Αγία Παρθενομάρτυς Ευλαλία εν Βαρκελώνη της Ισπανίας. Ημέρα Μνήμης: 22 Αυγούστου.

Αγία Παρθενομάρτυς Ευλαλία εν Βαρκελώνη της Ισπανίας. Ημέρα Μνήμης: 22 Αυγούστου.

Τρίτος αιώνας μετά Χριστόν. Βρισκόμαστε στην Ιβηρική Χερσόνησο, η οποία στις Πράξεις των Αποστόλων αναφέρεται με το όνομα Σπάνια. Στην περιοχή των ανατολικών παραλίων της Ισπανίας, την Καταλωνία και μάλιστα στην πόλη της Βαρκελώνης, είδε το φως η μελλοντική προστάτις και πολιούχος της σημερινής μεγαλούπολης. Η Ευλαλία είναι παιδί χριστιανικής, ευσεβούς οικογένειας. Η ανατροφή της γίνεται “εν νουθεσία και παιδεία Κυρίου”. Ο νεοφυτευμένος παράδεισος στην ισπανική γη, η Ισπανική δηλαδή Εκκλησία, αποκτά ένα σπάνιας φυσικής και πνευματικής ομορφιάς άνθος, που φτάνει ήδη τα δώδεκα του χρόνια: την Ευλαλία.

Στην απέραντη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία βασίλευαν οι συναυτοκράτορες Διοκλητιανός και Μαξιμιανός, οι όποιοι κήρυξαν διωγμό κατά των χριστιανών σ’όλη την αχανή επικράτεια τους. Οι διαταγές ήταν αυστηρές. Το αίμα των μαρτύρων κάλυψε σαν πορφυρός βασιλικός μανδύας το σώμα του Χριστού δηλαδή την Εκκλησία. Ο αιμοχαρής απεσταλμένος των τυράννων Δακιανός, έφτασε στην Ισπανία για να εφαρμόσει εκεί τα διατάγματα του μεγάλου διωγμού, ώστε να τελειώνει πια αυτό το ενοχλητικό ζιζάνιο της παντοδύναμης και θεοποιημένης Ρώμης.

Όλοι φοβούνταν, πολλοί κρύβονταν για να μη δώσουν στόχο, από φόβο μήπως και δεν αντέξουν στον πειρασμό. Όμως μια τρυφερή παιδική σχεδόν καρδιά αγαλλόταν και έχαιρε με θεία εσωτερική χαρά. Ήταν το κορίτσι της Βαρκελώνης, η Ευλαλία, που σκιρτούσε από αγάπη για το Χριστό. Ήθελε να διαλαλήσει παντού τον ερχομό Του.

Αποφάσισε και έφυγε μυστικά από την πατρική στέγη. Ακολούθησε τις επιθυμίες της αγνής της ψυχής και έτρεξε προς τη συνάντηση του Νυμφίου. Στο δικαστήριο εμφανίστηκε με θάρρος μπροστά στον Δακιανό. Το θάρρος της εκούσιας ομολογίας της άφησε έκπληκτο στην αρχή τον άρχοντα. Έπειτα παρατήρησε πως είχε μπροστά του ένα μικρό παιδί και νόμισε πως είναι αρκετή μια μικρή τιμωρία για να το επαναφέρει στα συγκαλά του. Διέταξε λοιπόν τους στρατιώτες του να παραλάβουν την Ευλαλία και περιφέροντας την πάνω στους ώμους τους, μέσα στους πολυσύχναστους δρόμους της Βαρκελώνης, να την μαστιγώνουν. Έτσι γελοιοποιώντας την μικρή χριστιανή, ο Δακιανός ήταν σίγουρος ότι θα την έκανε να αλλάξει μυαλά. Όμως συνέβη το ακριβώς αντίθετο. Χωρίς να νιώθει την παραμικρή ντροπή, αντιθέτως υπερήφανη που έπασχε για το όνομα του Χριστού, η Ευλαλία έλαμπε από υπερκόσμιο φως που την περιέβαλλε ολόγυρα και έκανε τους πεζούς που την έβλεπαν να θαυμάζουν τη δύναμη και την επιμονή στην πίστη που ο Κύριος της χάριζε. Η εξευτελιστική πορεία για τους άπιστους, έγινε θρίαμβος νίκης του Χριστού δια της Ευλαλίας και πολλών τα μάτια της ψυχής άνοιξαν στο φως και επίστευσαν και προσετέθηκαν στην Εκκλησία της Ισπανίας.

Τότε ο θηριώδης Δακιανός διατάζει να απαλλάξουν την παιδομάρτυρα από όλα της τα ενδύματα, να τη δέσουν σε πάσσαλο και να της ξεσκίζουν τις σάρκες, με σιδερένια πηρούνια. Μετά από αυτό το βασανιστήριο, άναψαν δαυλούς από στουπί βρεγμένο σε εύφλεκτο υγρό και άρχισαν να την κατακαίουν.

Η μάρτυς της Βαρκελώνης χαμογελούσε συγκαταβατικά και κορόιδευε τους δήμιους της, για την ανημποριά τους να τη μεταπείσουν ή, καλύτερα, για την ανοησία και την τύφλωση αυτών, που τα έβαζαν με τη δύναμη Του Ένδυναμούντος το αδύναμο δωδεκάχρονο κορίτσι. Το επόμενο στάδιο, μετά την αποτυχία όλων των προηγουμένων, ήταν να ρίξουν το παιδί σε λάκκο με άσβεστο στην όποια πρόσθεσαν ζεματιστό λάδι και λυωμένο μολύβι. Ο Κύριος όμως, όπως τότε με τους τρεις παίδας εν καμίνω, δρόσιζε την Ευλαλία και την έκανε να ξεχνά τους πόνους του σώματος και να χαίρεται εν τοις παθήμασι.

Τότε, αφού είδαν και απόειδαν οι δήμιοι, έδεσαν την Ευλαλία σ’ ένα σταυρό. Άγγελοι κατέβηκαν να παραλάβουν τότε τη γενναία παιδική ψυχή της παρθένου της Βαρκελώνης. Οι πιστοί που παρίσταντο στην έξοδο της είδαν την ψυχή της υπό μορφήν λευκού περιστεριού να ανεβαίνει μέσα σε φωτεινή δόξα προς τα ουράνια. Το σώμα της Αγίας Ευλαλίας τιμήθηκε ευθύς αμέσως από τους συμπολίτες της αλλά και από όλους τους Καταλανούς, τους Ισπανούς και την Εκκλησία του Νότου της Γαλλίας. Σήμερα η πολιούχος και προστάτις της όμορφης Βαρκελώνης, αναπαύεται σε μαρμάρινη λάρνακα στον ρωμαιοκαθολικό καθεδρικό ναό της Πόλεως. Πολλοί ορθόδοξοι πιστοί τουρίστες δεν ξεχνούν να προσκυνήσουν και να ζητήσουν τη βοήθεια της ισπανής πρωτομάρτυρος. Και εμείς, όλη η Εκκλησία του Χριστού, που δεν άλλαξε τίποτε απ’ όσα οι Απόστολοι παρέδωσαν και οι Πατέρες εδίδαξαν δεόμεθα: Αγία πρωτομάρτυς της Χερσονήσου των Ιβήρων, πρέσβευε Χριστώ τω Θεώ, δι’ όν έπαθες, όπως επαναφέρη στους Κόλπους της Μιας, Άγιας, Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας όλους τους λαούς της γηραιάς ημών Ηπείρου Ευρώπης. Αμήν.

Απολυτίκιον.
Ήχος πλ. α'. Τον Συνάναρχον Λόγον.
Την ευλάλως τον Λόγον Θεόν κηρύξασαν, πανευλαβή Ευλαλίαν της Βαρκελώνης σεπτόν, εγκαλλώπισμα πιστοί ανευφημήσωμεν, ότι ενήθλησε στερρώς, και εμαρτύρησε σεπτώς, ως σφάγιον υπέρ Λόγου, και εισήλθε κατεστεμμένη, εις την παστάδα του Νυμφίου Χριστού.

Μεγαλυνάριον

Χαίροις Βαρκελώνης η λαμπηδών Νύμφη του Κυρίου, εν τη χώρα των Ισπανών

αίμασιν οικείοις την χλαίναν βεβαμμένη,

ω Ευλαλία μάρτυς, Παρθένε Πάνσεμνε.

Πηγή: Ισπανικό Ορθόδοξο Συναξάρι. Γεωργίου Εμμανουήλ Πιπεράκι, Αναπληρωτού Καθηγητού Ιατρικής Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκδοσις: Αποστολικής Διακονίας της Εκκλησίας της Ελλάδος. (Γραφείον Εξωτερικής Ιεραποστολής.) Έκδοσις Α 2003.