Όσιος Νικήτας ο Πατρίκιος, Στρατηγός του Θέματος της Σικελίας, ο Ομολογητής. Ημέρα Μνήμης: 13 Οκτωβρίου.

Όσιος Νικήτας ο Πατρίκιος, Στρατηγός του Θέματος της Σικελίας, ο Ομολογητής. Ημέρα Μνήμης: 13 Οκτωβρίου.

Θλίψεις ὑποστὰς εἰκόνων θείων χάριν,

Χαίρει χαρὰν Νικήτας, οἵαν οἱ Νόες.

Ο Άγιος Νικήτας γεννήθηκε το 761 μ.Χ. στην Παφλαγονία. Αναφέρεται και ως Νικήτας Μονομάχος και κατά πάσα πιθανότητα ήταν μέλος της οικογένειας των Μονομάχων και συγγενής της Αυγούστας Θεοδώρας. Οι γονείς του, που μάλλον ονομάζοντας Γρηγόριος και Άννα, φρόντισαν για την εκπαίδευσή του στον τόπο καταγωγής του. Σε παιδική ηλικία των υπέβαλαν σε ευνουχισμό, με σκοπό να γίνει δεκτός στην υπηρεσία των ανακτόρων και να σταδιοδρομήσει στη δημόσια διοίκηση.

Το έτος 778 μ.Χ. σε ηλικία 17 ετών, ο Άγιος Νικήτας μετέβη στην Κωνσταντινούπολη και εισήλθε στην υπηρεσία της Αυγούστας Ειρήνης, μετέπειτα αυτοκράτειρας (780 - 790/797 - 802). Χάρη στις ικανότητες του γρήγορα ανήλθε στην κρατική ιεραρχία. Το 787 μ.Χ. άγνωστο με ποιά ιδιότητα, έλαβε μέρος στην Ζ' Οικουμενική Σύνοδο. Λίγο αργότερα τιμήθηκε με τον τίτλο του Πατρικίου και διορίστηκε στρατηγός Σικελίας, όπου ανήγειρε ναό αφιερωμένο στην Αγία Ευφημία. Το 797 μ.Χ. ως στρατηγός Σικελίας έστειλε επιστολή στο Φράγκο ηγεμόνα Καρλομάγνο.

Παρέμεινε στρατηγός Σικελίας το αργότερο έως το 799 μ.Χ. Μετά την επιατροφή του στην Κωνσταντινούπολη ο Πατρίκιος Νικήτας εξέφρασε την επιθυμία να εγκαταλείψει την εγκόσμια ζωή και να ακολουθήσει το μοναστικό βίο. Ο αυτοκράτορος Νικηφόρος Α' (802 - 811) και ο Καίσαρας Σταυράκιος όμως, δεν του επέτρεψαν να αποσυρθεί από την κρατική διοίκηση. Την άνοιξη του 807 μ.Χ. ο Άγιος Νικήτας στάλθηκε από τον αυτοκράτορα επικεφαλής του στόλου στη Δαλματία, σε επιχειρήσεις κατά των Βενετών.

Προς τα τέλη του 811 μ.Χ. σε ηλικία 50 ετών, ο Άγιος Νικήτας εκάρη μοναχός με τη συγκατάθεση του αυτοκράτορα Μιχαήλ Α' Ραγκαβέ (811 - 813), υπό τον όρο να μην εγκαταλείψει την Κωνσταντινούπολη. Εντάχθηκε στη μοναστική κοινότητα της Θεοτόκου Χρυσονίκης κοντά στη Χρυσή Πύλη και δώρισε στη μονή προάστιο σε άγνωστη τοποθεσία.

Το 815 μ.Χ. με την έναρξη της δεύτερης περιόδου της Εικονομαχίας, ο Άγιος Νικήτας κατέφυγε στο προάστιο αυτό, όπου τον εντόπισαν οι αξιωματούχοι του αυτοκράτορος Λέοντος Ε' Αρμενίου (813 - 820) και τον κατηγόρησαν για κατοχή φορητής εικόνας του Ιησού Χριστού. Ο Άγιος Νικήτας αρνήθηκε να παραδώσει την εικόνα. Επί βασιλείας Μιχαήλ Β' (820 - 829), όταν αμβλύνθηκαν οι θρησκευτικές διαμάχες, παρέμεινε στο προάστιο αυτό.

Μετά την ανάρρηση του Θεόφιλου στο θρόνο (829 -842), οπότε άρχισαν σε μεγάλη κλίμακα πιέσεις και διωγμοί κατά των εικονόφιλων κληρικών, ο Άγιος Νικήτας αρνήθηκε να συνεργαστεί με τον εικονομάχο πατριάρχη Κωνσταντινουπόλεως Αντώνιο (821 - 837) και εξαναγκαζόμενος σε εξορία, περί τις αρχές του 830 μ.Χ. κατέφυγε στο Ερίβολον, θέση νότια της Νικομήδειας. Στο διάστημα 830 - 833 περιπλανιόταν στη Βιθυνία, φοβούμενος τους διωγμούς κατά των εικονόφιλων. Επισκέφθηκε δύο φορές το Ερίβολον και το Παντείχιον, στην ασιατική ακτή του Βοσπόρου, μετέβη στις γειτονικές Ρουφινιανές και κατέφυγε στην περιοχή του Καταβόλου, νοτιοδυτικά της Κίου. Από εκεί, για να αποφύγει συνάντηση με τον αυτοκράτορα Θεόφιλο, ο οποίος θα επισκεπτόταν την περιοχή για να αντιμετωπίσει επιδρομές των Αράβων, ο Άγιος Νικήτας το θέρος του 833 μ.Χ. κατέφυγε στο προάστιο Ζουλουπάς ή Ζουλούπας.

Τέλος εγκαταστάθηκε στην Κατησία, θέση στην ακτή του Εύξεινου Πόντου, και επιδόθηκε στην άσκηση. Στην Κατήσια ανήγειρε, από κοινού με τον ανηψιό του μοναχό Νικήτα, μονή αφιερωμένη στον Αρχάγγελο Μιχαήλ, σε έκταση αγορασμένη από τον ίδιο. Εκεί πέθανε στις 6 Οκτωβρίου του ίδιου έτους. Μετά την κοίμησή του ανακηρύχθηκε Όσιος. Η Ορθόδοξη Εκκλησία τιμά τη μνήμη του ως ομολογητή στις 13 Οκτωβρίου.