Οσία Έλενα (Μπεχτέεβα) του Κιέβου. Ημέρα Μνήμης: 23 Μαρτίου.

Οσία Έλενα (Μπεχτέεβα) του Κιέβου. Ημέρα Μνήμης: 23 Μαρτίου.

Γεννήθηκε το 1756 στο Ζαντόνσκ σε μία εύπορη οικογένεια. Το όνομά της ήταν Αικατερίνη. Η οικογένειά της και οι συγγενείς της είχαν στενή πνευματική σχέση με τον άγιο ιεράρχη Τύχωνα του Ζαντόνσκ, ο οποίος κατά καιρούς τους επισκέπτονταν. Στα 18 της χρόνια εγκατέλειψε τα εγκόσμια για να μονάσει στην Ιερά Μονή της Αγίας Σκέπης στο Βορονέζ.

Εκεί εκτός από τις θερμές προσευχές και την αυστηρή νηστεία είχε αναλάβει και την διαπαιδαγώγηση και την μόρφωση μίας φτωχής και ορφανής κοπέλας. Σύντομα πολλοι άρχισαν να την επισκέπτονται ζητώντας κάποια συμβουλή και κάποιον πνευματικό λόγο. Αυτό προκάλεσε τον φθόνο της ηγουμένης και των άλλων μοναζουσών, ακόμη και της μαθήτριάς της. Εκείνη άρχισε να προσεύχεται στον Θεό και στον Άγιο Τύχωνα και σύντομα έλαβε παρηγοριά. Είδε στον ύπνο της τον Άγιο Τύχωνα ο οποίος της είπε: «Παραπονείσαι ότι σου πήραν τα πάντα. Σύντομα θα λάβεις Θεία παρηγοριά.»

Μαζί με την δόκιμη Ελισάβετ (αργότερα Ευγενία μοναχή) πήγε στο Κίεβο όπου νοίκιασε ένα φτωχικό δωματιάκι. Κάθε μέρα πήγαιναν στην Λαύρα των Σπηλαίων όπου με καυτά δάκρυα προσευχόνταν στους αγίους της Λαύρας. Εκεί, μαθαίνοντας για τα βάσανά της ο Άγιος Αντώνιος Σμιρνίτσκι (ιερομόναχος και μετέπειτα στάρετς της Λαύρας-αγιοκατατάχθηκε το 2008) τις βοήθησε να γίνουν μέλη της αδελφότητας της Ιεράς Μονής των Αγίων Φλώρου και Λαύρου (Φλορόφσκι) του Κιέβου.

Μετά από λίγο καιρό το μοναστήρι αλλά και  κελί τους έπιασε φωτιά και έγινε στάχτη. Δεχόμενες το συμβάν ως θέλημα Θεού οι δύο μοναχές γύρισαν πάλι στο Βορονέζ προσπαθώντας να γίνουν εκεί δεκτές. Σύντομα έμαθαν ότι το μοναστήρι του Κιέβου θα ξανανοίξει και γύρισαν εκεί. Στον δρόμο τους αντιμετώπισαν πολλές δυσκολίες αλλά και την πείνα. Όταν έφτασαν στην Μονή Φλορόφσκι μετά από λίγο καιρό το κελί τους κάηκε, ενώ τις ίδιες τις έδιωξαν από το μοναστήρι.

Ένας γνωστός της οικογένειας της μοναχής Έλενας, ο οποίος βρισκόνταν στο Κίεβο, παρακάλεσε τον μητροπολίτη Κιέβου Σεραπίωνα να τις δεχτούν πάλι στο μοναστήρι. Ο ιεράρχης υποσχέθηκε ότι θα βοηθήσει, η υπόσχεση όμως εκπληρώθηκε από τον διαδοχό του ο οποίος ήταν και μακρινός της συγγενής. Έτσι το 1817, στα 61 της χρόνια η Οσία Έλενα έγινε δεκτή στην μονή όπου έμεινε μέχρι το τέλος της ζωής της.

Πολλές ψυχές παρηγόρησε η Οσία Έλενα με την πραότητά της, την αγάπη της για τον πλησίον και την ειρήνη που μετέδιδε. Η ίδια προσευχόνταν όλη την νύχτα για όλον τον κόσμο με καυτά δάκρυα και νήστευε αυστηρά. Για τις αρετές της αλλά και για την υπομονή και την μακροθυμία που έδειξε όλα αυτά τα χρόνια που υπέφερε από διάφορες θλίψεις, ήταν αγαπητή απ'όλους.

Το 1834, στα 78 της χρόνια, αρρώστησε σοβαρά. Αντιμετώπισε την ασθένεια με μεγάλη υπομονή και προσευχόνταν όλο και πιο θερμά.

Όταν την κοινώνησαν με τα Άχραντα Μυστήρια - όπως η ίδια διηγήθηκε στις μοναχές - είδε το Άγιο Ποτήριο καλυμμένο με ένα ουράνιο φως.

Τους τελευταίους δύο σχεδόν αιώνες πολλοί άνθρωποι βρήκαν θεία παρηγοριά αλλά και ίαση των ασθενειών τους στον τάφο της Οσίας Έλενας, ενώ όλοι αισθάνονται στην καρδιά τους την ίδια ειρήνη που μετέδιδε και όταν βρίσκονταν στο μοναστήρι.

Το λείψανό της βρέθηκε άφθαρτο και στις 6 Οκτωβρίου 2009 έγινε η επίσημη αγιοκατάταξή της.

Η μνήμη της τιμάται στις 23 Μαρτίου.

Πηγή: Προσκυνητής