Η Αγία Γραφή αποδεικνύεται εύκολα ότι είναι η μόνη αλήθεια, κλπ. απαντήσεις προς αθέους.
Η Αγία Γραφή αποδεικνύεται εύκολα ότι είναι η μόνη αλήθεια. Όπως επίσης και τα "ιερά βιβλία" των διάφορων θρησκειών αποδεικνύονται ότι είναι πλάνη και λάθος.
Η Αγία Γραφή αποδεικνύεται ότι είναι η αλήθεια από τις Προφητείες της Παλαιάς Διαθήκης οι οποίες εκπληρώθηκαν κατά γράμμα στην εποχή του Χριστού στην Καινή Διαθήκη. Οι Προφητείες αυτές έλεγαν ακόμη και τι θα έκαναν οι εχθροί του Χριστού στο Χριστό κατά λεπτομέρεια. Επίσης ο Προφήτης Δανιήλ προφητεύει το πότε ακριβώς θα έρθει ο Μεσσίας. Μεσσίας στα εβραϊκά σημαίνει Σωτήρας και στα ελληνικά μεταφράζεται Χριστός.
Επίσης η Αγία Γραφή αποδεικνύεται ότι είναι η αλήθεια επειδή η διδασκαλία της δεν αντικρούεται με τον νόμο της συνειδήσεως που έχει βάλει ο Θεός σε όλους τους ανθρώπους ανεξαρτήτου θρησκείας. Δηλ. ο νόμος της συνειδήσεως (αν δεν την στραγγαλίσουμε την συνείδησή μας) μας λέει ότι η κλοπή, η μοιχεία, η απάτη, ο φόνος, η αδικία κλπ. δεν είναι σωστό να γίνονται.Αφου αποδεικνύεται η Αγία Γραφή ότι είναι η αλήθεια, οι άλλες θρησκείες εύκολα αποδεικνύεται ότι λένε ψεύδη και πλάνες αφού περιέχουν διδασκαλίες αντίθετες με την Αγία Γραφή.Επίσης οι άλλες θρησκείες αποδεικνύεται εύκολα ότι είναι πλάνες γιατί διδάσκουν διδασκαλίες που είναι είτε απλά λάθος είτε και εγκληματικές (=παιδεραστία, φόνους κλπ.).
<>
Δεν υπάρχουν ομοιότητες μεταξύ Άττη και Χριστού.
Ο φρυγικός μύθος του Άττη ξεκίνησε αρχικά από τη Δινδυμήνη της Φρυγίας. Στη συνέχεια πέρασε στους Λύδιους, μετά την κατάκτηση της Φρυγίας και συνδέθηκε με τη λατρεία της Κυβέλης.
Το μύθο αυτό πληροφορούμαστε από τον Παυσανία, Ελλάδος Περιήγησις. Σύμφωνα με το μύθο το βουνό Αγδίστης της Φρυγίας ήταν ένας ερμαφρόδιτος δαίμονας, που οι Ολύμπιοι θεοί του έκοψαν τα γεννητικά όργανα. Στο σημείο που έπεσε το αίμα του δαίμονα ξεφύτρωσε μια αμυγδαλιά. Από αυτήν έκοψε αμύγδαλο η Νανά, κόρη του Σαγγάριου ποταμού και τον έκρυψε στον κόρφο της. Ο καρπός εξαφανίστηκε και η κόρη έμεινε έγκυος. Ο γιος της ήταν ο Άττης. Η μάνα του τον εγκατέλειψε και τον μεγάλωσε ένας τράγος. Στην συνέχεια ο Άττης αναπτύχθηκε ως καλλίμορφος νέος και τον ερωτεύτηκε ο Αγδίστης και στη λυδική εκδοχή του μύθου η Κυβέλη. Αλλά ο Άττης στάλθηκε στον Πεσσινούντα με συνοικέσιο να παντρευτεί την κόρη του βασιλιά. Κατά τη διάρκεια της γαμήλιας τελετής εμφανίστηκε ο Αγδίστης/Κυβέλη και οι παρευρισκόμενοι εξεμάνησαν. Ο Άττης αυτοευνουχίστηκε, όπως και ο βασιλιάς. Μετά τη σφαγή ο Αγδίστης/Κυβέλη μεταμελήθηκε και παρακάλεσε το Δία να μην αποσυντεθεί το σώμα του Άττη. Ο Δίας εισάκουσε την παράκληση και μεταμόρφωσε τον Άττη σε πεύκο[viii].
Δεν υπάρχει αναφορά σε ημερομηνία γέννησης του Άττη, πολύ δε περισσότερο κάποια πληροφορία που να συνδέει την 25η Μαρτίου.
Το μυθολογικό στοιχείο είναι έντονο, οπότε συζήτηση για παρθενία της μητέρας του περιττεύει. Στην ελληνική μυθολογία υπάρχουν υπερφυσικές συλλήψεις που συνδέονται με την λατρεία του κάθε θεού, αλλά η προβολή της παρθενίας της μητέρας δεν είναι στις προθέσεις της μυθοπλασίας.
Ο Άττης αυτοευνουχίστηκε, δεν σταυρώθηκε. Στην πρώιμη εκδοχή του μύθου το πτώμα του διατηρήθηκε αναλλοίωτο, ενώ στην μεταγενέστερη μεταμορφώθηκε σε πεύκο. Σε καμιά από τις δυο περιπτώσεις δεν υπάρχει θέμα ανάστασης. Στην δεύτερη έχουμε μεταμόρφωση, συνηθισμένο θέμα στην ελληνική μυθολογία. Ο Παυσανίας αναφέρει και τον τόπο ταφής του Άττη:
«ταύτην τε δη την Άγκυραν είλον και Πεσσινούντα <την> υπό το όρος την Άγδιστιν, ένθα και τον Άττην τεθάφθαι λέγουσι"» (Ελλάδος Περιήγησις, Ι,4 §5).
Από τον παραπάνω μύθο δεν προκύπτει κάποια ομοιότητα ανάμεσα στον μυθικό Άττη και το ιστορικό πρόσωπο του Ιησού. Οποιαδήποτε αναλογία προσπαθούν ν' αποδώσουν οι συντελεστές του Zeitgeist είναι εφευρήματα.
<>
<>
Γιατί στην Παλαιά Διαθήκη η τιμωρία του Θεού ήταν τόσο άμεση;
Άγιος Παΐσιος ο Αγιορείτης:
Στην Παλαιά Διαθήκη εκείνη την γλώσσα, εκείνον τον νόμο καταλάβαιναν. Ο ίδιος Θεός ήταν και τότε, αλλά εκείνος ο νόμος ήταν για εκείνους τους ανθρώπους που δεν καταλάβαιναν αλλιώς. Μη σας φαίνεται εκείνος ο νόμος σκληρός και το Ευαγγέλιο διαφορετικό. Ήταν ο νόμος που θα ωφελούσε εκείνη την εποχή. Δεν ήταν ο νόμος εκείνος βάρβαρος, αλλά η γενιά εκείνη ήταν βάρβαρη. Οι σημερινοί άνθρωποι μπορεί να κάνουν μεγαλύτερες βαρβαρότητες, αλλά τουλάχιστον μπορούν να καταλάβουν. Τώρα ένα κανδήλι κουνιέται και πόσοι άνθρωποι συγκλονίζονται! Ενώ, βλέπεις, τότε πόσα έκανε ο Θεός! Έδωσε δέκα μάστιγες στον Φαραώ, για να βγάλη τους Ισραηλίτες από την Αίγυπτο. Κάνει ξηρά την Ερυθρά θάλασσα, για να περάσουν. Τους δίνει νεφέλη την ημέρα, για να μην τους καίη ο ήλιος, στήλη φωτεινή την νύχτα, για να τους οδηγή. Και μετά από τόσα γεγονότα έφθασαν στο σημείο να ζητήσουν για Θεό ένα χρυσό μοσχάρι! Σήμερα οι άνθρωποι δεν θα έλεγαν ποτέ ότι ένα μοσχάρι θα τους οδηγήση στην Γη της Επαγγελίας.
<>
Ο Θεός είναι με δύο διαφορετικά πρόσωπα μόνο σ’ εκείνους που θέλουν να Τον βλέπουν ως «διπρόσωπο» δίχως να μπορούν να δούν την πραγματικότητα ως έχει. Όμως, ο Θεός της Παλαιάς Διαθήκης είναι ακριβώς ο ίδιος με τον Θεό της Καινής Διαθήκης. Παρόλο που βλέπουμε τον Θεό στην Παλαιά Διαθήκη να «δείχνει σαν τιμωρός και οργισμένος» όπως πολλοί Τον θεωρούν, εντούτοις η αλήθεια είναι ότι ο Θεός δεν είναι ούτε το ένα ούτε το άλλο, αλλά είναι Θεός δικαιοσύνης, είναι Θεός που δεν μεταβάλλεται. Η τιμωρία και η οργή Του είναι επακόλουθο της δικαιοσύνης Του, και όχι του χαρακτήρα Του (διότι Ο ΘΕΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΓΑΠΗ), και η τιμωρία Του σίγουρα έχει επίπτωση μόνο σε εκείνους που Τον αποστρέφονται και Τον αρνούνται.
Η δικαιοσύνη του Θεού λέει ότι, εξ’ αιτίας της αμαρτίας του ανθρώπου επέρχεται πλέον ο θάνατος, και η παρακοή στον Θεό έχει τραγικές συνέπειες. Ο λαός Του (ο Ισραήλ της Παλαιάς Διαθήκης) όταν ακολουθούσε τις εντολές του Θεού είχε πάντα την εύνοια Του, ενώ συνέβαινε το αντίθετο όταν παρήκουε τον Θεό. Ο Θεός απαιτεί δικαιοσύνη και τιμωρεί αυστηρά την αμαρτία. Στην Παλαιά Διαθήκη για εξιλέωση της αμαρτίας ο Θεός απαιτούσε «τιμή αίματος» με θυσίες ζώων μέσω των ιερέων που υπήρχαν τότε. Αντίθετα, επέφερε τιμωρίες –έως και τον θάνατο- σε όσους δεν συμμορφώνονταν με τις διατάξεις Του. Αυτή η «τακτική» του Θεού λέγεται δικαιοσύνη. Την ίδια στάση θα κρατούσε ο Θεός και στις μέρες μας εάν δεν εκπλήρωνε την απαίτηση Του για δικαιοσύνη θυσιάζοντας τον ίδιο Του τον Υιό για χάρη μας. Αντί να συνεχιζόντουσαν οι θυσίες των ζώων για την εξιλέωση των αμαρτιών μας, ο Θεός ευαρεστήθηκε στην μόνη και αληθινή θυσία του αναμάρτητου Ιησού Χριστού και κατ’ επέκταση «πέρασε η οργή» Του ενώ τώρα μας βλέπει σαν δικαιωμένους (ελεημένους) αμαρτωλούς.
Ο Χριστός μας φανέρωσε την Πατρική ιδιότητα του Θεού «Εφανέρωσα το όνομά σου εις τους ανθρώπους» (Ιωάννης: ιζ’ 6), και το Όνομα του Θεού που μας φανέρωσε είναι η επωνυμία «Πατέρας». Πατρική λοιπόν η σχέση του Θεού με τον άνθρωπο, αλλά δεν μπορούσε στην Π.Δ. να δείξει την ιδιότητα Του αυτή εξ’ αιτίας της αμαρτίας που μας χώριζε από Αυτόν, έως ότου έγινε η αποκατάσταση με την σταυρική θυσία του Κυρίου μας Ιησού Χριστού και έτσι στην Καινή Διαθήκη βλέπουμε το Πατρικό πρόσωπο του Θεού. Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι όσοι αρνούνται το σταυρικό έργο και δεν πιστεύουν στον Χριστό δεν θα νοιώσουν τον Θεό «της Παλαιάς Διαθήκης» την ημέρα της κρίσεως, διότι, ναι μεν ο Θεός είναι αγάπη, αλλά είναι και δικαιοσύνη, και η δικαιοσύνη Του απαιτεί τον θάνατο του αμαρτωλού.
<>
Πολλές ενστάσεις εγείρονται σήμερα για το πρόσωπο που επιδεικνύει ο Θεός στην προ Χριστού εποχή. Πολλοί προσάπτουν στον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης υπέρμετρη σκληρότητα και κακία προς τον άνθρωπο. Θεωρούν ότι δεν έχει καμμιά σχέση με το πρόσωπο του Θεού της αγάπης που αναδεικνύεται στην Καινή Διαθήκη. Φτάνουν να μιλούν για δυο διαφορετικούς, διαμετρικά αντίθετους θεούς. Μερικοί, προχωρώντας ακόμα παραπέρα, δεν διστάζουν να βλασφημήσουν, ταυτίζοντας τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης με τον σατανά.
Αγνοούν όσοι σκέπτονται έτσι, ότι ο Θεός μιλάει πάντα με τη γλώσσα που κατανοούν οι άνθρωποι της κάθε εποχής. Ότι μεταχειρίζεται τρόπους και μεθόδους που ανταποκρίνονται στις δυνατότητές τους, στη δική τους αντίληψη για τη ζωή, τον Θεό και τον κόσμο, στον δικό τους τρόπο σκέψης. Και ότι ενεργεί πάντα παιδαγωγικά, με γνώμονα το πραγματικό συμφέρον του ανθρώπου, δηλαδή φιλάνθρωπα. Και η παιδαγωγία του Θεού δεν είναι μονότροπη. Έχει πολλές μορφές. Μεταχειρίζεται ποικίλους τρόπους για να διδάξει, να συνετίσει και να σώσει τον άνθρωπο. Δεν ισχύει ότι το μόνο που ξέρει ο Θεός, είναι να τιμωρεί, όπως πολύ εύκολα, ρηχά, επιπόλαια και ανόητα συμπεραίνουν πολλοί «σκεπτόμενοι» σήμερα.
Αλλά είναι και ασυγχώρητο λάθος να κρίνουμε με τα κριτήρια του σήμερα τα δεδομένα άλλων εποχών. Εμείς ζούμε σε άλλες συνθήκες, έχουμε άλλες πνευματικές και ηθικές αρχές, άλλα ήθη και έθιμα, άλλο οικογενειακό, πολιτικό και διεθνικό δίκαιο, άλλη νοοτροπία και ψυχολογία, άλλη κοινωνική συγκρότηση, και, γενικά, εντελώς άλλο πολιτισμό. Η κάθε ανθρώπινη γενεά θα κριθεί με βάση τα ισχύοντα στην εποχή της. Είναι παντελώς άτοπο να κρίνονται τα πεπραγμένα άλλων εποχών έξω από το ιστορικό, πολιτικό, κοινωνικό και πολιτιστικό τους γίγνεσθαι. Με ποια λογική θα εφαρμόσουμε τα δικά μας κριτήρια για όσα έλαβαν χώρα πριν από είκοσι, τριάντα, ακόμα και σαράντα αιώνες; Πώς θα συγκρίνουμε τόσο ανόμοια μεταξύ τους πράγματα; Δεν θα αποδειχθούμε τότε παράλογοι, ανιστόρητοι, ανόητοι;
<>
Ο Χριστιανισμός δεν είναι θρησκεία αλλά αποκάλυψη του Θεού στους ανθρώπους με την ενανθρώπηση του Χριστού, του αληθινού Θεού, ο Οποίος Σταυρώθηκε και Αναστήθηκε ιδρύοντας την Εκκλησία Του.
<>
Τα κόκκαλα του Λένιν βρίσκονται στη Μόσχα. Τα κόκκαλα του Μωάμεθ βρίσκονται στη Μεδίνα. Τα κόκκαλα του Βούδα είναι στην Ινδία. Όμως στην Ιερουσαλήμ ο τάφος είναι άδειος.
<>
Το ότι ο Ορθόδοξος Χριστιανισμός είναι η μόνη αλήθεια αποδεικνύεται μέσα από την Αγία Γραφή η οποία προηγείται ακόμη και από τις επιστημονικές αλήθειες. Δηλ. πολλές επιστημονικές ανακαλύψεις υπάρχουν στην Αγία Γραφή πριν τις ανακαλύψουν οι επιστήμονες, από όταν οι επιστήμονες είχαν λάθος γνώμη για τα συγκεκριμένα επιστημονικά θέματα.
<>
Αυτά που λές είναι συκοφαντίες για να χτυπήσεις τον Χριστιανισμό. Η Καινή Διαθήκη δεν είναι υπέρ της δουλείας. Επίσης η Καινή Διαθήκη ποτέ δεν υποτιμάει την γυναίκα. Μάλιστα την τιμάει, με πρώτη την Παναγία Μητέρα του Χριστού την οποία ονομάζει "Ευλογημένη" (Λουκά 1, 42), "Μακαρία" (Λουκά 11, 27) και "Κεχαριτωμένη" (Λουκά 1, 28). Είναι αμαρτία να υποτιμάει κάποιος τις γυναίκες.
<>
Η Αλήθεια βρίσκεται στην Αγία Γραφή και στους Αγίους Πατέρες της Ορθοδοξίας. Στον Ορθόδοξο Χριστιανισμό. Αν αντλείς πληροφορίες και απαντήσεις από την Αγία Γραφή και τους Αγίους Πατέρες της Εκκλησίας βρίσκεις απαντήσεις για ΟΛΑ τα θέματα, για ΟΛΑ τα ερωτήματα.
Και για την επίγεια ζωή και για την ζωή μετά τον θάνατο.
Γιατί η ψυχή του ανθρώπου είναι αθάνατη, δεν πεθαίνει. Και στην Δευτέρα Παρουσία του Χριστού θα αναστηθεί μαζί με το σώμα.
<>
Ο Απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθήκη επίσης λέει στην προς Εφεσίους: "Οι άντρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία και πρόσφερε τη ζωή του για αυτήν." Δίνει παράδειγμα τη θυσία του Χριστού, όπως ο Χριστός πρόσφερε τη ζωή του από αγάπη για την εκκλησία, το ίδιο καλείται να κάνει και ο άντρας από αγάπη για τη γυναίκα του. Αν αυτό δεν είναι αγάπη και σεβασμός τότε τι είναι; Αλλά και πάλι σε άλλο σημείο λέει: "Να υποτάσσεστε ο ένας στον άλλο με φόβο Χριστού." Αναφέρεται και στους δύο.
<>
Στην Καινή Διαθήκη ο Απόστολος Πέτρος λέει ότι οι άνδρες πρέπει να απονέμουν τιμή στις γυναίκες, οι οποίες είναι πιο ευαίσθητες (Α΄ Πέτρου 3/ 7):
Α´ Πέτρου 3, 7:
"Το ίδιο κι οι άντρες· να συμπεριφέρεστε με φρόνηση στις γυναίκες σας, γιατί είναι το ασθενέστερο φύλο, και να τις τιμάτε, γιατί ο Θεός τις έκανε κι αυτές κληρονόμους της νέας ζωής, όπως κι εσάς. Η κοινή σας ζωή να είναι τέτοια, ώστε να μην εμποδίζονται οι προσευχές σας".
<>
Λέει ο Απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθηκη για τις γυναίκες:
"Οι άντρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία και πρόσφερε τη ζωή του γι’ αυτήν"(Προς Εφεσίους Επιστολή 5/25).
<>
Λέει ο Απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθηκη για τις γυναίκες:
Α Πρός Κορινθίους 7/3: "Στη γυναίκα του πρέπει ν’ αποδίδει ο άντρας το συζυγικό του χρέος· το ίδιο και η γυναίκα στον άντρα της".
<>
Λέει ο Απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθηκη για τις γυναίκες:
«Οι άντρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας, και να μη τους φέρεστε με σκληρότητα» (Πρός Κολοσσαείς 3/ 19).
<>
Οι γυναίκες μπορούν να ανεβούν το πρώτο «σκαλί» της ιεροσύνης, δηλαδή μπορούν να γίνουν διάκονοι. Σύμφωνα όμως με την Ιερά Παράδοση (συμπεριλαμβανομένης και της Καινής Διαθήκης: Α΄ Κορ. 14/34-35, Α΄ Τιμ 2/ 12), οι γυναίκες δεν γίνονται πρεσβύτεροι και επίσκοποι. Κι αυτό γιατί ο Χριστός ήρθε στη γη με Θεανδρική φύση. Έτσι, επειδή ο ιερέας είναι στη Θεία Λειτουργία ΕΙΚΟΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ, πρέπει να είναι άνδρας. Ο ιερέας, ο οποίος προσφέρει την αναίμακτη θυσία στη Θεία Λειτουργία, είναι εικόνα του μέγα αρχιερέα Χριστού, ο οποίος προσέφερε τον εαυτό του ως θυσία (Πρός Εβραίους 8/ 1-3). Αν ερχόταν ως γυναίκα ο Χριστός, ιερείς θα ήταν ΜΟΝΟ οι γυναίκες. Ο κανονισμός αυτός του Χριστιανισμού δεν δηλώνει ότι οι άνδρες είναι εκ φύσεως καλύτεροι από τις γυναίκες. Εξάλλου η ιεροσύνη των πρεσβυτέρων και των επισκόπων είναι ένας από τους πάρα πολλούς τρόπους να υπηρετήσει κανείς τον Κύριο.
<>
Η διδασκαλία της Εκκλησίας, είναι λοιπόν σαφής και δίκαια, για τη σχέση ΙΣΟΤΗΤΑΣ μεταξύ των δύο φύλων. Και να θυμίσουμε, ότι μετά από τον ίδιο τον Θεό, η Χριστιανική πίστη τιμά την Παναγία, ως το δεύτερο σε εξουσία ον στο σύμπαν. Και η Παναγία είναι ΓΥΝΑΙΚΑ!
<>
Γυναίκες πρότυπα
Ο χριστιανισμός, όπως θεώρησε αυτονόητο ότι ένας άντρας (ο άγιος Ελευθέριος) μπορεί να είναι προστάτης άγιος των εγκύων γυναικών, έτσι θεώρησε αυτονόητο και να υψώσει ναούς σε γυναίκες, να τις τιμήσει με ύμνους, εικόνες κ.τ.λ., και μάλιστα σε γυναίκες ανθρώπους, όχι θεές, δηλαδή να υψώσει γυναικεία πρότυπα που κάθε γυναίκα μπορεί να κατακτήσει (το ίδιο και η Παναγία, που τιμάται τόσο πολύ ως άνθρωπος και όχι θεά –δηλαδή ως όμοια με τη μητέρα μας, τη σύζυγο, την αδελφή, την κόρη μας και όλες τις γυναίκες του περιβάλλοντός μας, νέες και ηλικιωμένες– και έφτασε στην ύψιστη τιμή να ονομάζεται «Θεοτόκος», όπως δεν ονομάστηκε καμία από τις αρχαίες μητέρες θεών ή ημίθεων). Πρότυπα γυναικών που έφτασαν στη θέωση, ενώθηκαν με το Θεό, τέλεσαν θαύματα πριν και μετά την κοίμησή τους, δίδαξαν άντρες, αντιστάθηκαν σε αυτοκράτορες, άντεξαν σε φρικτά βασανιστήρια, συμβούλευσαν ακόμη και οικουμενική σύνοδο (αγία Ευφημία).
<>
Οι αγίες γυναίκες της Εκκλησίας τιμήθηκαν και τιμώνται από τους χριστιανούς, άντρες και γυναίκες, υμνούνται από επισκόπους, εγκωμιάζονται από Πατέρες της Εκκλησίας (ο Χρυσόστομος π.χ. έχει γράψει πολλές ομιλίες για αγίες –ο ίδιος, αν και συκοφαντείται ως «μισογύνης», περιστοιχιζόταν από πολλές γυναίκες συνεργάτιδες, όπως τις αγίες Πενταδία, Αμπρούκλα, Ολυμπιάδα, για την οποία έγραψε και επικήδειο εγκώμιο, κ.λ.π.), βιογραφήθηκαν από άντρες και οι βιογραφίες τους διαβάζονταν στην Εκκλησία, κατά την ημέρα τιμής της μνήμης τους. Οπωσδήποτε μάλιστα (και σήμερα ακόμη) διαβάζονται στα μοναστήρια, και στα ανδρικά, ως απαραίτητες για τη θεολογική κατάρτιση και των ανδρών μοναχών, στους οποίους, αντίθετα από κάποιους ισχυρισμούς, ουδέποτε υπήρξε μισογυνισμός.
<>
Αγίες γυναίκες και οι άγιοι σύζυγοί τους που τους τιμάει ο Χριστιανισμός με ύμνους κλπ.:
Υπάρχουν επίσης ζεύγη αγίων συζύγων, όπως οι άγιοι Ιωακείμ και Άννα (γονείς της Παναγίας), Ζαχαρίας και Ελισάβετ (γονείς του Προδρόμου), Ακύλας και Πρίσκιλλα (συνεργάτες του απ. Παύλου) Πολυχρονία και Γερόντιος (γονείς του αγίου Γεωργίου), οι άγιοι Θεοπίστη και Ευστάθιος, που μαρτύρησαν μαζί με τα παιδιά τους, τους αγίους Αγάπιο και Θεόπιστο, οι άγιοι Ξενοφών και Μαρία, που γιορτάζουν επίσης μαζί με τα παιδιά τους, τους αγίους Αρκάδιο και Ιωάννη, οι άγιοι Κύριλλος και Μαρία (γονείς του μεγάλου Ρώσου αγίου Σεργίου του Ραντονέζ), οι άγιοι Χρύσανθος και Δαρεία, Αδριανός και Ναταλία και αμέτρητοι άλλοι.
<>
Αγίες Γυναίκες που τιμάει ο Χριστιανισμός:
Ας αναφέρουμε και μερικές αγίες μητέρες αγίων, που εκπλήρωσαν με τον καλύτερο τρόπο την ύψιστη αποστολή της μητρότητας. Ανάμεσά τους βρίσκονται η αγία Ευβούλη, μητέρα του γιατρού αγίου Παντελεήμονα, η αγία Άννα, μητέρα του προφήτη Σαμουήλ, η αγία Θεοδότη, μητέρα των αγίων γιατρών Κοσμά και Δαμιανού των Αναργύρων, η αγία Εμμέλεια, μητέρα του Μεγάλου Βασιλείου, η αγία Νόννα, μητέρα του μεγάλου ποιητή αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, η αγία Ανθία, μητέρα του αγίου Ελευθερίου, η μητέρα του αγίου Μελίτωνα, ενός από τους 40 Μάρτυρες της Σεβάστειας (δεν σώζεται το όνομά της), η αγία Σοφία, μητέρα των αγίων μαρτύρων Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης, η αγίες της Ρωσίας Βαρβάρα του Ογιάτ (μητέρα του μεγάλου άφθαρτου και μυροβλύτη αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ), η αγία Ειρήνη του Κόζμπιν, μητέρα του αγίου Μακαρίου του Κολιαζίν, η αγία Βαρσανουφία, μητέρα του αγίου Φιλίππου της Μόσχας (του μάρτυρα, που θανατώθηκε από τον τσάρο Ιβάν τον Τρομερό επειδή αντέδρασε στην αιματηρή βασιλεία του), οι αγίες Ιουλιανή και Ναταλία, μητέρες των αγίων Νικολάου Κοβάνωφ και Ιωάννη της Οστιούγκα, η αγία Ιουλιανή του Μούρομ, που ανάθρεψε πολλά παιδιά κι εγγόνια, κ.π.ά. (βλ. λεπτομέρειες για τις αγίες της Ρωσίας γενικότερα στο Η Θηβαΐδα του Βορρά, μτρφ.-έκδ. Πέτρου Μπότση, σελ. 253-285).
<>
Αγίες Γυναίκες που τιμάει ο Χριστιανισμός:
Η αγία Ματρώνα η Χιοπολίτιδα, που έζησε στη Χίο το 15ο αιώνα και τέλεσε αμέτρητα θαύματα και εν ζωή και μετά την κοίμησή της,
οι επίσης μεγάλες ασκήτριες αγίες Συγκλητική (που «είναι για τις γυναίκες ότι ο Μέγας Αντώνιος για τους άνδρες», κατά το συναξάρι της), Αναστασία η πρώην πατρικία (έζησε σε μια σπηλιά που τη γνώριζε μόνον ο άγιος Δανιήλ της Σκήτης, τον 6ο αιώνα), Θεοκτίστη της Λέσβου, Σάρρα και Θεοδώρα, Ισιδώρα η διά Χριστόν σαλή (σαλοί = άγιοι που υποδύονταν τους τρελούς από μεγάλη ταπείνωση – άλλο ένα σκάνδαλο για τους ηθικιστές «ορθολογιστές» μας), Γενεβιέβη του Παρισιού (έσωσε το Παρίσι από λιμό κατά την πολιορκία του από τους Φράγκους διοργανώνοντας κρυφές μεταφορές τροφίμων), Ούρσουλα της Γερμανίας (αρχαίες αγίες, δηλ. ορθόδοξες, πριν το Σχίσμα), η αγία Γουλινδούχ η Περσίδα κ.π.ά.,
οι μεγάλες αγίες της φιλανθρωπίας Φιλοθέη η Αθηναία (1589 –η πρώτη γυναίκα που έλαβε δάνειο στο όνομά της από ευρωπαϊκή τράπεζα) και Ελισάβετ η Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας (1918), που δαπάνησαν όλη τους την περιουσία για την ίδρυση νοσοκομείων και φιλανθρωπικών ιδρυμάτων –τα οποία οι ίδιες διεύθυναν– και τελικά έδωσαν και το αίμα τους (η πρώτη θανατώθηκε από τους Τούρκους και η δεύτερη, ας μου επιτραπεί να το αναφέρω, από τους «ορθολογιστές» κομμουνιστές),
οι αγίες μεγάλες πνευματικές μητέρες της Ρωσίας Δωροθέα και Άννα του Κασίν, Παρασκευή του Πινέγκα, Αθανασία Λογκάτσεβα, οι διά Χριστόν σαλές αγίες Πελαγία Ιβάνοβνα, Ξένη της Πετρούπολης, κ.π.ά.
οι σύγχρονες αγίες Μητέρες Μεθοδία της Κιμώλου (1908), Πελαγία της Καλύμνου, Σοφία η «ασκήτισσα της Παναγιάς» (1974, Καστοριά), Ταρσώ η διά Χριστόν σαλή (Κερατέα Αττικής 1989), Γαβριηλία Παπαγιάννη (1993), Μαρία Σκόμπτσοβα, μάρτυρας του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης Ράβενσμπουργκ (πήρε τη θέση άλλης για να τη σώσει), κ.π.ά.,
<>
Αγίες Γυναίκες που τιμάει ο Χριστιανισμός:
η αγία Μακρίνα, γιαγιά και πνευματική μητέρα του Μ. Βασιλείου και του αγίου Γρηγορίου Νύσσης,
η εγγονή της, αγία Μακρίνα επίσης, η «θεολόγος, διδασκάλισσα και φιλόσοφος» (κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης), που έπεισε τη μητέρα της, την αγία Εμμέλεια, να δώσει ίσα δικαιώματα στις υπηρέτριες και τις δούλες της και τελικά να τις απελευθερώσει,
η αγία Μαρία η Αιγυπτία, (πλούσια κοπέλα, που ζούσε ως πόρνη για την ηδονή, όχι για τα χρήματα. Πηγαίνοντας να προσκυνήσει στα Ιεροσόλυμα, έκανε έρωτα με όλους τους άντρες που ταξίδευαν στο ίδιο πλοίο. Όταν όμως έφτασε εκεί, μια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να πλησιάσει τον Τίμιο Σταυρό –υποθέτω αυτό σας φαίνεται πουριτανισμός, αλλά επίσης υποθέτω ότι θα ήσασταν πολύ πιο «σκληρός» ηθικιστής ενώπιον των δικών σας «ιερών», όποια κι αν είναι. Τότε έφυγε για τα βάθη της ερήμου, όπου και έζησε μέχρι που την ανακάλυψε από θεϊκό όραμα ο άγιος Ζωσιμάς, ο οποίος την κοινώνησε, και αργότερα, με τη βοήθεια ενός λιονταριού, την έθαψε),
η αγία Μελάνη, που, μαζί με τον άντρα της (άγνωστο το όνομά του), σκόρπισε την περιουσία της απελευθερώνοντας αιχμαλώτους και κατέληξε πνευματική μητέρα της γυναικείας μοναστικής αδελφότητας, που είχε ιδρύσει στα Ιεροσόλυμα η πρώτη αγία Μελάνη, η γιαγιά της,
η αγία Ειρήνη του Χρυσοβαλάντου, πνευματική μητέρα ακόμη και πατριαρχών, που υψωνόταν στον αέρα όταν προσευχόταν και λύγιζαν τα κυπαρίσσια,
η αγία Χίλντα του Γουΐτμπυ (Αγγλία, 6ος αι., εποχή ορθοδοξίας ακόμη), ηγουμένη μικτής μονής, όπου ζούσαν δύο αδελφότητες, ανδρική και γυναικεία (χωρίς φυσικά να σημειώνονται «όργια» – αλλά και να σημειώνονταν, τι σας νοιάζει; αυτά να «νοιάζουν» εμάς τους χριστιανούς, που δεν σπεύδουμε να κατακρίνουμε με το πρώτο ηθικό παράπτωμα).
<>
Αγίες Γυναίκες που τιμάει ο Χριστιανισμός:
Οι αγίες γιάτρισσες και ανάργυροι Ζηναΐδα, Νεονίλλα και Ερμιόνη (1ος αιώνας) και Σοφία η Ιαματική (διαφορετική από την αγία μάρτυρα Σοφία, μητέρα των αγίων παρθενομαρτύρων Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης),
η αγία μεγαλομάρτυς Αικατερίνα η Πάνσοφος, που εμφανίστηκε ενώπιον του αυτοκράτορα και τον κάλεσε με παρρησία να σταματήσει το διωγμό κατά των χριστιανών και, στη συνέχεια, ενώ ήταν ήδη κρατούμενη και βασανιζόταν για την πίστη της, έφερε στο χριστιανισμό 150 ειδωλολάτρες φιλοσόφους και 500 στρατιώτες με το διοικητή τους (όλοι αυτοί εκτελέστηκαν και είναι άγιοι της Εκκλησίας μας),
οι αγίες μεγαλομάρτυρες, από 16 έως 20 ετών, Κυριακή, Ειρήνη, Παρασκευή, Μαρίνα, Αναστασία, Καλλιόπη και χιλιάδες άλλες κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης, που αψήφησαν τη ρωμαϊκή κοσμοκρατορία και προτίμησαν βασανιστήρια μέχρι θανάτου από το να αποκαλέσουν «Κύριο και Θεό» τον αυτοκράτορα,
οι αντίστοιχες αγίες μάρτυρες και μεγαλομάρτυρες της Τουρκοκρατίας, όπως οι αγίες Ακυλίνα, Χρυσή, Αργυρή κ.π.ά., καθώς και της ΕΣΣΔ και πολλών άλλων τόπων και χρόνων,
η αγία Μακρίνα, γιαγιά και πνευματική μητέρα του Μ. Βασιλείου και του αγίου Γρηγορίου Νύσσης.
<>
Μερικές ακόμη Γυναίκες πρότυπα που τιμάει η Καινή Διαθήκη:
Να αναφέρουμε επίσης τις γυναίκες που κατονομάζει ο άγιος απόστολος Παύλος στο κεφ. 16 της προς Ρωμαίους, προσθέτοντας μάλιστα τι οφείλει (ο ίδιος ή η Εκκλησία γενικότερα) σε καθέναν και καθεμιά απ’ αυτούς: «…χαιρετίστε την Περσίδα, την αγαπητή…, χαιρετίστε τον Ρούφο, τον εκλεκτό εν Κυρίω, και τη μητέρα του και δική μου μητέρα» –εννοεί ότι την αγαπάει σα μητέρα του– «χαιρετίστε τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα, τους συνεργάτες μου, που πρόταξαν το στήθος τους για να με προστατεύσουν» –δηλ. έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή τους– φανερώνοντας και την ισότιμη θέση που είχαν άνδρες και γυναίκες στην πρώτη Εκκλησία: «… χαιρετίστε τον Ανδρόνικο και την Ιουνία …, που είναι επίσημοι ανάμεσα στους αποστόλους και έγιναν χριστιανοί πριν από μένα…, χαιρετίστε την Τρύφαινα και την Τρυφώσα, που κοπιάζουν στην υπηρεσία του Κυρίου» κ.λ.π. (εδώ αναφέρεται και η αγία Φοίβη, η διάκονος της Εκκλησίας των Κεχραιών και «προστάτις πολλών», που μετέφερε την επιστολή).
<>
Ο άνθρωπος είναι ένα τέλειο δημιούργημα. Αυτό το βλέπουμε στα επιστημονικά ντοκιμαντέρ για τον άνθρωπο και για τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Αυτή η τελειότητα του σώματος και του εγκεφάλου του ανθρώπου δεν είναι λογικό να δημιουργήθηκε τυχαία. Όριο λογικής: Κύβοι με γράμματα να σχηματίζουν τη φράση "γράφτηκα τυχαία". Είναι λογικό;
<>
Ο Απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθήκη επίσης λέει στην προς Εφεσίους: "Οι άντρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία και πρόσφερε τη ζωή του για αυτήν." Δίνει παράδειγμα τη θυσία του Χριστού, όπως ο Χριστός πρόσφερε τη ζωή του από αγάπη για την εκκλησία, το ίδιο καλείται να κάνει και ο άντρας από αγάπη για τη γυναίκα του. Αν αυτό δεν είναι αγάπη και σεβασμός τότε τι είναι; Αλλά και πάλι σε άλλο σημείο λέει: "Να υποτάσσεστε ο ένας στον άλλο με φόβο Χριστού." Αναφέρεται και στους δύο.
<>
Στην Καινή Διαθήκη ο Απόστολος Πέτρος λέει ότι οι άνδρες πρέπει να απονέμουν τιμή στις γυναίκες, οι οποίες είναι πιο ευαίσθητες (Α΄ Πέτρου 3/ 7):
Α´ Πέτρου 3, 7:
"Το ίδιο κι οι άντρες· να συμπεριφέρεστε με φρόνηση στις γυναίκες σας, γιατί είναι το ασθενέστερο φύλο, και να τις τιμάτε, γιατί ο Θεός τις έκανε κι αυτές κληρονόμους της νέας ζωής, όπως κι εσάς. Η κοινή σας ζωή να είναι τέτοια, ώστε να μην εμποδίζονται οι προσευχές σας".
<>
Λέει ο Απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθηκη για τις γυναίκες:
"Οι άντρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας, όπως ο Χριστός αγάπησε την εκκλησία και πρόσφερε τη ζωή του γι’ αυτήν"(Προς Εφεσίους Επιστολή 5/25).
<>
Λέει ο Απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθηκη για τις γυναίκες:
Α Πρός Κορινθίους 7/3: "Στη γυναίκα του πρέπει ν’ αποδίδει ο άντρας το συζυγικό του χρέος· το ίδιο και η γυναίκα στον άντρα της".
<>
Λέει ο Απόστολος Παύλος στην Καινή Διαθηκη για τις γυναίκες:
«Οι άντρες να αγαπάτε τις γυναίκες σας, και να μη τους φέρεστε με σκληρότητα» (Πρός Κολοσσαείς 3/ 19).
<>
Οι γυναίκες μπορούν να ανεβούν το πρώτο «σκαλί» της ιεροσύνης, δηλαδή μπορούν να γίνουν διάκονοι. Σύμφωνα όμως με την Ιερά Παράδοση (συμπεριλαμβανομένης και της Καινής Διαθήκης: Α΄ Κορ. 14/34-35, Α΄ Τιμ 2/ 12), οι γυναίκες δεν γίνονται πρεσβύτεροι και επίσκοποι. Κι αυτό γιατί ο Χριστός ήρθε στη γη με Θεανδρική φύση. Έτσι, επειδή ο ιερέας είναι στη Θεία Λειτουργία ΕΙΚΟΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥ, πρέπει να είναι άνδρας. Ο ιερέας, ο οποίος προσφέρει την αναίμακτη θυσία στη Θεία Λειτουργία, είναι εικόνα του μέγα αρχιερέα Χριστού, ο οποίος προσέφερε τον εαυτό του ως θυσία (Πρός Εβραίους 8/ 1-3). Αν ερχόταν ως γυναίκα ο Χριστός, ιερείς θα ήταν ΜΟΝΟ οι γυναίκες. Ο κανονισμός αυτός του Χριστιανισμού δεν δηλώνει ότι οι άνδρες είναι εκ φύσεως καλύτεροι από τις γυναίκες. Εξάλλου η ιεροσύνη των πρεσβυτέρων και των επισκόπων είναι ένας από τους πάρα πολλούς τρόπους να υπηρετήσει κανείς τον Κύριο.
<>
Η διδασκαλία της Εκκλησίας, είναι λοιπόν σαφής και δίκαια, για τη σχέση ΙΣΟΤΗΤΑΣ μεταξύ των δύο φύλων. Και να θυμίσουμε, ότι μετά από τον ίδιο τον Θεό, η Χριστιανική πίστη τιμά την Παναγία, ως το δεύτερο σε εξουσία ον στο σύμπαν. Και η Παναγία είναι ΓΥΝΑΙΚΑ!
<>
Γυναίκες πρότυπα
Ο χριστιανισμός, όπως θεώρησε αυτονόητο ότι ένας άντρας (ο άγιος Ελευθέριος) μπορεί να είναι προστάτης άγιος των εγκύων γυναικών, έτσι θεώρησε αυτονόητο και να υψώσει ναούς σε γυναίκες, να τις τιμήσει με ύμνους, εικόνες κ.τ.λ., και μάλιστα σε γυναίκες ανθρώπους, όχι θεές, δηλαδή να υψώσει γυναικεία πρότυπα που κάθε γυναίκα μπορεί να κατακτήσει (το ίδιο και η Παναγία, που τιμάται τόσο πολύ ως άνθρωπος και όχι θεά –δηλαδή ως όμοια με τη μητέρα μας, τη σύζυγο, την αδελφή, την κόρη μας και όλες τις γυναίκες του περιβάλλοντός μας, νέες και ηλικιωμένες– και έφτασε στην ύψιστη τιμή να ονομάζεται «Θεοτόκος», όπως δεν ονομάστηκε καμία από τις αρχαίες μητέρες θεών ή ημίθεων). Πρότυπα γυναικών που έφτασαν στη θέωση, ενώθηκαν με το Θεό, τέλεσαν θαύματα πριν και μετά την κοίμησή τους, δίδαξαν άντρες, αντιστάθηκαν σε αυτοκράτορες, άντεξαν σε φρικτά βασανιστήρια, συμβούλευσαν ακόμη και οικουμενική σύνοδο (αγία Ευφημία).
<>
Οι αγίες γυναίκες της Εκκλησίας τιμήθηκαν και τιμώνται από τους χριστιανούς, άντρες και γυναίκες, υμνούνται από επισκόπους, εγκωμιάζονται από Πατέρες της Εκκλησίας (ο Χρυσόστομος π.χ. έχει γράψει πολλές ομιλίες για αγίες –ο ίδιος, αν και συκοφαντείται ως «μισογύνης», περιστοιχιζόταν από πολλές γυναίκες συνεργάτιδες, όπως τις αγίες Πενταδία, Αμπρούκλα, Ολυμπιάδα, για την οποία έγραψε και επικήδειο εγκώμιο, κ.λ.π.), βιογραφήθηκαν από άντρες και οι βιογραφίες τους διαβάζονταν στην Εκκλησία, κατά την ημέρα τιμής της μνήμης τους. Οπωσδήποτε μάλιστα (και σήμερα ακόμη) διαβάζονται στα μοναστήρια, και στα ανδρικά, ως απαραίτητες για τη θεολογική κατάρτιση και των ανδρών μοναχών, στους οποίους, αντίθετα από κάποιους ισχυρισμούς, ουδέποτε υπήρξε μισογυνισμός.
<>
Αγίες γυναίκες και οι άγιοι σύζυγοί τους που τους τιμάει ο Χριστιανισμός με ύμνους κλπ.:
Υπάρχουν επίσης ζεύγη αγίων συζύγων, όπως οι άγιοι Ιωακείμ και Άννα (γονείς της Παναγίας), Ζαχαρίας και Ελισάβετ (γονείς του Προδρόμου), Ακύλας και Πρίσκιλλα (συνεργάτες του απ. Παύλου) Πολυχρονία και Γερόντιος (γονείς του αγίου Γεωργίου), οι άγιοι Θεοπίστη και Ευστάθιος, που μαρτύρησαν μαζί με τα παιδιά τους, τους αγίους Αγάπιο και Θεόπιστο, οι άγιοι Ξενοφών και Μαρία, που γιορτάζουν επίσης μαζί με τα παιδιά τους, τους αγίους Αρκάδιο και Ιωάννη, οι άγιοι Κύριλλος και Μαρία (γονείς του μεγάλου Ρώσου αγίου Σεργίου του Ραντονέζ), οι άγιοι Χρύσανθος και Δαρεία, Αδριανός και Ναταλία και αμέτρητοι άλλοι.
<>
Αγίες Γυναίκες που τιμάει ο Χριστιανισμός:
Ας αναφέρουμε και μερικές αγίες μητέρες αγίων, που εκπλήρωσαν με τον καλύτερο τρόπο την ύψιστη αποστολή της μητρότητας. Ανάμεσά τους βρίσκονται η αγία Ευβούλη, μητέρα του γιατρού αγίου Παντελεήμονα, η αγία Άννα, μητέρα του προφήτη Σαμουήλ, η αγία Θεοδότη, μητέρα των αγίων γιατρών Κοσμά και Δαμιανού των Αναργύρων, η αγία Εμμέλεια, μητέρα του Μεγάλου Βασιλείου, η αγία Νόννα, μητέρα του μεγάλου ποιητή αγίου Γρηγορίου του Θεολόγου, η αγία Ανθία, μητέρα του αγίου Ελευθερίου, η μητέρα του αγίου Μελίτωνα, ενός από τους 40 Μάρτυρες της Σεβάστειας (δεν σώζεται το όνομά της), η αγία Σοφία, μητέρα των αγίων μαρτύρων Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης, η αγίες της Ρωσίας Βαρβάρα του Ογιάτ (μητέρα του μεγάλου άφθαρτου και μυροβλύτη αγίου Αλεξάνδρου του Σβιρ), η αγία Ειρήνη του Κόζμπιν, μητέρα του αγίου Μακαρίου του Κολιαζίν, η αγία Βαρσανουφία, μητέρα του αγίου Φιλίππου της Μόσχας (του μάρτυρα, που θανατώθηκε από τον τσάρο Ιβάν τον Τρομερό επειδή αντέδρασε στην αιματηρή βασιλεία του), οι αγίες Ιουλιανή και Ναταλία, μητέρες των αγίων Νικολάου Κοβάνωφ και Ιωάννη της Οστιούγκα, η αγία Ιουλιανή του Μούρομ, που ανάθρεψε πολλά παιδιά κι εγγόνια, κ.π.ά. (βλ. λεπτομέρειες για τις αγίες της Ρωσίας γενικότερα στο Η Θηβαΐδα του Βορρά, μτρφ.-έκδ. Πέτρου Μπότση, σελ. 253-285).
<>
Αγίες Γυναίκες που τιμάει ο Χριστιανισμός:
Η αγία Ματρώνα η Χιοπολίτιδα, που έζησε στη Χίο το 15ο αιώνα και τέλεσε αμέτρητα θαύματα και εν ζωή και μετά την κοίμησή της,
οι επίσης μεγάλες ασκήτριες αγίες Συγκλητική (που «είναι για τις γυναίκες ότι ο Μέγας Αντώνιος για τους άνδρες», κατά το συναξάρι της), Αναστασία η πρώην πατρικία (έζησε σε μια σπηλιά που τη γνώριζε μόνον ο άγιος Δανιήλ της Σκήτης, τον 6ο αιώνα), Θεοκτίστη της Λέσβου, Σάρρα και Θεοδώρα, Ισιδώρα η διά Χριστόν σαλή (σαλοί = άγιοι που υποδύονταν τους τρελούς από μεγάλη ταπείνωση – άλλο ένα σκάνδαλο για τους ηθικιστές «ορθολογιστές» μας), Γενεβιέβη του Παρισιού (έσωσε το Παρίσι από λιμό κατά την πολιορκία του από τους Φράγκους διοργανώνοντας κρυφές μεταφορές τροφίμων), Ούρσουλα της Γερμανίας (αρχαίες αγίες, δηλ. ορθόδοξες, πριν το Σχίσμα), η αγία Γουλινδούχ η Περσίδα κ.π.ά.,
οι μεγάλες αγίες της φιλανθρωπίας Φιλοθέη η Αθηναία (1589 –η πρώτη γυναίκα που έλαβε δάνειο στο όνομά της από ευρωπαϊκή τράπεζα) και Ελισάβετ η Μεγάλη Δούκισσα της Ρωσίας (1918), που δαπάνησαν όλη τους την περιουσία για την ίδρυση νοσοκομείων και φιλανθρωπικών ιδρυμάτων –τα οποία οι ίδιες διεύθυναν– και τελικά έδωσαν και το αίμα τους (η πρώτη θανατώθηκε από τους Τούρκους και η δεύτερη, ας μου επιτραπεί να το αναφέρω, από τους «ορθολογιστές» κομμουνιστές),
οι αγίες μεγάλες πνευματικές μητέρες της Ρωσίας Δωροθέα και Άννα του Κασίν, Παρασκευή του Πινέγκα, Αθανασία Λογκάτσεβα, οι διά Χριστόν σαλές αγίες Πελαγία Ιβάνοβνα, Ξένη της Πετρούπολης, κ.π.ά.
οι σύγχρονες αγίες Μητέρες Μεθοδία της Κιμώλου (1908), Πελαγία της Καλύμνου, Σοφία η «ασκήτισσα της Παναγιάς» (1974, Καστοριά), Ταρσώ η διά Χριστόν σαλή (Κερατέα Αττικής 1989), Γαβριηλία Παπαγιάννη (1993), Μαρία Σκόμπτσοβα, μάρτυρας του ναζιστικού στρατοπέδου συγκέντρωσης Ράβενσμπουργκ (πήρε τη θέση άλλης για να τη σώσει), κ.π.ά.,
<>
Αγίες Γυναίκες που τιμάει ο Χριστιανισμός:
η αγία Μακρίνα, γιαγιά και πνευματική μητέρα του Μ. Βασιλείου και του αγίου Γρηγορίου Νύσσης,
η εγγονή της, αγία Μακρίνα επίσης, η «θεολόγος, διδασκάλισσα και φιλόσοφος» (κατά τον άγιο Γρηγόριο Νύσσης), που έπεισε τη μητέρα της, την αγία Εμμέλεια, να δώσει ίσα δικαιώματα στις υπηρέτριες και τις δούλες της και τελικά να τις απελευθερώσει,
η αγία Μαρία η Αιγυπτία, (πλούσια κοπέλα, που ζούσε ως πόρνη για την ηδονή, όχι για τα χρήματα. Πηγαίνοντας να προσκυνήσει στα Ιεροσόλυμα, έκανε έρωτα με όλους τους άντρες που ταξίδευαν στο ίδιο πλοίο. Όταν όμως έφτασε εκεί, μια αόρατη δύναμη την εμπόδιζε να πλησιάσει τον Τίμιο Σταυρό –υποθέτω αυτό σας φαίνεται πουριτανισμός, αλλά επίσης υποθέτω ότι θα ήσασταν πολύ πιο «σκληρός» ηθικιστής ενώπιον των δικών σας «ιερών», όποια κι αν είναι. Τότε έφυγε για τα βάθη της ερήμου, όπου και έζησε μέχρι που την ανακάλυψε από θεϊκό όραμα ο άγιος Ζωσιμάς, ο οποίος την κοινώνησε, και αργότερα, με τη βοήθεια ενός λιονταριού, την έθαψε),
η αγία Μελάνη, που, μαζί με τον άντρα της (άγνωστο το όνομά του), σκόρπισε την περιουσία της απελευθερώνοντας αιχμαλώτους και κατέληξε πνευματική μητέρα της γυναικείας μοναστικής αδελφότητας, που είχε ιδρύσει στα Ιεροσόλυμα η πρώτη αγία Μελάνη, η γιαγιά της,
η αγία Ειρήνη του Χρυσοβαλάντου, πνευματική μητέρα ακόμη και πατριαρχών, που υψωνόταν στον αέρα όταν προσευχόταν και λύγιζαν τα κυπαρίσσια,
η αγία Χίλντα του Γουΐτμπυ (Αγγλία, 6ος αι., εποχή ορθοδοξίας ακόμη), ηγουμένη μικτής μονής, όπου ζούσαν δύο αδελφότητες, ανδρική και γυναικεία (χωρίς φυσικά να σημειώνονται «όργια» – αλλά και να σημειώνονταν, τι σας νοιάζει; αυτά να «νοιάζουν» εμάς τους χριστιανούς, που δεν σπεύδουμε να κατακρίνουμε με το πρώτο ηθικό παράπτωμα).
<>
Αγίες Γυναίκες που τιμάει ο Χριστιανισμός:
Οι αγίες γιάτρισσες και ανάργυροι Ζηναΐδα, Νεονίλλα και Ερμιόνη (1ος αιώνας) και Σοφία η Ιαματική (διαφορετική από την αγία μάρτυρα Σοφία, μητέρα των αγίων παρθενομαρτύρων Πίστης, Ελπίδας και Αγάπης),
η αγία μεγαλομάρτυς Αικατερίνα η Πάνσοφος, που εμφανίστηκε ενώπιον του αυτοκράτορα και τον κάλεσε με παρρησία να σταματήσει το διωγμό κατά των χριστιανών και, στη συνέχεια, ενώ ήταν ήδη κρατούμενη και βασανιζόταν για την πίστη της, έφερε στο χριστιανισμό 150 ειδωλολάτρες φιλοσόφους και 500 στρατιώτες με το διοικητή τους (όλοι αυτοί εκτελέστηκαν και είναι άγιοι της Εκκλησίας μας),
οι αγίες μεγαλομάρτυρες, από 16 έως 20 ετών, Κυριακή, Ειρήνη, Παρασκευή, Μαρίνα, Αναστασία, Καλλιόπη και χιλιάδες άλλες κάθε ηλικίας και κοινωνικής τάξης, που αψήφησαν τη ρωμαϊκή κοσμοκρατορία και προτίμησαν βασανιστήρια μέχρι θανάτου από το να αποκαλέσουν «Κύριο και Θεό» τον αυτοκράτορα,
οι αντίστοιχες αγίες μάρτυρες και μεγαλομάρτυρες της Τουρκοκρατίας, όπως οι αγίες Ακυλίνα, Χρυσή, Αργυρή κ.π.ά., καθώς και της ΕΣΣΔ και πολλών άλλων τόπων και χρόνων,
η αγία Μακρίνα, γιαγιά και πνευματική μητέρα του Μ. Βασιλείου και του αγίου Γρηγορίου Νύσσης.
<>
Μερικές ακόμη Γυναίκες πρότυπα που τιμάει η Καινή Διαθήκη:
Να αναφέρουμε επίσης τις γυναίκες που κατονομάζει ο άγιος απόστολος Παύλος στο κεφ. 16 της προς Ρωμαίους, προσθέτοντας μάλιστα τι οφείλει (ο ίδιος ή η Εκκλησία γενικότερα) σε καθέναν και καθεμιά απ’ αυτούς: «…χαιρετίστε την Περσίδα, την αγαπητή…, χαιρετίστε τον Ρούφο, τον εκλεκτό εν Κυρίω, και τη μητέρα του και δική μου μητέρα» –εννοεί ότι την αγαπάει σα μητέρα του– «χαιρετίστε τον Ακύλα και την Πρίσκιλλα, τους συνεργάτες μου, που πρόταξαν το στήθος τους για να με προστατεύσουν» –δηλ. έβαλαν σε κίνδυνο τη ζωή τους– φανερώνοντας και την ισότιμη θέση που είχαν άνδρες και γυναίκες στην πρώτη Εκκλησία: «… χαιρετίστε τον Ανδρόνικο και την Ιουνία …, που είναι επίσημοι ανάμεσα στους αποστόλους και έγιναν χριστιανοί πριν από μένα…, χαιρετίστε την Τρύφαινα και την Τρυφώσα, που κοπιάζουν στην υπηρεσία του Κυρίου» κ.λ.π. (εδώ αναφέρεται και η αγία Φοίβη, η διάκονος της Εκκλησίας των Κεχραιών και «προστάτις πολλών», που μετέφερε την επιστολή).
<>
Ο άνθρωπος είναι ένα τέλειο δημιούργημα. Αυτό το βλέπουμε στα επιστημονικά ντοκιμαντέρ για τον άνθρωπο και για τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Αυτή η τελειότητα του σώματος και του εγκεφάλου του ανθρώπου δεν είναι λογικό να δημιουργήθηκε τυχαία. Όριο λογικής: Κύβοι με γράμματα να σχηματίζουν τη φράση "γράφτηκα τυχαία". Είναι λογικό;
<>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου