Τα περί ομοιότητας της ζωής του Χριστού με ψεύτικους ειδωλολατρικούς θεούς και με τα Ομηρικά Έπη είναι ψέμματα του αθεϊστικού ντοκιμαντέρ ZEITGEIST, κλπ. απαντήσεις προς αθέους.
Τα περί ομοιότητας της ζωής του Χριστού με ψεύτικους ειδωλολατρικούς θεούς και με τα Ομηρικά Έπη είναι ψέμματα του αθεϊστικού ντοκιμαντέρ ZEITGEIST.
Εδώ είναι η πλήρης απάντηση στο ψεύδος του ντοκιμαντέρ ZEITGEIST ότι ο Ευαγγελιστής Μάρκος είναι λογοκλόπος των Ομηρικών Επών:
«Αραιώνοντας» τον θεό του οίνου Διόνυσο
Ποια η επίδραση του Έλληνα "θεού" του Οίνου στα Χριστιανικά Πιστεύω;
του J. P. Holding.
Σημείωση ΟΟΔΕ (Ορθόδοξη Ομάδα Δογματικής Έρευνας): Η παρούσα μελέτη αποκρούει και ένα από τα επιχειρήματα του γνωστού ψευδοντοκιμαντέρ «Zeitgeist».Θα ακολουθήσουν και άλλες τέτοιες μελέτες, που θα ρίχνουν φως σε παρόμοιες πλάνες τόσο των παγανιστών όσο και των Άθεων.
<>
Κατηγορούν και συκοφαντούν ορισμένοι ότι η Παλαιά Διαθήκη είναι ανήθικο βιβλίο. Τα παραδείγματα αυτά τα γράφει ως προς αποφυγή, γιατί ως άνθρωποι είμαστε αδύναμοι και πέφτουμε εύκολα σε αμαρτίες, για να διδάξει τους υπόλοιπους να μη τα κανουν όπως ο Δαβίδ π.χ. που έστειλε στην μάχη τον Ουρια για να σκοτωθεί και να του πάρει την γυναίκα την Βηρσαβεέ. Μετά από αυτό όμως μετανόησε πίκρα από την προειδοποίηση ενός Προφήτη και έγραψε το γνωστό 50ο Ψαλμο μετανοίας.
Στην αρχαία Ελλάδα του ειδωλολατρικού δωδεκαθεϊσμού η ανηθικότητα δεν συναντάται απλά στους ανθρώπους αλλά και στους ειδωλολατρικούς θεούς του δωδεκάθεου που είναι γεμάτοι πάθη και κακίες.
<>
Μία ηθική απόδειξη ότι οι άνθρωποι έχουν αθάνατη ψυχή, ενώ τα ζώα δεν έχουν ψυχή, είναι ότι ο νόμος των ανθρώπων απογορεύει την ανθρωποφαγία αλλά επιτρέπει την ζωοφαγία.
<>
Η ανθρώπινη ψυχή είναι αθάνατη. Αυτό το "εγώ είμαι" που λέμε είναι η αθάνατη ψυχή μας. Δηλαδή είμαστε ψυχή και έχουμε σώμα.
<>
Η επιστήμη μπροστά στη Σταύρωση και την Ανάσταση του Χριστού:
http://www.oodegr.com/oode/grafi/kd/stavrwsi1.htm
Στερώντας δικαιολογίες απιστίας
Υπό Σπυρίδωνος Γ. Μακρή, καθηγητού τής Αναισθησιολογίας Α.Π.Θ.
Πηγή: Διάλεξη που δόθηκε εντός τού Πανεπιστημιακού χώρου
<>
Κι ακόμα
Η γυναίκα είναι μια συμφορά, μια ωραία
συμφορά, μια καλοστημένη παγίδα που μέσα
της πέφτουν οι άνθρωποι.
Μία εξωτερική απόδειξη, ότι η Βίβλος είναι πράγματι ο Λόγος του Θεού, είναι η αφθαρσία της. Εξαιτίας της σημασίας της και της δηλώσεώς της, ότι είναι ο Λόγος του Θεού, η Βίβλος υπέφερε περισσότερες επιθέσεις και προσπάθειες να την καταστρέψουν από οποιαδήποτε άλλο βιβλίο στη ιστορία. Από τους πρώτους Ρωμαίους αυτοκράτορες, όπως είναι ο Διοκλιτιανός, έως των κομμουνιστικών δικτατόρων και αθεϊστών αγνωστικιστών της σύγχρονής εποχής, η Βίβλος άντεξε και επέζησε όλους τους επιτεθέντες της, και ακόμη είναι πάντα το πιο εκδιδόμενο βιβλίο στον κόσμο σήμερα.
<>
Με το πέρασμα του χρόνου οι σκεπτικιστές θεώρησαν την Βίβλο ως μυθολογική, ενώ οι αρχαιολόγοι την θεμελίωσαν ως ιστορικό βιβλίο. Όσοι ήταν αντίθετοι επιτέθηκαν την διδασκαλία της λέγοντας πως είναι πρωτόγονη και απαρχαιωμένη, αλλά το ήθος της, οι νομικές αρχές και η διδασκαλία είχαν θετική επιρροή στις κοινωνίες και τους πολιτισμούς ανά τον κόσμο. Η επιστήμη, η ψυχολογία και τα πολιτικά κινήματα συνεχίζουν να την επιτίθενται, αλλά εκείνη παρόλα αυτά μένει αληθινή και σχετική, όπως ήταν όταν γράφτηκε για πρώτη φορά. Αυτό το βιβλίο άλλαξε την ζωή πολλών ανθρώπων και πολιτισμών στην διάρκεια των προηγούμενων 2000 χρόνων. Χωρίς να έχει σημασία με ποιο τρόπο προσπάθησαν οι αντίπαλοι να την επιτεθούν, να την καταστρέψουν ή να την δυσφημήσουν, η Βίβλος μένει το ίδιο ισχυρή, αληθινή, και σχετική όπως και πριν από την επίθεση. Η ακρίβεια που διασώθηκε σε πείσμα της κάθε προσπάθειας να διαφθαρεί, επιτεθεί ή καταστραφεί είναι διαυγής μαρτυρία προς όφελος του γεγονότος ότι η βίβλος είναι πράγματι ο Λόγος του Θεού. Δεν πρέπει να μας εκπλήσσει το γεγονός, ότι χωρίς να λαμβάνουμε υπ’όψιν με ποιο τρόπο δέχθηκε επιθέσεις, αυτή πάντα παρέμενε αμετάβλητη. Τέλος, ο Ιησούς είπε, “O ουρανός και η γη θα πάψουν να υπάρχουν, αλλά τα λόγια μου ποτέ δε θα πάψουν να ισχύουν. ” (Μάρκον 13, 31). Μετά την θεώρηση αυτών των αποδείξεων μπορεί κάποιος χωρίς αμφιβολία να πει “Ναι, η Βίβλος είναι πράγματι ο Λόγος του Θεού.”
<>
Πλήθος μεγάλων αγίων γυναικών καθοδήγησε χιλιάδες χριστιανούς, ακόμη και επισκόπους, ενώ άλλες οργάνωσαν μεγάλα φιλανθρωπικά δίκτυα, όπως η αγία Φιλοθέη, η αγία Γενεβιέβη του Παρισιού, η αγία Ελισάβετ της Ρωσίας κ.π.ά., αλλά το ρεφραίν παραμένει: «Ναι, αλλά υποτιμάτε τη γυναίκα, γιατί δεν χειροτονείτε ιέρειες».
<>
Για την θέση της γυναίκας στην αρχαιότητα ισχύουν τα παρακάτω:
Ησίοδος:
Ποτέ μην αφήσεις να σε ξεμυαλίσει η γυναίκα η κουνοκώλα ούτε η κολακείες της που μ’ αυτές να σε τυλίξει θέλει.
Ησίοδος:
Ποτέ μην αφήσεις να σε ξεμυαλίσει η γυναίκα η κουνοκώλα ούτε η κολακείες της που μ’ αυτές να σε τυλίξει θέλει.
Κι ακόμα
Η γυναίκα είναι μια συμφορά, μια ωραία
συμφορά, μια καλοστημένη παγίδα που μέσα
της πέφτουν οι άνθρωποι.
<>
Ο Θεός εκτός από αγάπη είναι και δικαιοσύνη. Επειδή οι άνθρωποι στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης ήταν πολύ σκληρόκαρδοι και έκαναν συνέχεια ειδωλολατρικές ιερές τελέτες ανθρωποθυσιών κλπ. όργια ο Θεός τους τιμωρούσε με θανατική ποινή για να σταματήσουν να τα κάνουν αυτά και για να προστατέψει και τους άλλους ανθρώπους μην παρασυρθούν σε αυτά.
Οι άθεοι από την μία λένε γιατί ο Θεός της αγάπης δεν τιμωρεί τους κακούς ανθρώπους που κανουν πολέμους και πεινάνε τα παιδάκια. Και από την άλλη λένε γιατί ο Θεός της αγάπης τιμώρησε τους κακούς ανθρώπους της Παλαιάς Διαθήκης που έκαναν συνεχώς ανθρωποθυσίες και όργια ως ιερές τελετές.
Επειδή στην εποχή της Παλαιάς Διαθήκης οι άνθρωποι ήταν πολύ σκληρόκαρδοι και οι τιμωρίες του Θεού ήταν πιο αυστηρές και θανατική ποινή.
Επίσης δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι ο Θεός επιτρέπει και στην Καινή Διαθήκη την θανατική ποινή των εγκληματιών μετά από δίκαιη δίκη από την εξουσία του κράτους:
Ρωμαίους 13, 3-4:
"3 Οἱ γὰρ ἄρχοντες οὐκ εἰσὶ φόβος τῶν ἀγαθῶν ἔργων, ἀλλὰ τῶν κακῶν. Θέλεις δὲ μὴ φοβεῖσθαι τὴν ἐξουσίαν; Τὸ ἀγαθὸν ποίει, καὶ ἔξεις ἔπαινον ἐξ αὐτῆς·
4 Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστί σοι εἰς τὸ ἀγαθόν. Ἐὰν δὲ τὸ κακὸν ποιῇς, φοβοῦ· οὐ γὰρ εἰκῆ τὴν μάχαιραν φορεῖ· Θεοῦ γὰρ διάκονός ἐστιν εἰς ὀργήν, ἔκδικος τῷ τὸ κακὸν πράσσοντι".
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ:
Ρωμαίους 13, 3-4:
"3 Οι άρχοντες δεν προκαλούν φόβο σ’ όποιον κάνει το καλό, αλλά σ’ όποιον κάνει το κακό. Θέλεις εσύ να μη φοβάσαι την εξουσία; Κάνε το καλό, και θα σε επαινέσει η εξουσία, 4 γιατί είναι στην υπηρεσία του Θεού για το καλό σου. Αν όμως κάνεις το κακό, να φοβάσαι, γιατί η εξουσία δεν κρατάει χωρίς λόγο το σπαθί· το Θεό υπηρετεί και γίνεται όργανο της οργής του, για να τιμωρήσει όποιον κάνει το κακό".
<>
Άλλη μία απόδειξη η οποία υποδεικνύει ότι η Βίβλος είναι πράγματι ο Λόγος του Θεού φαίνεται στις λεπτομερείς προφητείες οι οποίες βρίσκονται στις σελίδες της. Στη Βίβλο βρίσκονται εκατοντάδες λεπτομερείς προφητείες οι οποίες ομιλούν περί του μέλλοντος ορισμένων εθνών συμπεριλαμβανομένου του Ισραήλ, για το μέλλον ορισμένων πόλεων, το μέλλον της ανθρωπότητας, όπως και για την έλευση εκείνου που θα είναι ο Μεσσίας , ο Σωτήρας όχι μόνο του Ισραήλ, αλλά όλων αυτών που θα πιστέψουν σε Αυτόν. Αντίθετα προς τις προφητείες που βρίσκονται σε άλλα θρησκευτικά βιβλία, ή εκείνων που έγραψε ο Νοστράδαμος, οι βιβλικές προφητείες είναι εξαιρετικά λεπτομερέστατες και ποτέ δεν συνέβη να μην επαληθευτούν. Υπάρχουν πάνω από τριακόσιες προφητείες σε σχέση με τον Ιησού Χριστό, μόνο στην Παλαιά Διαθήκη. Όχι μόνο ότι προφητεύτηκε που θα γεννηθεί και σε πια οικογένεια, αλλά και πως θα πεθάνει και θα αναστηθεί μετά από τρεις ημέρες. Απλά δεν υπάρχει λογική εξήγηση πως εκπληρώθηκαν οι προφητείες εκτός μόνο ότι είναι θεϊκής προέλευσης. Δεν υπάρχει ούτε ένα άλλο θρησκευτικό βιβλίο το οποίο έχει τόσο μέγεθος ή τύπο προφητειών όπως έχει η Βίβλος.
<>
Δεν υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ Κρίσνα (Ινδουϊσμού) και Χριστού. Ο Κρίσνα θεωρείται ότι ήταν ο όγδοος άβαταρ του θεού Βισνού. Ο Βισνού θεωρείται η δεύτερη προσωποποίηση του υπέρτατου όντος στον Ινδουισμό. Η πρώτη προσωποποίηση είναι ο Βράχμα, ο δημιουργός, η δεύτερη ο Βισνού, ο συντηρητής, και η τρίτη ο Σίβα, ο καταστροφέας του κόσμου. Μέχρι στιγμής υπήρξαν εννέα άβαταρ του Βισνού και αναμένεται από τους Ινδουιστές ένας ακόμη, ο δέκατος άβαταρ.
Ο Κρίσνα, όπως είπαμε ήταν ο όγδοος άβαταρ, σύμφωνα με το ινδουιστικό κείμενο Mahabharata. Άλλα κείμενα ανεβάζουν τον αριθμό των άβαταρ του Βισνού σε 33. Άβαταρ σημαίνει την μορφή με την οποία παρουσιάζεται ο θεός στον κόσμο. Άλλη το μεταφράζουν σαν ενσάρκωση, αλλά ο όρος δεν είναι ακριβής˙ ακριβέστερος είναι ο όρος εμφάνιση ή εκδήλωση. Άρα ο Κρίσνα δεν ήταν υιός του θεού.
Κρίσνα στα Σανσκριτικά σημαίνει «μαύρος» ή «σκοτεινός», κι έχει να κάνει με την εμφάνιση του, όπως την βλέπουμε στις απεικονίσεις του. Δεν υπάρχει δηλαδή καμιά σχέση με την σημασία της λέξης «Χριστός», που σημαίνει «χρισμένος», όσο και αν παραλλάσουν οι θεωρητικοί του Zeitgeist τη λέξη σε «Χρίστνα».
Ο Κρίσνα ήταν γιος της πριγκίπισσας Devaki και του Vasudeva, και είχε έξι αδέλφια γεννημένα πριν από αυτόν. Σε καμιά περίπτωση η μητέρα του δεν ήταν παρθένος κατά την γέννησή του, ούτε οι Ινδουιστές ισχυρίζονται κάτι τέτοιο. Επίσης το κείμενο της Mahabharata βιβλίο 12,48 λέει: «έχεις γεννηθεί από την θεϊκή Devaki και τον Vasudeva για την προστασία του Βράχμα στην γη». Αυτό αναιρεί τους ισχυρισμούς, ότι ο Κρίσνα γεννήθηκε από την παρθένο Maia.
Και τα έξι αδέλφια του Κρίσνα δολοφονήθηκαν από τον εξάδελφο της Devaki, βασιλιά Kamsa, εξαιτίας μιας προφητείας που προέβλεπε τη δολοφονία του τελευταίου από τα χέρια ενός από τα παιδιά της, σύμφωνα με την Bhagavata 4,22,7. Δεν υπάρχει καμιά ομοιότητα με τον Ηρώδη που δολοφόνησε όλα τα άρρενα βρέφη κάτω των δύο ετών.
Σύμφωνα με την Bhagavata, βιβλίο 4, Ι,4-5, οι γονείς του Κρίσνα φυλακίστηκαν, για να μην μπορούν να ξεφύγουν και ο Kamsa να σκοτώσει τον Κρίσνα, μόλις γεννιόταν. Έτσι, ο Κρίσνα γεννήθηκε στη φυλακή, όχι σε στάβλο, και οι γονείς του δεν μπόρεσαν να πάνε στην Αίγυπτο, όπως ισχυρίζονται οι θεωρητικοί του Zeitgeist.
Στη φυλακή δεν μπορούσαν να τον επισκεφθούν ούτε ποιμένες, ούτε μάγοι, ούτε άγγελοι. Και φυσικά δεν υπάρχει κανένα ινδουιστικό κείμενο που να ισχυρίζεται κάτι τέτοιο ή να μιλά για άστρο, όπως αυτό της Βηθλεέμ. Συνεπώς και σ' αυτό οι θεωρητικοί του Zeitgeist αυθαιρετούν.
Σύμφωνα με την Mahabharata 16,4, ο Κρίσνα έκανε γιόγκα στο δάσος, όταν ένας κυνηγός τον μπέρδεψε με ελάφι και τον τρύπησε με το βέλος του. Συνεπώς ο Κρίσνα δεν σταυρώθηκε.
Ο Κρίσνα επέστρεψε αμέσως στο σώμα του και όχι ύστερα από τρεις μέρες, όπως ισχυρίζονται, μίλησε μόνο με τον κυνηγό και τον συγχώρεσε. Στη συνέχεια αναλήφθηκε. Όλα αυτά σύμφωνα με το ίδιο εδάφιο. Συνεπώς, ο Κρίσνα, ούτε γνώριζε ότι θα πεθάνει, ούτε είχε μυστικό δείπνο, ούτε έμεινε τρεις μέρες στον τάφο, ούτε εμφανίστηκε σε κανέναν άλλο, εκτός του κυνηγού, ούτε πέθανε για τις αμαρτίες κανενός, ούτε είναι και σωτήρας κανενός ή μεσσίας.
<>
Μία ακόμη απόδειξη ότι η Βίβλος είναι πράγματι ο Λόγος του Θεού είναι η ιστορικότητα της Βίβλου. Γιατί η Βίβλος δίνει λεπτομερώς τα ιστορικά γεγονότα, η αληθινότητα και η ακρίβειά τους υποβάλλονται σε εξακρίβωση όπως και κάθε άλλο ιστορικό έγγραφο. Δία της αρχαιολογικής αποδείξεως όπως και των γραπτών εγγράφων, τα ιστορικά γεγονότα, που περιγράφονται στη Βίβλο, επιβεβαιώθηκαν ότι είναι αληθινά και ακριβείς ξανά και ξανά με το πέρασμα του χρόνου. Στην πραγματικότητα όλες οι αρχαιολογικές ανακαλύψεις όπως και τα βιβλικά χειρόγραφα κάνουν την Βίβλο ένα από τα καλύτερα τεκμηριωμένα βιβλία του παρελθόντος. Το γεγονός ότι η Βίβλος ακριβώς και αληθώς καταγράφει ιστορικά τα γεγονότα, που μπορούν αν επαληθευθούν, είναι μεγάλη ένδειξη της αληθινότητάς της σχετικά με θρησκευτικά ζητήματα και δόγματα που επιβεβαιώνει την δήλωσή της ότι είναι ο αληθινός Λόγος του Θεού.
<>
Ο Θεός ο οποίος είναι η Αγία Τριάδα, είναι ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Είναι τρία Πρόσωπα αλλά ένας Θεός.
Θεός ο Πατέρας, Θεός ο Υιός και Θεός το Άγιο Πνεύμα: 3 Πρόσωπα, 1 Θεός.
Το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, ο Υιός, ο Χριστός δηλαδή, ενανθρώπησε (έγινε άνθρωπος) για να κηρύξει στην ανθρωπότητα μετάνοια μέσω της Εκκλησίας την οποία ίδρυσε.
Επειδή το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως την Αγία Τριάδα, πώς γίνεται δηλαδή να είναι 3 Πρόσωπα αλλά 1 Θεός σκέψου το τριφύλλι το οποίο αποτελείται από 3 φύλλα αλλά είναι ένα φύλλο.
Μία απόδειξη ότι ο Τριάδικός Θεός είναι Ένας Θεός, είναι ότι στο Ματθαίου 28, 19 στην Καινή Διαθήκη ο Χριστός στέλνει τους Αποστόλους σε όλη τη Γη να κηρύξουν το Ευαγγέλιο βαπτίζοντας τους ανθρώπους ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αν ήταν 3 Θεοί θα έπρεπε να έλεγε ΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ (πλυθηντικός) όχι στο Όνομα (ενικός).
Ματθαίου 28, 19:
"Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος".
<>
Ο Θεός είναι πανταχού παρών και η Αγία Γραφή η οποία είναι η αποκάλυψη του Θεού στους ανθρώπους δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ επιστημονικό ή ηθικό ή ιστορικό λάθος, σε αντίθεση με τα "ιερά βιβλία" των διάφορων θρησκειών που διδάσκουν την παιδεραστία, τις ανθρωποθυσίες, την ανθρωποφαγία, τους φόνους των απίστων, το αχαλίνωτο σεξ, ότι η Γη στερεώνεται πάνω σε έναν ελέφαντα και ο ελέφαντας πάνω σε μια χελωνα ,κλπ. ανόητες, ανήθικες και εγκληματικές διδασκαλίες.
Επίσης η αθεΐα δεν στέκει επειδή όπου δημιουργία εκεί και Δημιουργός.
Όριο λογικής: Κύβοι με γράμματα να σχηματίζουν τη φράση "γράφτηκα τυχαία". Είναι λογικό;
<>
Η ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ πεποίθηση των αθέων ότι "θεός δεν υπάρχει", και μάλιστα χωρίς αποδείξεις, τους κάνει άλλη μία ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Δεν είναι «απουσία πίστης». Είναι: «δογματική διατύπωση θέσης» ότι «δεν υπάρχει Θεός». Δεν αφήνει το ενδεχόμενο να υπάρχει. Το δογματίζει, χωρίς αποδείξεις! Όποιος δογματίζει, θρησκεύει. Είτε δογματίζει θετικά, (Υπάρχει Θεός), είτε δογματίζει αρνητικά (Δεν υπάρχει Θεός).
<>
Στην Ορθόδοξη Παράδοση έχουμε μια υγιή πνευματικότητα, ισορροπημένη και ζωντανή, την οποία μπορούμε να ζήσουμε και να ξεφύγουμε από την φενάκη του αρρωστημένου μυστικισμού. Μπορούμε να αποκτήσουμε προσωπική γνώση του Θεού. Ο δικός μας Θεός δεν είναι αφηρημένος, Θεός των φιλοσόφων και των στοχαστών, αλλά Θεός αληθινός, ο Θεός των Πατέρων ημών. Γιατί να πέφτουμε σε απρόσωπο μυστικισμό, ανατολικού τύπου ή να γλιστράμε σε μαγείες και άλλα παρόμοια, όταν στην Παράδοσή μας διαθέτουμε πλήρη διδασκαλία και ζωή, που μας οδηγεί στην βίωση του προσωπικού Θεού;
<>
Αυτή είναι η θέση που κάποιος κάθεται όταν πρόκειται ν' αποφασίσει μεταξύ αθεϊσμού και πίστης στον Θεό. Από τη στιγμή που η πίστη στον αθεϊσμό θα μπορούσε, ενδεχομένως, να οδηγήσει σε ανεπανόρθωτες και αιώνιες συνέπειες, φαίνεται πως ο άθεος θα έπρεπε να πιεστεί να προσφέρει βαρυσήμαντη και ανατρεπτική μαρτυρία για να υποστηρίξει τη θέση του, αλλά δεν μπορεί να το κάνει. Ο αθεϊσμός απλά δεν μπορεί να ικανοποιήσει τη δοκιμασία της μαρτυρίας ενόψει της σοβαρότητας της κατηγορίας που κάνει. Αντιθέτως, ο αθεϊστής κι αυτοί που πείθονται από αυτόν, γλιστρούν στην αιωνιότητα με σταυρωμένα δάχτυλα κι ελπίζουν να μη συναντήσουν τη δυσάρεστη αλήθεια, πως η αιωνιότητα πραγματικά υπάρχει. Όπως λέει ο Mortimer Adler, «περισσότερες συνέπειες για τη ζωή και τη δράση μας ακολουθούν από την αποδοχή ή την άρνηση του Θεού παρά από οποιαδήποτε άλλη βασική ερώτηση».
<>
Ο Θεός ο οποίος είναι η Αγία Τριάδα, είναι ο Πατέρας, ο Υιός και το Άγιο Πνεύμα. Είναι τρία Πρόσωπα αλλά ένας Θεός.
Θεός ο Πατέρας, Θεός ο Υιός και Θεός το Άγιο Πνεύμα: 3 Πρόσωπα, 1 Θεός.
Το δεύτερο Πρόσωπο της Αγίας Τριάδας, ο Υιός, ο Χριστός δηλαδή, ενανθρώπησε (έγινε άνθρωπος) για να κηρύξει στην ανθρωπότητα μετάνοια μέσω της Εκκλησίας την οποία ίδρυσε.
Επειδή το ανθρώπινο μυαλό δεν μπορεί να κατανοήσει πλήρως την Αγία Τριάδα, πώς γίνεται δηλαδή να είναι 3 Πρόσωπα αλλά 1 Θεός σκέψου το τριφύλλι το οποίο αποτελείται από 3 φύλλα αλλά είναι ένα φύλλο.
Μία απόδειξη ότι ο Τριάδικός Θεός είναι Ένας Θεός, είναι ότι στο Ματθαίου 28, 19 στην Καινή Διαθήκη ο Χριστός στέλνει τους Αποστόλους σε όλη τη Γη να κηρύξουν το Ευαγγέλιο βαπτίζοντας τους ανθρώπους ΣΤΟ ΟΝΟΜΑ του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος. Αν ήταν 3 Θεοί θα έπρεπε να έλεγε ΣΤΑ ΟΝΟΜΑΤΑ (πλυθηντικός) όχι στο Όνομα (ενικός).
Ματθαίου 28, 19:
"Πορευθέντες ουν μαθητεύσατε πάντα τα έθνη, βαπτίζοντες αυτούς εις το όνομα του Πατρός και του Υιού και του Αγίου Πνεύματος".
<>
Ο Θεός είναι πανταχού παρών και η Αγία Γραφή η οποία είναι η αποκάλυψη του Θεού στους ανθρώπους δεν έχει ΚΑΝΕΝΑ επιστημονικό ή ηθικό ή ιστορικό λάθος, σε αντίθεση με τα "ιερά βιβλία" των διάφορων θρησκειών που διδάσκουν την παιδεραστία, τις ανθρωποθυσίες, την ανθρωποφαγία, τους φόνους των απίστων, το αχαλίνωτο σεξ, ότι η Γη στερεώνεται πάνω σε έναν ελέφαντα και ο ελέφαντας πάνω σε μια χελωνα ,κλπ. ανόητες, ανήθικες και εγκληματικές διδασκαλίες.
Επίσης η αθεΐα δεν στέκει επειδή όπου δημιουργία εκεί και Δημιουργός.
Όριο λογικής: Κύβοι με γράμματα να σχηματίζουν τη φράση "γράφτηκα τυχαία". Είναι λογικό;
<>
Η ΔΟΓΜΑΤΙΚΗ πεποίθηση των αθέων ότι "θεός δεν υπάρχει", και μάλιστα χωρίς αποδείξεις, τους κάνει άλλη μία ΘΡΗΣΚΕΙΑ. Δεν είναι «απουσία πίστης». Είναι: «δογματική διατύπωση θέσης» ότι «δεν υπάρχει Θεός». Δεν αφήνει το ενδεχόμενο να υπάρχει. Το δογματίζει, χωρίς αποδείξεις! Όποιος δογματίζει, θρησκεύει. Είτε δογματίζει θετικά, (Υπάρχει Θεός), είτε δογματίζει αρνητικά (Δεν υπάρχει Θεός).
<>
Στην Ορθόδοξη Παράδοση έχουμε μια υγιή πνευματικότητα, ισορροπημένη και ζωντανή, την οποία μπορούμε να ζήσουμε και να ξεφύγουμε από την φενάκη του αρρωστημένου μυστικισμού. Μπορούμε να αποκτήσουμε προσωπική γνώση του Θεού. Ο δικός μας Θεός δεν είναι αφηρημένος, Θεός των φιλοσόφων και των στοχαστών, αλλά Θεός αληθινός, ο Θεός των Πατέρων ημών. Γιατί να πέφτουμε σε απρόσωπο μυστικισμό, ανατολικού τύπου ή να γλιστράμε σε μαγείες και άλλα παρόμοια, όταν στην Παράδοσή μας διαθέτουμε πλήρη διδασκαλία και ζωή, που μας οδηγεί στην βίωση του προσωπικού Θεού;
<>
Αυτή είναι η θέση που κάποιος κάθεται όταν πρόκειται ν' αποφασίσει μεταξύ αθεϊσμού και πίστης στον Θεό. Από τη στιγμή που η πίστη στον αθεϊσμό θα μπορούσε, ενδεχομένως, να οδηγήσει σε ανεπανόρθωτες και αιώνιες συνέπειες, φαίνεται πως ο άθεος θα έπρεπε να πιεστεί να προσφέρει βαρυσήμαντη και ανατρεπτική μαρτυρία για να υποστηρίξει τη θέση του, αλλά δεν μπορεί να το κάνει. Ο αθεϊσμός απλά δεν μπορεί να ικανοποιήσει τη δοκιμασία της μαρτυρίας ενόψει της σοβαρότητας της κατηγορίας που κάνει. Αντιθέτως, ο αθεϊστής κι αυτοί που πείθονται από αυτόν, γλιστρούν στην αιωνιότητα με σταυρωμένα δάχτυλα κι ελπίζουν να μη συναντήσουν τη δυσάρεστη αλήθεια, πως η αιωνιότητα πραγματικά υπάρχει. Όπως λέει ο Mortimer Adler, «περισσότερες συνέπειες για τη ζωή και τη δράση μας ακολουθούν από την αποδοχή ή την άρνηση του Θεού παρά από οποιαδήποτε άλλη βασική ερώτηση».
<>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου