Άγιος Γερόντιος ο Στρατηλάτης, ο πατήρ του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Ημέρα Μνήμης: 23 Απριλίου ή Δευτέρα της Διακαινησίμου αν η 23η Απριλίου τύχει εντός της Μεγάλης Σαρακοστής.

Άγιος Γερόντιος ο Στρατηλάτης, ο πατήρ του Αγίου Ενδόξου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου. Ημέρα Μνήμης: 23 Απριλίου ή Δευτέρα της Διακαινησίμου αν η 23η Απριλίου τύχει εντός της Μεγάλης Σαρακοστής.

Ο Άγιος Μάρτυς Γερόντιος ο Στρατηλάτης ήταν Συγκλυτικός, πατέρας του Αγίου Μεγαλομάρτυρος Γεωργίου του Τροπαιοφόρου και σύζυγος της Αγίας Μάρτυρος Πολυχρονίας. Ο Άγιος Γερόντιος ήταν αρχικά ειδωλολάτρης και ζούσε σεμνό και έντιμο οικογενειακό βίο.

Στα χρόνια αυτά αυτοκράτορας στη Ρώμη ήταν ό Διοκλητιανός, φοβερός πολέμιος του Χριστιανισμού. Ό Διοκλητιανός, βλέποντας πόσο γρήγορα διαδιδόταν ή θρησκεία του Ναζωραίου, αποφάσισε να κηρύξει για μια ακόμα φορά διωγμό ένατίον των χριστιανών.

Απεσταλμένοι του μετέφεραν σε όλη την αχανή αυτοκρατορία την επείγουσα διαταγή. Όλοι οί διοικητές, μόλις την έλαβαν, προσπάθησαν με περισσό ζήλο να την εφαρμόσουν.

Το ίδιο έγινε καί στην επαρχία της Καππαδοκίας. Από τους πρώτους χριστιανούς πού συνελήφθησαν ήταν καί ό πατέρας του Γεωργίου. Ό δεκάχρονος Γεώργιος μαζί με τη μητέρα του παρακολούθησε την δίκη καί την ομολογία του πατέρα του ότι είναι χριστιανός καί ότι την πίστη του δεν την αλλάζει με τίποτε. Άκουσε δε τον πατέρα του να άπαντα στον έπαρχο: «προτιμώ να πεθάνω για την πίστη του Χρίστου παρά να τον αρνηθώ, έστω κι αν μου προσφέρεις, δλα όσα μου έταξες». “Ακουσε ακόμα από το στόμα του έπαρχου την απόφαση ότι καταδικάζεται σε θάνατο, διότι περιφρόνησε τους Θεούς της Ρώμης.Στή συνέχεια είδε βάρβαρους στρατιώτες να τον σέρνουν στον τόπο οπού εκτελούνταν οί θανατικές καταδίκες. Εκεί μπροστά στα μάτια εκατοντάδων ειδωλολατρών που φώναζαν, είδε τον πατέρα του να παραδίδει την αγία του ψυχή στα χέρια φωτεινών αγγέλων, οί όποιοι την μετέφεραν στο θρόνο του Θεού.

«Ό πατέρας σου, παιδάκι μου, του είπε ή αγία του μητέρα, πήγε κοντά στο θρόνο του Θεού, έκεϊ πού τόσο πολύ ποθούσε να ζήσει. Εμείς μπορεί να μην τον βλέπουμε, αλλά αυτός όμως είναι κοντά μας καί μας φυλάγει από κάθε κακό. Το σπίτι μας απέκτησε έναν μεγάλο καί ισχυρό προστάτη. Μακάρι να μας αξιώσει ό Θεός να ομολογήσουμε την πίστη μας καί να προσφέρουμε τη ζωή μας θυσία σ’ Αυτόν. Δεν πρέπει, παιδί μου, να λυπάσαι. γιατί έχασες τον πατέρα σου, μια μέρα καί πάλι θα συναντηθούμε. Έμεΐς οι χριστιανοί πιστεύουμε, όπως γνωρίζεις, ότι έχουμε ψυχή αθάνατη καί ότι κάποια μέρα θα αναστηθούμε καί θα ζοϋμε ατελεύτητα κοντά στο θρόνο του Θεού».