῞Αγιος Νέος ῾Ιερομάρτυς Βησσαρίων ᾿Επίσκοπος τοῦ Σμολυὰν. Ήμέρα Μνήμης: 29 Ιουλίου.

῞Αγιος Νέος ῾Ιερομάρτυς Βησσαρίων᾿Επίσκοπος τοῦ Σμολυὰν. Ήμέρα Μνήμης: 29 Ιουλίου.

Στό δεύτερο ἥμισυ τοῦ 17ου αἰ., κατὰ τὴν διάρκεια τῆς βασιλείας τοῦ Μαχμοὺτ Δ', ὅταν ἡ ᾿Οθωμανικὴ αὐτοκρατορία ἐπίεζε ἀσφυκτικὰ ὅλους τοὺς ὑποδούλους της καὶ ἐδίωκε τοὺς ᾿Ορθοδόξους Χριστιανούς, στὰ βουνὰ τῆς Ροδόπης, στὰ νότια τῆς σημερινῆς Βουλγαρίας, ἔλαμπε διὰ τῆς ἁγιότητός του ὁ ᾿Επίσκοπος μιᾶς μικρᾶς πόλεως, τοῦ Σμολυάν, ὁ ἱερὸς Βησσαρίων.

Στὴν περιοχὴ αὐτὴ εἶχε ἐνταθῆ ὁ διωγμὸς τῶν ᾿Ορθοδόξων ἀπὸ τοὺς θηριώδεις κατακτητὲς καὶ ἐσημειώθησαν πολλὲς σφαγὲς καὶ ἐκτοπισμοί. Οἱ εὐσεβεῖς, γιὰ νὰἀποφύγουν τὴν ὀργὴ τῶν ἐπιδρομέων,κατέφευγαν στὰ δάση καὶ στὰ ὄρη καὶ εὕρισκαν προστασία καὶ παρηγορία ὑπὸ τὴν σκέπη τοῦ στοργικοῦ τους πνευματικοῦ πατρός, τοῦ ἁγίου ᾿Επισκόπου Βησσαρίωνος.

Τὸ ἔτος 1669 οἱ διωκόμενοι Χριστιανοὶ τοῦ Σμολυάν, μαζὶ μὲ τὸν ᾿Επίσκοπό τους,πέρασαν στὴν περιοχὴ τοῦ Ράϊκοβο τοῦ ὀρεινοῦ ὄγκου τῆς Ροδόπης. Στὶς 29 ᾿Ιουλίου τοῦ 1670, ὁ ᾿Επίσκοπος μαζὶ μὲ δέκα πνευματικά του τέκνα, εὑρισκόμενος σὲ περιοδεία πρὸς ἐπίσκεψιν πιστῶν στὴν περιοχή, συνελήφθη ἀπὸ ἕνα ἀπόσπασμα ἀγρίων ᾿Οθωμανῶν, μετὰ ἀπὸ ἀνεπιτυχῆ προσπάθεια τῶν πνευματικῶν του τέκνων νὰ τὸν προστατεύσουν σὲ συμπλοκὴ ποὺ προηγήθηκε.

῾Ο Γολγοθᾶς τοῦ μαρτυρικοῦ ᾿Επισκόπου εἶχε ἀρχίσει. Οἱ ἐπὶ κεφαλῆς τῶν ᾿Οθωμανῶν στὸ Σμολυάν, ὅπου τὸν μετέφεραν, ἐπρότειναν στὸν ῞Αγιο νὰ ἀλλαξοπιστήση, γιὰ νὰ σώση τὴν ζωή του, καὶ νὰ δεχθῆ τὸν Μωαμεθανισμό. ῎Αν τὸ πετύχαιναν αὐτό, θὰ ἔκαμπταν καὶ τὴν ἡρωϊκὴ ἀντίστασι τοῦ διωκομένου, ἀλλὰ σταθεροῦ στὴν ᾿Ορθόδοξη Πίστι, ποιμνίου του.

῾Ο ῞Αγιος ἀπάντησε θαρραλέα: «῞Ενας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος ἀγαπᾶ τὴν Θεία ᾿Αλήθεια, εἶναι ἀμετακίνητος στὴν πίστι του. ῾Ο θάνατός μου θὰ μὲ κάνη ἀθάνατο ἐνώπιον τοῦ Θεοῦ».

Τότε οἱ Τοῦρκοι τὸν ἐξέδυσαν καὶ ἄρχισαν νὰ διατρυποῦν τὸ σῶμα του μὲ εἰδικὰ σουβλερὰ ὄργανα καὶ νὰ τοῦ ἀποσποῦν τεμάχια κρέατος. ῾Ο ῞Αγιος παρέμενε σιωπηλὸς καὶ προσευχόμενος, ἐνῶ τὸ αἷμα ἔρρεε ἀσταμάτητα ἀπὸ τὸ ἱερὸ σῶμα του. ῎Επειτα τὸν ἐκτύπησαν ἄγρια μὲ σιδερόβεργες, ἕως ὅτου ἔχασε τὶς αἰσθήσεις του. Κατόπιν, ἄρχισαν νὰ τὸν κατακόπτουν μὲ μαχαίρια, ἔθεσαν πυρωμένο σίδερο στὸ κεφάλι του καὶ τὸν περιέπαιξαν μὲ κάθε τρόπο. Μάλιστα, πρὸς καταισχύνην του, τὸν περιέφεραν γυμνὸ καὶ αἱμόφυρτο στοὺς δρόμους τοῦ Σμολυάν. Τότε, ἕνας Τοῦρκος ἀπὸ τὸν φανατισμένο ὄχλο ἔμπηξε στὸ στῆθος τοῦ Μάρτυρος ἕνα κοφτερὸ μαχαίρι καὶ οἱ ὑπόλοιποι ἄρχισαν νὰ τὸν λιθοβολοῦν, ὥστε τὸν παραμόρφωσαν ἐντελῶς. ῎Ετσι, διὰ τοῦ φρικτοῦ αὐτοῦ μαρτυρίου, παρέδωσε ὁ ῞Αγιος τὸ πνεῦμα του στὸν Θεό.

Οἱ Τοῦρκοι διέταξαν τοὺς ἀκολούθους τοῦ ῾Αγίου νὰ ἀνοίξουν ἕναν τάφο σὲ κῆπο, κοντὰ στὴν πλατεῖα τοῦ Σμολυάν, καὶ νὰ θάψουν ἐκεῖ τὰ ἱερὰ λείψανά του.

῾Η τιμὴ τοῦ ῾Αγίου.

῾Ο ῞Αγιος ῾Ιερομάρτυς Βησσαρίων ᾿Επίσκοπος τοῦ Σμολυὰν τιμήθηκε ἀμέσως ἀπὸ τὸ ποίμνιό του ὡς νέος ῞Αγιος τῆς Πίστεώς μας, χωρὶς ὅμως ἡ τιμὴ αὐτὴ νὰ ἐξέλθη τῶν τοπικῶν ὁρίων τῆς περιοχῆς τῆς Ροδόπης καὶ νὰ ἀναγραφῆ ἡ μνήμη του τοὐλάχιστον στὸ ῾Αγιολόγιο τῆς Βουλγαρικῆς ᾿Εκκλησίας.

῾Ο ἐπίσκοπος Λεύκης Παρθένιος τὸν συμπεριέλαβε στὸ ἔργο του «Βίοι τῶν Βουλγάρων ῾Αγίων» στὰ μέσα τοῦ αἰῶνος μας, δημοσιεύοντας ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ μοναδικὸ χειρόγραφο τοῦ Μαρτυρίου του, ποὺ φέρει τὸν τίτλο «῞Ενα ῾Ιστορικὸ Σημείωμα» καὶ ἀντίγραφο τοῦ ὁποίου φυλάσσεται σήμερα στὴν Βιβλιοθήκη τῆς Φιλιππουπόλεως.