Αγία Νεομάρτυς Βασιλική του Κοσόβου. Ημέρα Μνήμης: 13/26 Οκτωβρίου.

Αγία Νεομάρτυς Βασιλική του Κοσόβου. Ημέρα Μνήμης: 13/26 Οκτωβρίου.

Η Αγία Νεομάρτυς Βασιλική (Bosiljka) έζησε στα μέσα του 19ου αιώνα στο χωριό Pasjane, κοντά στην πόλη Gnjilane, στα ανατολικά της επαχίας του Κοσόβου. Τον καιρό της τουρκοκρατίας, το χωριό δεν είχε ναό, η οικογένεια της Βασιλικής όμως ήταν γνωστή για την ευλάβειά της. Πολλές φορές η Βασιλική πήγαινε για να λειτουργηθεί και να κοινωνήσει των Αχράντων Μυστηρίων στην Μονή Draganac, η οποία βρισκόνταν σε απόσταση 17 χιλιομέτρων και ήταν ένα καταφύγιο για τους χριστιανούς.

Στην ηλικία των 17 ετών, η ήσυχη ζωή της Βασιλικής στο χωριό τελείωσε, εφόσον έπρεπε να απαντήσει με πίστη και θάρρος σε μία άνωθεν κλήση. Την περίοδο εκείνη, η οικογένειά της αποφάσισε να πάει στο Gnjilane, όπου ακόμη λειτουργούσε μία Ορθόδοξη εκκλησία, ο Προφήτης Ηλίας. Δυστυχώς, όπως συνήθως συνέβαινε την περίοδο της Οθωμανικής κατοχής, κάποιος μουσουλμάνος Αλβανός την είδε και μαγεύτηκε από την ομορφιά και την αθωότητά της και της ζήτησε να γίνει μουσουλμάνα για να παντρευτούν. Η Βασιλική αρνήθηκε, ενώ σαν απάντηση, στην πρόταση και στα δώρα του Αλβανού, του είπε ότι δεν έχει ανάγκη από άλλη πίστη και ότι δεν υπάρχει τίποτε ομορφότερο από τον Χριστό.

Ο μουσουλμάνος προσβλήθηκε από τα λόγια της νεαρής, την απήγαγε και την πήγε στο σπίτι του. Εκεί προσπάθησε να την πείσει κρατώντας την νηστική, χωρίς όμως αποτέλεσμα. Η Βασιλική ήταν σίγουρη ότι ο Χριστός ήταν αυτό που χρειάζεται και ότι κανένα βασανιστήριο δεν θα την απομακρύνε από Εκείνον και από την αγάπη Του.

Ο μουσουλμάνος τότε την παρέδωσε σε μία γυναίκα που ήταν χριστιανή και είχε εξισλαμιστεί, η οποία προσπαθούσε να την πείσει να γίνει μουσουλμάνα για το καλό το δικό της και της οικογένειάς της. Η νεαρή Βασιλική απάντησε εκ νέου ότι δεν έχει ανάγκη από άλλη πίστη εκτός από την Ορθόδοξη και ότι έχει ήδη ένα σύζυγο. Όταν η μουσουλμάνα την ρώτησε με περιέργεια ποιος είναι ο σύζυγός της, εκείνη απάντησε: «Ο Χριστός φυσικά. Αυτός είναι ο Νυμφίος μου, σε Εκείνον ανήκω και δεν θα παρατήσω ποτέ τον Χριστό και την πίστη μου όπως έκανες εσύ και σε λυπάμαι!». Η Σέρβα μουσουλμάνα της απάντησε: «Μην έχεις πείσμα, άλλαξε πίστη για να σώσεις την ψυχή σου. Τότε η Βασιλική της απάντησε αποφασιστικά: «Δεν σώζεις έτσι την ψυχή σου, με αυτόν τον τρόπο την χάνεις!».

Τότε την επέστρεψε στον μουσουλμάνο που την είχε ερωτευτεί και προσπαθούσε εκ νέου να την πείσει να αλλάξει πίστη για να την κάνει σύζυγό του. Αποτυγχάνοντας άρχισε να την βασανίζει. Πρώτα την κράτησε πάνω από την φωτιά για να την πνίξει ο καπνός και έπειτα πέταξε επάνω της αναμμένα κάρβουνα. Σε όλα αυτά, η μόνη απάντηση της Βασιλικής ήταν: «Σκοτώστε με. Μόνο το σώμα μου μπορείτε να σκοτώσετε, εγώ όμως θα μείνω Ορθόδοξη, θα μείνω με τον Χριστό!».

Ταπεινωμένος που δεν μπορούσε να πείσει μία 17χρονη, ο μουσουλμάνος Αλβανός την έδεσε σ'ένα άλογο και την έσυρε στην πόλη, όπου αυτός και κάποιοι φίλοι του την τεμάχισαν ζωντανή φωνάζοντας: «Θάνατος στην βρωμερή Σέρβα!». Όλο αυτό το διάστημα η Βασιλική προσευχόνταν και επαναλάμβανε τα λόγια: «Κύριε,δώσε μου δύναμη να υπομείνω μέχρι τέλους, μη με αφήσεις να πέσω,δώσε μου δύναμη μέχρι τέλους!». Τα τελευταία της λόγια ήταν αυτά: «Αυτός δεν είναι ο θάνατός μου, αυτό δεν είναι το τέλος μου, αλλά η αρχή της αιώνιας ζωής. Αντίθετα εσείς,π εθάνατε για πάντα».

Η οικογένειά της κατάφερε να περιμαζέψει τα λείψανά της με την άδεια των τουρκικών αρχών, και τα έθαψε κάτω από τα ερείπια του πρώην ναού του χωριού. Μετά από μερικές δεκαετίες έγιναν μια σειρά από μεταρρυθμίσεις με στόχο την αναδιοργάνωση της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας, (Τανζιμάτ )και οι χριστιανοί μπορούσαν και πάλι να χτίσουν ναούς, το χωριό Pasjane ξανάχτισε τον ναό του και τοποθέτησαν τα λείψανα της Βασιλικής σε μία κολώνα.

Η τοποθέτηση των λειψάνων σε μία πέτρινη κολώνα ή στα θεμέλιά της ήταν μία σύνηθη πρακτική στην οθωμανική Σερβία επειδή εαν τα λείψανα ήταν σε κοινή θέα οι Τούρκοι και οι Αλβανοί συχνά προχωρούσαν στην σύλησή τους. Με αυτόν τον τρόπο πολλά λείψανα, ανάμεσά τους και της Αγίας Νεομάρτυρος Βασιλικής, διεσώθησαν μέχρι τις μέρες μας.

Η αγιοκατάταξή της έγινε στις 28 Απριλίου/10 Μαΐου 2018 από την Ιερά Σύνοδο του Πατριαρχείου Σερβίας και η μνήμη της τιμάται στις 13/26 Οκτωβρίου.

Πηγή: Προσκυνητής