Άγιος Μάρτυς Όλαφ Β', βασιλιάς των Νορβηγών. Ημέρα Μνήμης: 29 Ιουλίου.
Όλαφ Χάραλντσσον (Olav Haraldsson, Olavden Hellige, Hellig Olav, 995 -1030) κατέχει μια μοναδική θέση μεταξύ των Νορβηγών Αγίων. Γιος ενός Νορβηγού αρχηγού και γόνος της βασιλικής οικογένειας της Νορβηγίας, άγιος της Ορθοδοξίας και εθνικός ήρωας της πατρίδας του, καθιέρωσε την πρώτη εθνική νομοθεσία της Νορβηγίας και συνέβαλε καθοριστικά στην εδραίωση του λαού του στο χριστιανισμό.
Σε ηλικία μόλις 12 ετών συμμετείχε σε επιδρομές των Βίκινγκς εναντίον της Αγγλίας, και στη συνέχεια έλαβε μέρος σε μάχες στο πλευρό των ορθόδοξων χριστιανών βασιλέων Ριχάρδου της Νορμανδίας και Έθελμπερτ της Αγγλίας. Γύρω στο 1013 βαφτίστηκε χριστιανός στη Ρουέν της Νορμανδίας. Επέστρεψε στη Νορβηγία το 1015 και - προσεταιριζόμενος διάφορους ισχυρούς ευγενείς – κατόρθωσε να απαλλάξει τη χώρα του από τη δανοσουηδική κυριαρχία και να ανακηρυχτεί βασιλιάς (ΌλαφΒ΄). Η βασιλεία του τα επόμενα 11 χρόνια θεωρείται μια βασιλεία σχετικής ειρήνης. Ενίσχυσε το κύρος του βασιλικού θεσμού ενώνοντας τη χώρα, οργανώνοντας το κράτος και το στρατό, αλλά και αποδυναμώνοντας τους τοπικούς αρχηγούς, ενώ συγχρόνως εργάστηκε για τη διάδοση του χριστιανισμού στην πατρίδα του. Στην προσπάθειά του αυτή έφερε ιερείς και ιεραποστόλους στη Νορβηγία, με κυριότερο τον επίσκοπο Γκριμ του Κελ (GrimKjell, Γκρίμκελ).
Ο άγιος Όλαφ Β΄ ανακήρυξε επίσημα τη Νορβηγία χριστιανικό βασίλειο το 1024 και επέβαλε μια νομοθεσία βασισμένη στο χριστιανικό ήθος, που θεωρείται η πρώτη εθνική νομοθεσία της Νορβηγίας. Η νομοθεσία αυτή καθιερώθηκε στη συνεδρίαση της Ting (Κοινοβούλιο). Έπληττε καίρια τα αρχαία νορβηγικά έθιμα και επέβαλλε την εφαρμογή της με ποινές θανάτου και ακρωτηριασμών. Φυσικά η «επιβολή του χριστιανισμού», από χριστιανική άποψη δεν είναι σωστή. Για να κατανοήσουμε όμως τις συνθήκες που επικρατούσαν στην περίπτωσή μας, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι τα σκληρά έθιμα των Βίκινγκς, που καταργούνταν με τη νομοθεσία του 1024, καταπατούσαν βίαια την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Αυτό ήταν φυσικό, αφού στις παγανιστικές κοινωνίες κατά κανόνα ήταν άγνωστη η ιδέα του σεβασμού στον άνθρωπο – αλλά επίσης ήταν φυσικό ένας βασιλιάς που θέλει να αναβαθμίσει τη χώρα του να προσπαθήσει να πατάξει τις απάνθρωπες αρχαίες πρακτικές.
Ανάμεσα στα άλλα, απαγορεύτηκε η «έκθεση των βρεφών», ο βιασμός, οι αναγκαστικοί γάμοι, η πολυγαμία και ο γάμος μεταξύ στενών συγγενών. Ελήφθησαν μέτρα για το σεβασμό των παιδιών και των δούλων. Καθιερώθηκαν κανονικές ταφές (απαγορεύτηκε η ταφή σε σωρούς χωρίς φροντίδα), η αργία της Κυριακής, η νηστεία της Παρασκευής (αποχή από το κρέας) και η μεγάλη σαρακοστή πριν το Πάσχα. Καθιερώθηκε η ισονομία, με την ισότητα απέναντι στο νόμο των ευγενών με τους απλούς χωρικούς (ίδιες ποινές). Και φυσικά απαγορεύτηκαν οι ανθρωποθυσίες, που ήταν συνδεδεμένες με τη λατρεία των αρχαίων θεών. Οικοδομήθηκαν εκκλησίες και εισήχθησαν χριστιανικές εορτές.
Όλα τα παραπάνω φανερώνουν ότι ο άγιος δεν κινήθηκε για τον εκχριστιανισμότης χώρας από κάποια κυνική πολιτική σκοπιμότητα, αλλά από ειλικρινή διάθεση για βελτίωση της ζωής του λαού του. Η «σύγκρουση με την παραδοσιακή νορβηγική κουλτούρα» δεν ήταν μια παραξενιά προερχόμενη από μισαλλοδοξία, θρησκοληψία και φανατισμό, ούτε μια βίαιη επίθεση ενός βασιλιά εναντίον του ίδιου του λαού του. Ο σύγχρονος άνθρωπος υποκρίνεται πως θεωρεί ισάξιες και εξίσου σεβαστές όλες τις πολιτισμικές παραδόσεις και πως είναι κακό να εγκαταλείπει ένας λαός τη θρησκεία του (με τους μύθους, τα ήθη και τα έθιμα που συνδέονται με αυτήν) και να υιοθετεί μια «ξένη» θρησκεία – άραγε πρέπει να θεωρήσουμε ίσης αξίας τις ανθρωποθυσίες και την έκθεση των βρεφών με την αναίμακτη θυσία της θείας Μετάληψης και το ευαγγελικό μήνυμα της αγάπης;
Παράλληλα, ο Όλαφ προώθησε σε ανώτερες θέσεις της αυλικής και στρατιωτικής ιεραρχίας έντιμους και αφοσιωμένους ανθρώπους ταπεινής καταγωγής, παραγκωνίζοντας τους αμφίβολης ηθικής ποιότητας ευγενείς. Αυτό προκάλεσε τη φοβερή εχθρότητα των ευγενών, οι οποίοι, κατά την επίθεση του βασιλιά της Δανίας και της Αγγλίας Κανούτου Β΄ του Μεγάλου (1028), συντάχθηκαν στο πλευρό του κατορθώνοντας να εκθρονίσουν τον Όλαφ.
Ο άγιος υποχρεώθηκε να καταφύγει στη Ρωσία, από την οποία επέστρεψε το 1030 για να συνεχίσει τον αγώνα του, δεν κατόρθωσε όμως να συγκεντρώσει αξιόμαχο στρατό και σκοτώθηκε (τρυπημένος με δόρυ στην κοιλιά) στη μάχη του Στίκλεσταντ (Stiklestad). Στη μάχη αυτή ο άγιος κατέβηκε όχι με όλο το στρατό του, αλλά μόνο με τους χριστιανούς. Αρχαίες επικές πηγές λένε πως λίγο πριν τη μάχη ένα όραμα τον είχε προειδοποιήσει πως θα σκοτωθεί. Την επόμενη μέρα το αίμα του αποκαθιστά την όραση ενός τυφλού, ενώ αργότερα πηγές νερού αρχίζουν να ρέουν από τον τάφο του. Στις τάξεις του Κανούτου απλώνεται φόβος, ενώ ο δολοφόνος του Αγίου, Thore Hound, συγκλονίζεται και μετανοεί για το φόνο του. Είναι τα πρώτα από μια σειρά θαυμάτων, που φανέρωσαν την αγιότητα του νεκρού βασιλιά. Τους αιώνες που ακολουθούν συντάσσονται ολόκληρα βιβλία, όπου καταγράφονται τα θαύματά του.
Ένα χρόνο μετά, το 1031, παρουσία του λαού και των ισχυρών Δανών κατακτητών, γίνεται ανακομιδή του σώματός του, το οποίο ανακαλύπτεται άφθορο και ευωδιάζον και τοποθετείται στο ναό του αγίου Κλήμεντα στο Nidaros (Trondheim). «Τα κόκκινα μάγουλά του ήταν σα να είχε μόλις κοιμηθεί», κατά τη σάγκα του Αγίου Όλαφ (saga, λαϊκό έπος), ενώ, με απαίτηση της Δανής βασίλισσας Elgiva, τα μαλλιά του δοκιμάζονται με φωτιά, από την οποία βγαίνουν άθικτα. Έτσι, ένα μόλις χρόνο μετά το θάνατό του, αναγνωρίζεται ως άγιος από το λαό του.
Φαίνεται πως ο άγιος τιμήθηκε αμέσως και στην Αγγλία, εξαιτίας του Βρετανού επισκόπου Γκριμ (Γκρίμκελ). Στη χώρα του αναγορεύτηκε ταχύτατα σε κοσμαγάπητο άγιο και ήρωα. Το Nidaros (Trondheim), όπου βρισκόταν ο τάφος του, έγινε μεγάλο προσκύνημα. Εικόνες και ναοί προς τιμήν του εντοπίζονται όχι μόνο στη Νορβηγία, αλλά και σε άλλες χώρες, όπως η Ρωσία (Νόβγκοροντ), η Πολωνία, η Εσθονία (Ταλίν) κ.λ.π., ενώ παρεκκλήσι αφιερωμένο σ’ αυτόν υπήρχε και στην Κωνσταντινούπολη (τόπος λατρείας των ορθόδοξων Βαράγγων στρατιωτών). Το όνομά του διαδόθηκε πολύ στη Νορβηγία ως βαφτιστικό όνομα, ενώ, λόγω των πολλών θαυμάτων του, δόθηκε και σε ένα βότανο με θεραπευτικές ιδιότητες. Η ημέρα της μνήμης του (29 Ιουλίου) εορτάζεται από το νορβηγικό λαό με διάφορα έθιμα, με χορό, φωτιά και ένα ιδιαίτερο γεύμα, που περιλαμβάνει μπύρα, ξινή κρέμα, χυλό και αλλαντικά. Η ανακομιδή του σώματός του, το 1031, εορτάζεται με μια μικρότερη γιορτή στις 3 Αυγούστου. Η 29 Ιουλίου, αφιερωμένη στον άγιο, είναι επίσης ημέρα εθνικής αργίας λαμπρά εορταζόμενης στα νησιά Φερόε (μεταξύ νορβηγικής θάλασσας και βόρειου Ατλαντικού), αλλά και ημέρα έναρξης των εργασιών του κοινοβουλίου.
Σύμφωνα με το μεσαιωνικό Ισλανδό ιστορικό Snorri Sturluson, το 1066, ο βασιλιάς της Νορβηγίας Χάραλντ Γ΄ (Harald ΙΙΙ), που ετοιμαζόταν να εισβάλει στην Αγγλία, ονειρεύτηκε ότι ήταν στο Trondheim και συναντήθηκε με τον Άγιο Όλαφ εκεί. Ο άγιος προσπάθησε να τον αποτρέψει από την επίθεση, προειδοποιώντας τον ότι θα σκοτωθεί και θα κατασπαραχτεί από τους λύκους. Ο Harald αδιαφόρησε για την προφητεία και σκοτώθηκε κατά τις μάχες του Stamford Bridge στην Αγγλία. Έτσι ο άγιος Όλαφ, που όσο ζούσε προσπάθησε να κάνει το καλύτερο για το λαό του, έδωσε και μετά θάνατον ένα μήνυμα ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
Όπως επισημαίνει σε κείμενό της η σύγχρονη ορθόδοξη νορβηγική κοινότητα στο Helsfyr (4), ο άγιος Όλαφ δεν ήταν ένας ασκητής. Η ζωή του δεν ήταν ολόκληρη μια ζωή πίστης και αρετής. Έκανε λάθη. Συμμετείχε σε πολέμους, επέβαλε σκληρές ποινές σε ανθρώπους, δημιούργησε εχθρότητες. Επίσης η ζωή του κατέληξε σε μια αποτυχία, πράγμα που ίσως φανερώνει ότι δεν ευλογήθηκαν όλες οι πράξεις του. Έχασε το θρόνο του, εξορίστηκε, ηττήθηκε και σκοτώθηκε στη μάχη. Κι όμως αγαπήθηκε και τιμήθηκε ως άγιος και ήρωας. Η τιμή του ως αγίου δεν οφείλεται στις «υπηρεσίες του προς την Εκκλησία», αλλά στα θαύματά του. Αν πρόσφερε κάποιες υπηρεσίες στην Εκκλησία, δηλαδή στον εκχριστιανισμό της χώρας του, αυτό οφείλεται στην πίστη του και ήταν στην πραγματικότητα μια υπηρεσία προς το λαό του. Δεν είναι εύκολο να τον κρίνουμε. Δεν ξέρουμε πόσο είχε μετανιώσει για τις νεανικές πειρατικές επιχειρήσεις του, πώς προσευχόταν, σε ποια συνειδησιακή κατάσταση ευρισκόμενος – ίσως θλίψη – προσπαθούσε να επιβάλλει τη δικαιοσύνη, υποβάλλοντας σε σκληρές ποινές τους εξίσου σκληρούς παραβάτες των νόμων. Από πολιτική άποψη, τίποτα δεν του πρόσφερε ο εκχριστιανισμός. Αρχικά πολέμησε με χριστιανούς βασιλιάδες για να απελευθερώσει τη χώρα του από τη δανοσουηδική κυριαρχία. Και τελικά εκθρονίστηκε και σκοτώθηκε από τον Κανούτο, έναν επίσης χριστιανό βασιλιά.
Το 1164 (ενώ ήδη η Νορβηγία βρισκόταν στη σφαίρα της σχισματικής παπικής Εκκλησίας) ο άγιος Όλαφ ανακηρύχθηκε προστάτης άγιος της Νορβηγίας, ενώ το 1847 θεσπίστηκε παράσημο με το όνομά του από το βασιλιά της Σουηδίας και της Νορβηγίας Όσκαρ Α'.
* * *
Ο άγιος, ένδοξος μάρτυρας βασιλέας Olaf ο δεύτερος της Νορβηγίας, επίσης γνωστός σαν Olaf Haraldson, ήταν γιος του Earl Harald Grenske της Νορβηγίας. Γεννήθηκε το 995 και βασίλευσε στη Νορβηγία από το 1015 έως το 1028, οπότε και εξορίστηκε. Σκοτώθηκε δύο χρόνια μετά σε μάχη στην πεδιάδα του Stiklestad, τον σκότωσαν για την στήριξη του στην Χριστιανική πίστη και για το εγχείρημα του να ενώσει τη Νορβηγία σε ένα έθνος. Η μνήμη του τιμάται στις 29 Ιουλίου. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον πρόγονο του τον βασιλιά Olaf Tryggvason (εκείνος ήταν ο Olaf ο πρώτος).
Σύμφωνα με τον Snorri Sturluson (έναν Ισλανδό ιστορικό του 12ου και 13ου αιώνα), βαπτίστηκε το 998 στη Νορβηγία, αλλά πιθανότερα το 1010 στο Rouen, στη Γαλλία, από τον Αρχιεπίσκοπο Robert. Σε νεαρή ηλικία πήγε σαν Βίκινγκ στην Αγγλία, όπου συμμετείχε σε πολλές μάχες και του τράβηξε την προσοχή η Χριστιανική πίστη. Μετά από πολλές δυσκολίες έγινε βασιλιάς της Νορβηγίας και έβαλε ως στόχο να ξεριζώσει την ειδωλολατρία και να κάνει την Χριστιανική πίστη τη βάση του βασιλείου του.
Είναι ο μεγάλος Νορβηγός νομοθέτης της Εκκλησίας, και όπως και ο πρόγονος του ο Olaf Tryggvason, έκανε πολλές επιθέσεις στην παλιά ειδωλολατρική πίστη, γκρέμισε τους ειδωλολατρικούς ναούς και έχτισε Χριστιανικές εκκλησίες στη θέση τους. Έφερε πολλούς επισκόπους και ιερείς από την Αγγλία όπως έκανε αργότερα ο βασιλιάς Canute στη Δανία. Γνωρίζουμε τα ονόματα κάποιον από αυτούς: Grimkel, Sigfrid, Rudolf, Bernhard. Φαίνεται πως χρησιμοποίησε το Αγγλοσαξονικό μοντέλο για την εκκλησιαστική οργάνωση του βασιλείου του.
Όμως τελικά η οργή εναντίον του έγινε τόσο ισχυρή ώστε οι δυνατές φυλές ξεσηκώθηκαν εναντίον του και ζήτησαν βοήθεια από τον βασιλιά Canute της Δανίας και από την Αγγλία. Αυτή η βοήθεια δόθηκε και ο Olaf εξορίστηκε ενώ ο Canute έγινε βασιλιάς της Νορβηγίας. Ο Olaf έφυγε για την περιοχή Kievan Rus και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του έμεινε στη Σουηδία στην περιοχή Nerike όπου σύμφωνα με την τοπική παράδοση βάπτισε πολλούς ντόπιους.
Μετά από δύο χρόνια εξορίας γύρισε στη Νορβηγία με στρατό. Μόλις αποβιβάστηκε στη Νορβηγία, συνάντησε τους επαναστάτες οι οποίοι διοικούνταν από τους Νορβηγούς αριστοκράτες στο Stiklestad, όπου η ιστορική μάχη συνέβη στις 29 Ιουλίου του 1030. Ούτε ο βασιλιάς Canute ούτε οι Δανοί πήραν μέρος στη μάχη. Ο βασιλιάς Olaf πολέμησε με πολύ κουράγιο όμως έπεσε στο πεδίο της μάχης θανάσιμα πληγωμένος καθώς προσευχόταν λέγοντας «Θεέ μου βοήθησε με».
Πρέπει να θυμόμαστε πως η επανάσταση ενάντια στον Olaf δεν έγινε μόνο για τα Χριστιανικά πιστεύω του αλλά και για την ισχυρή επιρροή του ενάντια στο καθεστώς των παλιών κομητειών και στην προσπάθεια της ένωσης της Νορβηγίας. Θεωρείτε από πολλούς σύγχρονους Νορβηγούς σαν ο πρωταθλητής της εθνικής ανεξαρτησίας. Χάρη σε αυτόν διαδόθηκε ο Χριστιανισμός στην Ισλανδία (δυστυχώς σήμερα έχει επικρατήσει ο Προτεσταντισμός εκεί).
Το σώμα του παρέμεινε άφθαρτο. Το μετακίνησαν κατά την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση ώστε να μην το καταστρέψουν οι αιρετικοί Προτεστάντες και δεν γνωρίζουμε που βρίσκεται σήμερα. Η μνήμη του τιμόταν ευρέος σε όλη τη Σκανδιναβία.
● Ο Άγιος Olaf της Νορβηγίας και η καταστροφή του ειδώλου του Θωρ.
Μία από τις ποιο γνωστές πράξεις που έκανε ο Olaf και βοήθησε στον εκχριστιανισμό της Νορβηγίας ήταν η καταστροφή του ειδώλου του Θωρ στην περιοχή Gulbrandsdal στην κεντρική Νορβηγία. Πριν να κάνει οτιδήποτε εκεί, ο βασιλιάς Olaf προσευχόταν όλη τη νύχτα, ικετεύοντας τον Θεό να τον λυτρώσει μέσα στο μεγάλο Tου έλεος από το κακό. Όταν τελείωσε η λειτουργία, και το πρωινό ήταν γκρίζο, ο Olaf πήγε εκεί που επρόκειτο να συμβεί αυτή η καταστροφή του ειδώλου. Ο άγιος Olaf είδε τους ντόπιους να κουβαλάνε ένα μεγάλο ξύλινο είδωλο του Θωρ, στο οποίο είχαν τη συνήθεια να προσφέρουν φαγητό και χρυσά κοσμήματα. Τότε, ένας τοπικός άρχοντας προκάλεσε τον Olaf και τον επίσκοπο του με τα παρακάτω λόγια:
Που βρίσκεται τώρα ο θεός σου βασιλιά; Νομίζω πως τώρα θα σκύψει το κεφάλι του και ούτε εσύ, ούτε ο επίσκοπος σου που κάθεται πίσω σου είστε τόσο γενναίοι όπως τις προηγούμενες ημέρες. Γιατί τώρα ο θεός μας, που κυριαρχεί σε όλους, έφτασε και έχει στρέψει το οργισμένο βλέμμα του επάνω σας. Και τώρα βλέπω πολύ καλά πως είστε τρομοκρατημένοι και δεν τολμάτε να υψώστε το βλέμμα σας. Διώξτε μακριά σας κάθε άρνηση και πιστέψτε στον θεό που κρατάει τη μοίρα σας στα χέρια του.
Όμως ο άγιος Olaf απάντησε:
Πολλά μας είπες σήμερα το πρωί και υποστηρίζεις πως ο Θεός μας δεν υπάρχει. Όμως πιστεύουμε πως σύντομα θα έρθει κοντά μας. Παρότι θέλησες να μας τρομάξεις με τον θεό σου, ο οποίος είναι και τυφλός και κουφός και δεν μπορεί να σώσει ούτε τον εαυτό του ούτε κάποιον άλλο και δεν μπορεί ούτε καν να κουνηθεί εάν δεν τον κουβαλήσουν, εγώ θαρρώ πως σε λίγη ώρα θα συναντήσει την μοίρα του. Στρέψε τα μάτια σου προς την ανατολή, δες τον Θεό μας να έρχεται μέσα σε άπλετο φως.
Έτσι, καθώς όλοι οι άνθρωποι κοιτούσαν τον ανατέλλοντα ήλιο, ο άγιος Olaf χρησιμοποιώντας το δεξί του χέρι, χτύπησε το είδωλο με ένα μεγάλο ρόπαλο. Το σάπιο ξύλο του ειδώλου έσπασε, διασκορπίζοντας το χρυσό και βγάζοντας από μέσα αρουραίους (μεγάλους σαν γάτες) και ζωύφια. Σύμφωνα με τον ιστορικό Sturluson, ο άγιος Olaf, βλέποντας την ταραχή των παγανιστών μετά από αυτό το γεγονός, τους μίλησε με τα παρακάτω λόγια:
Δεν καταλαβαίνω γιατί πανικοβάλλεστε. Είδατε και μόνοι σας τι μπορεί να κάνει ο θεός σας, Το είδωλο που στολίσατε με χρυσό και ασήμι και του φέρατε κρέας και άλλες προμήθειες. Βλέπετε τώρα πως αυτοί που ωφελούνταν από αυτό ήταν τα ποντίκια, οι έχιδνες και τα ερπετά (εννοεί πως αυτά τρέφονταν με τις προσφορές.) Και είναι μεγάλο λάθος το να συνεχίσετε να πιστεύεται σε αυτά τα είδωλα. Μαζέψτε τώρα το χρυσό και τα κοσμήματα που βρίσκονται στο χορτάρι και δώστε τα στις γυναίκες σας και στις κόρες σας. Μην τα κρεμάσετε ποτέ ξανά επάνω σε ξύλο ή πέτρα.
Με αυτόν τον τρόπο, όλοι οι άνθρωποι που παρευρίσκονταν εκεί ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό.
● Ένα εκπληκτικό κείμενο για την ασκητικότητα του αγίου βασιλιά Όλαφ της Νορβηγίας
Κάποτε συζητούσε ο άγιος επίσκοπος Sigfrid (φωτιστής της Σουηδίας) με τον βασιλιά Canut. Ο βασιλιάς Canut ήταν παλιά στενός φίλος του Olaf, όμως έπειτα άρχισε να τον ζηλεύει και τώρα τον κατηγορούσε για την πολυτελή ζωή του.
Έλεγε ο Canut: «Εγώ φοράω ένα λινό και όχι ένα μεταξωτό πουκάμισο, ένα πορφυρό ένδυμα και όχι ένα βελούδινο ή μωβ. Πίνω μόνο μπίρα και όχι υδρόμελι. Όμως ο Olaf φοράει ένα πουκάμισο από μετάξι και ένα βελούδινο ένδυμα. Έχει τα ποιο εκλεκτά φαγητά ετοιμασμένα για αυτόν και ένα αγγείο με κρασί βρίσκεται στο τραπέζι του».
Ο επίσκοπος Sigfrid απάντησε: «Είναι αλήθεια, άρχοντα μου, πως ο Olaf φοράει ένα πουκάμισο από μετάξι, όμως φοράει ένα μάλλινο ένδυμα κάτω από το πουκάμισο για άσκηση και άλλο ένα ένδυμα που φτάνει από τους γοφούς του μέχρι την ωμοπλάτη του και είναι επενδυμένο με σίδερο. Θα παρατηρήσεις πως όταν ο βασιλιάς Olaf κάθεται στη θέση του και τα ποιο εκλεκτά φαγητά σερβίρονται μπροστά του, υπάρχει ένα ανάχωμα στο σημείο όπου κάθεται. Εκεί κρύβεται ένας παράλυτος και αυτός είναι που τρώει τα εκλεκτά φαγητά. Ο Olaf τρώει ψωμί και αλάτι. Υπάρχει ακόμη και ένα αγγείο με νερό και αυτό είναι που πίνει ο Olaf και δεν πίνει τίποτα άλλο. Ο παράλυτος πίνει όλο το κρασί.»
● Σχετικά με τον θάνατο του αγίου Olaf της Νορβηγίας.
Τελικά, παρότι ο άγιος Olaf σκεφτόταν να πάει να προσκυνήσει στους Αγίους Τόπους και πιθανόν να γίνει μοναχός, είχε μέσα στην ψυχή του την επιθυμία να επανακτήσει το βασίλειο του στην Νορβηγία εάν βρισκόταν κάποια ευκαιρία. Έτσι, όταν κάποιοι υπήκοοι του Canute στην Νορβηγία χάθηκαν στη θάλασσα, ο άγιος Olaf επέστρεψε σκοπεύοντας να επανακτήσει τον θρόνο.
Ο άγιος Olaf αποβιβάστηκε με μία μικρή δύναμη, φωνάζοντας προς τους άνδρες του με αυτή την πολεμική ιαχή: «Εμπρός. εμπρός, Χριστιανοί άνδρες! Άνδρες του σταυρού! Άνδρες του βασιλιά!» Εμπιστεύτηκε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό σε έναν άνδρα προκειμένου αυτά τα χρήματα να προσφερθούν για την μνημόνευση των ψυχών των εχθρών του οι οποίοι θα έπεφταν στην μάχη. Πίστευε σταθερά πως ο Θεός θα φρόντιζε για τους άνδρες που θα έπεφταν πολεμώντας στο πλευρό του. Συνάντησε τις δυνάμεις του Canute στο Stiklestad στις 29 Ιουνίου του 1030. Ο εχθρός υπερείχε αριθμητικά, με τον Olaf να έχει 3,500 άνδρες και τον Canute να έχει 13,000. Ο Olaf ενθάρρυνε τους άνδρες του, λέγοντας τους πως αν πέθαιναν στη μάχη ο Θεός θα τους αντάμειβε για αυτά που θα έχαναν σε αυτόν τον κόσμο. Πολλοί από τους υπηκόους του που βρίσκονταν στο στρατό του Canute δίστασαν να πολεμήσουν τον άνδρα που ήξεραν σαν βασιλιά τους.
Τελικά, ο άγιος Olaf χτυπήθηκε στο πόδι από ένα τσεκούρι και έπεσε πάνω σε μία πέτρα. Έπειτα, αφού του διαπέρασε την κοιλιά ένα δόρυ το οποίο κράδαινε ο Kalf Arnason και αφού τον χτύπησε στον λαιμό ένας άλλος εχθρός ο άγιος παρέδωσε την ψυχή του. Αυτές οι τρείς πληγές ήταν ο θάνατος του αγίου Olaf. Μετά τον θάνατο του βασιλιά το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων που είχαν επιτεθεί μαζί του έπεσε με τον βασιλιά. Σύμφωνα με τον Ισλανδό ιστορικό Sturluson, αφότου οι εναπομείναντες υποστηρικτές του βασιλιά άρχισαν να υποχωρούν, ένας από αυτούς που πολέμησαν εναντίων του έγινε ο πρώτος που διαπίστωσε ένα θαύμα το οποίο έκανε ο Olaf μετά τον θάνατο του.
Ο Thorer Hund πήγε στο σημείο όπου βρισκόταν το σώμα του βασιλιά Olaf, το φρόντισε, το εναπόθεσε με φροντίδα στο χώμα και άπλωσε ένα ύφασμα από πάνω του. Είπε πως όταν σκούπισε το αίμα από το πρόσωπο του αυτό ήταν πολύ όμορφο. Τα μάγουλα του Olaf ήταν κόκκινα, σαν να είχε μόλις κοιμηθεί. Το αίμα του βασιλιά έπεσε επάνω στο χέρι του Thorer και έτρεξε ανάμεσα στα δάχτυλα του στα σημεία όπου είχε πληγωθεί και η πληγή θεραπεύτηκε τόσο γρήγορα που δεν χρειάστηκε να την δέσει. Αυτό το γεγονός το επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Thorer όταν η αγιότητα του βασιλιά Olaf έγινε γνωστή σε όλους τους ανθρώπους. Ο Thorer Hund ήταν ανάμεσα στους πρώτους ισχυρούς εχθρούς του βασιλιά ο οποίος πάσχισε να διαδώσει παντού την αγιότητα του.
● Κάποια θαύματα του αγίου Όλαφ της Νορβηγίας μετά τον θάνατο του.
Αφού σκοτώθηκε στην μάχη ο άγιος Όλαφ, άρχισαν να συμβαίνουν διάφορα θαύματα. Ένα φως έλαμπε επάνω στο σώμα του την νύχτα. Ένας τυφλός βρήκε την όραση του όταν πίεσε τα μάτια του με τα δάχτυλα του τα οποία είχε βουτήξει προηγουμένως στο αίμα του αγίου. Πηγές με θαυματουργό νερό ανέβλυσαν στον τάφο του.
● Ο άγιος Olaf (Όλαφ) της Νορβηγίας και η θαυματουργική θεραπεία ενός αγοριού.
Ο ιστορικός Sturluson αναφέρει ένα θαύμα που έγινε από τον άγιο Olaf όταν βρισκόταν στο Κίεβο. Όταν ο γιος μίας χήρας αρρώστησε από ένα πρήξιμο στο λαιμό του και κόντευε να πεθάνει, η μητέρα του πήγε στην βασίλισσα Ingegerd του Κιέβου η οποία την έστειλε στον άγιο Olaf λέγοντας: "Πήγαινε στον βασιλιά Olaf, είναι ο καλύτερος γιατρός εδώ. Παρακάλεσε τον να βάλει τα χέρια του στο παλικάρι σου και πες του ότι έδωσα εγώ αυτή την εντολή εάν δεν θελήσει να το κάνει." Παρότι ο άγιος αρχικά της είπε να πάει σε έναν γιατρό, αφού άκουσε πως αυτή την εντολή την έδωσε η βασίλισσα ακούμπησε τα χέρια του στο λαιμό του αγοριού και αισθάνθηκε τον πυρετό. Έπειτα ο άγιος πήρε ένα κομμάτι ψωμιού, το ακούμπησε επάνω σε έναν σταυρό που κρατούσε στην παλάμη του και έπειτα έδωσε το ψωμί στο αγόρι για να το φάει. Το αγόρι έφαγε το ψωμί και το πρήξιμο εξαφανίστηκε αμέσως και μέσα σε λίγες ημέρες ανάρρωσε πλήρως.
● Η προειδοποίηση του αγίου Olaf στον αδερφό του Harald.
Σύμφωνα με τον Ισλανδό ιστορικό του μεσαίωνα, Snorri Sturluson, το 1066 ενώ ο ετεροθαλής αδερφός του αγίου Olaf, ο βασιλιάς Harald της Νορβηγίας ετοιμαζόταν να εισβάλει στην Αγγλία, ονειρεύτηκε ότι βρισκόταν στο Trondheim και συνάντησε τον Olaf εκεί (μετά τον θάνατο του αγίου Olaf). Ο Olaf του είπε πως είχε καταφέρει πολλές νίκες και πέθανε σαν άγιος γιατί είχε μείνει στην Νορβηγία.
Όμως τώρα φοβόταν πως αυτός, ο Harald, θα συναντούσε τον θάνατο του, «λύκοι θα σκίσουν το σώμα σου. Δεν πρέπει να πας ενάντια στον Θεό.»
Ο Snorri έγραψε πως ο Harald είδε και άλλα όνειρα εκείνο τον καιρό και τα περισσότερα ήταν δυσοίωνα. Ο Harald σκοτώθηκε, σύμφωνα με την πρόρρηση του αγίου Olaf, στις Μάχες της Stamford Bridge στην Αγγλία.
● Σχετικά με την Παναγία την Βαραγκιώτισσα και το εκκλησάκι του αγίου Όλαφ της Νορβηγίας στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Επίσκοπος Ambrose von Sievers γράφει: «Από πηγές που έχω συλλέξει η Παναγία η Βαραγκιώτισσα βρισκόταν δίπλα στην δυτική πρόσοψη της Αγίας Σοφίας και σχεδόν την ακουμπούσε. Την περίοδο της βασιλείας του Αλέξη του Κομνηνού (ή λίγο νωρίτερα) ο άγιος Όλαφ συμπεριλαμβανόταν ανάμεσα στους αγίους της Κωνσταντινούπολης και στην εκκλησία της Παναγίας της Βαραγκιώτισσας χτίστηκε ένα εκκλησάκι στην μνήμη του αγίου Όλαφ και έπειτα η εκκλησία της Παναγίας της Βαραγκιώτισσας έγινε γυναικείο μοναστήρι.
● Η Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία του Αγίου Olaf (ή Olav) στο Stiklestad της Νορβηγίας.
Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Olaf (ή Olav) της Νορβηγίας χτίζεται στη Νορβηγία.
Στις 16 Ιουλίου του 2014 ξεκίνησαν οι εργασίες για την οικοδόμηση ενός ορθόδοξου ναού αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Βασιλιά Olaf της Νορβηγίας (995 -1030, ημέρα μνήμης 29 Ιουλίου / 11 Αυγούστου) στην περιοχή Stiklestad (100 χιλιόμετρα από το Trondheim) με την τοποθέτηση των θεμελίων, αναφέρει η ιστοσελίδα Department of External Church Relations. Το εκκλησάκι χτίζεται στον τόπο όπου μαρτύρησε το 1030 ο Άγιος Olaf, ο προστάτης της Νορβηγίας.
Ο θεμέλιος λίθος και ένα κομμάτι γης στην περιοχή του Εθνικού Πολιτιστικού Κέντρου του Stiklestad ευλογήθηκαν από τον Αρχιεπίσκοπο Μάρκο του Yegoryevsk, στις 28 Ιουλίου του 2013 μια ημέρα πριν από την ημέρα της μνήμης του Αγίου Olaf. Το 2003 η κύρια εκκλησία (το άρθρο αναφέρεται στην εκκλησία του αγίου Olaf που παρουσίασα προηγουμένως) εγκαινιάστηκε από τον Επίσκοπο Ιλαρίωνα τώρα Μητροπολίτη του Volokolamsk και υπεύθυνο του Τμήματος των Εξωτερικών Εκκλησιαστικών σχέσεων του Πατριαρχείου της Μόσχας.
Οι εργασίες για την οικοδόμηση της εκκλησίας σχεδιάζεται να ολοκληρωθούν στο τέλος του Αυγούστου αυτού του έτους (2014) χρόνος εορτής καθώς εορτάζονται 1000 χρόνια από την βάπτιση του αγίου Olaf στην πόλη Rouen της Γαλλίας. Σχετικά με αυτή την ημέρα, μια Θεία Λειτουργία θα εορταστεί στις 16 Οκτωβρίου στην Ορθόδοξη Εκκλησία στο Steklestad με τη συμμετοχή πολλών Ορθόδοξων κληρικών.
Στις 16 και 17 Οκτωβρίου του 2014, οι Ενορίες της αγίας Άννας του Novgorod και της Αγίας Πριγκίπισσας Όλγας εόρτασαν μαζί την χιλιετία από την ημέρα της βάπτισης του Αγίου Olaf, του βασιλιά της Νορβηγίας, του Ισαποστόλου.
Η ιστοσελίδα της Ενορίας της αγίας Όλγας του Novgorod στο Trondheim αναφέρει πως την ημέρα της βάπτισης του αγίου Olaf, 16 Οκτωβρίου, του 2014, ο Αρχιεπίσκοπος Μάρκος του Yegoryevsk, λειτούργησε στην Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία που είναι αφιερωμένη στον άγιο Olaf, η οποία είναι χτισμένη στον ιστορικό τόπο Stiklestad στην Κεντρική Νορβηγία.
Η εορτή άρχισε με μια λιτανεία μαζί με τον Σταυρό καθώς οι κληρικοί και πολλοί προσκυνητές πορεύονταν μαζί με την εικόνα και τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Olaf της Νορβηγίας μέσα από την πεδιάδα του Stiklestad προς την νεόκτιστη εκκλησία.
Μετά την λειτουργία, δόθηκαν δώρα σε όσους βοήθησαν στην οικοδόμηση της εκκλησίας.
Ο Αρχιεπίσκοπος Μάρκος ευχαρίστησε θερμά τον εφημέριο, πατέρα Αλέξανδρο Volokhan, τους ενορίτες και όλους όσους εργάστηκαν σκληρά για να χτίσουν την εκκλησία στο Stiklestad.
Στις 17 Οκτωβρίου, ο Ορθόδοξος κλήρος οδηγημένος από τον Αρχιεπίσκοπο Μάρκο εόρτασε την Θεία Λειτουργία στο Nidarosdomen, τον παλιό ενοριακό ναό στο Trondheim, τον τόπο όπου τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Olaf φυλάσσονται για αιώνες.
Οι παρευρισκόμενοι στην λειτουργία ήταν ο πατέρας Αλέξανδρος Volokhan, εφημέριος της Ενορίας της Αγίας Άννας του Novgorod στο Trondheim, ο Πρωτοπρεσβύτερος Igor Aksenov και ο πατέρας Sergiy Bondarev, εφημέριος της Ενορίας του Αγίου Αλεξάνδρου στο Nevsky της Κοπεγχάγης.
Μετά την λειτουργία, έγινε μια λιτανεία μαζί με το Σταυρό και μια εικόνα του Αγίου Olaf γύρω από τον καθεδρικό.
Όλαφ Χάραλντσσον (Olav Haraldsson, Olavden Hellige, Hellig Olav, 995 -1030) κατέχει μια μοναδική θέση μεταξύ των Νορβηγών Αγίων. Γιος ενός Νορβηγού αρχηγού και γόνος της βασιλικής οικογένειας της Νορβηγίας, άγιος της Ορθοδοξίας και εθνικός ήρωας της πατρίδας του, καθιέρωσε την πρώτη εθνική νομοθεσία της Νορβηγίας και συνέβαλε καθοριστικά στην εδραίωση του λαού του στο χριστιανισμό.
Σε ηλικία μόλις 12 ετών συμμετείχε σε επιδρομές των Βίκινγκς εναντίον της Αγγλίας, και στη συνέχεια έλαβε μέρος σε μάχες στο πλευρό των ορθόδοξων χριστιανών βασιλέων Ριχάρδου της Νορμανδίας και Έθελμπερτ της Αγγλίας. Γύρω στο 1013 βαφτίστηκε χριστιανός στη Ρουέν της Νορμανδίας. Επέστρεψε στη Νορβηγία το 1015 και - προσεταιριζόμενος διάφορους ισχυρούς ευγενείς – κατόρθωσε να απαλλάξει τη χώρα του από τη δανοσουηδική κυριαρχία και να ανακηρυχτεί βασιλιάς (ΌλαφΒ΄). Η βασιλεία του τα επόμενα 11 χρόνια θεωρείται μια βασιλεία σχετικής ειρήνης. Ενίσχυσε το κύρος του βασιλικού θεσμού ενώνοντας τη χώρα, οργανώνοντας το κράτος και το στρατό, αλλά και αποδυναμώνοντας τους τοπικούς αρχηγούς, ενώ συγχρόνως εργάστηκε για τη διάδοση του χριστιανισμού στην πατρίδα του. Στην προσπάθειά του αυτή έφερε ιερείς και ιεραποστόλους στη Νορβηγία, με κυριότερο τον επίσκοπο Γκριμ του Κελ (GrimKjell, Γκρίμκελ).
Ο άγιος Όλαφ Β΄ ανακήρυξε επίσημα τη Νορβηγία χριστιανικό βασίλειο το 1024 και επέβαλε μια νομοθεσία βασισμένη στο χριστιανικό ήθος, που θεωρείται η πρώτη εθνική νομοθεσία της Νορβηγίας. Η νομοθεσία αυτή καθιερώθηκε στη συνεδρίαση της Ting (Κοινοβούλιο). Έπληττε καίρια τα αρχαία νορβηγικά έθιμα και επέβαλλε την εφαρμογή της με ποινές θανάτου και ακρωτηριασμών. Φυσικά η «επιβολή του χριστιανισμού», από χριστιανική άποψη δεν είναι σωστή. Για να κατανοήσουμε όμως τις συνθήκες που επικρατούσαν στην περίπτωσή μας, θα πρέπει να συνυπολογίσουμε ότι τα σκληρά έθιμα των Βίκινγκς, που καταργούνταν με τη νομοθεσία του 1024, καταπατούσαν βίαια την ανθρώπινη ζωή και αξιοπρέπεια. Αυτό ήταν φυσικό, αφού στις παγανιστικές κοινωνίες κατά κανόνα ήταν άγνωστη η ιδέα του σεβασμού στον άνθρωπο – αλλά επίσης ήταν φυσικό ένας βασιλιάς που θέλει να αναβαθμίσει τη χώρα του να προσπαθήσει να πατάξει τις απάνθρωπες αρχαίες πρακτικές.
Ανάμεσα στα άλλα, απαγορεύτηκε η «έκθεση των βρεφών», ο βιασμός, οι αναγκαστικοί γάμοι, η πολυγαμία και ο γάμος μεταξύ στενών συγγενών. Ελήφθησαν μέτρα για το σεβασμό των παιδιών και των δούλων. Καθιερώθηκαν κανονικές ταφές (απαγορεύτηκε η ταφή σε σωρούς χωρίς φροντίδα), η αργία της Κυριακής, η νηστεία της Παρασκευής (αποχή από το κρέας) και η μεγάλη σαρακοστή πριν το Πάσχα. Καθιερώθηκε η ισονομία, με την ισότητα απέναντι στο νόμο των ευγενών με τους απλούς χωρικούς (ίδιες ποινές). Και φυσικά απαγορεύτηκαν οι ανθρωποθυσίες, που ήταν συνδεδεμένες με τη λατρεία των αρχαίων θεών. Οικοδομήθηκαν εκκλησίες και εισήχθησαν χριστιανικές εορτές.
Όλα τα παραπάνω φανερώνουν ότι ο άγιος δεν κινήθηκε για τον εκχριστιανισμότης χώρας από κάποια κυνική πολιτική σκοπιμότητα, αλλά από ειλικρινή διάθεση για βελτίωση της ζωής του λαού του. Η «σύγκρουση με την παραδοσιακή νορβηγική κουλτούρα» δεν ήταν μια παραξενιά προερχόμενη από μισαλλοδοξία, θρησκοληψία και φανατισμό, ούτε μια βίαιη επίθεση ενός βασιλιά εναντίον του ίδιου του λαού του. Ο σύγχρονος άνθρωπος υποκρίνεται πως θεωρεί ισάξιες και εξίσου σεβαστές όλες τις πολιτισμικές παραδόσεις και πως είναι κακό να εγκαταλείπει ένας λαός τη θρησκεία του (με τους μύθους, τα ήθη και τα έθιμα που συνδέονται με αυτήν) και να υιοθετεί μια «ξένη» θρησκεία – άραγε πρέπει να θεωρήσουμε ίσης αξίας τις ανθρωποθυσίες και την έκθεση των βρεφών με την αναίμακτη θυσία της θείας Μετάληψης και το ευαγγελικό μήνυμα της αγάπης;
Παράλληλα, ο Όλαφ προώθησε σε ανώτερες θέσεις της αυλικής και στρατιωτικής ιεραρχίας έντιμους και αφοσιωμένους ανθρώπους ταπεινής καταγωγής, παραγκωνίζοντας τους αμφίβολης ηθικής ποιότητας ευγενείς. Αυτό προκάλεσε τη φοβερή εχθρότητα των ευγενών, οι οποίοι, κατά την επίθεση του βασιλιά της Δανίας και της Αγγλίας Κανούτου Β΄ του Μεγάλου (1028), συντάχθηκαν στο πλευρό του κατορθώνοντας να εκθρονίσουν τον Όλαφ.
Ο άγιος υποχρεώθηκε να καταφύγει στη Ρωσία, από την οποία επέστρεψε το 1030 για να συνεχίσει τον αγώνα του, δεν κατόρθωσε όμως να συγκεντρώσει αξιόμαχο στρατό και σκοτώθηκε (τρυπημένος με δόρυ στην κοιλιά) στη μάχη του Στίκλεσταντ (Stiklestad). Στη μάχη αυτή ο άγιος κατέβηκε όχι με όλο το στρατό του, αλλά μόνο με τους χριστιανούς. Αρχαίες επικές πηγές λένε πως λίγο πριν τη μάχη ένα όραμα τον είχε προειδοποιήσει πως θα σκοτωθεί. Την επόμενη μέρα το αίμα του αποκαθιστά την όραση ενός τυφλού, ενώ αργότερα πηγές νερού αρχίζουν να ρέουν από τον τάφο του. Στις τάξεις του Κανούτου απλώνεται φόβος, ενώ ο δολοφόνος του Αγίου, Thore Hound, συγκλονίζεται και μετανοεί για το φόνο του. Είναι τα πρώτα από μια σειρά θαυμάτων, που φανέρωσαν την αγιότητα του νεκρού βασιλιά. Τους αιώνες που ακολουθούν συντάσσονται ολόκληρα βιβλία, όπου καταγράφονται τα θαύματά του.
Ένα χρόνο μετά, το 1031, παρουσία του λαού και των ισχυρών Δανών κατακτητών, γίνεται ανακομιδή του σώματός του, το οποίο ανακαλύπτεται άφθορο και ευωδιάζον και τοποθετείται στο ναό του αγίου Κλήμεντα στο Nidaros (Trondheim). «Τα κόκκινα μάγουλά του ήταν σα να είχε μόλις κοιμηθεί», κατά τη σάγκα του Αγίου Όλαφ (saga, λαϊκό έπος), ενώ, με απαίτηση της Δανής βασίλισσας Elgiva, τα μαλλιά του δοκιμάζονται με φωτιά, από την οποία βγαίνουν άθικτα. Έτσι, ένα μόλις χρόνο μετά το θάνατό του, αναγνωρίζεται ως άγιος από το λαό του.
Φαίνεται πως ο άγιος τιμήθηκε αμέσως και στην Αγγλία, εξαιτίας του Βρετανού επισκόπου Γκριμ (Γκρίμκελ). Στη χώρα του αναγορεύτηκε ταχύτατα σε κοσμαγάπητο άγιο και ήρωα. Το Nidaros (Trondheim), όπου βρισκόταν ο τάφος του, έγινε μεγάλο προσκύνημα. Εικόνες και ναοί προς τιμήν του εντοπίζονται όχι μόνο στη Νορβηγία, αλλά και σε άλλες χώρες, όπως η Ρωσία (Νόβγκοροντ), η Πολωνία, η Εσθονία (Ταλίν) κ.λ.π., ενώ παρεκκλήσι αφιερωμένο σ’ αυτόν υπήρχε και στην Κωνσταντινούπολη (τόπος λατρείας των ορθόδοξων Βαράγγων στρατιωτών). Το όνομά του διαδόθηκε πολύ στη Νορβηγία ως βαφτιστικό όνομα, ενώ, λόγω των πολλών θαυμάτων του, δόθηκε και σε ένα βότανο με θεραπευτικές ιδιότητες. Η ημέρα της μνήμης του (29 Ιουλίου) εορτάζεται από το νορβηγικό λαό με διάφορα έθιμα, με χορό, φωτιά και ένα ιδιαίτερο γεύμα, που περιλαμβάνει μπύρα, ξινή κρέμα, χυλό και αλλαντικά. Η ανακομιδή του σώματός του, το 1031, εορτάζεται με μια μικρότερη γιορτή στις 3 Αυγούστου. Η 29 Ιουλίου, αφιερωμένη στον άγιο, είναι επίσης ημέρα εθνικής αργίας λαμπρά εορταζόμενης στα νησιά Φερόε (μεταξύ νορβηγικής θάλασσας και βόρειου Ατλαντικού), αλλά και ημέρα έναρξης των εργασιών του κοινοβουλίου.
Σύμφωνα με το μεσαιωνικό Ισλανδό ιστορικό Snorri Sturluson, το 1066, ο βασιλιάς της Νορβηγίας Χάραλντ Γ΄ (Harald ΙΙΙ), που ετοιμαζόταν να εισβάλει στην Αγγλία, ονειρεύτηκε ότι ήταν στο Trondheim και συναντήθηκε με τον Άγιο Όλαφ εκεί. Ο άγιος προσπάθησε να τον αποτρέψει από την επίθεση, προειδοποιώντας τον ότι θα σκοτωθεί και θα κατασπαραχτεί από τους λύκους. Ο Harald αδιαφόρησε για την προφητεία και σκοτώθηκε κατά τις μάχες του Stamford Bridge στην Αγγλία. Έτσι ο άγιος Όλαφ, που όσο ζούσε προσπάθησε να κάνει το καλύτερο για το λαό του, έδωσε και μετά θάνατον ένα μήνυμα ενάντια στον ιμπεριαλισμό.
Όπως επισημαίνει σε κείμενό της η σύγχρονη ορθόδοξη νορβηγική κοινότητα στο Helsfyr (4), ο άγιος Όλαφ δεν ήταν ένας ασκητής. Η ζωή του δεν ήταν ολόκληρη μια ζωή πίστης και αρετής. Έκανε λάθη. Συμμετείχε σε πολέμους, επέβαλε σκληρές ποινές σε ανθρώπους, δημιούργησε εχθρότητες. Επίσης η ζωή του κατέληξε σε μια αποτυχία, πράγμα που ίσως φανερώνει ότι δεν ευλογήθηκαν όλες οι πράξεις του. Έχασε το θρόνο του, εξορίστηκε, ηττήθηκε και σκοτώθηκε στη μάχη. Κι όμως αγαπήθηκε και τιμήθηκε ως άγιος και ήρωας. Η τιμή του ως αγίου δεν οφείλεται στις «υπηρεσίες του προς την Εκκλησία», αλλά στα θαύματά του. Αν πρόσφερε κάποιες υπηρεσίες στην Εκκλησία, δηλαδή στον εκχριστιανισμό της χώρας του, αυτό οφείλεται στην πίστη του και ήταν στην πραγματικότητα μια υπηρεσία προς το λαό του. Δεν είναι εύκολο να τον κρίνουμε. Δεν ξέρουμε πόσο είχε μετανιώσει για τις νεανικές πειρατικές επιχειρήσεις του, πώς προσευχόταν, σε ποια συνειδησιακή κατάσταση ευρισκόμενος – ίσως θλίψη – προσπαθούσε να επιβάλλει τη δικαιοσύνη, υποβάλλοντας σε σκληρές ποινές τους εξίσου σκληρούς παραβάτες των νόμων. Από πολιτική άποψη, τίποτα δεν του πρόσφερε ο εκχριστιανισμός. Αρχικά πολέμησε με χριστιανούς βασιλιάδες για να απελευθερώσει τη χώρα του από τη δανοσουηδική κυριαρχία. Και τελικά εκθρονίστηκε και σκοτώθηκε από τον Κανούτο, έναν επίσης χριστιανό βασιλιά.
Το 1164 (ενώ ήδη η Νορβηγία βρισκόταν στη σφαίρα της σχισματικής παπικής Εκκλησίας) ο άγιος Όλαφ ανακηρύχθηκε προστάτης άγιος της Νορβηγίας, ενώ το 1847 θεσπίστηκε παράσημο με το όνομά του από το βασιλιά της Σουηδίας και της Νορβηγίας Όσκαρ Α'.
* * *
Ο άγιος, ένδοξος μάρτυρας βασιλέας Olaf ο δεύτερος της Νορβηγίας, επίσης γνωστός σαν Olaf Haraldson, ήταν γιος του Earl Harald Grenske της Νορβηγίας. Γεννήθηκε το 995 και βασίλευσε στη Νορβηγία από το 1015 έως το 1028, οπότε και εξορίστηκε. Σκοτώθηκε δύο χρόνια μετά σε μάχη στην πεδιάδα του Stiklestad, τον σκότωσαν για την στήριξη του στην Χριστιανική πίστη και για το εγχείρημα του να ενώσει τη Νορβηγία σε ένα έθνος. Η μνήμη του τιμάται στις 29 Ιουλίου. Δεν πρέπει να συγχέεται με τον πρόγονο του τον βασιλιά Olaf Tryggvason (εκείνος ήταν ο Olaf ο πρώτος).
Σύμφωνα με τον Snorri Sturluson (έναν Ισλανδό ιστορικό του 12ου και 13ου αιώνα), βαπτίστηκε το 998 στη Νορβηγία, αλλά πιθανότερα το 1010 στο Rouen, στη Γαλλία, από τον Αρχιεπίσκοπο Robert. Σε νεαρή ηλικία πήγε σαν Βίκινγκ στην Αγγλία, όπου συμμετείχε σε πολλές μάχες και του τράβηξε την προσοχή η Χριστιανική πίστη. Μετά από πολλές δυσκολίες έγινε βασιλιάς της Νορβηγίας και έβαλε ως στόχο να ξεριζώσει την ειδωλολατρία και να κάνει την Χριστιανική πίστη τη βάση του βασιλείου του.
Είναι ο μεγάλος Νορβηγός νομοθέτης της Εκκλησίας, και όπως και ο πρόγονος του ο Olaf Tryggvason, έκανε πολλές επιθέσεις στην παλιά ειδωλολατρική πίστη, γκρέμισε τους ειδωλολατρικούς ναούς και έχτισε Χριστιανικές εκκλησίες στη θέση τους. Έφερε πολλούς επισκόπους και ιερείς από την Αγγλία όπως έκανε αργότερα ο βασιλιάς Canute στη Δανία. Γνωρίζουμε τα ονόματα κάποιον από αυτούς: Grimkel, Sigfrid, Rudolf, Bernhard. Φαίνεται πως χρησιμοποίησε το Αγγλοσαξονικό μοντέλο για την εκκλησιαστική οργάνωση του βασιλείου του.
Όμως τελικά η οργή εναντίον του έγινε τόσο ισχυρή ώστε οι δυνατές φυλές ξεσηκώθηκαν εναντίον του και ζήτησαν βοήθεια από τον βασιλιά Canute της Δανίας και από την Αγγλία. Αυτή η βοήθεια δόθηκε και ο Olaf εξορίστηκε ενώ ο Canute έγινε βασιλιάς της Νορβηγίας. Ο Olaf έφυγε για την περιοχή Kievan Rus και κατά τη διάρκεια του ταξιδιού του έμεινε στη Σουηδία στην περιοχή Nerike όπου σύμφωνα με την τοπική παράδοση βάπτισε πολλούς ντόπιους.
Μετά από δύο χρόνια εξορίας γύρισε στη Νορβηγία με στρατό. Μόλις αποβιβάστηκε στη Νορβηγία, συνάντησε τους επαναστάτες οι οποίοι διοικούνταν από τους Νορβηγούς αριστοκράτες στο Stiklestad, όπου η ιστορική μάχη συνέβη στις 29 Ιουλίου του 1030. Ούτε ο βασιλιάς Canute ούτε οι Δανοί πήραν μέρος στη μάχη. Ο βασιλιάς Olaf πολέμησε με πολύ κουράγιο όμως έπεσε στο πεδίο της μάχης θανάσιμα πληγωμένος καθώς προσευχόταν λέγοντας «Θεέ μου βοήθησε με».
Πρέπει να θυμόμαστε πως η επανάσταση ενάντια στον Olaf δεν έγινε μόνο για τα Χριστιανικά πιστεύω του αλλά και για την ισχυρή επιρροή του ενάντια στο καθεστώς των παλιών κομητειών και στην προσπάθεια της ένωσης της Νορβηγίας. Θεωρείτε από πολλούς σύγχρονους Νορβηγούς σαν ο πρωταθλητής της εθνικής ανεξαρτησίας. Χάρη σε αυτόν διαδόθηκε ο Χριστιανισμός στην Ισλανδία (δυστυχώς σήμερα έχει επικρατήσει ο Προτεσταντισμός εκεί).
Το σώμα του παρέμεινε άφθαρτο. Το μετακίνησαν κατά την Προτεσταντική Μεταρρύθμιση ώστε να μην το καταστρέψουν οι αιρετικοί Προτεστάντες και δεν γνωρίζουμε που βρίσκεται σήμερα. Η μνήμη του τιμόταν ευρέος σε όλη τη Σκανδιναβία.
● Ο Άγιος Olaf της Νορβηγίας και η καταστροφή του ειδώλου του Θωρ.
Μία από τις ποιο γνωστές πράξεις που έκανε ο Olaf και βοήθησε στον εκχριστιανισμό της Νορβηγίας ήταν η καταστροφή του ειδώλου του Θωρ στην περιοχή Gulbrandsdal στην κεντρική Νορβηγία. Πριν να κάνει οτιδήποτε εκεί, ο βασιλιάς Olaf προσευχόταν όλη τη νύχτα, ικετεύοντας τον Θεό να τον λυτρώσει μέσα στο μεγάλο Tου έλεος από το κακό. Όταν τελείωσε η λειτουργία, και το πρωινό ήταν γκρίζο, ο Olaf πήγε εκεί που επρόκειτο να συμβεί αυτή η καταστροφή του ειδώλου. Ο άγιος Olaf είδε τους ντόπιους να κουβαλάνε ένα μεγάλο ξύλινο είδωλο του Θωρ, στο οποίο είχαν τη συνήθεια να προσφέρουν φαγητό και χρυσά κοσμήματα. Τότε, ένας τοπικός άρχοντας προκάλεσε τον Olaf και τον επίσκοπο του με τα παρακάτω λόγια:
Που βρίσκεται τώρα ο θεός σου βασιλιά; Νομίζω πως τώρα θα σκύψει το κεφάλι του και ούτε εσύ, ούτε ο επίσκοπος σου που κάθεται πίσω σου είστε τόσο γενναίοι όπως τις προηγούμενες ημέρες. Γιατί τώρα ο θεός μας, που κυριαρχεί σε όλους, έφτασε και έχει στρέψει το οργισμένο βλέμμα του επάνω σας. Και τώρα βλέπω πολύ καλά πως είστε τρομοκρατημένοι και δεν τολμάτε να υψώστε το βλέμμα σας. Διώξτε μακριά σας κάθε άρνηση και πιστέψτε στον θεό που κρατάει τη μοίρα σας στα χέρια του.
Όμως ο άγιος Olaf απάντησε:
Πολλά μας είπες σήμερα το πρωί και υποστηρίζεις πως ο Θεός μας δεν υπάρχει. Όμως πιστεύουμε πως σύντομα θα έρθει κοντά μας. Παρότι θέλησες να μας τρομάξεις με τον θεό σου, ο οποίος είναι και τυφλός και κουφός και δεν μπορεί να σώσει ούτε τον εαυτό του ούτε κάποιον άλλο και δεν μπορεί ούτε καν να κουνηθεί εάν δεν τον κουβαλήσουν, εγώ θαρρώ πως σε λίγη ώρα θα συναντήσει την μοίρα του. Στρέψε τα μάτια σου προς την ανατολή, δες τον Θεό μας να έρχεται μέσα σε άπλετο φως.
Έτσι, καθώς όλοι οι άνθρωποι κοιτούσαν τον ανατέλλοντα ήλιο, ο άγιος Olaf χρησιμοποιώντας το δεξί του χέρι, χτύπησε το είδωλο με ένα μεγάλο ρόπαλο. Το σάπιο ξύλο του ειδώλου έσπασε, διασκορπίζοντας το χρυσό και βγάζοντας από μέσα αρουραίους (μεγάλους σαν γάτες) και ζωύφια. Σύμφωνα με τον ιστορικό Sturluson, ο άγιος Olaf, βλέποντας την ταραχή των παγανιστών μετά από αυτό το γεγονός, τους μίλησε με τα παρακάτω λόγια:
Δεν καταλαβαίνω γιατί πανικοβάλλεστε. Είδατε και μόνοι σας τι μπορεί να κάνει ο θεός σας, Το είδωλο που στολίσατε με χρυσό και ασήμι και του φέρατε κρέας και άλλες προμήθειες. Βλέπετε τώρα πως αυτοί που ωφελούνταν από αυτό ήταν τα ποντίκια, οι έχιδνες και τα ερπετά (εννοεί πως αυτά τρέφονταν με τις προσφορές.) Και είναι μεγάλο λάθος το να συνεχίσετε να πιστεύεται σε αυτά τα είδωλα. Μαζέψτε τώρα το χρυσό και τα κοσμήματα που βρίσκονται στο χορτάρι και δώστε τα στις γυναίκες σας και στις κόρες σας. Μην τα κρεμάσετε ποτέ ξανά επάνω σε ξύλο ή πέτρα.
Με αυτόν τον τρόπο, όλοι οι άνθρωποι που παρευρίσκονταν εκεί ασπάστηκαν τον Χριστιανισμό.
● Ένα εκπληκτικό κείμενο για την ασκητικότητα του αγίου βασιλιά Όλαφ της Νορβηγίας
Κάποτε συζητούσε ο άγιος επίσκοπος Sigfrid (φωτιστής της Σουηδίας) με τον βασιλιά Canut. Ο βασιλιάς Canut ήταν παλιά στενός φίλος του Olaf, όμως έπειτα άρχισε να τον ζηλεύει και τώρα τον κατηγορούσε για την πολυτελή ζωή του.
Έλεγε ο Canut: «Εγώ φοράω ένα λινό και όχι ένα μεταξωτό πουκάμισο, ένα πορφυρό ένδυμα και όχι ένα βελούδινο ή μωβ. Πίνω μόνο μπίρα και όχι υδρόμελι. Όμως ο Olaf φοράει ένα πουκάμισο από μετάξι και ένα βελούδινο ένδυμα. Έχει τα ποιο εκλεκτά φαγητά ετοιμασμένα για αυτόν και ένα αγγείο με κρασί βρίσκεται στο τραπέζι του».
Ο επίσκοπος Sigfrid απάντησε: «Είναι αλήθεια, άρχοντα μου, πως ο Olaf φοράει ένα πουκάμισο από μετάξι, όμως φοράει ένα μάλλινο ένδυμα κάτω από το πουκάμισο για άσκηση και άλλο ένα ένδυμα που φτάνει από τους γοφούς του μέχρι την ωμοπλάτη του και είναι επενδυμένο με σίδερο. Θα παρατηρήσεις πως όταν ο βασιλιάς Olaf κάθεται στη θέση του και τα ποιο εκλεκτά φαγητά σερβίρονται μπροστά του, υπάρχει ένα ανάχωμα στο σημείο όπου κάθεται. Εκεί κρύβεται ένας παράλυτος και αυτός είναι που τρώει τα εκλεκτά φαγητά. Ο Olaf τρώει ψωμί και αλάτι. Υπάρχει ακόμη και ένα αγγείο με νερό και αυτό είναι που πίνει ο Olaf και δεν πίνει τίποτα άλλο. Ο παράλυτος πίνει όλο το κρασί.»
● Σχετικά με τον θάνατο του αγίου Olaf της Νορβηγίας.
Τελικά, παρότι ο άγιος Olaf σκεφτόταν να πάει να προσκυνήσει στους Αγίους Τόπους και πιθανόν να γίνει μοναχός, είχε μέσα στην ψυχή του την επιθυμία να επανακτήσει το βασίλειο του στην Νορβηγία εάν βρισκόταν κάποια ευκαιρία. Έτσι, όταν κάποιοι υπήκοοι του Canute στην Νορβηγία χάθηκαν στη θάλασσα, ο άγιος Olaf επέστρεψε σκοπεύοντας να επανακτήσει τον θρόνο.
Ο άγιος Olaf αποβιβάστηκε με μία μικρή δύναμη, φωνάζοντας προς τους άνδρες του με αυτή την πολεμική ιαχή: «Εμπρός. εμπρός, Χριστιανοί άνδρες! Άνδρες του σταυρού! Άνδρες του βασιλιά!» Εμπιστεύτηκε ένα μεγάλο χρηματικό ποσό σε έναν άνδρα προκειμένου αυτά τα χρήματα να προσφερθούν για την μνημόνευση των ψυχών των εχθρών του οι οποίοι θα έπεφταν στην μάχη. Πίστευε σταθερά πως ο Θεός θα φρόντιζε για τους άνδρες που θα έπεφταν πολεμώντας στο πλευρό του. Συνάντησε τις δυνάμεις του Canute στο Stiklestad στις 29 Ιουνίου του 1030. Ο εχθρός υπερείχε αριθμητικά, με τον Olaf να έχει 3,500 άνδρες και τον Canute να έχει 13,000. Ο Olaf ενθάρρυνε τους άνδρες του, λέγοντας τους πως αν πέθαιναν στη μάχη ο Θεός θα τους αντάμειβε για αυτά που θα έχαναν σε αυτόν τον κόσμο. Πολλοί από τους υπηκόους του που βρίσκονταν στο στρατό του Canute δίστασαν να πολεμήσουν τον άνδρα που ήξεραν σαν βασιλιά τους.
Τελικά, ο άγιος Olaf χτυπήθηκε στο πόδι από ένα τσεκούρι και έπεσε πάνω σε μία πέτρα. Έπειτα, αφού του διαπέρασε την κοιλιά ένα δόρυ το οποίο κράδαινε ο Kalf Arnason και αφού τον χτύπησε στον λαιμό ένας άλλος εχθρός ο άγιος παρέδωσε την ψυχή του. Αυτές οι τρείς πληγές ήταν ο θάνατος του αγίου Olaf. Μετά τον θάνατο του βασιλιά το μεγαλύτερο μέρος των δυνάμεων που είχαν επιτεθεί μαζί του έπεσε με τον βασιλιά. Σύμφωνα με τον Ισλανδό ιστορικό Sturluson, αφότου οι εναπομείναντες υποστηρικτές του βασιλιά άρχισαν να υποχωρούν, ένας από αυτούς που πολέμησαν εναντίων του έγινε ο πρώτος που διαπίστωσε ένα θαύμα το οποίο έκανε ο Olaf μετά τον θάνατο του.
Ο Thorer Hund πήγε στο σημείο όπου βρισκόταν το σώμα του βασιλιά Olaf, το φρόντισε, το εναπόθεσε με φροντίδα στο χώμα και άπλωσε ένα ύφασμα από πάνω του. Είπε πως όταν σκούπισε το αίμα από το πρόσωπο του αυτό ήταν πολύ όμορφο. Τα μάγουλα του Olaf ήταν κόκκινα, σαν να είχε μόλις κοιμηθεί. Το αίμα του βασιλιά έπεσε επάνω στο χέρι του Thorer και έτρεξε ανάμεσα στα δάχτυλα του στα σημεία όπου είχε πληγωθεί και η πληγή θεραπεύτηκε τόσο γρήγορα που δεν χρειάστηκε να την δέσει. Αυτό το γεγονός το επιβεβαίωσε ο ίδιος ο Thorer όταν η αγιότητα του βασιλιά Olaf έγινε γνωστή σε όλους τους ανθρώπους. Ο Thorer Hund ήταν ανάμεσα στους πρώτους ισχυρούς εχθρούς του βασιλιά ο οποίος πάσχισε να διαδώσει παντού την αγιότητα του.
● Κάποια θαύματα του αγίου Όλαφ της Νορβηγίας μετά τον θάνατο του.
Αφού σκοτώθηκε στην μάχη ο άγιος Όλαφ, άρχισαν να συμβαίνουν διάφορα θαύματα. Ένα φως έλαμπε επάνω στο σώμα του την νύχτα. Ένας τυφλός βρήκε την όραση του όταν πίεσε τα μάτια του με τα δάχτυλα του τα οποία είχε βουτήξει προηγουμένως στο αίμα του αγίου. Πηγές με θαυματουργό νερό ανέβλυσαν στον τάφο του.
● Ο άγιος Olaf (Όλαφ) της Νορβηγίας και η θαυματουργική θεραπεία ενός αγοριού.
Ο ιστορικός Sturluson αναφέρει ένα θαύμα που έγινε από τον άγιο Olaf όταν βρισκόταν στο Κίεβο. Όταν ο γιος μίας χήρας αρρώστησε από ένα πρήξιμο στο λαιμό του και κόντευε να πεθάνει, η μητέρα του πήγε στην βασίλισσα Ingegerd του Κιέβου η οποία την έστειλε στον άγιο Olaf λέγοντας: "Πήγαινε στον βασιλιά Olaf, είναι ο καλύτερος γιατρός εδώ. Παρακάλεσε τον να βάλει τα χέρια του στο παλικάρι σου και πες του ότι έδωσα εγώ αυτή την εντολή εάν δεν θελήσει να το κάνει." Παρότι ο άγιος αρχικά της είπε να πάει σε έναν γιατρό, αφού άκουσε πως αυτή την εντολή την έδωσε η βασίλισσα ακούμπησε τα χέρια του στο λαιμό του αγοριού και αισθάνθηκε τον πυρετό. Έπειτα ο άγιος πήρε ένα κομμάτι ψωμιού, το ακούμπησε επάνω σε έναν σταυρό που κρατούσε στην παλάμη του και έπειτα έδωσε το ψωμί στο αγόρι για να το φάει. Το αγόρι έφαγε το ψωμί και το πρήξιμο εξαφανίστηκε αμέσως και μέσα σε λίγες ημέρες ανάρρωσε πλήρως.
● Η προειδοποίηση του αγίου Olaf στον αδερφό του Harald.
Σύμφωνα με τον Ισλανδό ιστορικό του μεσαίωνα, Snorri Sturluson, το 1066 ενώ ο ετεροθαλής αδερφός του αγίου Olaf, ο βασιλιάς Harald της Νορβηγίας ετοιμαζόταν να εισβάλει στην Αγγλία, ονειρεύτηκε ότι βρισκόταν στο Trondheim και συνάντησε τον Olaf εκεί (μετά τον θάνατο του αγίου Olaf). Ο Olaf του είπε πως είχε καταφέρει πολλές νίκες και πέθανε σαν άγιος γιατί είχε μείνει στην Νορβηγία.
Όμως τώρα φοβόταν πως αυτός, ο Harald, θα συναντούσε τον θάνατο του, «λύκοι θα σκίσουν το σώμα σου. Δεν πρέπει να πας ενάντια στον Θεό.»
Ο Snorri έγραψε πως ο Harald είδε και άλλα όνειρα εκείνο τον καιρό και τα περισσότερα ήταν δυσοίωνα. Ο Harald σκοτώθηκε, σύμφωνα με την πρόρρηση του αγίου Olaf, στις Μάχες της Stamford Bridge στην Αγγλία.
● Σχετικά με την Παναγία την Βαραγκιώτισσα και το εκκλησάκι του αγίου Όλαφ της Νορβηγίας στην Κωνσταντινούπολη.
Ο Επίσκοπος Ambrose von Sievers γράφει: «Από πηγές που έχω συλλέξει η Παναγία η Βαραγκιώτισσα βρισκόταν δίπλα στην δυτική πρόσοψη της Αγίας Σοφίας και σχεδόν την ακουμπούσε. Την περίοδο της βασιλείας του Αλέξη του Κομνηνού (ή λίγο νωρίτερα) ο άγιος Όλαφ συμπεριλαμβανόταν ανάμεσα στους αγίους της Κωνσταντινούπολης και στην εκκλησία της Παναγίας της Βαραγκιώτισσας χτίστηκε ένα εκκλησάκι στην μνήμη του αγίου Όλαφ και έπειτα η εκκλησία της Παναγίας της Βαραγκιώτισσας έγινε γυναικείο μοναστήρι.
● Η Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία του Αγίου Olaf (ή Olav) στο Stiklestad της Νορβηγίας.
Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία αφιερωμένη στον Άγιο Olaf (ή Olav) της Νορβηγίας χτίζεται στη Νορβηγία.
Στις 16 Ιουλίου του 2014 ξεκίνησαν οι εργασίες για την οικοδόμηση ενός ορθόδοξου ναού αφιερωμένο στη μνήμη του Αγίου Βασιλιά Olaf της Νορβηγίας (995 -1030, ημέρα μνήμης 29 Ιουλίου / 11 Αυγούστου) στην περιοχή Stiklestad (100 χιλιόμετρα από το Trondheim) με την τοποθέτηση των θεμελίων, αναφέρει η ιστοσελίδα Department of External Church Relations. Το εκκλησάκι χτίζεται στον τόπο όπου μαρτύρησε το 1030 ο Άγιος Olaf, ο προστάτης της Νορβηγίας.
Ο θεμέλιος λίθος και ένα κομμάτι γης στην περιοχή του Εθνικού Πολιτιστικού Κέντρου του Stiklestad ευλογήθηκαν από τον Αρχιεπίσκοπο Μάρκο του Yegoryevsk, στις 28 Ιουλίου του 2013 μια ημέρα πριν από την ημέρα της μνήμης του Αγίου Olaf. Το 2003 η κύρια εκκλησία (το άρθρο αναφέρεται στην εκκλησία του αγίου Olaf που παρουσίασα προηγουμένως) εγκαινιάστηκε από τον Επίσκοπο Ιλαρίωνα τώρα Μητροπολίτη του Volokolamsk και υπεύθυνο του Τμήματος των Εξωτερικών Εκκλησιαστικών σχέσεων του Πατριαρχείου της Μόσχας.
Οι εργασίες για την οικοδόμηση της εκκλησίας σχεδιάζεται να ολοκληρωθούν στο τέλος του Αυγούστου αυτού του έτους (2014) χρόνος εορτής καθώς εορτάζονται 1000 χρόνια από την βάπτιση του αγίου Olaf στην πόλη Rouen της Γαλλίας. Σχετικά με αυτή την ημέρα, μια Θεία Λειτουργία θα εορταστεί στις 16 Οκτωβρίου στην Ορθόδοξη Εκκλησία στο Steklestad με τη συμμετοχή πολλών Ορθόδοξων κληρικών.
Στις 16 και 17 Οκτωβρίου του 2014, οι Ενορίες της αγίας Άννας του Novgorod και της Αγίας Πριγκίπισσας Όλγας εόρτασαν μαζί την χιλιετία από την ημέρα της βάπτισης του Αγίου Olaf, του βασιλιά της Νορβηγίας, του Ισαποστόλου.
Η ιστοσελίδα της Ενορίας της αγίας Όλγας του Novgorod στο Trondheim αναφέρει πως την ημέρα της βάπτισης του αγίου Olaf, 16 Οκτωβρίου, του 2014, ο Αρχιεπίσκοπος Μάρκος του Yegoryevsk, λειτούργησε στην Ορθόδοξη Ρωσική Εκκλησία που είναι αφιερωμένη στον άγιο Olaf, η οποία είναι χτισμένη στον ιστορικό τόπο Stiklestad στην Κεντρική Νορβηγία.
Η εορτή άρχισε με μια λιτανεία μαζί με τον Σταυρό καθώς οι κληρικοί και πολλοί προσκυνητές πορεύονταν μαζί με την εικόνα και τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Olaf της Νορβηγίας μέσα από την πεδιάδα του Stiklestad προς την νεόκτιστη εκκλησία.
Μετά την λειτουργία, δόθηκαν δώρα σε όσους βοήθησαν στην οικοδόμηση της εκκλησίας.
Ο Αρχιεπίσκοπος Μάρκος ευχαρίστησε θερμά τον εφημέριο, πατέρα Αλέξανδρο Volokhan, τους ενορίτες και όλους όσους εργάστηκαν σκληρά για να χτίσουν την εκκλησία στο Stiklestad.
Στις 17 Οκτωβρίου, ο Ορθόδοξος κλήρος οδηγημένος από τον Αρχιεπίσκοπο Μάρκο εόρτασε την Θεία Λειτουργία στο Nidarosdomen, τον παλιό ενοριακό ναό στο Trondheim, τον τόπο όπου τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Olaf φυλάσσονται για αιώνες.
Οι παρευρισκόμενοι στην λειτουργία ήταν ο πατέρας Αλέξανδρος Volokhan, εφημέριος της Ενορίας της Αγίας Άννας του Novgorod στο Trondheim, ο Πρωτοπρεσβύτερος Igor Aksenov και ο πατέρας Sergiy Bondarev, εφημέριος της Ενορίας του Αγίου Αλεξάνδρου στο Nevsky της Κοπεγχάγης.
Μετά την λειτουργία, έγινε μια λιτανεία μαζί με το Σταυρό και μια εικόνα του Αγίου Olaf γύρω από τον καθεδρικό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου