Ἁγία Παρθενομάρτυς Οὑρίθα, ἡ ἐν Τσιτλεχάμπτον (Ἀγγλία). Ήμέρα Μνήμης: 8 Ἰουλίου.

Ἁγία Παρθενομάρτυς Οὑρίθα, ἡ ἐν Τσιτλεχάμπτον (Ἀγγλία). Ήμέρα Μνήμης: 8 Ἰουλίου.

῾Η Ἁγία Οὑρίθα (St. Uritha, Hieritha, Iwerydd), 

Ἁγία παρθένος καὶ μάρτυς τοῦ Ντέβον, ἔζησε πιθανῶς τὸν Ϛ΄αἰῶνα, ἂν καὶ ὡρισμένοι προτείνουν τὸν Ζ΄ἢ τὶς ἀρχὲς τοῦ H΄αἰῶνα.

Ἀπὸ τὴν παράδοσι προκύπτει, ὅτι ἡ νεαρὰ Οὑρίθα ἀσπάσθηκε τὸν Μοναχισμὸ καὶ ἔζησε μιὰ ἁγία 

ζωὴ μέσα στὴν ἁγνότητα στὸ Ντέβον, στὴν θέσι 

τοῦ σημερινοῦ Τσιτλεχάμπτον (Chittlehampton, ποὺ σημαίνει «ἀγρόκτημα τῶν κατοίκων στὸ κοίλωμα»), ἕνα γραφικὸ καὶ ἥσυχο χωριό, κείμενο στὴν ὕπαιθρο τοῦ βορείου Ντέβον, ἀνάμεσα σὲ λόφους καὶ κοιλάδες.

Πιθανολογεῖται, ὅτι θανατώθηκε ἀπὸ εἰδωλολάτρες Σάξονες, οἱ ὁποῖοι εἰσέβαλαν ἐκείνη τὴν ἐποχὴ σὲ μεγάλο μέρος τῆς Βρετανίας.

Σύμφωνα μὲ μία μεταγενέστερη παράδοσι, ἡ Ἁγία κόρη γεννήθηκε στὴν περιοχὴ τοῦ Ἀνατολικοῦ Στόουφορντ στὸ Ντέβον, ἦταν εὐσεβὴς Χριστιανὴ καὶ περνοῦσε ὅλο της τὸν χρόνο στὴν προσευχὴ καὶ μάλιστα ἔκτισε μία μικρὴ Ἐκκλησία. Ὅμως, μετὰ ἀπὸ παρότρυνσι τῆς κακιᾶς μητριᾶς της, ἡ ὁποία ἦταν παγανίστρια, ἡ εὐσεβὴς κοπέλα θανατώθηκε ἀπὸ τοὺς κατοίκους τῆς περιοχῆς: τὴν ἀποκεφάλισαν μὲ δρεπάνι.

Παρὰ τὶς ἀντικρουόμενες ἐκδοχὲς γιὰ τὴν μορφὴ τοῦ μαρτυρίου της, ὑπάρχει μία σταθερὰ παράδοσις, ὅτι ἀμέσως μετὰ τὸ θάνατο τῆς Ἁγίας 

ἀνέβλυζε στὴν τοποθεσία αὐτὴ μία ἱερὰ πηγὴ στὸ κατάξερο ἀπὸ τὴν ἔλλειψι νεροῦ ἔδαφος καὶ ἄρχιζαν νὰ ἀνθίζουν λουλούδια.

Ἡ Ἁγία παρθένος ἐνταφιάσθηκε στὸ Τσιτλεχάμπτον καὶ ἀνεγέρθη Ἐκκλησία ἐπάνω 

στὸν Τάφο της. Κατ᾿ ἔτος πλεῖστοι προσκυνητὲς ἐπεσκέπτοντο τὰ θαυματουργὰ Λείψανα καὶ τὸ ἱερὸ φρέαρ τῆς Ἁγίας Οὑρίθας στὸ Τσιτλεχάμπτον. Πραγματοποιοῦντο θαύματα ἀσθενῶν καὶ οἱ ἄνθρωποι ἔφερναν μαζί τους γενναιόδωρες δωρεές. Αὐτὸ συνέβαλε στὴν δημιουργία τοῦ πολὺ ὑψηλοῦ καὶ ὀγκώδους καμπαναριοῦ τῆς Ἐκκλησίας τοῦ Τσιτλεχάμπτον, ἡ δὲ ἴδια ἡ Ἐκκλησία διευρύνθηκε σημαντικά, πρᾶγμα ἀρκετὰ ἀσυνήθιστο γιὰ ἕνα μικρὸ χωριό.

Ἡ Οὑρίθα ἔγινε μία ἀπὸ τὶς πλέον γνωστὲς Ἅγιες 

τοῦ Ντέβον, πιστοὶ ἀπὸ μακριὰ καὶ ἀπὸ παντοῦ ἔσπευδαν νὰ ἐπισκεφθοῦν τὸν Ναό της τὴν ἡμέρα τῆς Ἑορτῆς της καὶ τὸ «Urith» ἔγινε ἕνα δημοφιλὲς γυναικεῖο ὄνομα στὸ Ντέβον. Ἡ ἀγάπη γιὰ τὴν Οὑρίθα ἦταν τέτοια, ὥστε τὰ Λείψανά της μετεφέροντο κάθε χρόνο ἀπὸ τὸ Τσιτλεχάμπτον σὲ πολλὲς γειτονικὲς Ἐνορίες γιὰ προσκύνησι ἀπὸ ὅλους. Ἡ λατρεία τῆς Ἁγίας συνεχίσθηκε 

κατὰ τὴν «Ἐποχὴ τῶν Ἁγίων» καὶ τὸν Μεσαίωνα, ἀλλὰ καταστάλθηκε ἐπίσημα ἀπὸ τὴν Μεταρρύθμισι τοῦ IϚ΄αἰῶνα· ὡστόσο, ἡ λατρεία της μεταξὺ τῶν εὐσεβῶν δὲν ἔπαυσε ποτέ.

Πρὶν ἀπὸ τὴν Μεταρρύθμισι τὸ ἱερὸ μὲ τὰ Λείψανα τῆς Ἁγίας Οὑρίθας εὑρίσκετο σὲ ἕνα μικρὸ Παρεκκλήσι στὰ βόρεια τοῦ τέμπλου τῆς σημερινῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἁγίας στὸ Τσιτλεχάμπτον, ὅπου καὶ ἡ Εἰκόνα της.

Ὑπάρχει μία παράδοσις, ἡ ὁποία διατηρεῖται στὴν ἐνοριακὴ Ἐκκλησία, ὅτι τὰ Λείψανα τῆς Οὑρίθας δὲν κατεστράφησαν κατὰ τὴν διάρκεια τῆς Μεταρρυθμίσεως, ἀλλὰ ἀντίθετα κρύφθηκαν κάτω ἀπὸ μία πολὺ ὑψηλὴ πέτρινη πλάκα περίπου στὴν θέσι τοῦ ἀρχικοῦ Παρεκκλησίου. Εἶναι πολὺ πιθανόν, διότι λόγῳ τῆς ἀπομακρυσμένης τοποθεσίας οἱ ἐκπρόσωποι τοῦ Ἑρρίκου H΄θὰ μποροῦσαν νὰ παραβλέψουν τὰ Λείψανα σὲ αὐτὴ τὴν Ἐκκλησία, ἂν καὶ τὸ ἄγαλμά της στὴν συνέχεια ἀπομακρύνθηκε. Εἶναι δυνατὸν τὸ ἱερὸ Λείψανό της νὰ εὑρίσκεται κάτω ἀπὸ τὸ δάπεδο τῆς Ἐκκλησίας, πολὺ βαθειὰ κάτω ἀπὸ τὴν πλάκα, ἡ ὁποία τὸ καλύπτει.

Ἡ ταφικὴ πλάκα-συμβολικὸς Τάφος τῆς Ἁγίας 

Οὑρίθας εὑρίσκεται σὲ μιὰ ἐσοχὴ στὴν βόρεια πλευρὰ τοῦ βωμοῦ στὸ ἐσωτερικὸ τῆς Ἐκκλησίας, πίσω ἀπὸ μία κολώνα μὲ τὸ ὄνομα τῆς Ἁγίας ζωγραφισμένο πάνω της. Ἡ ἐπιτύμβια πλάκα πιστεύεται, ὅτι ἀνήκει σὲ ἄλλο πρόσωπο τοπικῆς σημασίας καὶ ὄχι στὴν Ἁγία Οὑρίθα – ὅπως προτείνει ὁ συγγραφέας Ν. Mayhew Smith· ἴσως χρησιμοποιήθηκε ὡς «δόλωμα» ἀπὸ τοὺς ντόπιους προκειμένου νὰ παραπλανήσουν τοὺς 

«μεταρρυθμιστὲς» καὶ νὰ σώσουν τὰ Λείψανα.

Ἂν ἡ ἱστορία τῆς φυσικῆς παρουσίας τῆς Μάρτυρος σὲ αὐτὴ τὴν Ἐκκλησία εἶναι ἀληθινή, τότε ἀνήκει σὲ μία πολὺ ἐκλεκτὴ σύναξι ὀλίγων μόνο πρώϊμων Ἄγγλων Ἁγίων, τῶν ὁποίων τὰ Λείψανα εὑρίσκονται σχεδὸν ἀνενόχλητα στοὺς ἀντιστοίχους τόπους ἀναπαύσεως.

Ἐκτὸς αὐτοῦ, στὴν Ἐκκλησία εὑρίσκεται μία ἀρχαία λαξευμένη σὲ πέτρα μορφὴ τῆς Ἁγίας, ἡ ὁποία κρατᾶ ἕνα κλαδὶ φοίνικα, ὡς σημεῖο τῶν Μαρτύρων καὶ ἕναν βράχο, ὡς θεμέλιο τῆς Ἁγίας Ἐκκλησίας. Τὸ ἱερὸ φρέαρ τῆς Ἁγίας Οὑρίθας στὴν ἀνατολικὴ ἄκρη τοῦ Τσιτλεχάμπτον ὑπάρχει ἀκόμη. Ἡ πηγὴ αὐτὴ ἔχει ἤδη ἡλικία 1.500 ἐτῶν 

καὶ καλύπτετο καλύπτονταν ἀπὸ ἕνα Παρεκκλήσι.