Άγία Παρθενομάρτυς Κικιλία καὶ οἱ ῞Αγιοι Μάρτυρες Βαλεριανὸς καὶ Τιβούρτιος. Ήμέρα Μνήμης: 22 Νοεμβρίου.
Εις την Κικιλία
Λουτροῦ φέρεις ἔκκαυσιν, ὦ Κικιλία,
Λούῃ δὲ λουτρὸν αἵματος διὰ ξίφους.
Εις τους Βαλλεριανόν και Τιβούρτιον
Βαλλεριανὸν καὶ συναθλητὴν ἅμα
Κτείνει ξίφος, βάλλοντας ὕβρεσι πλάνην.
῾Η ῾Αγία Μάρτυς Κικιλία (ἤ καλύτερα γνωστὴ καὶ ὀρθότερα ἀποδιδομένη ὡς Καικιλία) καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη ἀπὸ οἰκογένεια εὐγενῶν, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἦσαν εἰδωλολάτραι, καὶ ἔζησε στὶς ἀρχὲς τοῦ τρίτου αἰῶνος. ῾Η ῾Αγία εἶχε μεγάλη πίστι στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ ἦταν πολὺ ἐλεήμων· ποθοῦσε τὴν αἰώνιο εὐφροσύνη τοῦ ᾿Αθανάτου Νυμφίου τῶν ψυχῶν καὶ ζοῦσε μὲ τὴν προσμονὴ τῆς Παρουσίας Του, ὑμνολογώντας Τον παρθενικὰ μαζὶ μὲ τοὺς ᾿Ασωμάτους ῾Αγίους ᾿Αγγέλους. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅταν οἱ γονεῖς της τὴν ἐνύμφευσαν διὰ τῆς βίας μὲ τὸν εἰδωλολάτρη Βαλεριανό, αὐτὴ τοῦ ἀπεκάλυψε ἕνα μυστήριο: ὅτι ῞Αγιος ῎Αγγελος ἐφύλασσε ζηλότυπα τὴν παρθενία της καὶ ὅτι θὰ ἀξιωνόταν νὰ τὸν ἰδῆ καὶ αὐτός, ἄν ἐκαθαρίζετο διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος.
῾Ο Βαλεριανὸς ἐδέχθη, ἐβαπτίσθη ἀπὸ τὸν κρυμμένο λόγῳ τῶν διωγμῶν ᾿Επίσκοπο Οὐρβανὸ καὶ ὅταν ἐπέστρεψε στὴν οἰκία, εὑρῆκε τὴν ῾Αγία προσευχομένη μαζὶ μὲ φωτεινὸ ῞Αγιο ῎Αγγελο, ὁ ῾Οποῖος καὶ τοὺς ἐστεφάνωσε μὲ στέφανο δόξης καὶ ἀφθαρσίας καὶ τοὺς προέτρεψε σὲ ζωὴ ἐγκρατείας καὶ χάριτος. ῾Ο Βαλεριανὸς ἀλλοιωμένος τὴν καλὴν ἀλλοίωσιν, ἐζήτησε ὡς χάρι νὰ φωτισθῆ καὶ ὁ ἀδελφός του Τιβούρτιος, ὅπως καὶ ἔγινε μετὰ ἀπὸ ὀλίγο. ῾Ο Τιβούρτιος μετενόησε γιὰ τὴν προηγούμενη ζωή του, ἐφωτίσθη καὶ εἶδε καὶ αὐτὸς ῾Αγίους ᾿Αγγέλους πολλὲς φορές!
Οἱ ῞Αγιοι ἔθαπταν τοὺς Μάρτυρας Χριστιανοὺς καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ οἱ ἀδελφοὶ Βαλεριανὸς καὶ Τιβούρτιος συνελήφθησαν. Κατεδικάσθησαν σὲ θάνατο δι᾿ ἀποκεφαλισμοῦ καὶ ὁ δήμιος Μάξιμος, ὁ ὁποῖος ἐντυπωσιάσθηκε βαθειὰ ἀπὸ τὸ θάρρος τῶν ῾Αγίων καὶ τὴν ἀφοβία τους ἐνώπιον τοῦ θανάτου, εἶδε κατὰ τὴν ὥρα τοῦ μαρτυρίου τους φωτεινοὺς ῾Αγίους ᾿Αγγέλους νὰ παραλαμβάνουν τὶς ψυχὲς τῶν Μαρτύρων καὶ νὰ τὶς ὁδηγοῦν μὲ δόξα στοὺς οὐρανούς!
Τότε ὡμολόγησε καὶ αὐτὸς Πίστι στὸν Χριστὸ καὶ ἐμαρτύρησε εὐθὺς ἀμέσως, γιὰ νὰ τύχη τῆς ἰδίας δόξης μὲ τοὺς Μάρτυρας, τὴν ὁποίαν εἶδε καὶ ἐπόθησε.
῾Η ῾Αγία Καικιλία συνέχισε νὰ ἐνταφιάζη Μάρτυρας, νὰ διανέμη τὴν περιουσία της στοὺς πτωχοὺς καὶ νὰ διαδίδη τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. Σύντομα συνελήφθη καὶ ἡ ἴδια καὶ ἐβασανίσθη φρικτῶς. Μάλιστα, ἡ ἀνδρεία, ἡ παρρησία καὶ οἱ θαυματουργίες της εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα νὰ μεταστραφοῦν τετρακόσιες ψυχὲς στὴν Πίστι τοῦ Χριστοῦ!
Οἱ τύραννοι τὴν ἔβαλαν σὲ πυρακτωμένο λέβητα, ἀλλὰ ἐπειδὴ διεφυλάχθη ἀβλαβὴς ἀπεφάσισαν νὰ τὴν ἀποκεφαλίσουν. ῾Ο δήμιος τὴν ἐκτύπησε τρεῖς φορὲς στὸν λαιμὸ μὲ μάχαιρα, χωρὶς ὅμως νὰ κατορθώση νὰ τὴν θανατώση. ῾Η ῾Αγία, τραυματισμένη, ἔζησε ἀκόμη τρεῖς ἡμέρες ἐνισχύουσα τοὺς πιστούς οἱ ὁποῖοι ἄλειφαν μὲ τὸ αἷμα τῆς πληγῆς της ὑφάσματα καὶ τὰ χρησιμοποιοῦσαν γιὰ θαυματουργικὲς θεραπεῖες καὶ παρέδωσε τὴν ἁγνὴ καὶ ἡρωϊκὴ ψυχή της, μὲ προσευχὴ εὐχαριστίας στὰ ἁγιασμένα χείλη Της, στὸν Κύριό μας τὸ 230 μ.Χ. ᾿Επετέλεσε δὲ πολλὰ Θαύματα.
Στὴν θέσι τοῦ Μαρτυρίου της στὴν οἰκία της στὴν Ρώμη ἀνηγέρθη μετέπειτα Ναὸς ἐπ᾿ ὀνόματί Της. ῾Η ῾Αγία ἐτιμᾶτο στὴν Κατακόμβη τοῦ ῾Αγίου Καλλίστου. Τὸ ἔτος 817 εὑρέθη ὁ τάφος της καὶ τὸ ἔτος 1599 ἀνοίχθηκε καὶ ἀπεκαλύφθη τὸ ἱερὸ Λείψανό της σῶον καὶ ἀβλαβές, σὲ κατάστασι ἀδιαφθορίας!
Στὸ πρωτότυπο λατινικὸ κείμενο τοῦ Μαρτυρίου τῆς ῾Αγίας Καικιλίας ἀναφέρεται, ὅτι κατὰ τοὺς γάμους της, ὅταν ἠχοῦσε ἡ μελωδία τῆς κοσμικῆς μουσικῆς, ἡ ῾Αγία ἔψαλλε στὴν καρδιά της ὕμνους ἀγάπης στὸν ᾿Ιησοῦ, τὸν πραγματικό της Νυμφίο. ῎Ισως ἐξ αὐτοῦ νὰ συσχετίσθηκε στὴν Δύσι ἡ ῾Αγία μὲ τὴν μουσική, ὅπου καὶ τὴν θεωροῦν προστάτιδά της.
Εἴθε οἱ ἔνδοξοι ῞Αγιοι Μάρτυρες Καικιλία, Βαλεριανός, Τιβούρτιος καὶ Μάξιμος νὰ βοηθοῦν καὶ νὰ εὐεργετοῦν ὅσους θὰ τοὺς ἐπικαλοῦνται μὲ πίστι καὶ εὐλάβεια!
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείων τρόπων σου, τὴ ἐπιλάμψει, πρὸς ἀείζωον, εἴλκυσας φέγγος, τὴν αὐτάδελφον δυάδα καὶ σύναυλον καὶ σὺν αὐτοὶς Κικιλία ἀθλήσασα, τῆς θείας δόξης ὁμοῦ ἠξιώθητε. Μεθ' ὧν πρέσβευε, δοθήναι τοὶς εὐφημούσι σέ, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τὴν νυμφευθεῖσαν, τῷ Χριστῷ ἑκουσίως, καὶ στολισθεῖσαν, ἀρεταῖς τὴν καρδίαν, θεοπρεπῶς ὑμνήσωμεν Πιστῶν ἡ πληθύς· αὕτη γὰρ κατήσχυνεν, Ἀλμακίου τὸ θράσος, λάμψασα ὡς ἥλιος, μέσον τῶν ἐκζητούντων, καὶ μετὰ ταῦτα ὤφθη τοῖς ἐν γῇ, στήριγμα θεῖον, τὴν πίστιν κρατύνασα.
Ὁ Οἶκος
Ἀρχὴ ἐλπίδος ἀγαθῆς, ἐδόθη τοῖς Ἁγίοις ἐξαίρετα τὸ πράττειν, κατάπληκτα μεγάλα, ἅπερ καὶ θαύματα, ἐστὶ θαυμάζεσθαι ἀξίως, μεθ' ὧν καὶ τὴν τῆς παρθένου Κικιλίας ἀρετήν, καὶ ἄσπιλον λαμπρότητα, πῶς ἀπεκδυσαμένη, τὸν ἄρχοντα ἔφυγε τοῦ σκότους, καὶ δραμοῦσα πρὸς τὴν πάλην τοῦ ἐχθροῦ, ἔστη ἐρρωμένη ἀπτοήτως· καὶ ἡμεῖς τοῦ θαύματος τούτου γεγονότα ἀληθῆ πράγματα, φῶμεν· πῶς διὰ Χριστόν, ἐπτέρνισε τὸν Βελίαρ, τὴν πίστιν κρατύνασα.
Εις την Κικιλία
Λουτροῦ φέρεις ἔκκαυσιν, ὦ Κικιλία,
Λούῃ δὲ λουτρὸν αἵματος διὰ ξίφους.
Εις τους Βαλλεριανόν και Τιβούρτιον
Βαλλεριανὸν καὶ συναθλητὴν ἅμα
Κτείνει ξίφος, βάλλοντας ὕβρεσι πλάνην.
῾Η ῾Αγία Μάρτυς Κικιλία (ἤ καλύτερα γνωστὴ καὶ ὀρθότερα ἀποδιδομένη ὡς Καικιλία) καταγόταν ἀπὸ τὴν Ρώμη ἀπὸ οἰκογένεια εὐγενῶν, οἱ ὁποῖοι ὅμως ἦσαν εἰδωλολάτραι, καὶ ἔζησε στὶς ἀρχὲς τοῦ τρίτου αἰῶνος. ῾Η ῾Αγία εἶχε μεγάλη πίστι στὸν ἀληθινὸ Θεὸ καὶ ἦταν πολὺ ἐλεήμων· ποθοῦσε τὴν αἰώνιο εὐφροσύνη τοῦ ᾿Αθανάτου Νυμφίου τῶν ψυχῶν καὶ ζοῦσε μὲ τὴν προσμονὴ τῆς Παρουσίας Του, ὑμνολογώντας Τον παρθενικὰ μαζὶ μὲ τοὺς ᾿Ασωμάτους ῾Αγίους ᾿Αγγέλους. Γι᾿ αὐτὸ καὶ ὅταν οἱ γονεῖς της τὴν ἐνύμφευσαν διὰ τῆς βίας μὲ τὸν εἰδωλολάτρη Βαλεριανό, αὐτὴ τοῦ ἀπεκάλυψε ἕνα μυστήριο: ὅτι ῞Αγιος ῎Αγγελος ἐφύλασσε ζηλότυπα τὴν παρθενία της καὶ ὅτι θὰ ἀξιωνόταν νὰ τὸν ἰδῆ καὶ αὐτός, ἄν ἐκαθαρίζετο διὰ τοῦ ἁγίου Βαπτίσματος.
῾Ο Βαλεριανὸς ἐδέχθη, ἐβαπτίσθη ἀπὸ τὸν κρυμμένο λόγῳ τῶν διωγμῶν ᾿Επίσκοπο Οὐρβανὸ καὶ ὅταν ἐπέστρεψε στὴν οἰκία, εὑρῆκε τὴν ῾Αγία προσευχομένη μαζὶ μὲ φωτεινὸ ῞Αγιο ῎Αγγελο, ὁ ῾Οποῖος καὶ τοὺς ἐστεφάνωσε μὲ στέφανο δόξης καὶ ἀφθαρσίας καὶ τοὺς προέτρεψε σὲ ζωὴ ἐγκρατείας καὶ χάριτος. ῾Ο Βαλεριανὸς ἀλλοιωμένος τὴν καλὴν ἀλλοίωσιν, ἐζήτησε ὡς χάρι νὰ φωτισθῆ καὶ ὁ ἀδελφός του Τιβούρτιος, ὅπως καὶ ἔγινε μετὰ ἀπὸ ὀλίγο. ῾Ο Τιβούρτιος μετενόησε γιὰ τὴν προηγούμενη ζωή του, ἐφωτίσθη καὶ εἶδε καὶ αὐτὸς ῾Αγίους ᾿Αγγέλους πολλὲς φορές!
Οἱ ῞Αγιοι ἔθαπταν τοὺς Μάρτυρας Χριστιανοὺς καὶ γιὰ τὸν λόγο αὐτὸ οἱ ἀδελφοὶ Βαλεριανὸς καὶ Τιβούρτιος συνελήφθησαν. Κατεδικάσθησαν σὲ θάνατο δι᾿ ἀποκεφαλισμοῦ καὶ ὁ δήμιος Μάξιμος, ὁ ὁποῖος ἐντυπωσιάσθηκε βαθειὰ ἀπὸ τὸ θάρρος τῶν ῾Αγίων καὶ τὴν ἀφοβία τους ἐνώπιον τοῦ θανάτου, εἶδε κατὰ τὴν ὥρα τοῦ μαρτυρίου τους φωτεινοὺς ῾Αγίους ᾿Αγγέλους νὰ παραλαμβάνουν τὶς ψυχὲς τῶν Μαρτύρων καὶ νὰ τὶς ὁδηγοῦν μὲ δόξα στοὺς οὐρανούς!
Τότε ὡμολόγησε καὶ αὐτὸς Πίστι στὸν Χριστὸ καὶ ἐμαρτύρησε εὐθὺς ἀμέσως, γιὰ νὰ τύχη τῆς ἰδίας δόξης μὲ τοὺς Μάρτυρας, τὴν ὁποίαν εἶδε καὶ ἐπόθησε.
῾Η ῾Αγία Καικιλία συνέχισε νὰ ἐνταφιάζη Μάρτυρας, νὰ διανέμη τὴν περιουσία της στοὺς πτωχοὺς καὶ νὰ διαδίδη τὸν λόγον τοῦ Θεοῦ. Σύντομα συνελήφθη καὶ ἡ ἴδια καὶ ἐβασανίσθη φρικτῶς. Μάλιστα, ἡ ἀνδρεία, ἡ παρρησία καὶ οἱ θαυματουργίες της εἶχαν ὡς ἀποτέλεσμα νὰ μεταστραφοῦν τετρακόσιες ψυχὲς στὴν Πίστι τοῦ Χριστοῦ!
Οἱ τύραννοι τὴν ἔβαλαν σὲ πυρακτωμένο λέβητα, ἀλλὰ ἐπειδὴ διεφυλάχθη ἀβλαβὴς ἀπεφάσισαν νὰ τὴν ἀποκεφαλίσουν. ῾Ο δήμιος τὴν ἐκτύπησε τρεῖς φορὲς στὸν λαιμὸ μὲ μάχαιρα, χωρὶς ὅμως νὰ κατορθώση νὰ τὴν θανατώση. ῾Η ῾Αγία, τραυματισμένη, ἔζησε ἀκόμη τρεῖς ἡμέρες ἐνισχύουσα τοὺς πιστούς οἱ ὁποῖοι ἄλειφαν μὲ τὸ αἷμα τῆς πληγῆς της ὑφάσματα καὶ τὰ χρησιμοποιοῦσαν γιὰ θαυματουργικὲς θεραπεῖες καὶ παρέδωσε τὴν ἁγνὴ καὶ ἡρωϊκὴ ψυχή της, μὲ προσευχὴ εὐχαριστίας στὰ ἁγιασμένα χείλη Της, στὸν Κύριό μας τὸ 230 μ.Χ. ᾿Επετέλεσε δὲ πολλὰ Θαύματα.
Στὴν θέσι τοῦ Μαρτυρίου της στὴν οἰκία της στὴν Ρώμη ἀνηγέρθη μετέπειτα Ναὸς ἐπ᾿ ὀνόματί Της. ῾Η ῾Αγία ἐτιμᾶτο στὴν Κατακόμβη τοῦ ῾Αγίου Καλλίστου. Τὸ ἔτος 817 εὑρέθη ὁ τάφος της καὶ τὸ ἔτος 1599 ἀνοίχθηκε καὶ ἀπεκαλύφθη τὸ ἱερὸ Λείψανό της σῶον καὶ ἀβλαβές, σὲ κατάστασι ἀδιαφθορίας!
Στὸ πρωτότυπο λατινικὸ κείμενο τοῦ Μαρτυρίου τῆς ῾Αγίας Καικιλίας ἀναφέρεται, ὅτι κατὰ τοὺς γάμους της, ὅταν ἠχοῦσε ἡ μελωδία τῆς κοσμικῆς μουσικῆς, ἡ ῾Αγία ἔψαλλε στὴν καρδιά της ὕμνους ἀγάπης στὸν ᾿Ιησοῦ, τὸν πραγματικό της Νυμφίο. ῎Ισως ἐξ αὐτοῦ νὰ συσχετίσθηκε στὴν Δύσι ἡ ῾Αγία μὲ τὴν μουσική, ὅπου καὶ τὴν θεωροῦν προστάτιδά της.
Εἴθε οἱ ἔνδοξοι ῞Αγιοι Μάρτυρες Καικιλία, Βαλεριανός, Τιβούρτιος καὶ Μάξιμος νὰ βοηθοῦν καὶ νὰ εὐεργετοῦν ὅσους θὰ τοὺς ἐπικαλοῦνται μὲ πίστι καὶ εὐλάβεια!
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Θείων τρόπων σου, τὴ ἐπιλάμψει, πρὸς ἀείζωον, εἴλκυσας φέγγος, τὴν αὐτάδελφον δυάδα καὶ σύναυλον καὶ σὺν αὐτοὶς Κικιλία ἀθλήσασα, τῆς θείας δόξης ὁμοῦ ἠξιώθητε. Μεθ' ὧν πρέσβευε, δοθήναι τοὶς εὐφημούσι σέ, πταισμάτων ἱλασμὸν καὶ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τὴν νυμφευθεῖσαν, τῷ Χριστῷ ἑκουσίως, καὶ στολισθεῖσαν, ἀρεταῖς τὴν καρδίαν, θεοπρεπῶς ὑμνήσωμεν Πιστῶν ἡ πληθύς· αὕτη γὰρ κατήσχυνεν, Ἀλμακίου τὸ θράσος, λάμψασα ὡς ἥλιος, μέσον τῶν ἐκζητούντων, καὶ μετὰ ταῦτα ὤφθη τοῖς ἐν γῇ, στήριγμα θεῖον, τὴν πίστιν κρατύνασα.
Ὁ Οἶκος
Ἀρχὴ ἐλπίδος ἀγαθῆς, ἐδόθη τοῖς Ἁγίοις ἐξαίρετα τὸ πράττειν, κατάπληκτα μεγάλα, ἅπερ καὶ θαύματα, ἐστὶ θαυμάζεσθαι ἀξίως, μεθ' ὧν καὶ τὴν τῆς παρθένου Κικιλίας ἀρετήν, καὶ ἄσπιλον λαμπρότητα, πῶς ἀπεκδυσαμένη, τὸν ἄρχοντα ἔφυγε τοῦ σκότους, καὶ δραμοῦσα πρὸς τὴν πάλην τοῦ ἐχθροῦ, ἔστη ἐρρωμένη ἀπτοήτως· καὶ ἡμεῖς τοῦ θαύματος τούτου γεγονότα ἀληθῆ πράγματα, φῶμεν· πῶς διὰ Χριστόν, ἐπτέρνισε τὸν Βελίαρ, τὴν πίστιν κρατύνασα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου