Ἅγιος Παῦλος Πρῶτος Ἐπίσκοπος Ναρβόννης. Ήμέρα Μνήμης: 22 Μαρτίου.

Ἅγιος Παῦλος Πρῶτος Ἐπίσκοπος Ναρβόννης. Ήμέρα Μνήμης: 22 Μαρτίου.

῾O Ἅγιος Πατὴρ ἡμῶν Παῦλος συμμετεῖχε στὴν ἀποστολὴ τῶν ἑπτὰ Ἐπισκόπων, οἱ ὁποῖοι ἐστάλησαν τὸν 3ο αἰ. ἀπὸ τὴν Ρώμη ὑπὸ τοῦ Ἁγίου Πάπα Φαβιανοῦ (τιμάται 5 Αὐγούστου, 236-250), γιὰ νὰ ὁλοκληρώσουν τὸν ἐκχριστιανισμὸ τῆς Γαλατίας, μετὰ τοὺς Διωγμοὺς τοῦ Δεκίου (περὶ τὸ 250).

Οἱ Ἅγιοι ἑπτὰ Ἐπίσκοποι ἦσαν οἱ ἑξῆς: Ἅγιος Διονύσιος Παρισίων (τιμάται 9 Ὀκτωβρίου), Ἅγιος Αὐστρεμόνιος Ὠβέρνης (τιμάται 1η Νοεμβρίου), Ἅγιος Σατουρνῖνος Τουλούζης (τιμάται 29 Νοεμβρίου), Ἅγιος Γατιανὸς Τουρώνης (τιμάται 18η Δεκεμβρίου), Ἅγιος Τρόφιμος Ἀρελάτης (τιμάται 29 Δεκεμβρίου), Ἅγιος Παῦλος Ναρβόννης (τιμάται 22 Μαρτίου) καὶ Ἅγιος Μαρτιάλιος Λιμόζης (τιμάται 30 Ἰουνίου).

Ἐκήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο τοῦ Χριστοῦ μας στὶς πόλεις καὶ τὰ χωριὰ τῆς Ναρβονέζ - ἐκτεταμένη περιοχή, ἡ ὁποία περιελάμβανε τὴν σημερινὴ Προβηγκία καὶ τὸ Λάγκεντοκ, ἀπὸ τὴν Λίμνη τῆς Γενεύης ἕως τὶς ἀκτὲς τοῦ Ἀτλαντικοῦ.

Ἵδρυσε τὴν Ἐκκλησία τοῦ Μπεζιέ, ὅπου ὥρισε Ἐπίσκοπο τὸν μαθητή του Ἀφροδίσιο καὶ μετέβη στὴν Ναρβόννη, ἀρχαία ρωμαϊκὴ ἀποικία καὶ πρωτεύουσα αὐτῆς τῆς ἐπαρχίας.

Τὸ κήρυγμά του βρῆκε ἀμέσως ἀπήχησι στὶς ψυχὲς τῶν κατοίκων καὶ ἀξιώθηκε νὰ οἰκοδομήση Ναό, γιὰ νὰ ἐκκλησιάζεται ἡ Χριστιανικὴ Κοινότης.

Ἀφηγοῦνται, ὅτι μὲ παρότρυνσι τοῦ πονηροῦ, δύο ἀπὸ τοὺς Διακόνους του, κινούμενοι ἀπὸ φθόνο ἐναντίον του, ἐκατηγόρησαν αὐτὸν γιὰ αἰσχρὸ ἔγκλημα.

Ὁ Ἅγιος Ποιμένας δὲν δυσκολεύθηκε νὰ ἀπαλλαγῆ ἀπὸ τὴν κατηγορία: συνεκάλεσε Σύνοδο τῶν Ἐπισκόπων τῆς περιοχῆς, οἱ ὁποῖοι κατέθεσαν καλὴ μαρτυρία. Ἀπήντησε μὲ πραότητα καὶ ἐπιείκεια στοὺς κατηγόρους του, οἱ ὁποῖοι κατὰ παραχώρησι Θεοῦ ἐδαιμονίσθησαν εἰς ἔνδειξιν τοῦ ψεύδους τῆς συκοφαντίας τους καὶ τοὺς ἐλύτρωσε μὲ τὴν προσευχή του ἀπὸ τὸν δαίμονα.

Ἀφοῦ ἔλαμψε μὲ τὸ κήρυγμά του καὶ τὰ θαύματά του ἐπὶ πολλὰ ἔτη, ὁ Ἅγιος Παῦλος ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ, ἀφήνων ὡς πηγὴ εὐλογίας στὴν πόλι τῆς Ναρβόννης τὸ τίμιο Σκήνωμά του.

Μία χριστιανικὴ σαρκοφάγος τοῦ 3ου αἰ. εὑρέθη κάτω ἀπὸ τὰ θεμέλια τῆς Βασιλικῆς τοῦ Ἁγίου Παύλου, μὲ πλουσία διακόσμησι. Εἶναι πολὺ πιθανόν νὰ εἶναι αὐτὴ τοῦ Ἁγίου Ἐπισκόπου, καθὼς κατέ στη τόπος προσκυνήματος καὶ ἐκτίσθη ἕνας πρῶτος Ναὸς τὸν 4ο αἰ., γεγονὸς τὸ ὁποῖο ἀποδεικνύει, ὅτι ὁ Ὅσιος Ἐπίσκοπος ἐτιμήθη ὡς Ἅγιος ἀμέσως μετὰ τὴν Κοίμησί του.

Ἡ πρώτη Βασιλικὴ ἐκάη τὸν 5ο αἰ., ἀνακαινίσθηκε ἐπανειλημμένως, καὶ τέλος στὴν ἀρχὴ τοῦ 13ου αἰ. Σώζονται οἱ χριστιανικὲς κρύπτες, μὲ ψηφιδωτὰ τοῦ 2ου καὶ 3ου αἰ.

Τὸ ἱερὸ λείψανο τοῦ Ἁγίου Παύλου ἐκάη σχεδὸν ὁλοσχερῶς κατὰ τὴν Γαλλικὴ Ἐπανάστασι. Στὸ παρεκκλήσι τὸ λεγόμενο «Μικρὸς Ἅγιος Παῦλος» εὑρίσκονται τὰ λίγα τμήματα τῶν ἱερῶν αὐτοῦ Λειψάνων, τὰ ὁποῖα διεσώθησαν ἀπὸ τὶς ἱεροσυλίες τοῦ 1793.

Σύμφωνα μὲ τὸν Ἅγιο Γρηγόριο τῆς Τουρώνης (τιμάται 17 Νοεμβρίου), ἕνας Βίος τοῦ Ἁγίου Παύλου τὸν παρουσιάζει ὡς μαθητὴ τῶν Ἀποστόλων, ἐνῶ μιὰ τοπικὴ παράδοσις τὸν ταυτίζει μὲ τὸν ἀνθύπατο Κύπρου Σέργιο Παῦλο, ὁ ὁποῖος προσηλυτίσθηκε ἀπὸ τὸν Ἀπόστολο Παῦλο (βλ. Πράξ. ιζ' 3). Λέγεται, ὅτι ἠκολούθησε τὸν Ἀπόστολο Παῦλο στὴν Ρώμη, ὅπου ὑπέφερε δεινὰ γιὰ τὴν πίστι τοῦ Χριστοῦ, καὶ κατόπιν μετέβη στὴν μεσημβρινὴ Γαλατία νὰ κηρύξη τὸ Εὐαγγέλιο. Καθ᾿ὁδὸν πρὸς τὴν Ἱσπανία, γιὰ νὰ συναντήση τὸν Ἀπόστολο τῶν Ἐθνῶν, λέγεται, ὅτι ἵδρυσε τὶς Ἐκκλησίες τοῦ Μπεζιὲ καὶ τῆς Ναρβόννης.