Αγία Παρθενομάρτυς και Μεγαλομάρτυς Κερκύρα η Βασίλισσα, Άγιοι Απόστολοι Ιάσων και Σωσίπατρος εκ των Εβδομήκοντα, Άγιοι επτά Ληστές, δύο Άγιοι Δεσμοφύλακες Αντώνιος και Χριστόδουλος ο Αιθίοψ και οι τέσσερις πρώτοι Μάρτυρες της νήσου Κέρκυρας. Ημέρα Μνήμης: 29 Απριλίου.
Eις τον Iάσωνα.
Ζωῆς Ἰάσων λαμβάνει φθαρτῆς πέρας,
Ἀλλ' εὗρεν ἄλλην μὴ πέρας κεκτημένην.
Eις τον Σωσίπατρον.
Θανέντι δόξαν σοῦ προσώπου δεικνύεις
Σῷ Σωσιπάτρῳ, τοῦ Θεοῦ Λόγου, Πάτερ.
Εἰκάδι ἀμφ' ἐνάτῃ Ἰάσων ἀπεβήσατο γαίης.
Εις την Κερκύρα
Βελῶν Βασιλὶς ταῖς βολαῖς ἐστιγμένη,
Ἐκ στιγμάτων ἔλαμψεν, ὡς ἐκ μαργάρων.
Εις τον Ευσέβιον
Ἐκ σοῦ τὸ πῦρ ὁποῖον ἐκσμήξει ῥύπον,
Ὄβρυζον, Εὐσέβιε, Χριστοῦ χρυσίον.
Εις τον Ζήνωναν και Βιτάλιον
Μὴ δειλιάσῃς, Βιτάλιε, πρὸς φλόγα,
Ἡγήσομαι γάρ, καὶ προεισέλθω Ζήνων.
Εις τον Νέων
Θεοίς λατρεύειν μη θέλων Eλληνίοις,
Kαθείλε καυθείς πίστιν Eλλήνων Nέων.
Εις τους επτά Ληστές
Λῃσταί, μαθόντες τὴν Ἐδὲμ λῃστοῦ λάχος, Πίσσῃ λαχεῖν ἔσπευσαν αὐτὴν ἐμφλόγῳ.
Όταν βασίλευε στην Κέρκυρα ο ηγεμόνας Κερκυλίνος, Ρωμαίος τοποτηρητής, διεξαγόταν μεγάλος διωγμός από τους ειδωλολάτρες Ρωμαίους. Στο νησί κηρύχτηκε ο λόγος του Ευαγγελίου, το 67 μ.Χ, από τους Αγίους Ιάσωνα και Σωσίπατρο, μαθητές του αποστόλου Παύλου. Πολλοί πίστευσαν στον Κύριο χάρη στο θερμό τους χριστιανικό βίωμα και αυτό προκάλεσε την οργή του ηγεμόνα, ο οποίος διέταξε τη φυλάκισή τους. Στην φυλακή συνέχισαν να διαδίδουν το θείο λόγο και βαπτίστηκαν επιπλέον επτά ληστές. Τα θαυμαστά γεγονότα που συνέβησαν, έφεραν στην αλήθεια και την κόρη του ηγεμόνα Κερκύρα, που ήταν τότε δεκαπέντε ετών.
Ο Κερκυλλίνος μετά την θαρραλέα ομολογία της κόρης του, ζήτησε από τον έπαρχο Καρπιανόν να την οδηγήσει στην φυλακή και με κάθε μέσο να την μεταπείσει. Στην αρχή χρησιμοποίησε κολακείες και όμορφα λόγια, όπως ταίριαζαν σε μία βασιλοπούλα και μικρή κοπέλα αλλά όχι σε μια χριστιανή, αλλά η Αγία δεν γοητεύθηκε. Από την φυλακή βοηθούσε τους φτωχούς και πούλησε μέχρι και τα κοσμήματά της. Η νηστεία και η προσευχή την δυνάμωναν στην δύσκολη δοκιμασία της. Βλέποντας την αμετάπιστη ο πατέρας της, έκρινε σωστό να διατάξει να την βασανίσουν. Το μαρτύριό της έγινε έξω από την πόλη σ’ένα λόφο και χρησιμοποιώντας κάθε επώδυνο μέσο, άρχισαν να της κατακρεουργούν κάθε σημείο του σώματός της. Στο δικαστήριο που ακολούθησε η Κερκύρα έμεινα σταθερή στην πίστη της, ομολογώντας στον πατέρα της και υπεύθυνο των βασανιστηρίων της την αγάπη της και την πίστης στον Χριστό. Στην φυλακή μετέπειτα ο πατέρας της έστειλε έναν μαύρο δεσμοφύλακα, για να την ατιμάσει και να την υποχρεώσει να θυσιάσει στους θεούς του Ολύμπου.
Όμως ο Κύριος άκουσε τη θερμή προσευχή της Αγίας και έστειλε άγριο θηρίο, μια αρκούδα να τον κατασπαράξει. Το θηρίο υπακούοντας στη θεία δύναμη της Μάρτυρος, άφησε τον άγριο άνθρωπο, ο οποίος συντετριμμένος ζητούσε συγχώρηση από την Αγία και από εκείνη τη στιγμή έγινε κι εκείνος χριστιανός, με το όνομα Χριστόδουλος. Ο Χριστόδουλος βασανίστηκε και μαρτύρησε στην φυλακή για την πίστη του.
Ο Κερκυλλίνος διέταξε τον Καρπιανό να βασανίσει την Αγία. Στην φυλακή η αρκούδα προστάτευε το κελί της Αγίας και ο Καρπιανός διέταξε να βάλουν φωτιά και να καεί μαζί με το θηρίο. Όταν όμως έσβησε η φωτιά η Αγία παρέμενε άθικτη, διότι άγγελος Κυρίου την προστάτευε και την δρόσιζε. Ο πατέρας της κυριευμένος από το μίσος του διέταξε να την σκοτώσουν. Ο Καρπιανός την πήγε έξω από την πόλη, όπου μαζί με πλήθος ειδωλολατρών αφού την κρέμασε ανάποδα από ένα δέντρο, άναψε φωτιά από κάτω, έκαψε για αρκετή ώρα κρέατα και οι καπνοί δεν άφηναν την Αγία να ανασάνει. Στη συνέχεια δια λιθοβολισμού και αφού την τρύπησαν με βέλη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο. Οι χριστιανοί έθαψαν το σώμα της στην εκκλησία του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, την οποία είχαν οικοδομήσει με τον ερχομό τους στο νησί οι Απόστολοι Ιάσωνας και Σωσίπατρος. Για πολλές μέρες μαρτυρείται πως έβλεπαν οι κάτοικοι στήλη φωτός να κατεβαίνει από τον ουρανό και ακούγονταν ουράνιες υμνωδίες.
Οι Άγιοι Απόστολοι Ιάσων και Σωσίπατρος
Από τα θαυμαστά γεγονότα που συνέβησαν μετά τον μαρτυρικό θάνατο και των επτά ληστών, πλήθος Κερκυραίων πίστευσαν στον Κύριο και ομολογώντας την πίστη τους μπροστά στους αξιωματούχους, κήδευσαν τελώντας θεία λειτουργία τα άγια λείψανα. Στη συνέχεια αποφάσισαν να καταφύγουν σ’ ένα μικρό νησάκι κοντά στην Κέρκυρα για να ζουν σύμφωνα με την πίστη τους ανενόχλητοι. Ο Κερκυλλίνος τους κατεδίωξε για να τους σκοτώσει αλλά, τρικυμία έπνιξε αυτόν και το στόλο του.
Με τον ερχομό στο νησί νέου ηγεμόνα του Δατιανού βασανίστηκε και θανατώθηκε δια πυρός ο Άγιος Σωσίπατρος. Η φωτιά με θαυματουργικό τρόπο ξεχείλισε και κατέκαυσε αξιωματούχους του ηγεμόνα. Αυτό το γεγονός έφερε στην πίστη και τον Δατιανό, ο οποίος βαπτίστηκε και κατηχήθηκε χριστιανός με το όνομα Σεβαστιανός από τον Άγιο Ιάσωνα. Παντού πλέον κτίζονταν εκκλησίες και οικοδομήθηκε στον τόπο μαρτυρίου του Αγίου Σωσίπατρου ναός στο όνομα του Αγίου Ανδρέα, όπου έζησε την υπόλοιπη ζωή του. Θαυματουργώντας με τη χάρη του Θεού για πολλά χρόνια ο Άγιος Ιάσωνας σε ηλικία εξήντα ετών παρέδωσε το πνεύμα του την 29ην Απριλίου και το άγιο λείψανο του κηδεύτηκε στο ναό του Πρωτομάρτυρα Στέφανου. Σήμερα οι τάφοι των Αγίων υπάρχουν ακόμη στο προάστειο Ανεμόμυλοι στην περιοχή της Γαρίτσας στο ναό του Άγιου Ανδρέας, όπου ανοικοδομήθηκε εκ θεμελίων τον 12ο αι. και μετονομάστηκε σε ‘’ Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου’’. Η μνήμη των μαρτύρων τελείται στις 29 Απριλίου.
Άγιοι Απόστολοι Ιάσων & Σωσίπατρος.
Ο Άγιος Ιάσων κατήγετο από την Ταρσό γενέτειρα του Αποστόλου Παύλου. Ηκολούθησε τον Απόστολο Παύλο στις περιοδείες του στην Μακεδονία και Ασία με άλλους μαθητές μεταξύ των οποίων και ο Σωσίπατρος. Ο Ιάσων ετοποθετήθη επικεφαλής της Εκκλησίας της Ταρσού και ο Σωσίπατρος της Εκκλησίας του Ικονίου. Εφθασαν και στην Κέρκυρα, όπου έκτισαν Ναό αφιερωμένον στην μνήμη του πρωτομάρτυρος Στεφάνου κηρύσσοντες τον λόγο του Θεού. Ο Σωσίπατρος εκάη ζωντανός κατά διαταγήν του Ηγεμόνος της νήσου Δατιανού και ο Ιάσων εκοιμήθη την 29ην Απριλίου, σε ηλικία 60 ετών, ημερομηνία κατά την οποία εορτάζεται η μνήμην του. Αμφότεροι οι Άγιοι Απόστολοι θεωρούνται πολιούχοι της νήσου Κερκύρας.
Ο Άγιος Ιάσων πρότυπο ιεραποστολής.
Ο Ιάσων κατοικούσε στη Θεσσαλονίκη. Κατηχήθηκε και μαθήτευσε κοντά στον Απόστολο των εθνών Παύλο. Για το πρόσωπό του γίνεται δύο φορές λόγος στο κείμενο της Καινής Διαθήκης. Το πρώτο χωρίο βρίσκεται στην προς Ρωμαίους επιστολή, όπου ο Παύλος απευθύνει χαιρετισμούς αναφέροντας: «Ἀσπάζονται ὑμᾶς Τιμόθεος ὁ συνεργός μου, καὶ Λούκιος καὶ ᾿Ιάσων καὶ Σωσίπατρος οἱ συγγενεῖς μου» (Ρωμ. 16:21). Πιθανόν η λέξη «συγγενεῖς» να μην εκφράζει την εξ αίματος συγγένεια αφού τέτοια στοιχεία δεν έχουμε αλλά πιθανόν να σημαίνει ότι ήταν ομότεχνοί του. Το όνομα του Ιάσονα εντοπίζεται για δεύτερη φορά στις Πράξεις των Αποστόλων. Εκεί διαβάζουμε ότι φιλοξένησε τον ανεπιθύμητο για τους Ιουδαίους Παύλο και έτσι κινδύνευσε η ζωή του: «Προσλαβόμενοι δὲ οἱ ἀπειθοῦντες ᾿Ιουδαῖοι τῶν ἀγοραίων τινὰς ἄνδρας πονηροὺς καὶ ὀχλοποιήσαντες ἐθορύβουν τὴν πόλιν, ἐπιστάντες τε τῇ οἰκίᾳ ᾿Ιάσονος ἐζήτουν αὐτοὺς ἀγαγεῖν εἰς τὸν δῆμον· μὴ εὑρόντες δὲ αὐτοὺς ἔσυρον τὸν ᾿Ιάσονα καί τινας ἀδελφοὺς ἐπὶ τοὺς πολιτάρχας, βοῶντες ὅτι οἱ τὴν οἰκουμένην ἀναστατώσαντες οὗτοι καὶ ἐνθάδε πάρεισιν, οὓς ὑποδέδεκται ᾿Ιάσων· καὶ οὗτοι πάντες ἀπέναντι τῶν δογμάτων Καίσαρος πράσσουσι, βασιλέα ἕτερον λέγοντες εἶναι, ᾿Ιησοῦν ἐτάραξαν δὲ τὸν ὄχλον καὶ τοὺς πολιτάρχας ἀκούοντας ταῦτα, καὶ λαβόντες τὸ ἱκανὸν παρὰ τοῦ ᾿Ιάσονος καὶ τῶν λοιπῶν ἀπέλυσαν αὐτούς.» (Πραξ. 17, 5-9).
