Οι Άγιοι Μάρτυρες Βεατρίκη, Σιμπλίκιος και Φαουστίνος ήταν αδέλφια και μαρτύρησαν στη Ρώμη κατά τη διάρκεια των διωγμών επί αυτοκράτορος Διοκλητιανού το 302 ή 303.
Σύμφωνα με τον Συναξαριστή οι Άγιοι Μάρτυρες Σιμπλίκιος και Φαουστίνος βασανίστηκαν σκληρά λόγω της χριστιανικής τους πίστης, ξυλοκοπήθηκαν με και τελικά αποκεφαλίστηκαν. Τα σώματά τους ρίχτηκαν στον Τίβερη (σύμφωνα με μια άλλη εκδοχή τους έδεσαν μια πέτρα και πνίγηκαν). Η αδερφή τους Αγία Βεατρίκη ανέσυρε τα σώματα από το νερό και τα έθαψε.
Στη συνέχεια, για επτά μήνες ζούσε με μια ευσεβή γυναίκα ονόματι Λουκίνα και μαζί βοηθούσαν κρυφά τους διωκόμενους Χριστιανούς. Τελικά ανακαλύφθηκε και συνελήφθη. Κατήγορός της ήταν ο γείτονάς της Λουκρέτιος που ήθελε να αποκτήσει στην κατοχή του την γης της Αγίας Βεατρίκης.
Ισχυρίστηκε ενώπιον του δικαστή ότι δεν θα θυσίαζε ποτέ στους ψεύτικους και δαιμονικούς θεούς, επειδή ήταν Χριστιανή. Ως τιμωρία, στραγγαλίστηκε στη φυλακή. Η φίλη της Λουκίνα την έθαψε με τα αδέρφια της στο νεκροταφείο Ursum Pileatum στη Via Portuensis.
Όμως η Θεϊκή τιμωρία δεν άργησε να έρθει για τον Λουκρέτιο, ο οποίος σε μια γιορτή χλεύαζε την πίστη των μαρτύρων. Ένα μικρό παιδί φώναξε: "Έχεις διαπράξει φόνο και έχεις καταλάβει άδικα ξένη γη. Είσαι σκλάβος του διαβόλου". Αμέσως το κατέλαβε δαιμόνιο και τον βασάνιζε για τρεις ώρες και τέλος τον έσυρε σε έναν απύθμενο λάκκο. Ο τρόμος και ο φόβος των παρευρισκομένων ήταν τόσο μεγάλος που αμέσως μετανόησαν και βαπτίστηκαν Χριστιανοί.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου