Άγιοι Μάρτυρες πρόσκοποι του Αϊδινίου και των Σωκίων. Ημέρα Μνήμης: Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

Άγιοι Μάρτυρες πρόσκοποι του Αϊδινίου και των Σωκίων. Ημέρα Μνήμης: Κυριακή προ της Υψώσεως του Τιμίου Σταυρού.

Σύμφωνα με την έκθεση του Μητροπολίτου Ἐφέσου: «Τό Κεμαλικὸν κίνημα, τοῦ ὁποίου πρωτεργάται ὑπῆρξαν τὰ μᾶλλον φανατικὰ καὶ βάρβαρα στοιχεῖα τοῦ Τουρκικοῦ κράτους, εὐθὺς ἅμα τῇ ἐμφανίσει αὐτοῦ, κηρύξαν ἀπηνῆ διωγμὸν κατὰ παντὸς Χριστιανικοῦ, ὑπερέβαλεν εἰς ἀγριότητα τὴν ἀπὸ τῆς ἁλώσεως τῆς Κωνσταντινουπόλεως Τουρκικὴν κατὰ τῶν Χριστιανῶν πολιτικήν.

Ἐνῷ δηλαδὴ κατὰ τοὺς μακροὺς αἰῶνας, καθ’ οὓς ἐκυριάρχησεν ἡ Ὀθωμανικὴ Αὐτοκρατορία ἐπὶ τῶν Χριστιανῶν τῆς Εὐρώπης καὶ τῆς Ἀσίας, παρ’ ὅλον τὸν μετὰ φανατισμοῦ κατὰ τῶν Χριστιανῶν πόλεμον καὶ τὰς συχνὰς κατὰ τοῦ κλήρου καὶ τοῦ λαοῦ πιέσεις καὶ πολλάκις τοὺς φόνους αὐτῶν, τὸ Χριστιανικὸν στοιχεῖον ἀπήλαυε ποιᾶς τινος προστασίας καὶ τὰ λεγόμενα προνόμια τῶν Χριστιανῶν ἐξησφάλιζόν πως τὴν ἐλευθέραν ἐξάσκησιν τῶν θρησκευτικῶν των καθηκόντων καὶ καθίστατο οὕτω δυνατὴ ἡ διατήρησις καὶ ἡ πνευματικὴ ἔτι πρόοδος καὶ ἡ ἐν τῷ πολιτισμῷ ἀνάπτυξις αὐτῶν, τὸ Κεμαλικὸν καθεστὼς ἀνατρέψαν βιαίως τὴν ἐπὶ μακραίωνος ἱστορίας καὶ ἐπὶ ἐπισήμων πράξεων καὶ συνθηκῶν βασιζομένην ταύτην τάξιν τῶν θρησκευτικῶν ἐν Τουρκίᾳ πραγμάτων, ὡς σκοπὸν αὐτοῦ ἔταξε τὴν τελείαν ἐκρίζωσιν τῶν Χριστιανῶν ἐκ τοῦ Τουρκικοῦ κράτους.

Πλὴν τῆς σατανικῆς αὐτοῦ ἐφευρέσεως νὰ ἀνακηρύξῃ τοὺς τουρκοφώνους Χριστιανοὺς ὡς ἐκχριστιανισθέντας Τούρκους, ἵνα ἀπολύτως καὶ ἀνενοχλήτως ἀφανίση αὐτούς, χωρὶς νὰ δεσμεύηται ἐκ τῶν προτέρων προστατευτικῶν δι’ αὐτοὺς νόμων, ἐπεδόθη καὶ εἰς σφαγὰς κατ’ αὐτῶν, ἐπωφελούμενον τοῦ ἀποκλεισμοῦ, ὃν μετὰ πάσης αὐστηρότητος ἐτήρει, ἵνα μὴ ὁ ἔξω κόσμος μανθάνη τὰ διαπραττόμενα.

Καὶ τί μὲν ὑπέστησαν ἐν τῇ Κεμαλοκρατουμένῃ Μικρᾷ Ἀσίᾳ οἱ Χριστιανοί, ἐκτοπισθέντες, ληστευθέντες, ἀτιμασθέντες, σφαγέντες εἶνε σχεδὸν γνωστὰ τοῖς πᾶσιν.

Εἶνε ὅμως εἰσέτι ἄγνωστα ἐπακριβῶς τὰ κατὰ τοῦ κλήρου διενεργηθέντα καὶ μόνον γνωρίζομεν ὅτι ἐλάχιστοι κληρικοί, περὶ ὦν ἐγνώριζον καλῶς ὅτι δὲν εἶχον ἀνεπτυγμένην τὴν ἱερατικὴν καὶ τὴν χριστιανικὴν συνείδησιν, διασώζονται.

Γνωρίζομεν ὅτι Μητροπολῖται καὶ Ἐπίσκοποι ὡς ὁ Ἰκονίου Προκόπιος, ὁ Ζήλων Εὐθύμιος, ὁ Σεβαστείας Γερβάσιος, ὁ Πατάρων Μελέτιος, ὁ Ῥοδουπόλεως Κύριλλος, ὁ πρώην Ῥοδουπόλεως Λεόντιος, οἱ ἀρχιμανδρῖται Ματθίας ἀρχιερατικός ἐπίτροπος ἐν Ναζλῇ, Χρυσόστομος ἀρχιερατικός ἐπίτροπος ἐν Δενιζλῇ, Λεόντιος ἀρχιερατικός ἐπίτροπος ἐν Μυλάσσοις, οἱ ἀρχιδιάκονοι Ἰωακεὶμ Γούναρης, Ξενοφῶν Ῥαπτάκης, ὁ ἱερὸς κλῆρος ἐν γένει τῶν ἐπαρχιῶν Ἀνέων, Ἡλιουπόλεως, Πισιδίας, Ἰκονίου, Καισαρείας, Νεοκαισαρείας, Χαλδείας, Τραπεζοῦντος, Κολωνίας καὶ τῶν λοιπῶν Κεμαλοκρατουμένων ἐπαρχιῶν ἄλλοι μὲν ἐφονεύθησαν, βασανισθέντες ἀγρίως, ἄλλοι δὲ ἀπομακρυνθέντες βιαίως ἐκ τῶν ποιμνίων των ἀπέθανον ἐν ταῖς φυλακαῖς καὶ τῇ ἐξορίᾳ καὶ ἄλλοι βασανίζονται εἰσέτι ἐξόριστοι εἰς τὰ βάθη τῆς Ἀνατολῆς, στερούμενοι περιθάλψεως καὶ βοηθείας.

Τὰς τοιαύτας κατὰ τοῦ κλήρου βαρβάρους καὶ ἀπανθρώπους πράξεις συνεχίζων καὶ ὁ εἰς Σμύρνην εἰσελάσας Κεμαλικὸς στρατός, ἔχων πρὸς τοῦτο συνεργοὺς ὁμοφρονοῦντας πολίτας, ἀπὸ πολλοῦ μυστικῶς πρὸς τοῦτο ὀργανωθέντας, πρὶν ἢ ἀποβλέψη εἰς τὴν ἐξασφάλισιν τῆς θέσεως αὐτοῦ ἐν Σμύρνῃ καὶ τῆς ἐν αὐτῇ τάξεως, ἔστρεψε τὴν προσοχὴν αὐτοῦ κατὰ τοῦ ἱεροῦ χριστιανικοῦ κλήρου.

Πλὴν τοῦ ἐν Σμύρνῃ ὑπάρχοντος κλήρου, λόγῳ τῆς ὑπὸ τοῦ Ἑλληνικοῦ στρατοῦ ἐκκενώσεως τῆς ἐνδοχώρας, εἶχε καταφύγει ἅπας ὁ ἱ. κλῆρος τῶν ἐπαρχιῶν Ἐφέσου, Φιλαδελφείας, καὶ Ἡλιουπόλεως, ἀνερχόμενοι εἰς 252 ἱερεῖς καὶ ἱεροδιακόνους καὶ εἰς δύο Μητροπολίτας Ἐφέσου καὶ Σμύρνης. Πάντες οὗτοι ἐπὶ κεφαλῆς τῶν ἐπίσης εἰς Σμύρνην συγκεντρωθέντων ποιμνίων των, κατεγίνοντο πρὸς περίθαλψιν τῆς δυστυχίας αὐτῶν, καταφυγόντων εἰς τὴν πόλιν ταύτην ἐν ἐλεεινῇ καταστάσει.

Ὁ πρῶτος ἅμα τῇ καταλήψει διορισθεὶς Κεμαλικὸς φρούραρχος συνταγματάρχης Σαλὶχ Ζεκῆ διέσπειρε τὰ ὄργανα αὐτοῦ, ὀλίγους στρατιώτας καὶ πλείστους πολίτας, μυστικῶς ἀπὸ πολλῶν ἡμερῶν ἐπὶ τούτῳ ὀργανωθέντας, ἵνα χρησιμεύσωσιν ὡς διῶκται καὶ φονεῖς τῶν Χριστιανῶν καὶ διαρπάζωσι τὰς περιουσίας αὐτῶν καὶ εἰσελάσαντες οὗτοι εἰς τὰς ἀποκέντρους κατὰ πρῶτον συνοικίας καὶ τὰ περίχωρα καὶ προάστια πλὴν τῶν ἄλλων κακουργημάτων, ἅτινα διέπραξαν καὶ περὶ ὦν λεπτομερῶς ἀναφέρει ἡ παροῦσα ἔκθεσις, συστηματικῶς κατεδίωξαν καὶ τὸν κλῆρον.

Καὶ πρῶτον μέν, ἀποσπῶντες αὐτοὺς ἀπὸ τῶν ἐκκλησιῶν καὶ τῶν προσφυγικῶν καταυλισμῶν, ἐξηυτέλιζον καὶ ἀνηλεῶς ἐβασάνιζον ὑπ’ αὐτὰ τὰ ὄμματα τῶν ὁλοφυρομένων Χριστιανῶν, ὡς συνέβη ἐν Σεϊδίκιοϊ, Κουκλουτζᾷ, Βαϊρακλῇ, ἁγίᾳ Τριάδι, Κορδελιῷ, Παπᾶ Σκάλᾳ, Τομάζῳ, Καρατασίῳ, Καραντίνᾳ, Γκιόζ-Τεπέ, Κοκάργιαλη, Τρία Πηγάδια, ἁγίῳ Βουκόλῳ, ἁγίῳ Κωνσταντίνῳ, ἁγίᾳ Ἄννῃ, Λυγαριᾷ, Μερσινλῇ, Δαραγάτς κ.λπ., εἶτα δὲ ἀπήγαγον ὅσους ἐξ αὐτῶν ἠδυνήθησαν εἰς τὰς φυλακάς, ὡς τὸν ἀρχιμ. Θεόφιλον Πετσομᾶνον ἀρχιερ. ἐπίτροπον Θείρων, τὸν ἀρχιμ. Διονύσιον Χαρβαλιᾶν ἀρχιερ. ἐπίτροπον Σιβρισαρίου, τὸν ἱεροδιάκονον Κωνστάντιον Βρεκούσην, τὸν ἀρχιμ. Ἄνθιμον Τσακιράκην ἀρχιερ. ἐπίτροπον Μαγνησίας, τὸν παπᾶ Ἐμμανουὴλ ἐφημέριον Τζιμόβαση, καὶ ἄλλους πολλούς, καὶ ἐκεῖ κρατήσαντες αὐτοὺς ἐβασάνιζον ἐπὶ διαφόροις προφάσεσι, ἅς ἐδημιούργουν σμήνη ψευδομαρτύρων, παρακολουθούντων ἑκάστην ὁμάδα κακούργων.

Οὕτω δὲ γέροντες σεβάσμιοι, ἀνεπίληπτοι τοῦ ὑψίστου λειτουργοί, ἀφοῦ ἀνηλεῶς ἐδάρησαν, εἶδον νὰ ἀποσπῶνται βιαίως αἱ τρίχες τῆς κεφαλῆς καὶ τοῦ γενείου των, καὶ ἐν τοιαύτῃ κατα στάσει ῥιπτόμενοι εἰς τὰς φυλακὰς πολλοὶ ἐξ αὐτῶν ἐφονεύθησαν, καὶ ἄλλοι ἠτιμάσθησαν, ὡς ὁ ἱεροδιάκονος Κωνστάντιος Βρεκούσης, οἱ ἀρχιμ. Θεόφιλος Πετσομᾶνος καὶ Ἄνθιμος Τσακιράκης κ.λπ.

Κατά τη Μικρασιατική Καταστροφή μαρτύρησαν 347 κληρικοί  (από το σύνολο των 459 ιερέων και διακόνων των εκκλησιαστικών επαρχιών Εφέσου, Σμύρνης, Φιλαδελφείας, Ηλιουπόλεως, Ανέων, Κρήνης, Βρυούλων, Περγάμου Αδραμυττίου, Μοσχονησίων και Κυδωνιών).

50.000 οι θανατωθέντες Σμυρναίοι…Αλέξανδρος, Παναγιώτης, Κυριάκος, Δημητρός, Εμμανουήλ, Ελευθέριος, Ιωάννης, Νικόλαος… λίγα ονόματα από τους 4.000 Αϊβαλιώτες που θανατώθηκαν εκείνες τις μέρες: Κωνσταντίνος, Παναγής, Αμερσούδα, Ειρήνη, Ευάγγελος, Θηρεσία από τις Παλαιές Φώκιες που οικτρά θανατώθηκαν μαζί με 3.500 Φωκαείς. Να αναφέρουμε τον τρόπο με τον οποίο θανατώθηκε η προαναφερθείσα Ειρήνη, ήταν έγγυος 9 μηνών όταν τη συνέλαβαν οι Τούρκοι. Άγρια όρμησαν επάνω της και με τη ξιφολόγχη της άνοιξαν την κοιλιά για να δουν τι παιδί θα γεννούσε… Μάρτυρες στην Προύσα: Νικόλαος, Φώτιος, Σταμάτης, Ιωάννης, Ραλλού, Βιργινία, Χαρίκλεια, Νικόλαος, Φώτιος. Λίγα ονόματα μέσα στα εκατοντάδες χιλιάδες που «χάλασαν», όπως έλεγε Μοσχονησιώτισσα γιαγιά, οι Τούρκοι. 3.361 Περγαμηνιώτες, 6.000 Μοσχονησιώτες… Κι ανάμεσα σ’ όλους αυτούς και μικρά παιδιά όπως δεκάδες πρόσκοποι …

Οι μάρτυρες πρόσκοποι του Αϊδινίου και των Σωκίων.

15 Ιούνη 1919: Μια μεγάλη δύναμη ανταρτών χτύπησε το Αϊδινι. Τμήματα του πρόχειρα οργανωμένου Τουρκικού στρατού μαζί με άτακτους (Τσέτες) άρχισαν να προσβάλουν την πόλη του Αϊδινίου, με πολυβολισμούς και κανιονοβολισμούς απο τα νότια της πόλεως.

16 Ιουνίου 1919: Στη μεγάλη αυτή καταστροφή οι Πρόσκοποι, μαζί με τον Τοπικό τους Έφορο Νικόλαο Αυγερίδη δεν έμειναν αδρανείς και αρχίζουν να τρέχουν παντού να βοηθήσουν. Η μάχη προχωράει προς το κέντρο της πόλεως και τα πυρά των Τούρκων πυκνώνου. Τότε εμφανίζονται και οι πρώτες πυρκαγιές, οι οποίες παίρνουν γρήγορα τρομερές διαστάσεις. Οι μάχες γίνονται σκληρές, μπροστά στην αριθμητική υπεροχή των ανταρτών ο Ελληνικός Στρατός, αναγκάζεται να υποχωρήσει στα υψώματα περιμένοντας ενισχύσεις.

Ο Τοπικός Έφορος, οι Αρχηγοί και οι Πρόσκοποι αδυνατούν όμως να εγκαταλείψουν εγκαίρως την κόλαση αυτή, και να αφήσουν αβοήθητους τους συγχωριανούς τους. Έτσι παραμένουν ακλόνητοι στις θέσεις τους ως γνήσιοι Έλληνες Πρόσκοποι, προσφέροντας μέχρι την τελευταία στιγμή τις υπηρεσίες τους προς τον πλησίον μέχρι την ολοκληρωτική καταστροφή της πόλης. Αποτέλεσμα αυτού ήταν να συλληφθούν 31 Πρόσκοποι μαζί με τον Τοπικό Έφορο Νίκο Αυγερίδη και τους Αρχηγούς τους.

Το πρωί της 18ης Ιουνίου τους μεταφέρουν στις όχθες του Εύδωνα ποταμού και καλούν πρώτο τον Νίκο Αυγερίδη να αλλαξοπιστήσει και να απαρνηθεί την Ελλάδα. ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ ! αναφωνεί ο ήρωας Τοπικός Έφορος και εκτελείται. Την ίδια τύχη είχε ορίσει η μοίρα και για τους υπόλοιπους Προσκόπους που αναφωνώντας και αυτοί: ΖΗΤΩ Η ΕΛΛΑΣ! εκτελούνται ο ένας μετά τον άλλο. Τον Νίκο Αυγερίδη του έβγαλαν τα μάτια, τον Φιλοκτήτη Αργυράκη τον έγδαραν, τον 19χρονο Μίνωα Βεϊνόγλου τον αποκεφάλισαν με σκουριασμένο μαχαίρι, τους λοιπούς τους λόγχισαν και τους κατακρεούργησαν.

ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΡΩΙΚΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ ΤΟΥ ΑΪΔΙΝΙΟΥ:

1. Νικόλαος Αυγερίδης (Ιδρυτής και Τ.Ε.)

2. Επαμεινώνδας Αναστασιάδης (μέλος Τ.Ε.)

3. Μιχαήλ Τσοχατζής (μέλος Τ.Ε.)

4. Φιλοκτήτης Αργυράκης (Αρχηγός 1ης Ο.Π.)

5. Μίνως Βεϊνόγλου (Αρχηγός 2ης Ο.Π.)

6. Αιμίλιος Παπαδόπουλος (Αρχηγός 3ης Ο.Π.)

7. Ιωάννης Αβραάμ

8. Κωνσταντίνος Ανδρεάδης

9. Ηρακλής Αντωνίου

10. Δήμος Αραδούλης

11. Γεώργιος Θεοδώρου

12. Βασίλειος Ιωάννου

13. Γεώργιος Ιωάννου

14. Χρυσόστομος Κανάτας

15. Γεώργιος Καραγιαννόπουλος

16. Δήμος Καραμαούνας

17. Δημήτριος Κουγιουμτζής

18. Κυριάκος Μανθόπουλος

19. Εμμανουήλ Μαρινάκης

20. Ευδόκιμος Μιναρεδζόγλου

21. Θεοδόσιος Μιναρεδζόγλου

22. Νικόλαος Μιναρεδζόγλου

23. Γεώργιος Νικητόπουλος

24. Κωνσταντίνος Νομικός

25. Γεώργιος Παναγής

26. Γεώργιος Παπαδάκης

27. Δημήτριος Πρωτοψάλτης

28. Πλάτων Σαμιωτάκης

29. Δημοσθένης Σακελλαρίδης

30. Μάνθος Τσοχατζής

31. Ευστάθιος Χριστοδούλου

Τρία χρόνια μετά, τον Απρίλιο του 1922, νέα συμφορά έπληξε τους Έλληνες Προσκόπους. Τα Σώκια, μικρή πόλη στον ποταμό Μαίανδρο, ήταν υπό την κατοχή του Ιταλικού Στρατού, ο οποίος διατάχτηκε να παραδώσει την περιοχή στα ελληνικά στρατεύματα. Οι τούρκικες αρχές είχαν ρίξει εδώ και μήνες στη φυλακή πολλούς Έλληνες, μεταξύ των οποίων και τους Προσκόπους. Μόλις πλησίασε ο Ελληνικός Στρατός, οι Τούρκοι πήραν φεύγοντας και τους κρατούμενους, παρά τις υποσχέσεις που είχαν δώσει στους Ιταλούς. Προσπαθώντας να τους καταδιώξουν έτσι όπως έφευγαν άτακτα, οι Έλληνες στρατιώτες βρέθηκαν μπροστά στα πτώματα δεκαπέντε και πλέον Ελληνόπουλων…

ΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ ΤΩΝ ΗΡΩΙΚΩΝ ΠΡΟΣΚΟΠΩΝ στα Σώκια:

1. Χρήστος Χριστίδης (Αρχηγός)

2. Γεώργιος Βενέτος

3. Βασίλειος Γεωργιάδης

4. Δημήτριος Καραμηνάς

5. Θρασύβουλος Καραμηνάς

6. Δημήτριος Μελάς

7. Ευστράτιος Ματθαίου

8. Ιωάννης Στολίδης

9. Γεώργιος Σαβράκης

10. Βασίλειος Χαραλάμπους

11. Γεώργιος Χαραλάμπους

12. Γεώργιος Χατζημιχαήλ

13. Κωνσταντίνος Χειμωνίδης.

Ένα τρίτο γεγονός σφαγής προσκόπων αναφέρεται στο χωριό Κάτω Παναγιά στην περιοχή της Ερυθραίας της Μικράς Ασίας, τον Αύγουστο του 1922, κατά την υποχώρηση του ελληνικού στρατού από τη Μικρά Ασία. Στο χωριό εισέβαλαν τουρκικά σώματα αφήνοντας πίσω τους 800 νεκρούς, ανάμεσά τους και τους 13 νέους πρόσκοπους.

…Και τόσων άλλων αγνώστων Μικρασιατών μαρτύρων, ὧν Σὺ Κύριε γινώσκεις τὰ ὀνόματα...

ΑΠΟΛΥΤΙΚΙΟΝ ΑΓΙΩΝ ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΩΝ ΙΕΡΟΜΑΡΤΥΡΩΝ.

Ήχος δ΄Ο υψωθείς εν τω Σταυρώ

Η πενταυγής Αρχιερέων χορεία, τη των αγώνων νοητή δαδουχία, την Μικρασίαν άπασαν αυγάζει νοητώς, ο σοφός Χρυσόστομος, Γρηγορίω τω θείω, Αμβρόσιος, Προκόπιος και Ευθύμιος άμα, ούς ευφημούμεν είπωμεν πιστοί, χαίροις Μαρτύρων, πεντάριθμε σύλλογε.

Ευχή της Εἰδικής Δέησης Μνήμης της Μικρασιατικής Καταστροφής:

«Δέσποτα Κύριε καὶ Θεέ μας, Πολυέλαιε καὶ Παντοδύναμε πού εἶσαι δυνατὸς καὶ ἀγαθός ὅταν ἐλεεῖς καὶ γεμάτος εὐσπλαχνία ὅταν στηρίζεις, παρηγορεῖς καὶ ἀνορθώνεις τοὺς πεσόντες. Συναχθήκαμε σήμερα ὅλοι ἐμεῖς πού ἀποτελοῦμε τὴν ἐκλεκτὴ μερίδα καὶ κληρονομία Σου ἐνθυμούμενοι τὰ οἰκτρά γεγονότα πού συνέβησαν στὴν Μικρασιατικὴ Καταστροφὴ τὸ 1922, ὅταν οἱ πατέρες μας βασανίσθηκαν, σφαγιάσθηκαν, διώχθηκαν, λεηλατήθηκαν. ἐξωριίσθηκαν, ἀπαγχονίσθηκαν, ὑβρίσθηκαν, ἀτιμάσθηκαν, ταράχθηκαν, κάη καν, καταπνίγηκαν στὴν θάλασσα, θάφτηκαν ζωντανοί. Γέροντες ὑβρίσθηκαν ἀπηνῶς, γυναῖκες βιάσθηκαν ἀνηλεῶς. Παιδιὰ κακοποιήθηκαν καὶ αἰχμαλωτίσθηκαν ἀνοικτιρμόνως. Οἱ Ναοί σου μιάνθηκαν. Οἱ Μονές Σου λεηλατήθηκαν. Τὰ ὅσια καί τὰ ἱερά χλευάσθηκαν. Τὰ μαρτύρια τῶν Ἁγίων Σου κατασκὰφθηκαν. Οἱ πόλεις καὶ τὰ χωριὰ ἔμοιαζαν σὰν ἀμπέλια τρυγημένα καὶ χωράφια μετὰ τὴν συγκομιδή τῶν καρπῶν τους. Τὰ νεκρὰ σώματα τῶν πιστῶν σου ἔγιναν τροφὴ στὰ ἄγρια θηρία τῆς γῆς καί στὰ ὄρνεα τοῦ οὐρανοῦ. Τὸ αἷμα τους ἔβαψε ὅλη τὴν γῆ τῆς Μικρασίας. Τὰ ὀστᾶ τους σπάρθηκαν στὶς πεδιάδες, στὰ βουνὰ καὶ στὸ φαράγγια τῆς Ἀνατολῆς.

Δίκαιος εἶσαι Κύριε καὶ δίκαιες καὶ ἀληθινὲς οἱ ἀποφάσεις Σου, Σὺ πού ἀνυψεῖς καὶ κατεβάζεις.

Σοῦ δεόμεθα, καὶ Σὲ παρακαλοῦμε ἐμεῖς οἱ ἁμαρτωλοὶ καὶ ἀνάξιοι δοῦλοι Σοὺ νὰ ἀκούσεις καὶ νὰ δεχθεῖς τὴν δέησή μας τῶν ἀχρείων καὶ ταπεινῶν. Σὲ Σένα ἐξομολογούμαστε συντριμμένοι, θρηνοῦντες γιὰ τὴν ταλαιπωρία, γιὰ τὴν ἐξουδένωση, γιὰ τὴν ταπείνωση τῶν Πατέρων μας στὴν Μικρὰ Ἀσία καὶ στὴν Θράκη. Ἐμεῖς γνωρίζουμε καὶ ὁμολογοῦμε ὅτι ὅλα αὖτα συνέβηκαν κατά τίς ἀνεξιχνίαστες καὶ ἀνεξερεύνητες ἀποφάσεις Σου. Κλαῖμε ὅπως ὁ Ἱερεμίας καὶ ὁ Πέτρος. Ἀλλά καί ἐλπίζουμε ὅπως ὁ Δαβίδ καὶ ὁ Ζαχαρίας.

Σὲ ἐμπιστευόμαστε. Σὲ ὁμολογοῦμε Κύριο τῆς ζωῆς μας. Ἀπό Σένα ἀντλοῦμε θάρρος καὶ Σύ μᾶς παρηγορεῖς. Μὴ μᾶς ἐγκαταλείψεις καὶ μὴ μᾶς παραδώσεις σὲ σκληροὺς ἐχθρούς. Μὴ ἀφαιρέσεις τὸ ἔλεός Σου ἀπό μᾶς.

Ἐνθυμούμαστε ὅλα αὐτά καὶ Σὲ παρακαλοῦμε τὸν συμπαθέστατο καὶ φιλανθρωπότατο Θεὸ καὶ Πατέρα μας· νὰ ἔλθουν στὴν ζωὴ μας οἱ οἰκτιρμοί Σου. Σκέπασέ μας μὲ τὴν ἀγαπή Σου. Κυβέρνησέ μας μέ τὴν πρόνοιά Σου. Στήριξέ μας μὲ τίς δωρεές Σου. Συντήρησέ μας μὲ τὸ ἔλεός Σου γιὰ νὰ ζοῦμε μὲ πίστη καί ἄρετη, δοξάζοντες τὸ Πανάγιο Ὀνομά Σου, τοῦ Πατρὸς καὶ τοῦ Υἱοῦ καὶ τοῦ Ἁγίου Πνεύματος»