Άγιος Νέος Ιερομάρτυρας Δανιήλ Συσόεφ. Ημέρα Μνήμης: 19 Νοεμβρίου.
Ο Ρώσος ιερέας Daniil Sisoev είναι ο νεότερος μάρτυρας της ορθοδόξου εκκλησίας (απ'όσα ξέρουμε). Δολοφονήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2009 μέσα στον ναό του Αγίου Αποστόλου Θωμά από έναν μωαμεθανό. Εκπλήρωσε ένα από τα πιο σπάνια χαρίσματα των ιερέων της εποχής μας - την ιεραποστολή. Κατάφερε να βαπτίσει ορθοδόξους 500 νεοπροτεστάντες και 80 μωαμεθανούς.
Την αρχή της αποστολής του μεταξύ των μωαμεθανών την προκάλεσαν οι ίδιοι, όταν τον κάλεσαν σε ανοιχτή συζήτηση.
Με την ευλογία του Πατριάρχου Αλεξίου του Β' ίδρυσε μιά σχολή ιεραποστόλων. Όλη του τη ζωή την αφιέρωσε στην ιεραποστολή και στη φροντίδα του ποιμνίου του.
Την ημέρα του θανάτου του, βάπτισε ένα παιδί μετά τη Θεία Λειτουργία, και έφερε στην ορθόδοξη εκκλησία έναν νεαρό που είχε μπλέξει με αποκρυφιστικές οργανώσεις. Αφού συνωμίλησε με τους παρισταμένους μέχρι αργά και συζήτησε με τους ενορίτες του για διάφορα προβλήματα, όταν πια έμεινε μόνος στον ναό, πήγε στο Άγιο Βήμα για να προσευχηθεί.
Εκείνη τη στιγμή μπήκε στο ναό ο δολοφόνος φωνάζοντας: ''Πού είναι ο Sisoev''; Ο πατέρας Δανιήλ βγήκε από το Άγιο Βήμα με θάρρος και κατευθύνθηκε προς το δολοφόνο, προς έναν μαρτυρικό θάνατο.
Είχε προσεγγίσει τους νεοπαγανιστές Ρουντόβερ, ενώ είχε εχθρούς υπερεθνικιστές και σταλινικούς κομμουνιστές. Τα τελευταία δύο χρόνια είχε ασκήσει κριτική στους κομμουνιστές, επειδή δημόσια και ανερυθρίαστα κήρυτταν Στάλιν - αντί για Χριστό - σε μεγάλες ομάδες μαθητών και φοιτητών.
Ο πατέρας Δανιήλ Σισόγιεφ είχε έντονη ιεραποστολική δραστηριότητα, με στόχο να βοηθήσει τους νέους να έρθουν κοντά στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ήταν έγγαμος ιερέας με τρία παιδιά και τα τελευταία χρόνια είχε κάνει πολύ μεγάλο ιεραποστολικό έργο, όπως την ίδρυση σχολείων στην Μόσχα.
Γεννήθηκε την 12η Ιανουαρίου 1974 στη Μόσχα από οικογένεια δασκάλων. Ο πατέρας του ήταν ιερεύς, εφημέριος του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο «Ιασένεβο» και δάσκαλος στο ορθόδοξο κλασσικό γυμνάσιο. Στο ίδιο σχολείο η μητέρα του δίδασκε κατήχηση. Εκείνος βοηθούσε τον πατέρα του στο ιερό, όταν υπηρετούσε στον ναό του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστή και έψαλλε στη χορωδία. Το καλοκαίρι του 1988 πήρε μέρος στις αναστηλωτικές εργασίες του μοναστηριού της Όπτινα. Όταν αναστηλώθηκε ο ναός των Αγίων Πάντων, έψελνε στη χορωδία. Ο εφημέριος του εκεί ναού πατέρας Αρτέμιος Βλαντιμίροφ του συνέστησε να μπει στο Θεολογικό Σεμινάριο της Μόσχας. Τελείωσε το Γυμνάσιο το 1991 και μπήκε στο Θεολογικό Σεμινάριο. Σπούδαζε και συγχρόνως διηύθυνε τη μικτή χορωδία της εκκλησίας των Αγίων Πάντων.
Το 1994, ο επίσκοπος Ροστισλάβ του Μαγκαντάν, τον χειροθέτησε αναγνώστη. Στις 13 Μαϊου του 1995, παντρεύτηκε την Γιούλια Μιχαϊλοβνα Μπρικίνα. Ο γάμος τους έγινε στον ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Τον ίδιο χρόνο γεννήθηκε η πρώτη του κόρη, η Ιουστίνη.
Την 13η Μαΐου του 1995 χειροτονήθηκε διάκονος. Αποφοίτησε από το Θεολογικό Σεμινάριο στις 14 Ιουνίου του 1995 και φοίτησε δι'αλληλογραφίας στην Θεολογική Ακαδημία της Μόσχας, απ'όπου αποφοίτησε το 2000. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, το Συμβούλιο της Ακαδημίας, δέχτηκε την διατριβή του με τίτλο: «Ανθρωπολογία και ανάλυση της 7ης Ημέρας των Αντβεντιστών και η κοινωνία του Παρατηρητηρίου». Μετά την αποφοίτησή του από το Σεμινάριο, διορίζεται με πατριαρχικό διορισμό, εφημέριος στην εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο Βουλγαρικό μετόχι. Από τον Σεπτέμβριο του 1995 δίδασκε το μάθημα: «Νόμος του Θεού» στους τελειόφοιτους του «Ιασένεβο». Το Μάϊο του 2000 βραβεύτηκε για την διδασκαλία του από το τμήμα της Θρησκευτικής Παιδείας και Κατήχησης.
Από τον Αύγουστο του 1996 έκανε ιεραποστολικές, αγιογραφικές συζητήσεις στο Πατριαρχικό Μετόχι Κρίουτσι, σε ανθρώπους που είχαν μπει σε σέκτες και σε αποκρυφιστές. Όλο το ιεραποστολικό του έργο άρχιζε από το Κέντρο Επανένταξης του Αγίου Ιωάννου Κρονστάνδης, που διηύθυνε ο ιερομόναχος Ανατόλιος Μπερεστόφ. Το 1999, με τις ευλογίες του Ρώσου Πατριάρχη, εξέδωσε το βιβλίο του: «Το χρονικό της Αρχής», που αφορούσε το δόγμα της Δημιουργίας. Το μοναστήρι του Στρατένσκι επιμελήθηκε την έκδοση.
Το 2001 χειροτονήθηκε ιερεύς. Τον ίδιο χρόνο γεννήθηκε η δεύτερη κόρη του, Ντοροφέγια. Εφημέριος στον ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, ήταν παράλληλα γραμματεύς του Ιεραποστολικού και Επιμορφωτικού Κέντρου Σεστοντέφ, καθώς και μέλος του επανενταξιακού κέντρου για θύματα ολοκληρωτικών πολιτικών αποκλίσεων και ψευδοθρησκευτικών κινήσεων. Έγραψε στο διάστημα αυτό και ένα δεύτερο βιβλίο: «Η Εξαήμερος ενάντια στην εξέλιξη». Έγραψε πολλά άρθρα σχετικά με την "Δημιουργία του Κόσμου" και "Αντιαιρετικά".
Αξίζει να επισημανθεί ότι σε συνέντευξη της πρεσβυτέρας του αειμνήστου ιερέως, τονίστηκε το γεγονός ότι ο πατέρας Δανιήλ της είχε μιλήσει πριν από καιρό για την μαρτυρική κοίμησή του και μάλιστα της είχε υποδείξει ποια φορεσιά του είχε επιλέξει να του φορέσουν, όταν θα αναχωρούσε.
