Η Αγία Γκρέκα γεννήθηκε στις 12 Οκτωβρίου του 284 μ.Χ. από χριστιανούς γονείς, πιθανόν καταγόμενους από την Ελλάδα, οι οποίοι εξωρίσθηκαν στη Σαρδηνία, αρνούμενοι να αλλαξοπιστήσουν.
Δε γνωρίζουμε βάσιμες πληροφορίες για τη γέννησή της, εφόσον υπάρχουν διάφορες εκδοχές και μερικές από αυτές αντίθετες. Η παράδοση λέει, ότι οι γονείς της έδωσαν στην κόρη τους το όνομα Γκρέκα, εις ενθύμησιν της καταγωγής τους.
Έμεινε από την παιδική της ηλικία στο χωριό Ντέτσιμομάννου (Decimomannou), βορειοδυτικά του Κάλιαρι. Η ονομασία του χωριού προέρχεται από την απόσταση 10 μιλίων Ρωμαϊκών από την πόλη του Κάλιαρι.
Οι γονείς έδωσαν στην Γκρέκα παραδειγματική χριστιανική ανατροφή. Η κόρη μεγάλωσε με αθωότητα καρδιάς και αγνότητα σώματος, αποφασισμένη να γίνει άξια Νύφη του Χριστού μας.
Το 304, κατά την διάρκεια των άγριων διωγμών του Αυτοκράτορος Διοκλητιανού, κάποιοι υποψιάστηκαν ότι η εικοσάχρονη Γκρέκα είναι Χριστιανή και την οδήγησαν ενώπιον του Ρωμαίου Διοικητού Φλαβιανού. Αρχικά προσπάθησε να την πείσει να αρνηθεί την πίστη της με κολακείες και δελεάσματα.
Όμως, εις μάτην, διότι η νεαρά κόρη ενδυναμούμενη από τον Θεό, χωρίς φόβο, ομολόγησε σταθερά την αγάπη της για τον Νυμφίο Χριστό.
Διέταξε τότε να την μαστιγώνουν αλύπητα, με την βεβαιότητα ότι η επιθυμία της ελευθερίας, λόγω της νεαράς ηλικίας της, θα την ανάγκαζε να αρνηθεί το όραμά της. Η Γκρέκα παρέμενε ακλόνητη στην απόφασή της και άντεξε τα φοβερά κολαστήρια. Ο σκληρός Διοικητής, υπερβαίνοντας κάθε νομιμότητα, την υπέβαλε σε ένα άλλο απάνθρωπο βασανιστήριο: διέταξε να μπήξουν με σφυρί τρία μεγάλα καρφιά στην αγία κεφαλή της. Αλλά όλα εις μάτην.
Οι δήμιοι έμειναν κατάπληκτοι μπροστά στη σταθερότητα της Γκρέκας η οποία ενδυναμώθηκε ακόμη περισσότερο.
Ο Διοικητής ηττημένος πλέον, γεμάτος οργή εξέδωσε διαταγή να αποκεφαλισθεί δια ξίφους στις 12 Ιανουαρίου 304.
Τα ιερά Λείψανά της παρέμειναν κρυμμένα για αιώνες. Γύρω στα 1600 ανακαλύφθηκε, κάτω από μία αρχαία Αγία Τράπεζα ο τάφος με το Ιερό Σκήνωμά της.
Στην ταφόπλακα έγραφε: «Η Μακαρία Μάρτυς Γκρέκα, αναπαύεται εδώ εν ειρήνη. Έζησε είκοσι χρόνια, δύο μήνες και δύο ημέρες. Ενταφιάσθηκε στις 12 Ιανουαρίου».
Επάνω στον τάφο της, κτίσθηκε στην εποχή του Μεγάλου Κωνσταντίνου μια «cella memoriae», ένα παρεκκλήσι, στον τόπο που σήμερα βρίσκεται η Εκκλησία αφιερωμένη στο όνομά της.
Με την εξάπλωση της Ορθοδοξίας στο νησί της Σαρδηνίας, χάρις στην αποστολική δράση του Οσίου Φουλγεντίου Επισκόπου Ρούσπε, ο οποίος εξωρίσθηκε στη Σαρδηνία από τον Βασιλέα των Βανδάλων Τρασαμόντο, ιδρύθηκε στο Ντετσιμομάννου μία Μοναστική Κοινότητα, Βυζαντινού Τύπου, για την οποία σώζονται μαρτυρίες του 9ου αιώνος.
Στο αρχαίο Μοναστήρι ήταν συνημμένο το πρώτο εκκλησάκι αφιερωμένο στην Αγία. Βεβαιώνει την ύπαρξη της Μονής μία μαρμάρινη σαρκοφάγος, η οποία βρέθηκε εκεί και φυλάσσεται σήμερα στο Αρχαιολογικό Μουσείο του Κάλιαρι, με την εξής επιγραφή: «Μνήσθιτι, Κύριε, της δούλης Σου Γκρέκας Μοναχής (ίσως να ήταν το όνομα της Ηγουμένης), Αμήν. Να έχουν το ανάθεμα των 318 Πατέρων (της Συνόδου της Νίκαιας), όσοι τολμήσουν ν'ανοίξουν τον τάφο, διότι δεν περιέχει ούτε χρυσό, ούτε αργυρό».
Τα Αγία Λείψανά της, η Εκκλησία και η κρύπτη (η φυλακή, σύμφωνα με κάποιες προφορικές παραδόσεις), είναι τιμή και δόξα της νήσου της Σαρδηνίας.
Όλοι οι κάτοικοι ευλαβούνται βαθειά την νεαρά κόρη, η οποία με θερμή αγάπη για το Θεό της, μαρτύρησε για την αγνότητα της πίστεώς της.
Ως πηγή αένναος αναβλύζουν από τα Άγια Λείψανά της αναρίθμητα θαύματα και ιάσεις, για όσους καταφεύγουν στην μεσιτεία της με πίστη και ευλάβεια.
Η Αγία Μνήμη της εορτάζεται την 12ην Ιανουαρίου.
Ἦχος πλ. α´. Τὸν συνάναρχον Λόγον.
Κολακεῖαι τυράννου οὐκ ἠδυνήθησαν, ἀποχωρίσαι σε κόρη τοῦ σοῦ νυμφίου Χριστοῦ· σὺ γὰρ γνώμῃ σταθηρᾷ καὶ ἀνδρειόφρονι, καθωμολόγησας αὐτὸν ὡς Θεὸν ἀληθινόν, τὰς μάστιγας καὶ τοὺς ἥλους, ὑπομείνασα θεία Γκρέκα, καὶ ἐκκοπὴν τῆς σῆς σεπτῆς κεφαλῆς.
Ἦχος γ´. Θείας πίστεως.
Θεῖον ἄγαλμα τῆς παρθενίας, καὶ ἀλάβαστρον ὁμολογίας, παναοίδιμέ σε Γκρέκα γεραίρομεν· σὺ γὰρ τὸν βίον καλῶς διανύσασα, πρὸ δυσσεβοῦντος τυράννου οὐκ ἔπτηξας, ἀλλ’ ἐν σκάμματι, ἡνώθης τοῦ μαρτυρίου σου, Χριστῷ ὅνπερ ἐπόθεις ἐκ νεότητος.
Ἥλοις κακωθεῖσα ὑπ' ἀσεβῶν, μετὰ παῤῥησίας, ὡμολόγησας τὸν Χριστόν, καὶ ἀποτμηθεῖσα, τὴν θείαν κεφαλήν σου, ἀπέπτης εἰς τὰ ἄνω, Γκρέκα βασίλεια.
Γκρέκα Σαρδηνίας ὁ θησαυρός, καὶ ὁμολογίας, πρὸ βημάτων τυραννικῶν, πέλεις ἡ ακρότης, μαρτύρων δὲ ὁ τύπος· διό σε ἀνυμνοῦμεν, πάντες ἐκ πίστεως.
Δεῦτε τῶν Ἑλλήνων παῖδες πιστοί, Γκρέκαν τὴν ἁγίαν, εὐφημήσωμεν ἐν χορῷ, τὴν καταγομένην, ἐκ γῆς τῆς ἑλληνίδος, ἐν δὲ τῇ Σαρδηνίᾳ, καλῶς ἀθλήσασαν.
Χαίροις τῶν μαρτύρων ἡ καλλονή, καὶ παρθενευόντων, εὐκοσμία καὶ χαρμονή, ἔπαινος καὶ δόξα, τοῦ γένους τῶν Ἑλλήνων, καὶ νήσου Σαρδηνίας, μέγα κειμήλιον.
Κοντάκιο (Επεφάνης σήμερον).
Ὡς πηγὴ ἀέναος, Γκρέκα τιμία, ἀναβλύζει θαύματα, ἡ τῶν λειψάνων σου σορός, τοῖς αἰτουμένοις ἐκ πίστεως, ὁλοκληρίαν, ψυχῆς τε καὶ σώματος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου