᾳ, προσφέροντας τή σωτηρίᾳ μὲ τὰ ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα.
Τὸ ὁμοιοπαθητικὸ φάρμακο γιά νά παρασκευαστεῖ θὰ πρέπει νά ἀραιωθεῖ καὶ νά δυναμοποιηθεῖ.
Ἂς δοῦμε τὸν νόμο τῆς ἀραίωσης: Τὰ διαλύματά τους κατὰ κανόνα ἀραιώνονται μὲ νερὸ ἢ ἀλκοόλη καὶ τόσο πολὺ ὥστε τελικὰ στό φάρμακο δέν περιέχεται οὔτε μόριο οὐσίας καί τίς περισσότερες φορὲς οὔτε μόριο νεροὺ ἢ ἀλκοόλης τὰ ὁποῖα ἦλθαν σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν οὐσία.{Οι ἀραιώσεις αὐτὲς συμβολίζονται μὲ D, ὅταν εἶναι 1:10 (ἔνα μέρος δ/τος προστίθεται σὲ 9 μέρη δ/τῇ), εἴτε συμβολίζονται μὲ C, ὅταν εἶναι 1:100 (δηλ. ἕνα μέρος δ/τος προστίθεται σὲ 99 μέρη δ/τῇ). Ἔτσι π.χ. ἕνα 30c ὁμοιοπαθητικὸ φάρμακο, ἔχει παρασκευαστεὶ μὲ 30 δ/σεις, ποὺ ἡ κάθε μία εἶναι 1:100}.Ὅπως οἱ ἴδιοι ὁμοιοπαθητικοὶ λένε ὅτι ἡ ἀραίωση εἶναι τόση σὰν νά ῥίχνεις μία σταγόνα φαρμάκου σὲ μία λίμνη. Καὶ αὐτὸ συμβαίνει γιατὶ στήν ὁμοιοπαθητικὴ θεωρεῖται ὅτι ὄσο πιὸ ὑψηλὲς εἶναι οἱ διαλύσεις, στά φάρμακα τόσο πιὸ ἰσχυρὰ καὶ φορτισμένα μὲ τὴν δύναμη τῆς φαρμακευτικῆς οὐσίας, εἶναι αὐτά. Πῶς τὸ δικαιολογοῦν αὐτὸ οἱ ὁμοιοπαθητικοί; Μὲ τὴν θεωρία ὅτι οἱ ἰδιότητες τῆς ὑποτιθεμένης φαρμακευτικῆς οὐσίας ἐγχαράσσονται γιά πάντα στό νερό πού ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μὲ αὐτήν, ἔστω καὶ ἂν ἡ ἀραίωση πού γίνεται, εἶναι τόσο μεγάλη, ποὺ δέν περιέχεται τελικὰ οὔτε μόριο νεροῦ τὸ ὁποῖο νά ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν οὐσία. Ἂς προσέξουμε καὶ αὐτὴ τὴν θεωρία γιατὶ θὰ τὴν ἐπικαλεστοῦμε καὶ αὐτὴ παρακάτω στή μαγεία.
Ἂς δοῦμε τώρα τὸν τελευταῖο καὶ πολὺ σημαντικὸ νόμο τῆς δυναμοποίησης. Ἡ δυναμοποίηση συνίσταται στήν ἀνατάραξη τοῦ ὁμοιοπαθητικοῦ φαρμάκου, εἴτε μὲ τὸ χέρι, εἴτε μὲ τὴν χρησιμοποίηση συσκευῆς. Μάλιστα ὁ Hahnemann θεωροῦσε ὅτι θὰ πρέπει ἡ φιάλη πού περιέχει τὸ ὁμοιοπαθητικὸ φάρμακο νά κτυπᾶ ἐπάνω σὲ μία σκληρὴ ἀλλὰ ἐλαστικὴ ἐπιφάνεια. Ὁ σκοπὸς τῆς δυναμοποιήσεως εἶναι σύμφωνα μὲ τὸν Hahnemannη ἀπελευθέρωση τῆς πνευματοειδοὺς ἰατρικῆς δύναμης ἡ ὁποία εἶναι ἐγκλεισμένη στήν οὐσία τοῦ φαρμάκου.
ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΗ
Αὐτὴ τὴν πνευματοειδὴ θεωρία τοῦ Hahneman ἄλλοι ὁμοιοπαθητικοὶ τὴν δέχονται καὶ ἄλλοι προσπαθοῦν να ἀναπτύξουν ἐπιστημονικὲς ἐξηγήσεις γιά τὴν δράση τῶν ὁμοιοπαθητικῶν φαρμάκων. Οἱ συγγραφεῖς ἐξηγοῦν λεπτομερῶς ὄχι μόνο πόσο ἀντιεπιστημονικὲς εἶναι οἱ θεωρίες αὐτὲς ἀλλὰ καὶ πόσο παράλογες, ὅπως ἐξάλλου αὐτὸ ἔχει διατυπωθεῖ ἀπὸ πλείστους ἐπιστήμονες.
Ὅσων ἀφορᾷ τὰ ἀποτελέσματα τῶν ὁμοιοπαθητικῶν φαρμάκων: Οἱ περισσότερες μελέτες καταλήγουν στό συμπέρασμα ὅτι τὰ ἀποτελέσματα τῶν ὁμοιοπαθητικῶν φαρμάκων ὀφείλονται στό φαινόμενο placebo δηλ. τὸ εἰκονικὸ φάρμακό πού δέν περιέχει καμία φαρμακευτικὴ οὐσία, ἀλλὰ ὁ ἄρρωστος αὐτὸ δέν τὸ γνωρίζει καί μπορεῖ νά γίνει καλὰ λόγῳ αὐθυποβολῆς. Νά διευκρινίσω ὅτι πειραματικὰ ἔχει βρεθεὶ ὅτι τὸ placebo, ἔχει ἀποτελέσματά πού φτάνουν τὸ 40%. Δηλ. δίνοντας σὲ 100 ἀσθενεῖς εἰκονικὸ φάρμακο, οἱ 40 γίνονται καλά). Σὲ αὐτὸ βοηθᾶ πολὺ τὸ λεπτομερέστατο ἰστορικὸ καὶ ἡ πολύωρη συζήτηση μὲ τὸν ἄρρωστο, ποὺ οἱ ὁμοιοπαθητικοὶ κατεξοχὴν τὸ κάνουν. Ἂν ὅμως δέν ἐμπλέκονται ἀποτελέσματα εἰκονικοῦ φαρμάκου ὅπως ἀμύνονται οἱ ὁμοιοπαθητικοὶ καὶ ἐφ’ ὅσων δέν περιέχεται οὔτε μόριο φαρμακευτικῆς οὐσίας στό ὁμοιοπαθητικὸ φάρμακο καὶ ὄλες οἱ ἐξηγήσεις ἀπὸ ἐπιστημονικὴ καὶ λογικὴ ἄποψη ἔχουν παταγωδῶς ἀποτύχει νά ἐξηγήσουν τὴν δράση τῶν ὁμοιοπαθητικὼν φαρμάκων, ποῦ ὀφείλεται τελικὰ ἡ ἀποτελεσματικότητά τους;
Τὸ καινούργιο δεδομένο πού παρουσιάζεται καὶ τεκμηριώνεται ἐπιστημονικὰ σὲ αὐτὸ τὸ βιβλίο, εἶναι ὅτι ἡ Ὁμοιοπαθητικὴ εἶναι μαγεία (ὑπάγεται στή συμπαθητικὴ ἢ ἀπομιμητικὴ μαγεία).
Ἂς δοῦμε λοιπόν πώς ἡ Ὁμοιοπαθητικὴ σχετίζεται ἄμεσα μὲ τὴν μαγεία.
ΝΟΜΟΙ ΤΗΣ ΜΑΓΕΙΑΣ
Ὑπάρχει μιά ἐπιστήμῃ, ἡ πολιτισμικὴ ἀνθρωπολογία, ἡ ὁποία μελετᾷ τίς ποικιλομορφίες τῶν ἀνθρωπίνων κοινωνιῶν, τὰ ἔθιμα καί τίς θρησκεῖες τους. Κατὰ τὴν ἀνθρωπολογία, μαγεία εἶναι μέθοδοι, οἱ ὁποῖες διαμεσολαβοῦν μὲ τὸ ὑπερφυσικὸ καί τίς χρησιμοποιοῦν οἱ ἄνθρωποι γιά νά ἐπιφέρουν ἰδιαίτερα ἀποτελέσματα.
Ἕνα εἶδος μαγείας εἶναι ἡ συμπαθητικὴ ἢ ἀπομιμητικὴ μαγεία ἡ ὁποία βασίζεται σὲ δύο ἀρχές, κατὰ τὸν Frazer(πατέρα τῆς συγχρόνης πολιτισμικὴς ἀνθρωπολογίας). Ἡ πρώτη ἀρχὴ εἶναι ὅτι τὸ ὀμοῖο παράγει ὀμοῖο. Ἡ δεύτερη ἀρχὴ εἶναι, ὅτι πράγματα τὰ ὁποῖα ἔχουν ἔρθει σὲ ἐπαφὴ μεταξὺ τους μία καὶ μόνη φορά, συνεχίζουν νά ἀλληλεπιδροῦν ἀπὸ ἀποστάσῃ μετὰ τή διακοπή τῆς φυσικῆς ἐπαφῇς, καθὼς οἱ δεσμοὶ μεταξὺ τους θεωροῦνται ὅτι εἶναι ἱκανοὶ νά διαμεσολαβοῦν μαγικὲς ἐπιδράσεις.
Αὐτὸ τὸ εἶδος τῆς μαγείας τὸ συναντᾶμε σὲ πολλὲς ἀρχαῖες παγανιστικὲς θεωρίες, στόν σαμανισμὸ κ.λ.π
Ἡ πρώτη ἀρχὴ μπορεὶ νά ὀνομαστεῖ Νόμος τῆς Ὁμοιότητας καὶ ἡ δεύτερη Νόμος τῆς Ἐπαφῆς ἢ τῆς Μεταδόσεως. Συνοπτικά, ἡ συμπαθητικὴ μαγεία εἶναι ἡ μαγεία τῶν ὁμοίων.
Ἡ ἀπομιμητικὴ μαγεία συσχετίζεται στενὰ μὲ τὴν ἀρχὴ τὰ ὅμοια ὑπὸ τῶν ὁμοίων θεραπεύονται, ἡ ὁποία διατυπώθηκε ἀπὸ ἰατροὺς τοῦ Μεσαίωνα καὶ ἔχει ἐφαρμογὲς στήν ἐμπειρικὴ ἰατρική.
ΤΙ ΙΣΧΥΕΙ ΣΤΗΝ ΟΜΟΙΟΠΑΘΗΤΙΚΗ
Ὅπως εἴδαμε στήν Ὁμοιοπαθητικὴ ἰσχύει ἀκριβῶς ὁ ἴδιος νόμος, ὁ νόμος τῶν ὁμοίων, ὅπως τὸν ἀναλύσαμε παραπάνω.
Ὅσον ἀφορᾷ τὸ δεύτερο νόμο τῆς ἀπομιμητικῆς μαγείας, τὸ Νόμο τῆς Ἐπαφῆς, ταιριάζει ἀπόλυτα μὲ τὴν θεωρία τῆς ὁμοιοπαθητικῆς ὅτι οἱ ἰδιότητες τῆς ὑποτιθεμένης φαρμακευτικῆς οὐσίας ἐγχαράσσονται γιά πάντα στό νερό πού ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μὲ αὐτήν, ἔστω καὶ ἂν ἡ ἀραίωση πού γίνεται, εἶναι τόσο μεγάλη, ποὺ δέν περιέχεται τελικὰ οὔτε μόριο νεροῦ τὸ ὁποῖο νά ἦρθε σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν οὐσία.
Βλέπουμε λοιπὸν ὅτι οἱ νόμοι τῆς συμπαθητικῆς ἢ ἀπομιμητικῆς μαγείας, ἰσχύουν ἐπακριβῶς ὡς νόμοι καὶ στήν ὁμοιοπαθητική. Αὐτὸ δέν εἶναι πολὺ παράξενο ἂν λάβουμε ὑπόψη μας ὅτι ὁ Hahneman, ὁ πατέρας τῆς Ὁμοιοπαθητικῆς εἶχε ἀσχοληθεῖ μὲ τὴν ἀλχημεία καὶ μπορεῖ νά ἐμπνεύστηκε ἀπὸ αὐτή. Ἡ ἀλχημεία βρίσκεται μεταξὺ ψευδοεπιστήμης καὶ παγανισμοῦ. Οἱ ἀλχημιστὲς ὑποστήριζαν ὅτι ἡ ἀλχημικὴ οὐσία, ποὺ τὴν ὀνόμαζαν φιλοσοφικὴ λίθο, ἦταν ἕνα ἐλιξίριο τῆς ζωῆς, μία κρυφὴ θεραπεία, τὴν ὁποία παρασκεύαζαν ἐκθλίβοντας τὴν πεμπτουσία διαφόρων ὑλικῶν καὶ μποροῦσε ὅπως καὶ τὰ ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα μπορούν, νά θεραπεύσει ἀλλὰ καὶ νά προκαλέσει ἀρρώστια.
ΙΣΧΥΕΙ Η ΜΑΓΕΙΑ ΑΚΟΜΑ ΚΑΙ ΑΝ ΚΑΠΟΙΟΣ ΔΕΝ ΠΙΣΤΕΥΕΙ ΣΕ ΑΥΤΗ, ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΦΩΝΗΤΙΚΗ ΕΠΙΚΛΗΣΗ Ή ΟΠΟΙΑΔΗΠΟΤΕ ΤΕΛΕΤΟΥΡΓΙΑ ΣΕ ΠΝΕΥΜΑΤΑ;
Ἡ Ἐπιστήμη τῆς ἀνθρωπολογίας ἀναγνωρίζει δύο μορφὲς μαγείας: τὴν «ἐμπνευσμένη μαγεία», ποὺ ἐκτελεῖται ἀπὸ τοὺς μυημένους καὶ μία δεύτερη κατηγορία που ὀνομάζεται «μὴ ἐμπνευσμένη ἢ λαϊκὴ μαγεία», ἡ ὁποία ἐκτελείται ἀπὸ μὴ μυημένους, ἄκομα καὶ ἀπὸ ἀνθρώπους πού δέν πιστεύουν στό ὑπερφυσικό.
Γιά παράδειγμα στίς μέρες μας ὑπάρχει μαντεία βασιζόμενη σὲ ἠλεκτρονικὸ ὑπολογιστή, ἡ ὁποία δέν περιλαμβάνει οὔτε κἀν ἀνθρώπινο χειριστή. Ὅλα τὰ δεδομένα ἔχουν δοθεῖ ἀπὸ πρόσωπα (τοὺς μάντεις) στόν ἠλεκτρονικὸ ὑπολογιστὴ καὶ ὅλη ἡ λειτουργία βασίζεται σὲ ἀνθρωπίνη πράξῃ, ποὺ παρεμβαίνει σὲ κάποιο σημεῖο. Τὸ ἴδιο συμβαίνει μὲ τὰ ὁμοιοπαθητικὰ φάρμακα, τὰ ὁποῖα παρασκευάζονται μὲ μηχανή πού κάνει τή δυναμοποίηση. Σχεδιάστηκε ἀπὸ ἀνθρώπους οἱ ὁποῖοι πιστεύουν ὅτι τὰ φάρμακα αὐτὰ μὲ μαγικὸ τρόπο θεραπεύουν βάσει τοῦ νόμου τῶν ὁμοιοτήτων.
Οἱ νέο-σαμανιστὲς ἐπισημανοῦν ὅτι δέν εἶναι ἀπαραίτητο νά πιστεύει κάποιος στήν πρακτικὴ τοῦ σαμανισμοῦ, γιά νά λειτουργήσει αὐτή. Τὶ εἶναι ἀπαραίτητο; Εἶναι ἡ τεχνικὴ μὲ τὴν ὁποία πραγματοποιεῖται ἡ πνευματικὴ ἐμπειρία. Ἔτσι κάποιοι ἀνθρωπολόγοι εἴχαν ὅπως οἱ ἴδιοι σημειώνουν, πνευματικὲς (παγανιστικές) ἐμπειρίες καὶ ἦλθαν σὲ ἐπαφὴ μὲ πνεύματα (δαίμονες), μόνο παρακολουθῶντας τίς τελετουργίες καποίων φυλῶν, χωρὶς κἀν νά πιστεύουν σὲ αὐτά.
Ἡ ἀνθρωπολόγος Felicity Goodman περιγράφει στό βιβλίο της μία τέτοια ἐμπειρία πού εἶχε ἐκείνη καὶ οἱ βοηθοὶ της, παρακολουθώντας μόνο, σαμανικὲς τελετές. Ἔτσι ἀκούγοντας μόνο τὸ κροτάλισμα ἑνὸς φλασκιοῦ εἶχαν πληθώρα αἰσθήσεων, ὁράσεων κ.ὁ.κ., ἀλλὰ τὸ περιεχόμενο τῶν ἐμπειριῶν ἦταν ποικίλο, μὴ εἰδικό. Ἐπίσης τὸ ἴδιο συνέβη ὅταν υἱοθετούσαν συγκεκριμένες σωματικὲς στάσεις τοῦ σαμανισμοῦ. Μάλιστα ἔκανε τὸ ἑξῆς πείραμα. Ἔδειξε σὲ ἀνθρώπους της, σχέδια σαμανικῶν στάσεων χωρὶς ἐπεξηγήσεις. Ἡ ἀπομίμηση αὐτῶν τῶν στάσεων εἶχε ὡς ἀποτέλεσμα νά ἔχουν οἱ ἄνθρωποι αὐτοί, νά ἔχουν παρόμοιες ἐμπειρίες εἰδικὲς γιά κάθε στάσῃ. Μετὰ ἀπὸ ὅλα αὐτὰ ἡ Goodman πιθανολόγησε ὅτι εἶναι δυνατὸν νά ἐκδηλωθοῦν εἰδικὲς ἐμπειρίες , ὅταν ὑπάρχουν εἰδικὰ πολιτιστικὰ (πνευματικά) στοιχεῖα, ἄκομα καὶ ὅταν αὐτὰ δέν ἀποτελοῦν κτῆμα τῶν μετεχόντων.
Παρένθεση δικὴ μας: Ἐδῶ μποροῦμε νά σκεφτοῦμε γιατὶ καὶ οἱ ἀσκήσεις Γιόγκα μποροῦν νά μᾶς ἐπηρεάσουν ἔστω καὶ ἂν ἐμεῖς νομίζουμε ὅτι κάνουμε ἁπλή γυμναστικὴ καὶ ὅπως λένε οἱ περισσότεροί πού κάνουν, δέν πιστεύουμε τίποτα ἀπὸ αὐτά.
Οἱ συγγραφεῖς τονίζουν, πὼς δέν εἶναι ἀπαραίτητο νά ἔχει ἐντρυφήσει κάποιος στόν ἀποκρυφισμό, νά κάνει ἐπικλήσεις, ἢ νά ἔχει δεῖ ἢ διαβάσει παγανιστικὲς θεωρίες, ἀλλὰ οἱ δαίμονες ἐξαπατοῦν τὸν ἄνθρωπο βάζοντας στό νοῦ του αὐτές τίς θεωρίες, ὡς ἀποκάλυψη. Ἔτσι ὁ Hahnemann γραφεῖ ὅτι ἡ Ὁμοιοπαθητικὴ ἀποκαλύφθηκε σὲ αὐτὸν ἀπὸ τὸν Θεό, ὅπως καὶ ὁ Bach θεωρεῖ ὅτι μὲ θεία ἀποκάλυψη βρῆκε τή θεραπεία τῶν ἀνθοϊαμάτων (θεωρεῖται ὅτι ἡ θερμότητα μεταφέρει τὴν ἐνέργεια τῶν ἀνθέων στο νερό), καθὼς καὶ ὁ Tom Bowen ὅτι ἡ τεχνικὴ τῶν Bowen (νά βρίσκουν ἂν ὑπάρχει ἀνισορροπία καὶ νά χαλαρώνουν τὸ σῶμα) ποὺ ἀνακάλυψε, ἦταν ἕνα δῶρο ἀπὸ τὸν Θεὸ κ.ο.κ. Συμπερασματικὰ λοιπὸν οἱ πλεῖστες μέθοδοι τῆς ἐναλλακτικῆς ἰατρικῆς, ὅταν ἀπεκδυθοῦν τὸ «ἐπιστημονικό» τους περικάλυμμα, ἀποκαλύπτονται νά συμπίπτουν μὲ ἀρχαῖες παγανιστικὲς πεποιθήσεις καὶ πρακτικές, καθὼς καὶ μὲ ἐσφαλμένες διδασκαλίες γιά τὴν ζωή, τὸ θάνατο καί τίς δοκιμασίες. Συγχρόνως συνοδεύονται ἀπὸ ἀντίστοιχες μαγικὲς πρακτικὲς τελείως ἀσυμβίβαστες μὲ τὴν Ὀρθόδοξη Χριστιανικὴ πίστη. Δέν ὑπάρχει κάτι καινούργιο σχετικὰ μὲ αὐτές, ἐκτὸς ἀπὸ τὸ περικάλυμμα. Οἱ ἴδιες παλιὲς παγανιστικὲς ἰδέες παρουσιάζονται κάτω ἀπὸ νέα προσωπεῖα.
Καὶ τελειώνουμε μὲ τὸ συμπέρασμα τῶν συγγραφέων: Ὅπως μπορεῖ κάποιος νά συμπεράνει ἀπὸ τὰ ἀνωτέρω, ἡ ὁμοιοπαθητικὴ -μία ἀπό τίς ἐναλλακτικὲς / συμπληρωματικὲς θεραπευτικὲς μεθόδους, ἡ ὁποία εἶναι ἐλκυστικὴ σὲ ὅλο καὶ περισσοτέρους ἀνθρώπους σήμερα- δέν εἶναι ἐπιστήμη, ἀλλὰ ἔνα εἰδωλολατρικὸ σύστημα πεποιθήσεων συνοδευόμενο ἀπὸ μαγικὲς πρακτικὲς (δηλ. συμπαθητικὴ μαγεία). Ὑπὸ αὐτές τίς προϋποθέσεις, οὐδεὶς Ὀρθόδοξος Χριστιανὸς πρέπει νά ἀσκεῖ ἢ νά δέχεται ὁμοιοπαθητικὲς θεραπεῖες.
Τέλος, θὰ πρέπει νά ἀναφερθεῖ ἐδῶ ὅτι, ἄκομα καὶ ἐὰν ἡ ὁμοιοπαθητικὴ δροῦσε ὄχι, μόνο μαγικά, ἀλλὰ ἐπίσης βασιζόμενη σὲ στοιχεῖα πού ἀνήκουν στόν ὑλικὸ κόσμο (ὑπόθεση ἡ ὁποία δέν ἰσχύει, ὅπως ἀποδείχθηκε στήν ἑνότητα ΙΙ Ὁμοιοπαθητικὴ καὶ Ἐπιστήμη), οἱ μαγικὲς ἀπόψεις θὰ ἤταν ἀρκετὲς γιά νά ἀπορριφθεῖ ἀπολύτως ἡ ὁμοιοπαθητικὴ ὑπὸ τῶν Ὀρθοδόξων.
Ὀάνα Ἰφτίμε - Ἀλέξαντρου Ἰφτίμε
Κωνσταντίνα Ἀλεβίζου, ἰατρὸς - Βιοπαθολόγος
Ἀπρίλιος 2016
Δ’ Σεμινάριο Ἀπολογητικῆς Ι. Μ. Κηφισίας, Ἁμαρουσίου & Ὠρωποῦ.
Πηγή: Ιερά Μητρόπολις Κηφισίας, Αμαρουσίου και Ωρωπού
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου