Ἅγιος Σπερᾶτος* καὶ οἱ σὺν αὐτῷ Ναρτζᾶλος, Κιττῖνος, Βητόριος, Φῆλιξ, Ἀκυλῖνος, Λαιτάντιος, Ἰανουαρία, Γενερῶσα, Βεστία, Δονᾶτα καὶ Σεκοῦνδα, οἱ ἐν Σκίλλῃ μαρτυρήσαντες. Ήμέρα Μνήμης: 17η Ἰουλίου.
Μὲχρι τὸ τέλος τοῦ Β΄ αἰ., οἱ Χριστιανοὶ τῆς Ἀφρικῆς ἐφαίνετο νὰ ἀπολαμβάνουν εἰρήνη καὶ σχετικὴ ἐλευθερία. Ἀλλὰ κατὰ τὸ 180, πρῶτο ἔτος τῆς βασιλείας τοῦ Κόμμοδου (161-192), φρενοβλαβοῦς υἱοῦ τοῦ Μάρκου Αὐρηλίου (121-180), ὁ λαϊκὸς φανατισμὸς ἐξαπολύθηκε ἐναντίον τῶν Χριστιανῶν καὶ οἱ δικαστὲς ἄρχισαν νὰ ἐφαρμόζουν σὲ αὐτοὺς τοὺς ρωμαϊκοὺς νόμους, οἱ ὁποῖοι ἀπαγόρευαν τὴν ἄσκησι τῆς χριστιανικῆς λατρείας. Οἱ οἰκίες τῶνΧριστιανῶν,
ὅπου συνήθιζαν νὰ συναντῶνται, πυρπολήθηκαν, τὰ κοιμητήριά τους βεβηλώθηκαν, οἱ πιστοὶ κακοποιήθηκαν καὶ σύρθηκαν ἀκόμη καὶ ἐνώπιον τῶν δικαστηρίων ἀπὸ τὸν ἐξαγριωμένο ὄχλο.