Ὁσία Βατθίλδη Βασίλισσα τῆς Γαλλίας. Ήμέρα Μνήμης: 30 Ἰανουαρίου.

Ὁσία Βατθίλδη Βασίλισσα τῆς Γαλλίας. Ήμέρα Μνήμης: 30 Ἰανουαρίου.

῾Η Ἁγία Βατθίλδη γεννήθηκε στὴν Ἀγγλία τὸ 

πρῶτο ἥμισυ τοῦ Ζ' αἰῶνος. Σὲ νεαρὴ ἡλικία αἰχμαλωτίσθηκε ἀπὸ πειρατές, οἱ ὁποῖοι τὴν πούλησαν ὡς δούλη. Εἰσῆλθε στὴν ὑπηρεσία τοῦ Ἐρσινόλδου, αὐλάρχη τῶν ἀνακτόρων στὸ Βασίλειο τῆς Νευστρίας. Τόσο εἶχε ἐντυπωσιασθῆ ὁ Ἐρσινόλδος ἀπὸ τὴν ὀμορφιά, τὴν γλυκύτητα, τὴν εὐσέβεια καὶ τὴν ταπείνωσί της, ἡ ὁποία ἔκανε τὴν Βατθίλδη νὰ ἀποδέχεται τὰ πλέον ταπεινὰ καθήκοντα μὲ προθυμία, ὥστε ὅταν χήρευσε τῆς ἐπρότεινε νὰ τὴν νυμφευθῆ. Ἡ νεάνιδα τοῦ ἀρνήθηκε καὶ τοῦ ἀπεκάλυψε, ὅτι σκοπεύει νὰ γίνη νύμφη τοῦ Χριστοῦ. Ὡστόσο, μερικὰ ἔτη ἀργότερα (655) δέχθηκε νὰ γίνη σύζυγος τοῦ Βασιλέως τῆς Νευστρίας Χλοδοβίκου Β', υἱοῦ τοῦ Βασιλέως Δαγοβέρτου, μὲ τὸν ὁποῖο ἐγέννησε τρεῖς υἱούς, τὸν Κλοταῖρο Β΄, Βασιλέα 

τῆς Νευστρίας καὶ τῆς Βουργουνδίας, τὸν Χιλδέριχο Β', Βασιλέα τῆς Αὐστρασίας, καὶ τὸν Τιερρὺ Γ', τὸν διάδοχο τοῦ Κλοταίρου.

Ὡς βασίλισσα πληροῦσε τὸ παλάτι καὶ τὴν αὐλὴ μὲ τὴν εὐωδία καὶ τὸ παράδειγμα τῶν ἀρετῶν της. Γιὰ τοὺς μεγάλους ἦταν σὰν μητέρα, γιὰ τοὺς Ἐπισκόπους ἀφωσιωμένη κόρη, ἔβλεπε τοὺς Μοναχοὺς καὶ τὶς Μοναχὲς ὡς ἀδέλφια της καὶ ὑπηρετοῦσε πρόθυμα τοὺς πτωχούς, τὰ ὀρφανὰ καὶ τοὺς ξένους.

Ὅταν ἐκοιμήθη ὁ Χλοδοβῖκος (657), ἄσκησε τὰ καθήκοντα τῆς ἀντιβασιλείας ἕως ὅτου ὁ υἱός της Κλοταῖρος ἐνηλικιωθῆ καὶ στεφθῆ Βασιλεύς. Χάρις στὴν εὐεργετική της ἐπιρροὴ ἀποκαταστάθηκε τότε ἡ εἰρήνη ἀνάμεσα στὴν Αὐστρασία καὶ τὰ Βασίλεια τῆς Νευστρίας καὶ τῆς Βουργουνδίας. Ἐξάλειψε τὴν σιμωνία στὸν Κλῆρο, διώρθωσε τὰ ἤθη στὸ Βασίλειο, ἐξασφάλισε τὴν δικαιοσύνη καὶ ἔλαβε δραστικὰ μέτρα γιὰ τὴν κατάργησι τῆς δουλείας. Ἀκολουθοῦσα τὸ παράδειγμα τῆς Ἁγίας Κλοτίλδης († Μνήμη: 3η Ἰουνίου), ἔκτισε πολλὲς Ἐκκλησίες σὲ ὁλόκληρο τὸ Βασίλειο, ἐπεξέτεινε καὶ εὐνόησε τὴν ἀκτινοβολία τῆς Μονῆς Σέλλες (πλησίον τοῦ Παρισίου), τὴν ὁποία εἶχε ἱδρύσει καὶ ἐσκόρπισε τὴν γενναιοδωρία της σὲ πολλὰ ἄλλα ἐκκλησιαστικὰ ἱδρύματα.

Ποθοῦσε νὰ ἀποσυρθῆ καὶ ἡ ἴδια στὴν Μονὴ 

Σέλλες γιὰ νὰ ἀνταποκριθῆ στὶς ὑποσχέσεις, τὶς ὁποῖες εἶχε δώσει στὸν Θεὸ ἀπὸ τὴν νεότητά της, ἀλλὰ οἱ ὑποχρεώσεις της δὲν τὴν ἄφηναν νὰ ἐκπληρώση τὸ εὐσεβὲς σχέδιό της. Ἡ εὐκαιρία τῆς δόθηκε μόνο μετὰ τὴν ἐξέγερσι, τὴν ὁποίαν προκάλεσε ὁ Ἐπίσκοπος Παρισίων Σιγοβεράνδος. Αὐτὸς θανατώθηκε ἀπὸ τοὺς μεγάλους αὐλάρχες παρὰ τὸ θέλημα τῆς Ἁγίας.

Γιὰ νὰ ἀποφύγουν τὴν τιμωρία, τὴν ὁποίαν φοβόντουσαν ἐκ μέρους της, οἱ αὐλάρχες τὴν ἄφησαν τότε νὰ ἀποσυρθῆ στὸ Μοναστήρι. Ἀπὸ τότε ποὺ ἔγινε Μοναχή, ὑποτασσόταν στὴν Ἡγουμένη καὶ στὶς Ἀδελφὲς ὡς ἡ πλέον ταπεινότερη ἀνάμεσά τους. Ἐπισκεπτόταν συχνὰ τοὺς ἀσθενεῖς, σκορπώντας παντοῦ τὴν χαρὰ καὶ τὴν ζεστασιὰ τῆς ἀγάπης.

Τὰ τελευταῖα ἔτη δοκιμάσθηκε σκληρὰ ἀπὸ τὴν 

αἱματηρὴ διαμάχη ἀνάμεσα στοὺς δύο υἱούς της, 

τὸν Χιλδέριχο καὶ τὸν Τιερρύ, γιὰ τὴν διαδοχὴ τοῦ πρωτότοκου Κλοταίρου, ὡς καὶ ἀπὸ πολύκαιρη καὶ βαρειὰ ἀσθένεια. Ἐβάσταξε ὅμως μὲ ὑπομονὴ τὶς δοκιμασίες αυτές, μὲ τὶς ἐλπίδες της ὅλες στραμμένες πρὸς τὸν Θεό.

Καθὼς πλησίαζε ἡ στερνή της ὥρα, εἶδε τὸν ἑαυτό της σὲ ὅραμα νὰ ἀνεβαίνη τὶς βαθμίδες μιᾶς σκάλας, ἡ ὁποία ἔφθανε στὸν οὐρανό, συνοδευόμενη ἀπὸ Ἀγγέλους. Μερικὲς ἡμέρες ἀργότερα, στὶς 30 Ἰανουαρίου 680, ἐκοιμήθη ἐν εἰρήνῃ.

Τὰ πολυάριθμα θαύματα, τὰ ὁποῖα ἐπιτελέσθηκαν πλησίον τοῦ μνήματός της, κατέστησαν αὐτὸ φημισμένον τόπο προσκυνήματος. Τὸ 833, ὅταν ἔγινε ἡ ἐκταφή της, τὸ σκήνωμά της εὑρέθη ἄφθαρτο καὶ ἀπὸ τότε ἐπιτελέσθηκαν καὶ ἄλλα θαύματα.