Από την παραπάνω αναφορά του Ευαγγελιστή Λουκά διακρίνουμε δύο πνευματικά χαρίσματα που κοσμούν τη μορφή του Ιάσονος και είναι απαραίτητα για τον ιεραποστολικά εργαζόμενο άνθρωπο. Το ένα είναι η φιλοξενία, γνώρισμα ανθρώπου με πλατιά καρδιά, «κιμπάρη» χριστιανού, απόγονου και μιμητή ακόμα και αυτού του Αβραάμ που αξιώθηκε να φιλοξενήσει αγγέλους. Ο άνθρωπος που έχει καρδιά σαν αγκαλιά ανοιχτή και φιλόξενη προς τους άλλους ανθρώπους, και το σπίτι του είναι ανοιχτό και τα αγαθά του διαθέσιμα προς ανακούφιση των άλλων. «Οἰκίες ᾿Ιάσονος» οφείλουν να γίνουν όχι μόνο τα σπίτια μας, αλλά και οι καρδιές μας. Όταν φιλοξενείς ανθρώπους που ως σκοπό της ζωής τους έβαλαν τη διακονία του Ευαγγελίου, είναι σαν να υποδέχεσαι αγγέλους, αφού και αυτοί το ίδιο έργο έχουν. Δεν αρκεί, όμως, μόνο αυτό. Οφείλουν οι καρδιές μας παρακάμπτοντας τις γήινες ασχολίες να χτυπούν κατά τον ίδιο τρόπο με τους ιεραποστόλους, στο ρυθμό της θείας προτροπής: «Πορευθέντες μαθητεύσατε…».
Το δεύτερο γνώρισμα του αγίου Ιάσονα είναι η ανδρεία, η πνευματική λεβεντιά! Γνώρισμα που ωθεί τον ιερό Χρυσόστομο να αναφωνήσει: «Θαυμαστός ὁ ἀνήρ, εἰς κίνδυνον ἑαυτόν ἐκδοῦς, καί ἐκπέμψας αὐτούς». Και αλλού: «Ὤ, τῆς τυραννίδος! Ἀπό τῶν οἰκιῶν εἶλκον αὐτούς ἁπλῶς». Ορίστε η ανδρεία και η προσφορά στο έργο της διάδοσης του Ευαγγελίου: «Ὅρα πῶς ἰκανά δοῦς Ἰάσων ἐξέπεμψε Παῦλον, ὥστε τήν ψυχήν αὐτοῦ ἔδωκεν ὑπερ αὐτοῦ». Αυτός που αγαπά το Θεό και, συνεπώς, αυτός που τηρεί τις εντολές Του («ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με»), εκτός από το χρόνο του, τα νιάτα του ή οποιοδήποτε άλλο αγαθό, μπορεί αν χρειαστεί να θυσιάσει ακόμα και την ίδια του την ζωή.
Έπειτα, ο Ιάσων χειροτονήθηκε από τον Παύλο επίσκοπος Ταρσού. Στη συνέχεια, κατευθύνθηκε στην Κέρκυρα μαζί με τον άγιο Σωσίπατρο και έκτισαν ναό προς τιμήν του πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Εκεί, μετά το πέρας κάθε Θείας Λειτουργίας, κατηχούσαν τους απίστους με αποτέλεσμα να βαπτίσουν πολλούς. Από την διακονία τους αυτή φανερώνεται πως το χτίσιμο των ναών αλλά και «η λειτουργία μετά την Θεία Λειτουργία», δηλαδή το κατηχητικό, είναι απαραίτητα για το ιεραποστολικό έργο. Ο αγώνας τους αυτός προσήλκυσε το μένος του απίστου βασιλιά Κερκυλλίνου, ο οποίος τους φυλάκισε. Ο κάθε λογικός νους θα φανταζόταν πως στην φυλακή και στην καταδίωξη που υφίσταντο οι Άγιοι θα περιόριζαν την ιεραποστολική τους δράση. Όμως όχι! Έγινε ακριβώς το αντίθετο! Γιατί, όπως ο Θεός είναι παντού, έτσι και η ιεραποστολή επιτελείται όπου γης, ακόμα και στη φυλακή, ακόμα και την ώρα των βασανιστηρίων. Καρπός της ομολογίας της πίστεώς τους αλλά και της Χάρης του Θεού, που τους συνόδευε με διάφορα θαυμαστά γεγονότα, ήταν να οδηγηθούν εγκληματίες όπως ο Σαρτονίνος, ο Φαυστιανός, ο Ιανουάριος, ο Μαρσάλιος, ο Ευφράσιος, ο Ιακίσχολος, ο Μαμμίνος, ένας Αιθίοπας, καθώς επίσης και η θυγατέρα του βασιλιά, η Κερκύρα, στο μαρτύριο για τον Χριστό. Εκείνο τον καιρό πέθανε ο Κερκυλλίνος και διάδοχός του αναδείχτηκε ένας βασιλιάς, πολέμιος επίσης της πίστεως του Ιησού και, κατά συνέπεια, του αγίου Ιάσονα. Εκείνος πρόσταξε να βάλουν τον Ιάσονα μέσα σ’ ένα βαρέλι μεγάλο, το οποίο περιείχε καυτή πίσσα. Έτσι και έγινε, αλλά ο Ιάσων βγήκε από εκεί ανέπαφος. Ο βασιλιάς, όταν είδε το θαύμα, μετανόησε και πίστεψε στο Θεό του Ιάσονα. Ο άνθρωπος του Θεού τον βάπτισε και του έδωσε το όνομα Σεβαστιανός. Στη συνέχεια, όλοι οι κάτοικοι της νήσου Κέρκυρας ακολούθησαν το παράδειγμα του ηγεμόνα τους. Ο Ιάσονας, σε συνεργασία με τον βασιλιά, ποίμαινε τους Χριστιανούς μέχρι τα βαθιά του γεράματα, οπότε και εκοιμήθη εν Κυρίω.
Άγια Κερκύρα.
Υπήρξε θυγατέρα του Βασιλέως της Κέρκυρας Κερκυλλίνου. Όταν σε ηλικία 15 ετών παρακολουθούσε από το παράθυρο του παλατιού τα βασανιστήρια, στα οποία υπεβάλλοντο οι επτά ληστές όχι ως εγκληματίες κοινού ποινικού δικαίου, αλλά ως χριστιανοί, ανεφώνησε: Και εγώ είμαι Χριστιανή και απαρνούμαι την λατρεία των ειδώλων για να νυμφευθώ τον Χριστόν. Αφού απέτυχε να την επαναφέρει στην ειδωλολατρία ο Κερκυλλίνος διέταξε να την μεταφέρουν σε τοποθεσία εκτός πόλεως, όπου την εκρέμασαν ανάποδα. Η Αγία ετελειώθη από τα βέλη των στρατιωτών του Βασιλέως. Η μνήμη της εορτάζεται την 29ην Απριλίου.
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση της Κέρκυρας, ο πατέρας της Αγίας Κερκύρας, βασιλιάς Κερκυλλίνος, μετανοιωμένος για το μαρτύριο της μοναχοκόρης του, Κερκύρας, έθαψε μαζί με το λείψανό της και την προίκα της, η οποία ήταν αντάξια μίας βασιλοπούλας. Αργότερα οι Χριστιανοί του νησιού οικοδόμησαν επάνω στον τάφο της Αγίας έναν ναό, τον οποίο πολλοί ιστορικοί του παρελθόντος ταύτιζαν με τη γνωστή Βασιλική της Παλαιόπολης. Η ταύτιση αυτή υπάρχει και στη λαϊκή παράδοση, σύμφωνα με την οποία, κάτω από την αρχαία Βασιλική υπάρχουν κατακόμβες ή σπήλαιο, στο οποίο βρίκονται τόσο ο τάφος της Αγίας Κερκύρας, όσο και αμύθητοι θησαυροί.
Οι Άγιοι επτά ληστές.
Οι επτά ληστές ήσαν οι Σατουρνίνος, Ιακίσχολος, Φαυστιανός, Ιανουάριος, Μαρσάλιος, Ευφράσιος και Μάμμος. Οι Αγιοι Ιάσων και Σωσίπατρος έφεραν τους επτά ληστές στην Χριστιανική πίστη. Μετά τον θάνατον της Αγίας Κερκύρας οι στρατιώτες ωδήγησαν τον Σατουρνίνο και τους συντρόφους του σε πυρά σε λέβητα γεμάτο πίσσα. Παραδίδοντες το πνεύμα εδόξασαν τον Κύριο. Τα λείψανά τους έθαψαν νέοι χριστιανοί σε ιερό από το οποίον είχαν απομακρύνει τα είδωλα. Η μνήμη τους εορτάζεται ομού μετά της Αγίας Κερκύρας.
Eις τον Iάσωνα.
Ζωῆς Ἰάσων λαμβάνει φθαρτῆς πέρας,
Ἀλλ' εὗρεν ἄλλην μὴ πέρας κεκτημένην.
Eις τον Σωσίπατρον.
Θανέντι δόξαν σοῦ προσώπου δεικνύεις
Σῷ Σωσιπάτρῳ, τοῦ Θεοῦ Λόγου, Πάτερ.
Εἰκάδι ἀμφ' ἐνάτῃ Ἰάσων ἀπεβήσατο γαίης.
Εις την Κερκύρα
Βελῶν Βασιλὶς ταῖς βολαῖς ἐστιγμένη,
Ἐκ στιγμάτων ἔλαμψεν, ὡς ἐκ μαργάρων.
Εις τον Ευσέβιον
Ἐκ σοῦ τὸ πῦρ ὁποῖον ἐκσμήξει ῥύπον,
Ὄβρυζον, Εὐσέβιε, Χριστοῦ χρυσίον.
Εις τον Ζήνωναν και Βιτάλιον
Μὴ δειλιάσῃς, Βιτάλιε, πρὸς φλόγα,
Ἡγήσομαι γάρ, καὶ προεισέλθω Ζήνων.
Εις τον Νέων
Θεοίς λατρεύειν μη θέλων Eλληνίοις,
Kαθείλε καυθείς πίστιν Eλλήνων Nέων.
Εις τους επτά Ληστές
Λῃσταί, μαθόντες τὴν Ἐδὲμ λῃστοῦ λάχος, Πίσσῃ λαχεῖν ἔσπευσαν αὐτὴν ἐμφλόγῳ.
Όταν βασίλευε στην Κέρκυρα ο ηγεμόνας Κερκυλίνος, Ρωμαίος τοποτηρητής, διεξαγόταν μεγάλος διωγμός από τους ειδωλολάτρες Ρωμαίους. Στο νησί κηρύχτηκε ο λόγος του Ευαγγελίου, το 67 μ.Χ, από τους Αγίους Ιάσωνα και Σωσίπατρο, μαθητές του αποστόλου Παύλου. Πολλοί πίστευσαν στον Κύριο χάρη στο θερμό τους χριστιανικό βίωμα και αυτό προκάλεσε την οργή του ηγεμόνα, ο οποίος διέταξε τη φυλάκισή τους. Στην φυλακή συνέχισαν να διαδίδουν το θείο λόγο και βαπτίστηκαν επιπλέον επτά ληστές. Τα θαυμαστά γεγονότα που συνέβησαν, έφεραν στην αλήθεια και την κόρη του ηγεμόνα Κερκύρα, που ήταν τότε δεκαπέντε ετών.
Ο Κερκυλλίνος μετά την θαρραλέα ομολογία της κόρης του, ζήτησε από τον έπαρχο Καρπιανόν να την οδηγήσει στην φυλακή και με κάθε μέσο να την μεταπείσει. Στην αρχή χρησιμοποίησε κολακείες και όμορφα λόγια, όπως ταίριαζαν σε μία βασιλοπούλα και μικρή κοπέλα αλλά όχι σε μια χριστιανή, αλλά η Αγία δεν γοητεύθηκε. Από την φυλακή βοηθούσε τους φτωχούς και πούλησε μέχρι και τα κοσμήματά της. Η νηστεία και η προσευχή την δυνάμωναν στην δύσκολη δοκιμασία της. Βλέποντας την αμετάπιστη ο πατέρας της, έκρινε σωστό να διατάξει να την βασανίσουν. Το μαρτύριό της έγινε έξω από την πόλη σ’ένα λόφο και χρησιμοποιώντας κάθε επώδυνο μέσο, άρχισαν να της κατακρεουργούν κάθε σημείο του σώματός της. Στο δικαστήριο που ακολούθησε η Κερκύρα έμεινα σταθερή στην πίστη της, ομολογώντας στον πατέρα της και υπεύθυνο των βασανιστηρίων της την αγάπη της και την πίστης στον Χριστό. Στην φυλακή μετέπειτα ο πατέρας της έστειλε έναν μαύρο δεσμοφύλακα, για να την ατιμάσει και να την υποχρεώσει να θυσιάσει στους θεούς του Ολύμπου.
Οι Άγιοι Απόστολοι Ιάσων και Σωσίπατρος
Όμως ο Κύριος άκουσε τη θερμή προσευχή της Αγίας και έστειλε άγριο θηρίο, μια αρκούδα να τον κατασπαράξει. Το θηρίο υπακούοντας στη θεία δύναμη της Μάρτυρος, άφησε τον άγριο άνθρωπο, ο οποίος συντετριμμένος ζητούσε συγχώρηση από την Αγία και από εκείνη τη στιγμή έγινε κι εκείνος χριστιανός, με το όνομα Χριστόδουλος. Ο Χριστόδουλος βασανίστηκε και μαρτύρησε στην φυλακή για την πίστη του.
Ο Κερκυλλίνος διέταξε τον Καρπιανό να βασανίσει την Αγία. Στην φυλακή η αρκούδα προστάτευε το κελί της Αγίας και ο Καρπιανός διέταξε να βάλουν φωτιά και να καεί μαζί με το θηρίο. Όταν όμως έσβησε η φωτιά η Αγία παρέμενε άθικτη, διότι άγγελος Κυρίου την προστάτευε και την δρόσιζε. Ο πατέρας της κυριευμένος από το μίσος του διέταξε να την σκοτώσουν. Ο Καρπιανός την πήγε έξω από την πόλη, όπου μαζί με πλήθος ειδωλολατρών αφού την κρέμασε ανάποδα από ένα δέντρο, άναψε φωτιά από κάτω, έκαψε για αρκετή ώρα κρέατα και οι καπνοί δεν άφηναν την Αγία να ανασάνει. Στη συνέχεια δια λιθοβολισμού και αφού την τρύπησαν με βέλη παρέδωσε το πνεύμα της στον Κύριο. Οι χριστιανοί έθαψαν το σώμα της στην εκκλησία του Πρωτομάρτυρα Στεφάνου, την οποία είχαν οικοδομήσει με τον ερχομό τους στο νησί οι Απόστολοι Ιάσωνας και Σωσίπατρος. Για πολλές μέρες μαρτυρείται πως έβλεπαν οι κάτοικοι στήλη φωτός να κατεβαίνει από τον ουρανό και ακούγονταν ουράνιες υμνωδίες.
Από τα θαυμαστά γεγονότα που συνέβησαν μετά τον μαρτυρικό θάνατο και των επτά ληστών, πλήθος Κερκυραίων πίστευσαν στον Κύριο και ομολογώντας την πίστη τους μπροστά στους αξιωματούχους, κήδευσαν τελώντας θεία λειτουργία τα άγια λείψανα. Στη συνέχεια αποφάσισαν να καταφύγουν σ’ ένα μικρό νησάκι κοντά στην Κέρκυρα για να ζουν σύμφωνα με την πίστη τους ανενόχλητοι. Ο Κερκυλλίνος τους κατεδίωξε για να τους σκοτώσει αλλά, τρικυμία έπνιξε αυτόν και το στόλο του.
Με τον ερχομό στο νησί νέου ηγεμόνα του Δατιανού βασανίστηκε και θανατώθηκε δια πυρός ο Άγιος Σωσίπατρος. Η φωτιά με θαυματουργικό τρόπο ξεχείλισε και κατέκαυσε αξιωματούχους του ηγεμόνα. Αυτό το γεγονός έφερε στην πίστη και τον Δατιανό, ο οποίος βαπτίστηκε και κατηχήθηκε χριστιανός με το όνομα Σεβαστιανός από τον Άγιο Ιάσωνα. Παντού πλέον κτίζονταν εκκλησίες και οικοδομήθηκε στον τόπο μαρτυρίου του Αγίου Σωσίπατρου ναός στο όνομα του Αγίου Ανδρέα, όπου έζησε την υπόλοιπη ζωή του. Θαυματουργώντας με τη χάρη του Θεού για πολλά χρόνια ο Άγιος Ιάσωνας σε ηλικία εξήντα ετών παρέδωσε το πνεύμα του την 29ην Απριλίου και το άγιο λείψανο του κηδεύτηκε στο ναό του Πρωτομάρτυρα Στέφανου. Σήμερα οι τάφοι των Αγίων υπάρχουν ακόμη στο προάστειο Ανεμόμυλοι στην περιοχή της Γαρίτσας στο ναό του Άγιου Ανδρέας, όπου ανοικοδομήθηκε εκ θεμελίων τον 12ο αι. και μετονομάστηκε σε ‘’ Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου’’. Η μνήμη των μαρτύρων τελείται στις 29 Απριλίου.
Τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Αποστόλου Ιάσωνος
Άγιοι Απόστολοι Ιάσων & Σωσίπατρος.
Ο Άγιος Ιάσων κατήγετο από την Ταρσό γενέτειρα του Αποστόλου Παύλου. Ηκολούθησε τον Απόστολο Παύλο στις περιοδείες του στην Μακεδονία και Ασία με άλλους μαθητές μεταξύ των οποίων και ο Σωσίπατρος. Ο Ιάσων ετοποθετήθη επικεφαλής της Εκκλησίας της Ταρσού και ο Σωσίπατρος της Εκκλησίας του Ικονίου. Εφθασαν και στην Κέρκυρα, όπου έκτισαν Ναό αφιερωμένον στην μνήμη του πρωτομάρτυρος Στεφάνου κηρύσσοντες τον λόγο του Θεού. Ο Σωσίπατρος εκάη ζωντανός κατά διαταγήν του Ηγεμόνος της νήσου Δατιανού και ο Ιάσων εκοιμήθη την 29ην Απριλίου, σε ηλικία 60 ετών, ημερομηνία κατά την οποία εορτάζεται η μνήμην του. Αμφότεροι οι Άγιοι Απόστολοι θεωρούνται πολιούχοι της νήσου Κερκύρας.
Τα Ιερά Λείψανα του Αγίου Αποστόλου Σωσίπατρου
Ο Άγιος Ιάσων πρότυπο ιεραποστολής.
Ο Ιάσων κατοικούσε στη Θεσσαλονίκη. Κατηχήθηκε και μαθήτευσε κοντά στον Απόστολο των εθνών Παύλο. Για το πρόσωπό του γίνεται δύο φορές λόγος στο κείμενο της Καινής Διαθήκης. Το πρώτο χωρίο βρίσκεται στην προς Ρωμαίους επιστολή, όπου ο Παύλος απευθύνει χαιρετισμούς αναφέροντας: «Ἀσπάζονται ὑμᾶς Τιμόθεος ὁ συνεργός μου, καὶ Λούκιος καὶ ᾿Ιάσων καὶ Σωσίπατρος οἱ συγγενεῖς μου» (Ρωμ. 16:21). Πιθανόν η λέξη «συγγενεῖς» να μην εκφράζει την εξ αίματος συγγένεια αφού τέτοια στοιχεία δεν έχουμε αλλά πιθανόν να σημαίνει ότι ήταν ομότεχνοί του. Το όνομα του Ιάσονα εντοπίζεται για δεύτερη φορά στις Πράξεις των Αποστόλων. Εκεί διαβάζουμε ότι φιλοξένησε τον ανεπιθύμητο για τους Ιουδαίους Παύλο και έτσι κινδύνευσε η ζωή του: «Προσλαβόμενοι δὲ οἱ ἀπειθοῦντες ᾿Ιουδαῖοι τῶν ἀγοραίων τινὰς ἄνδρας πονηροὺς καὶ ὀχλοποιήσαντες ἐθορύβουν τὴν πόλιν, ἐπιστάντες τε τῇ οἰκίᾳ ᾿Ιάσονος ἐζήτουν αὐτοὺς ἀγαγεῖν εἰς τὸν δῆμον· μὴ εὑρόντες δὲ αὐτοὺς ἔσυρον τὸν ᾿Ιάσονα καί τινας ἀδελφοὺς ἐπὶ τοὺς πολιτάρχας, βοῶντες ὅτι οἱ τὴν οἰκουμένην ἀναστατώσαντες οὗτοι καὶ ἐνθάδε πάρεισιν, οὓς ὑποδέδεκται ᾿Ιάσων· καὶ οὗτοι πάντες ἀπέναντι τῶν δογμάτων Καίσαρος πράσσουσι, βασιλέα ἕτερον λέγοντες εἶναι, ᾿Ιησοῦν ἐτάραξαν δὲ τὸν ὄχλον καὶ τοὺς πολιτάρχας ἀκούοντας ταῦτα, καὶ λαβόντες τὸ ἱκανὸν παρὰ τοῦ ᾿Ιάσονος καὶ τῶν λοιπῶν ἀπέλυσαν αὐτούς.» (Πραξ. 17, 5-9).
Ο Άγιος Απόστολος Ιάσων
Από την παραπάνω αναφορά του Ευαγγελιστή Λουκά διακρίνουμε δύο πνευματικά χαρίσματα που κοσμούν τη μορφή του Ιάσονος και είναι απαραίτητα για τον ιεραποστολικά εργαζόμενο άνθρωπο. Το ένα είναι η φιλοξενία, γνώρισμα ανθρώπου με πλατιά καρδιά, «κιμπάρη» χριστιανού, απόγονου και μιμητή ακόμα και αυτού του Αβραάμ που αξιώθηκε να φιλοξενήσει αγγέλους. Ο άνθρωπος που έχει καρδιά σαν αγκαλιά ανοιχτή και φιλόξενη προς τους άλλους ανθρώπους, και το σπίτι του είναι ανοιχτό και τα αγαθά του διαθέσιμα προς ανακούφιση των άλλων. «Οἰκίες ᾿Ιάσονος» οφείλουν να γίνουν όχι μόνο τα σπίτια μας, αλλά και οι καρδιές μας. Όταν φιλοξενείς ανθρώπους που ως σκοπό της ζωής τους έβαλαν τη διακονία του Ευαγγελίου, είναι σαν να υποδέχεσαι αγγέλους, αφού και αυτοί το ίδιο έργο έχουν. Δεν αρκεί, όμως, μόνο αυτό. Οφείλουν οι καρδιές μας παρακάμπτοντας τις γήινες ασχολίες να χτυπούν κατά τον ίδιο τρόπο με τους ιεραποστόλους, στο ρυθμό της θείας προτροπής: «Πορευθέντες μαθητεύσατε…».
Το δεύτερο γνώρισμα του αγίου Ιάσονα είναι η ανδρεία, η πνευματική λεβεντιά! Γνώρισμα που ωθεί τον ιερό Χρυσόστομο να αναφωνήσει: «Θαυμαστός ὁ ἀνήρ, εἰς κίνδυνον ἑαυτόν ἐκδοῦς, καί ἐκπέμψας αὐτούς». Και αλλού: «Ὤ, τῆς τυραννίδος! Ἀπό τῶν οἰκιῶν εἶλκον αὐτούς ἁπλῶς». Ορίστε η ανδρεία και η προσφορά στο έργο της διάδοσης του Ευαγγελίου: «Ὅρα πῶς ἰκανά δοῦς Ἰάσων ἐξέπεμψε Παῦλον, ὥστε τήν ψυχήν αὐτοῦ ἔδωκεν ὑπερ αὐτοῦ». Αυτός που αγαπά το Θεό και, συνεπώς, αυτός που τηρεί τις εντολές Του («ὁ ἔχων τὰς ἐντολάς μου καὶ τηρῶν αὐτάς, ἐκεῖνός ἐστιν ὁ ἀγαπῶν με»), εκτός από το χρόνο του, τα νιάτα του ή οποιοδήποτε άλλο αγαθό, μπορεί αν χρειαστεί να θυσιάσει ακόμα και την ίδια του την ζωή.
Ο Άγιος Απόστολος Σωσίπατρος
Έπειτα, ο Ιάσων χειροτονήθηκε από τον Παύλο επίσκοπος Ταρσού. Στη συνέχεια, κατευθύνθηκε στην Κέρκυρα μαζί με τον άγιο Σωσίπατρο και έκτισαν ναό προς τιμήν του πρωτομάρτυρα Στεφάνου. Εκεί, μετά το πέρας κάθε Θείας Λειτουργίας, κατηχούσαν τους απίστους με αποτέλεσμα να βαπτίσουν πολλούς. Από την διακονία τους αυτή φανερώνεται πως το χτίσιμο των ναών αλλά και «η λειτουργία μετά την Θεία Λειτουργία», δηλαδή το κατηχητικό, είναι απαραίτητα για το ιεραποστολικό έργο. Ο αγώνας τους αυτός προσήλκυσε το μένος του απίστου βασιλιά Κερκυλλίνου, ο οποίος τους φυλάκισε. Ο κάθε λογικός νους θα φανταζόταν πως στην φυλακή και στην καταδίωξη που υφίσταντο οι Άγιοι θα περιόριζαν την ιεραποστολική τους δράση. Όμως όχι! Έγινε ακριβώς το αντίθετο! Γιατί, όπως ο Θεός είναι παντού, έτσι και η ιεραποστολή επιτελείται όπου γης, ακόμα και στη φυλακή, ακόμα και την ώρα των βασανιστηρίων. Καρπός της ομολογίας της πίστεώς τους αλλά και της Χάρης του Θεού, που τους συνόδευε με διάφορα θαυμαστά γεγονότα, ήταν να οδηγηθούν εγκληματίες όπως ο Σαρτονίνος, ο Φαυστιανός, ο Ιανουάριος, ο Μαρσάλιος, ο Ευφράσιος, ο Ιακίσχολος, ο Μαμμίνος, ένας Αιθίοπας, καθώς επίσης και η θυγατέρα του βασιλιά, η Κερκύρα, στο μαρτύριο για τον Χριστό. Εκείνο τον καιρό πέθανε ο Κερκυλλίνος και διάδοχός του αναδείχτηκε ένας βασιλιάς, πολέμιος επίσης της πίστεως του Ιησού και, κατά συνέπεια, του αγίου Ιάσονα. Εκείνος πρόσταξε να βάλουν τον Ιάσονα μέσα σ’ ένα βαρέλι μεγάλο, το οποίο περιείχε καυτή πίσσα. Έτσι και έγινε, αλλά ο Ιάσων βγήκε από εκεί ανέπαφος. Ο βασιλιάς, όταν είδε το θαύμα, μετανόησε και πίστεψε στο Θεό του Ιάσονα. Ο άνθρωπος του Θεού τον βάπτισε και του έδωσε το όνομα Σεβαστιανός. Στη συνέχεια, όλοι οι κάτοικοι της νήσου Κέρκυρας ακολούθησαν το παράδειγμα του ηγεμόνα τους. Ο Ιάσονας, σε συνεργασία με τον βασιλιά, ποίμαινε τους Χριστιανούς μέχρι τα βαθιά του γεράματα, οπότε και εκοιμήθη εν Κυρίω.
Η Αγία Μεγαλομάρτυς και Παρθενομάρτυς Κερκύρα
Άγια Κερκύρα.
Υπήρξε θυγατέρα του Βασιλέως της Κέρκυρας Κερκυλλίνου. Όταν σε ηλικία 15 ετών παρακολουθούσε από το παράθυρο του παλατιού τα βασανιστήρια, στα οποία υπεβάλλοντο οι επτά ληστές όχι ως εγκληματίες κοινού ποινικού δικαίου, αλλά ως χριστιανοί, ανεφώνησε: Και εγώ είμαι Χριστιανή και απαρνούμαι την λατρεία των ειδώλων για να νυμφευθώ τον Χριστόν. Αφού απέτυχε να την επαναφέρει στην ειδωλολατρία ο Κερκυλλίνος διέταξε να την μεταφέρουν σε τοποθεσία εκτός πόλεως, όπου την εκρέμασαν ανάποδα. Η Αγία ετελειώθη από τα βέλη των στρατιωτών του Βασιλέως. Η μνήμη της εορτάζεται την 29ην Απριλίου.
Η Αγία Μεγαλομάρτυς και Παρθενομάρτυς Κερκύρα
Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση της Κέρκυρας, ο πατέρας της Αγίας Κερκύρας, βασιλιάς Κερκυλλίνος, μετανοιωμένος για το μαρτύριο της μοναχοκόρης του, Κερκύρας, έθαψε μαζί με το λείψανό της και την προίκα της, η οποία ήταν αντάξια μίας βασιλοπούλας. Αργότερα οι Χριστιανοί του νησιού οικοδόμησαν επάνω στον τάφο της Αγίας έναν ναό, τον οποίο πολλοί ιστορικοί του παρελθόντος ταύτιζαν με τη γνωστή Βασιλική της Παλαιόπολης. Η ταύτιση αυτή υπάρχει και στη λαϊκή παράδοση, σύμφωνα με την οποία, κάτω από την αρχαία Βασιλική υπάρχουν κατακόμβες ή σπήλαιο, στο οποίο βρίκονται τόσο ο τάφος της Αγίας Κερκύρας, όσο και αμύθητοι θησαυροί.
Η Αγία Μεγαλομάρτυς και Παρθενομάρτυς Κερκύρα
Οι Άγιοι επτά ληστές.
Οι επτά ληστές ήσαν οι Σατουρνίνος, Ιακίσχολος, Φαυστιανός, Ιανουάριος, Μαρσάλιος, Ευφράσιος και Μάμμος. Οι Αγιοι Ιάσων και Σωσίπατρος έφεραν τους επτά ληστές στην Χριστιανική πίστη. Μετά τον θάνατον της Αγίας Κερκύρας οι στρατιώτες ωδήγησαν τον Σατουρνίνο και τους συντρόφους του σε πυρά σε λέβητα γεμάτο πίσσα. Παραδίδοντες το πνεύμα εδόξασαν τον Κύριο. Τα λείψανά τους έθαψαν νέοι χριστιανοί σε ιερό από το οποίον είχαν απομακρύνει τα είδωλα. Η μνήμη τους εορτάζεται ομού μετά της Αγίας Κερκύρας.
Οι δύο δεσμοφύλακες Άγιοι Αντώνιος και Χριστόδουλος ο Αιθίοψ.
Οι δύο δεσμοφύλακες ήσαν ο Αντώνιος και ο Χριστόδουλος. Ο πρώτος υπήρξε δεσμοφύλακας των Αγίων Ιάσωνος και Σωσιπάτρου, και ο δεύτερος, Αιθίοπας στην καταγωγή, της Αγίας Κερκύρας. Ο Αντώνιος εγκατέληψε χάριν του Χριστιανισμού την πατρώα θρησκεία του και προκάλεσε την μήνιν του βασιλέως Κερκυλλίνου. Σε σχετική μάλιστα ερώτηση έκανε το σημείο του Σταυρού στο πρόσωπο του Βασιλέως, ο οποίος αμέσως διέταξε να τον αποκεφαλίσουν εκτός πόλεως. Ευλαβείς Χριστιανοί έλαβαν το σώμα του και το ενταφίασαν στον Ναό του Αγίου Στεφάνου. Τον Αιθίοπα με διαταγή του βασιλέως έστειλαν να ατιμάσει την Αγία Κερκύρα. Περιέργως ενεφανίσθη αρκούδα η οποία εμπόδισε τον στρατιώτη να πλησιάσει το κελίον της, η οποία έφερε στην πίστη του Χριστού τον στρατιώτη και τον ονόμασε Χριστόδουλο. Τον καθωδήγησε σε κάθε ερώτηση να απαντά: Χριστόν αναζητώ. Αυτόν ποθώ. Αυτόν προσκυνώ. Αμέσως μετά συνελήφθη επεβλήθη σε βασανιστήρια και εθανατώθη με τσεκούρι από τα ίδια χέρια του Επάρχου της πόλεως. Η μνήμη τους εορτάζεται ομού με της Αγίας Κερκύρας.
Άγιοι Ευσέβιος, Ζήνων, Βιτάλιος και Νέων.
Οι Άγιοι αυτοί, ήταν άπ' τους κατοίκους της Κέρκυρας, οι όποιοι πρώτοι ειλκύσθησαν από τα κηρύγματα των Αγίων Ιάσονα και Σωσίπατρου, και έγιναν ένθερμοι συνεργάτες στο αποστολικό τους έργο. Ο άρχοντας Κερκυλλίνος τους κατεδίωξε και αφού τους συνέλαβε, τους γύμνωσε και τους μαστίγωσε σκληρά. Επειδή όμως αρνήθηκαν να θυσιάσουν στα είδωλα, τους φυλάκισε και κατόπιν αφού άναψε μεγάλη φωτιά, τους έριξε μέσα και έτσι αξιώθηκαν του αθανάτου μαρτυρικού στεφάνου.
Ἀπολυτίκιον
Ἦχος δ’. Ταχὺ προκατάλαβε.
Δυὰς ἡ ὁμότροπος, τῶν Ἀποστόλων Χριστοῦ, Ἰάσων ὁ ἔνδοξος, Σωσίπατρος ὁ κλεινός, συμφώνως τιμάσθωσαν οὗτοι γὰρ δεδειγμένοι, τὸν τῆς χάριτος λόγον, ηὔγασαν ἐν Κερκύρᾳ, εὐσεβείας τὸ φέγγος, πρεσβεύοντες τῷ Κυρίῳ, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἠμῶν.
Ἀπολυτίκιον. Ἧχος ά.
Ἐν Κερκύρᾳ Κερκύρα ὄντως ὤφθης πολύαθλος, καί τερατουργοῦσα παρθένος, τόν δρόμον μάρτυς τετέλεκας. πατέρα ἀπηρνήσω δυσσεβῆ, καί ἄλλον σύ ἐκτήσω τόν Χριστόν. καί Κερκυραίων πλείστους, πρός ἀληθῆ σοφίαν, εἴλκυσας τῇ πίστει σου. Δόξα τῷ δεδωκότι σοι ἰσχύν. δόξα τῷ σέ στεφανώσαντι. δόξα τῷ ἐνεργοῦντι διά σοῦ πᾶσιν ἰάματα.
Στίχος.
Τούς Κερκυραίων πρωτάθλους καί συμπολίτας ἡμῶν, τούς πρωτομύστας πάντων, τῶν ἐν πόλει Κερκύρᾳ, Μαρσάλιον τόν θεῖον, Εὐφράσιον νῦν, Σαρτονῖνον, Μαμμῖνόν τε, Ἰανουάριον πάντες, Φαυστιανόν, Ἰακίσχολον τιμήσωμεν.
Ἕτερον Ἀπολυτίκιον. Ἦχος γ’.
Ἀπόστολοι ἅγιοι, πρεσβεύσατε τῷ ἐλεήμονι Θεῷ ἵνα πταισμάτων ἄφεσιν, παράσχῃ ταῖς ψυχαῖς ἡμῶν.
Κοντάκιον
Ἦχος β’. Χειρόγραφον εἰκόνα.
Τοῖς δόγμασι τοῦ Παύλου καταυγασθέντες, γεγόνατε φωστῆρες τῆς οἰκουμένης, τρισμακάριοι· καταυγάζετε γὰρ ἀεί κόσμον θαύμασιν, Ἰάσον, ἡ πηγή τῶν ἱαμάτων, Σωσίπατρε, Χριστοῦ Μαρτύρων κλέος, Ἀπόστολοι θεοφόροι, προστάται τῶν ἐν ἀνάγκαις, καθικετεύσατε Θεῷ, τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Κάθισμα
Ἦχος α'. Τὸν τάφον σου Σωτὴρ.
Ἰάσονα πιστοί, καὶ Σωσίπατρον ὕμνοις, ὡς μύστας ἱερούς, τῆς Ἁγίας Τριάδος, καὶ κήρυκας τῆς Πίστεως, ἐπαξίως τιμήσωμεν, ὅπως λάβωμεν, ταῖς παρακλήσεσι τούτων, πάντες ἔλεος, καὶ χάριν εὕρωμεν θείαν, εἰς εὔκαιρον βοήθειαν.
Ὁ Οἶκος
Ἀπόστολοι θεηγόροι, καὶ κήρυκες εὐσεβείας, διδάσκαλοι καὶ προστάται εὐσεβούντων ἀεισέβαστοι, παρεστηκότες Θεῷ, καὶ φωτὸς θείου πληρούμενοι, καὶ στεφάνοις ἐγκοσμούμενοι, φωτίσατε ἡμᾶς δεόμεθα, γεραίρειν τὴν ὑμῶν πανέορτον πανήγυριν, ἐν εὐφήμοις ὑμνῳδίαις εὐσεβῶς· πάντες γὰρ ἐσμεν ποίμνιον ὑμῶν, λυτρωθέντες τῆς πλάνης ἐν χάριτι, ἀλλ' ὡς ὄντες σωτῆρες τῶν πιστῶν, σπεύσατε πρὸς τὸν Κτίστην, πρεσβεύειν παρρησίᾳ, τοῦ σωθῆναι τὰς ψυχὰς ἡμῶν.
Μεγαλυνάριον
Χαίροις Ἀποστόλων ἡ ξυνωρίς, τῆς σεπτῆς Τριάδος, δημηγόροι καὶ ὑπουργοί, σὺν τῷ Σωσιπάτρῳ, Ἰάσων θεοφόρε· ὑμεῖς γὰρ ἀληθείας, ὤφθητε στόματα.
Μεγαλυνάριον.
Χαίροις ἀποστόλων ἡ ξυνωρίς, χαίρετε, Ἰάσων καί Σωσίπατρε, οἱ σοφοί· χαίροις ἡ Κερκύρα, Χριστοῦ παρθενομάρτυς· ἡ Κερκυραίων χαίροις, τριάς σωτήριος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου