Ιερεύς π. Γεώργιος ο ιαματικος. Ημέρα Μνήμης: 27 Οκτωβρίου.

Ιερεύς π. Γεώργιος ο ιαματικος. Ημέρα Μνήμης: 27 Οκτωβρίου.

Γεννήθηκε στη 1 Ιανουαρίου 1880, στο Πριμικίρ, Ι. Μ. Νικομήδειας,  Μικράς Ασίας. Καταγόταν από Ιερατική οικογένεια, των γονέων "ὧν τὰ ὀνόματα εἰσὶ Ιωάννης Πρεσβύτερος, και Μαλατινή Πεσβυτέρα" , που είχαν 6 τέκνα, εκ των οποίων 2 αξιώθηκαν της Ιερωσύνης. Στα νεανικά του χρόνια, σήκωσε τον σταυρό της μετανάστευσης προς την Αμερική, εξ αιτίας των Τσετών. Νυμφεύτηκε το έτος 1903, την Ευστρατία Πριμικυρλίδη και απέκτησαν 4 τέκνα. Σε ηλικία 33 ετών χειροτονήθηκε Ιερεύς, και ανέλαβε την Ενορία του πατέρα του Ιερέως, των Αγίων Θεοδώρων.

Το 1922, κατά την Μικρασιατική Καταστροφή, ήλθε στην Ελλάδα. Πρωτίστως, στο Βελεντίνο Βόλου, έπειτα στο Ζυγός Καβάλας, και εν' τέλει, αφού πληροφορήθηκε ότι στο Παλαιοχώρι Παγγαίου υπάρχουν "Κοντοχωριανοί" του, πήγε εκεί και έμεινε έως την κοίμηση του. Μετέτρεψε το Τζάμι που υπήρχε στο Παλαιοχώρι, σε Ορθόδοξο Ναό του Αγίου Αποστόλου Θωμά το 1924, στον οποίο διετέλεσε πρώτος εφημέριος. Είχε το ιαματικό χάρισμα, και με την δύναμη της προσευχής του επιτελούσαι πλείστα θαυμαστά σημεία! Είχε μέσα του το Θείο πυρ να καίει πάντοτε και να το μεταδίδει σε όσους έτρεχαν στο πετραχήλι του, πάντοτε με καλοσύνη και παρηγοριά, αφιλοχρήματος και φιλακόλουθος. Προγνώρισε 7 ημέρες πριν, την μέρα και την ώρα της κοιμήσεως του, την οποία ανακοίνωσε στους οικείους του, λέγοντας επίσης, πως θα έπαιρνε μαζί του τον γιο του, Δημήτριο. Την τελευταία εβδομάδα που ήταν στο κρεβάτι, του πήγαν μια βαριά ασθενούσα γυναίκα, την οποία και μόνο που την σταύρωσε, την θεράπευσε.

Την Κυριακή, 27 Οκτωβρίου 1947 και μετά το πέρας της Θείας Λειτουργίας ο τότε εφημέριος του Ι. Ν. Αγίου Γεωργίου π. Παράσχος Τασιούδης, πήγε και τον κοινώνησε στην οικία του, και στις 11:15' παρέδωσε την ψυχή του, στα χέρια του Αγίου Θεού, σε ηλικία 67 ετών. Τρεις ημέρες παρέμεινε η σωρός του στον Ι. Ναό του Αποστόλου Θωμά, ζεστό και εύκαμπτο, περιμένοντας οι δικοί του άνθρωποι, τον στρατιωτικό γιο του "Δημητρό" που όπως είπε "θα τον πάρω μαζί μου". Έτσι έγινε, διότι ερχόμενος προς το χωριό, οι αντάρτες τον φόνευσαν στα Κερδύλια Σερρών. Μόλις μαθεύτηκε ο μαρτυρικός θάνατος του γιου του, έγινε την τρίτη ημέρα η έξοδιος ακολουθία και με πομπή κατευθύνθηκαν στον Ι. Ν. Προφήτη Ηλία, όπου και τάφηκε όπισθεν του Ιερού Βήματος.

Μία γυναίκα που κατοικούσε κοντά στο Ναό, έβλεπε τις τρεις επόμενες ημέρες, τα μεσάνυκτα, μια στήλη φωτός να πέφτει πάνω στο μνήμα του.

Το 1968, με τις ευλογίες του τότε Μητροπολίτου Ελευθερουπόλεως Αμβροσίου, ο υιός του Ιωάννης, ως Πρόεδρος Κοινότητας, μερίμνησε για την ανέγερση του Νέου, σημερινού Καθεδρικού Ι. Ναού Αποστόλου Θωμά, εις μνήμη του Ιερέως πατέρα του. 

Είθε ο Πανάγαθος Θεός, δι' ευχών του π. Γεωργίου, να μας χαρίσει το μέγα και πλούσιο Αυτού έλεος!