Όσιος Νίκανδρος ο Σιναΐτης εκ Μεγίστης (Καστελλόριζου). Ημέρα Μνήμης: Τετάρτη της Διακαινησίμου.
Στό Σιναϊτικό Κώδικα τοῦ 1716 περιέχεται ὁ βίος καί ἡ πολιτεία τοῦ Ὁσίου Νικάνδρου τοῦ νέου ἀσκητοῦ πού ἔλαμψε μέ τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητά του στήν Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης τοῦ ἁγίου καί θεοβαδίστου ὅρους Σινᾶ. Σύμφωνα μέ τόν κώδικα αὐτό ὁ ὅσιος Νίκανδρος γεννήθηκε τό 1581 στό Ριζόκαστρο δηλαδή στό Καστελλόριζο ὅπου ὑπῆρχε μετόχι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Σινᾶ, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι.
Ἔγινε μοναχός στό Σινᾶ τό 1611 καί κοιμήθηκε τό 1631 ἐπί Ἀρχιεπισκόπου Ἰωάσαφ. Στήν Ἱερά Μονή τοῦ Σινᾶ ἦταν κάποιος πολύ ἐνάρετος ἱερομόναχος ἀπό τό Ρέθυμνο τῆς Κρήτης ὀνομαζόμενος Ἰγνάτιος. Ὁ Ἰγνάτιος πῆρε κοντά του ὡς ὑποτακτικό του τόν Καστελλορίζιο μοναχό Νίκανδρο. Ἐπιθυμώντας καί οἱ δυό νά γνωρίσουν τά μοναστήρια καί τά ἡσυχαστήρια τοῦ Ἁγίου Ὅρους πῆγαν ἐκεῖ καί ἔμειναν 5 χρόνια. Ὅμως ξαναγύρισαν καί πάλι στή μετάνοιά τους στό Σινᾶ γιατί διεπίστωσαν ὅτι ἐκεῖ ὑπῆρχε μεγαλύτερη ἡσυχία καί ἐκεῖ πέρασαν καί τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς τους.
Ὁ ἱερομόναχος Ἰγνάτιος ἦταν πολύ καλός καί ἐνάρετος πνευματικός. Εἶχε τέλεια ἀκτημοσύνη καί ἐγκράτεια καί ἀκατάπαυστο ἔργο του ἦταν ἡ προσευχή. Ὁ μαθητής του ὅμως Μοναχός Νίκανδρος ξεπέρασε τό δάσκαλό του. Εἶχε περισσότερο ἐγκράτεια ἀπό ἐκεῖνον καί τέλεια καί ἀκούραστη ὑποταγή στό Γέροντά του καί ἔτσι ἔφτασε σέ πλήρη ἀπάθεια. Ποτέ δέ φάνηκε νά χαίρεται ἤ νά λυπᾶται ἀλλά πάντα στεκόταν στό ἴδιο καί ἀπαράλλακτο ἦθος. Ἔβαζε σέ ὅλους μετάνοια καί σέ ὅτι τοῦ ἔλεγαν ἔβαζε μπροστά τό "εὐλόγησον πάτερ".
Ὁ Νίκανδρος κοιμήθηκε ἕνα χρόνο περίπου πρίν ἀπό τό Γέροντά του Ἰγνάτιο. Ὅταν συμπληρώθηκε χρόνος ἀπό τή ταφή του ἄνοιξαν οἱ πατέρες τό κοιμητήριο γιά νά βάλλουν ἄλλον ἀδελφό. Μπῆκε μέσα ὁ Γέροντας καί πνευματικός του γιά νά δεῖ τό λείψανό του καί τό βρῆκε σῶο καί ἀκέραιο ἔχοντας τό χρῶμα τοῦ κρόκου καί ἀναβλύζοντας μύρο. Ὁ Γέροντάς του Ἰγνάτιος, βγαίνοντας ἀπό τό κοιμητήριο μέ δάκρυα στά μάτια εἶπε "Σέ εὐχαριστῶ Κύριε πού καί ζωντανό ἀκόμα μου ἔδωσες αὐτή τήν πληροφορία γιά τόν ὑποτακτικό μου".
Στόν Ἐνοριακό Ἱ. Ναό τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Μεγίστης (Καστελλορίζου), ἑορτάζεται τήν Τετάρτη τῆς Διακαινησίμου ἡ σεβασμία μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικάνδρου καί ὑπάρχει ἡ ἱ. Εἰκόνα του.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τοῦ Σιναίου οἰκήτωρ καί Μεγίστης ἀγλάϊσμα τῆς Ἁγίας Μονῆς σου ἱερόν, περιτείχισμα, ἐδείχθης ὤ Νίκανδρε σοφέ, βιώσας ὥσπερ ἄγγελος ἐν γῆ, καί παρέχεις τήν σήν χάριν τοῖς εὐλαβῶς προστρέχουσι τῇ σκέπη σου. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σέ ἡμῖν πρέσβυν ἀκοίμητον.
Στό Σιναϊτικό Κώδικα τοῦ 1716 περιέχεται ὁ βίος καί ἡ πολιτεία τοῦ Ὁσίου Νικάνδρου τοῦ νέου ἀσκητοῦ πού ἔλαμψε μέ τήν ἀρετή καί τήν ἁγιότητά του στήν Ἱερά Μονή τῆς Ἁγίας Αἰκατερίνης τοῦ ἁγίου καί θεοβαδίστου ὅρους Σινᾶ. Σύμφωνα μέ τόν κώδικα αὐτό ὁ ὅσιος Νίκανδρος γεννήθηκε τό 1581 στό Ριζόκαστρο δηλαδή στό Καστελλόριζο ὅπου ὑπῆρχε μετόχι τῆς Ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Σινᾶ, οἱ Ἅγιοι Ἀπόστολοι.
Ἔγινε μοναχός στό Σινᾶ τό 1611 καί κοιμήθηκε τό 1631 ἐπί Ἀρχιεπισκόπου Ἰωάσαφ. Στήν Ἱερά Μονή τοῦ Σινᾶ ἦταν κάποιος πολύ ἐνάρετος ἱερομόναχος ἀπό τό Ρέθυμνο τῆς Κρήτης ὀνομαζόμενος Ἰγνάτιος. Ὁ Ἰγνάτιος πῆρε κοντά του ὡς ὑποτακτικό του τόν Καστελλορίζιο μοναχό Νίκανδρο. Ἐπιθυμώντας καί οἱ δυό νά γνωρίσουν τά μοναστήρια καί τά ἡσυχαστήρια τοῦ Ἁγίου Ὅρους πῆγαν ἐκεῖ καί ἔμειναν 5 χρόνια. Ὅμως ξαναγύρισαν καί πάλι στή μετάνοιά τους στό Σινᾶ γιατί διεπίστωσαν ὅτι ἐκεῖ ὑπῆρχε μεγαλύτερη ἡσυχία καί ἐκεῖ πέρασαν καί τόν ὑπόλοιπο χρόνο τῆς ζωῆς τους.
Ὁ ἱερομόναχος Ἰγνάτιος ἦταν πολύ καλός καί ἐνάρετος πνευματικός. Εἶχε τέλεια ἀκτημοσύνη καί ἐγκράτεια καί ἀκατάπαυστο ἔργο του ἦταν ἡ προσευχή. Ὁ μαθητής του ὅμως Μοναχός Νίκανδρος ξεπέρασε τό δάσκαλό του. Εἶχε περισσότερο ἐγκράτεια ἀπό ἐκεῖνον καί τέλεια καί ἀκούραστη ὑποταγή στό Γέροντά του καί ἔτσι ἔφτασε σέ πλήρη ἀπάθεια. Ποτέ δέ φάνηκε νά χαίρεται ἤ νά λυπᾶται ἀλλά πάντα στεκόταν στό ἴδιο καί ἀπαράλλακτο ἦθος. Ἔβαζε σέ ὅλους μετάνοια καί σέ ὅτι τοῦ ἔλεγαν ἔβαζε μπροστά τό "εὐλόγησον πάτερ".
Ὁ Νίκανδρος κοιμήθηκε ἕνα χρόνο περίπου πρίν ἀπό τό Γέροντά του Ἰγνάτιο. Ὅταν συμπληρώθηκε χρόνος ἀπό τή ταφή του ἄνοιξαν οἱ πατέρες τό κοιμητήριο γιά νά βάλλουν ἄλλον ἀδελφό. Μπῆκε μέσα ὁ Γέροντας καί πνευματικός του γιά νά δεῖ τό λείψανό του καί τό βρῆκε σῶο καί ἀκέραιο ἔχοντας τό χρῶμα τοῦ κρόκου καί ἀναβλύζοντας μύρο. Ὁ Γέροντάς του Ἰγνάτιος, βγαίνοντας ἀπό τό κοιμητήριο μέ δάκρυα στά μάτια εἶπε "Σέ εὐχαριστῶ Κύριε πού καί ζωντανό ἀκόμα μου ἔδωσες αὐτή τήν πληροφορία γιά τόν ὑποτακτικό μου".
Στόν Ἐνοριακό Ἱ. Ναό τῶν Ἁγίων Κωνσταντίνου καί Ἑλένης Μεγίστης (Καστελλορίζου), ἑορτάζεται τήν Τετάρτη τῆς Διακαινησίμου ἡ σεβασμία μνήμη τοῦ Ὁσίου Νικάνδρου καί ὑπάρχει ἡ ἱ. Εἰκόνα του.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος α΄. Τῆς ἐρήμου πολίτης.
Τοῦ Σιναίου οἰκήτωρ καί Μεγίστης ἀγλάϊσμα τῆς Ἁγίας Μονῆς σου ἱερόν, περιτείχισμα, ἐδείχθης ὤ Νίκανδρε σοφέ, βιώσας ὥσπερ ἄγγελος ἐν γῆ, καί παρέχεις τήν σήν χάριν τοῖς εὐλαβῶς προστρέχουσι τῇ σκέπη σου. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν, δόξα τῷ σέ ἁγιάσαντι, δόξα τῷ δωρησαμένῳ σέ ἡμῖν πρέσβυν ἀκοίμητον.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου