Ὅσιος Φινδᾶνος Ἡγούμενος ἐν Ταγμὸν (Τεχμούννου) Ἰρλανδία. Ημέρα Μνήμης: 21 Ὀκτωβρίου.

Ὅσιος Φινδᾶνος Ἡγούμενος ἐν Ταγμὸν (Τεχμούννου) Ἰρλανδία. Ημέρα Μνήμης: 21 Ὀκτωβρίου.

῾Ο Ὅσιος Φινδᾶνος (St. Fintan Munnu [Finian]), ἦταν υἱὸς Ἰρλανδοῦ Βάρδου, ἐγκατέλειψε δὲ τὴν φύλαξη τῶν ποιμνίων τοῦ πατέρα του, γιὰ νὰ πάη νὰ διδαχθῆ γράμματα καὶ τὴν Ἁγία Γραφὴ πλησίον ἑνὸς ἐρημίτου Ἱερέως.

Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ἀπουσίας του δύο λύκοι φύλαγαν ἥμεροι τὰ κοπάδια. Κατόπιν, μετέβη στὴν Mονὴ τοῦ Mπανγκόρ, γιὰ νὰ γίνει ὑποτακτικὸς τοῦ Ὁσίου Κομγάλλου (τιμάται 10 Mαΐου), ὁ ὁποῖος τοῦ ἐνέπνευσε μὲ ἀκρίβεια τὶς Ἀρχὲς τοῦ Ἀσκητικοῦ Βίου.

Στὴν συνέχεια, πῆγε νὰ προσκυνήσει στὴ νῆσο Ἀϊόνα, ὅπου ὁ Ὅσιος Κολούμπα (τιμάται 9 Ἰουνίου), ποὺ μόλις τότε ἐκοιμήθη, εἶχε προφητεύσει, ὅτι ὁ νεαρὸς ποὺ θὰ παρουσιαζόταν δὲν εἶχε κληθεῖ γιὰ νὰ ἐγκαταβιώσει στὴ Mονή, ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνει ποιμὴν ψυχῶν.

Ὁ Φινδᾶνος ἐγκαταβίωσε γιὰ κάποιο διάστημα σὲ ἕνα νησάκι. Ἐπειδὴ ὅμως τὸν ἐνοχλοῦσε ὁ θόρυβος τῶν πολεμιστῶν, συνέχισε τὴν περιοδεία του, ἐμπιστευόμενος τὴν θεία Πρόνοια.

Θεράπευσε τὸ ἄρρωστο ποίμνιο ἑνὸς πλουσίου κτηνοτρόφου, ὁ ὁποῖος ἀπὸ εὐγνωμοσύνη τοῦ προσέφερε ἕνα κτῆμα, ὅπου ἵδρυσε τὴν Mονὴ τοῦ Τάγμον.

Ἐκεῖ, ἔλαμψε ὁ Φινδᾶνος μὲ τὰ Θαύματά του: ἀνέστησε μιὰ ἀπὸ τὶς ἀδελφές του, ἡ ὁποία πέθανε τὴν ὥρα ποὺ ἐρχόταν νὰ τὸν ἐπισκεφθεῖ· ἐπίσης, ἀνέστησε ἕναν ἄλλο νεκρό, τὸν ὁποῖον ἐπαρουσίασαν στὸν Ἅγιο ὡς δῆθεν ὑπνώττοντα, γιὰ νὰ ξεγελάσουν τὴν ταπεινοφροσύνη του.

Ὅταν ἐκοιμήθη ὁ Ὅσιος Κομγαλλός, οἱ Mοναχοὶ τῆς Mονῆς τοῦ Mπανγκὸρ πρότειναν στὸν Ἅγιο νὰ τὸν διαδεχθεῖ. Ὁ Φινδᾶνος ἀρνήθηκε καὶ τρεῖς Ἄγγελοι τὸν ὁδήγησαν πάλι στὴν Mονή του.

Σύντομα, στὴν Mονὴ τοῦ Τάγμον ἐγκαταβίωναν περισσότεροι ἀπὸ πενήντα Mοναχοί, οἱ ὁποῖοι τρέφονταν μόνο μὲ ψωμὶ καὶ νερὸ ἀνακατεμένο μὲ λίγο γάλα. Ζοῦσαν ἁρμονικὰ καὶ ἡ μόνη τους φροντίδα ἦταν νὰ διάγουν θεάρεστο βίο, ἀφοῦ ὁ Ὅσιος Φινδᾶνος μεριμνοῦσε γιὰ τὰ πάντα. Ἐπίσης, μὲ τὰ Θαύματά του προστάτευσε τὸν πρίγκηπα Ντίμμα καὶ τὸν ἐλύτρωσε ἀπὸ τοὺς ἐχθρούς του.

Μετὰ ἀπὸ προειδοποίηση ποὺ εἶχε ἀπὸ Ἄγγελο Κυρίου, ὁ Ὅσιος Φινδᾶνος βασανίστηκε ἐπὶ εἴκοσι τέσσερα χρόνια ἀπὸ λέπρα. Ὑπέμενε ἀγόγγυστα τὴν δοκιμασία αὐτή, δὲν ἔξυνε ποτὲ τὰ ἕλκη του καὶ δὲν λουζόταν, παρὰ μόνο τὴν Mεγάλη Πέμπτη. Ἡ ἀρρώστια ὡστόσο δὲν τὸν ἐμπόδισε νὰ συνεχίσει τὶς ποιμαντικές του δραστηριότητες.

Ἔλαβε μέρος σὲ μία Σύνοδο, κατὰ τὴν διάρκεια τῆς ὁποίας ὑπεραμύνθηκε τῶν ἀρχαίων Κελτικῶν Παραδόσεων ἐναντίον ὅσων ἐπεδίωκαν νὰ εἰσαγάγουν τὰ ρωμαϊκὰ ἤθη.

Εἶχε τὸ χάρισμα νὰ προλέγει μὲ βεβαιότητα τὴν ἡμέρα τῆς ἐκδημίας τῶν ὑποτακτικῶν του καὶ νὰ γνωρίζει τοὺς κρύφιους λογισμούς τους. Ἔτσι ἦταν δυνατὸν στὸν Ἅγιο νὰ ἐπιβάλλει στοὺς ἁμαρτωλοὺς τὴν ἀπαραίτητη θεραπεία, πρὶν κἂν ἐκεῖνοι ἐξομολογηθοῦν τὰ σφάλματά τους.

Ὅ,τι ἔλεγε τὸ ἔλεγε ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ καὶ ὅλες οἱ πράξεις του εἶχαν κάτι τὸ θαυματουργικό.

Ὅταν ἔφθασε ἡ ὥρα νὰ ἀναπαυθεῖ, ὁ Ὅσιος Φινδᾶνος συγκέντρωσε γύρω του τοὺς μαθητές του καὶ τοὺς εὐλόγησε. Μιὰ ὁλόκληρη στρατιὰ ἀπὸ δαίμονες προσπάθησε τότε νὰ τοῦ ἐπιτεθεῖ, ὁ Ὅσιος ὅμως ἔστρεψε τὸ βλέμμα πρὸς τὸν οὐρανὸ καὶ οἱ δαίμονες ἔντρομοι ὑποχώρησαν, ἐνῶ πλῆθος Ἀγγέλων ἦλθε γιὰ νὰ τὸν ὑποδεχθεῖ στὶς αὐλὲς τοῦ Κυρίου τὴν 21η Ὀκτωβρίου 635.