Άγιος Arnold (Άρνολντ/Αρνούλφος) ή Arnulf, Επίσκοπος του Metz της Γερμανίας. Ημέρα Μνήμης: 18 Ιουλίου
Ο Άγιος Αρνούλφος (Arnoul de Metz, 582 – 18 Ιουλίου 640 ή 641) ήταν Φράγκος επίσκοπος του Μετς και σύμβουλος της αυλής των Μεροβίγγειων στην Αυστρασία.
Καταγόταν από σημαντική οικογένεια των Φράγκων. Στην νεότητα του κλήθηκε στην αυλή του Μεροβίγγειου βασιλέως Θευδεβέρτου Β΄της Αυστρασίας (595 – 612) σαν δούκας, ενώ αργότερα έγινε επίσκοπος του Μετς.
Ο Άγιος Αρνούλφος ήταν νυμφευμένος με την Αγία Ντόντα του Μετς (596) με την οποία είχε αποκτήσει 2 παιδιά: τον Άγιο Χλοδόλφο 605–697, επίσκοπος του Μετς (τιμάται 8 Ιουνίου) και τον Ανσέγκιζελ 602/610-πριν το 679, δούκας & δομέστικος. Όταν ο Άγιος Αρνούλφος εξελέγη επίσκοπος του Μετς το 614, ως επίσκοπος δεν μπορούσε να είναι νεμφευμένος και έτσι η Αγία Ντόντα (τιμάται 16 Αυγούστου) αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι του Trier.
Ο Άγιος Arnold ήτανε πατέρας του Pepin και παππούς του Καρλομάγνου. Κατείχε ένα δουκάτο στην περιοχή Lorraine όμως εγκατέλειψε αυτή την κοσμική αξίωση, και τα πλούτη, και την έγγαμη ζωή για να ακολουθήσει τη ζωή ενός ερημίτη. Πέθανε για τον κόσμο όμως έζησε για τον Θεό.
Έγινε επίσκοπος του Μετς αμέσως μετά τον θάνατο του Θευδεβέρτου. Η βασιλεία στην Αυστρασία ήρθε στα χέρια της Μπρουνχίλντα της Αυστρασίας, γιαγιάς του Θευδεβέρτου, που κυβερνούσε για λογαριασμό του ανήλικου δισέγγονού της. Ο Αρνούλφος συμμάχησε με τον Πιπίνο Α΄ του Λάντεν κατά της βασίλισσας Μπρουνχίλντα. Η επανάσταση κατέληξε στην ανατροπή, βασανισμό, εκτέλεσή της και επανένωση του Φραγκικού βασιλείου υπό τον Κλοθάριο Β΄.
O Κλοθάριος Β΄έκανε αργότερα τον γιο του, Δαγοβέρτο Α', βασιλιά της Αυστρασίας, κυβερνώντας μέσω του συμβούλου του, Αγίου Αρνούλφου. Ο Άγιος Αρνούλφος αποσύρθηκε (628) σε ένα βουνό στο Βοζ για να πραγματοποιήσει την επιθυμία της ζωής του να γίνει ερημίτης μοναχός. Έμεινε σε αυτή την κατάσταση 12 χρόνια ακόμα ως τον θάνατό του μαζί με τον φίλο του Ρομαρίκ, οι γονείς του οποίου είχαν δολοφονηθεί από την Μπρουνχίλντα.
Κάποια στιγμή ο Επίσκοπος του Metz αναπαύθηκε και ο Άγιος Arnold, ο οποίος ήταν γνωστός για την αγιότητα του, επιλέχτηκε σαν ο επόμενος Επίσκοπος. Ο Άγιος κατά τη διάρκεια που ήταν Επίσκοπος διατήρησε τον ίδιο ασκητικό τρόπο ζωής τον οποίο διδάχτηκε στην απομόνωση. Νήστευε τρεις ημέρες συνεχόμενα, έπειτα έτρωγε μόνο λίγο ψωμί και έπινε λίγο νερό. Κάτω από την ενδυμασία του ιεράρχη φορούσε τα τρίχινα ρούχα του ασκητή.
Ο Άγιος ήταν τόσο γενναιόδωρος με τους φτωχούς ώστε φτωχοί άνθρωποι έρχονταν στο Metz από μακρινές χώρες και πόλεις για να λάβουν ελεημοσύνη και άγιες συμβουλές. Η φιλοξενία του προς τους ευσεβείς προσκυνητές και μοναχούς ήταν ξακουστή. Τους έπλενε ο ίδιος τα πόδια, τους έδινε καινούρια ρούχα και λίγο ασήμι για το ταξίδι. Αυτό δεν το έκανε περιστασιακά αλλά πάντοτε. Το χρόνο του τον αφιέρωνε σε ολονύκτιες προσευχές, νηστείες και σε θεόπνευστα κηρύγματα.
Μια ημέρα, όταν βρισκόταν σε νηστεία τριών ημερών, έκανε μια λιτανεία. Πολλά άγρια ζώα συμμετείχαν στη λιτανεία και προσεύχονταν στον Θεό με ευσέβεια μαζί με τον Άγιο. Και καθώς η λιτανεία προχωρούσε, μια γυναίκα επηρεασμένη από τον διάβολο άρχισε να ουρλιάζει δυνατά. Ο Άγιος έκανε επάνω της το σημείο του Σταυρού του Χριστού και η γυναίκα απελευθερώθηκε από το κακό. Είναι άξιο να παρατηρήσουμε το πόσο εύκολα οι μεγάλοι Άγιοι εκδιώκουν τους δαίμονες, από τη στιγμή που δεν έχουν μέσα τους κανένα ίχνος από την κακία τους.
Στην διάρκεια της βασιλείας του Dagobert, ένας λεπρός ήρθε στο κάστρο του βασιλιά και άρχισε να ζητάει με δάκρυα τον Άγιο προκειμένου να του δώσει τροφή και ρούχα. Ο Άγιος τον ρώτησε εάν είχε βαπτιστεί γιατί ο άντρας ήταν παγανιστής. Ο λεπρός απάντησε πως δεν είχε βρει κάποιον για να τον βαπτίσει και έτσι ο Άγιος τον βάπτισε. Αμέσως μετά την βάπτιση του ο λεπρός καθαρίστηκε εντελώς από την ασθένεια του και στο σώμα και στην ψυχή.
Κάποτε μια φωτιά κατέκαιγε το κάστρο του βασιλιά και όλα όσα ήταν γύρω του. Η φωτιά απειλούσε μια μικρή ψάθινη καλύβα την οποία ο Άγιος είχε χτίσει για να προσεύχεται και καθώς προσευχόταν εκείνη τη στιγμή, κάποιος ονόματι Romancius ειδοποίησε τον Άγιο να αφήσει το κελί του. Αντί να κάνει αυτό, ο Άγιος κατευθύνθηκε προς την φωτιά. Εκεί ο Άγιος παρακάλεσε τους πάντες να πέσουν με τα πρόσωπα τους στη γη και να προσευχηθούν μαζί του. Έπειτα, αφού σηκώθηκε, σήκωσε τα χέρια του προς τον ουρανό και κάνοντας το σημείο του σταυρού η φωτιά έσβησε. Κάποιος μοναχός είδε εκείνη τη νύχτα έναν πύρινο σταυρό στον ουρανό και μια φωνή ακούστηκε: «Με το σημείο του Σταυρού ο Επίσκοπος Arnold λύτρωσε την πόλη από την φωτιά».
Έπειτα ο Άγιος Arnold άφησε την Φράγκικη βασιλική αυλή πίσω του και έφτιαξε ένα μικρό σπίτι στην ερημιά όπου βρίσκονταν λίγοι μοναχοί. Έζησε με προσευχή και ευχαριστίες προς τον Θεό και συνέχισε να δέχεται τους φτωχούς και τους προσκυνητές σε εκείνο το μέρος. Τους μαγείρευε ο ίδιος και έτσι ήταν και επίσκοπος και μάγειρας. Το φαγητό εκεί ήταν λίγο και πολλές φορές υπέφερε ο ίδιος από την πείνα και την δίψα προκειμένου να μην υποφέρει η υπόλοιπη αδελφότητα.
Όταν έφτασε ο καιρός για την κοίμηση του Αγίου, αφού παρέδωσε την ψυχή του στον Δημιουργό του, ο διάδοχος του, Επίσκοπος Goericus, έκανε μια μεγάλη λιτανεία προς τον τόπο όπου βρισκόταν το σώμα του Αγίου Arnold. Εκεί γίνονταν ιδιαίτερα πανηγυρικές ολονύκτιες προσευχές και το σώμα μεταφέρθηκε στην πόλη. Καθώς γινόταν αυτό, εκείνοι που κουβαλούσαν το πίσω μέρος από το νεκροκρέβατο πάνω στο οποίο βρισκόταν ο Άγιος έπεσαν μέσα σε ένα χαντάκι.
Όμως Άγγελοι του Θεού κράτησαν το σώμα στον αέρα, και σύντομα οι άντρες που είχαν πέσει επανήλθαν στις θέσεις τους. Έπειτα, κατά την διάρκεια της ίδιας πορείας προς την πόλη, πέρασαν μέσα από γη που ανήκε σε έναν πόρνο άνθρωπο στον οποίο ο Άγιος είχε κάνει παρατηρήσεις για την αμαρτία του όμως εκείνος αρνούταν να μετανοήσει. Στην άκρη της ιδιοκτησίας αυτού του άντρα, το σώμα του Αγίου Arnold έγινε ασήκωτο. Κανένας άντρας δεν είχε τη δύναμη να μετακινήσει το σώμα μέσα από τη γη αυτού του πόρνου. Έτσι ένας πλούσιος άντρας ονόματι Noddo προσκάλεσε όλη τη συνοδεία να περάσει τη νύχτα στην οικία του και εκεί πολλά αγαθά και μπύρα προσφέρθηκαν σε όλους. Το επόμενο πρωί με μεγάλη χαρά το σώμα έφτασε στην πόλη. Όλοι οι άνθρωποι ασπάστηκαν τον κεκοιμημένο Επίσκοπο, του οποίου το σώμα θάφτηκε στην Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων.
Μια γυναίκα η οποία ήταν για χρόνια τυφλή, το όνομα της ήταν Julia, πήγαινε στον τάφο του Αγίου συχνά για να προσευχηθεί. Κάποια στιγμή θεραπεύτηκε και επανέκτησε την όραση της. Μια άλλη γυναίκα υπέφερε λόγω του ότι είχε εργαστεί μια Κυριακή. Τα χέρια της είχαν μείνει αμέσως ανάπηρα. Έπειτα πήγε στον τάφο του Αγίου και τον ικέτευσε να την βοηθήσει ενώ θρηνούσε και προσευχόταν με ειλικρίνεια. Γρήγορα τα χέρια της θεραπεύτηκαν.
Ο Άγιος Αρνούλφος (Arnoul de Metz, 582 – 18 Ιουλίου 640 ή 641) ήταν Φράγκος επίσκοπος του Μετς και σύμβουλος της αυλής των Μεροβίγγειων στην Αυστρασία.
Καταγόταν από σημαντική οικογένεια των Φράγκων. Στην νεότητα του κλήθηκε στην αυλή του Μεροβίγγειου βασιλέως Θευδεβέρτου Β΄της Αυστρασίας (595 – 612) σαν δούκας, ενώ αργότερα έγινε επίσκοπος του Μετς.
Ο Άγιος Αρνούλφος ήταν νυμφευμένος με την Αγία Ντόντα του Μετς (596) με την οποία είχε αποκτήσει 2 παιδιά: τον Άγιο Χλοδόλφο 605–697, επίσκοπος του Μετς (τιμάται 8 Ιουνίου) και τον Ανσέγκιζελ 602/610-πριν το 679, δούκας & δομέστικος. Όταν ο Άγιος Αρνούλφος εξελέγη επίσκοπος του Μετς το 614, ως επίσκοπος δεν μπορούσε να είναι νεμφευμένος και έτσι η Αγία Ντόντα (τιμάται 16 Αυγούστου) αποσύρθηκε σε ένα μοναστήρι του Trier.
Ο Άγιος Arnold ήτανε πατέρας του Pepin και παππούς του Καρλομάγνου. Κατείχε ένα δουκάτο στην περιοχή Lorraine όμως εγκατέλειψε αυτή την κοσμική αξίωση, και τα πλούτη, και την έγγαμη ζωή για να ακολουθήσει τη ζωή ενός ερημίτη. Πέθανε για τον κόσμο όμως έζησε για τον Θεό.
Έγινε επίσκοπος του Μετς αμέσως μετά τον θάνατο του Θευδεβέρτου. Η βασιλεία στην Αυστρασία ήρθε στα χέρια της Μπρουνχίλντα της Αυστρασίας, γιαγιάς του Θευδεβέρτου, που κυβερνούσε για λογαριασμό του ανήλικου δισέγγονού της. Ο Αρνούλφος συμμάχησε με τον Πιπίνο Α΄ του Λάντεν κατά της βασίλισσας Μπρουνχίλντα. Η επανάσταση κατέληξε στην ανατροπή, βασανισμό, εκτέλεσή της και επανένωση του Φραγκικού βασιλείου υπό τον Κλοθάριο Β΄.
O Κλοθάριος Β΄έκανε αργότερα τον γιο του, Δαγοβέρτο Α', βασιλιά της Αυστρασίας, κυβερνώντας μέσω του συμβούλου του, Αγίου Αρνούλφου. Ο Άγιος Αρνούλφος αποσύρθηκε (628) σε ένα βουνό στο Βοζ για να πραγματοποιήσει την επιθυμία της ζωής του να γίνει ερημίτης μοναχός. Έμεινε σε αυτή την κατάσταση 12 χρόνια ακόμα ως τον θάνατό του μαζί με τον φίλο του Ρομαρίκ, οι γονείς του οποίου είχαν δολοφονηθεί από την Μπρουνχίλντα.
Κάποια στιγμή ο Επίσκοπος του Metz αναπαύθηκε και ο Άγιος Arnold, ο οποίος ήταν γνωστός για την αγιότητα του, επιλέχτηκε σαν ο επόμενος Επίσκοπος. Ο Άγιος κατά τη διάρκεια που ήταν Επίσκοπος διατήρησε τον ίδιο ασκητικό τρόπο ζωής τον οποίο διδάχτηκε στην απομόνωση. Νήστευε τρεις ημέρες συνεχόμενα, έπειτα έτρωγε μόνο λίγο ψωμί και έπινε λίγο νερό. Κάτω από την ενδυμασία του ιεράρχη φορούσε τα τρίχινα ρούχα του ασκητή.
Ο Άγιος ήταν τόσο γενναιόδωρος με τους φτωχούς ώστε φτωχοί άνθρωποι έρχονταν στο Metz από μακρινές χώρες και πόλεις για να λάβουν ελεημοσύνη και άγιες συμβουλές. Η φιλοξενία του προς τους ευσεβείς προσκυνητές και μοναχούς ήταν ξακουστή. Τους έπλενε ο ίδιος τα πόδια, τους έδινε καινούρια ρούχα και λίγο ασήμι για το ταξίδι. Αυτό δεν το έκανε περιστασιακά αλλά πάντοτε. Το χρόνο του τον αφιέρωνε σε ολονύκτιες προσευχές, νηστείες και σε θεόπνευστα κηρύγματα.
Μια ημέρα, όταν βρισκόταν σε νηστεία τριών ημερών, έκανε μια λιτανεία. Πολλά άγρια ζώα συμμετείχαν στη λιτανεία και προσεύχονταν στον Θεό με ευσέβεια μαζί με τον Άγιο. Και καθώς η λιτανεία προχωρούσε, μια γυναίκα επηρεασμένη από τον διάβολο άρχισε να ουρλιάζει δυνατά. Ο Άγιος έκανε επάνω της το σημείο του Σταυρού του Χριστού και η γυναίκα απελευθερώθηκε από το κακό. Είναι άξιο να παρατηρήσουμε το πόσο εύκολα οι μεγάλοι Άγιοι εκδιώκουν τους δαίμονες, από τη στιγμή που δεν έχουν μέσα τους κανένα ίχνος από την κακία τους.
Στην διάρκεια της βασιλείας του Dagobert, ένας λεπρός ήρθε στο κάστρο του βασιλιά και άρχισε να ζητάει με δάκρυα τον Άγιο προκειμένου να του δώσει τροφή και ρούχα. Ο Άγιος τον ρώτησε εάν είχε βαπτιστεί γιατί ο άντρας ήταν παγανιστής. Ο λεπρός απάντησε πως δεν είχε βρει κάποιον για να τον βαπτίσει και έτσι ο Άγιος τον βάπτισε. Αμέσως μετά την βάπτιση του ο λεπρός καθαρίστηκε εντελώς από την ασθένεια του και στο σώμα και στην ψυχή.
Κάποτε μια φωτιά κατέκαιγε το κάστρο του βασιλιά και όλα όσα ήταν γύρω του. Η φωτιά απειλούσε μια μικρή ψάθινη καλύβα την οποία ο Άγιος είχε χτίσει για να προσεύχεται και καθώς προσευχόταν εκείνη τη στιγμή, κάποιος ονόματι Romancius ειδοποίησε τον Άγιο να αφήσει το κελί του. Αντί να κάνει αυτό, ο Άγιος κατευθύνθηκε προς την φωτιά. Εκεί ο Άγιος παρακάλεσε τους πάντες να πέσουν με τα πρόσωπα τους στη γη και να προσευχηθούν μαζί του. Έπειτα, αφού σηκώθηκε, σήκωσε τα χέρια του προς τον ουρανό και κάνοντας το σημείο του σταυρού η φωτιά έσβησε. Κάποιος μοναχός είδε εκείνη τη νύχτα έναν πύρινο σταυρό στον ουρανό και μια φωνή ακούστηκε: «Με το σημείο του Σταυρού ο Επίσκοπος Arnold λύτρωσε την πόλη από την φωτιά».
Έπειτα ο Άγιος Arnold άφησε την Φράγκικη βασιλική αυλή πίσω του και έφτιαξε ένα μικρό σπίτι στην ερημιά όπου βρίσκονταν λίγοι μοναχοί. Έζησε με προσευχή και ευχαριστίες προς τον Θεό και συνέχισε να δέχεται τους φτωχούς και τους προσκυνητές σε εκείνο το μέρος. Τους μαγείρευε ο ίδιος και έτσι ήταν και επίσκοπος και μάγειρας. Το φαγητό εκεί ήταν λίγο και πολλές φορές υπέφερε ο ίδιος από την πείνα και την δίψα προκειμένου να μην υποφέρει η υπόλοιπη αδελφότητα.
Όταν έφτασε ο καιρός για την κοίμηση του Αγίου, αφού παρέδωσε την ψυχή του στον Δημιουργό του, ο διάδοχος του, Επίσκοπος Goericus, έκανε μια μεγάλη λιτανεία προς τον τόπο όπου βρισκόταν το σώμα του Αγίου Arnold. Εκεί γίνονταν ιδιαίτερα πανηγυρικές ολονύκτιες προσευχές και το σώμα μεταφέρθηκε στην πόλη. Καθώς γινόταν αυτό, εκείνοι που κουβαλούσαν το πίσω μέρος από το νεκροκρέβατο πάνω στο οποίο βρισκόταν ο Άγιος έπεσαν μέσα σε ένα χαντάκι.
Όμως Άγγελοι του Θεού κράτησαν το σώμα στον αέρα, και σύντομα οι άντρες που είχαν πέσει επανήλθαν στις θέσεις τους. Έπειτα, κατά την διάρκεια της ίδιας πορείας προς την πόλη, πέρασαν μέσα από γη που ανήκε σε έναν πόρνο άνθρωπο στον οποίο ο Άγιος είχε κάνει παρατηρήσεις για την αμαρτία του όμως εκείνος αρνούταν να μετανοήσει. Στην άκρη της ιδιοκτησίας αυτού του άντρα, το σώμα του Αγίου Arnold έγινε ασήκωτο. Κανένας άντρας δεν είχε τη δύναμη να μετακινήσει το σώμα μέσα από τη γη αυτού του πόρνου. Έτσι ένας πλούσιος άντρας ονόματι Noddo προσκάλεσε όλη τη συνοδεία να περάσει τη νύχτα στην οικία του και εκεί πολλά αγαθά και μπύρα προσφέρθηκαν σε όλους. Το επόμενο πρωί με μεγάλη χαρά το σώμα έφτασε στην πόλη. Όλοι οι άνθρωποι ασπάστηκαν τον κεκοιμημένο Επίσκοπο, του οποίου το σώμα θάφτηκε στην Εκκλησία των Αγίων Αποστόλων.
Μια γυναίκα η οποία ήταν για χρόνια τυφλή, το όνομα της ήταν Julia, πήγαινε στον τάφο του Αγίου συχνά για να προσευχηθεί. Κάποια στιγμή θεραπεύτηκε και επανέκτησε την όραση της. Μια άλλη γυναίκα υπέφερε λόγω του ότι είχε εργαστεί μια Κυριακή. Τα χέρια της είχαν μείνει αμέσως ανάπηρα. Έπειτα πήγε στον τάφο του Αγίου και τον ικέτευσε να την βοηθήσει ενώ θρηνούσε και προσευχόταν με ειλικρίνεια. Γρήγορα τα χέρια της θεραπεύτηκαν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου