Άγιος Μάρτυς Καλλίνικος ο εν Γάγγραις. Ημέρα Μνήμης: 29 Ιουλίου.
Βληθεὶς ὁ Καλλίνικος ἐν τῇ καμίνῳ,
Τὸ νικοκαλὲς εὗρε καὶ θεῖον στέφος.
Εἰκάδι ἀμφενάτῃ φλὸξ Καλλίνικον κατέδαψε.
Ο Άγιος Καλλίνικος κατάγονταν από την Κιλικία. Ήταν ευσεβής και ενάρετος και είχε σαν έργο ζωής την κατήχηση των εθνικών με σκοπό τη σωτηρία τους. Όταν έφθασε στην Αίγυπτο, φανατικοί ειδωλολάτρες εξεγέρθηκαν εναντίον του, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον ηγεμόνα Σακέρδωνα. Αυτός, υποκρινόμενος, έδειξε ότι λυπάται, και για να κάμψει το φρόνημα του Καλλινίκου, ανέφερε δήθεν περιστατικά πρώην γενναίων χριστιανών, που όταν αντίκρισαν τα σκληρά βάσανα, αρνήθηκαν την πίστη τους. Ο Καλλίνικος, αντιλαμβανόμενος την υποκρισία του ηγεμόνα, μειδίασε και του είπε: «Μην αναβάλλεις, έπαρχε, να λάβεις πείρα της δύναμης με την οποία ο Χριστός οπλίζει τους γνήσιους πιστούς Του. Γρήγορα ετοίμασε όλα σου τα κολαστήρια όργανα, φωτιά, ξίφη, τροχούς, μαχαίρια, μαστίγια και ό,τι άλλο σκληρό μαρτύριο έχεις. Όλα αυτά και άλλα περισσότερα και σκληρότερα βασανιστήρια ποθώ για την αγάπη του Χριστού». Πράγματι, ο έπαρχος τον μαστίγωσε σκληρά. Του φόρεσε παπούτσια, τα οποία είχαν καρφιά και τον ανάγκασε να τρέχει μέχρι την πόλη της Γάγγρας σε απόσταση ογδόντα στάδια. Έσκισε τις σάρκες του με σιδερένια νύχια και όπως ήταν μισοπεθαμένος, τον έδεσε πίσω από ένα άγριο άλογο, που τον έσυρε για πολλά χιλιόμετρα. Τόση ήταν η λύσσα του έπαρχου, που πρίν ο Καλλίνικος αφήσει την τελευταία του πνοή, τον έριξε μέσα στη φωτιά. Έτσι ένδοξα πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου. Η δε σύναξη του γινόταν κοντά στην γέφυρα του Iουστινιανού, και κοντά σε κάποιο μέρος που λεγόταν Πετρίον.
* * *
Ο Μεγαλομάρτυρας Καλλίνικος καταγόταν από εύπορη οικογένεια και ήταν γνωστικός, λόγιος και σπουδαίος ρήτορας. Σε νεαρή ηλικία κατηχήθηκε στον χριστιανισμό και στη συνέχεια με πίστη και αφοσίωση στο Θείο Λόγο άρχισε να κηρύττει αυτόν ξεκινώντας από την πόλη Γάγγρα. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων είχε εκχριστιανιστεί οπότε και συνέχισε τη διδασκαλία του σε παρακείμενες πόλεις φθάνοντας και στην πολυάνθρωπη Άγκυρα της Γαλατίας.
Εκεί όταν ενημερώθηκε ο διοικητής της πόλης Σακερδώς, ότι κάποιος ξεσηκώνει τα πλήθη εναντίον των πατρογονικών θεών διαταράσσοντας τη θρησκευτική τάξη, διέταξε τη σύλληψή του. Κατά την ανάκριση που του έκανε στη συνέχεια ο ίδιος ο διοικητής, και διαπιστώνοντας την ακλόνητη πίστη του Καλλινίκου, διέταξε να τον υποβάλλουν σε διάφορα μαρτύρια. Ο Καλλίνικος αντίθετα αποδέχονταν αυτά καρτερικά και προκαλούσε τον διοικητή για ακόμη περισσότερα, θεωρώντας τα αθλήσεις πίστης.
Τότε ο διοικητής, μη θέλοντας να τον θανατώσει στην πόλη αυτή, διέταξε στρατιώτες να τον μεταφέρουν πεζοπορώντας στη Γάγγρα και εκεί να τον θανατώσουν, προκειμένου οι εκεί οπαδοί του να σωφρονιστούν. Τότε οι στρατιώτες ιππεύοντας εκείνοι άλογα παρέλαβαν τον Καλλίνικο δέσμιο, συρόμενο με σχοινί, και ξεκίνησαν τη μεταγωγή. Ήταν καλοκαίρι και την ημέρα εκείνη ο ήλιος ήταν πολύ καυστικός, ο δε δρόμος τελείως άνυδρος. Γρήγορα οι στρατιώτες άρχισαν να διψούν, το ίδιο και τα άλογα μέχρι σε σημείο να πέσουν κάτω έτοιμα να πεθάνουν. Βλέποντας οι στρατιώτες τον Καλλίνικο να στέκεται όρθιος και να τους παρακολουθεί χωρίς καμία αίσθηση δίψας, θαυμάζοντάς τον άρχισαν να τον εκλιπαρούν να τους σώσει λέγοντάς του: "Άγιε μη θυμάσαι τα όσα κακά σου κάναμε, λυπήσου μας και σώσε μας απ΄ αυτή την κάψα, δεν έχουμε άλλη ελπίδα σωτηρίας".
Τότε ο Καλλίνικος, παρακαλώντας με πίστη τον Θεό να βοηθήσει τους στρατιώτες, έκανε να ξεπηδήσει από το ξερό έδαφος πίδακας νερού. Μετά το θαύμα εκείνο οι στρατιώτες, αφού συνήλθαν, δεν ήξεραν στη συνέχεια τι να πράξουν, φοβούμενοι όμως τις συνέπειες της μη εκτέλεσης της διαταγής πέβαλαν τον μάρτυρα πάνω σε άλογο και συνέχισαν προς Γάγγρα, σκεπτόμενοι στη διαδρομή τι να κάνουν.
Φθάνοντας τελικά έξω από τα τείχη της πόλης σταμάτησαν για να συσκεφτούν, χωρίς να μπορούν να πάρουν μια τελική απόφαση. Τότε ο Καλλίνικος τους συμβούλευσε να εκτελέσουν τη διαταγή, προκειμένου να μην υποστούν και αυτοί τη θανατική ποινή, αλλά και για τον ίδιο που ήταν έτοιμος, από τον πρόσκαιρο θάνατο, να μεταβεί στην αθάνατη ζωή.
Έτσι οι στρατιώτες συνέχισαν και, παρά την πύλη των τειχών της Γάγγρας όπου υπήρχε καμίνι, άναψαν μεγάλη φωτιά όπου και έριξαν σ΄ αυτό τον Καλλίνικο που δοξολογούσε τον Θεό.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Κλῆσιν σύνδρομον, ἔχων τῷ βίῳ, νίκος καλλίστον, ἤρας ἐν ἄθλοις, καταλλήλως γεγονῶς ὁ προκέκλησαι, σὺ γὰρ καλῶς τὸν ἀγῶνα τελέσας σου, ὡς νικητὴς ἐδοξάσθης Καλλίνικε. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τὰ ἄνω τερπνά, ἀξίως νῦν κεκλήρωσαι· Χριστοῦ γὰρ σφοδρῶς, τῷ πόθῳ πυρακτούμενος, τοῦ πυρὸς Καλλίνικε, δι᾽ αὐτοῦ ἀνδρείως κατετόλμησας· ᾧ καὶ νῦν παριστάμενος, μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πάντων ἡμῶν.
Βληθεὶς ὁ Καλλίνικος ἐν τῇ καμίνῳ,
Τὸ νικοκαλὲς εὗρε καὶ θεῖον στέφος.
Εἰκάδι ἀμφενάτῃ φλὸξ Καλλίνικον κατέδαψε.
Ο Άγιος Καλλίνικος κατάγονταν από την Κιλικία. Ήταν ευσεβής και ενάρετος και είχε σαν έργο ζωής την κατήχηση των εθνικών με σκοπό τη σωτηρία τους. Όταν έφθασε στην Αίγυπτο, φανατικοί ειδωλολάτρες εξεγέρθηκαν εναντίον του, τον συνέλαβαν και τον οδήγησαν στον ηγεμόνα Σακέρδωνα. Αυτός, υποκρινόμενος, έδειξε ότι λυπάται, και για να κάμψει το φρόνημα του Καλλινίκου, ανέφερε δήθεν περιστατικά πρώην γενναίων χριστιανών, που όταν αντίκρισαν τα σκληρά βάσανα, αρνήθηκαν την πίστη τους. Ο Καλλίνικος, αντιλαμβανόμενος την υποκρισία του ηγεμόνα, μειδίασε και του είπε: «Μην αναβάλλεις, έπαρχε, να λάβεις πείρα της δύναμης με την οποία ο Χριστός οπλίζει τους γνήσιους πιστούς Του. Γρήγορα ετοίμασε όλα σου τα κολαστήρια όργανα, φωτιά, ξίφη, τροχούς, μαχαίρια, μαστίγια και ό,τι άλλο σκληρό μαρτύριο έχεις. Όλα αυτά και άλλα περισσότερα και σκληρότερα βασανιστήρια ποθώ για την αγάπη του Χριστού». Πράγματι, ο έπαρχος τον μαστίγωσε σκληρά. Του φόρεσε παπούτσια, τα οποία είχαν καρφιά και τον ανάγκασε να τρέχει μέχρι την πόλη της Γάγγρας σε απόσταση ογδόντα στάδια. Έσκισε τις σάρκες του με σιδερένια νύχια και όπως ήταν μισοπεθαμένος, τον έδεσε πίσω από ένα άγριο άλογο, που τον έσυρε για πολλά χιλιόμετρα. Τόση ήταν η λύσσα του έπαρχου, που πρίν ο Καλλίνικος αφήσει την τελευταία του πνοή, τον έριξε μέσα στη φωτιά. Έτσι ένδοξα πήρε το στεφάνι του μαρτυρίου. Η δε σύναξη του γινόταν κοντά στην γέφυρα του Iουστινιανού, και κοντά σε κάποιο μέρος που λεγόταν Πετρίον.
* * *
Ο Μεγαλομάρτυρας Καλλίνικος καταγόταν από εύπορη οικογένεια και ήταν γνωστικός, λόγιος και σπουδαίος ρήτορας. Σε νεαρή ηλικία κατηχήθηκε στον χριστιανισμό και στη συνέχεια με πίστη και αφοσίωση στο Θείο Λόγο άρχισε να κηρύττει αυτόν ξεκινώντας από την πόλη Γάγγρα. Σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα ένα μεγάλο μέρος των κατοίκων είχε εκχριστιανιστεί οπότε και συνέχισε τη διδασκαλία του σε παρακείμενες πόλεις φθάνοντας και στην πολυάνθρωπη Άγκυρα της Γαλατίας.
Εκεί όταν ενημερώθηκε ο διοικητής της πόλης Σακερδώς, ότι κάποιος ξεσηκώνει τα πλήθη εναντίον των πατρογονικών θεών διαταράσσοντας τη θρησκευτική τάξη, διέταξε τη σύλληψή του. Κατά την ανάκριση που του έκανε στη συνέχεια ο ίδιος ο διοικητής, και διαπιστώνοντας την ακλόνητη πίστη του Καλλινίκου, διέταξε να τον υποβάλλουν σε διάφορα μαρτύρια. Ο Καλλίνικος αντίθετα αποδέχονταν αυτά καρτερικά και προκαλούσε τον διοικητή για ακόμη περισσότερα, θεωρώντας τα αθλήσεις πίστης.
Τότε ο διοικητής, μη θέλοντας να τον θανατώσει στην πόλη αυτή, διέταξε στρατιώτες να τον μεταφέρουν πεζοπορώντας στη Γάγγρα και εκεί να τον θανατώσουν, προκειμένου οι εκεί οπαδοί του να σωφρονιστούν. Τότε οι στρατιώτες ιππεύοντας εκείνοι άλογα παρέλαβαν τον Καλλίνικο δέσμιο, συρόμενο με σχοινί, και ξεκίνησαν τη μεταγωγή. Ήταν καλοκαίρι και την ημέρα εκείνη ο ήλιος ήταν πολύ καυστικός, ο δε δρόμος τελείως άνυδρος. Γρήγορα οι στρατιώτες άρχισαν να διψούν, το ίδιο και τα άλογα μέχρι σε σημείο να πέσουν κάτω έτοιμα να πεθάνουν. Βλέποντας οι στρατιώτες τον Καλλίνικο να στέκεται όρθιος και να τους παρακολουθεί χωρίς καμία αίσθηση δίψας, θαυμάζοντάς τον άρχισαν να τον εκλιπαρούν να τους σώσει λέγοντάς του: "Άγιε μη θυμάσαι τα όσα κακά σου κάναμε, λυπήσου μας και σώσε μας απ΄ αυτή την κάψα, δεν έχουμε άλλη ελπίδα σωτηρίας".
Τότε ο Καλλίνικος, παρακαλώντας με πίστη τον Θεό να βοηθήσει τους στρατιώτες, έκανε να ξεπηδήσει από το ξερό έδαφος πίδακας νερού. Μετά το θαύμα εκείνο οι στρατιώτες, αφού συνήλθαν, δεν ήξεραν στη συνέχεια τι να πράξουν, φοβούμενοι όμως τις συνέπειες της μη εκτέλεσης της διαταγής πέβαλαν τον μάρτυρα πάνω σε άλογο και συνέχισαν προς Γάγγρα, σκεπτόμενοι στη διαδρομή τι να κάνουν.
Φθάνοντας τελικά έξω από τα τείχη της πόλης σταμάτησαν για να συσκεφτούν, χωρίς να μπορούν να πάρουν μια τελική απόφαση. Τότε ο Καλλίνικος τους συμβούλευσε να εκτελέσουν τη διαταγή, προκειμένου να μην υποστούν και αυτοί τη θανατική ποινή, αλλά και για τον ίδιο που ήταν έτοιμος, από τον πρόσκαιρο θάνατο, να μεταβεί στην αθάνατη ζωή.
Έτσι οι στρατιώτες συνέχισαν και, παρά την πύλη των τειχών της Γάγγρας όπου υπήρχε καμίνι, άναψαν μεγάλη φωτιά όπου και έριξαν σ΄ αυτό τον Καλλίνικο που δοξολογούσε τον Θεό.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος γ’. Θείας πίστεως.
Κλῆσιν σύνδρομον, ἔχων τῷ βίῳ, νίκος καλλίστον, ἤρας ἐν ἄθλοις, καταλλήλως γεγονῶς ὁ προκέκλησαι, σὺ γὰρ καλῶς τὸν ἀγῶνα τελέσας σου, ὡς νικητὴς ἐδοξάσθης Καλλίνικε. Μάρτυς ἔνδοξε, Χριστὸν τὸν Θεὸν ἱκέτευε, δωρήσασθαι ἠμὶν τὸ μέγα ἔλεος.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Τὰ ἄνω ζητῶν.
Τὰ ἄνω τερπνά, ἀξίως νῦν κεκλήρωσαι· Χριστοῦ γὰρ σφοδρῶς, τῷ πόθῳ πυρακτούμενος, τοῦ πυρὸς Καλλίνικε, δι᾽ αὐτοῦ ἀνδρείως κατετόλμησας· ᾧ καὶ νῦν παριστάμενος, μὴ παύσῃ πρεσβεύων, ὑπὲρ τῶν πάντων ἡμῶν.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου