Ἅγιος Ἱερομάρτυς Σατουρνῖνος, Πρῶτος Ἐπίσκοπος Τουλούζης. Ήμέρα Μνήμης: 29 Νοεμβρίου.

Ἅγιος Ἱερομάρτυς Σατουρνῖνος, Πρῶτος Ἐπίσκοπος Τουλούζης. Ήμέρα Μνήμης: 29 Νοεμβρίου.

Ὁ Ἁγιος Σατουρνῖνος, ἐπονομαζόμενος ἐπίσης Σερνῖνος, ἑλληνικῆς καὶ εὐγενοῦς καταγωγῆς, ἦταν ἕνας ἀπὸ τοὺς ἑπτὰ Ἱεραποστόλους, οἱ ὁποῖοι ἐστάλησαν ἀπὸ τὸν Πάπα Ρώμης Ἅγιο Φαβιανὸ (τιμάται Αὐγούστου) γιὰ νὰ εὐαγγελίσουν τὴν Γαλατία, ἐπὶ βασιλείας Δεκίου (περὶ τὸ 250).

Οἱ Ἅγιοι ἑπτὰ Ἐπίσκοποι ἦσαν οἱ ἑξῆς: Ἅγιος Διονύσιος Παρισίου (τιμάται 9 Ὀκτωβρίου), Ἅγιος Αὐστρεμόνιος Ὠβέρνης (τιμάται 1η Νοεμβρίου), Ἅγιος Σατουρνῖνος Τουλούζης (τιμάται 29 Νοεμβρίου), Ἅγιος Γατιανὸς Τουρώνης (τιμάται 18 Δεκεμβρίου), Ἅγιος Τρόφιμος Ἀρελάτης (τιμάται 29 Δεκεμβρίου), Ἅγιος Παῦλος Ναρβόννης (τιμάται 22 Μαρτίου) καὶ Ἅγιος Μαρτιάλιος Λιμόζης (τιμάται 30 Ἰουνίου).

Ὅταν οἱ Ἅγιοι ἔφθασαν στὴν Ἀρελάτη, στὸν Σατουρνῖνο ἀνετέθησαν οἱ περιοχὲς τοῦ Λανγκεντόκ, τῆς Γασκώνης (ΝΔ Γαλλία) καὶ ἡ ἱσπανικὴ μεθόριος.

Μετὰ τὶς μεγάλες ἐπιτυχίες τοῦ εὐαγγελικοῦ του κηρύγματος, ἦλθε ἀντιμέτωπος μὲ τὴν σκληροκαρδία τῶν εἰδωλολατρῶν τῆς Καρκασόν, οἱ ὁποῖοι τὸν ἐφυλάκησαν. Ἐλευθερώθηκε μὲ τὴν παρέμβασι ἑνὸς Ἀγγέλου καὶ συνέχισε τὴν ἀποστολή του πρὸς τὴν Τουλούζη, ὅπου συνήντησε ψυχὲς 

περισσότερο εὐεπίφορες στὸν λόγο τοῦ Θεοῦ καὶ ἵδρυσε ἐκεῖ ἕναν Ναό.

Ἐθεράπευε ἀρρώστους καὶ λεπροὺς μὲ τὸ σημεῖο τοῦ Τιμίου Σταυροῦ καὶ ἐνέπνεε στοὺς ἀκροατὲς τῶν θεοπνεύστων λόγων του φλογερὴ ἀγάπη γιὰ τὸν Θεό.

Ἐν συνεχείᾳ, ἀφοῦ ἄφησε τὸν Ἅγιο Παπύλο νὰ συνεχίση τὸ ἔργο του, προχώρησε στὴν Ἱσπανία, ὅπου ἐκήρυξε τὸ Εὐαγγέλιο στὴν Παμπλόνα καὶ στὸ Τολέδο.

Μετὰ τὸ Μαρτύριο τοῦ Ἁγίου Παπύλου (τιμάται 3 Νοεμβρίου), ὁ Ἅγιος Ἐπίσκοπος ἐπέστρεψε στὴν Τουλούζη, ὅπου ἀκτινοβολοῦσε σὲ τέτοιο βαθμὸ τὴν Χάρι τοῦ Θεοῦ, ὥστε τὰ εἴδωλα ἔπαυσαν νὰ δίνουν τοὺς ἀπατηλοὺς χρησμούς τους καὶ ἐσιώπησαν, παρὰ τὶς ἱκεσίες καὶ τὶς θυσίες τῶν ὀπαδῶν τους.

Οἱ εἰδωλολάτρες εἶχαν ἀπελπισθῆ καὶ ἑτοιμάζοντο νὰ θυσιάσουν ἕναν ταῦρο στὸ Καπιτώλιο, ὅταν διῆλθε ἀπὸ ἐκεῖ ὁ Σατουρνῖνος, στὸ δρόμο του γιὰ τὸν Ναό, ὅπου θὰ τελοῦσε τὴν Θεία Λειτουργία.

Κάποιος ἀπὸ τὸ πλῆθος τῶν εἰδωλολατρῶν τὸν ἀναγνώρισε καὶ ἐφώναξε: «Ἰδοὺ ὁ ἐχθρὸς τῆς θρησκείας μας, ὁ ἀρχηγὸς τοῦ νέου δόγματος, ὁ ὁποῖος διδάσκει ὅτι πρέπει νὰ καταστρέψουμε τοὺς ναούς μας, καταδικάζει τοὺς θεούς μας ἀποκαλώντας τους δαίμονες, καὶ μὲ τὴν παρουσία του μᾶς ἐμποδίζει νὰ λάβουμε τὶς ἀπαντήσεις ὅπως ἄλλοτε. Ἂς ἐκδικηθοῦμε τὴν προσβολὴ ἀπέναντί μας καὶ ἀπέναντι στοὺς θεούς μας. Ἂς τὸν ἀναγκάσουμε νὰ θυσιάση γιὰ νὰ ἐξευμενίση τοὺς θεούς, εἰ δὲ μή, νὰ πεθάνη γιὰ νὰ τοὺς εὐχαριστήση μὲ τὸν θάνατό του!».

Οἱ σύντροφοι τοῦ Ἁγίου ἐτράπησαν εἰς φυγήν. Ὁ δὲ Σατουρνῖνος, παρέμεινε γαλήνιος, καὶ ἀπήντησε: «Δὲν γνωρίζω παρὰ τὸν μόνο καὶ ἀληθινὸ Θεό. Πῶς θὰ μποροῦσα, λοιπόν, νὰ φοβηθῶ τοὺς φανταστικοὺς θεούς σας, τὴν ὥρα ποὺ αὐτοὶ οἱ ἴδιοι τρέμουν ἐμένα;».

Μὲ τὰ λόγια αὐτὰ τοῦ Ἐπισκόπου, ἡ ἀναταραχὴ στὸ πλῆθος ἀποκορυφώθηκε. Ἄρπαξαν τὸν Σατουρνῖνο, καὶ μὲ ἕνα χονδρὸ σχοινὶ τὸν ἔδεσαν ἀπὸ τὰ πόδια πίσω ἀπὸ τὸν ἄγριο ταῦρο, τὸν ὁποῖον εἶχαν ἕτοιμο πρὸς θυσίαν. Τὸ ζῶο, βιαίως κεντριζόμενο, ὥρμησε μαινόμενο ἔξω ἀπὸ τὸν ναό.

Τὸ κεφάλι τοῦ Μάρτυρος συνετρίβη ἀμέσως καὶ τὰ μυαλά του σκορπίσθηκαν στὴν γῆ. Ὁ ταῦρος συνέχισε τὴν ξέφρενη πορεία του στοὺς δρόμους τῆς πόλεως κομματιάζοντας τὸ σῶμα τοῦ Ἁγίου, ὥσπου κόπηκε τὸ σχοινί. Στὸ σημεῖο αὐτὸ κτίσθηκε ἀργότερα Ναὸς πρὸς τιμήν τοῦ Ἁγίου.

Περιφρονώντας τὸν κίνδυνο, δύο πτωχὲς γυναῖκες ἦλθαν ὀλίγο ἀργότερα στὸν τόπο τοῦ Μαρτυρίου, ἔλαβαν τὸ πολύαθλο σῶμα τοῦ Ἁγίου Σατουρνίνου, ἐναπέθεσαν αὐτὸ σὲ ξύλινο κιβώτιο καὶ τὸ ἔθαψαν ἐκεῖ πλησίον.

Στοὺς αἰῶνες ποὺ ἀκολούθησαν, πλῆθος προσκυνητῶν προσήρχετο στὸν Τάφο τοῦ Ἁγίου Ἀποστόλου τῆς Τουλούζης, ἐπὶ τοῦ ὁποίου εἶχε ἀνεγερθῆ μεγάλη Βασιλική.

Ἐξ αἰτίας τῶν ἀναριθμήτων θαυμάτων Του, ἡ φήμη τοῦ Ἁγίου Σατουρνίνου ἁπλώθηκε σὲ ὁλόκληρη τὴν Εὐρώπη. Στὴν Γαλλία, πολλὰ μέρη φέρουν τὸ ὄνομά Του.