Ἅγιος Ἰεσσαί, Ἐπίσκοπος Τσίλκανσκ (Γεωργία). Ήμέρα Μνήμης: 2 Δεκεμβρίου.

Ἅγιος Ἰεσσαί, Ἐπίσκοπος Τσίλκανσκ (Γεωργία). Ήμέρα Μνήμης: 2 Δεκεμβρίου.

῾Ο Ἅγιος Ἰεσσαὶ (Ise Tsilkan) ἔφθασε στὴν Γεωργία τὸν Ϛ΄αἰ. Ἦταν μεταξὺ τῶν δεκατριῶν Ἁγίων Σύρων Πατέρων († Μνήμη: 7η Μαΐου), ποὺ ἐπιλέχθηκαν μὲ κλῆρο ἀπὸ τὸν Μοναχὸ Ἰωάννη τοῦ Ζενταζένι, κατ᾿ ἐντολὴν τῆς Παναγίας μας.

Στὴν Γεωργία, μαζὶ μὲ τοὺς ἄλλους Ἁγίους 

Πατέρες ἐδίδασκε τοὺς ἀνθρώπους καὶ τοὺς 

καθωδηγοῦσε στὴν ζωὴ τῆς εὐσεβείας, δίδων 

τὸ παράδειγμα τῆς ἁγιότητος καὶ θεραπεύων 

τοὺς ἀσθενεῖς.

Ἡ φήμη γιὰ τὶς πράξεις τῶν δεκατριῶν Ἁγίων Σύρων Πατέρων αὐξήθηκε μεταξὺ τοῦ λαοῦ σὲ τέτοιο βαθμό, ὥστε ὁ Καθολικός Ἀρχιεπίσκοπος Γκρούτζια Εὐλάμπιος (533-544) πρότεινε στὴν Σύνοδο τῶν Ἐπισκόπων νὰ ἐκλέξη μερικοὺς ἐξ αὐτῶν τῶν Ἀσκητῶν γιὰ τὶς κενὲς Ἕδρες τῶν Ἐπισκοπῶν Νεκρέσι καὶ Tσίλκανσκ.

Δυσκολεύθηκαν νὰ ἀποφασίσουν ποιὸν ἀκριβῶς νὰ ἐπιλέξουν, ἀφοῦ ὅλοι ἦσαν ἐξ ἴσου ἄξιοι τοῦ ἐπισκοπικοῦ ἀξιώματος, καὶ ἀπεφάσισαν νὰ ἀνέβουν στὸ ὄρος Ζάντεν, ὅπου ζοῦσαν οἱ Ἀσκητές, καὶ νὰ ἐπιλέξουν ἐκείνους, τοὺς ὁποίους θὰ εὕρισκον ἐκείνη τὴν ὥρα ἐκεῖ, γιὰ νὰ τελέσουν τὴν Θεία Λειτουργία. Ἔτσι ἔγιναν Ἐπίσκοποι ὁ Ἱερομόναχος Ἄβιβος († Μνήμη: 29η Νοεμβρίου), στὴν Ἕδρα τοῦ Νεκρέσι, καὶ ὁ Ἱεροδιάκονος Ἰεσσαί, στὴν Ἕδρα Tσίλκανσκ.

Ὅταν ἔφθασε στὴν Ἐπισκοπή του, ὁ Ἅγιος  Ἰεσσαὶ ἐντυπωσιάσθηκε ἀπὸ τὴν ἀφθονία τῶν εἰδωλολατρικῶν τελετῶν, ἐθίμων καὶ δεισιδαιμονιῶν. Ἐπεχείρησε μὲ ζῆλο τὴν ἀποκατάστασι τῆς εὐσεβείας, κηρύττων ἀκούραστα καὶ ἐκτελῶν συχνὰ Θεῖες Λειτουργίες. Οἱ κόποι του ἀπέδωκαν καρπούς: στὴν Ἐπισκοπὴ Tσίλκανσκ ἑδραιώθηκε ἡ Ὀρθόδοξος εὐσέβεια καὶ μαζί της ἡ Ἐκκλησία τοῦ Χριστοῦ.

Ὁ ἀσκητὴς ἐπίσκοπος Ἰεσσαὶ ταξίδευε σὲ ὅλη τὴν Ἐπισκοπὴ κηρύττων τὸ Εὐαγγέλιο. Ὁ Καλὸς Ποιμένας μετέβαινε ἀπὸ πόλι σὲ πόλι, ἀπὸ τὴν κοιλάδα στὰ βουνὰ καὶ πίσω στοὺς λόφους, ἐνεργῶν θαύματα, θεραπεύων τοὺς ἀσθενεῖς, καθαρίζων τοὺς λεπρούς, διώκων τοὺς δαίμονες καὶ ἀνορθώνων τοὺς παραλύτους. Συνέχισε συνάμα τὰ ἀσκητικά του κατορθώματα καὶ τοῦ δόθηκαν τὰ μεγάλα Χαρίσματα τῆς προσευχῆς καὶ τῶν θαυμάτων.

Μία ἡμέρα ὁ Ἅγιος Ἰεσσαί, μὲ τὴν εὐλογία τοῦ Γέροντός του Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Ζενταζένι, κατέβηκε στὴν ὄχθη τοῦ ποταμοῦ Ξάνι, ἀκολουθούμενος ἀπὸ τοὺς Ἁγίους Πατέρες καὶ ἕνα μεγάλο πλῆθος ἀνθρώπων. Ὁ σεβάσμιος Ἰεσσαὶ ὕψωσε τὸν Σταυρὸ ἐπάνω ἀπὸ τὸν ποταμὸ Ξάνι, ἐχάραξε τὸν δρόμο μὲ τὸ ραβδί του καὶ διέταξε: «Ἐν ὀνόματι τοῦ Κυρίου μας Ἰησοῦ Χριστοῦ, σὲ προστάζω, ποταμέ, ἀκολούθησέ με!». Καὶ εἰς τὸ ὄνομα τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἕνα ρεῦμα διαχωρίστηκε ἀπὸ τὸν ποταμὸ Ξάνι, ἀκολούθησε τὴν κίνησι τῆς ράβδου τοῦ Ἁγίου, κύλησε πρὸς τὰ ἐπάνω, σύμφωνα μὲ τὰ βήματα τοῦ Ἁγίου Ἰεσσαί, καὶ ἐσχημάτισε ἕνα κανάλι, τὸ ὁποῖο ἐπεκτάθηκε μέχρι τὸν Ναὸ τῆς Παναγίας (πλησίον τοῦ Tσίλκανσκ). Οἱ μάρτυρες αὐτοῦ τοῦ θαύματος, κάτοικοι τῶν γειτονιῶν τῆς Μσχέτα (Mtskheta)καὶ τοῦ Tσίλκανσκ, ἐδόξασαν τὸν Κύριον ἡμῶν Ἰησοῦν Χριστόν, ὁ Ὁποῖος δίδει τὴν Χάρι τῶν θαυμάτων εἰς τοὺς ἐκλεκτούς Tου. Ἀφοῦ ἐστερέωσε τὴν Ἐπισκοπή του, ὁ Ἅγιος Ἰεσσαὶ ἄρχισε νὰ κηρύττη τὸν λόγο τοῦ Θεοῦ εἰς τοὺς Ὀσσέτους καὶ ἄλλους ὀρεινοὺς λαοὺς τῆς εὐρύτερης περιοχῆς τοῦ Καυκάσου.

Περιπλανιόταν στὰ φαράγγια καὶ τοὺς βράχους μὲ τὸ Εὐαγγέλιο καὶ ἕναν Σταυρὸ στὰ χέρια του, διαδίδων παντοῦ τὶς ἀποκαλυφθεῖσες διδασκαλίες τοῦ Θεοῦ.

Ὁ Κύριος ἐπληροφόρησε τὸν Ἅγιό Tου ἐκ τῶν προτέρων γιὰ τὴν ἡμέρα τῆς ἐκδημίας του. Ὁ Ἅγιος Ἐπίσκοπος συνεκέντρωσε τοὺς μαθητές του καὶ τοὺς λειτουργοὺς τῆς Ἐκκλησίας, τοὺς ἀπηύθυνε ἀποχαιρετιστήριο λόγο, τοὺς εὐλόγησε, παρέδωσε τὰ ἱερὰ Μυστήρια τοῦ Χριστοῦ καὶ ἀναπαύθηκε ἐν εἰρήνῃ. Τὰ τελευταῖα λόγια τοῦ Ἁγίου ἦσαν: «Κύριε, σὲ Σένα ἐμπιστεύομαι τὴν ψυχή μου!».

Τὸ σεπτὸν Σκήνωμα τοῦ Ὁσίου Ἱεράρχου Ἰεσσαὶ ἐτάφη καὶ ἀναπαύεται στὸ ἱερὸ Ναὸ τῆς Παναγίας μας στὸ Tσίλκανσκ.