Άγιος Νέος Οσιομάρτυς Νεκτάριος ο Αγιαννανίτης ο εκ Βρυούλλων της Μικράς Ασίας. Ημέρα Μνήμης: 11 Ιουλίου.
Τὸν Σταυρὸν αἴρων Νεκτάριος Κυρίου,
Πλάνην πατάσσει τῶν ἀπίστων γενναίως.
Νέκταρ τῆς ζωῆς τῆς ἀθανάτου πίνεις
Νεκτάριε ἔνδοξε τχεῤῥὼς ἀθλήσας.
Ἐνδεκάτῃ Νεκταρίοιο κέρσαν δειρὴν ἄνδρες δεινοί.
Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε από φτωχούς αλλά ευσεβείς γονείς στα Βρύουλλα ή Βουρλά της Εφέσου και ονομαζόταν Νικόλαος. Έμεινε ορφανός από πατέρα και 17 ετών μπήκε με μισθό στην υπηρεσία κάποιου αγά. Μαζί με άλλους έξι νέους χριστιανούς, εξαπατήθηκε από τους Τούρκους και εξισλαμίστηκε, διότι πίστεψαν ότι οι γονείς τους πέθαναν από κάποια επιδημία.
Όταν όμως ο Νικόλαος γύρισε στα Βουρλά, πληροφορήθηκε ότι η μητέρα του ζούσε και έτρεξε με χαρά κοντά της. Η ευσεβής μητέρα, όταν είδε με τούρκικα ρούχα τον γιο της, τον έδιωξε λέγοντας του ότι, εγώ δεν γέννησα Τούρκο αλλά Νικόλαο Χριστιανό. Τότε ο Νικόλαος κατάλαβε το αμάρτημα του και μετά από ένα ταξίδι στη Σμύρνη - Κωνσταντινούπολη - Βλαχία και πάλι στη Σμύρνη, εξομολογήθηκε σ' έναν Αγιορείτη μοναχό, και με την ευλογία του πήγε στο Άγιο Όρος. Εκεί κατέληξε στη Σκήτη της Αγίας Άννας, κοντά στον πατριώτη του μοναχό Χατζή Στέφανο, όπου έγινε μοναχός με το όνομα Νεκτάριος.
Ο πόθος όμως του μαρτυρίου έκαιγε μέσα στην καρδιά του. Έτσι με τις ευλογίες του πνευματικού του έφυγε να μαρτυρήσει, με τη συνοδεία του οσιοτάτου χειραγωγού του Στεφάνου.
Όταν έφτασαν στην πατρίδα τους τα Βουρλά, ο Νεκτάριος παρουσιάστηκε στον κριτή και αφού έριξε το φέσι του κατά γης είπε: «Πάρτε τα σημάδια της πίστης σας, εγώ χριστιανός Νικόλαος γεννήθηκα και χριστιανός θέλω να πεθάνω». Παρά τις όλες κολακείες και τα βασανιστήρια, ο Νεκτάριος έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του. Έτσι τον αποκεφάλισαν στις 11 Ιουλίου 1820 μ.Χ.
* * *
Γεννήθηκε στα Βρύουλλα η Βουρλά της Μικράς Ασίας. Δεκαεφτάχρονος, μαξί με άλλους έξι χριστιανούς νέους απατήθηκε και τούρκεψε. Όταν παρουσιάσθηκε στη μητέρα του με τούρκικα ενδύματα, τον έδιωξε με τα λόγια: «Εγώ δεν εγέννησα Τούρκον, αλλά εγέννησα χριστιανόν». Με λύπη αναχώρησε και σύντομα ένιωσε το μεγάλο κακό πού έκανε στον εαυτό του. Στη Σμύρνη εξομολογήθηκε σε Αγιορείτη πνευματικό και τον συμβούλεψε να πάει στο Άγιον Όρος.
Ήλθε στην υπακοή του Γέροντος Στεφάνου στη σκήτη της Αγίας Άννης, στην Καλύβη του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Δοκίμασε «πολλούς και διαφόρους πειρασμούς και θλίψεις, διωκόμενος και αποστρεφόμενος, φθόνω του μισοκάλου, αλλά πάντα υπέμεινεν αγογγύστως με άκραν του ευχαρίστησιν, δοξάξων τον Άγιον Θεόν και την Κυρίαν Θεοτόκον, με λογισμόν ότι όλα αυτά του εγίνοντο δι’ άφεσιν των αμαρτιών του». Μετά την κουρά του, όπου από Νικόλαος ονομάσθηκε Νεκτάριος, δόθηκε όλος στην άσκηση. «Δύο πηγαί αείρρυτοι έγιναν οι δύο οφθαλμοί του» και «πάντες εθαύμαζον του νέου εκείνου την θείαν όντως αλλοίωσιν». Καθημερινά ζητούσε τη βοήθεια της Θεοτόκου να τελειώσει τον βίο του μαρτυρικά.
Με τις ευλογίες αγίων πατέρων και συνοδίτη τον Γέροντά του αναχώρησε για το μαρτύριο. Κατέληξε στην πατρίδα του, τα Βουρλά, όπου με μεγάλη υπομονή και χαρά δέχθηκε διαφόρους και φρικτούς βασανισμούς υπέρ Χριστού. Υποσχέσεις τιμών και δόξης τον άφησαν τελείως αδιάφορο. Τα μάτια του είχε συνεχώς στραμμένα στον ουρανό. Στη φυλακή συμβούλευε και προέλεγε τα μέλλοντα με συνεχή νηστεία και προσευχή. Τέλος αποκεφαλίσθηκε σε ηλικία 21 ετών.
Μετά την ανακομιδή των λειψάνων του, την κάρα του παρέλαβε ο Γέροντάς του και την έφερε στη σκήτη της Αγίας Άννης. Μέρος των λειψάνων του μάρτυρος δόθηκαν και στην ευλαβή μητέρα του, τα οποία πολλά θαυμάσια τέλεσαν.
Εικόνα του αγίου με σκηνές από το μαρτύριο του βρίσκεται στο ναό του Αγίου Γεωργίου Νέας Ιωνίας Αθηνών, όπου τιμάται η μνήμη του από τους συμπατριώτες του. Η ακολουθία και το μαρτύριό του βρίσκονται σε χειρόγραφο της αγιορείτικης μονής του Αγίου Παντελεήμονος, απ΄ όπου λαμβάνουν στοιχεία οι νεώτεροι συναξαριστές.
Η μνήμη του τιμάται στις 11 Ιουλίου, ημέρα του μαρτυρίου του.
Πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Άγιοι Αγίου Όρους, § Οσιομάρτυς Νεκτάριος († 1820), Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2007
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Βρυούλλων ἀγλάισμα καὶ ἀντιλήπτωρ θερμός, ἐδείχθης Νεκτάριε, ὡς Ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ, ἐσχάτοις ἐν ἔτεσι, σὺ γὰρ καλῶς ἀσκήσας, ἐν τῷ δρεῖ τοῦ Ἄθω, ἤθλησας θεοφρόνως καὶ καθεῖλες τὸν ὄφιν διὸ σὲ Ὁσιομάρτυς, πόθω γεραίρομεν.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ θεῖον νέκταρ, τῇ ἐν τῷ Ἄθῳ ἐναρέτῳ ζωῇ σου, ἐν τῇ ψυχῇ δεξάμενος Νεκτάριε, ἔδραμες πρὸς ἄθλησιν, στερροτάτῃ καρδίᾳ καὶ Χριστὸν ἐδόξασας, τοῖς σεπτοῖς σου ἀγῶσι, καὶ παρ’ αὐτοῦ ἀξίως δοξασθείς, ὑπὲρ τοῦ κόσμου, πρεσβεύεις ἑκάστοτε.
Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ´. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τῶν Μαρτύρων ζηλώσας τὴν ἀρετήν, στρατιώτης ἐδείχθης περιφανής, Χριστοῦ τοῦ Παντάνακτος, ἀριστεύσας λαμπρότατα, καὶ ἀληθείας ὅπλοις, ἑλὼν τὸν ἀλάστορα, τὸν πάλαι εἰς βυθόν σε, ἀπάτης ὠθήσαντα· ὅθεν ἀφθαρσίας, δεδεγμένος τὸ γέρας, Ὁσίων ἠρίθμησαι, καὶ Μαρτύρων τοῖς τάγμασι, Νεομάρτυς Νεκτάριε· Πρέσβευε Χριστῷ τῳ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ´. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Μαγικὴς δι’ ἀπάτης, τῶν ἀσεβῶν, ἐξηρνήσω τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ· ὅθεν οὐ διέλιπες, στένων κλαίων Νεκτάριε, καὶ μετανοίας ἔργοις, ἐν Ὄρει τοῦ Ἄθωνος, καὶ νυχθημέροις πόνοις, Θεῷ ἱλεούμενος, οὗπερ τῇ δυνάμει, σεαυτὸν καθωπλίσας, Χριστὸν ὡμολόγησας, καὶ δι’ αἵματος ἔφθασας· διὰ τοῦτο βοῶμέν σοι· Πρέσβευε Χριστῷ τῳ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις ὁ Βρυούλλων θεῖος βλαστός, ὁ νέκταρ πηγάζων, ταῖς καρδίαις τῶν εὐσεβῶν, ἀγάπης τῆς θείας, τῶν πόθῳ σε τιμώντων, σοφὲ Ὁσιομάρτυς, θεῖε Νεκτάριε.
Τὸν Σταυρὸν αἴρων Νεκτάριος Κυρίου,
Πλάνην πατάσσει τῶν ἀπίστων γενναίως.
Νέκταρ τῆς ζωῆς τῆς ἀθανάτου πίνεις
Νεκτάριε ἔνδοξε τχεῤῥὼς ἀθλήσας.
Ἐνδεκάτῃ Νεκταρίοιο κέρσαν δειρὴν ἄνδρες δεινοί.
Ο Άγιος Νεκτάριος γεννήθηκε από φτωχούς αλλά ευσεβείς γονείς στα Βρύουλλα ή Βουρλά της Εφέσου και ονομαζόταν Νικόλαος. Έμεινε ορφανός από πατέρα και 17 ετών μπήκε με μισθό στην υπηρεσία κάποιου αγά. Μαζί με άλλους έξι νέους χριστιανούς, εξαπατήθηκε από τους Τούρκους και εξισλαμίστηκε, διότι πίστεψαν ότι οι γονείς τους πέθαναν από κάποια επιδημία.
Όταν όμως ο Νικόλαος γύρισε στα Βουρλά, πληροφορήθηκε ότι η μητέρα του ζούσε και έτρεξε με χαρά κοντά της. Η ευσεβής μητέρα, όταν είδε με τούρκικα ρούχα τον γιο της, τον έδιωξε λέγοντας του ότι, εγώ δεν γέννησα Τούρκο αλλά Νικόλαο Χριστιανό. Τότε ο Νικόλαος κατάλαβε το αμάρτημα του και μετά από ένα ταξίδι στη Σμύρνη - Κωνσταντινούπολη - Βλαχία και πάλι στη Σμύρνη, εξομολογήθηκε σ' έναν Αγιορείτη μοναχό, και με την ευλογία του πήγε στο Άγιο Όρος. Εκεί κατέληξε στη Σκήτη της Αγίας Άννας, κοντά στον πατριώτη του μοναχό Χατζή Στέφανο, όπου έγινε μοναχός με το όνομα Νεκτάριος.
Ο πόθος όμως του μαρτυρίου έκαιγε μέσα στην καρδιά του. Έτσι με τις ευλογίες του πνευματικού του έφυγε να μαρτυρήσει, με τη συνοδεία του οσιοτάτου χειραγωγού του Στεφάνου.
Όταν έφτασαν στην πατρίδα τους τα Βουρλά, ο Νεκτάριος παρουσιάστηκε στον κριτή και αφού έριξε το φέσι του κατά γης είπε: «Πάρτε τα σημάδια της πίστης σας, εγώ χριστιανός Νικόλαος γεννήθηκα και χριστιανός θέλω να πεθάνω». Παρά τις όλες κολακείες και τα βασανιστήρια, ο Νεκτάριος έμεινε αμετακίνητος στην πίστη του. Έτσι τον αποκεφάλισαν στις 11 Ιουλίου 1820 μ.Χ.
* * *
Γεννήθηκε στα Βρύουλλα η Βουρλά της Μικράς Ασίας. Δεκαεφτάχρονος, μαξί με άλλους έξι χριστιανούς νέους απατήθηκε και τούρκεψε. Όταν παρουσιάσθηκε στη μητέρα του με τούρκικα ενδύματα, τον έδιωξε με τα λόγια: «Εγώ δεν εγέννησα Τούρκον, αλλά εγέννησα χριστιανόν». Με λύπη αναχώρησε και σύντομα ένιωσε το μεγάλο κακό πού έκανε στον εαυτό του. Στη Σμύρνη εξομολογήθηκε σε Αγιορείτη πνευματικό και τον συμβούλεψε να πάει στο Άγιον Όρος.
Ήλθε στην υπακοή του Γέροντος Στεφάνου στη σκήτη της Αγίας Άννης, στην Καλύβη του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Δοκίμασε «πολλούς και διαφόρους πειρασμούς και θλίψεις, διωκόμενος και αποστρεφόμενος, φθόνω του μισοκάλου, αλλά πάντα υπέμεινεν αγογγύστως με άκραν του ευχαρίστησιν, δοξάξων τον Άγιον Θεόν και την Κυρίαν Θεοτόκον, με λογισμόν ότι όλα αυτά του εγίνοντο δι’ άφεσιν των αμαρτιών του». Μετά την κουρά του, όπου από Νικόλαος ονομάσθηκε Νεκτάριος, δόθηκε όλος στην άσκηση. «Δύο πηγαί αείρρυτοι έγιναν οι δύο οφθαλμοί του» και «πάντες εθαύμαζον του νέου εκείνου την θείαν όντως αλλοίωσιν». Καθημερινά ζητούσε τη βοήθεια της Θεοτόκου να τελειώσει τον βίο του μαρτυρικά.
Με τις ευλογίες αγίων πατέρων και συνοδίτη τον Γέροντά του αναχώρησε για το μαρτύριο. Κατέληξε στην πατρίδα του, τα Βουρλά, όπου με μεγάλη υπομονή και χαρά δέχθηκε διαφόρους και φρικτούς βασανισμούς υπέρ Χριστού. Υποσχέσεις τιμών και δόξης τον άφησαν τελείως αδιάφορο. Τα μάτια του είχε συνεχώς στραμμένα στον ουρανό. Στη φυλακή συμβούλευε και προέλεγε τα μέλλοντα με συνεχή νηστεία και προσευχή. Τέλος αποκεφαλίσθηκε σε ηλικία 21 ετών.
Μετά την ανακομιδή των λειψάνων του, την κάρα του παρέλαβε ο Γέροντάς του και την έφερε στη σκήτη της Αγίας Άννης. Μέρος των λειψάνων του μάρτυρος δόθηκαν και στην ευλαβή μητέρα του, τα οποία πολλά θαυμάσια τέλεσαν.
Εικόνα του αγίου με σκηνές από το μαρτύριο του βρίσκεται στο ναό του Αγίου Γεωργίου Νέας Ιωνίας Αθηνών, όπου τιμάται η μνήμη του από τους συμπατριώτες του. Η ακολουθία και το μαρτύριό του βρίσκονται σε χειρόγραφο της αγιορείτικης μονής του Αγίου Παντελεήμονος, απ΄ όπου λαμβάνουν στοιχεία οι νεώτεροι συναξαριστές.
Η μνήμη του τιμάται στις 11 Ιουλίου, ημέρα του μαρτυρίου του.
Πηγή: Μοναχού Μωϋσέως Αγιορείτου, Άγιοι Αγίου Όρους, § Οσιομάρτυς Νεκτάριος († 1820), Εκδόσεις Μυγδονία, Θεσσαλονίκη 2007
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Βρυούλλων ἀγλάισμα καὶ ἀντιλήπτωρ θερμός, ἐδείχθης Νεκτάριε, ὡς Ἀθλητὴς τοῦ Χριστοῦ, ἐσχάτοις ἐν ἔτεσι, σὺ γὰρ καλῶς ἀσκήσας, ἐν τῷ δρεῖ τοῦ Ἄθω, ἤθλησας θεοφρόνως καὶ καθεῖλες τὸν ὄφιν διὸ σὲ Ὁσιομάρτυς, πόθω γεραίρομεν.
Κοντάκιον
Ἦχος δ’. Ὁ ὑψωθεὶς ἐν τῷ Σταυρῷ.
Τὸ τῆς ἀγάπης τοῦ Χριστοῦ θεῖον νέκταρ, τῇ ἐν τῷ Ἄθῳ ἐναρέτῳ ζωῇ σου, ἐν τῇ ψυχῇ δεξάμενος Νεκτάριε, ἔδραμες πρὸς ἄθλησιν, στερροτάτῃ καρδίᾳ καὶ Χριστὸν ἐδόξασας, τοῖς σεπτοῖς σου ἀγῶσι, καὶ παρ’ αὐτοῦ ἀξίως δοξασθείς, ὑπὲρ τοῦ κόσμου, πρεσβεύεις ἑκάστοτε.
Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ´. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Τῶν Μαρτύρων ζηλώσας τὴν ἀρετήν, στρατιώτης ἐδείχθης περιφανής, Χριστοῦ τοῦ Παντάνακτος, ἀριστεύσας λαμπρότατα, καὶ ἀληθείας ὅπλοις, ἑλὼν τὸν ἀλάστορα, τὸν πάλαι εἰς βυθόν σε, ἀπάτης ὠθήσαντα· ὅθεν ἀφθαρσίας, δεδεγμένος τὸ γέρας, Ὁσίων ἠρίθμησαι, καὶ Μαρτύρων τοῖς τάγμασι, Νεομάρτυς Νεκτάριε· Πρέσβευε Χριστῷ τῳ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Ἕτερον Κάθισμα
Ἦχος πλ. δ´. Τὴν Σοφίαν καὶ Λόγον.
Μαγικὴς δι’ ἀπάτης, τῶν ἀσεβῶν, ἐξηρνήσω τὸ ὄνομα τοῦ Χριστοῦ· ὅθεν οὐ διέλιπες, στένων κλαίων Νεκτάριε, καὶ μετανοίας ἔργοις, ἐν Ὄρει τοῦ Ἄθωνος, καὶ νυχθημέροις πόνοις, Θεῷ ἱλεούμενος, οὗπερ τῇ δυνάμει, σεαυτὸν καθωπλίσας, Χριστὸν ὡμολόγησας, καὶ δι’ αἵματος ἔφθασας· διὰ τοῦτο βοῶμέν σοι· Πρέσβευε Χριστῷ τῳ Θεῷ, τῶν πταισμάτων ἄφεσιν δωρήσασθαι, τοῖς ἑορτάζουσι πόθῳ, τὴν ἁγίαν μνήμην σου.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις ὁ Βρυούλλων θεῖος βλαστός, ὁ νέκταρ πηγάζων, ταῖς καρδίαις τῶν εὐσεβῶν, ἀγάπης τῆς θείας, τῶν πόθῳ σε τιμώντων, σοφὲ Ὁσιομάρτυς, θεῖε Νεκτάριε.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου