Ὅσιος Ἀνίνας, ὁ Θαυματουργὸς. Ήμέρα Μνήμης: 16 Μαρτίου.

Ὅσιος Ἀνίνας, ὁ Θαυματουργὸς. Ήμέρα Μνήμης: 16 Μαρτίου.

Σορῷ καλυφθεὶς θαυματουργὸς Ἀνίνας,

Οὐ συγκαλύπτει τὴν χάριν τῶν θαυμάτων.

῾Ο Ὅσιος Ἀνίνας (ἢ Ἀνανίας) ἔμεινε ὀρφανός. Σὲ ἡλικία δεκαέξι ἐτῶν ἀποσύρθηκε στὴν ἔρημο, στὰ περίχωρα τῆς Νεοκαισαρείας ἐπὶ τοῦ Εὐφράτου καὶ ὑποτάχθηκε στὴν καθοδήγησι ἑνὸς Ἀσκητοῦ ὀνόματι Μαϊουμᾶ (ἢ Μαγιωρᾶ), ὁ ὁποῖος ζοῦσε σὲ ἀπόλυτη στέρησι καὶ δὲν ἐτρεφετο παρὰ μία φορὰ κάθε τέσσερεις ἡμέρες μὲ ὅ,τι τοῦ ἔστελνε ὁ Θεός.

Ὅταν ὁ πνευματικός του Πατέρας ἀπεφάσισε νὰ φύγη σὲ ἄλλους τόπους, ὁ Ὅσιος Ἀνίνας προτίμησε νὰ ἐξακολουθήση νὰ ἀγωνίζεται στὸν 

τόπο ὅπου εἶχε ἀπαρνηθῆ τὸν κόσμο καὶ ἔμεινε μόνος στὸ Κελλί. Ἀπεσύρετο δὲ μερικὲς φορὲς μακριὰ στὴν ἔρημο.

Τόσο πολὺ εἶχε καθυποτάξει τὰ πάθη τῆς ψυχῆς του, ὥστε τὴν κατέστησε ἱκανὴ νὰ ὑποδεχθῆ τὴν 

θεία Χάρι: τὰ ἄγρια θηρία καὶ ἡ φύσις τοῦ ὑπετάσσοντο, ὅπως στὸν ἀρχέγονο Ἀδάμ, καὶ δύο λιοντάρια τὸν συνώδευαν σὲ ὅλες τὶς μετακινήσεις του.

Καθὼς ἡ φήμη τῆς ἁγιότητός του ἄρχισε νὰ ἁπλώνεται στὴν περιοχή, μεγάλος ἀριθμὸς ἀνδρῶν καὶ γυναικῶν ἀπὸ ὅλες τὶς κοινωνικὲς τάξεις προσέτρεχε εἰς αὐτὸν, φέρων ἀσθενεῖς, τοὺς ὁποίους ἐθεράπευε μόνο μὲ τὴν προσευχή του.

Ἐπιτελοῦσε καὶ ἄλλα Θαύματα πρὸς παρηγορία τῶν ἐπισκεπτῶν του, οἱ ὁποῖοι ἦσαν κατάκοποι μετὰ τὸ τόσο μακρὺ ταξίδι. Μία ἡμέρα, ἕνας πτωχὸς ἐξουθενωμένος ἀπὸ τὰ χρέη, τοῦ ζήτησε ἐλεημοσύνη, καὶ ὁ Ὅσιος μὴ ἔχων τίποτε νὰ τοῦ δώση, τοῦ χάρησε τὸ ὑποζύγιό του, ἂν καὶ τοῦ ἦταν ἀπαραίτητος στὸν ἔρημο ἐκεῖνο τόπο.

Μία ἄλλη φορά, ὁ Ὅσιος ἔλαβε πληροφορίαν ἀπὸ τὸν Θεό, ὅτι ἕνας Στυλίτης φημισμένος γιὰ τὴν ἀρετή του, ἐπειδὴ τὸν ἐκτύπησε ἕνας ζηλόφθονος ἀδελφός, εἶχε κατέβει ἀπὸ τὸν στύλο του μὲ σκοπὸ νὰ ἐκδικηθῆ. Ὁ Ὅσιος Ἀνίνας τοῦ ἔστειλε ἐπιστολή, τὴν ὀποίαν μετέφερε ἕνα ἀπὸ τὰ λιοντάριά του, στὴν ὁποία τὸν παρώτρυνε νὰ εἰρηνεύση. Κατάπληκτος ὁ Στυλίτης στὴν θέα τοῦ λέοντος μεταμορφωθέντος εἰς ἀγγελιοφόρο, ἐγκατέλειψε τὸ σχέδιό του καὶ ἀπέστειλε μὲ τὸ ἴδιο μέσο τὴν ἀπάντησί του στὸν Ἅγιο.

Ὁ Ὅσιος Ἀνίνας ἐπετέλεσε πολλὰ ἄλλα θαύματα κατὰ τὰ ἐνενήντα πέντε ἔτη τῆς παραμονῆς του στὸ ἴδιο Κελλί. Ὅταν ἔφθασε σὲ ἡλικία ἑκατὸν δέκα ἐτῶν, ἐσύναξε τοὺς μαθητές του, πολλοὶ ἀπὸ τοὺς ὁποίους εἶχαν ἐγκατασταθῆ στὰ περίχωρα, διώρισε τὸν διάδοχό του, ἔδωσε τὶς ὕστατες ὑποδείξεις του, τοὺς προεῖπε γεγονότα, τὰ ὁποῖα πραγματοποιήθηκαν ὅπως ἀκριβῶς τὰ εἶχε προαναγγείλει, καὶ παρέδωσε τὴν ψυχή του ἐν 

εἰρήνῃ στὸν Κύριο.

2ος βίος

Ο Όσιος Ανίνας από νεαρή ηλικία αγάπησε την ησυχία και την άσκηση. Σε ηλικία δεκαπέντε χρόνων έχασε τους γονείς του και αποσύρθηκε στην έρημο της Μεσοποταμίας. Εκεί παρέμεινε κοντά σε έναν μοναχό ονόματι Μαϊουμά, ο οποίος διακρινόταν για την αγιότητα του βίου του και έμεινε πλησίον του. Η άσκησή τους ήταν πολύ αυστηρή, σε τέτοιο βαθμό που οι Όσιοι έτρωγαν, πολλές φορές, ανά σαράντα ημέρες. Όταν ο μοναχός Μαϊουμάς αναχώρησε από τον τόπο αυτό, ο Όσιος παρέμεινε εκεί και ασκήτευε ως ερημίτης και ησυχαστής. Και επειδή με τον αγώνα του υπέταξε τα πάθη της σαρκός, έλαβε από τον Θεό το χάρισμα της υποταγής των άγριων θηρίων.

Η φήμη του Οσίου ξεπέρασε τα όρια του ασκητηρίου του και πλήθος πιστών τον επισκέπτονταν για να λάβουν την ευχή του, να ακούσουν πνευματικές συμβουλές και να θεραπευθούν. Ο Όσιος είχε και το χάρισμα της θαυματουργίας και με την προσευχή του θεράπευε τους πάσχοντες και ασθενείς.

Ακόμη και το νερό που χρειαζόταν ο Όσιος το μετέφερε στο κελί του από τον Ευφράτη ποταμό. Για τον λόγο αυτό και τις ανάγκες των προσκυνητών έκτισε μια μικρή δεξαμενή. Όταν κάποτε τον επισκέφθηκαν πολλοί, ο Όσιος διέταξε τον υποτακτικό του να φέρει νερό, για να ξεδιψάσουν οι ταξιδιώτες. Εκείνος του είπε ότι το νερό ήταν ελάχιστο και δεν θα αρκούσε για όλους. Ο Άγιος τότε έστρεψε το βλέμμα του στον ουρανό, προσευχήθηκε με πίστη και είπε στον διακονητή να πάει να αντλήσει νερό για τους διψασμένους προσκυνητές. Και, ω του θαύματος! Η δεξαμενή ήταν γεμάτη νερό δροσερό και καθαρό. Και πάντες εξεπλάγησαν και δόξαζαν τον Θεό για τις ευεργεσίες Του.

Το γεγονός αυτό, ότι δηλαδή ο Όσιος Ανίνας μετέφερε ο ίδιος το νερό από τον ποταμό, το πληροφορήθηκε ο Επίσκοπος Καισαρείας Πατρίκιος και του χάρισε ένα αχθοφόρο ζώο, ώστε να τον απαλλάξει από τον κόπο. Κάποια μέρα όμως προσήλθε στο κελί του Οσίου ένας πτωχός άνθρωπος, τον οποίο πίεζε ο δανειστής του και του διηγήθηκε το πρόβλημά του. Ο όσιος δεν θέλησε να τον αφήσει να φύγει με άδεια χέρια και του προσέφερε το ζώο, για να το πουλήσει και να ξεχρεώσει τον δανειστή του.

Ο Όσιος Ανίνας έκανε και άλλα πολλά θαύματα και διήλθε τον βίο του ευεργετώντας τους ανθρώπους και ιδιαίτερα τους πάσχοντες και τους πτωχούς.

Εγκαταβίωσε στο ασκητήριό του ενενήντα πέντε χρόνια, χωρίς να μετακινηθεί από τον τόπο αυτό. Συνέστησε δε και Αδελφότητα, την οποία αποτελούσαν πολλοί ασκητές. Λίγο πριν το μακάριο τέλος του, συγκέντρωσε τα μέλη της Αδελφότητας, όρισε τον διάδοχό του και στην συνέχεια ευλόγησε τους μοναχούς. Λίγες ημέρες μετά ο Όσιος Ανίνας κοιμήθηκε με ειρήνη σε ηλικία εκατόν δέκα ετών.