Ισλαμιστές ανέλαβαν την ευθύνη της δολοφονίας του Ρώσου Ορθόδοξου Ιερέα π. Δανιήλ Σισόγιεβ, ο οποίος την 19η Νοεμβρίου 2009, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από έναν ένοπλο μασκοφόρο στην εκκλησία του Αγίου Θωμά - στη Μόσχα - όπου λειτουργούσε. Σελίδα εξτρεμιστών με ανακοίνωσή της, αποκαλούσε τον πατέρα Δανιήλ "Εχθρό του Αλλάχ".
Ο πατέρας Δανιήλ, κήρυττε το Ευαγγέλιο μεταξύ μουσουλμάνων και σχισματικών. Επίσης ετοίμαζε χριστιανική μαρτυρία για τους αδιάφορους για την εκκλησιαστική ζωή συμπατριώτες του.
Ο πατέρας Δανιήλ λίγες μέρες πριν την εν ψυχρώ δολοφονία του, στο προσωπικό του blog έγραφε: «Πάλι σήμερα δέχθηκα απειλές για την ζωή μου, πλέον αυτό μου έχει γίνει συνήθεια, κουράστηκα να ζω με τον φόβο για το έργο που κάνω». Ο πατέρας Δανιήλ επειδή δεχόταν - σχεδόν - καθημερινά απειλές από εξτρεμιστές για την ζωή του, είχε έρθει σε επαφή μέχρι και με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσίας.
Ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Πατριάρχης κ. Κύριλλος τόνισε: "Ο πατέρας Δανιήλ ήταν ιερέας με πολύ μεγάλο ζήλο για έργο, πολλοί πιστοί έτρεχαν κοντά του επιδιώκοντας την πνευματική του καθοδήγηση και τις συμβουλές του σε πολύ δύσκολα προβλήματα. Πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ότι όταν υπηρετείς τον Χριστό και την Εκκλησία Του, αμέσως η διακονία μας αυτή συνδέεται με την ομολογία, ακόμη και με το μαρτύριο. Ο τραγικός θάνατος του πατρός Δανιήλ δεν πρέπει να δημιουργήσει φόβο και δειλία στις καρδιές σας, ούτε να αποδυναμώσει τον ζήλο που έχετε για έργο στην εκκλησία. Εσείς θα ακολουθείτε σταθερά την πορεία του Ιησού Χριστού".
Συγκλονιστικές λεπτομέρειες από την ζωή και τις τελευταίες στιγμές του ιερομάρτυρος Δανιήλ Σισόγιεβ.
Μιλάει ο φίλος του και στενός του συνεργάτης πατέρας Γιούρι Μαξίμωβ
- Τον πατέρα Δανιήλ τον γνώριζα 10 χρόνια από τον Οκτώβριο του 1999.
Σ'αυτά τα δέκα χρόνια τον άκουσα πολλές φορές να λέει ότι επιθυμεί να πεθάνει σαν μάρτυρας. Φοβάμαι ότι αυτό από τα χείλη μου ακούγεται πολύ διαφορετικά από ότι θα ακουγόταν από τα δικά του. Όταν μιλούσε γι'αυτό, έτσι απλά και χαμογελαστά, αισθανόμουν το ίδιο ξάφνιασμα και την ίδια απορία που είχα όταν διάβαζα τις επιστολές του Αγίου Μάρτυρος Ιγνατίου, όπου εξέφραζε την επιθυμία του να υποφέρει για τον Χριστό. Και στην μία και στην άλλη περίπτωση δεν τους πολυκαταλάβαινα.
Θυμάμαι ότι, πριν από μερικά χρόνια ταξιδέψαμε στα Σκόπια στην αρχαία πόλη Βίτολα. Εκεί επισκεφτήκαμε ένα αρχαίο αμφιθέατρο όπου κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους προς τέρψιν των ειδωλολατρών έριχναν τους Χριστιανούς στα θηρία. Πλάγια, διατηρούνται δύο μικρά δωμάτια όπου κρατούσαν τα θηρία πριν τ΄ αμολήσουν στην αρένα, ενώ στο κέντρο υπάρχει ένα κελλάκι στο ύψος του ανθρώπου όπου κρατούσαν τους Χριστιανούς πριν τους ρίξουν στα θηρία.
Σ'αυτό το αμφιθέατρο πέθαναν κάποιοι από τους πρώτους μάρτυρες της εκκλησίας. Τότε είπα στον πατέρα Δανιήλ: «Μπορείτε να μπείτε εκεί που στέκονταν οι μάρτυρες πριν τους ρίξουν στα θηρία». Και μπήκε σ'αυτό το κελλί. Θυμάμαι πως στεκόταν εκεί και κύτταζε προς τον Ουρανό. Πιθανόν, το ίδιο ήρεμα να κοίταξε τον δολοφόνο του. Πρέπει ν'αναγνωρίσω ότι πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη πως πρέπει να φοβήθηκε στις τελευταίες του στιγμές, γι'αυτό ρώτησα τον μοναδικό αυτόπτη μάρτυρα του φόνου: Τι έκανε ο πατέρας Δανιήλ όταν βγήκε από το Άγιο Βήμα, όταν είδε τον μασκοφόρο με το πιστόλι στο χέρι; Μου απάντησε: «Πήγε κατευθείαν επάνω του». Ο ιερέας Δανιήλ Σισόγιεβ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1974. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, για κάθε συμβουλή που του έδιναν οι γονείς του ζητούσε αιτιολόγηση από την Αγία Γραφή. Εάν αυτό γινόταν, εκπλήρωνε ότι του ζητούσαν οι γονείς του χωρίς δεύτερη κουβέντα. Σ' αυτό φαίνεται ότι από τότε επιθυμούσε παντού και πάντοτε να εκπληρώνει το θέλημα του Θεού.
Γνωρίζω πολλούς καλούς ιερείς στη Ρωσία, αλλά ποτέ δεν συνάντησα έναν άνθρωπο που ν'αγαπά τόσο πολύ και με τόση αφοσίωση τον Θεό όπως ο πατέρας Δανιήλ. Λίγο καιρό πριν τον θάνατό του, παρευρισκόμενος σε μια ομιλία του, σκεφτόμουν ότι μόνο ένα πρόσωπο που αγαπάει βαθιά μπορεί να μιλάει για τον Θεό και μόνο για τον Θεό δυόμισι ώρες, καθηλώνοντας το ακροατήριο.
Ο πατέρας Δανιήλ τιμούσε πολύ τον προστάτη Άγιό του, τον Προφήτη Δανιήλ, από τον οποίο εμπνεύστηκε τον ιεραποστολικό του ζήλο, όπως ο ίδιος έλεγε.
Μία φορά, διαβάζοντας το βιβλίο του Προφήτη Δανιήλ, του τράβηξαν την προσοχή τα ακόλουθα λόγια: «και οι συνιέντες εκλάμψουσιν ως η λαμπρότης του στερεώματος και από των δικαίων των πολλών ως οι αστέρες εις τους αιώνας» (Δαν.12:3) Και σκέφτηκα - έλεγε - τι ωραία ακούγεται: "Να λάμψεις σαν ένας αστέρας".
Βάπτισε περισσότερους από 80 μουσουλμάνους και έφερε στην Ορθόδοξη πίστη περίπου 500 προτεστάντες.
Ο πατέρας Δανιήλ πήγαινε στις νεοπροτεσταντικές συνάξεις και βασιζόμενος στην Βίβλο κήρυττε την Ορθόδοξη πίστη, συμμετείχε σε ανοικτές συζητήσεις με τους νεοειδωλολάτρες, αλλά πάνω απ'όλα απέκτησε την φήμη του ως ιεραπόστολος μεταξύ των μουσουλμάνων. Λάμβανε από τους μουσουλμάνους απειλητικά τηλεφωνήματα και γράμματα. Ενάμιση χρόνο πριν την δολοφονία του, η μουσουλμάνα δημοσιογράφος H. Homidulina ζήτησε εισαγγελική δίωξη εναντίον του για υποκίνηση θρησκευτικού μίσους, πράγμα που η εισαγγελία απέρριψε. Από τότε όμως άρχισε μια πραγματική καμπάνια δυσφήμησης του πατρός Δανιήλ, πράγμα που οι Ορθόδοξοι δεν γνωρίζουν αφού δεν είναι εξοικειωμένοι με τα μουσουλμανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τρεις μόνο μέρες πριν τη δολοφονία, ο πατέρας Δανιήλ με έφερε σπίτι με το αυτοκίνητο. Γελώντας, θυμόμασταν τα περασμένα. Μου έλεγε ότι από όλες τις θρησκείες η λιγότερο ενδιαφέρουσα γι'αυτόν ήταν η μουσουλμανική και δεν είχε σκοπό ν'ασχοληθεί. Θυμηθήκαμε μια συζήτηση που είχαμε παλιά, όταν ήμασταν στο Κρουτσίτκι, για το πόσο είχε χαρεί όταν έμαθε ότι έγραψα απολογητικά άρθρα απαντώντας στη μουσουλμανική κριτική: «Αυτό είναι καλό, δεν θα χρειαστεί ν'ασχοληθώ εγώ μ'αυτό» όμως τελικά - κατά Θείο θέλημα - χρειάστηκε ν' ασχοληθεί με τους μουσουλμάνους. Ο πατέρας Δανιήλ ακολούθησε την οδό του Κυρίου και γι'αυτόν αυτό ήταν το πιο σημαντικό.
Έγραψε μια σειρά βιβλίων όπως: "Ένας περίπατος στην Ορθόδοξη εκκλησία με έναν προτεστάντη'', όπου με βάση την βίβλο, εξηγεί την δομή της Ορθόδοξης λατρείας και ''Το χρονικό της Αρχής'' ή ''Ποιός είναι ο Θεός και πόσο κράτησε η Δημιουργία'' όπου εξηγεί γιατί οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν μπορούν να πιστέψουν στην θεωρία της εξέλιξης. Το βίβλιο "Γάμος με έναν μουσουλμάνο'' αναφέρεται στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει μια χριστιανή που παντρεύτηκε μ' εναν μουσουλμάνο. Ο πατέρας Δανιήλ έλαβε χιλιαδες γράμματα από νεαρές που σκεφτόνταν να παντρευτούν με μουσουλμάνο, ρωτώντας εάν είναι πρέπον και ποιά είναι η γνώμη της Εκκλησίας, αλλά και από Ρωσίδες που είχαν απαρνηθεί τον Χριστό για να παντρευτούν έναν μουσουλμάνο και τώρα αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα. Πολλές γυναίκες με την βοήθειά του μετανόησαν και επέστρεψαν στην εκκλησία του Χριστού.
Επίσης έγραψε τα βιβλία ''Γιατί δεν είσαι ακόμη βαπτισμένος'', όπου καταρρίπτει τα επιχειρήματα αυτών που δεν θέλουν να βαπτιστούν, και το ''Γιατί πρέπει να πηγαίνουμε στην εκκλησία'' που αναφέρεται στους βαπτισμένους που δεν εκκλησιάζονται.
Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι το "Οδηγίες για αθανάτους ή τι να κάνετε εαν ήδη πεθάνατε''. Σε αυτό το βιβλίο αναφέρει τα ακόλουθα: «Σίγουρα ο καλύτερος θάνατος για έναν χριστιανό είναι να πεθάνει ως μάρτυρας για τον Χριστό. Όταν σκότωσαν τους τρεις μοναχούς στην Όπτινα κάποιοι έστελναν συλληπητήρια, αλλά για έναν χριστιανό αυτή είναι η πιο μεγάλη χαρά. Στην πρώτη εκκλησία ποτέ δεν έστελναν συλληπητήρια για τον θάνατο κάποιου που είχαν σκοτώσει. Όλες οι εκκλησίες έστελναν αμέσως συγχαρητήρια. Συγχαρητήρια για το ότι είχαν έναν νέο προστάτη στους ουρανούς! Ο μαρτυρικός θάνατος ξεπλένει όλες τις αμαρτίες, εκτός από της αίρεση και το σχίσμα».
Λίγες μέρες μετά την κηδεία, μου τηλεφώνησε ένας φίλος ιερέας και μου είπε πόσο τον είχαν εντυπωσιάσει οι φωτογραφίες που δείχνουν τον πατέρα Δανιήλ μόνο του να μιλάει σ'ένα ακροατήριο γεμάτο μουσουλμάνους και με χαρά να μιλάει για τον Χριστό και για το ότι το Ισλάμ που απορρίπτει τον Χριστό δεν μπορεί να είναι μια αληθινή θρησκεία. «Δεν μπορώ να κατανοήσω - μου είπε ο συνομιλητής μου - τι ψυχή πρέπει να έχεις για να σταθείς ανάμεσά τους να μιλήσεις». Κάποιοι χριστιανοί δεν ήταν ευχαριστημένοι που συμμετείχε σ'αυτές τις συναντήσεις, όμως η πρόσκληση και η πρωτοβουλία ανήκε στους μουσουλμάνους και πώς θα μπορούσε ένας μάρτυρας του Χριστού να αρνηθεί να μιλήσει για την ελπίδα; Η άρνησή του να συμμετάσχει θα ήταν ένα επιχείρημα υπέρ του ισλαμισμού.
Αργότερα, ο πατέρας Δανιήλ μου είπε ότι μετά από την πρώτη δημόσια αντιπαράθεση με τους μουσουλμάνους, ήταν σίγουρος ότι θα τον σκοτώσουν και αισθανόνταν μια ανυσυχία. Την νύχτα εκείνη είδε ένα όνειρο. Είδε ότι στεκόνταν όρθιος μπροστά σ'έναν πλακόστρωτο λαβύρινθο. Κάποια στιγμή φτάνει στο κέντρο του λαβυρίνθου, όπου βρισκόνταν ένα αλτάριο και πάνω του ήταν τοποθετημένη μια θυσία η οποία είχε πρόσφατα βασανιστεί και δολοφονηθεί. Τότε κατάλαβε ότι βρίσκεται στο αλτάριο του σατανά και ότι αυτή η θυσία προσφέρθηκε σ'αυτόν. Ο πατέρας Δανιήλ γεμάτος οργή γκρέμισε το αλτάριο με μια κλωτσιά. Τότε εμφανίστηκε ο σατανάς με την μορφή ενός τζόκερ, όπως τον βλέπουμε στα τραπουλόχαρτα. Με απύθμενο μίσος στα μάτια κατευθύνθηκε προς τον π.Δ ανιήλ. Ο ιερέας άρχισε να προσεύχεται λέγοντας: «Θεοτόκε Παρθένε προστάτεψέ με, Άγιε Νικόλαε βοήθησέ με!» Τότε μπροστά στον πατέρα Δανιήλ, σαν να υψώθηκε ένα αόρατο τείχος και ο σατανάς όσο και να επιτίθετο προσέκρουε σ' αυτό το τοίχος. Βλέποντας το αυτό ο πατέρας Δανιήλ, έκανε μερικές σκέψεις ματαιοδοξίας και υπερηφάνειας. Την στιγμή εκείνη ο σατανάς κατάφερε να περάσει το αόρατο τοίχος και να τον πιάσει από τον λαιμό. Ο πατέρας Δανιήλ προσευχήθηκε: «Υπεραγία Θεοτόκε συγχώρεσέ με, αμάρτησα, γλύτωσέ με απ'αυτόν!» Τότε ο σατανάς εξαφανίστηκε λέγοντας στον πατέρα Δανιήλ: «Ούτε θα νικήσεις, ούτε θα χάσεις».
Από την στιγμή εκείνη σταμάτησα να φοβάμαι τους μουσουλμάνους και τις απειλές τους, επειδή βλέποντας την αδυναμία του σατανά μπροστά στον Θεό, καμμιά ανθρώπινη κακία, η οποία είναι κατώτερη απο την κακία του σατανά, δεν μου έκανε πια εντύπωση.
Ήμουν μεταξύ των ακροατών της δεύτερης δημόσιας αντιπαράθεσης με τους μουσουλμάνους και πιστεύω ότι πήγε καλά (ίσως θα μπορούσε και καλύτερα). Πάντως στο τέλος ένας από τους μουσουλμάνους οργανωτές της συζήτησης έγινε Ορθόδοξος.
Με πολύ μεγάλη επιτυχία κύρηξε και μεταξύ των προτεσταντών. Με την ευλογία του μητροπολίτου Βλαδιμήρου πήγε στο Κιργιστάν και κύρηξε σε συνάξεις προτεσταντών με μεγάλη επιτυχία, αφού κάποιοι από τα μέλη των τοπικών αιρέσεων, ακόμη και μερικοί πάστορες, έγιναν Ορθόδοξοι. Τόση ήταν η επιτυχία του, που η ηγεσία των τοπικών αιρέσεων απαγόρευσε τις συνάξεις όσον καιρό θα βρισκόνταν εκεί ο πατέρας Δανιήλ, προσπάθωντας έτσι να τον εμποδίσουν από το να τους μιλήσει.
Έκανε ιεραποστολή σε όλο τον κόσμο. Δύο φορές πήγαμε μαζί στα Σκόπια όπου μίλησε στους σχισματικούς, ενώ έψαχνε κάποιες ευκαιρίες για να μπορέσει να μιλήσει σε καθολικούς της Δυτικής Ευρώπης και της Νοτίου Αμερικής. Όντας ο ίδιος ιεραπόστολος, αγαπούσε πολύ αυτούς που κύρητταν τον Χριστό. Είχε βοηθήσει στην κατασκευή ενός ναού στην Ινδονησία, στην μόρφωση Ορθοδόξων παιδιών από φτωχές οικογένειες της Ζιμπάμπουε και είχε φιλοξενήσει Ορθοδόξους Κινέζους, Ταϋλανδούς και Ινδούς.
Κι'όμως τίποτα απ' όλα αυτά δεν τον επηρέαζαν στην ποιμαντική του δραστηριότητα. Το 2001 χειροτονήθηκε ιερέας και το 2006 έχτισε στη νότια Μόσχα έναν ναό προς τιμήν του Αγίου Αποστόλου Θωμά. Στα σχέδιά του ήταν να χτίσει έναν μεγάλο ναό προς τιμήν του Προφήτου Δανιήλ.
Ένας φίλος μου, ο οποίος τον βοηθούσε στο Άγιο Βήμα, μου εξομολογήθηκε λίγο καιρό πριν από τον θάνατό του, ότι αναρωτιόνταν με εκπληξη πως ο πατήρ έδινε όλο του το είναι στους άλλους - κυρίως στους ενορίτες του - χωρίς έλεος για τον εαυτό του.
Πραγματικά, ποτέ δεν παραπονιόνταν. Θυμάμαι μια φορά που είχε σπάσει το πόδι του και δεν είχε καταφέρει να βρει αντικαταστάτη, πήγε να λειτουργήσει χωρίς να υπολογίζει τους πόνους. Όλοι οι ενορίτες του τον θυμούνται ως έναν άνθρωπο εύθυμο και γεμάτο ζωή, λίγοι όμως ξέρουν ότι υπέφερε από δυνατούς πονοκεφάλους, χωρίς όμως ποτέ να παραπονείται.
Ποτέ του δεν επέβαλε τη γνώμη του δικτατορικά και πάντα άκουγε την αντίθετη γνώμη. Συχνά καλούσε εμένα και μερικούς άλλους συνεργάτες να συζητήσουμε. Εαν καταλάβαινε ότι έχει κάνει λάθος υποχωρούσε. Ηταν ένας άνθρωπος τίμιος και ήξερες από πριν ότι εάν θα του ζητήσεις μια βοήθεια, θα στη δώσει. Για μένα ήταν ένας ιερέας - παράδειγμα. Ότι έκανε το έκανε για τον Χριστό.
Επίσης - θυμάμαι - τα ταξίδια μας και κυρίως το τελευταίο στην Σερβία απ'όπου γυρίσαμε μια εβδομάδα πριν από την δολοφονία του. Κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού, μου ομολόγησε ότι όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες και οι περιστάσεις της ζωής γίνονται πιεστικές, αισθάνεται πάντοτε ότι βρίσκεται μέσα σ' ένα τεράστιο χέρι τον οποίο τον οδηγεί.
Η τελευταία μέρα της επίγειας ζωής του ξεκίνησε με την Θεία Λειτουργία. Την ίδια μέρα βάπτισε ένα παιδί και έφερε στην αγκαλιά της εκκλησίας έναν νέο τον οποίο γλύτωσε από τον αποκρυφισμό. Λίγες ώρες αργότερα άρχισε - ως συνήθως - τις ομιλίες του με βάση την Αγία Γραφή και έμεινε έως αργά στον ναό συζητώντας με τους ενορίτες διάφορα προβλήματα. Όταν πια έμεινε μόνος στον ναό, πήγε στο Άγιο Βήμα για να προσευχηθεί. Εκείνη την στιγμή μπήκε στον ναό ο δολοφόνος, ο οποίος αρχισε να πυροβολεί και να φωνάζει: "Πού είναι ο Σισόγιεβ;"
Ο πατέρας Δανιήλ βγήκε από το Άγιο Βήμα με θάρρος και κατευθύνθηκε προς τον δολοφόνο λαμβάνοντας έτσι μαρτυρικό θάνατο.
Τον θυμάμαι πολλές φορές να λέει, ότι οι Ευαγγελικές περικοπές της ημέρας δεν είναι τυχαίες και συνήθως συμπίπτουν με κάποιες καταστάσεις. Την ημέρα του θανάτου του, η Ευαγγελική περικοπή που είχε διαβαστεί, περιείχε τα ακόλουθα λόγια του Κυρίου: «και μη φοβηθείτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μή δυναμένων αποκτείναι (...) πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς».
Ο Ρώσος ιερέας Daniil Sisoev είναι ο νεότερος μάρτυρας της ορθοδόξου εκκλησίας (απ'όσα ξέρουμε). Δολοφονήθηκε στις 18 Νοεμβρίου 2009 μέσα στον ναό του Αγίου Αποστόλου Θωμά από έναν μωαμεθανό. Εκπλήρωσε ένα από τα πιο σπάνια χαρίσματα των ιερέων της εποχής μας - την ιεραποστολή. Κατάφερε να βαπτίσει ορθοδόξους 500 νεοπροτεστάντες και 80 μωαμεθανούς.
Την αρχή της αποστολής του μεταξύ των μωαμεθανών την προκάλεσαν οι ίδιοι, όταν τον κάλεσαν σε ανοιχτή συζήτηση.
Με την ευλογία του Πατριάρχου Αλεξίου του Β' ίδρυσε μιά σχολή ιεραποστόλων. Όλη του τη ζωή την αφιέρωσε στην ιεραποστολή και στη φροντίδα του ποιμνίου του.
Την ημέρα του θανάτου του, βάπτισε ένα παιδί μετά τη Θεία Λειτουργία, και έφερε στην ορθόδοξη εκκλησία έναν νεαρό που είχε μπλέξει με αποκρυφιστικές οργανώσεις. Αφού συνωμίλησε με τους παρισταμένους μέχρι αργά και συζήτησε με τους ενορίτες του για διάφορα προβλήματα, όταν πια έμεινε μόνος στον ναό, πήγε στο Άγιο Βήμα για να προσευχηθεί.
Εκείνη τη στιγμή μπήκε στο ναό ο δολοφόνος φωνάζοντας: ''Πού είναι ο Sisoev''; Ο πατέρας Δανιήλ βγήκε από το Άγιο Βήμα με θάρρος και κατευθύνθηκε προς το δολοφόνο, προς έναν μαρτυρικό θάνατο.
Είχε προσεγγίσει τους νεοπαγανιστές Ρουντόβερ, ενώ είχε εχθρούς υπερεθνικιστές και σταλινικούς κομμουνιστές. Τα τελευταία δύο χρόνια είχε ασκήσει κριτική στους κομμουνιστές, επειδή δημόσια και ανερυθρίαστα κήρυτταν Στάλιν - αντί για Χριστό - σε μεγάλες ομάδες μαθητών και φοιτητών.
Ο πατέρας Δανιήλ Σισόγιεφ είχε έντονη ιεραποστολική δραστηριότητα, με στόχο να βοηθήσει τους νέους να έρθουν κοντά στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Ήταν έγγαμος ιερέας με τρία παιδιά και τα τελευταία χρόνια είχε κάνει πολύ μεγάλο ιεραποστολικό έργο, όπως την ίδρυση σχολείων στην Μόσχα.
Γεννήθηκε την 12η Ιανουαρίου 1974 στη Μόσχα από οικογένεια δασκάλων. Ο πατέρας του ήταν ιερεύς, εφημέριος του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου στο «Ιασένεβο» και δάσκαλος στο ορθόδοξο κλασσικό γυμνάσιο. Στο ίδιο σχολείο η μητέρα του δίδασκε κατήχηση. Εκείνος βοηθούσε τον πατέρα του στο ιερό, όταν υπηρετούσε στον ναό του Αγίου Ιωάννου του Βαπτιστή και έψαλλε στη χορωδία. Το καλοκαίρι του 1988 πήρε μέρος στις αναστηλωτικές εργασίες του μοναστηριού της Όπτινα. Όταν αναστηλώθηκε ο ναός των Αγίων Πάντων, έψελνε στη χορωδία. Ο εφημέριος του εκεί ναού πατέρας Αρτέμιος Βλαντιμίροφ του συνέστησε να μπει στο Θεολογικό Σεμινάριο της Μόσχας. Τελείωσε το Γυμνάσιο το 1991 και μπήκε στο Θεολογικό Σεμινάριο. Σπούδαζε και συγχρόνως διηύθυνε τη μικτή χορωδία της εκκλησίας των Αγίων Πάντων.
Το 1994, ο επίσκοπος Ροστισλάβ του Μαγκαντάν, τον χειροθέτησε αναγνώστη. Στις 13 Μαϊου του 1995, παντρεύτηκε την Γιούλια Μιχαϊλοβνα Μπρικίνα. Ο γάμος τους έγινε στον ναό του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου. Τον ίδιο χρόνο γεννήθηκε η πρώτη του κόρη, η Ιουστίνη.
Την 13η Μαΐου του 1995 χειροτονήθηκε διάκονος. Αποφοίτησε από το Θεολογικό Σεμινάριο στις 14 Ιουνίου του 1995 και φοίτησε δι'αλληλογραφίας στην Θεολογική Ακαδημία της Μόσχας, απ'όπου αποφοίτησε το 2000. Τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου, το Συμβούλιο της Ακαδημίας, δέχτηκε την διατριβή του με τίτλο: «Ανθρωπολογία και ανάλυση της 7ης Ημέρας των Αντβεντιστών και η κοινωνία του Παρατηρητηρίου». Μετά την αποφοίτησή του από το Σεμινάριο, διορίζεται με πατριαρχικό διορισμό, εφημέριος στην εκκλησία της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, στο Βουλγαρικό μετόχι. Από τον Σεπτέμβριο του 1995 δίδασκε το μάθημα: «Νόμος του Θεού» στους τελειόφοιτους του «Ιασένεβο». Το Μάϊο του 2000 βραβεύτηκε για την διδασκαλία του από το τμήμα της Θρησκευτικής Παιδείας και Κατήχησης.
Από τον Αύγουστο του 1996 έκανε ιεραποστολικές, αγιογραφικές συζητήσεις στο Πατριαρχικό Μετόχι Κρίουτσι, σε ανθρώπους που είχαν μπει σε σέκτες και σε αποκρυφιστές. Όλο το ιεραποστολικό του έργο άρχιζε από το Κέντρο Επανένταξης του Αγίου Ιωάννου Κρονστάνδης, που διηύθυνε ο ιερομόναχος Ανατόλιος Μπερεστόφ. Το 1999, με τις ευλογίες του Ρώσου Πατριάρχη, εξέδωσε το βιβλίο του: «Το χρονικό της Αρχής», που αφορούσε το δόγμα της Δημιουργίας. Το μοναστήρι του Στρατένσκι επιμελήθηκε την έκδοση.
Το 2001 χειροτονήθηκε ιερεύς. Τον ίδιο χρόνο γεννήθηκε η δεύτερη κόρη του, Ντοροφέγια. Εφημέριος στον ναό των Αγίων Αποστόλων Πέτρου και Παύλου, ήταν παράλληλα γραμματεύς του Ιεραποστολικού και Επιμορφωτικού Κέντρου Σεστοντέφ, καθώς και μέλος του επανενταξιακού κέντρου για θύματα ολοκληρωτικών πολιτικών αποκλίσεων και ψευδοθρησκευτικών κινήσεων. Έγραψε στο διάστημα αυτό και ένα δεύτερο βιβλίο: «Η Εξαήμερος ενάντια στην εξέλιξη». Έγραψε πολλά άρθρα σχετικά με την "Δημιουργία του Κόσμου" και "Αντιαιρετικά".
Αξίζει να επισημανθεί ότι σε συνέντευξη της πρεσβυτέρας του αειμνήστου ιερέως, τονίστηκε το γεγονός ότι ο πατέρας Δανιήλ της είχε μιλήσει πριν από καιρό για την μαρτυρική κοίμησή του και μάλιστα της είχε υποδείξει ποια φορεσιά του είχε επιλέξει να του φορέσουν, όταν θα αναχωρούσε.
Ισλαμιστές ανέλαβαν την ευθύνη της δολοφονίας του Ρώσου Ορθόδοξου Ιερέα π. Δανιήλ Σισόγιεβ, ο οποίος την 19η Νοεμβρίου 2009, δολοφονήθηκε εν ψυχρώ από έναν ένοπλο μασκοφόρο στην εκκλησία του Αγίου Θωμά - στη Μόσχα - όπου λειτουργούσε. Σελίδα εξτρεμιστών με ανακοίνωσή της, αποκαλούσε τον πατέρα Δανιήλ "Εχθρό του Αλλάχ".
Ο πατέρας Δανιήλ, κήρυττε το Ευαγγέλιο μεταξύ μουσουλμάνων και σχισματικών. Επίσης ετοίμαζε χριστιανική μαρτυρία για τους αδιάφορους για την εκκλησιαστική ζωή συμπατριώτες του.
Ο πατέρας Δανιήλ λίγες μέρες πριν την εν ψυχρώ δολοφονία του, στο προσωπικό του blog έγραφε: «Πάλι σήμερα δέχθηκα απειλές για την ζωή μου, πλέον αυτό μου έχει γίνει συνήθεια, κουράστηκα να ζω με τον φόβο για το έργο που κάνω». Ο πατέρας Δανιήλ επειδή δεχόταν - σχεδόν - καθημερινά απειλές από εξτρεμιστές για την ζωή του, είχε έρθει σε επαφή μέχρι και με την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Ασφαλείας της Ρωσίας.
Ο Προκαθήμενος της Ρωσικής Ορθόδοξης Εκκλησίας Πατριάρχης κ. Κύριλλος τόνισε: "Ο πατέρας Δανιήλ ήταν ιερέας με πολύ μεγάλο ζήλο για έργο, πολλοί πιστοί έτρεχαν κοντά του επιδιώκοντας την πνευματική του καθοδήγηση και τις συμβουλές του σε πολύ δύσκολα προβλήματα. Πρέπει να έχουμε πάντα στο μυαλό μας, ότι όταν υπηρετείς τον Χριστό και την Εκκλησία Του, αμέσως η διακονία μας αυτή συνδέεται με την ομολογία, ακόμη και με το μαρτύριο. Ο τραγικός θάνατος του πατρός Δανιήλ δεν πρέπει να δημιουργήσει φόβο και δειλία στις καρδιές σας, ούτε να αποδυναμώσει τον ζήλο που έχετε για έργο στην εκκλησία. Εσείς θα ακολουθείτε σταθερά την πορεία του Ιησού Χριστού".
Συγκλονιστικές λεπτομέρειες από την ζωή και τις τελευταίες στιγμές του ιερομάρτυρος Δανιήλ Σισόγιεβ.
Μιλάει ο φίλος του και στενός του συνεργάτης πατέρας Γιούρι Μαξίμωβ
- Τον πατέρα Δανιήλ τον γνώριζα 10 χρόνια από τον Οκτώβριο του 1999.
Σ'αυτά τα δέκα χρόνια τον άκουσα πολλές φορές να λέει ότι επιθυμεί να πεθάνει σαν μάρτυρας. Φοβάμαι ότι αυτό από τα χείλη μου ακούγεται πολύ διαφορετικά από ότι θα ακουγόταν από τα δικά του. Όταν μιλούσε γι'αυτό, έτσι απλά και χαμογελαστά, αισθανόμουν το ίδιο ξάφνιασμα και την ίδια απορία που είχα όταν διάβαζα τις επιστολές του Αγίου Μάρτυρος Ιγνατίου, όπου εξέφραζε την επιθυμία του να υποφέρει για τον Χριστό. Και στην μία και στην άλλη περίπτωση δεν τους πολυκαταλάβαινα.
Θυμάμαι ότι, πριν από μερικά χρόνια ταξιδέψαμε στα Σκόπια στην αρχαία πόλη Βίτολα. Εκεί επισκεφτήκαμε ένα αρχαίο αμφιθέατρο όπου κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους προς τέρψιν των ειδωλολατρών έριχναν τους Χριστιανούς στα θηρία. Πλάγια, διατηρούνται δύο μικρά δωμάτια όπου κρατούσαν τα θηρία πριν τ΄ αμολήσουν στην αρένα, ενώ στο κέντρο υπάρχει ένα κελλάκι στο ύψος του ανθρώπου όπου κρατούσαν τους Χριστιανούς πριν τους ρίξουν στα θηρία.
Σ'αυτό το αμφιθέατρο πέθαναν κάποιοι από τους πρώτους μάρτυρες της εκκλησίας. Τότε είπα στον πατέρα Δανιήλ: «Μπορείτε να μπείτε εκεί που στέκονταν οι μάρτυρες πριν τους ρίξουν στα θηρία». Και μπήκε σ'αυτό το κελλί. Θυμάμαι πως στεκόταν εκεί και κύτταζε προς τον Ουρανό. Πιθανόν, το ίδιο ήρεμα να κοίταξε τον δολοφόνο του. Πρέπει ν'αναγνωρίσω ότι πέρασε από το μυαλό μου η σκέψη πως πρέπει να φοβήθηκε στις τελευταίες του στιγμές, γι'αυτό ρώτησα τον μοναδικό αυτόπτη μάρτυρα του φόνου: Τι έκανε ο πατέρας Δανιήλ όταν βγήκε από το Άγιο Βήμα, όταν είδε τον μασκοφόρο με το πιστόλι στο χέρι; Μου απάντησε: «Πήγε κατευθείαν επάνω του». Ο ιερέας Δανιήλ Σισόγιεβ γεννήθηκε στις 12 Ιανουαρίου 1974. Σύμφωνα με τα λεγόμενά του, για κάθε συμβουλή που του έδιναν οι γονείς του ζητούσε αιτιολόγηση από την Αγία Γραφή. Εάν αυτό γινόταν, εκπλήρωνε ότι του ζητούσαν οι γονείς του χωρίς δεύτερη κουβέντα. Σ' αυτό φαίνεται ότι από τότε επιθυμούσε παντού και πάντοτε να εκπληρώνει το θέλημα του Θεού.
Γνωρίζω πολλούς καλούς ιερείς στη Ρωσία, αλλά ποτέ δεν συνάντησα έναν άνθρωπο που ν'αγαπά τόσο πολύ και με τόση αφοσίωση τον Θεό όπως ο πατέρας Δανιήλ. Λίγο καιρό πριν τον θάνατό του, παρευρισκόμενος σε μια ομιλία του, σκεφτόμουν ότι μόνο ένα πρόσωπο που αγαπάει βαθιά μπορεί να μιλάει για τον Θεό και μόνο για τον Θεό δυόμισι ώρες, καθηλώνοντας το ακροατήριο.
Ο πατέρας Δανιήλ τιμούσε πολύ τον προστάτη Άγιό του, τον Προφήτη Δανιήλ, από τον οποίο εμπνεύστηκε τον ιεραποστολικό του ζήλο, όπως ο ίδιος έλεγε.
Μία φορά, διαβάζοντας το βιβλίο του Προφήτη Δανιήλ, του τράβηξαν την προσοχή τα ακόλουθα λόγια: «και οι συνιέντες εκλάμψουσιν ως η λαμπρότης του στερεώματος και από των δικαίων των πολλών ως οι αστέρες εις τους αιώνας» (Δαν.12:3) Και σκέφτηκα - έλεγε - τι ωραία ακούγεται: "Να λάμψεις σαν ένας αστέρας".
Βάπτισε περισσότερους από 80 μουσουλμάνους και έφερε στην Ορθόδοξη πίστη περίπου 500 προτεστάντες.
Ο πατέρας Δανιήλ πήγαινε στις νεοπροτεσταντικές συνάξεις και βασιζόμενος στην Βίβλο κήρυττε την Ορθόδοξη πίστη, συμμετείχε σε ανοικτές συζητήσεις με τους νεοειδωλολάτρες, αλλά πάνω απ'όλα απέκτησε την φήμη του ως ιεραπόστολος μεταξύ των μουσουλμάνων. Λάμβανε από τους μουσουλμάνους απειλητικά τηλεφωνήματα και γράμματα. Ενάμιση χρόνο πριν την δολοφονία του, η μουσουλμάνα δημοσιογράφος H. Homidulina ζήτησε εισαγγελική δίωξη εναντίον του για υποκίνηση θρησκευτικού μίσους, πράγμα που η εισαγγελία απέρριψε. Από τότε όμως άρχισε μια πραγματική καμπάνια δυσφήμησης του πατρός Δανιήλ, πράγμα που οι Ορθόδοξοι δεν γνωρίζουν αφού δεν είναι εξοικειωμένοι με τα μουσουλμανικά μέσα μαζικής ενημέρωσης. Τρεις μόνο μέρες πριν τη δολοφονία, ο πατέρας Δανιήλ με έφερε σπίτι με το αυτοκίνητο. Γελώντας, θυμόμασταν τα περασμένα. Μου έλεγε ότι από όλες τις θρησκείες η λιγότερο ενδιαφέρουσα γι'αυτόν ήταν η μουσουλμανική και δεν είχε σκοπό ν'ασχοληθεί. Θυμηθήκαμε μια συζήτηση που είχαμε παλιά, όταν ήμασταν στο Κρουτσίτκι, για το πόσο είχε χαρεί όταν έμαθε ότι έγραψα απολογητικά άρθρα απαντώντας στη μουσουλμανική κριτική: «Αυτό είναι καλό, δεν θα χρειαστεί ν'ασχοληθώ εγώ μ'αυτό» όμως τελικά - κατά Θείο θέλημα - χρειάστηκε ν' ασχοληθεί με τους μουσουλμάνους. Ο πατέρας Δανιήλ ακολούθησε την οδό του Κυρίου και γι'αυτόν αυτό ήταν το πιο σημαντικό.
Έγραψε μια σειρά βιβλίων όπως: "Ένας περίπατος στην Ορθόδοξη εκκλησία με έναν προτεστάντη'', όπου με βάση την βίβλο, εξηγεί την δομή της Ορθόδοξης λατρείας και ''Το χρονικό της Αρχής'' ή ''Ποιός είναι ο Θεός και πόσο κράτησε η Δημιουργία'' όπου εξηγεί γιατί οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί δεν μπορούν να πιστέψουν στην θεωρία της εξέλιξης. Το βίβλιο "Γάμος με έναν μουσουλμάνο'' αναφέρεται στα σοβαρά προβλήματα που αντιμετωπίζει μια χριστιανή που παντρεύτηκε μ' εναν μουσουλμάνο. Ο πατέρας Δανιήλ έλαβε χιλιαδες γράμματα από νεαρές που σκεφτόνταν να παντρευτούν με μουσουλμάνο, ρωτώντας εάν είναι πρέπον και ποιά είναι η γνώμη της Εκκλησίας, αλλά και από Ρωσίδες που είχαν απαρνηθεί τον Χριστό για να παντρευτούν έναν μουσουλμάνο και τώρα αντιμετώπιζαν σοβαρά προβλήματα. Πολλές γυναίκες με την βοήθειά του μετανόησαν και επέστρεψαν στην εκκλησία του Χριστού.
Επίσης έγραψε τα βιβλία ''Γιατί δεν είσαι ακόμη βαπτισμένος'', όπου καταρρίπτει τα επιχειρήματα αυτών που δεν θέλουν να βαπτιστούν, και το ''Γιατί πρέπει να πηγαίνουμε στην εκκλησία'' που αναφέρεται στους βαπτισμένους που δεν εκκλησιάζονται.
Το πιο πρόσφατο βιβλίο του είναι το "Οδηγίες για αθανάτους ή τι να κάνετε εαν ήδη πεθάνατε''. Σε αυτό το βιβλίο αναφέρει τα ακόλουθα: «Σίγουρα ο καλύτερος θάνατος για έναν χριστιανό είναι να πεθάνει ως μάρτυρας για τον Χριστό. Όταν σκότωσαν τους τρεις μοναχούς στην Όπτινα κάποιοι έστελναν συλληπητήρια, αλλά για έναν χριστιανό αυτή είναι η πιο μεγάλη χαρά. Στην πρώτη εκκλησία ποτέ δεν έστελναν συλληπητήρια για τον θάνατο κάποιου που είχαν σκοτώσει. Όλες οι εκκλησίες έστελναν αμέσως συγχαρητήρια. Συγχαρητήρια για το ότι είχαν έναν νέο προστάτη στους ουρανούς! Ο μαρτυρικός θάνατος ξεπλένει όλες τις αμαρτίες, εκτός από της αίρεση και το σχίσμα».
Λίγες μέρες μετά την κηδεία, μου τηλεφώνησε ένας φίλος ιερέας και μου είπε πόσο τον είχαν εντυπωσιάσει οι φωτογραφίες που δείχνουν τον πατέρα Δανιήλ μόνο του να μιλάει σ'ένα ακροατήριο γεμάτο μουσουλμάνους και με χαρά να μιλάει για τον Χριστό και για το ότι το Ισλάμ που απορρίπτει τον Χριστό δεν μπορεί να είναι μια αληθινή θρησκεία. «Δεν μπορώ να κατανοήσω - μου είπε ο συνομιλητής μου - τι ψυχή πρέπει να έχεις για να σταθείς ανάμεσά τους να μιλήσεις». Κάποιοι χριστιανοί δεν ήταν ευχαριστημένοι που συμμετείχε σ'αυτές τις συναντήσεις, όμως η πρόσκληση και η πρωτοβουλία ανήκε στους μουσουλμάνους και πώς θα μπορούσε ένας μάρτυρας του Χριστού να αρνηθεί να μιλήσει για την ελπίδα; Η άρνησή του να συμμετάσχει θα ήταν ένα επιχείρημα υπέρ του ισλαμισμού.
Αργότερα, ο πατέρας Δανιήλ μου είπε ότι μετά από την πρώτη δημόσια αντιπαράθεση με τους μουσουλμάνους, ήταν σίγουρος ότι θα τον σκοτώσουν και αισθανόνταν μια ανυσυχία. Την νύχτα εκείνη είδε ένα όνειρο. Είδε ότι στεκόνταν όρθιος μπροστά σ'έναν πλακόστρωτο λαβύρινθο. Κάποια στιγμή φτάνει στο κέντρο του λαβυρίνθου, όπου βρισκόνταν ένα αλτάριο και πάνω του ήταν τοποθετημένη μια θυσία η οποία είχε πρόσφατα βασανιστεί και δολοφονηθεί. Τότε κατάλαβε ότι βρίσκεται στο αλτάριο του σατανά και ότι αυτή η θυσία προσφέρθηκε σ'αυτόν. Ο πατέρας Δανιήλ γεμάτος οργή γκρέμισε το αλτάριο με μια κλωτσιά. Τότε εμφανίστηκε ο σατανάς με την μορφή ενός τζόκερ, όπως τον βλέπουμε στα τραπουλόχαρτα. Με απύθμενο μίσος στα μάτια κατευθύνθηκε προς τον π.Δ ανιήλ. Ο ιερέας άρχισε να προσεύχεται λέγοντας: «Θεοτόκε Παρθένε προστάτεψέ με, Άγιε Νικόλαε βοήθησέ με!» Τότε μπροστά στον πατέρα Δανιήλ, σαν να υψώθηκε ένα αόρατο τείχος και ο σατανάς όσο και να επιτίθετο προσέκρουε σ' αυτό το τοίχος. Βλέποντας το αυτό ο πατέρας Δανιήλ, έκανε μερικές σκέψεις ματαιοδοξίας και υπερηφάνειας. Την στιγμή εκείνη ο σατανάς κατάφερε να περάσει το αόρατο τοίχος και να τον πιάσει από τον λαιμό. Ο πατέρας Δανιήλ προσευχήθηκε: «Υπεραγία Θεοτόκε συγχώρεσέ με, αμάρτησα, γλύτωσέ με απ'αυτόν!» Τότε ο σατανάς εξαφανίστηκε λέγοντας στον πατέρα Δανιήλ: «Ούτε θα νικήσεις, ούτε θα χάσεις».
Από την στιγμή εκείνη σταμάτησα να φοβάμαι τους μουσουλμάνους και τις απειλές τους, επειδή βλέποντας την αδυναμία του σατανά μπροστά στον Θεό, καμμιά ανθρώπινη κακία, η οποία είναι κατώτερη απο την κακία του σατανά, δεν μου έκανε πια εντύπωση.
Ήμουν μεταξύ των ακροατών της δεύτερης δημόσιας αντιπαράθεσης με τους μουσουλμάνους και πιστεύω ότι πήγε καλά (ίσως θα μπορούσε και καλύτερα). Πάντως στο τέλος ένας από τους μουσουλμάνους οργανωτές της συζήτησης έγινε Ορθόδοξος.
Με πολύ μεγάλη επιτυχία κύρηξε και μεταξύ των προτεσταντών. Με την ευλογία του μητροπολίτου Βλαδιμήρου πήγε στο Κιργιστάν και κύρηξε σε συνάξεις προτεσταντών με μεγάλη επιτυχία, αφού κάποιοι από τα μέλη των τοπικών αιρέσεων, ακόμη και μερικοί πάστορες, έγιναν Ορθόδοξοι. Τόση ήταν η επιτυχία του, που η ηγεσία των τοπικών αιρέσεων απαγόρευσε τις συνάξεις όσον καιρό θα βρισκόνταν εκεί ο πατέρας Δανιήλ, προσπάθωντας έτσι να τον εμποδίσουν από το να τους μιλήσει.
Έκανε ιεραποστολή σε όλο τον κόσμο. Δύο φορές πήγαμε μαζί στα Σκόπια όπου μίλησε στους σχισματικούς, ενώ έψαχνε κάποιες ευκαιρίες για να μπορέσει να μιλήσει σε καθολικούς της Δυτικής Ευρώπης και της Νοτίου Αμερικής. Όντας ο ίδιος ιεραπόστολος, αγαπούσε πολύ αυτούς που κύρητταν τον Χριστό. Είχε βοηθήσει στην κατασκευή ενός ναού στην Ινδονησία, στην μόρφωση Ορθοδόξων παιδιών από φτωχές οικογένειες της Ζιμπάμπουε και είχε φιλοξενήσει Ορθοδόξους Κινέζους, Ταϋλανδούς και Ινδούς.
Κι'όμως τίποτα απ' όλα αυτά δεν τον επηρέαζαν στην ποιμαντική του δραστηριότητα. Το 2001 χειροτονήθηκε ιερέας και το 2006 έχτισε στη νότια Μόσχα έναν ναό προς τιμήν του Αγίου Αποστόλου Θωμά. Στα σχέδιά του ήταν να χτίσει έναν μεγάλο ναό προς τιμήν του Προφήτου Δανιήλ.
Ένας φίλος μου, ο οποίος τον βοηθούσε στο Άγιο Βήμα, μου εξομολογήθηκε λίγο καιρό πριν από τον θάνατό του, ότι αναρωτιόνταν με εκπληξη πως ο πατήρ έδινε όλο του το είναι στους άλλους - κυρίως στους ενορίτες του - χωρίς έλεος για τον εαυτό του.
Πραγματικά, ποτέ δεν παραπονιόνταν. Θυμάμαι μια φορά που είχε σπάσει το πόδι του και δεν είχε καταφέρει να βρει αντικαταστάτη, πήγε να λειτουργήσει χωρίς να υπολογίζει τους πόνους. Όλοι οι ενορίτες του τον θυμούνται ως έναν άνθρωπο εύθυμο και γεμάτο ζωή, λίγοι όμως ξέρουν ότι υπέφερε από δυνατούς πονοκεφάλους, χωρίς όμως ποτέ να παραπονείται.
Ποτέ του δεν επέβαλε τη γνώμη του δικτατορικά και πάντα άκουγε την αντίθετη γνώμη. Συχνά καλούσε εμένα και μερικούς άλλους συνεργάτες να συζητήσουμε. Εαν καταλάβαινε ότι έχει κάνει λάθος υποχωρούσε. Ηταν ένας άνθρωπος τίμιος και ήξερες από πριν ότι εάν θα του ζητήσεις μια βοήθεια, θα στη δώσει. Για μένα ήταν ένας ιερέας - παράδειγμα. Ότι έκανε το έκανε για τον Χριστό.
Επίσης - θυμάμαι - τα ταξίδια μας και κυρίως το τελευταίο στην Σερβία απ'όπου γυρίσαμε μια εβδομάδα πριν από την δολοφονία του. Κατά την διάρκεια αυτού του ταξιδιού, μου ομολόγησε ότι όταν αντιμετωπίζει δυσκολίες και οι περιστάσεις της ζωής γίνονται πιεστικές, αισθάνεται πάντοτε ότι βρίσκεται μέσα σ' ένα τεράστιο χέρι τον οποίο τον οδηγεί.
Η τελευταία μέρα της επίγειας ζωής του ξεκίνησε με την Θεία Λειτουργία. Την ίδια μέρα βάπτισε ένα παιδί και έφερε στην αγκαλιά της εκκλησίας έναν νέο τον οποίο γλύτωσε από τον αποκρυφισμό. Λίγες ώρες αργότερα άρχισε - ως συνήθως - τις ομιλίες του με βάση την Αγία Γραφή και έμεινε έως αργά στον ναό συζητώντας με τους ενορίτες διάφορα προβλήματα. Όταν πια έμεινε μόνος στον ναό, πήγε στο Άγιο Βήμα για να προσευχηθεί. Εκείνη την στιγμή μπήκε στον ναό ο δολοφόνος, ο οποίος αρχισε να πυροβολεί και να φωνάζει: "Πού είναι ο Σισόγιεβ;"
Ο πατέρας Δανιήλ βγήκε από το Άγιο Βήμα με θάρρος και κατευθύνθηκε προς τον δολοφόνο λαμβάνοντας έτσι μαρτυρικό θάνατο.
Τον θυμάμαι πολλές φορές να λέει, ότι οι Ευαγγελικές περικοπές της ημέρας δεν είναι τυχαίες και συνήθως συμπίπτουν με κάποιες καταστάσεις. Την ημέρα του θανάτου του, η Ευαγγελική περικοπή που είχε διαβαστεί, περιείχε τα ακόλουθα λόγια του Κυρίου: «και μη φοβηθείτε από των αποκτεννόντων το σώμα, την δε ψυχήν μή δυναμένων αποκτείναι (...) πας ουν όστις ομολογήσει εν εμοί έμπροσθεν των ανθρώπων, ομολογήσω καγώ εν αυτώ έμπροσθεν του πατρός μου του εν ουρανοίς».
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου